Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

γεια σας κοριτσια!!!με λενε κατια και ειμαι 27 ετων.πριν 7 μηνες και ενω πηγα στο γιατρο μου για να κανω αυχενικη στη 12η εβδομαδα ανακαλυψαμε οτι το μωρακι ειχε πεθανει γυρω στη 10η-11η εβδομαδα.απο εκεινη τη μερα και για πολυ καιρο μετα ενιωθα οτι ειχα γινει αλλος ανθρωπος,ημουν πολυ δυστυχισμενη που αυτο το πλασματακι που πριν λιγο καιρο ακουγαμε την καρδουλα του,τωρα μας αφησε.στις αρχες εκλαιγα συνεχεια,ξεσπουσα σε λιγμους,νομιζα οτι θα παθω κατι κακο.ο αντρας μου ηταν παντα διπλα μου ακομα και τωρα(αν και προσπαθουσε κι εκεινος να κρυψει ποσο τον πειραξε).ενιωθα οτι για να αντεξω αυτο,επρεπε να γινω πιο σκληρη και ετσι εγινε.εκει που προσπαθουσα να ξεπερασω αυτο που μου συνεβη και να επανελθω,ακουγα για καποια εγκυμοσυνη και αντι να χαρω,εγω στεναχωριομουν.αν ειναι ποτε δυνατον!!!πηρε η φιλη μου να μου πει οτι ειναι εγκυος και εγω μετα ξεσπασα σε κλαματα,γιατι ο,τι και να μου ελεγαν εγω θυμομουν το μωρακι που εχασα.ακομα και σημερα μετα απο 7,5 μηνες δε το εχω ξεχασει καθολου.σκεφτομαο οτι αρχες ιανουαριου θα ειχα γεννησει και θα ειχαμε το μωρακι μας τωρα.

η αληθεια ειναι οτι απο τον Σεπτεμβριο μεχρι το Νοεμβριο ημουν πολυ καλα,αλλα 20/11 εφυγε και ο αντρας μου για σχολειο και γυρναει σε 2 εβδομαδες.οποτε καταλαβαινετε.οταν ειμαστε μαζι δε το σκεφτομαι τοσο πολυ και ξεχνιεμαι καπως.μολις ειχαμε ξεκινησει προσπαθειες για μωρακι,εφυγε.Μετα παλι σκεφτομαι να μη μου ξανασυμβει.το φοβαμαι λιγο.η ιστολογικη δεν εδειξε τιποτα το παθολογικο.η γιατρος μου(τωρα ειμαστε με μεταθεση στη Μυτιληνη) μου ειπε να μη κανω καμια εξεταση και να μη το ψαξω καθολου.μου ειπε οτι το 50%των παλλινδρομων και αποβολων το 1ο τριμηνο ειναι τυχαιο.το μονο που εκανα ειναι ενα τεστ παπ,προγεστερονη την 21η μερα του κυκλου και μια πηξη αιματος.ολες ηταν πολυ καλες.επισης;και ο υπερηχος ηταν πολυ καλος

κοριτσια τι εχετε να με συμβουλευσετε;;σκεφτομαι μηπως επρεπε να το ψαξω λιγο πιο πολυ;;σε οσες κοπελες συνεβη κατι παρομοιο πως αντιμετωπισατε αυτη την κατασταση;;;η βοηθεια σας ειναι πολυτιμη.

Να σας πω οτι ειμαι πολυ καλα τωρα μετα απο τοσο καιρο,ομως καποιες φορες που το σκεφτομαι γινομαι πολυ χαλια.

