Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Κορίτσια θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σας η αν έχει κάποια το ίδιο πρόβλημα με εμένα.Ο γιός μου είναι τώρα 4 μηνών και ειλικρινά δεν μπορούμε να τον αφήσουμε λεπτό στο ριλάξ η στην κούνια του μόνο αν κοιμάται.Αυτό το κάνει τώρα τελευταία και γιά να κοιμηθεί ρίχνει πρώτα το κλάμα της ζωής του, σπαράζει μέχρι να κουραστεί και να πέσει ξερός, μόνο αν τον σηκώσεις όρθιο τότε ηρεμεί, αλλά μου έχουνε βγεί τα χέρια και δεν ξέρω τι να κάνω, αν τον αφήσω να κλαίει πνίγεται και βήχει κοκκινίζει και γενικά γίνεται πολύ νευρικός.εχει κάποια να μου προτείνει κάτι, δεν ηρεμεί με τίποτα από όσα και αν προσπάθησα.Please help γιατί έχω αγανακτήσει.:S :S

  • Απαντήσεις 72
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Δημοσίευση

Κικίτσα μου κατ' αρχάς να χαίρεσαι τον γλύκα σου! :)

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισα κι εγώ με τη μικρή μου στις αρχές... Ήθελε μόνο αγκαλιά και ...κούνημα! ;) Κι επειδή φυσικά είναι το πρώτο μας, της το δίναμε απλόχερα και είμασταν και σίγουροι ότι το ...εκμεταλλευόταν το μουτράκι μας. Όλα τα μωράκια θέλουν αγκαλίτσες γιατί αναζητούν τη μυρωδιά της μαμάς τους ή γενικότερα τη ζεστασιά κάποιου που έχουν μάθει, όπως π.χ. του μπαμπά. Μη φοβάσαι ότι θα το κακομάθεις και μη το αφήνεις να κλαίει για πολύ. Εγώ προσωπικά με τον άντρα μου, μία φορά αποφασίσαμε να την αφήσουμε να κλάψει (ήταν περίπου 2 μηνών) ώσπου κόντεψα εγώ να βάλω τα κλάματα που την έβλεπα έτσι να ταλαιπωρείται και την πήρα αμέσως αγκαλιά και ηρέμησε, αφού είχε πλέον τόσο κουραστεί. Από τότε, δεν το ξανακάναμε. Αποφασίσαμε ότι εφόσον είναι το μωράκι μας, θα του δώσουμε ό,τι και για όσο το ζητάει για να νιώθει ήρεμο, ασφαλές και να μην νιώθει εγκαταλελειμμένο. Κάπου είχα διαβάσει ότι δεν υπάρχει χειρότερο για ένα βρέφος από το να κοιμάται εξαντλημένο από το κλάμα, με την αίσθηση ότι το έχουν εγκαταλείψει αβοήθητο, ενώ εκείνο έχει ανάγκη για αγκαλιές. Όσο και να σου φαίνεται πρώιμο και αβάσιμο, από τώρα δημιουργείται η ψυχολογία που θα έχουν ως ενήλικες. Μην του δημιουργείς, άθελά σου, συναισθήματα απομόνωσης και θλίψης.

Το στάδιο αυτό είναι παροδικό και θα περάσει όταν ο μικρός σου αρχίσει να έχει κι άλλα ενδιαφέροντα, όπως π.χ. να ανακαλύπτει τα χεράκια του, να πιάνει παιχνιδάκια όπως κρίκους οδοντοφυίας και κουδουνίστρες και να παρατηρεί το περιβάλλον του. Δοκίμασε να του βάλεις ένα mobile (περιστρεφόμενο παιχνίδι με κουκλάκια και ήχους) πάνω από την κούνια του για να έχει κάτι να απασχολείται και προσπάθησε να τον ξεγελάς την ώρα που τον βάζεις κάτω, π.χ. να τον κάνεις σαν αεροπλανάκι, να τον γαργαλάς κ.α. Ένα ραδιόφωνο επίσης βοηθάει την κατάσταση, καθώς σε όλα τα μωράκια αρέσει η μουσική. Αν τίποτα από αυτά δεν σε καλύπτει, κάνε κουράγιο και ο μικρός σου από μόνος του θα αρχίσει να δέχεται το κρεβατάκι του... Θέλει όμως πολλή υπομονή και χρόνο... ;)

Δημοσίευση

Κικίτσα μου κατ' αρχάς να χαίρεσαι τον γλύκα σου! :)

