Χρειάζομαι την βοήθεια σας.

[Ste90]

Δεν ξέρω που να απευθυνθώ.ο γιος μου είναι 12 κ από μικρός έχει ανά διαστήματα ποτέ κοντινά ποτέ πιο αραιά έντονα ξεσπάσματα θυμού,με φωνές,χτυπήματα,καταστροφές στο σπιτι..αυτά γίνονται όλο κ πιο δυνατά,προσπαθώ μάταια με διάφορους τρόπους να τα σταματήσω αλλά ποτέ δεν βρίσκω αποτέλεσμα...επιδρούν κ δυσχεραίνουν την καθημερινότηταας.δεν δέχεται ψυχολογική υποστήριξη.πρεπει να σταματήσουν άμεσα όλα αυτά καθώς έχω,έχουμε εξαντληθει

[Lacostaki]

στις πριν 3 ώρες, ο/η Ste90 είπε:

Δεν ξέρω που να απευθυνθώ.ο γιος μου είναι 12 κ από μικρός έχει ανά διαστήματα ποτέ κοντινά ποτέ πιο αραιά έντονα ξεσπάσματα θυμού,με φωνές,χτυπήματα,καταστροφές στο σπιτι..αυτά γίνονται όλο κ πιο δυνατά,προσπαθώ μάταια με διάφορους τρόπους να τα σταματήσω αλλά ποτέ δεν βρίσκω αποτέλεσμα...επιδρούν κ δυσχεραίνουν την καθημερινότηταας.δεν δέχεται ψυχολογική υποστήριξη.πρεπει να σταματήσουν άμεσα όλα αυτά καθώς έχω,έχουμε εξαντληθει

Καλησπέρα δεν καταλαβαίνω αυτό που λες ότι δεν δέχεται ψυχολογική υποστήριξη... Του είπατε να πάτε σε κάποιον ειδικό και είπε όχι;; λογικό το βρίσκω δεν μιλάμε για ένα ενήλικο άνθρωπο που μπορεί να καταλάβει από μόνος του ότι υπάρχει πρόβλημα για να ζητήσει βοήθεια μιλάμε για ένα παιδί 12 χρόνων εσείς θα πρέπει αρχικά να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό για να σας καθοδηγήσει το σίγουρο είναι ότι για να αντιδράει έτσι το παιδί υπάρχει κάποια αιτία αυτή την αιτία πρέπει να βρείτε

[Dreamer1]

Καλησπέρα μαμά εφήβου δεν είμαι αλλά υπήρξα έφηβη με την ίδια συμπεριφορά ακριβώς. Είχα πολύ έντονα ξεσπάσματα, χτυπούσα πόρτες, χτυπούσα τα χέρια μου στους τοίχους με δύναμη,εβριζα τους γονείς μου, τσιριζα όσο πιο δυνατά μπορούσα και άλλα πολλά αυτό ξεκίνησε όταν πήγα γυμνάσιο. Τα προβλήματα που μου προκαλούσαν όλα αυτά ντα νεύρα

1)Ηταν η σχέση των γονιών μου που είχαν πολλούς και έντονους καυγάδες μπροστά μας, για αυτούς ήταν όπως το έλεγαν το αλατοπιπερο στη σχέση τους, εγώ όμως δεν μπορούσα να το κατάλαβω και με έριχνε ψυχολογικά, γιατί είχα πάντα στο μυαλό μου ότι οι γονείς μου μπορεί να χωρίσουν. 

2) με σύγκριναν συνέχεια με τους φίλους μου μόνο για ότι δεν έκανα καλά εγώ όμως. Δηλαδή αν έπαιρνα 15 πχ μου έλεγαν δεν όμως η τάδε πήρε 18 ή δες την τάδε κάνει αυτό ενώ εσύ όχι χωρίς να βλέπουν αυτά που έκανα εγώ. 

3) γενικά σαν παιδί ήμουν πολύ διαφορετική από τους συνομηλίκους μου πράγμα που η μαμά μου δεν το κατάλαβε ποτέ με αποτέλεσμα να με κρίνει συνέχεια λέγοντας μου ότι δεν θα καταφέρω τίποτα στην ζωή μου και ότι θα καταλήξω μόνη αν συνεχίσω να έχω αυτή την συμπεριφορά και τον χαρακτήρα. 

