Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Κορίτσια θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σας η αν έχει κάποια το ίδιο πρόβλημα με εμένα.Ο γιός μου είναι τώρα 4 μηνών και ειλικρινά δεν μπορούμε να τον αφήσουμε λεπτό στο ριλάξ η στην κούνια του μόνο αν κοιμάται.Αυτό το κάνει τώρα τελευταία και γιά να κοιμηθεί ρίχνει πρώτα το κλάμα της ζωής του, σπαράζει μέχρι να κουραστεί και να πέσει ξερός, μόνο αν τον σηκώσεις όρθιο τότε ηρεμεί, αλλά μου έχουνε βγεί τα χέρια και δεν ξέρω τι να κάνω, αν τον αφήσω να κλαίει πνίγεται και βήχει κοκκινίζει και γενικά γίνεται πολύ νευρικός.εχει κάποια να μου προτείνει κάτι, δεν ηρεμεί με τίποτα από όσα και αν προσπάθησα.Please help γιατί έχω αγανακτήσει.:S :S

  • Απαντήσεις 72
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Δημοσίευση

Κικίτσα μου κατ' αρχάς να χαίρεσαι τον γλύκα σου! :)

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισα κι εγώ με τη μικρή μου στις αρχές... Ήθελε μόνο αγκαλιά και ...κούνημα! ;) Κι επειδή φυσικά είναι το πρώτο μας, της το δίναμε απλόχερα και είμασταν και σίγουροι ότι το ...εκμεταλλευόταν το μουτράκι μας. Όλα τα μωράκια θέλουν αγκαλίτσες γιατί αναζητούν τη μυρωδιά της μαμάς τους ή γενικότερα τη ζεστασιά κάποιου που έχουν μάθει, όπως π.χ. του μπαμπά. Μη φοβάσαι ότι θα το κακομάθεις και μη το αφήνεις να κλαίει για πολύ. Εγώ προσωπικά με τον άντρα μου, μία φορά αποφασίσαμε να την αφήσουμε να κλάψει (ήταν περίπου 2 μηνών) ώσπου κόντεψα εγώ να βάλω τα κλάματα που την έβλεπα έτσι να ταλαιπωρείται και την πήρα αμέσως αγκαλιά και ηρέμησε, αφού είχε πλέον τόσο κουραστεί. Από τότε, δεν το ξανακάναμε. Αποφασίσαμε ότι εφόσον είναι το μωράκι μας, θα του δώσουμε ό,τι και για όσο το ζητάει για να νιώθει ήρεμο, ασφαλές και να μην νιώθει εγκαταλελειμμένο. Κάπου είχα διαβάσει ότι δεν υπάρχει χειρότερο για ένα βρέφος από το να κοιμάται εξαντλημένο από το κλάμα, με την αίσθηση ότι το έχουν εγκαταλείψει αβοήθητο, ενώ εκείνο έχει ανάγκη για αγκαλιές. Όσο και να σου φαίνεται πρώιμο και αβάσιμο, από τώρα δημιουργείται η ψυχολογία που θα έχουν ως ενήλικες. Μην του δημιουργείς, άθελά σου, συναισθήματα απομόνωσης και θλίψης.

Το στάδιο αυτό είναι παροδικό και θα περάσει όταν ο μικρός σου αρχίσει να έχει κι άλλα ενδιαφέροντα, όπως π.χ. να ανακαλύπτει τα χεράκια του, να πιάνει παιχνιδάκια όπως κρίκους οδοντοφυίας και κουδουνίστρες και να παρατηρεί το περιβάλλον του. Δοκίμασε να του βάλεις ένα mobile (περιστρεφόμενο παιχνίδι με κουκλάκια και ήχους) πάνω από την κούνια του για να έχει κάτι να απασχολείται και προσπάθησε να τον ξεγελάς την ώρα που τον βάζεις κάτω, π.χ. να τον κάνεις σαν αεροπλανάκι, να τον γαργαλάς κ.α. Ένα ραδιόφωνο επίσης βοηθάει την κατάσταση, καθώς σε όλα τα μωράκια αρέσει η μουσική. Αν τίποτα από αυτά δεν σε καλύπτει, κάνε κουράγιο και ο μικρός σου από μόνος του θα αρχίσει να δέχεται το κρεβατάκι του... Θέλει όμως πολλή υπομονή και χρόνο... ;)

Δημοσίευση

Κικίτσα μου κατ' αρχάς να χαίρεσαι τον γλύκα σου! :)