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισα κι εγώ με τη μικρή μου στις αρχές... Ήθελε μόνο αγκαλιά και ...κούνημα! ;) Κι επειδή φυσικά είναι το πρώτο μας, της το δίναμε απλόχερα και είμασταν και σίγουροι ότι το ...εκμεταλλευόταν το μουτράκι μας. Όλα τα μωράκια θέλουν αγκαλίτσες γιατί αναζητούν τη μυρωδιά της μαμάς τους ή γενικότερα τη ζεστασιά κάποιου που έχουν μάθει, όπως π.χ. του μπαμπά. Μη φοβάσαι ότι θα το κακομάθεις και μη το αφήνεις να κλαίει για πολύ. Εγώ προσωπικά με τον άντρα μου, μία φορά αποφασίσαμε να την αφήσουμε να κλάψει (ήταν περίπου 2 μηνών) ώσπου κόντεψα εγώ να βάλω τα κλάματα που την έβλεπα έτσι να ταλαιπωρείται και την πήρα αμέσως αγκαλιά και ηρέμησε, αφού είχε πλέον τόσο κουραστεί. Από τότε, δεν το ξανακάναμε. Αποφασίσαμε ότι εφόσον είναι το μωράκι μας, θα του δώσουμε ό,τι και για όσο το ζητάει για να νιώθει ήρεμο, ασφαλές και να μην νιώθει εγκαταλελειμμένο. Κάπου είχα διαβάσει ότι δεν υπάρχει χειρότερο για ένα βρέφος από το να κοιμάται εξαντλημένο από το κλάμα, με την αίσθηση ότι το έχουν εγκαταλείψει αβοήθητο, ενώ εκείνο έχει ανάγκη για αγκαλιές. Όσο και να σου φαίνεται πρώιμο και αβάσιμο, από τώρα δημιουργείται η ψυχολογία που θα έχουν ως ενήλικες. Μην του δημιουργείς, άθελά σου, συναισθήματα απομόνωσης και θλίψης.

Το στάδιο αυτό είναι παροδικό και θα περάσει όταν ο μικρός σου αρχίσει να έχει κι άλλα ενδιαφέροντα, όπως π.χ. να ανακαλύπτει τα χεράκια του, να πιάνει παιχνιδάκια όπως κρίκους οδοντοφυίας και κουδουνίστρες και να παρατηρεί το περιβάλλον του. Δοκίμασε να του βάλεις ένα mobile (περιστρεφόμενο παιχνίδι με κουκλάκια και ήχους) πάνω από την κούνια του για να έχει κάτι να απασχολείται και προσπάθησε να τον ξεγελάς την ώρα που τον βάζεις κάτω, π.χ. να τον κάνεις σαν αεροπλανάκι, να τον γαργαλάς κ.α. Ένα ραδιόφωνο επίσης βοηθάει την κατάσταση, καθώς σε όλα τα μωράκια αρέσει η μουσική. Αν τίποτα από αυτά δεν σε καλύπτει, κάνε κουράγιο και ο μικρός σου από μόνος του θα αρχίσει να δέχεται το κρεβατάκι του... Θέλει όμως πολλή υπομονή και χρόνο... ;)

Δημοσίευση

Κικίτσα μου κατ' αρχάς να χαίρεσαι τον γλύκα σου! :)

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισα κι εγώ με τη μικρή μου στις αρχές... Ήθελε μόνο αγκαλιά και ...κούνημα! ;) Κι επειδή φυσικά είναι το πρώτο μας, της το δίναμε απλόχερα και είμασταν και σίγουροι ότι το ...εκμεταλλευόταν το μουτράκι μας. Όλα τα μωράκια θέλουν αγκαλίτσες γιατί αναζητούν τη μυρωδιά της μαμάς τους ή γενικότερα τη ζεστασιά κάποιου που έχουν μάθει, όπως π.χ. του μπαμπά. Μη φοβάσαι ότι θα το κακομάθεις και μη το αφήνεις να κλαίει για πολύ. Εγώ προσωπικά με τον άντρα μου, μία φορά αποφασίσαμε να την αφήσουμε να κλάψει (ήταν περίπου 2 μηνών) ώσπου κόντεψα εγώ να βάλω τα κλάματα που την έβλεπα έτσι να ταλαιπωρείται και την πήρα αμέσως αγκαλιά και ηρέμησε, αφού είχε πλέον τόσο κουραστεί. Από τότε, δεν το ξανακάναμε. Αποφασίσαμε ότι εφόσον είναι το μωράκι μας, θα του δώσουμε ό,τι και για όσο το ζητάει για να νιώθει ήρεμο, ασφαλές και να μην νιώθει εγκαταλελειμμένο. Κάπου είχα διαβάσει ότι δεν υπάρχει χειρότερο για ένα βρέφος από το να κοιμάται εξαντλημένο από το κλάμα, με την αίσθηση ότι το έχουν εγκαταλείψει αβοήθητο, ενώ εκείνο έχει ανάγκη για αγκαλιές. Όσο και να σου φαίνεται πρώιμο και αβάσιμο, από τώρα δημιουργείται η ψυχολογία που θα έχουν ως ενήλικες. Μην του δημιουργείς, άθελά σου, συναισθήματα απομόνωσης και θλίψης.

