Συναισθήματα και φαγητό

[misofeggaro]

Γειά σας κορίτσια! 

Από μικρή παλεύω με τα περιττά κιλά. Ότι νιώθω το συνδέω με το φαγητό. Βαριέμαι - τρώω, στεναχωριέμαι - τρώω, θυμώνω - μαντέψτε- τρώω! Δεν είναι τόσο ότι τρώω μεγάλες ποσότητες αλλά όσο ότι θέλω να τσιμπολογαω συνέχεια! Αυτό το αίσθημα της πληρότητας όταν γεμίζει το στομάχι, γεμίζει την ταλαιπωρη ψυχή μου. Σε μία πρόσφατη συνάντηση με την ψυχολογο μου, μου είπε πως είναι λες και βλέπω τον εαυτό μου σαν ένα μωρό, το οποίο ποια είναι η πρώτη κίνηση που κάνουμε όταν κλαίει;; κοιτάμε μήπως πεινάει . Όμως προφανώς το μωρό, και όλοι οι άνθρωποι, δεν έχουν ανάγκη μόνο από φαγητό αλλά από γενικότερη ανθρώπινη επαφή. 

Για να μην πλατιαζω και σας κουράζω, αυτό που θέλω με αυτό το θέμα που άνοιξα είναι να έρθω σε επαφή με κοπέλες που έχουν ή είχαν παρόμοιο πρόβλημα με εμένα. Και γενικά θέλω να ακούσω συμβουλές που μπορεί να μου κάνουν κλικ στο μυαλό, γιατί ειδικά τώρα μετά το θάνατο του παιδιού με έχει πάρει πάλι από κάτω σε αυτό το θέμα και έχω μπει πάλι σε ένα φαύλο κύκλο. Βοήθεια κορίτσια μου! 

[Guest]

στις πριν 3 ώρες, ο/η misofeggaro είπε:

Γειά σας κορίτσια! 

Από μικρή παλεύω με τα περιττά κιλά. Ότι νιώθω το συνδέω με το φαγητό. Βαριέμαι - τρώω, στεναχωριέμαι - τρώω, θυμώνω - μαντέψτε- τρώω! Δεν είναι τόσο ότι τρώω μεγάλες ποσότητες αλλά όσο ότι θέλω να τσιμπολογαω συνέχεια! Αυτό το αίσθημα της πληρότητας όταν γεμίζει το στομάχι, γεμίζει την ταλαιπωρη ψυχή μου. Σε μία πρόσφατη συνάντηση με την ψυχολογο μου, μου είπε πως είναι λες και βλέπω τον εαυτό μου σαν ένα μωρό, το οποίο ποια είναι η πρώτη κίνηση που κάνουμε όταν κλαίει;; κοιτάμε μήπως πεινάει . Όμως προφανώς το μωρό, και όλοι οι άνθρωποι, δεν έχουν ανάγκη μόνο από φαγητό αλλά από γενικότερη ανθρώπινη επαφή. 

Για να μην πλατιαζω και σας κουράζω, αυτό που θέλω με αυτό το θέμα που άνοιξα είναι να έρθω σε επαφή με κοπέλες που έχουν ή είχαν παρόμοιο πρόβλημα με εμένα. Και γενικά θέλω να ακούσω συμβουλές που μπορεί να μου κάνουν κλικ στο μυαλό, γιατί ειδικά τώρα μετά το θάνατο του παιδιού με έχει πάρει πάλι από κάτω σε αυτό το θέμα και έχω μπει πάλι σε ένα φαύλο κύκλο. Βοήθεια κορίτσια μου! 

