Αναφορά

Ε άστο καλό χαχα ♥️ άντε τέλεια να σου πω την βλέπω καλύτερα τις τελευταίες μέρες και από θέμα γκρίνιας και ύπνου..την άφηνα από την αγκαλιά και ξύπναγε ..τώρα είναι οκ όπως πριν …μου ξυπνάει 2 φορές τώρα…θηλάζουμε ναι αποκλειστικά …εσείς νομίζω έχετε καλό ύπνο ..καλά θυμάμαι;

Ναι ναι όντως το λέγαμε και δεν περίμενα να το κάνει τόσο νωρίς..χάρηκα η χαζο μαμά 🙈♥️

Σήμερα κλείσαμε την 16η εβδομάδα ♥️

@Elli13 και @Xrisa95 πόσο κοινά βιώματα έχουμε. Το αναβιωνω με αυτά που γράφετε. Δυστυχώς στον γάμο δε χάνεται ο εγωισμός. Θα έπρεπε όμως. Η δική μου μητέρα αφού έφτασε να ζήσει 40 χρόνια με έναν χειριστικο, ανασφαλή και κακοποιητικο σύζυγο πλέον θέλει και να βάλω το όνομα του στον υιό μου. Της είπα πως έχει πάθει θυματοποιηση και μετά θάνατον ακόμα τον φοβάται. Μου είναι εντελώς αδιάφορο.

Η αλήθεια είναι ότι όταν κάνεις παιδί έρχεσαι σε απευθείας αντιπαράθεση με τα δικά σου βιώματα, απωθημένα, και κυρίως τραυματα. Και θα εξηγήσω τι εννοώ με ένα απλό παράδειγμα.. Αν εγώ σαν παιδί έχω δεχτεί τεράστια πίεση να είμαι καλή μαθήτρια.. ή μάλλον η καλύτερη μαθήτρια της τάξης μου και έρχεται η ώρα να διαβάσω την κόρη μου, πιθανότατα θα βγει από μέσα μου μια πίεση προς αυτήν. Και αν δεν είναι "αρκετά καλή" ίσως θυμώσω κιολας. Οπως θα θύμωνε μαζί μου η μητέρα μου, ή όπως θα θυμωνα με τον εαυτό μου, γιατί έτσι έμαθα. Ίσως νιώσω δυσφορία και νεύρα αν δεν "τα παίρνει τα γράμματα". Εκτός εάν έχω λύσει μέσα μου (όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται) τα τραύματα μου. Σημαντικό είναι επίσης εκείνη τη στιγμή να συνειδητοποιήσω την οποια λάθος συμπεριφορά μου και έπειτα να κάτσω να σκεφτώ γιατί ένιωσα έτσι. Γιατί φέρθηκα έτσι. Τι λέει το εσωτερικό μου παιδί; Δεν είμαι η τέλεια μαμά, ούτε καν, και ούτε πάω να το παίξω. Όμως σαν ένα παιδί μεγαλωμένο σε μια πολύ προβληματική οικογένεια, με άπειρα τραυματα, πολλή ψυχοθεραπεία και πολύ διάβασμα βιβλίων, φοβόμουν πολύ πριν έρθει η κόρη μου. Φοβομουν μήπως της μεταφερω τα δικά μου άλυτα θέματα. Όπως είπα και πριν είναι πολύ σημαντικό να δημιουργούμε υγιείς ψυχολογικά και ψυχικά ανθρώπους. Τον άντρα μου τον λατρεύω. Τον επέλεξα έχοντας μια ατάκα μιας καθηγήτριας και φίλης στο μυαλό μου "να επιλέξεις τον άντρα που θα είναι καλός πατέρας για τα παιδιά σου". Και η ατάκα αυτή έχει τόσες πολλές διαστάσεις. Καλός πατέρας είναι μέσα σε όλα αυτός που σέβεται και αγαπάει και την μητέρα γιατί ο μπαμπας μην ξεχνάμε ότι αποτελεί και πρότυπο για το παιδί. Και για την κόρη μου συγκεκριμένα αποτελεί το πρότυπο του άντρα που θα αναζητήσει μελλοντικά. Αν λοιπόν ο άντρας μου για τον Χ,ψ λόγο δεν ήταν αυτό που θα ήθελα να είναι στην οικογένεια μας θα χώριζα για το παιδί μου. Γιατί λέω για το παιδί μου; Γιατί η μητέρα μου έμεινε όλη της τη ζωή με εναν άντρα κακοποιητικο. Την παρακαλούσα να φύγουμε μακριά του. Δεν το έκανε ποτέ. Μακάρι να το είχε κάνει. Θα έσωζε εμένα από την κατάθλιψη ετών, και την αδερφή μου από έναν γάμο ίδιο και ίσως και χειρότερο από αυτόν των γωνιών μου. Συγγνώμη για το σεντόνι, πήρα αφορμή από αυτά που έγραψε η @Xrisa95