Χωριζω ή οχι? (κουνιαδοπεθερόπληκτη)

[Ntani]

Πήγα να τα γράψω εδώ κ τα έγγραφα στο κινητό καταλαθος! Πήγα να τα κάνω  copy-paste, αλλά  δεν γίνεται. Σας ανεβάζω σε εικόνες γιατι είναι πολλά να τα ξαναγραφω! 

[karen]

Ωχ τι τραβας και με τις δυο,μανα και κορη εχουν κανει κομα,το μονο που κραταω απο την πεθερα οτι ειναι η μανα του αντρα που αγαπας  που διαλαξες να κανεις οικογενεια και του εδωσε ζωη απο την ζωη της  κουνιαδα δυσκολο να τα βρει καμια μαζι της αδυναμια πολυ στη κορη αλλα απο τι καταλαβα τον γιο μαγκωνουν και δυο συνεχεια και εκμεταλλευοντε καταστασεις συνηθως ενας ειναι ο μ@  για να καλοπερναν οι υπολοιποι εις βαρος αλλων,μην κανεις το χατιρι σε κανεναν και καμια ισως θελλουν να σε βγαλουν απο την μεση να σου εξαντλησουν τα ορια σου για να πετυχουν το σκοπο τους,διαζυγιο ειναι μεγαλη κουβεντα κανε λιγο ακομη υπομονη κουβεντιαζε με τον αντρα σου συζητα τα συναισθηματα σου κακιες μην του λες για καμια τους γιατι δεν παυει να ναι αιμα του και να τις ποναει ασχετως αν αυτες σου κανουν μαρτυρια δυσκολη η κατασταση και γιαυτον αλλα δωστουν να καταλαβει οτι πλεον εισαι εσυ και αυτος  εχετε την δικια σας οικογενεια παλευτε να την μεγαλωσετε και οχι εσεις μανα αδερφη και ο γαμπρος...ατιμο χρημα τι κανει?ολο γκρινιες και φασαριες,προσεχε τον ευατο σου γιατι αμα επεσες δυσκολα σηκωνεσαι και την υγεια σου...Δεν αξιζει να χαλαμε τον γαμο μας για τριτους ο αντρας σου τι συμπεριφορα εχει και πως το αντιμετωπιζει ολο αυτο?

[joy2]

Εγώ έχω απορία.. Αν είσαι κοντα στα 30 κ έχετε διαφορά 15 χρόνια, πόσο είναι ο άντρας σου?? Ανήλικος? 

[Finally]

Μηπως το εχεις ηδη τελειωσει στο μυαλο σου αφου μιλας σε γονεις κτλ για διαζυγιο; Κοιτα σε περναω 4 χρονια..με τον αντρα μου εχω 11 χρονια διαφορα..τον γνωρισα στα 23 μου σε μια σχεδον ιδια οικογ κατασταση με τη δικη σου μονο που εμενα η κουνιαδα μενει με τα πεθερικα 52 χρονων πια κ χωρισμενη 2 φορες χωρις παιδια ο πεθερος καρδιοπαθης κ η πεθερα με μανιοκαταθλιψη..ολοι κρεμασμενοι στο λαιμο του...τον πηρα απο την πολη τους για να γλιτωσει...δεν κοιταξα καν πισω...πηγαμε μαζι σε ψυχολογο...ελυσε μεσα του ολα τα ενοχικα συνδρομα που του δημιουργουσαν...χρειαστηκαμε εξωσωματικες κ ειμασταν ενα σωμα μια ψυχη οι δυο μας....σημερα εχουμε ενα παιδι κ περιμενπυμε πολυ πολυ πολυ συντομα το δευτερο..

Η μονη συμβουλη λοιπον ειναι αν οντως δεν το τερματησες μεσα σου( αυτο εσυ το ξερεις) τοτε ΜΑΖΙ επθσκεφτειται ενα συμβουλο γαμου κ εναν ψυχολογο ωστε να βγουν ολοι οι τοξικοι ανθρωποι απο τη ζωη σας

[mommy86]

Ντανι μου γλυκια.. Εγω δε θα σου πω πολλά γιατι θυμωσα τοσο με την κατάσταση που μας γραφεις που αν αρχισω δε θα σταματαω...

