Οταν το μωρό έχει μάθει στα χέρια!!!

[kikitsa]

Κορίτσια θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σας η αν έχει κάποια το ίδιο πρόβλημα με εμένα.Ο γιός μου είναι τώρα 4 μηνών και ειλικρινά δεν μπορούμε να τον αφήσουμε λεπτό στο ριλάξ η στην κούνια του μόνο αν κοιμάται.Αυτό το κάνει τώρα τελευταία και γιά να κοιμηθεί ρίχνει πρώτα το κλάμα της ζωής του, σπαράζει μέχρι να κουραστεί και να πέσει ξερός, μόνο αν τον σηκώσεις όρθιο τότε ηρεμεί, αλλά μου έχουνε βγεί τα χέρια και δεν ξέρω τι να κάνω, αν τον αφήσω να κλαίει πνίγεται και βήχει κοκκινίζει και γενικά γίνεται πολύ νευρικός.εχει κάποια να μου προτείνει κάτι, δεν ηρεμεί με τίποτα από όσα και αν προσπάθησα.Please help γιατί έχω αγανακτήσει. :S

[Sandy7280]

Κικίτσα μου κατ' αρχάς να χαίρεσαι τον γλύκα σου!

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισα κι εγώ με τη μικρή μου στις αρχές... Ήθελε μόνο αγκαλιά και ...κούνημα! Κι επειδή φυσικά είναι το πρώτο μας, της το δίναμε απλόχερα και είμασταν και σίγουροι ότι το ...εκμεταλλευόταν το μουτράκι μας. Όλα τα μωράκια θέλουν αγκαλίτσες γιατί αναζητούν τη μυρωδιά της μαμάς τους ή γενικότερα τη ζεστασιά κάποιου που έχουν μάθει, όπως π.χ. του μπαμπά. Μη φοβάσαι ότι θα το κακομάθεις και μη το αφήνεις να κλαίει για πολύ. Εγώ προσωπικά με τον άντρα μου, μία φορά αποφασίσαμε να την αφήσουμε να κλάψει (ήταν περίπου 2 μηνών) ώσπου κόντεψα εγώ να βάλω τα κλάματα που την έβλεπα έτσι να ταλαιπωρείται και την πήρα αμέσως αγκαλιά και ηρέμησε, αφού είχε πλέον τόσο κουραστεί. Από τότε, δεν το ξανακάναμε. Αποφασίσαμε ότι εφόσον είναι το μωράκι μας, θα του δώσουμε ό,τι και για όσο το ζητάει για να νιώθει ήρεμο, ασφαλές και να μην νιώθει εγκαταλελειμμένο. Κάπου είχα διαβάσει ότι δεν υπάρχει χειρότερο για ένα βρέφος από το να κοιμάται εξαντλημένο από το κλάμα, με την αίσθηση ότι το έχουν εγκαταλείψει αβοήθητο, ενώ εκείνο έχει ανάγκη για αγκαλιές. Όσο και να σου φαίνεται πρώιμο και αβάσιμο, από τώρα δημιουργείται η ψυχολογία που θα έχουν ως ενήλικες. Μην του δημιουργείς, άθελά σου, συναισθήματα απομόνωσης και θλίψης.

Το στάδιο αυτό είναι παροδικό και θα περάσει όταν ο μικρός σου αρχίσει να έχει κι άλλα ενδιαφέροντα, όπως π.χ. να ανακαλύπτει τα χεράκια του, να πιάνει παιχνιδάκια όπως κρίκους οδοντοφυίας και κουδουνίστρες και να παρατηρεί το περιβάλλον του. Δοκίμασε να του βάλεις ένα mobile (περιστρεφόμενο παιχνίδι με κουκλάκια και ήχους) πάνω από την κούνια του για να έχει κάτι να απασχολείται και προσπάθησε να τον ξεγελάς την ώρα που τον βάζεις κάτω, π.χ. να τον κάνεις σαν αεροπλανάκι, να τον γαργαλάς κ.α. Ένα ραδιόφωνο επίσης βοηθάει την κατάσταση, καθώς σε όλα τα μωράκια αρέσει η μουσική. Αν τίποτα από αυτά δεν σε καλύπτει, κάνε κουράγιο και ο μικρός σου από μόνος του θα αρχίσει να δέχεται το κρεβατάκι του... Θέλει όμως πολλή υπομονή και χρόνο...