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισα κι εγώ με τη μικρή μου στις αρχές... Ήθελε μόνο αγκαλιά και ...κούνημα! ;) Κι επειδή φυσικά είναι το πρώτο μας, της το δίναμε απλόχερα και είμασταν και σίγουροι ότι το ...εκμεταλλευόταν το μουτράκι μας. Όλα τα μωράκια θέλουν αγκαλίτσες γιατί αναζητούν τη μυρωδιά της μαμάς τους ή γενικότερα τη ζεστασιά κάποιου που έχουν μάθει, όπως π.χ. του μπαμπά. Μη φοβάσαι ότι θα το κακομάθεις και μη το αφήνεις να κλαίει για πολύ. Εγώ προσωπικά με τον άντρα μου, μία φορά αποφασίσαμε να την αφήσουμε να κλάψει (ήταν περίπου 2 μηνών) ώσπου κόντεψα εγώ να βάλω τα κλάματα που την έβλεπα έτσι να ταλαιπωρείται και την πήρα αμέσως αγκαλιά και ηρέμησε, αφού είχε πλέον τόσο κουραστεί. Από τότε, δεν το ξανακάναμε. Αποφασίσαμε ότι εφόσον είναι το μωράκι μας, θα του δώσουμε ό,τι και για όσο το ζητάει για να νιώθει ήρεμο, ασφαλές και να μην νιώθει εγκαταλελειμμένο. Κάπου είχα διαβάσει ότι δεν υπάρχει χειρότερο για ένα βρέφος από το να κοιμάται εξαντλημένο από το κλάμα, με την αίσθηση ότι το έχουν εγκαταλείψει αβοήθητο, ενώ εκείνο έχει ανάγκη για αγκαλιές. Όσο και να σου φαίνεται πρώιμο και αβάσιμο, από τώρα δημιουργείται η ψυχολογία που θα έχουν ως ενήλικες. Μην του δημιουργείς, άθελά σου, συναισθήματα απομόνωσης και θλίψης.

Το στάδιο αυτό είναι παροδικό και θα περάσει όταν ο μικρός σου αρχίσει να έχει κι άλλα ενδιαφέροντα, όπως π.χ. να ανακαλύπτει τα χεράκια του, να πιάνει παιχνιδάκια όπως κρίκους οδοντοφυίας και κουδουνίστρες και να παρατηρεί το περιβάλλον του. Δοκίμασε να του βάλεις ένα mobile (περιστρεφόμενο παιχνίδι με κουκλάκια και ήχους) πάνω από την κούνια του για να έχει κάτι να απασχολείται και προσπάθησε να τον ξεγελάς την ώρα που τον βάζεις κάτω, π.χ. να τον κάνεις σαν αεροπλανάκι, να τον γαργαλάς κ.α. Ένα ραδιόφωνο επίσης βοηθάει την κατάσταση, καθώς σε όλα τα μωράκια αρέσει η μουσική. Αν τίποτα από αυτά δεν σε καλύπτει, κάνε κουράγιο και ο μικρός σου από μόνος του θα αρχίσει να δέχεται το κρεβατάκι του... Θέλει όμως πολλή υπομονή και χρόνο... ;)

Δημοσίευση

Κικίτσα μου κατ' αρχάς να χαίρεσαι τον γλύκα σου! :)

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισα κι εγώ με τη μικρή μου στις αρχές... Ήθελε μόνο αγκαλιά και ...κούνημα! ;) Κι επειδή φυσικά είναι το πρώτο μας, της το δίναμε απλόχερα και είμασταν και σίγουροι ότι το ...εκμεταλλευόταν το μουτράκι μας. Όλα τα μωράκια θέλουν αγκαλίτσες γιατί αναζητούν τη μυρωδιά της μαμάς τους ή γενικότερα τη ζεστασιά κάποιου που έχουν μάθει, όπως π.χ. του μπαμπά. Μη φοβάσαι ότι θα το κακομάθεις και μη το αφήνεις να κλαίει για πολύ. Εγώ προσωπικά με τον άντρα μου, μία φορά αποφασίσαμε να την αφήσουμε να κλάψει (ήταν περίπου 2 μηνών) ώσπου κόντεψα εγώ να βάλω τα κλάματα που την έβλεπα έτσι να ταλαιπωρείται και την πήρα αμέσως αγκαλιά και ηρέμησε, αφού είχε πλέον τόσο κουραστεί. Από τότε, δεν το ξανακάναμε. Αποφασίσαμε ότι εφόσον είναι το μωράκι μας, θα του δώσουμε ό,τι και για όσο το ζητάει για να νιώθει ήρεμο, ασφαλές και να μην νιώθει εγκαταλελειμμένο. Κάπου είχα διαβάσει ότι δεν υπάρχει χειρότερο για ένα βρέφος από το να κοιμάται εξαντλημένο από το κλάμα, με την αίσθηση ότι το έχουν εγκαταλείψει αβοήθητο, ενώ εκείνο έχει ανάγκη για αγκαλιές. Όσο και να σου φαίνεται πρώιμο και αβάσιμο, από τώρα δημιουργείται η ψυχολογία που θα έχουν ως ενήλικες. Μην του δημιουργείς, άθελά σου, συναισθήματα απομόνωσης και θλίψης.