Εγω ξερω ενα πραγμα...ΔΥΣΤΥΧΏΣ  ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Πρωτα βγαινει η ψυχη και μετα το χουι,τον αραπη και αν τον πλυνεις το σαπουνι σου χαλας και λοιπές σοφες παροιμιες βγαλμενες απο τη ζωη του λαού... Κοριτσι μου αν ο ανδρας σου δεν μπορει να επιβληθεί σήμερα και να βαλει και τις δυο στη θεση τους, λυπάμαι που το λεω.,δε θα μπορεσει ποτε..προφανως και μετα απο τοσα χρόνια που θα ηταν χειριστικες απεναντι του, δε θα εχει τη δυναμη ο άνθρωπος να ανταπεξελθει..φαίνεται πως η πεθερά σου εκανε,κανει και θα κανει για παντα κουμαντο στη ζωη σας. Λες πως αντεχεις σε πιστεύω, θα σου πω ομως μια κουβεντα που μου ειπε η μαμα μου καποτε "κοριτσι μου, μη συμβιβαστεις ποτε,οχι για κανεναν αλλο λογο,παρα μονο γιατι η υπομονη μια μερα θα τελειωσει". Ζυγισε σε παρακαλώ πολυ καλα μεσα σου τα πραματα. Εισαι ακομη πολυ πολυ νεα για ενα νεο ξεκινημα και πολυ πολυ  "μεσα στα πραγματα" για να μπορεις να κρινεις.

Μη πιστεψεις ποτε, ΠΟΤΕ, πως θα μπορεσεις να αλλάξεις εναν ανθρωπο. Μπορει να αλλάξει για ενα μηνα,ενα χρονο 10 χρονια...ομως και αυτος θα σταματησει να κανει υπομονη καποτε..

Η ζωη ειναι πολυ μικρη για να συμβιβαζομαστε! Αν ομως νιωθεις πως ο ανθρωπος που εχεις πλαι σου το βραδυ ειναι ο απολυτος ερωτας τοτε καταπιε τα όλα και παλεψε να αποδεχτεις νωρις οτι η κατάσταση θα ειναι ετσι αλλα εσενα δε θα σε νοιαζει...γιατι στα ματια του θα βλέπεις τον κοσμο όλο... 

Ευχομαι να σε φωτισει ο θεος να παρεις την οποια αποφαση θα σου φερει την ευτυχια.

Υ.Γ.  .... Καλα που δε θα ελεγα και πολλα τρομαρα μου!

[Ntani]

Καλη μου τζοη, το 15χρονο κατευθειαν σκέφτηκες βρε? ????? 45 ειναι! 