[Sandy7280]

Κικίτσα μου κατ' αρχάς να χαίρεσαι τον γλύκα σου!

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισα κι εγώ με τη μικρή μου στις αρχές... Ήθελε μόνο αγκαλιά και ...κούνημα! Κι επειδή φυσικά είναι το πρώτο μας, της το δίναμε απλόχερα και είμασταν και σίγουροι ότι το ...εκμεταλλευόταν το μουτράκι μας. Όλα τα μωράκια θέλουν αγκαλίτσες γιατί αναζητούν τη μυρωδιά της μαμάς τους ή γενικότερα τη ζεστασιά κάποιου που έχουν μάθει, όπως π.χ. του μπαμπά. Μη φοβάσαι ότι θα το κακομάθεις και μη το αφήνεις να κλαίει για πολύ. Εγώ προσωπικά με τον άντρα μου, μία φορά αποφασίσαμε να την αφήσουμε να κλάψει (ήταν περίπου 2 μηνών) ώσπου κόντεψα εγώ να βάλω τα κλάματα που την έβλεπα έτσι να ταλαιπωρείται και την πήρα αμέσως αγκαλιά και ηρέμησε, αφού είχε πλέον τόσο κουραστεί. Από τότε, δεν το ξανακάναμε. Αποφασίσαμε ότι εφόσον είναι το μωράκι μας, θα του δώσουμε ό,τι και για όσο το ζητάει για να νιώθει ήρεμο, ασφαλές και να μην νιώθει εγκαταλελειμμένο. Κάπου είχα διαβάσει ότι δεν υπάρχει χειρότερο για ένα βρέφος από το να κοιμάται εξαντλημένο από το κλάμα, με την αίσθηση ότι το έχουν εγκαταλείψει αβοήθητο, ενώ εκείνο έχει ανάγκη για αγκαλιές. Όσο και να σου φαίνεται πρώιμο και αβάσιμο, από τώρα δημιουργείται η ψυχολογία που θα έχουν ως ενήλικες. Μην του δημιουργείς, άθελά σου, συναισθήματα απομόνωσης και θλίψης.

Το στάδιο αυτό είναι παροδικό και θα περάσει όταν ο μικρός σου αρχίσει να έχει κι άλλα ενδιαφέροντα, όπως π.χ. να ανακαλύπτει τα χεράκια του, να πιάνει παιχνιδάκια όπως κρίκους οδοντοφυίας και κουδουνίστρες και να παρατηρεί το περιβάλλον του. Δοκίμασε να του βάλεις ένα mobile (περιστρεφόμενο παιχνίδι με κουκλάκια και ήχους) πάνω από την κούνια του για να έχει κάτι να απασχολείται και προσπάθησε να τον ξεγελάς την ώρα που τον βάζεις κάτω, π.χ. να τον κάνεις σαν αεροπλανάκι, να τον γαργαλάς κ.α. Ένα ραδιόφωνο επίσης βοηθάει την κατάσταση, καθώς σε όλα τα μωράκια αρέσει η μουσική. Αν τίποτα από αυτά δεν σε καλύπτει, κάνε κουράγιο και ο μικρός σου από μόνος του θα αρχίσει να δέχεται το κρεβατάκι του... Θέλει όμως πολλή υπομονή και χρόνο...

[Sandy7280]

Κικίτσα μου κατ' αρχάς να χαίρεσαι τον γλύκα σου!

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισα κι εγώ με τη μικρή μου στις αρχές... Ήθελε μόνο αγκαλιά και ...κούνημα! Κι επειδή φυσικά είναι το πρώτο μας, της το δίναμε απλόχερα και είμασταν και σίγουροι ότι το ...εκμεταλλευόταν το μουτράκι μας. Όλα τα μωράκια θέλουν αγκαλίτσες γιατί αναζητούν τη μυρωδιά της μαμάς τους ή γενικότερα τη ζεστασιά κάποιου που έχουν μάθει, όπως π.χ. του μπαμπά. Μη φοβάσαι ότι θα το κακομάθεις και μη το αφήνεις να κλαίει για πολύ. Εγώ προσωπικά με τον άντρα μου, μία φορά αποφασίσαμε να την αφήσουμε να κλάψει (ήταν περίπου 2 μηνών) ώσπου κόντεψα εγώ να βάλω τα κλάματα που την έβλεπα έτσι να ταλαιπωρείται και την πήρα αμέσως αγκαλιά και ηρέμησε, αφού είχε πλέον τόσο κουραστεί. Από τότε, δεν το ξανακάναμε. Αποφασίσαμε ότι εφόσον είναι το μωράκι μας, θα του δώσουμε ό,τι και για όσο το ζητάει για να νιώθει ήρεμο, ασφαλές και να μην νιώθει εγκαταλελειμμένο. Κάπου είχα διαβάσει ότι δεν υπάρχει χειρότερο για ένα βρέφος από το να κοιμάται εξαντλημένο από το κλάμα, με την αίσθηση ότι το έχουν εγκαταλείψει αβοήθητο, ενώ εκείνο έχει ανάγκη για αγκαλιές. Όσο και να σου φαίνεται πρώιμο και αβάσιμο, από τώρα δημιουργείται η ψυχολογία που θα έχουν ως ενήλικες. Μην του δημιουργείς, άθελά σου, συναισθήματα απομόνωσης και θλίψης.