Το στάδιο αυτό είναι παροδικό και θα περάσει όταν ο μικρός σου αρχίσει να έχει κι άλλα ενδιαφέροντα, όπως π.χ. να ανακαλύπτει τα χεράκια του, να πιάνει παιχνιδάκια όπως κρίκους οδοντοφυίας και κουδουνίστρες και να παρατηρεί το περιβάλλον του. Δοκίμασε να του βάλεις ένα mobile (περιστρεφόμενο παιχνίδι με κουκλάκια και ήχους) πάνω από την κούνια του για να έχει κάτι να απασχολείται και προσπάθησε να τον ξεγελάς την ώρα που τον βάζεις κάτω, π.χ. να τον κάνεις σαν αεροπλανάκι, να τον γαργαλάς κ.α. Ένα ραδιόφωνο επίσης βοηθάει την κατάσταση, καθώς σε όλα τα μωράκια αρέσει η μουσική. Αν τίποτα από αυτά δεν σε καλύπτει, κάνε κουράγιο και ο μικρός σου από μόνος του θα αρχίσει να δέχεται το κρεβατάκι του... Θέλει όμως πολλή υπομονή και χρόνο... ;)

Δημοσίευση

Κικίτσα μου κατ' αρχάς να χαίρεσαι τον γλύκα σου! :)

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισα κι εγώ με τη μικρή μου στις αρχές... Ήθελε μόνο αγκαλιά και ...κούνημα! ;) Κι επειδή φυσικά είναι το πρώτο μας, της το δίναμε απλόχερα και είμασταν και σίγουροι ότι το ...εκμεταλλευόταν το μουτράκι μας. Όλα τα μωράκια θέλουν αγκαλίτσες γιατί αναζητούν τη μυρωδιά της μαμάς τους ή γενικότερα τη ζεστασιά κάποιου που έχουν μάθει, όπως π.χ. του μπαμπά. Μη φοβάσαι ότι θα το κακομάθεις και μη το αφήνεις να κλαίει για πολύ. Εγώ προσωπικά με τον άντρα μου, μία φορά αποφασίσαμε να την αφήσουμε να κλάψει (ήταν περίπου 2 μηνών) ώσπου κόντεψα εγώ να βάλω τα κλάματα που την έβλεπα έτσι να ταλαιπωρείται και την πήρα αμέσως αγκαλιά και ηρέμησε, αφού είχε πλέον τόσο κουραστεί. Από τότε, δεν το ξανακάναμε. Αποφασίσαμε ότι εφόσον είναι το μωράκι μας, θα του δώσουμε ό,τι και για όσο το ζητάει για να νιώθει ήρεμο, ασφαλές και να μην νιώθει εγκαταλελειμμένο. Κάπου είχα διαβάσει ότι δεν υπάρχει χειρότερο για ένα βρέφος από το να κοιμάται εξαντλημένο από το κλάμα, με την αίσθηση ότι το έχουν εγκαταλείψει αβοήθητο, ενώ εκείνο έχει ανάγκη για αγκαλιές. Όσο και να σου φαίνεται πρώιμο και αβάσιμο, από τώρα δημιουργείται η ψυχολογία που θα έχουν ως ενήλικες. Μην του δημιουργείς, άθελά σου, συναισθήματα απομόνωσης και θλίψης.

Το στάδιο αυτό είναι παροδικό και θα περάσει όταν ο μικρός σου αρχίσει να έχει κι άλλα ενδιαφέροντα, όπως π.χ. να ανακαλύπτει τα χεράκια του, να πιάνει παιχνιδάκια όπως κρίκους οδοντοφυίας και κουδουνίστρες και να παρατηρεί το περιβάλλον του. Δοκίμασε να του βάλεις ένα mobile (περιστρεφόμενο παιχνίδι με κουκλάκια και ήχους) πάνω από την κούνια του για να έχει κάτι να απασχολείται και προσπάθησε να τον ξεγελάς την ώρα που τον βάζεις κάτω, π.χ. να τον κάνεις σαν αεροπλανάκι, να τον γαργαλάς κ.α. Ένα ραδιόφωνο επίσης βοηθάει την κατάσταση, καθώς σε όλα τα μωράκια αρέσει η μουσική. Αν τίποτα από αυτά δεν σε καλύπτει, κάνε κουράγιο και ο μικρός σου από μόνος του θα αρχίσει να δέχεται το κρεβατάκι του... Θέλει όμως πολλή υπομονή και χρόνο... ;)

Δημοσίευση

Και εγώ θα συμφωνήσω με αυτό. Το μωρό δεν "κακομαθαίνει". Δεν το κάνει για να σε εκμεταλευτεί. Το έχει ανάγκη, όπως το γάλα.