4) είχα πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτό οφείλεται ότι τα προηγούμενα χρόνια με κορόιδευαν, γιατί είχα παραπάνω κιλά και φορούσα γυαλιά, είχα στήθος μεγάλο και σπυράκια, οι γονείς μου δεν ήξεραν τίποτα γιατί δεν είχαμε καλή σχέση οπότε το αντιμετώπιζα όλο μόνη μου.

5) μέχρι το λύκειο δεν είχα σχέση με αγόρι, γιατί κανείς δεν με ήθελε, ενώ όλες οι φίλες μου είχαν σχέση. 

υπάρχουν πολλά ακόμα που με εξοργιζαν και κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί κανείς δεν μου έδινε ιδιαίτερη σημασία. 

γενικά να ακούτε τα παιδιά σας και να μην κάνετε ότι τα ακούτε και μετά να λέτε τα δικά σας. Επειδή είναι παιδιά δεν σημαίνει ότι δεν έχουν προβλήματα, κάθε ηλικία έχει τα δικά της εξίσου σημαντικά προβλήμστα. 

μου πέρασε όλο αυτό στις τελευταίες τάξεις του λυκείου και τελείως στο πανεπιστήμιο που εκεί κατάλαβα τι αξίζω και τι μπορώ να κάνω. 

μπορεί να είναι κακό αυτό που θα πω αλλά τις περισσότερες φορές φταίνε οι γονείς για την συμπεριφορά των παιδιών τους. 

τώρα είμαι 28 χρονών έχω ένα μωράκι 50 ημερών και η μαμά μου τώρα αρχίζει και καταλαβαίνει ποια είμαι και γιατί έκανα ότι έκανα τότε. 

[Vasil]

στις On 10/5/2022 at 6:49 ΜΜ, ο/η Ste90 είπε:

Δεν ξέρω που να απευθυνθώ.ο γιος μου είναι 12 κ από μικρός έχει ανά διαστήματα ποτέ κοντινά ποτέ πιο αραιά έντονα ξεσπάσματα θυμού,με φωνές,χτυπήματα,καταστροφές στο σπιτι..αυτά γίνονται όλο κ πιο δυνατά,προσπαθώ μάταια με διάφορους τρόπους να τα σταματήσω αλλά ποτέ δεν βρίσκω αποτέλεσμα...επιδρούν κ δυσχεραίνουν την καθημερινότηταας.δεν δέχεται ψυχολογική υποστήριξη.πρεπει να σταματήσουν άμεσα όλα αυτά καθώς έχω,έχουμε εξαντληθει

Καλησπέρα το μήνυμα σου είναι στην εποχή της καραντίνας που όλοι ζορίστηκαμε και είχαμε ξεσπάσματα. 

Επίσης αν ένα παιδί μέχρι κάποια ηλικία παρουσιάζει συμπεριφορά που θεωρείται προβληματική, πρώτα πάνε οι κηδεμόνες για ψυχολογική υποστήριξη. 

Και το παιδί ακόμα κι αν χρειαστεί να το πάμε σε κάποιον ειδικό συμπεριφοράς, πρώτον δεν το πάμε επειδή έχει πρόβλημα, εμείς θεωρούμε ότι έχει πρόβλημα. Το παιδί καθρεφτίζει το περιβάλλον του, όχι απαραίτητα του σπιτιού. Το παμε όπως το πάμε αγγλικά ή σχολείο, δεν μπορεί να μην δεχτεί. Μπορεί βέβαια να μην δεχτεί να του φορτώσετε το πρόβλημα. 

Ελπίζω να βρήκατε λύση στο θέμα και για αυτό να "εξαφανιστηκατε". Υπάρχουν και φόρουμ ψυχολογίας, ίσως θα μπορούσατε να πάρετε πληροφορίες και από εκεί. 

 

Όπως σε όλες τις ειδικότητες υπάρχουν καλοί και κακοί. 

Ένας "κακός" ειδικός συμπεριφοράς, οποίας ειδικότητας έναν άνθρωπο σε αυτή την ηλικία, όχι απλά δεν θα τον βοηθήσει αλλά θα τον καταστρέψει. Μεγάλη προσοχή στην επιλογή.