Το στάδιο αυτό είναι παροδικό και θα περάσει όταν ο μικρός σου αρχίσει να έχει κι άλλα ενδιαφέροντα, όπως π.χ. να ανακαλύπτει τα χεράκια του, να πιάνει παιχνιδάκια όπως κρίκους οδοντοφυίας και κουδουνίστρες και να παρατηρεί το περιβάλλον του. Δοκίμασε να του βάλεις ένα mobile (περιστρεφόμενο παιχνίδι με κουκλάκια και ήχους) πάνω από την κούνια του για να έχει κάτι να απασχολείται και προσπάθησε να τον ξεγελάς την ώρα που τον βάζεις κάτω, π.χ. να τον κάνεις σαν αεροπλανάκι, να τον γαργαλάς κ.α. Ένα ραδιόφωνο επίσης βοηθάει την κατάσταση, καθώς σε όλα τα μωράκια αρέσει η μουσική. Αν τίποτα από αυτά δεν σε καλύπτει, κάνε κουράγιο και ο μικρός σου από μόνος του θα αρχίσει να δέχεται το κρεβατάκι του... Θέλει όμως πολλή υπομονή και χρόνο...

[Sandy7280]

Κικίτσα μου κατ' αρχάς να χαίρεσαι τον γλύκα σου!

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισα κι εγώ με τη μικρή μου στις αρχές... Ήθελε μόνο αγκαλιά και ...κούνημα! Κι επειδή φυσικά είναι το πρώτο μας, της το δίναμε απλόχερα και είμασταν και σίγουροι ότι το ...εκμεταλλευόταν το μουτράκι μας. Όλα τα μωράκια θέλουν αγκαλίτσες γιατί αναζητούν τη μυρωδιά της μαμάς τους ή γενικότερα τη ζεστασιά κάποιου που έχουν μάθει, όπως π.χ. του μπαμπά. Μη φοβάσαι ότι θα το κακομάθεις και μη το αφήνεις να κλαίει για πολύ. Εγώ προσωπικά με τον άντρα μου, μία φορά αποφασίσαμε να την αφήσουμε να κλάψει (ήταν περίπου 2 μηνών) ώσπου κόντεψα εγώ να βάλω τα κλάματα που την έβλεπα έτσι να ταλαιπωρείται και την πήρα αμέσως αγκαλιά και ηρέμησε, αφού είχε πλέον τόσο κουραστεί. Από τότε, δεν το ξανακάναμε. Αποφασίσαμε ότι εφόσον είναι το μωράκι μας, θα του δώσουμε ό,τι και για όσο το ζητάει για να νιώθει ήρεμο, ασφαλές και να μην νιώθει εγκαταλελειμμένο. Κάπου είχα διαβάσει ότι δεν υπάρχει χειρότερο για ένα βρέφος από το να κοιμάται εξαντλημένο από το κλάμα, με την αίσθηση ότι το έχουν εγκαταλείψει αβοήθητο, ενώ εκείνο έχει ανάγκη για αγκαλιές. Όσο και να σου φαίνεται πρώιμο και αβάσιμο, από τώρα δημιουργείται η ψυχολογία που θα έχουν ως ενήλικες. Μην του δημιουργείς, άθελά σου, συναισθήματα απομόνωσης και θλίψης.