Θέλει να νιώθει την αγκαλιά της μαμάς του, τη μυρωδιά της κτλ.

Υπάρχουν πολλές δημοσιεύσεις σε έγκυρα περιοδικά (αν θέλεις μπορώ να σου στείλω άρθρα) που λένε ότι όσο πιο πολύ κρατάς το μωρό αγκαλιά στη βρεφική του ηλικία, τόσο πιο ανεξάρτητο γίνεται μεγαλωνοντας. Οποτε κράτα το χωρίς τύψεις όσο σου ζητάει. Να δεις που μόνο του θα "χορτάσει" και δε θα θέλει πιά αγκαλιά.

Εγώ την Αννα την είχα συνέχεια πάνω μου (στο sling). Αγκαλιά κάναμε τα πάντα (τα πάντα όμως). Μόνο στην αγκαλιά μου ηρεμούσε. Εκτός του ότι με ένιωθε κοντά της, έβλεπε και από το ύψος μου το γύρω κόσμο και της φαινόταν πολύ ενδιαφέρον. Στο ρηλάξ βαριόταν (λογικό δεν είναι; )

εδώ πλένω πιάταAnnaRingSling.jpg

και εδώ μαζεύω παιχνίδια

AnnaRingSling2.jpg

Σε αυτές τις φωτογραφίες η Αννα είναι περίπου 7 μηνών

οποτε απόλαυσέ το τώρα.. σε λίγο θα το αποζητάς και θα σου λέει "Τάτω" (=κάτω)

Δημοσίευση

Και εγώ θα συμφωνήσω με αυτό. Το μωρό δεν "κακομαθαίνει". Δεν το κάνει για να σε εκμεταλευτεί. Το έχει ανάγκη, όπως το γάλα.

Θέλει να νιώθει την αγκαλιά της μαμάς του, τη μυρωδιά της κτλ.

Υπάρχουν πολλές δημοσιεύσεις σε έγκυρα περιοδικά (αν θέλεις μπορώ να σου στείλω άρθρα) που λένε ότι όσο πιο πολύ κρατάς το μωρό αγκαλιά στη βρεφική του ηλικία, τόσο πιο ανεξάρτητο γίνεται μεγαλωνοντας. Οποτε κράτα το χωρίς τύψεις όσο σου ζητάει. Να δεις που μόνο του θα "χορτάσει" και δε θα θέλει πιά αγκαλιά.

Εγώ την Αννα την είχα συνέχεια πάνω μου (στο sling). Αγκαλιά κάναμε τα πάντα (τα πάντα όμως). Μόνο στην αγκαλιά μου ηρεμούσε. Εκτός του ότι με ένιωθε κοντά της, έβλεπε και από το ύψος μου το γύρω κόσμο και της φαινόταν πολύ ενδιαφέρον. Στο ρηλάξ βαριόταν (λογικό δεν είναι; )

εδώ πλένω πιάταAnnaRingSling.jpg

και εδώ μαζεύω παιχνίδια

AnnaRingSling2.jpg

Σε αυτές τις φωτογραφίες η Αννα είναι περίπου 7 μηνών

οποτε απόλαυσέ το τώρα.. σε λίγο θα το αποζητάς και θα σου λέει "Τάτω" (=κάτω)

Δημοσίευση

Και εγώ θα συμφωνήσω με αυτό. Το μωρό δεν "κακομαθαίνει". Δεν το κάνει για να σε εκμεταλευτεί. Το έχει ανάγκη, όπως το γάλα.

Θέλει να νιώθει την αγκαλιά της μαμάς του, τη μυρωδιά της κτλ.

Υπάρχουν πολλές δημοσιεύσεις σε έγκυρα περιοδικά (αν θέλεις μπορώ να σου στείλω άρθρα) που λένε ότι όσο πιο πολύ κρατάς το μωρό αγκαλιά στη βρεφική του ηλικία, τόσο πιο ανεξάρτητο γίνεται μεγαλωνοντας. Οποτε κράτα το χωρίς τύψεις όσο σου ζητάει. Να δεις που μόνο του θα "χορτάσει" και δε θα θέλει πιά αγκαλιά.

Εγώ την Αννα την είχα συνέχεια πάνω μου (στο sling). Αγκαλιά κάναμε τα πάντα (τα πάντα όμως). Μόνο στην αγκαλιά μου ηρεμούσε. Εκτός του ότι με ένιωθε κοντά της, έβλεπε και από το ύψος μου το γύρω κόσμο και της φαινόταν πολύ ενδιαφέρον. Στο ρηλάξ βαριόταν (λογικό δεν είναι; )

εδώ πλένω πιάταAnnaRingSling.jpg

και εδώ μαζεύω παιχνίδια

AnnaRingSling2.jpg

Σε αυτές τις φωτογραφίες η Αννα είναι περίπου 7 μηνών

οποτε απόλαυσέ το τώρα.. σε λίγο θα το αποζητάς και θα σου λέει "Τάτω" (=κάτω)

Δημοσίευση

Και εγώ θα συμφωνήσω με αυτό. Το μωρό δεν "κακομαθαίνει". Δεν το κάνει για να σε εκμεταλευτεί. Το έχει ανάγκη, όπως το γάλα.

Θέλει να νιώθει την αγκαλιά της μαμάς του, τη μυρωδιά της κτλ.

Υπάρχουν πολλές δημοσιεύσεις σε έγκυρα περιοδικά (αν θέλεις μπορώ να σου στείλω άρθρα) που λένε ότι όσο πιο πολύ κρατάς το μωρό αγκαλιά στη βρεφική του ηλικία, τόσο πιο ανεξάρτητο γίνεται μεγαλωνοντας. Οποτε κράτα το χωρίς τύψεις όσο σου ζητάει. Να δεις που μόνο του θα "χορτάσει" και δε θα θέλει πιά αγκαλιά.

Εγώ την Αννα την είχα συνέχεια πάνω μου (στο sling). Αγκαλιά κάναμε τα πάντα (τα πάντα όμως). Μόνο στην αγκαλιά μου ηρεμούσε. Εκτός του ότι με ένιωθε κοντά της, έβλεπε και από το ύψος μου το γύρω κόσμο και της φαινόταν πολύ ενδιαφέρον. Στο ρηλάξ βαριόταν (λογικό δεν είναι; )

εδώ πλένω πιάταAnnaRingSling.jpg

και εδώ μαζεύω παιχνίδια

AnnaRingSling2.jpg

Σε αυτές τις φωτογραφίες η Αννα είναι περίπου 7 μηνών

οποτε απόλαυσέ το τώρα.. σε λίγο θα το αποζητάς και θα σου λέει "Τάτω" (=κάτω)

Δημοσίευση

euapap, δεν τις βλέπουμε τις φωτογραφίες σου... (γιατί; )

Μπορείς να το φτιάξεις;

Κι εγώ πάντως μεγάλωσα/μεγαλώνω δύο παιδιά σχεδόν πάνω μου. Ο Βασίλης όμως (τώρα 23 μηνών) είναι γενικά πολύ ανεξάρτητο παιδί, πολύ κοινωνικός και πολύ εύκολος με όλους. Τον ίδιο δρόμο δείχνει ότι ακολουθεί και η Ρέα (τώρα 5 μηνών).

Ναι, τα μωρά μου "έμαθαν" στα χέρια! Ωραία είναι έτσι όμως! Η ζωή μου είναι πιο εύκολη (και πιο όμορφη) με τα μωρά πάνω μου, παρά αν προσπαθούσα να τ' αφήνω να κλαίνε για να "μάθουν" να είναι μόνα τους...

HPIM1809.jpgHPIM1999.jpg

HPIM0278.jpgHPIM1670.jpg

Δημοσίευση

euapap, δεν τις βλέπουμε τις φωτογραφίες σου... (γιατί; )

Μπορείς να το φτιάξεις;

Κι εγώ πάντως μεγάλωσα/μεγαλώνω δύο παιδιά σχεδόν πάνω μου. Ο Βασίλης όμως (τώρα 23 μηνών) είναι γενικά πολύ ανεξάρτητο παιδί, πολύ κοινωνικός και πολύ εύκολος με όλους. Τον ίδιο δρόμο δείχνει ότι ακολουθεί και η Ρέα (τώρα 5 μηνών).

Ναι, τα μωρά μου "έμαθαν" στα χέρια! Ωραία είναι έτσι όμως! Η ζωή μου είναι πιο εύκολη (και πιο όμορφη) με τα μωρά πάνω μου, παρά αν προσπαθούσα να τ' αφήνω να κλαίνε για να "μάθουν" να είναι μόνα τους...

HPIM1809.jpgHPIM1999.jpg

HPIM0278.jpgHPIM1670.jpg

Δημοσίευση

euapap, δεν τις βλέπουμε τις φωτογραφίες σου... (γιατί; )

Μπορείς να το φτιάξεις;

Κι εγώ πάντως μεγάλωσα/μεγαλώνω δύο παιδιά σχεδόν πάνω μου. Ο Βασίλης όμως (τώρα 23 μηνών) είναι γενικά πολύ ανεξάρτητο παιδί, πολύ κοινωνικός και πολύ εύκολος με όλους. Τον ίδιο δρόμο δείχνει ότι ακολουθεί και η Ρέα (τώρα 5 μηνών).

Ναι, τα μωρά μου "έμαθαν" στα χέρια! Ωραία είναι έτσι όμως! Η ζωή μου είναι πιο εύκολη (και πιο όμορφη) με τα μωρά πάνω μου, παρά αν προσπαθούσα να τ' αφήνω να κλαίνε για να "μάθουν" να είναι μόνα τους...

HPIM1809.jpgHPIM1999.jpg

HPIM0278.jpgHPIM1670.jpg

Δημοσίευση

euapap, δεν τις βλέπουμε τις φωτογραφίες σου... (γιατί; )

Μπορείς να το φτιάξεις;

Κι εγώ πάντως μεγάλωσα/μεγαλώνω δύο παιδιά σχεδόν πάνω μου. Ο Βασίλης όμως (τώρα 23 μηνών) είναι γενικά πολύ ανεξάρτητο παιδί, πολύ κοινωνικός και πολύ εύκολος με όλους. Τον ίδιο δρόμο δείχνει ότι ακολουθεί και η Ρέα (τώρα 5 μηνών).

Ναι, τα μωρά μου "έμαθαν" στα χέρια! Ωραία είναι έτσι όμως! Η ζωή μου είναι πιο εύκολη (και πιο όμορφη) με τα μωρά πάνω μου, παρά αν προσπαθούσα να τ' αφήνω να κλαίνε για να "μάθουν" να είναι μόνα τους...

HPIM1809.jpgHPIM1999.jpg

HPIM0278.jpgHPIM1670.jpg

Δημοσίευση

Sstamul,που τα εχεις βρει αυτα που εχεις μεσα το παιδακι σου?Μοιαζουν πολυ βολικα.Εγω εχω μαρσιπο αλλα αυτα δειχνουν πιο πρακτικα για την καθημερινοτητα.Το εχω δει σε μια κοπελα στο δρομο αλλα τοτε ειχα διστασει να ρωτησω.Ειναι καταπληκτικο.Τρως εσυ και το μωρο σου μαζι!!!

Οσο για την αγκαλια,συμφωνω κι εγω,τα μωρακια μας πρεπει να την απολαμβανουν απλοχερα γιατι πιστευω οτι ετσι δεν νιωθουν παραμελημενα και γινονται πιο ισορροπημενοι χαρακτηρες,αλλιως θεωρω οτι θα εχουν μια ζωη ανασφαλειες.Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

Δημοσίευση

Sstamul,που τα εχεις βρει αυτα που εχεις μεσα το παιδακι σου?Μοιαζουν πολυ βολικα.Εγω εχω μαρσιπο αλλα αυτα δειχνουν πιο πρακτικα για την καθημερινοτητα.Το εχω δει σε μια κοπελα στο δρομο αλλα τοτε ειχα διστασει να ρωτησω.Ειναι καταπληκτικο.Τρως εσυ και το μωρο σου μαζι!!!

Οσο για την αγκαλια,συμφωνω κι εγω,τα μωρακια μας πρεπει να την απολαμβανουν απλοχερα γιατι πιστευω οτι ετσι δεν νιωθουν παραμελημενα και γινονται πιο ισορροπημενοι χαρακτηρες,αλλιως θεωρω οτι θα εχουν μια ζωη ανασφαλειες.Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

Δημοσίευση

Sstamul,που τα εχεις βρει αυτα που εχεις μεσα το παιδακι σου?Μοιαζουν πολυ βολικα.Εγω εχω μαρσιπο αλλα αυτα δειχνουν πιο πρακτικα για την καθημερινοτητα.Το εχω δει σε μια κοπελα στο δρομο αλλα τοτε ειχα διστασει να ρωτησω.Ειναι καταπληκτικο.Τρως εσυ και το μωρο σου μαζι!!!

Οσο για την αγκαλια,συμφωνω κι εγω,τα μωρακια μας πρεπει να την απολαμβανουν απλοχερα γιατι πιστευω οτι ετσι δεν νιωθουν παραμελημενα και γινονται πιο ισορροπημενοι χαρακτηρες,αλλιως θεωρω οτι θα εχουν μια ζωη ανασφαλειες.Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

Δημοσίευση

Sstamul,που τα εχεις βρει αυτα που εχεις μεσα το παιδακι σου?Μοιαζουν πολυ βολικα.Εγω εχω μαρσιπο αλλα αυτα δειχνουν πιο πρακτικα για την καθημερινοτητα.Το εχω δει σε μια κοπελα στο δρομο αλλα τοτε ειχα διστασει να ρωτησω.Ειναι καταπληκτικο.Τρως εσυ και το μωρο σου μαζι!!!

Οσο για την αγκαλια,συμφωνω κι εγω,τα μωρακια μας πρεπει να την απολαμβανουν απλοχερα γιατι πιστευω οτι ετσι δεν νιωθουν παραμελημενα και γινονται πιο ισορροπημενοι χαρακτηρες,αλλιως θεωρω οτι θα εχουν μια ζωη ανασφαλειες.Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

Δημοσίευση

rousot έγραψε:

Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

είναι πολύ καλό που έχεις τουλάχιστον σύμμαχο το σύζυγο :)

και εγώ έχω ακούσει τα 1002.. και το κορυφαίο είναι ότι το κλάμμα κάνει καλό, γιατί ανοίγουν τα πνευμόνια.. και ξεπλένονται τα μάτια :laugh: :laugh: :laugh:

μα είναι να γελάει κανείς :laugh:

Δημοσίευση

rousot έγραψε:

Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

είναι πολύ καλό που έχεις τουλάχιστον σύμμαχο το σύζυγο :)

και εγώ έχω ακούσει τα 1002.. και το κορυφαίο είναι ότι το κλάμμα κάνει καλό, γιατί ανοίγουν τα πνευμόνια.. και ξεπλένονται τα μάτια :laugh: :laugh: :laugh:

μα είναι να γελάει κανείς :laugh:

Δημοσίευση

rousot έγραψε:

Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

είναι πολύ καλό που έχεις τουλάχιστον σύμμαχο το σύζυγο :)

και εγώ έχω ακούσει τα 1002.. και το κορυφαίο είναι ότι το κλάμμα κάνει καλό, γιατί ανοίγουν τα πνευμόνια.. και ξεπλένονται τα μάτια :laugh: :laugh: :laugh:

μα είναι να γελάει κανείς :laugh:

Δημοσίευση

rousot έγραψε:

Με τον συζυγο μου εχουμε βγαλει το συμπερασμα οτι η ανασφαλεια που εχουμε και οι δυο οφειλεται στο γεγονος οτι ειμαστε και οι δυο τα δευτερα παιδια και μας αφηναν να κλαιμε για να μην παθουν οτι ειχαν παθει με τα πρωτα που ηθελαν συνεχεια αγκαλια.Το λενε απο μονες τους οι μαμαδες μας-Εριξες κλαμα εσυ!-Δεν θελω λοιπον το παιδακι μου να νιωσει αυτο το συναισθημα.Φιλια!!!

είναι πολύ καλό που έχεις τουλάχιστον σύμμαχο το σύζυγο :)

και εγώ έχω ακούσει τα 1002.. και το κορυφαίο είναι ότι το κλάμμα κάνει καλό, γιατί ανοίγουν τα πνευμόνια.. και ξεπλένονται τα μάτια :laugh: :laugh: :laugh:

μα είναι να γελάει κανείς :laugh:

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


  • Απαντήσεις

    • Φρικτές μέρες η πιο μαγική περίοδος του χρόνου έγινε η πιο λυπηρή! Σκεφτόμασταν πως θα το ανακοινώσουμε στα οικογενειακά τραπέζια και πήραμε εναν αδειο σάκο! Δεν το αντέχω, αληθεια!!! Ρωτησα και την γυναικολόγο μου και τον εξωσωματικό και μου ειπαν σταματάμε την προγεστερόνη και αναμένουμε περίοδο, λιγο πιο βαριά..ρώτησα για αποξεση και μου είπανε οχι ειναι νωρις!! Ναι κοριτσι μου πηγαμε 5+3 και είδαμε σάκο και μεσα ενα σπορακι και μετα πηγαμε χθες 6+9 και ο σακος μεγάλωσε και ήταν αδειος σοοκ για όλους μας!! Δεν ήξερε τι να μου πει η γιατρος, με τον εξωσωματικο έχουμε ραντεβου με την νεα χρονια ! Δεν ξερω τα έχουμε ψάξει ολα αιματολογικα και ανοσολογικα τα ειχαμε καλύψει ολα με αντιπικτικές με κορτιζονη.. δεν ξερω τι αλλο πρέπει να κανουμε αλήθεια! Διαβασα μεχρι  οτι και τα αποτελέσματα του προεμφυτευτικου μπορει να ειναι λανθασμένα,ή να ειχε μωσαικισμο το έμβρυο ή μεταλαξεις που δεν φαίνονται στο προεμφυτευτικο δεν ξερω τι να πω.. τα εχω χαμένα...
    • 3 στα 3 κοριτσια μου. Παμε ολες μαζι το νεο ετος. Εγω εχω να πω ευτυχώς που δεν το είδα κι έμεινα με την απορία. Βασικα για 7η εβδομάδα έπρεπε να δωσει έστω φαρμακα να βοηθήσει τη μητρα να καθαρίσει. Μην την αφήσουν ετσι με πιθανά υπολείμματα. Εγω αυτο σκεφτομαι. Ρωτα αν θες μια τη γιατρο σου.
    • Νοεμβριος και Δεκεμβριος τα κοριτσια  αποτυχαμε παταγωδως με τις εγκυμοσυνες μας...  Αμην μακαρι το 2026 να ειναι πολυ πιο τυχερο και το ονειρο μας να ερθει για να μεινει... Υπομονη, κουραγιο και δυναμη κοριτσια κοριτσια!!! Πρεπει να το πιστεψουμε οσο δυσκολο κ αν μοιαζει..🙏🙏🙏
    • @flowerv Δεν το πιστευω ρε κοριτσι μου...Και εσυ με το ελεγμενο εμβρυο;;; Τι κατραπακια ηταν αυτη 3 στα 3 φαγαμε τα μουτρα μας... και αντε εμεις πιθανολογουμε μη υγιη εμβρυα ( αναμενω καρυοτυπο) αλλα εσυ γιατι;; Δεν γινεται να μην εχουν απαντηση κατι εγινε κατι εφταιξε κ εδω θελει ψαξιμο.. αν κ λες κ σε αιματολογο πηγες κ ειχαν κ διαφορετικες γνωμες με τον γυναικολογο κ εσυ στην μεση;; εμενα ο γιατρος μου μου ειπε αν ειναι υγιες το εμβρυο θελει πολυ ψαξιμο μετα σε εσενα. Γνωριζω κοπελα που εχανε εμβρυα γιατι το ανοσοποιητικο της τα επιτιθοταν. Μετα επινε χαπια να κραταει χαμηλα το ανοσοποιητικο της. Θελω να πω πως ειναι πολλα που μπορει να φταιξουν κ θελουν ψαξιμο.  Άλλα δεν καταλαβα στον πρωτο υπερηχο ειδατε σπορακι κ στον 2ο κενο;; πως γινεται αυτο; εμεις τελος 8ης το βλεπαμε ειχε μεγαλωσει κιολας σαν φασολακι αλλα δεν ειχε καρδιακη λειτουργεια. Ειναι μεγαλος ο πονος η απογοητευση τα ονειρα που κοπηκαν ξαφνικα σε νιωθω απολυτα κ καταβαινω τα γιατι σου που θελουν απαντηση εφοσον βαλατε γερο εμβρυο.. Χρονο θελει οτι κ να σου πουμε.. Ολοι νομιζουν πως ειμαι καλα πως το ξεπερασα αλλα δεν ξεχνιεται ετσι ευκολα δεν εχει υπαρξει ακομη μερα που δεν θα κλαψω στην σκεψη αυτη. Παρε το χρονο σου κ ζητα απαντησεις κ ψαξιμο.  Επισης προσεξε μιας κ σε αφησε με φυσικη αποβολη θα πρεπει να καθαρισεις καλα. Περιεργο 7η εβδαδα που δεν σου ειπε για αποξεση. Βεβαια κ εμενα μου ειπε μπορουμε να το αφησουμε να φυγει μονο αλλα θελαμε καρυοτυπο εσυ δεν εχεις να ελεγξεις κατι απλως να καθαρισει η μητρα αυτο χρειαζεται.
    • Ααα εσύ τελείως ανάποδα από εμένα εγώ και στα δύο κορίτσια χάλια με εμετούς μου μύριζαν πολυ τα φαγητά ειδικά στην μεγάλη το πρώτο τρίμηνο κρέας δεν μπόρεσα να φάω  τώρα λίγες καούρες είχα άντε να έκανα 2-3 φορές εμετό που είχα χάλια στομάχι   αλλά μετά που μπήκα στο δεύτερο τρίμηνο  πέρασαν και οι καούρες.. αλλά θέλω να σιγουρέψω και το φύλο δεν ξέρω αν είναι αγόρι ακόμα.. 
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...