Η συμπεριφορα του συζύγου ειναι η εξης... Οταν τα συζητάμε μου λεει οτι εχω απολυτο δικιο. Οτι θα αλλαξει η κατασταση. Οτι δεν θα συνεχιζονται αυτα. Φυσικα δεν λεω να μην βοηθαει την μανα του. Αλλα οχι να βοηθαμε μονο εμεις κ οι αλλοι  να κανουν τις παπιες. Κ οχι οταν υπαρχει το οποιοδηποτε προβλημα να μας λεει "η αδελφη σου ειναι αρρωστη κ ανεργη τι να κανει? Κ ο αδελφος σου ποτε δεν εκανε τπτ". Με λιγα λογια του λεει οτι αν δεν την βοηθησει αυτος δεν θα το κανει κανεις, αρα ειναι υποχρεωμενος να βοηθησει. Κ οχι μεχρι εκει που μπορει αλλα μεχρι εκει που χρειαζονται. Ασχετα αν θα στερηθουμε εμεις. Μετα βεβαια ξεκινανε "κ που ολο δουλευεις, κ που κουραζεσαι, κ δεν θελω να ειμαι βάρος"... Αλλα αυτα οταν τακτοποιηθει το προβλημα. Μεχρι να λυθει εχουμε καθε 1 ωρα τηλεφωνα με πιεση, ζαλαδες, ατονιες, πονοκεφαλους, γκρινιες, απαιτησεις, μουρμουρα...... Τωρα τελευταια που ειδε οτι δεν αντεχω αλλο, κ μετα απο αυτο που επαθα με τις ορμονες μου, βλεπω να αλλαζει κατι. Οταν γινονται απαιτητικές, τους την λεει ή ξεκαθαριζει μεχρι που μπορει να βοηθησει. Αυτο εχει σαν αποτελεσμα να υπαρχει πλεον πιο πολλη μουρμουρα γτ δεν ικανοποιουνται πληρως. Κ βασικα η πεθερα ειναι καπως καλή γυναικα, απλα εχει ριξει ολα τα βαρη κ τις ευθυνες στον αντρα μου (ο πεθερος εχει πεθανει παααααρα πολλα χρονια πριν, κ ειχαν χωρίσει πιο πριν κ ειχε κανει αλλη οικογενεια αυτος). Επιπλεον η κουνιαδα εχει μαθει απο παντα μονο να ζηταει. Αρα ζηταει ζηταει ζηταει, η πεθερα δινει δινει δινει (οσα μπορει) αλλα μετα ζηταει απο εμας. Μα αν δεν τους εβαζες βενζινες, κ δεν τους επαιρνες τσιγαρα κ ψωμι, κ δεν πηγαινες στην λαϊκή για αυτους, δεν λεω οτι θα συμπληρωνες το νοικι σου, αλλα θα σου διναμε 50€ λιγοτερα.... Την κανει ο,τι θελει την γυναικουλα. Κ ο αντρας της, μιλαει πολυ απαξιωτικα στην πεθερα μου. Ηταν πχ να παει να βοηθησει στο μαγειρεμα για μια γιορτη κ της λεει "δεν θα βοηθησεις στο φαγητο γιατι μαγειρευεις χαλια". Οταν λεει καμια σαχλαμαρα (λογικο μεγαλη γυναικα)  την λεει ηλιθια. Μια φορα πηγε να πει κατι ο αντρας μου κ η αδελφη του, του ειπε να μην μιλαει γιατι θα την βαλει να χωρισει! 

Κ μιας κ αναφερθηκα λιγο στον κουνιαδο παραπανω.. Για αυτον δεν εχω να πω πολλα. Ζει εδω κ χρονια σε ενα σπιτακι που εχει η πεθερα στο χωριο. Δεν πληρωνει νοικια, δεν βοηθαει ποτε. Αυτο το οικοπεδακι εν το μεταξυ θα το παρει μονο η κουνιαδα μου. Ξεκαθαρισμενα πραγματα. Κ μεχρι τοτε να καθεται ο αλλος τζαμπα για να μην εχει ενοικια. Αντι να παει να μεινει η πεθερα μου εκει κατω κ να μην της συμπληρωνει ο αντρας μου το δικο της. Που με τοσα που εχει δωσει, θα ειχαμε αγορασει 2αρι τοσα χρονια. Δεν κανω πλακα! 

Παντως εγω εχω αλλαξει πολυ. Εχω ξεκαθαρισει οτι με την αδελφη του δεν μπορω. Δεν θελω να τους βλεπω. Κ φυσικα πλεον δεν εχει καμια χαρη. Οποια θέλει να ξετριχιαστει, να παει να πληρωσει μαγαζι ή να το κανει μονη της. Φτανει να κανει πεντικιουρ,  αλλα δεν φτανει να κολλησει την ταινια κ να την τραβηξει! Κ φυσικα απο την πεθερα μου δεν εχω ζητησει κ δεν θα ζητησω ποτε τπτ. Γτ οταν με το καλο θα πρεπει να μείνει με καποιο απο τα παιδια της, ας παει να μεινει ή σε εκεινο που φιλοξενεί τοσα χρονια τζαμπα, ή σε αυτην που της κραταει το σπιτι. 