Το στάδιο αυτό είναι παροδικό και θα περάσει όταν ο μικρός σου αρχίσει να έχει κι άλλα ενδιαφέροντα, όπως π.χ. να ανακαλύπτει τα χεράκια του, να πιάνει παιχνιδάκια όπως κρίκους οδοντοφυίας και κουδουνίστρες και να παρατηρεί το περιβάλλον του. Δοκίμασε να του βάλεις ένα mobile (περιστρεφόμενο παιχνίδι με κουκλάκια και ήχους) πάνω από την κούνια του για να έχει κάτι να απασχολείται και προσπάθησε να τον ξεγελάς την ώρα που τον βάζεις κάτω, π.χ. να τον κάνεις σαν αεροπλανάκι, να τον γαργαλάς κ.α. Ένα ραδιόφωνο επίσης βοηθάει την κατάσταση, καθώς σε όλα τα μωράκια αρέσει η μουσική. Αν τίποτα από αυτά δεν σε καλύπτει, κάνε κουράγιο και ο μικρός σου από μόνος του θα αρχίσει να δέχεται το κρεβατάκι του... Θέλει όμως πολλή υπομονή και χρόνο...

[euapap]

Και εγώ θα συμφωνήσω με αυτό. Το μωρό δεν "κακομαθαίνει". Δεν το κάνει για να σε εκμεταλευτεί. Το έχει ανάγκη, όπως το γάλα.

Θέλει να νιώθει την αγκαλιά της μαμάς του, τη μυρωδιά της κτλ.

Υπάρχουν πολλές δημοσιεύσεις σε έγκυρα περιοδικά (αν θέλεις μπορώ να σου στείλω άρθρα) που λένε ότι όσο πιο πολύ κρατάς το μωρό αγκαλιά στη βρεφική του ηλικία, τόσο πιο ανεξάρτητο γίνεται μεγαλωνοντας. Οποτε κράτα το χωρίς τύψεις όσο σου ζητάει. Να δεις που μόνο του θα "χορτάσει" και δε θα θέλει πιά αγκαλιά.

Εγώ την Αννα την είχα συνέχεια πάνω μου (στο sling). Αγκαλιά κάναμε τα πάντα (τα πάντα όμως). Μόνο στην αγκαλιά μου ηρεμούσε. Εκτός του ότι με ένιωθε κοντά της, έβλεπε και από το ύψος μου το γύρω κόσμο και της φαινόταν πολύ ενδιαφέρον. Στο ρηλάξ βαριόταν (λογικό δεν είναι; )

εδώ πλένω πιάτα

και εδώ μαζεύω παιχνίδια

Σε αυτές τις φωτογραφίες η Αννα είναι περίπου 7 μηνών

οποτε απόλαυσέ το τώρα.. σε λίγο θα το αποζητάς και θα σου λέει "Τάτω" (=κάτω)

[euapap]

Και εγώ θα συμφωνήσω με αυτό. Το μωρό δεν "κακομαθαίνει". Δεν το κάνει για να σε εκμεταλευτεί. Το έχει ανάγκη, όπως το γάλα.

Θέλει να νιώθει την αγκαλιά της μαμάς του, τη μυρωδιά της κτλ.

Υπάρχουν πολλές δημοσιεύσεις σε έγκυρα περιοδικά (αν θέλεις μπορώ να σου στείλω άρθρα) που λένε ότι όσο πιο πολύ κρατάς το μωρό αγκαλιά στη βρεφική του ηλικία, τόσο πιο ανεξάρτητο γίνεται μεγαλωνοντας. Οποτε κράτα το χωρίς τύψεις όσο σου ζητάει. Να δεις που μόνο του θα "χορτάσει" και δε θα θέλει πιά αγκαλιά.

Εγώ την Αννα την είχα συνέχεια πάνω μου (στο sling). Αγκαλιά κάναμε τα πάντα (τα πάντα όμως). Μόνο στην αγκαλιά μου ηρεμούσε. Εκτός του ότι με ένιωθε κοντά της, έβλεπε και από το ύψος μου το γύρω κόσμο και της φαινόταν πολύ ενδιαφέρον. Στο ρηλάξ βαριόταν (λογικό δεν είναι; )

εδώ πλένω πιάτα

και εδώ μαζεύω παιχνίδια

Σε αυτές τις φωτογραφίες η Αννα είναι περίπου 7 μηνών

οποτε απόλαυσέ το τώρα.. σε λίγο θα το αποζητάς και θα σου λέει "Τάτω" (=κάτω)

[euapap]

Και εγώ θα συμφωνήσω με αυτό. Το μωρό δεν "κακομαθαίνει". Δεν το κάνει για να σε εκμεταλευτεί. Το έχει ανάγκη, όπως το γάλα.