Καλησπέρα κορίτσι μου εγώ είχα για πολλά χρόνια παρόμοιο θέμα είχα συνδέσει το φαγητό με την επιβράβευση!Οπότε ένιωθα ότι έκανα κάτι σημαντικό έπρεπε να φάω!!Εγώ ετρωγα και ποσότητες!!! Έγραφα καλά σε ένα μάθημα στη σχολη έπρεπε όταν γυρίσω σπίτι να ετρωγα πολύ η παραγγελνα απέξω!!Πήγαινα μια εκδρομή έτρωγα  συνέχεια γιατί περνούσα καλά και ημουν σε καλή διάθεση!είχα μια κουραστική μέρα χαλαρωνα τρώγοντας 2 πίτσες!!!!Μερχι που το κατάλαβα και άρχισα σιγά σιγά να το παλεύω και να το αλλάζω!!ήμουν 59 κιλά και είχα φτάσει 72 τώρα είμαι 58 όλα είναι θέμα ψυχολογίας πιστεύω!εγώ άργησα και να το καταλάβω!!!

[paradisebird]

στις πριν 10 ώρες, ο/η misofeggaro είπε:

Γειά σας κορίτσια! 

Από μικρή παλεύω με τα περιττά κιλά. Ότι νιώθω το συνδέω με το φαγητό. Βαριέμαι - τρώω, στεναχωριέμαι - τρώω, θυμώνω - μαντέψτε- τρώω! Δεν είναι τόσο ότι τρώω μεγάλες ποσότητες αλλά όσο ότι θέλω να τσιμπολογαω συνέχεια! Αυτό το αίσθημα της πληρότητας όταν γεμίζει το στομάχι, γεμίζει την ταλαιπωρη ψυχή μου. Σε μία πρόσφατη συνάντηση με την ψυχολογο μου, μου είπε πως είναι λες και βλέπω τον εαυτό μου σαν ένα μωρό, το οποίο ποια είναι η πρώτη κίνηση που κάνουμε όταν κλαίει;; κοιτάμε μήπως πεινάει . Όμως προφανώς το μωρό, και όλοι οι άνθρωποι, δεν έχουν ανάγκη μόνο από φαγητό αλλά από γενικότερη ανθρώπινη επαφή. 

Για να μην πλατιαζω και σας κουράζω, αυτό που θέλω με αυτό το θέμα που άνοιξα είναι να έρθω σε επαφή με κοπέλες που έχουν ή είχαν παρόμοιο πρόβλημα με εμένα. Και γενικά θέλω να ακούσω συμβουλές που μπορεί να μου κάνουν κλικ στο μυαλό, γιατί ειδικά τώρα μετά το θάνατο του παιδιού με έχει πάρει πάλι από κάτω σε αυτό το θέμα και έχω μπει πάλι σε ένα φαύλο κύκλο. Βοήθεια κορίτσια μου! 

Κορίτσι μου σε καταλαβαίνω. Ψάχνεις διέξοδο. Προσπαθείς να ξεχαστείς. Μήπως αν πήγαινες σε γυμναστήριο ή σε κάποιον σύλλογο ή έκανες κάτι για να ξεχνιέσαι για να μη πέφτεις στο φαγητό; Ή την ώρα που σε πιάνει να βγεις από το σπίτι και να περπατήσεις; 

[KONSTANTIA]

Κορίτσι μου γλυκό, και εγώ που δεν πέρασα κάτι τόσο άσχημο όπως εσύ για αρκετά χρόνια είχα συνδέσει το φαγητό με τα συναισθήματα, είτε θετικά είτε αρνητικά. Ειδικά όσο ήμουν φοιτήτρια που και η παρέα μου είχε την ίδια ψυχολογία! Ωστόσο, ήρθε κάποια στιγμή που κάτι έκανε κλικ μέσα μου, ήθελα να αλλάξω και απευθύνθηκα σε διατροφολόγο η οποία δεν με αποπήρε, αντιθέτως μου είπε ότι όλα διορθώνονται αρκεί να έχουμε διάθεση και επιμονή και εγώ τότε είχα και τα 2! Κατάφερα να χάσω 40 κιλά με 9 μήνεςς και είδα τον εαυτό μου με άλλο μάτι. Ωστόσο το μόνο που με χάλασε τότε είναι ότι με είδαν και άλλοι με άλλο μάτι, σαν να μην είχα αξία πριν, η γνώμη μου να μην μετρούσε για αυτούς και όταν αδυνάτισα απέκτησα αξία...Ήταν ένα καλό ξεσκαρτάρισμα για μένα και νομίζω ότι εκτός από μια καλή εμφάνιση για μένα εξασφάλισα και ένα μη τοξικό περιβάλλον για την ζωή μου, απομακρύνοντας όλους αυτούς που δεν μπορούσαν τον εσωτερικό μου κόσμο και στεκότανε μόνο στο περιτύλιγμα! Και μην σου πουν ότι επειδή έχεις περιττά κιλά δεν αγαπάς εσύ τον εαυτό σου γιατί αυτή είναι η μεγαλύτερη χαζομάρα που μπορείς να ακούσεις! 