Το στάδιο αυτό είναι παροδικό και θα περάσει όταν ο μικρός σου αρχίσει να έχει κι άλλα ενδιαφέροντα, όπως π.χ. να ανακαλύπτει τα χεράκια του, να πιάνει παιχνιδάκια όπως κρίκους οδοντοφυίας και κουδουνίστρες και να παρατηρεί το περιβάλλον του. Δοκίμασε να του βάλεις ένα mobile (περιστρεφόμενο παιχνίδι με κουκλάκια και ήχους) πάνω από την κούνια του για να έχει κάτι να απασχολείται και προσπάθησε να τον ξεγελάς την ώρα που τον βάζεις κάτω, π.χ. να τον κάνεις σαν αεροπλανάκι, να τον γαργαλάς κ.α. Ένα ραδιόφωνο επίσης βοηθάει την κατάσταση, καθώς σε όλα τα μωράκια αρέσει η μουσική. Αν τίποτα από αυτά δεν σε καλύπτει, κάνε κουράγιο και ο μικρός σου από μόνος του θα αρχίσει να δέχεται το κρεβατάκι του... Θέλει όμως πολλή υπομονή και χρόνο... ;)

Δημοσίευση

Κικίτσα μου κατ' αρχάς να χαίρεσαι τον γλύκα σου! :)

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισα κι εγώ με τη μικρή μου στις αρχές... Ήθελε μόνο αγκαλιά και ...κούνημα! ;) Κι επειδή φυσικά είναι το πρώτο μας, της το δίναμε απλόχερα και είμασταν και σίγουροι ότι το ...εκμεταλλευόταν το μουτράκι μας. Όλα τα μωράκια θέλουν αγκαλίτσες γιατί αναζητούν τη μυρωδιά της μαμάς τους ή γενικότερα τη ζεστασιά κάποιου που έχουν μάθει, όπως π.χ. του μπαμπά. Μη φοβάσαι ότι θα το κακομάθεις και μη το αφήνεις να κλαίει για πολύ. Εγώ προσωπικά με τον άντρα μου, μία φορά αποφασίσαμε να την αφήσουμε να κλάψει (ήταν περίπου 2 μηνών) ώσπου κόντεψα εγώ να βάλω τα κλάματα που την έβλεπα έτσι να ταλαιπωρείται και την πήρα αμέσως αγκαλιά και ηρέμησε, αφού είχε πλέον τόσο κουραστεί. Από τότε, δεν το ξανακάναμε. Αποφασίσαμε ότι εφόσον είναι το μωράκι μας, θα του δώσουμε ό,τι και για όσο το ζητάει για να νιώθει ήρεμο, ασφαλές και να μην νιώθει εγκαταλελειμμένο. Κάπου είχα διαβάσει ότι δεν υπάρχει χειρότερο για ένα βρέφος από το να κοιμάται εξαντλημένο από το κλάμα, με την αίσθηση ότι το έχουν εγκαταλείψει αβοήθητο, ενώ εκείνο έχει ανάγκη για αγκαλιές. Όσο και να σου φαίνεται πρώιμο και αβάσιμο, από τώρα δημιουργείται η ψυχολογία που θα έχουν ως ενήλικες. Μην του δημιουργείς, άθελά σου, συναισθήματα απομόνωσης και θλίψης.

Το στάδιο αυτό είναι παροδικό και θα περάσει όταν ο μικρός σου αρχίσει να έχει κι άλλα ενδιαφέροντα, όπως π.χ. να ανακαλύπτει τα χεράκια του, να πιάνει παιχνιδάκια όπως κρίκους οδοντοφυίας και κουδουνίστρες και να παρατηρεί το περιβάλλον του. Δοκίμασε να του βάλεις ένα mobile (περιστρεφόμενο παιχνίδι με κουκλάκια και ήχους) πάνω από την κούνια του για να έχει κάτι να απασχολείται και προσπάθησε να τον ξεγελάς την ώρα που τον βάζεις κάτω, π.χ. να τον κάνεις σαν αεροπλανάκι, να τον γαργαλάς κ.α. Ένα ραδιόφωνο επίσης βοηθάει την κατάσταση, καθώς σε όλα τα μωράκια αρέσει η μουσική. Αν τίποτα από αυτά δεν σε καλύπτει, κάνε κουράγιο και ο μικρός σου από μόνος του θα αρχίσει να δέχεται το κρεβατάκι του... Θέλει όμως πολλή υπομονή και χρόνο... ;)

Δημοσίευση

Και εγώ θα συμφωνήσω με αυτό. Το μωρό δεν "κακομαθαίνει". Δεν το κάνει για να σε εκμεταλευτεί. Το έχει ανάγκη, όπως το γάλα.

Θέλει να νιώθει την αγκαλιά της μαμάς του, τη μυρωδιά της κτλ.

Υπάρχουν πολλές δημοσιεύσεις σε έγκυρα περιοδικά (αν θέλεις μπορώ να σου στείλω άρθρα) που λένε ότι όσο πιο πολύ κρατάς το μωρό αγκαλιά στη βρεφική του ηλικία, τόσο πιο ανεξάρτητο γίνεται μεγαλωνοντας. Οποτε κράτα το χωρίς τύψεις όσο σου ζητάει. Να δεις που μόνο του θα "χορτάσει" και δε θα θέλει πιά αγκαλιά.

Εγώ την Αννα την είχα συνέχεια πάνω μου (στο sling). Αγκαλιά κάναμε τα πάντα (τα πάντα όμως). Μόνο στην αγκαλιά μου ηρεμούσε. Εκτός του ότι με ένιωθε κοντά της, έβλεπε και από το ύψος μου το γύρω κόσμο και της φαινόταν πολύ ενδιαφέρον. Στο ρηλάξ βαριόταν (λογικό δεν είναι; )

εδώ πλένω πιάταAnnaRingSling.jpg

και εδώ μαζεύω παιχνίδια

AnnaRingSling2.jpg

Σε αυτές τις φωτογραφίες η Αννα είναι περίπου 7 μηνών

οποτε απόλαυσέ το τώρα.. σε λίγο θα το αποζητάς και θα σου λέει "Τάτω" (=κάτω)

Δημοσίευση

Και εγώ θα συμφωνήσω με αυτό. Το μωρό δεν "κακομαθαίνει". Δεν το κάνει για να σε εκμεταλευτεί. Το έχει ανάγκη, όπως το γάλα.

Θέλει να νιώθει την αγκαλιά της μαμάς του, τη μυρωδιά της κτλ.

Υπάρχουν πολλές δημοσιεύσεις σε έγκυρα περιοδικά (αν θέλεις μπορώ να σου στείλω άρθρα) που λένε ότι όσο πιο πολύ κρατάς το μωρό αγκαλιά στη βρεφική του ηλικία, τόσο πιο ανεξάρτητο γίνεται μεγαλωνοντας. Οποτε κράτα το χωρίς τύψεις όσο σου ζητάει. Να δεις που μόνο του θα "χορτάσει" και δε θα θέλει πιά αγκαλιά.

Εγώ την Αννα την είχα συνέχεια πάνω μου (στο sling). Αγκαλιά κάναμε τα πάντα (τα πάντα όμως). Μόνο στην αγκαλιά μου ηρεμούσε. Εκτός του ότι με ένιωθε κοντά της, έβλεπε και από το ύψος μου το γύρω κόσμο και της φαινόταν πολύ ενδιαφέρον. Στο ρηλάξ βαριόταν (λογικό δεν είναι; )

εδώ πλένω πιάταAnnaRingSling.jpg

και εδώ μαζεύω παιχνίδια

AnnaRingSling2.jpg

Σε αυτές τις φωτογραφίες η Αννα είναι περίπου 7 μηνών

οποτε απόλαυσέ το τώρα.. σε λίγο θα το αποζητάς και θα σου λέει "Τάτω" (=κάτω)

Δημοσίευση

Και εγώ θα συμφωνήσω με αυτό. Το μωρό δεν "κακομαθαίνει". Δεν το κάνει για να σε εκμεταλευτεί. Το έχει ανάγκη, όπως το γάλα.

Θέλει να νιώθει την αγκαλιά της μαμάς του, τη μυρωδιά της κτλ.

Υπάρχουν πολλές δημοσιεύσεις σε έγκυρα περιοδικά (αν θέλεις μπορώ να σου στείλω άρθρα) που λένε ότι όσο πιο πολύ κρατάς το μωρό αγκαλιά στη βρεφική του ηλικία, τόσο πιο ανεξάρτητο γίνεται μεγαλωνοντας. Οποτε κράτα το χωρίς τύψεις όσο σου ζητάει. Να δεις που μόνο του θα "χορτάσει" και δε θα θέλει πιά αγκαλιά.

Εγώ την Αννα την είχα συνέχεια πάνω μου (στο sling). Αγκαλιά κάναμε τα πάντα (τα πάντα όμως). Μόνο στην αγκαλιά μου ηρεμούσε. Εκτός του ότι με ένιωθε κοντά της, έβλεπε και από το ύψος μου το γύρω κόσμο και της φαινόταν πολύ ενδιαφέρον. Στο ρηλάξ βαριόταν (λογικό δεν είναι; )

εδώ πλένω πιάταAnnaRingSling.jpg

και εδώ μαζεύω παιχνίδια

AnnaRingSling2.jpg

Σε αυτές τις φωτογραφίες η Αννα είναι περίπου 7 μηνών

οποτε απόλαυσέ το τώρα.. σε λίγο θα το αποζητάς και θα σου λέει "Τάτω" (=κάτω)

Δημοσίευση

Και εγώ θα συμφωνήσω με αυτό. Το μωρό δεν "κακομαθαίνει". Δεν το κάνει για να σε εκμεταλευτεί. Το έχει ανάγκη, όπως το γάλα.

Θέλει να νιώθει την αγκαλιά της μαμάς του, τη μυρωδιά της κτλ.

Υπάρχουν πολλές δημοσιεύσεις σε έγκυρα περιοδικά (αν θέλεις μπορώ να σου στείλω άρθρα) που λένε ότι όσο πιο πολύ κρατάς το μωρό αγκαλιά στη βρεφική του ηλικία, τόσο πιο ανεξάρτητο γίνεται μεγαλωνοντας. Οποτε κράτα το χωρίς τύψεις όσο σου ζητάει. Να δεις που μόνο του θα "χορτάσει" και δε θα θέλει πιά αγκαλιά.

Εγώ την Αννα την είχα συνέχεια πάνω μου (στο sling). Αγκαλιά κάναμε τα πάντα (τα πάντα όμως). Μόνο στην αγκαλιά μου ηρεμούσε. Εκτός του ότι με ένιωθε κοντά της, έβλεπε και από το ύψος μου το γύρω κόσμο και της φαινόταν πολύ ενδιαφέρον. Στο ρηλάξ βαριόταν (λογικό δεν είναι; )

εδώ πλένω πιάταAnnaRingSling.jpg

και εδώ μαζεύω παιχνίδια

AnnaRingSling2.jpg

Σε αυτές τις φωτογραφίες η Αννα είναι περίπου 7 μηνών

οποτε απόλαυσέ το τώρα.. σε λίγο θα το αποζητάς και θα σου λέει "Τάτω" (=κάτω)

Δημοσίευση

euapap, δεν τις βλέπουμε τις φωτογραφίες σου... (γιατί; )

Μπορείς να το φτιάξεις;

Κι εγώ πάντως μεγάλωσα/μεγαλώνω δύο παιδιά σχεδόν πάνω μου. Ο Βασίλης όμως (τώρα 23 μηνών) είναι γενικά πολύ ανεξάρτητο παιδί, πολύ κοινωνικός και πολύ εύκολος με όλους. Τον ίδιο δρόμο δείχνει ότι ακολουθεί και η Ρέα (τώρα 5 μηνών).

Ναι, τα μωρά μου "έμαθαν" στα χέρια! Ωραία είναι έτσι όμως! Η ζωή μου είναι πιο εύκολη (και πιο όμορφη) με τα μωρά πάνω μου, παρά αν προσπαθούσα να τ' αφήνω να κλαίνε για να "μάθουν" να είναι μόνα τους...

HPIM1809.jpgHPIM1999.jpg

HPIM0278.jpgHPIM1670.jpg

Δημοσίευση

euapap, δεν τις βλέπουμε τις φωτογραφίες σου... (γιατί; )

Μπορείς να το φτιάξεις;

Κι εγώ πάντως μεγάλωσα/μεγαλώνω δύο παιδιά σχεδόν πάνω μου. Ο Βασίλης όμως (τώρα 23 μηνών) είναι γενικά πολύ ανεξάρτητο παιδί, πολύ κοινωνικός και πολύ εύκολος με όλους. Τον ίδιο δρόμο δείχνει ότι ακολουθεί και η Ρέα (τώρα 5 μηνών).

Ναι, τα μωρά μου "έμαθαν" στα χέρια! Ωραία είναι έτσι όμως! Η ζωή μου είναι πιο εύκολη (και πιο όμορφη) με τα μωρά πάνω μου, παρά αν προσπαθούσα να τ' αφήνω να κλαίνε για να "μάθουν" να είναι μόνα τους...

HPIM1809.jpgHPIM1999.jpg

HPIM0278.jpgHPIM1670.jpg

Δημοσίευση

euapap, δεν τις βλέπουμε τις φωτογραφίες σου... (γιατί; )

Μπορείς να το φτιάξεις;

Κι εγώ πάντως μεγάλωσα/μεγαλώνω δύο παιδιά σχεδόν πάνω μου. Ο Βασίλης όμως (τώρα 23 μηνών) είναι γενικά πολύ ανεξάρτητο παιδί, πολύ κοινωνικός και πολύ εύκολος με όλους. Τον ίδιο δρόμο δείχνει ότι ακολουθεί και η Ρέα (τώρα 5 μηνών).

Ναι, τα μωρά μου "έμαθαν" στα χέρια! Ωραία είναι έτσι όμως! Η ζωή μου είναι πιο εύκολη (και πιο όμορφη) με τα μωρά πάνω μου, παρά αν προσπαθούσα να τ' αφήνω να κλαίνε για να "μάθουν" να είναι μόνα τους...

HPIM1809.jpgHPIM1999.jpg

HPIM0278.jpgHPIM1670.jpg

Δημοσίευση

euapap, δεν τις βλέπουμε τις φωτογραφίες σου... (γιατί; )

Μπορείς να το φτιάξεις;

Κι εγώ πάντως μεγάλωσα/μεγαλώνω δύο παιδιά σχεδόν πάνω μου. Ο Βασίλης όμως (τώρα 23 μηνών) είναι γενικά πολύ ανεξάρτητο παιδί, πολύ κοινωνικός και πολύ εύκολος με όλους. Τον ίδιο δρόμο δείχνει ότι ακολουθεί και η Ρέα (τώρα 5 μηνών).

Ναι, τα μωρά μου "έμαθαν" στα χέρια! Ωραία είναι έτσι όμως! Η ζωή μου είναι πιο εύκολη (και πιο όμορφη) με τα μωρά πάνω μου, παρά αν προσπαθούσα να τ' αφήνω να κλαίνε για να "μάθουν" να είναι μόνα τους...

HPIM1809.jpgHPIM1999.jpg

HPIM0278.jpgHPIM1670.jpg

Δημοσίευση

Sstamul,που τα εχεις βρει αυτα που εχεις μεσα το παιδακι σου?Μοιαζουν πολυ βολικα.Εγω εχω μαρσιπο αλλα αυτα δειχνουν πιο πρακτικα για την καθημερινοτητα.Το εχω δει σε μια κοπελα στο δρομο αλλα τοτε ειχα διστασει να ρωτησω.Ειναι καταπληκτικο.Τρως εσυ και το μωρο σου μαζι!!!

Οσο για την αγκαλια,συμφωνω κι εγω,τα μωρακια μας πρεπει να την απολαμβανουν απλοχερα γιατι πιστευω οτι ετσι δεν νιωθουν παραμελημενα και γινονται πιο ισορροπημενοι χαρακτηρες,αλλιως θεωρω οτι θα εχουν μια ζωη ανασφαλειες.Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

Δημοσίευση

Sstamul,που τα εχεις βρει αυτα που εχεις μεσα το παιδακι σου?Μοιαζουν πολυ βολικα.Εγω εχω μαρσιπο αλλα αυτα δειχνουν πιο πρακτικα για την καθημερινοτητα.Το εχω δει σε μια κοπελα στο δρομο αλλα τοτε ειχα διστασει να ρωτησω.Ειναι καταπληκτικο.Τρως εσυ και το μωρο σου μαζι!!!

Οσο για την αγκαλια,συμφωνω κι εγω,τα μωρακια μας πρεπει να την απολαμβανουν απλοχερα γιατι πιστευω οτι ετσι δεν νιωθουν παραμελημενα και γινονται πιο ισορροπημενοι χαρακτηρες,αλλιως θεωρω οτι θα εχουν μια ζωη ανασφαλειες.Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

Δημοσίευση

Sstamul,που τα εχεις βρει αυτα που εχεις μεσα το παιδακι σου?Μοιαζουν πολυ βολικα.Εγω εχω μαρσιπο αλλα αυτα δειχνουν πιο πρακτικα για την καθημερινοτητα.Το εχω δει σε μια κοπελα στο δρομο αλλα τοτε ειχα διστασει να ρωτησω.Ειναι καταπληκτικο.Τρως εσυ και το μωρο σου μαζι!!!

Οσο για την αγκαλια,συμφωνω κι εγω,τα μωρακια μας πρεπει να την απολαμβανουν απλοχερα γιατι πιστευω οτι ετσι δεν νιωθουν παραμελημενα και γινονται πιο ισορροπημενοι χαρακτηρες,αλλιως θεωρω οτι θα εχουν μια ζωη ανασφαλειες.Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

Δημοσίευση

Sstamul,που τα εχεις βρει αυτα που εχεις μεσα το παιδακι σου?Μοιαζουν πολυ βολικα.Εγω εχω μαρσιπο αλλα αυτα δειχνουν πιο πρακτικα για την καθημερινοτητα.Το εχω δει σε μια κοπελα στο δρομο αλλα τοτε ειχα διστασει να ρωτησω.Ειναι καταπληκτικο.Τρως εσυ και το μωρο σου μαζι!!!

Οσο για την αγκαλια,συμφωνω κι εγω,τα μωρακια μας πρεπει να την απολαμβανουν απλοχερα γιατι πιστευω οτι ετσι δεν νιωθουν παραμελημενα και γινονται πιο ισορροπημενοι χαρακτηρες,αλλιως θεωρω οτι θα εχουν μια ζωη ανασφαλειες.Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

Δημοσίευση

rousot έγραψε:

Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

είναι πολύ καλό που έχεις τουλάχιστον σύμμαχο το σύζυγο :)

και εγώ έχω ακούσει τα 1002.. και το κορυφαίο είναι ότι το κλάμμα κάνει καλό, γιατί ανοίγουν τα πνευμόνια.. και ξεπλένονται τα μάτια :laugh: :laugh: :laugh:

μα είναι να γελάει κανείς :laugh:

Δημοσίευση

rousot έγραψε:

Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

είναι πολύ καλό που έχεις τουλάχιστον σύμμαχο το σύζυγο :)

και εγώ έχω ακούσει τα 1002.. και το κορυφαίο είναι ότι το κλάμμα κάνει καλό, γιατί ανοίγουν τα πνευμόνια.. και ξεπλένονται τα μάτια :laugh: :laugh: :laugh:

μα είναι να γελάει κανείς :laugh:

Δημοσίευση

rousot έγραψε:

Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

είναι πολύ καλό που έχεις τουλάχιστον σύμμαχο το σύζυγο :)

και εγώ έχω ακούσει τα 1002.. και το κορυφαίο είναι ότι το κλάμμα κάνει καλό, γιατί ανοίγουν τα πνευμόνια.. και ξεπλένονται τα μάτια :laugh: :laugh: :laugh:

μα είναι να γελάει κανείς :laugh:

Δημοσίευση

rousot έγραψε:

Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

είναι πολύ καλό που έχεις τουλάχιστον σύμμαχο το σύζυγο :)

και εγώ έχω ακούσει τα 1002.. και το κορυφαίο είναι ότι το κλάμμα κάνει καλό, γιατί ανοίγουν τα πνευμόνια.. και ξεπλένονται τα μάτια :laugh: :laugh: :laugh:

μα είναι να γελάει κανείς :laugh:

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


  • Απαντήσεις

    • Ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου 🥰 Εεε μέχρι να το πάρουμε στα χέρια μας τα μωράκια νομίζω αυτό το άγχος δεν θα μας φύγει και τελείως λίγο πολύ θα υπάρχει σε όλες μας .. Εντάξει παραπανίσια πολλα κιλά δεν έχω απλά είμαι αρκετά αγύμναστη τώρα την εγκυμοσύνη την ξεκίνησα με 62 κιλά ελπίζω να πάει καλά και αυτήν και να μην βάλω πολλά  απλά το κακό είναι ότι μένω σε χωριό και δεν έχουμε εδώ διατροφολόγο και πρέπει να πηγαίνω στην πόλη που είναι κάπως μακριά.. θα το σκεφτώ και αυτό μήπως το προσπαθήσω.. τελικά μάλλον αλλά κορίτσια στην ομαδούλα του Μαΐου δεν βλέπω να έχουμε 
    • Τι κανετε κοριτσια μου;; Μαρακι μου περαστικα σας ισως ειναι αλλεργια ισως και οχι αλλα εχει σημασια να ειναι καλη η κλινικη εικονα και να εχει διαθεση σε καθε περιπτωση. Αν ειναι αλλεργια θα το ξαναεισαγεις αργοτερα δεν σημαινει οτι το ξεγραφεις. Κοριτσακια μου εμεις με τα χιλια ζορια μια μπανανα τρωει με ευχαριστηση τα υπολοιπα γυρναει το κεφαλι ή σπρωχνει χερια. Γω λειπω συνεχεια λογω δουλειας αλλα μονο με εμενα τρωει. Και σημερα τρεις ωρες μετα απο μπανανα αβοκαντο εκανε τρελο εμετο δεν σταματαγε με τιποτα και φρικαρα απιστευτα δεν το ειχα ξαναδει. Δηλαδη εκανε 4 εξαγωγες καπακι τη μια μετα την αλλη. Περασε λιγη ωρα του εδωσα γαλα και τωρα κοιμαται αλλα δεν ιχε γκρινια. Ελπιζω να μην επαθε κατι, ενιοτε με πιανουν οι φοβοι των πρωτων ημερων μη του συμβει κατι εχω στεναχωρηθει παρα πολυ. Προσπαθω να μη λειπω απο τη δουλεια, εχω και τη μανα μου αρρωστη και πηγαινοερχομαι Αθηνα και νομιζω τον παραμελω τελικα. Ετσι μου ρχεται να το παρατησω το γραφειο αι στο καλο δηλαδη. 
    • @Eirinistzναι κουλουρι θεσσαλονικης. Κραταω ένα κομματι στο χερι μ κ της τ βαζω στο στομα, τ πιπιλαει, τ σαλιωνει κ σιγα σιγα τ μασάει. Ετσι λιγο απασχολείται. Μην φανταστείς οτι τρωει για να χορτάσει πχ. 
    • Καλησπέρα κορίτσια!!    @ΜαρίαΔημήτρης ωχ το κορίτσι… μάλλον κάποια δυσανεξία στην πρωτεΐνη του κρέατος ; Όταν πάτε στον αλλεργιογόνο πες μας τι θα σας πει..  @Diwni το κουλούρι έχει σουσάμι πάνω ; Της δίνω και εγώ λίγο ψωμάκι και της αρέσει πολύ😆  Εμεις 3 μέρες τώρα κάναμε εισαγωγή στις φακές. Ξετρελάθηκε!! Το μοσχάρι το τρώει και αυτό αλλά όχι με τέτοια ευχαρίστηση. Το κοτόπουλο , ούτε να το δει..  Εχω δοκιμάσει με το κοτόπουλο να της βάλω γλυκοπατάτα ή κολοκύθα αλλά και πάλι τρώει πολύ λίγο. Θα το μάθει σιγά σιγά που θα πάει. Έχει προτιμήσεις το κορίτσι μου!🤣
    • @ΜαρίαΔημήτρης ελα ρε συ η ψυχουλα. Πολυ ταλαιπωρία! Μακάρι να τ ξεπεράσει γρήγορα. Γραψε να μας πεις τι σου ειπε. Εμεις πηγαμε παιδιατρο την Παρασκευή, ακριβώς 6 μηνων. 7800 κ 72 πόντους. Ξεκινησε τρωει κανονικα το φρούτο της κ τ μεσημεριανό της. Σήμερα εκανα εισαγωγή στο μοσχαρι και ειπε ο γιατρός 4 5 μερες να δίνω μοσχαρι κ δυο κοτοπουλο. Της αρεσε μπορω να πω, εφαγε καλη ποσότητα. Επισης μας ειπε να ξεκινήσουμε κ απογευματινο, αστρακι η τραχανά αλλα ακομα δ αξιώθηκα γτ ειμαστε στα περα δώθε με τις δραστηριότητες των μεγάλων. Θα τ εισαγω τις επόμενες μέρες. Ρε κορίτσια μη με δει να τρωω η να πινω κατι. Κανει σαν τρελό. Ειδικα αμα την εχω αγκαλια μ τραβαει τ χερι και κανει ωωωωωω κ ανοιγει τ στομα. Της αρεσει πολυ να μασαει. Της έδωσα λιγο κουλουρι, λιγο ψωμί, λιγο ψητό κοτοπουλο. Απο τ αλλο μηνα Μ είπε ο παιδίατρος να της δίνω κανονικα κουλουρι στο χεράκι. Τωρα ίσα ίσα να γλείφει αφου δείχνει τέτοιο ενδιαφέρον. Κατα τ αλλα θελει συνεχεια σχεδον αγκαλια. Οπουδήποτε αλλού μετα απο λίγο γκαριζει. Κατα τ αλλα τα παμε πολυ καλα. Και με τ προγραμμα των κοριτσιών ποτε παμε απο Δευτέρα σε Παρασκευή χαμπαρι δ παιρνω.
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...