Δημοσίευση

περιτα27 έγραψε:

γεια σας κοριτσια!!!με λενε κατια και ειμαι 27 ετων.πριν 7 μηνες και ενω πηγα στο γιατρο μου για να κανω αυχενικη στη 12η εβδομαδα ανακαλυψαμε οτι το μωρακι ειχε πεθανει γυρω στη 10η-11η εβδομαδα.απο εκεινη τη μερα και για πολυ καιρο μετα ενιωθα οτι ειχα γινει αλλος ανθρωπος,ημουν πολυ δυστυχισμενη που αυτο το πλασματακι που πριν λιγο καιρο ακουγαμε την καρδουλα του,τωρα μας αφησε.στις αρχες εκλαιγα συνεχεια,ξεσπουσα σε λιγμους,νομιζα οτι θα παθω κατι κακο.ο αντρας μου ηταν παντα διπλα μου ακομα και τωρα(αν και προσπαθουσε κι εκεινος να κρυψει ποσο τον πειραξε).ενιωθα οτι για να αντεξω αυτο,επρεπε να γινω πιο σκληρη και ετσι εγινε.εκει που προσπαθουσα να ξεπερασω αυτο που μου συνεβη και να επανελθω,ακουγα για καποια εγκυμοσυνη και αντι να χαρω,εγω στεναχωριομουν.αν ειναι ποτε δυνατον!!!πηρε η φιλη μου να μου πει οτι ειναι εγκυος και εγω μετα ξεσπασα σε κλαματα,γιατι ο,τι και να μου ελεγαν εγω θυμομουν το μωρακι που εχασα.ακομα και σημερα μετα απο 7,5 μηνες δε το εχω ξεχασει καθολου.σκεφτομαο οτι αρχες ιανουαριου θα ειχα γεννησει και θα ειχαμε το μωρακι μας τωρα.

η αληθεια ειναι οτι απο τον Σεπτεμβριο μεχρι το Νοεμβριο ημουν πολυ καλα,αλλα 20/11 εφυγε και ο αντρας μου για σχολειο και γυρναει σε 2 εβδομαδες.οποτε καταλαβαινετε.οταν ειμαστε μαζι δε το σκεφτομαι τοσο πολυ και ξεχνιεμαι καπως.μολις ειχαμε ξεκινησει προσπαθειες για μωρακι,εφυγε.Μετα παλι σκεφτομαι να μη μου ξανασυμβει.το φοβαμαι λιγο.η ιστολογικη δεν εδειξε τιποτα το παθολογικο.η γιατρος μου(τωρα ειμαστε με μεταθεση στη Μυτιληνη) μου ειπε να μη κανω καμια εξεταση και να μη το ψαξω καθολου.μου ειπε οτι το 50%των παλλινδρομων και αποβολων το 1ο τριμηνο ειναι τυχαιο.το μονο που εκανα ειναι ενα τεστ παπ,προγεστερονη την 21η μερα του κυκλου και μια πηξη αιματος.ολες ηταν πολυ καλες.επισης;και ο υπερηχος ηταν πολυ καλος

κοριτσια τι εχετε να με συμβουλευσετε;;σκεφτομαι μηπως επρεπε να το ψαξω λιγο πιο πολυ;;σε οσες κοπελες συνεβη κατι παρομοιο πως αντιμετωπισατε αυτη την κατασταση;;;η βοηθεια σας ειναι πολυτιμη.

Να σας πω οτι ειμαι πολυ καλα τωρα μετα απο τοσο καιρο,ομως καποιες φορες που το σκεφτομαι γινομαι πολυ χαλια.

Δημοσίευση

Περιτα μου πραγματικα αυτο που σου συνεβει ειναι πολυ στεναχωρω.......ειναι λογικο να νιωθεις στεναχωρια στο ακουσμα μιας καινουργιας εγκυμοσυνης.Ειναι μερικα πραγματα που σου περνει πολυ καιρο για να τα ξεχασεις,για την ακριβεια ποτε δε τα ξεχνας απλα τα θαβεις στο πισω μερος του μυαλου σου...μακαρι γρηγορα να εχεις ενα θετικο τεστακι στα χερια σου μα πανω απο ολα ενα γερο μωρακι.....σου ευχομαι το καλυτερο δυνατο για σενα και τον αντρα σου......και μια συμβουλη προσπαθησε να κανεις διαθορα πραγματα για να ξεχνιεσαι......φιλια

Δημοσίευση

Κάτια είναι φυσιολογικό να στεναχωρήθηκες.Δεν είναι και λίγο να χάνεις ένα μωράκι που περιμένεις και έχεις χαρεί για αυτό.Είσαι ακόμα νέα και δεν θα έπρεπε να απελπίζεσαι.Θα έρθουν σίγουρα πολλά μωράκια ακόμη στην ζωή σου.:) Όλα θα πάνε καλά.Το φαινόμενο των αποβολών είναι πολύ μεγάλο.Δεν γνωρίζω αν θα έπρεπε να κάνεις κάποια εξέταση παραπάνω και ποια θα είναι αυτή.Δεν νομίζω ότι χρειάζεται,για να μην στο προτίνει και ο γυναικολόγος σου.Εύχομαι να πάνε όλα καλά απο δω και πέρα και σύντομα να κρατάς στην αγκαλιά σου ένα μωράκι!