Θέλει να νιώθει την αγκαλιά της μαμάς του, τη μυρωδιά της κτλ.

Υπάρχουν πολλές δημοσιεύσεις σε έγκυρα περιοδικά (αν θέλεις μπορώ να σου στείλω άρθρα) που λένε ότι όσο πιο πολύ κρατάς το μωρό αγκαλιά στη βρεφική του ηλικία, τόσο πιο ανεξάρτητο γίνεται μεγαλωνοντας. Οποτε κράτα το χωρίς τύψεις όσο σου ζητάει. Να δεις που μόνο του θα "χορτάσει" και δε θα θέλει πιά αγκαλιά.

Εγώ την Αννα την είχα συνέχεια πάνω μου (στο sling). Αγκαλιά κάναμε τα πάντα (τα πάντα όμως). Μόνο στην αγκαλιά μου ηρεμούσε. Εκτός του ότι με ένιωθε κοντά της, έβλεπε και από το ύψος μου το γύρω κόσμο και της φαινόταν πολύ ενδιαφέρον. Στο ρηλάξ βαριόταν (λογικό δεν είναι; )

εδώ πλένω πιάτα

και εδώ μαζεύω παιχνίδια

Σε αυτές τις φωτογραφίες η Αννα είναι περίπου 7 μηνών

οποτε απόλαυσέ το τώρα.. σε λίγο θα το αποζητάς και θα σου λέει "Τάτω" (=κάτω)

[euapap]

Και εγώ θα συμφωνήσω με αυτό. Το μωρό δεν "κακομαθαίνει". Δεν το κάνει για να σε εκμεταλευτεί. Το έχει ανάγκη, όπως το γάλα.

Θέλει να νιώθει την αγκαλιά της μαμάς του, τη μυρωδιά της κτλ.

Υπάρχουν πολλές δημοσιεύσεις σε έγκυρα περιοδικά (αν θέλεις μπορώ να σου στείλω άρθρα) που λένε ότι όσο πιο πολύ κρατάς το μωρό αγκαλιά στη βρεφική του ηλικία, τόσο πιο ανεξάρτητο γίνεται μεγαλωνοντας. Οποτε κράτα το χωρίς τύψεις όσο σου ζητάει. Να δεις που μόνο του θα "χορτάσει" και δε θα θέλει πιά αγκαλιά.

Εγώ την Αννα την είχα συνέχεια πάνω μου (στο sling). Αγκαλιά κάναμε τα πάντα (τα πάντα όμως). Μόνο στην αγκαλιά μου ηρεμούσε. Εκτός του ότι με ένιωθε κοντά της, έβλεπε και από το ύψος μου το γύρω κόσμο και της φαινόταν πολύ ενδιαφέρον. Στο ρηλάξ βαριόταν (λογικό δεν είναι; )

εδώ πλένω πιάτα

και εδώ μαζεύω παιχνίδια

Σε αυτές τις φωτογραφίες η Αννα είναι περίπου 7 μηνών

οποτε απόλαυσέ το τώρα.. σε λίγο θα το αποζητάς και θα σου λέει "Τάτω" (=κάτω)

[sstamoul]

euapap, δεν τις βλέπουμε τις φωτογραφίες σου... (γιατί; )

Μπορείς να το φτιάξεις;

Κι εγώ πάντως μεγάλωσα/μεγαλώνω δύο παιδιά σχεδόν πάνω μου. Ο Βασίλης όμως (τώρα 23 μηνών) είναι γενικά πολύ ανεξάρτητο παιδί, πολύ κοινωνικός και πολύ εύκολος με όλους. Τον ίδιο δρόμο δείχνει ότι ακολουθεί και η Ρέα (τώρα 5 μηνών).

Ναι, τα μωρά μου "έμαθαν" στα χέρια! Ωραία είναι έτσι όμως! Η ζωή μου είναι πιο εύκολη (και πιο όμορφη) με τα μωρά πάνω μου, παρά αν προσπαθούσα να τ' αφήνω να κλαίνε για να "μάθουν" να είναι μόνα τους...