Το θεμα μου παντως ειναι οτι πλεον ξενερωνω. Κ δεν ξερω πως να δειξω στον αντρα μου την τοξικοτιτα που βαζουν στην ζωη μας. Ειναι μανα του κ αδελφη του. Πως να του δωσω να καταλαβει οτι τον πολεμανε συναισθηματικα? Εγω σαν ανθρωπος ειμαι απο την μια υπομονετικη απο την αλλη πολυ εκρηκτική. Απο την μια με εχει μαθει η μανα μου να σεβομαι καποια πραγματα (οπως η οικογένεια, η μανα κτλ),  απο την αλλη οταν κατι με ενοχλει, δεν έχω ωραιο τροπο να το πω. Λεω αυτο που σκεφτομαι. Ακριβως. Κ δυστυχως φτανω στο σημειο, να μαζευω πραγματα μεσα μου γιατι σεβομαι, κ οταν γινεται το μπαμ χρησιμοποιώ τοσο σκληρη κ κυνικη γλωσσα, που μπορω να κανω τον αλλο να νιωσει σκουπιδι. Κ επιπλεον δεν εχω μια σειρα στην σκεψη μου.... Μια φορα που δεν ηθελα να τσακωθουμε, του εγγραψα 2 σελιδες γραμμα μπας κ τα βαλω σε μια σειρα. Κ εκει μπαχαλο, το πεταξα! Μου εφυγαν κ τα νευρα, κ μαζεψα για την επομενη! 

[Κατερινάκι/only love]

Καλησπερα κοπελα μου..Διάβασα ολα όσα έγραψες..και ολα όσα σου έγραψαν τα κοριτσια..και προσπαθω να βάλω τον εαυτό μου στη θέση σου..Εχω ζήσει κατι παρόμοιο..οχι τοσο τραβηγμένο και οχι και με τις δυο..εμενα η πεθερά μου ειναι στο δικο της σπιτι και ζει με τη σύνταξη του συγχωρεμένου του πεθερού μου..σε αυτο το σπιτι όμως μαζεύονται ανα διαστήματα ολα τα αδέλφια (εχει πολλα) οταν π.χ ο αδερφός ξεμένει απο γκόμενες..η αδερφή η μεςαια επειδη παράτησε τον αντρα της και τα παιδια της για να ζήσει εφηβεία..κλπ κλπ..Μεγάλο θύμα λοιπον η πεθερά..αλλα τοσα χρονια γινεται θυσία για τα υπόλοιπα 4 παιδια της και οχι για τον αντρα μου..Οταν γνωριστήκαμε με τον καλο μου..γνώρισα και την αδερφή του..και ηταν μολις ειχε χωρίσει απο τον αντρα της και χε δυο αγοράκια 5,5 και 3,5 ετων..στις αρχές ολα ηταν μια χαρα..εκεινη συγκατοίκουσε με μια φίλη και πήρε δάνειο να αγοράσουν μια καντίνα την οποία θα δούλευαν μαζι..Για να μην τα πολυλογώ..Η φιλη αποδειχθηκε φίδι,και της εφαγε τα λεφτα και την παράτησε συξιλη σε ενα σπιτι με ενοίκιο στο οποίο τελικά δεν μπορουσε να ανταπεξέλθει..

[Κατερινάκι/only love]

Ο αντρας μου ηταν άνεργος..αλλα βρήκε δουλεια άμεσα..δανείστηκε έπιασαν σπιτι μαζι και άρχισαν να μένουν μαζι..Βρήκε και κεινη δουλεια και ολα άρχισαν να κυλούν ομαλά..εγω για να βλεπω τον καλο μου,μετα που σχολαγα καθημερινά πήγαινα απο κει..και τα Σαββατοκύριακα την έβγαζα εκει..Οποτε θεωρουςα πως επρεπε να προσφέρω..είτε καθαρίζοντας,είτε ψωνίζοντας,είτε μαγειρεύοντας..και φυσικά ασχολιόμουν με τα παιδια πολυ..(σχολουσα και πήγαινα εκει..η μαμά τους δουλευε και ο μεγαλος π.χ δεν ειχε διαβάσει..οποτε αναλάμβανα)..Ξαφνικά καταλήξαμε,την ωρα που έκλεινε το μαγαζί που δούλευα για μεσημέρι,να πήγαινω να τα παιρνω απο το σχολείο..να μαγειρευω..να πηγαίνω εγω για ψώνια..να τα διαβάζω..και το πιο θεϊκό..απο τη στιγμή που η κουνιάδα μου έβλεπε να της παιρνω μεγάλο μέρος του βάρους απο τους ώμους..αρχισε να το κανει χειρότερο..να βγαινει εκεινη π.χ Σαββατόβραδα..και μεις νεο ζευγάρι στις αρχές μας,να καθόμαστε μεσα και να κρατάμε τα παιδια!!!το θεμα ειχε ξεφύγει..οποτε απλα άρχισα απο λεω του αντρα μου πως θα πρεπει σιγα σιγα να κανουμε αυτο που λεγαμε..δλδ να βρούμε ενα σπιτακι τωρα που είχαν σταθεροποιηθεί οικονομικά..