Φιλάκια πολλά!:kiss:

Δημοσίευση

Περιτα27 ασχημη εμπειρια καλη μου και λογικο ειναι να εχεις τα συναισθηματα που περιγραφεις Το οτι ο καλος σου ειναι μακρια σιγουρα δυσκολευει την κατασταση...

Εχω διαβασει στο φορουμ οτι καποιες κοπελες εδω ειχαν παρομοια εμπειρια..και μολις διαβασουν το μυνημα σου θα σου δωσουν περισσοτερες πληροφοριες..για εξετασεις που ισως εχουν κανει...

Καλο ειναι να προσπαθησεις να εισαι με φιλους να ξεφευγει λιγο το μυαλο γιατι...η μοναξια ειναι κακος συμβουλος σε τεοιες καταστασεις...

Οσο περνα ο καιρος θα νιωθεις πιο δυνατη χωρις βεβαια να σβησει απο τη μνημη σου αυτη η τραγικη απωλεια

Εδω στο φορουμ εχεις καλη παρεα

Μη νιωθεις ενοχη που εκλαψες στη χαρα αλλης κοπελας...Οταν πονας τοσο πολυ ειναι υπερανθρωπο να χαρεις με τη χαρα που εσυ στερηθηκες

Να δεις που ολα θα πανε καλα!!!!

Πιστη, θετικη(οσο μπορεις) σκεψη και ανθρωπους που σε αγαπανε κοντα σου!!!

Να εισαι καλα!!!!

Δημοσίευση

Ειναι σοκ Κατια και ξερω...

Η αδερφη μου - ειμαστε πολυ δεμενες- επαθε το ιδιο τον Αυγουστο.

Ημαστε σχεδον μαζι εγκυες...Εγω ειχα συλληψη τον Ιουνιο κι εκεινη τελη Μαιου...οποτε για εκεινη ηταν σκληρο να πηγαινει για αποξεση και εμενα η εγκυμοσυνη μου να πηγαινει τοσο καλα...Οταν εγω εμαθα οτι ειμαι εγκυος εκεινη πηγαινε για αποβολη...Καταλαβαινεις πως θα ενιωθε κι εγω κι εκεινη...

Παρ'ολα αυτα βρηκε την δυναμη, εκανε τις εξετασεις μετα την επεμβαση,τις ξαναεκανε και επειδη ειναι και 34 χρονων την βλεπω οτι πολλες φορες αγχωνεται...

Σε συζητησεις μας ομως την βλεπω οτι λεει πως την επομενη φορα ολα θα πανε καλα-Ειναι πιο αισιοδοξη και πιο δυνατη...

Σου παραθετω την ιστορια δικου μου ανθρωπου για να δεις οτι δεν εισαι η μονη που το εχει βιωσει...

Προσπαθησε τωρα οσο μπορεις να βρεις "τις ακρες" σου. Εφ'οσον οι γιατροι λενε οτι ολα ειναι καλα, ολα θα πανε καλα...

Σε χαιρετω και σου ευχομαι ο,τι καλυτερο...

Δημοσίευση

Κατια

γεια σου και απο μενα!:)

Λυπηθηκα με την ιστορια σου:dry:

Δυσκολες καταστασεις...

Σε νιωθω και σε καταλαβαινω,περασα τα ιδια με σενα...ειχα μια παλινδρομη στην 10η εβδομαδα κι εγω:(

Μου κοστισε πολυ .Ειχε ερθει μετα απο σπερματεγχυση:huh:

Προασπαθησα να κρατηθω,εκανα οτι και καλα δεν τρεχει τιποτε και ξανακαναμε σπερματεγχυση μετα απο δυο μηνες και ηταν αρνητικη.Τοτε κατερευσα...μου ηρθαν ολα μαζεμενα.

Ολα αυτα που νιωθεις με τις εγκυμοσυνες που ακους, τα ενιωθα και γω και ενιωθα πολυ ασχημα.Εμεναν φιλες μου εγκυες και δεν ηθελα να τις βλεπω και με πιαναν οι ενοχες...αλλα τι να εκανα.Τωρα πια καταλαβαινω οτι ολα αυτα ηταν πολυ φυσιολογικα,χρειαζομουν χρονο για να ξεπερασω την απωλεια.

Δυστυχως ανηκουμε στο ατυχο ποσοστο των παλινδρομων:unsure:

Προσπαθησε να γεμιζεις τις μερες σου με δραστηριοτητες και να εισαι με ατομα που μπο ρεις να εισαι ο εαυτος σου χωρις να προσποιεισαι οτι εισαι μια χαρα.

Νομιζω οτι με το περασμα του χρονου θα ισιωσεις σιγα σιγα :)

Και μενα η ιστολογικη δεν εδειξε τιποτε παθολογικο, ο γιατρος μου ειπε τα ιδια με τον δικο σου ,του εχω απολυτη εμπιστοσυνη και δεν το εψαξα περισσοτερο.

Θετικες σκεψεις και θετικους ανθρωπους διπλα σου:cheer:

Φιλια

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Καλησπέρα! Έχω παρά πολύ καιρό να γράψω αλλά σου γράφω γιατί έχω μια ίσως λίγο πιο εκκεντρική ζωή σα μητέρα. Εγώ πριν μείνω έγκυος, ήμουν πάρα πολύ του έξω με έναν φοιτητικό και μετα - φοιτητικό τρόπο. Σχεδόν όλοι οι φίλοι μου ήταν και είναι χωρίς παιδιά και σε άλλη φάση ζωής - σοκαρίστηκαν και χρειάστηκαν και οι ίδιοι προσαρμογή όταν έμεινα έγκυος κι ας το ήξεραν ότι προσπαθούσαμε. Στη φάση της εγκυμοσύνης προσπαθούσα μανιακα να μην αλλάξω τίποτα. Έβγαινα σε ρυθμούς όπως πριν, είχα μάθει τι μπύρες χωρίς αλκοόλ έχει κάθε μαγαζί της Αθήνας, πήγαινα σε σπιτοπαρτα που αντί να πάω ποτό έπαιρνα τα μη-αλκοολούχα δικά μου, με αποκορύφωμα το ότι πήγα 34η εβδομάδα σε ένα πάρτι στη Θεσσαλονίκη με το αεροπλάνο. Ακόμα κι έτσι όμως ένιωθα μοναξιά, καθώς παρότι ακολουθούσα το πρόγραμμα δε μπορούσα να είμαι όπως πριν, ειδικα το τελευταίο διάστημα. Τόσο φομο είχα που την επόμενη μέρα από αυτή που βγήκαμε από το μαιευτήριο, 2η μέρα από τον τοκετό, πήγα με το μωρό βόλτα σε σπίτι που ήταν μαζεμένες οι φίλες μου. Γενικά δεν είχα την τύχη να νιώθω σα να ήταν η μικρή πάντα στη ζωή μας. Χρειαστηκαμε προσαρμογή στη νέα ζωή. Μετά συνεχίσαμε να βγαίνουμε συνέχεια και παντού μαζί το μωρό, θήλαζα παντού κλπ. Βοήθησε και που ήταν καλοκαίρι και ήταν όλα έξω,οποτε δεν είχα άγχος να κολλήσει κάτι τον πρώτο καιρό. Χάσαμε, όμως, τις διακοπές εκείνου του καλοκαιριού με τους φίλους. Δεν ήταν πάντα εύκολο να προσπαθώ να μην χάνομαι και γενικά μεσολάβησαν συζητήσεις και με τους φίλους που προσαρμοστηκαν και οι ίδιοι αρκετά. Τώρα έχουν περάσει 3 χρόνια κι εχουν αποκτήσει πολλή οικειότητα με την κόρη μου και αυτή έχει γίνει πολύ κοινωνικό παιδάκι. Ξέρει