[paradisebird]

στις πριν 4 ώρες, ο/η KONSTANTIA είπε:

Κορίτσι μου γλυκό, και εγώ που δεν πέρασα κάτι τόσο άσχημο όπως εσύ για αρκετά χρόνια είχα συνδέσει το φαγητό με τα συναισθήματα, είτε θετικά είτε αρνητικά. Ειδικά όσο ήμουν φοιτήτρια που και η παρέα μου είχε την ίδια ψυχολογία! Ωστόσο, ήρθε κάποια στιγμή που κάτι έκανε κλικ μέσα μου, ήθελα να αλλάξω και απευθύνθηκα σε διατροφολόγο η οποία δεν με αποπήρε, αντιθέτως μου είπε ότι όλα διορθώνονται αρκεί να έχουμε διάθεση και επιμονή και εγώ τότε είχα και τα 2! Κατάφερα να χάσω 40 κιλά με 9 μήνεςς και είδα τον εαυτό μου με άλλο μάτι. Ωστόσο το μόνο που με χάλασε τότε είναι ότι με είδαν και άλλοι με άλλο μάτι, σαν να μην είχα αξία πριν, η γνώμη μου να μην μετρούσε για αυτούς και όταν αδυνάτισα απέκτησα αξία...Ήταν ένα καλό ξεσκαρτάρισμα για μένα και νομίζω ότι εκτός από μια καλή εμφάνιση για μένα εξασφάλισα και ένα μη τοξικό περιβάλλον για την ζωή μου, απομακρύνοντας όλους αυτούς που δεν μπορούσαν τον εσωτερικό μου κόσμο και στεκότανε μόνο στο περιτύλιγμα! Και μην σου πουν ότι επειδή έχεις περιττά κιλά δεν αγαπάς εσύ τον εαυτό σου γιατί αυτή είναι η μεγαλύτερη χαζομάρα που μπορείς να ακούσεις! 

Συμφωνώ!!! 

[Νέα.Μαμά]

Και εγώ έτσι ήμουν.. έπρεπε να επιμείνω πολύ και να το πάρω πραγματικά απόφαση και ξεκίνησα διατροφή, όχι δίαιτες και τέτοια, ούτε κάτι τρομερό γενικά. Έψαξα υγειινές συνταγές (που να μου άρεσαν όμως), άρχισα να παίρνω μικρότερες ποσότητες απο το κάθε φαγητό, περιόρισα τις παραγγελίες σε μια μέρα μόνο (οπότε ανυπομονούσα για την ημέρα αυτή και όχι κάτι άλλο) και έφτιαξα εβδομαδιαίο πρόγραμμα για ότι ήταν να φάω. Τα έκανα όλα διασκεδαστικά αγοράζοντας καινούρια μπολάκια, σκεύη, κτλπ. Όλα αυτά όταν ήμουν φοιτήτρια. 

Έχασα κιλά, νιωθω πιο υγιής απο ποτέ, και με βοήθησε τρομερά και η 'αποτοξίνωση' αυτή και τώρα στην εγκυμοσύνη. Ειδικός δεν είμαι, απλά συμπάσχω και ήθελα να μοιραστώ την δικιά μου εμπειρία. Κουράγιο σε όσες περνάτε το ίδιο και φιλάκια πολλά ?