[Κατερινάκι/only love]

Και ετσι κάναμε..παράλληλα προσπαθούσα με τροπο..και χώρις να του δείχνω πως εχω γίνει Τούρμπο απο την κατασταση,τα παράλογα..δλδ οταν μέναμε μεσα για να βγει εκεινη..αναστεναζα και του ελεγα,"ελπιζω να μην κανονίσει παλι κατι η Εφη την επόμενη βδομαδα..να βγούμε και μεις λιγάκι.." και αρχισε και κεινος να τα περνει αλλιως..δλδ εγω απλα του τα έδινα μασημένα που λενε..ωσπου μια μερα,εχει φυγει η αδερφή του για δουλεια..πριν φυγει την ειχε ρωτήσει αν θα μαγειρέψει και επειδη του χε πει οτι βαριέται,και να το κανω εγω..τα πήρε κρανίο..και αρχισε να της τα κοπανάει ολα όσα κανει..λέγοντας της πως δεν ειμαι το υπηρετικό προσωπικό στο σπιτι..εκεινη την μερα λοιπον πέταξε ενα κοτόπουλο στη χύτρα,και μετα απέναντι πακετο ρύζι..και δεν ασχολήθηκε..έφτιαξε και καλα κοτόσουπα μονο για τα παιδια της...και οταν πηγα απο τους βάλω να φάνε,δεν μπορούσα να βγάλω την κουτάλα απο μεσα γιατι ειχε γινει στοκος...η χύτρα εφυγε απέναντι οταν το πήρε ο αντρας μου χαμπάρι..ετςι παραγγειλαμε πιτσα(αφου εκεινη τη μερα ο άλλος μου,μου πε οχι...δεν θα πας για ψώνια..να φρόντιζε απο χθες να πηγαινε) σε περίπου δυο μηνες ανοιξαμε το δικο μας σπιτικο..και οταν το πρωτο διάστημα ανα τακτα Χρονικά διαστήματα,πηρα χαμπαρι πως την χαρτζιλικωνε..άρχισα να υπενθυμίζω ολα οσα ειχαμε να κανουμε..οπως το απο αγορασουμε πλυντηριο..κουζίνα κλπ..

[Κατερινάκι/only love]

Καποια στιγμή..ολα κόπηκαν..Εκεινη έπαιρνε τηλ και έλεγε πόση ανάγκη ειχε..και ο αντρας μου πια ειχε αρχίσει να βάζει προτεραιότητα εμας..Είχαν γίνει όμως καποιοι καβγάδες..και τοτε τον ειχα ρωτήσει τι θελει,αν θελει να κανουμε οικογενεια οπως μου έλεγε η αν θα ηθελε να μείνει στήριγμα της αδερφής του..γιατι και τα δυο δεν έβγαιναν..εκεινη φυσικά ειχε τσατιστει..αλλα ολα τελικά πήραν τον δρόμο τους..και κεινη ανέλαβε τις ευθύνες της και συνήλθε απο τον παλιμπαιδισμό που ειχε πάθει..Τωρα για σενα πιστευω αυτο ακριβως..πως για αρχή πρεπει να γίνει μια κουβέντα..και να τον ρωτήσεις τι θελει και πως φαντάζεται τη ζωη σας..θελει δλδ να εχετε παντα προτεραιότητα τους άλλους??και να μην καταφέρετε τιποτα??και κατα δεύτερον αν σου πει πως φυσικά εχει προτεραιότητα η δικη σας οικογενεια,πρεπει απο του θέσεις ως δεδομένο πως χρειαζεσαι βοήθεια,και πως πρεπει να απευθυνθείτε σε ειδικό,για να σε βοηθησει να διαχειριστείς τις καταστάσεις που σου χουν κανει κακό..και μεσω αυτου..θα βοηθηθειτε και οι δυο,για να μάθετε να θέτετε όρια στους γύρω σας..γιατι ολο αυτο σας εχει κανει μεγάλο κακο..Αν δειτε στην πορεία πως δεν βγαινει ουτε με δουλεια,τοτε θα πάρετε τις αποφασεις που πρεπει για εσας και που θα σας κανουν καλο..