[sstamoul]

euapap, δεν τις βλέπουμε τις φωτογραφίες σου... (γιατί; )

Μπορείς να το φτιάξεις;

Κι εγώ πάντως μεγάλωσα/μεγαλώνω δύο παιδιά σχεδόν πάνω μου. Ο Βασίλης όμως (τώρα 23 μηνών) είναι γενικά πολύ ανεξάρτητο παιδί, πολύ κοινωνικός και πολύ εύκολος με όλους. Τον ίδιο δρόμο δείχνει ότι ακολουθεί και η Ρέα (τώρα 5 μηνών).

Ναι, τα μωρά μου "έμαθαν" στα χέρια! Ωραία είναι έτσι όμως! Η ζωή μου είναι πιο εύκολη (και πιο όμορφη) με τα μωρά πάνω μου, παρά αν προσπαθούσα να τ' αφήνω να κλαίνε για να "μάθουν" να είναι μόνα τους...

[sstamoul]

euapap, δεν τις βλέπουμε τις φωτογραφίες σου... (γιατί; )

Μπορείς να το φτιάξεις;

Κι εγώ πάντως μεγάλωσα/μεγαλώνω δύο παιδιά σχεδόν πάνω μου. Ο Βασίλης όμως (τώρα 23 μηνών) είναι γενικά πολύ ανεξάρτητο παιδί, πολύ κοινωνικός και πολύ εύκολος με όλους. Τον ίδιο δρόμο δείχνει ότι ακολουθεί και η Ρέα (τώρα 5 μηνών).

Ναι, τα μωρά μου "έμαθαν" στα χέρια! Ωραία είναι έτσι όμως! Η ζωή μου είναι πιο εύκολη (και πιο όμορφη) με τα μωρά πάνω μου, παρά αν προσπαθούσα να τ' αφήνω να κλαίνε για να "μάθουν" να είναι μόνα τους...

[sstamoul]

euapap, δεν τις βλέπουμε τις φωτογραφίες σου... (γιατί; )

Μπορείς να το φτιάξεις;

Κι εγώ πάντως μεγάλωσα/μεγαλώνω δύο παιδιά σχεδόν πάνω μου. Ο Βασίλης όμως (τώρα 23 μηνών) είναι γενικά πολύ ανεξάρτητο παιδί, πολύ κοινωνικός και πολύ εύκολος με όλους. Τον ίδιο δρόμο δείχνει ότι ακολουθεί και η Ρέα (τώρα 5 μηνών).

Ναι, τα μωρά μου "έμαθαν" στα χέρια! Ωραία είναι έτσι όμως! Η ζωή μου είναι πιο εύκολη (και πιο όμορφη) με τα μωρά πάνω μου, παρά αν προσπαθούσα να τ' αφήνω να κλαίνε για να "μάθουν" να είναι μόνα τους...

[rousot]

Sstamul,που τα εχεις βρει αυτα που εχεις μεσα το παιδακι σου?Μοιαζουν πολυ βολικα.Εγω εχω μαρσιπο αλλα αυτα δειχνουν πιο πρακτικα για την καθημερινοτητα.Το εχω δει σε μια κοπελα στο δρομο αλλα τοτε ειχα διστασει να ρωτησω.Ειναι καταπληκτικο.Τρως εσυ και το μωρο σου μαζι!!!

Οσο για την αγκαλια,συμφωνω κι εγω,τα μωρακια μας πρεπει να την απολαμβανουν απλοχερα γιατι πιστευω οτι ετσι δεν νιωθουν παραμελημενα και γινονται πιο ισορροπημενοι χαρακτηρες,αλλιως θεωρω οτι θα εχουν μια ζωη ανασφαλειες.Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

[rousot]

Sstamul,που τα εχεις βρει αυτα που εχεις μεσα το παιδακι σου?Μοιαζουν πολυ βολικα.Εγω εχω μαρσιπο αλλα αυτα δειχνουν πιο πρακτικα για την καθημερινοτητα.Το εχω δει σε μια κοπελα στο δρομο αλλα τοτε ειχα διστασει να ρωτησω.Ειναι καταπληκτικο.Τρως εσυ και το μωρο σου μαζι!!!