και ότι η μαμά και ο μπαμπάς έχουν φίλους και μερικές φορές θέλουν να βγαίνουν μαζί τους και ότι η φιλία είναι πολύ σημαντική. Η ζωή μας είναι άλλη από αυτή που ήταν, χωρίς όμως να έχουμε απομακρυνθεί από τους φίλους μας, τις εξόδους μας, τις διακοπές μας κλπ. Είναι φάσεις που νιώθω μοναξιά, αλλά θεωρώ όχι περισσότερες απ'ο, τι ένας μέσος άνθρωπος. Θέλουν όλα περισσότερη οργάνωση και λιγότερο αυθορμητισμό για να συνδυαστούν, όμως δεν έχουμε χάσει ακόμα πάρτι στη Θεσσαλονίκη 🤣 ούτε άλλες διακοπές με φίλους. Όλα αυτά κοστίζουν σε κούραση, ομως είναι αποφάσεις που ο καθένας παίρνει για τον εαυτό του, ανάλογα το πώς επιθυμεί να είναι η ζωή του.  Ειδικά για εσένα που δε φαίνεσαι crazy όπως εγώ και σε κουράζει να είσαι συνέχεια με κόσμο, θεωρώ θα είναι πιο εύκολο τελικά. Παρατήρησε τον εαυτό σου και πώς αλλάζει σιγά σιγά. Μίλα με τους φίλους σου, μοιράσου το πώς αισθάνεσαι και δώσε χρόνο και σε αυτούς και στη σχέση σας να προσαρμοστουν στη νέα κατάσταση. Φρόντισε κι εσύ από τη μεριά σου τις σχέσεις σας, προσπαθώντας να ακούς με ενδιαφέρον τα θέματα τους. Μια φιλική σχέση θέλει κι αυτή φροντίδα και προσοχή, ανεξαρτήτως αν το μωρό σου θα είναι φυσικά η προτεραιότητά σου. Όλα θα πάρουν το δρόμο τους με τρόπο που δε μπορείς ακριβώς να φανταστείς τώρα. Με το καλό το μωράκι σου και η νέα σας ζωή! 🥰 
    • Ναι κάθε εγκυμοσύνη διαφορετικη πόσο μάλιστα μια διπλή κύηση..ναι δεν μπορώ να ξανά έρθω πάλι Αθήνα κουράζομαι πάρα πολύ..θα δούμε πως θα πάει.. τελευταία παρακολούθηση τώρα στις 19 ο εμβρυολογος..με ποναει το μπράτσο Μ έκανα το πρωί το εμβόλιο για τ κοκκυτη..τ έχεις κάνει εσύ?
    • Θα παω 17/9 γυναικολογο κ εναλλαξ θα με βλεπει την μια εβδομαδα ο εμβρυολογος την αλλη ο γυναικολογος.Αυτη ειναι οδηγια με τα προχθεσινα δεδομενα.Ε και εγω που ξανα υπηρξα εγκυος κσμια σχεση με τα διδυμα.Τα ειδα ολα,καταλαβαινεις τα περασες κι εσυ.Ελα ολα καλα θα πανε θα δεις🩵
    • Σας ευχαριστώ κορίτσια! Βγήκαν και τα αποτελέσματα. Μια χαρά βλέπω τις τιμές 😊 Όντως ορίων και η καμπύλη. Μόνο μια μικρή ένδειξη στα ούρα μου χαλάει τις τέλειες εξετάσεις 😜 Θα τα στείλω αύριο στον γιατρό να μου πει. Εγώ τον μπέμπη θα τον δω πάλι αρχές Οκτωβρίου. Πφ... Περνάει και δεν περνάει ο καιρός. Τέλη Οκτώβρη θα βγω και σε άδεια και περιμένω πως και πως 😅 Έχει ζορισει η δουλειά και κουράζομαι αρκετά (νοητικά κυρίως, γιατί δουλειά γραφείου κάνω).
    • Τέλεια! Με καλό να έρθει σύντομα! Εγώ καλά, είμαι ήδη έγκυος στο 2ο 😅 
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...