[Κατερινάκι/only love]

Αυτα τα ολιγα απο μενα..αχαχαχαχαχαχαχ...και η προσωπική μου γνώμη ειναι,να αρχίσετε να κάνετε πράγματα για εσας και τη σχέση σας..και αν τον αγαπάς..τοτε αξιζει να το παλέψεις..αν και κεινος θελει..

[marillia]

στις On 27/5/2017 at 9:58 ΠΜ, ο/η Ntani είπε:

Καλη μου τζοη, το 15χρονο κατευθειαν σκέφτηκες βρε? ????? 45 ειναι! 

Η συμπεριφορα του συζύγου ειναι η εξης... Οταν τα συζητάμε μου λεει οτι εχω απολυτο δικιο. Οτι θα αλλαξει η κατασταση. Οτι δεν θα συνεχιζονται αυτα. Φυσικα δεν λεω να μην βοηθαει την μανα του. Αλλα οχι να βοηθαμε μονο εμεις κ οι αλλοι  να κανουν τις παπιες. Κ οχι οταν υπαρχει το οποιοδηποτε προβλημα να μας λεει "η αδελφη σου ειναι αρρωστη κ ανεργη τι να κανει? Κ ο αδελφος σου ποτε δεν εκανε τπτ". Με λιγα λογια του λεει οτι αν δεν την βοηθησει αυτος δεν θα το κανει κανεις, αρα ειναι υποχρεωμενος να βοηθησει. Κ οχι μεχρι εκει που μπορει αλλα μεχρι εκει που χρειαζονται. Ασχετα αν θα στερηθουμε εμεις. Μετα βεβαια ξεκινανε "κ που ολο δουλευεις, κ που κουραζεσαι, κ δεν θελω να ειμαι βάρος"... Αλλα αυτα οταν τακτοποιηθει το προβλημα. Μεχρι να λυθει εχουμε καθε 1 ωρα τηλεφωνα με πιεση, ζαλαδες, ατονιες, πονοκεφαλους, γκρινιες, απαιτησεις, μουρμουρα...... Τωρα τελευταια που ειδε οτι δεν αντεχω αλλο, κ μετα απο αυτο που επαθα με τις ορμονες μου, βλεπω να αλλαζει κατι. Οταν γινονται απαιτητικές, τους την λεει ή ξεκαθαριζει μεχρι που μπορει να βοηθησει. Αυτο εχει σαν αποτελεσμα να υπαρχει πλεον πιο πολλη μουρμουρα γτ δεν ικανοποιουνται πληρως. Κ βασικα η πεθερα ειναι καπως καλή γυναικα, απλα εχει ριξει ολα τα βαρη κ τις ευθυνες στον αντρα μου (ο πεθερος εχει πεθανει παααααρα πολλα χρονια πριν, κ ειχαν χωρίσει πιο πριν κ ειχε κανει αλλη οικογενεια αυτος). Επιπλεον η κουνιαδα εχει μαθει απο παντα μονο να ζηταει. Αρα ζηταει ζηταει ζηταει, η πεθερα δινει δινει δινει (οσα μπορει) αλλα μετα ζηταει απο εμας. Μα αν δεν τους εβαζες βενζινες, κ δεν τους επαιρνες τσιγαρα κ ψωμι, κ δεν πηγαινες στην λαϊκή για αυτους, δεν λεω οτι θα συμπληρωνες το νοικι σου, αλλα θα σου διναμε 50€ λιγοτερα.... Την κανει ο,τι θελει την γυναικουλα. Κ ο αντρας της, μιλαει πολυ απαξιωτικα στην πεθερα μου. Ηταν πχ να παει να βοηθησει στο μαγειρεμα για μια γιορτη κ της λεει "δεν θα βοηθησεις στο φαγητο γιατι μαγειρευεις χαλια". Οταν λεει καμια σαχλαμαρα (λογικο μεγαλη γυναικα)  την λεει ηλιθια. Μια φορα πηγε να πει κατι ο αντρας μου κ η αδελφη του, του ειπε να μην μιλαει γιατι θα την βαλει να χωρισει! 

Κ μιας κ αναφερθηκα λιγο στον κουνιαδο παραπανω.. Για αυτον δεν εχω να πω πολλα. Ζει εδω κ χρονια σε ενα σπιτακι που εχει η πεθερα στο χωριο. Δεν πληρωνει νοικια, δεν βοηθαει ποτε. Αυτο το οικοπεδακι εν το μεταξυ θα το παρει μονο η κουνιαδα μου. Ξεκαθαρισμενα πραγματα. Κ μεχρι τοτε να καθεται ο αλλος τζαμπα για να μην εχει ενοικια. Αντι να παει να μεινει η πεθερα μου εκει κατω κ να μην της συμπληρωνει ο αντρας μου το δικο της. Που με τοσα που εχει δωσει, θα ειχαμε αγορασει 2αρι τοσα χρονια. Δεν κανω πλακα! 

Παντως εγω εχω αλλαξει πολυ. Εχω ξεκαθαρισει οτι με την αδελφη του δεν μπορω. Δεν θελω να τους βλεπω. Κ φυσικα πλεον δεν εχει καμια χαρη. Οποια θέλει να ξετριχιαστει, να παει να πληρωσει μαγαζι ή να το κανει μονη της. Φτανει να κανει πεντικιουρ,  αλλα δεν φτανει να κολλησει την ταινια κ να την τραβηξει! Κ φυσικα απο την πεθερα μου δεν εχω ζητησει κ δεν θα ζητησω ποτε τπτ. Γτ οταν με το καλο θα πρεπει να μείνει με καποιο απο τα παιδια της, ας παει να μεινει ή σε εκεινο που φιλοξενεί τοσα χρονια τζαμπα, ή σε αυτην που της κραταει το σπιτι. 

Το θεμα μου παντως ειναι οτι πλεον ξενερωνω. Κ δεν ξερω πως να δειξω στον αντρα μου την τοξικοτιτα που βαζουν στην ζωη μας. Ειναι μανα του κ αδελφη του. Πως να του δωσω να καταλαβει οτι τον πολεμανε συναισθηματικα? Εγω σαν ανθρωπος ειμαι απο την μια υπομονετικη απο την αλλη πολυ εκρηκτική. Απο την μια με εχει μαθει η μανα μου να σεβομαι καποια πραγματα (οπως η οικογένεια, η μανα κτλ),  απο την αλλη οταν κατι με ενοχλει, δεν έχω ωραιο τροπο να το πω. Λεω αυτο που σκεφτομαι. Ακριβως. Κ δυστυχως φτανω στο σημειο, να μαζευω πραγματα μεσα μου γιατι σεβομαι, κ οταν γινεται το μπαμ χρησιμοποιώ τοσο σκληρη κ κυνικη γλωσσα, που μπορω να κανω τον αλλο να νιωσει σκουπιδι. Κ επιπλεον δεν εχω μια σειρα στην σκεψη μου.... Μια φορα που δεν ηθελα να τσακωθουμε, του εγγραψα 2 σελιδες γραμμα μπας κ τα βαλω σε μια σειρα. Κ εκει μπαχαλο, το πεταξα! Μου εφυγαν κ τα νευρα, κ μαζεψα για την επομενη! 

Κορίτσι μου προβλήματα υπάρχουν σε όλα τα ζευγάρια και όποιος πει το αντίθετο είναι ψέμματα.Πρέπει να τα παλεύουμε όσο μπορούμε εννοείτε αν το αξίζει ο σύντροφος..Γνώμη μου δεν πρέπει να συσσωρεύεις τα συναισθηματά σου και αυτά που σε προβληματίζουν γιατί γίνονται χειρότερα.Με το που γίνει κάτι στραβό πιάσε τον άντρα σου και συζήτα το.Γιατί και οι άντρες έχουν ένα κακό.Αν θυμηθείς και αναφέρεις  κάτι που έγινε παλιά θα σου πουν που το θυμήθηκες τώρα αυτό ή όντως ξεχνάνε εμείς όμως όχι!!! Αρα καλύτερα να το πεις εκείνη την ώρα παρά να σκας ή να ξεσπάς μετά χειρότερα όπως λες.Επίσης οι άντρες έχουν αδυναμία στις μαμάδες.Δεν φταίνε αυτοί αλλά οι μητέρες που τους εκβιάζουν συναισθηματικά.Και μεις μάνες θα γίνουμε δεν λέω αλλά δεν πρέπει να βάζουμε τα παιδιά μας στη μέση.Και κάτι ακόμα.Συζήτα το θέμα του παιδιού.Εχεις μια ηλικία πες του που πρέπει να δούμε τι θα γίνει με αυτό γιατί δεν μπορείτε να σπαταλάτε τα χρήματα για την κουνιάδα.Αν  δεν θέλει παιδί να στο πεί να ξέρεις πως θα κινηθείς.Γενικά συζητήστε τα θέλω σας σε κλίμα ήρεμο γιατί αν τους πιέζουμε τους άτιμους ζορίζονται.  

[marillia]

Πολύ σωστά Κατερινάκι τα λες.Πρέπει ο καθένας να μάθει να στηρίζεται στα πόδια του.Αλλο μια μικρή βοήθεια και άλλο να δίνεις τα πάντα.Και οι άντρες πρέπει να βάζουν τα όρια.Οσο δίνεις τόσο πέρνουν θάρρος.Το πιο δύσκολο είναι όταν συμφωνεί ο άντρας με τη γυναίκα,πάει μετά σε μαμά ή αδερφή και γυρνάει τουμπαρισμένος.Πρέπει να καταλάβουν ότι κάνανε καινούργια οικογένεια.Θέλει γερά στομάχια και υπομονή.

[KONSTANTIA]

Αγαπητές μου κοπέλες, από μια τέτοια δύσκολη σχέση γλίτωσα πριν μερικά χρόνια. Δεν θα μακρυγορήσω, θα σας πως μόνο τα highlights: μητέρα απόλυτα χειριστική και κουτοπόνηρη που με ψεύτικες αδιαθεσίες και λιποθυμίες χόρευε τον κανακάρη στο ταψί, αδερφή μουλάρα ολκής που κοίταζε μόνο την πάρτι της και τις δικές τις ανάγκες (αμάξι, εκδρομές κλπ) και πατέρας αδιάφορος μέχρι θανάτου που είχε τρελή αδυναμία στο "κοριτσάκι" του και αν του ζητούσε πύραυλο θα της τον αγόραζε - παρόλο που κλαιγόταν ότι δεν φτάνει η σύνταξη και δούλευε μαύρα....Χώρισα στα 3,5 χρόνια σχέσης, παρόλο που ήμουν τρελά ερωτευμένη μαζί του και αν με πιστέυετε τον λυπήθηκα για έναν και μόνο λόγο: δεν έχω δει ΠΟΤΕ ξανά στην ζωή μου γονείς να ρίχνουν τόσο εξόφθαλμα το ένα τους παιδί εις βάρος του άλλου και να θυσιάζουν την ζωή του ενός για την ευημερία του άλλου...Για μένα αυτός ο άνθρωπος δεν είχε περιθώρια σωτηρίας γιατί δεν έβλεπε σε τι τοξικό περιβάλλον ζούσε και όπως έμαθα και αργότερα δεν προσπάθησε να γλιτώσει έστω και χωρίς την δική μου βοήθεια από όλο αυτό...Θέλω να πιστέυω και εύχομαι ολόψυχα η δική σου φάση να είναι διαφορετική, να καταφέρεται να σώσεται τον γάμο σας και η αγάπη σας να είναι πιο δυνατή από την ηλιθιότητα της οικογένειάς του!!!

[Ελεναλδα]

Ποτε δεν θα καταλαβω γιατι καποιοι ανθρωποι δεν απογαλακτιζονται ποτε.Τελικα κοπελα μου τι εκανες με την ιστορια?