Οσο για την αγκαλια,συμφωνω κι εγω,τα μωρακια μας πρεπει να την απολαμβανουν απλοχερα γιατι πιστευω οτι ετσι δεν νιωθουν παραμελημενα και γινονται πιο ισορροπημενοι χαρακτηρες,αλλιως θεωρω οτι θα εχουν μια ζωη ανασφαλειες.Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

[rousot]

Sstamul,που τα εχεις βρει αυτα που εχεις μεσα το παιδακι σου?Μοιαζουν πολυ βολικα.Εγω εχω μαρσιπο αλλα αυτα δειχνουν πιο πρακτικα για την καθημερινοτητα.Το εχω δει σε μια κοπελα στο δρομο αλλα τοτε ειχα διστασει να ρωτησω.Ειναι καταπληκτικο.Τρως εσυ και το μωρο σου μαζι!!!

Οσο για την αγκαλια,συμφωνω κι εγω,τα μωρακια μας πρεπει να την απολαμβανουν απλοχερα γιατι πιστευω οτι ετσι δεν νιωθουν παραμελημενα και γινονται πιο ισορροπημενοι χαρακτηρες,αλλιως θεωρω οτι θα εχουν μια ζωη ανασφαλειες.Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

[rousot]

Sstamul,που τα εχεις βρει αυτα που εχεις μεσα το παιδακι σου?Μοιαζουν πολυ βολικα.Εγω εχω μαρσιπο αλλα αυτα δειχνουν πιο πρακτικα για την καθημερινοτητα.Το εχω δει σε μια κοπελα στο δρομο αλλα τοτε ειχα διστασει να ρωτησω.Ειναι καταπληκτικο.Τρως εσυ και το μωρο σου μαζι!!!

Οσο για την αγκαλια,συμφωνω κι εγω,τα μωρακια μας πρεπει να την απολαμβανουν απλοχερα γιατι πιστευω οτι ετσι δεν νιωθουν παραμελημενα και γινονται πιο ισορροπημενοι χαρακτηρες,αλλιως θεωρω οτι θα εχουν μια ζωη ανασφαλειες.Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

[simone]

rousot να πας στο www.babywearing.gr ! το γραφει και η Sstamul στο κατω μερος απο τις φωτο της!εκει θα βρεις ολες τις πληροφοριες που χρειαζεσαι!!

[simone]

rousot να πας στο www.babywearing.gr ! το γραφει και η Sstamul στο κατω μερος απο τις φωτο της!εκει θα βρεις ολες τις πληροφοριες που χρειαζεσαι!!

[simone]

rousot να πας στο www.babywearing.gr ! το γραφει και η Sstamul στο κατω μερος απο τις φωτο της!εκει θα βρεις ολες τις πληροφοριες που χρειαζεσαι!!

[simone]

rousot να πας στο www.babywearing.gr ! το γραφει και η Sstamul στο κατω μερος απο τις φωτο της!εκει θα βρεις ολες τις πληροφοριες που χρειαζεσαι!!

[euapap]

rousot έγραψε:

Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

είναι πολύ καλό που έχεις τουλάχιστον σύμμαχο το σύζυγο

και εγώ έχω ακούσει τα 1002.. και το κορυφαίο είναι ότι το κλάμμα κάνει καλό, γιατί ανοίγουν τα πνευμόνια.. και ξεπλένονται τα μάτια :laugh: :laugh: :laugh:

μα είναι να γελάει κανείς :laugh:

[euapap]

rousot έγραψε:

Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

είναι πολύ καλό που έχεις τουλάχιστον σύμμαχο το σύζυγο

και εγώ έχω ακούσει τα 1002.. και το κορυφαίο είναι ότι το κλάμμα κάνει καλό, γιατί ανοίγουν τα πνευμόνια.. και ξεπλένονται τα μάτια :laugh: :laugh: :laugh:

μα είναι να γελάει κανείς :laugh:

[euapap]

rousot έγραψε:

Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

είναι πολύ καλό που έχεις τουλάχιστον σύμμαχο το σύζυγο

και εγώ έχω ακούσει τα 1002.. και το κορυφαίο είναι ότι το κλάμμα κάνει καλό, γιατί ανοίγουν τα πνευμόνια.. και ξεπλένονται τα μάτια :laugh: :laugh: :laugh:

μα είναι να γελάει κανείς :laugh:

[euapap]

rousot έγραψε:

Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

είναι πολύ καλό που έχεις τουλάχιστον σύμμαχο το σύζυγο

και εγώ έχω ακούσει τα 1002.. και το κορυφαίο είναι ότι το κλάμμα κάνει καλό, γιατί ανοίγουν τα πνευμόνια.. και ξεπλένονται τα μάτια :laugh: :laugh: :laugh:

μα είναι να γελάει κανείς :laugh: