Έρχονται τα πρώτα δόντια!!

[cherryb90]

Γειά σας κορίτσια, 

Πριν δύο μέρες ο μπέμπης άρχισε να βήχει και να φτερνίζεται ακόμη και το βράδυ ξυπνούσε για να βηξει.

Ο παιδίατρος μας πρότεινε να κάνουμε πλύσεις με όρο και otrivin  παιδικό πρωί - βράδυ.

Η πρώτη νύχτα πήγε καλά ευτυχώς + depon, ώσπου το μεσημέρι εκείνης της μέρας αρχίζει ένα κλάμα σπαρακτικό. Έκανα δύο ώρες να τον κοίμησω για ύπνο 30 λεπτών.

Σε κάποια φάση θυμήθηκα τους κολικούς και λέω "Δεν το ξαναζώ αυτό".

Τον άφηνα στο ριλάξ, έκλαιγε

Τον έπαιρνα αγκαλιά, έκλαιγε

Τον άφηνα στο κρεβάτι, έκλαιγε

Παιχνίδια να πάρει, έκλαιγε

Πιπίλα, έκλαιγε

Κάποια στιγμή τον κοιτάω και λέω "Τι θέλεις επιτέλους???" 

Ο καημενουλης πονούσε και εγώ είχα τα θέματα μου. 

Μας έτυχαν και εμάς δόντια με βουλωμένη μύτη την ίδια στιγμή λίγο πριν μπούμε στον 6ο μήνα. Αααχχ ευτυχώς πήραμε μια κρέμα για τα ούλα και ησυχάζει για μερικές ώρες.

Εσείς κορίτσια πώς περάσατε το θέμα "Δόντια"???

[Christine_]

Καλημέρα! Να σου ζήσει το μωράκι σου και περαστικά σας ! 

Ο πρώτος μου γιος το πρώτο δόντι το έβγαλε στους 7,5 μήνες. Η διαδικασία βέβαια είχε ξεκινήσει από τον 3 μήνα ... Είχε και γοπ. Γενικά καλά περάσαμε 😂 

Μόλις έβγαλε το πρώτο άρχισαν να σκάνε σαν ποπ κορν. Ανά 3 μέρες έβγαζε κι ένα νέο. Όπως καταλαβαίνεις, δεν κοιμομασταν και πολύ. 

Την βγάλαμε με μπόλικη μουντιζαλ, αρκετό Ντεπονακι, μασιτικα που είχαν μπει ψυγείο πρώτα (αυτά που έχουν νερό μέσα ) και αρκετή προσκόλληση στο στήθος... 

Συνήθως όταν σκάει το πρώτο μετά τα πράγματα είναι πιο εύκολα! Αλλά μέχρι να σκάσει..... 

Υπομονή και κουράγιο! 

[cherryb90]

στις πριν 9 λεπτά, ο/η Christine_ είπε:

Καλημέρα! Να σου ζήσει το μωράκι σου και περαστικά σας ! 

Ο πρώτος μου γιος το πρώτο δόντι το έβγαλε στους 7,5 μήνες. Η διαδικασία βέβαια είχε ξεκινήσει από τον 3 μήνα ... Είχε και γοπ. Γενικά καλά περάσαμε 😂 

Μόλις έβγαλε το πρώτο άρχισαν να σκάνε σαν ποπ κορν. Ανά 3 μέρες έβγαζε κι ένα νέο. Όπως καταλαβαίνεις, δεν κοιμομασταν και πολύ. 

Την βγάλαμε με μπόλικη μουντιζαλ, αρκετό Ντεπονακι, μασιτικα που είχαν μπει ψυγείο πρώτα (αυτά που έχουν νερό μέσα ) και αρκετή προσκόλληση στο στήθος... 

Συνήθως όταν σκάει το πρώτο μετά τα πράγματα είναι πιο εύκολα! Αλλά μέχρι να σκάσει..... 

Υπομονή και κουράγιο! 

Γεια σου @Christine_ σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου.

Τέλεια περάσατε και εσείς βλέπω!! 

Και εμάς είχε ξεκινήσει η φαγούρα από τον 3ο μήνα αλλά δεν πονούσε τότε. Απλά έβαζε τα χέρια στο στόμα και όλα τα παιχνίδια.

Τώρα όμως είχε φοβερή γκρίνια και ούτε στην αγκαλιά καθόταν. 

Μακάρι να είναι όπως τα λες και να μην ταλαιπωρηθεί πολύ με τα επόμενα δόντια. 

Απο τότε που γεννήθηκε ακούω να μου λένε "Υπομονή" αλλά τότε δεν ήμουν και εγώ ψυχολογικά καλά.

Τώρα τον βλέπω μεγάλωσε και καταλαβαίνω πως δεν τον χάρηκα όσο ήθελα μικρούλη. Δεν θα κάνω το ίδιο λάθος, θα γεμίσω όντως με υπομονή και θα χαρώ το μωρό μου!! 

[Christine_]

στις πριν 49 λεπτά, ο/η cherryb90 είπε:

Γεια σου @Christine_ σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου.

Τέλεια περάσατε και εσείς βλέπω!! 

Και εμάς είχε ξεκινήσει η φαγούρα από τον 3ο μήνα αλλά δεν πονούσε τότε. Απλά έβαζε τα χέρια στο στόμα και όλα τα παιχνίδια.

Τώρα όμως είχε φοβερή γκρίνια και ούτε στην αγκαλιά καθόταν. 

Μακάρι να είναι όπως τα λες και να μην ταλαιπωρηθεί πολύ με τα επόμενα δόντια. 

Απο τότε που γεννήθηκε ακούω να μου λένε "Υπομονή" αλλά τότε δεν ήμουν και εγώ ψυχολογικά καλά.

Τώρα τον βλέπω μεγάλωσε και καταλαβαίνω πως δεν τον χάρηκα όσο ήθελα μικρούλη. Δεν θα κάνω το ίδιο λάθος, θα γεμίσω όντως με υπομονή και θα χαρώ το μωρό μου!! 

Η αλήθεια είναι πως με τον τοκετό δεν γεννιέται απλά ένα παιδί αλλά και μια μαμά. Έρχεται ο κόσμος σου τούμπα. Ήσουν δεν ήσουν προετοιμασμένη, το ήθελες πολύ ή απλά έτυχε, ένα παιδί σου αλλάζει τη ζωή συνταρακτικά. 

Είναι οι ορμόνες είναι η αϋπνία και η πίεση. Είναι ο θηλασμός η ανασφάλεια το άγνωστο! Όλα αυτά πολλές φορές μας κάνουν να πέφτουμε ψυχολογικά και να χάνουμε τον εαυτό μας . Είναι απολύτως φυσιολογικό και αποδεκτό αυτό . Έτσι γίνεται λίγο ή πολύ πάντα. Στη πορεία βρίσκουμε τα πατήματα μας και γνωρίζουμε τον νέο πλέον εαυτό μας.

Η υπομονή να ξέρεις είναι κάτι που από εδώ και πέρα θα σε συντροφεύει. Κι όσο πιο μεγάλη υπομονή δείχνεις τόσο μεγαλύτερη η ανταμοιβή σου μακροπρόθεσμα.

[cherryb90]

στις πριν 5 ώρες, ο/η Christine_ είπε:

Η αλήθεια είναι πως με τον τοκετό δεν γεννιέται απλά ένα παιδί αλλά και μια μαμά. Έρχεται ο κόσμος σου τούμπα. Ήσουν δεν ήσουν προετοιμασμένη, το ήθελες πολύ ή απλά έτυχε, ένα παιδί σου αλλάζει τη ζωή συνταρακτικά. 

Είναι οι ορμόνες είναι η αϋπνία και η πίεση. Είναι ο θηλασμός η ανασφάλεια το άγνωστο! Όλα αυτά πολλές φορές μας κάνουν να πέφτουμε ψυχολογικά και να χάνουμε τον εαυτό μας . Είναι απολύτως φυσιολογικό και αποδεκτό αυτό . Έτσι γίνεται λίγο ή πολύ πάντα. Στη πορεία βρίσκουμε τα πατήματα μας και γνωρίζουμε τον νέο πλέον εαυτό μας.

Η υπομονή να ξέρεις είναι κάτι που από εδώ και πέρα θα σε συντροφεύει. Κι όσο πιο μεγάλη υπομονή δείχνεις τόσο μεγαλύτερη η ανταμοιβή σου μακροπρόθεσμα.

Πραγματικά όπως τα λες.

Και το αστείο ήταν ότι θεωρούσα έτοιμο τον εαυτό μου και διαβασμενο.

Σε σημείο που "κορόιδευα" τις κοπέλες που τα έριχναν όλα στις ορμόνες.

Εε αυτό το λουστηκα κανονικά!! 

[Christine_]

στις πριν 4 ώρες, ο/η cherryb90 είπε:

Πραγματικά όπως τα λες.

Και το αστείο ήταν ότι θεωρούσα έτοιμο τον εαυτό μου και διαβασμενο.

Σε σημείο που "κορόιδευα" τις κοπέλες που τα έριχναν όλα στις ορμόνες.

Εε αυτό το λουστηκα κανονικά!! 

Έτσι είναι , αλλιώς η θεωρία αλλιώς η πράξη ! 

Καλό είναι το διάβασμα αλλά ποτέ να μην ξεχνάς να ακούς το ένστικτο σου ! Το ένστικτο σου να το βάζεις πάνω από μαμάδες, γιαγιάδες, θείες ακόμη (μη σου πω κυρίως) και παιδιάτρους! 

Να σου ζήσει λοιπόν το μωράκι σου και το νέο κομμάτι του εαυτού σου που σιγά σιγά θα γνωρίζεις , η μητρότητα!