Αναφορά

Κορίτσια μου, είπα να ανοίξω αυτό το θέμα μήπως έχετε νιώσει αντίστοιχα συναισθήματα όπως εγώ και μπορούμε να ανταλλάξουμε εμπειρίες, απόψεις πάνω σε αυτό κλπ.  Όσο περνάει η εγκυμοσύνη και πλησιάζω προς το τελευταίο κομμάτι που είναι και η γέννα, νιώθω πολύ ανάμεικτα συναισθήματα. Αρχικά, πρώτη φορά γίνομαι μαμά, μετά από πολύ κόπο και αρνητικές προηγούμενες εμπειρίες και είναι κάτι που ανυπομονώ να βιώσω με όλα όσα θα φέρει, και το ξέρω δε θα είναι όλα εύκολα. Έχω την τύχη (;) να ζω κοντά στους δικούς μου επομένως θα έχω βοήθεια σε κάποια κομμάτια που ξέρω ότι για άλλες κοπέλες είναι δύσκολο το να μην έχουν βοήθεια. Νιώθω πως κάθε μέρα αποχαιρετώ με κάποιον τρόπο τον παλιό μου εαυτό ή καλύτερα κομμάτια αυτού και οδεύω προς μία νέα εκδοχή του εαυτού μου. Παρά το γεγονός πως έχω κάποια άτομα που με στηρίζουν με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας ή μοιράζονται κι εκείνες το δικό τους ταξίδι στη μητρότητα, βαθιά μέσα μου νιώθω κάπως μόνη. Είμαι φοβερά ευγνώμων για τον σύντροφό μου που με στηρίζει όσο καλύτερα γίνεται,αλλά κι εκείνος αντίστοιχα έχει να διαχειριστεί τη δική του μετάβαση στο νέο του ρόλο ως πατέρας.  Και με "τρομάζει" λίγο το postpartum, όταν πραγματικά θα είμαι σε φάση δικής μου θεραπείας μετά τον τοκετό και την εγκυμοσύνη και ταυτόχρονα θα πρέπει να φροντίζω το μωρό μου, κάποιους μήνες θα είμαι πιο περιορισμένη με μετακινήσεις κλπ, ενώ η ζωή όλων των υπολοίπων θα κυλάει όπως πριν. Και με φοβίζει αν θα νιώθω κι άλλο μόνη σε αυτή τη συνθήκη. Ενώ γενικά είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να περνάω χρόνο μόνη μου και με κουράζει η συχνή επαφή με πολύ κόσμο, σίγουρα θέλω να νιώθω ότι υπάρχουν άνθρωποι που με σκέφτονται και με στηρίζουν σε αυτή τη φ΄άση της ζωής μου. Ίσως να απογοητεύομαι και από τις προσδοκίες μου δεν ξέρω. Ίσως το ότι καλώς ή κακώς οι σχέσεις θα αλλάξουν πιστεύω, οι προτεραιότητες θα είναι άλλες, και αυτό είναι κάτι που με στεναχωρεί από τη μία αλλά από την άλλη θέλω σαν τρελή να μπω σε αυτό τον νέο ρόλο. Και σίγουρα σιγά σιγα θα είναι καλύτερα και πολύ πιθανόν να κάνω και νέες φιλίες.  Για πείτε τη δική σας γνώμη/ εμπειρία πάνω σε αυτό; Ειδικά όσες το έχετε βιώσει ήδη θα έχετε μία πιο ολοκληρωμένη άποψη!    

Μου θυμίζει το duphalac με το οποίο έχω πάει να κάνω εμετό όχι λίγες φορές.... έχουμε ραντεβού αύριο να δούμε το μωράκι και τον τράχηλο οπότε υποθέτω θα μου πουν πότε πάμε για καμπύλη! Δε βιάζομαι αλλά μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει...🤢 Ανυπομονώ κι εγώωωωωωωωω για τα ψώνια! Κάνω λίγο ακόμα υπομονή για τον Οκτώβριο! Το 3ο τρίμηνο μου φαίνεται πολύ μακριά ακόμα...αλλά και έως τώρα όλα μου φαίνονταν βουνό και τσουπ, φτάσαμε και τον 6ο!

Εγώ έχω κάνει κ θα κάνουμε κ άλλη αλλά όχι τώρα όταν θα ναι κοντά Μ πΕ.. πάντως η νύφη μου που γέννησε προωρακια διδυμακια κ είχε κάνει τις ενέσεις 34 εβδομάδα δεν χρειάστηκαν θερμοκυτιδα ευτυχώς τα παιδιά..ενώ το 3το τους που ήταν κ αυτό προωρακι αλλά ένα κ δεν είχε κάνει ένεση ήθελε λίγες μέρες αναπνευστικη υποστήριξη..ότι πουν οι γιατροί μας να κάνουμε γερά παιδάκια

ΧΑ ναι μακάρι όλα καλά να ναι..εγώ μάλλον τελευταία φορά εμβρυολογο.στις 19 το μήνα θα πάω.θα ναι 32 εβδομάδα..κ μετά έχω 24 το μήνα Μ πΕ η γυναικολόγος Μ θα βάλει κ καρδιοτοκογραφο..δεν ξέρω μετά πώς θα κρίνει πότε θα γεννήσουμε..δεν έχω ξανά υπάρξει έγκυος, πόσο μάλλον κ δίδυμα..με αγχωνει λίγο το γεγονός ότι μετά τον εμβρυολογο έχω ένα μήνα χωρίς αυτόν..αλλά τι να κάνω είναι μακριά κιόλας..εσύ πας ακόμα να φανταστώ κ θα ξανά πας? 

Καθε κυηση ειναι τελειως διαφορετικη! Να ακολουθεις καλυτερα τις οδηγιες των δικων σου γιατρων, τι σου λενε εκεινοι που εχουν και εικονα των μωρων. Κι εμενα με την σημερινη μου εικονα ο γιατρος μου ειπε οτι μπορουμε να παμε και 37η εβδομαδα. Τωρα, πας με αυτο το σεναριο και ευχεσαι να μην προκυψουν αλλα απροοπτα. Κανουμε κι εμεις απο την δικη μας μερια οτι μπορουμε να εχουμε μια ομαλη εγκυμοσυνη. 😊