Αναφορά

Αχ βρε κορίτσια εγώ μιλάω τόσο συχνά στα μωράκια που έχω χάσει... Τους λέω ότι τα αγαπάω πολύ και κλείνω τα μάτια και τα φαντάζομαι σε ένα υπέροχο μέρος να παίζουν και να γελάνε... Τα παρακαλάω να προσέχουν την αδερφούλα τους εδώ στη γη, και να βοηθήσουν και το μικρουλικο αδερφάκι τους που είναι στην κοιλίτσα. Δεν μπορώ να τα ξεχάσω ούτε μια μέρα. Σκεφτόμουν τόσες μέρες γιατί έκλαψα στον τελευταίο υπέρηχο, ενώ δεν έχω κλάψει ποτέ ξανά σε κανένα μωρό. Και συνειδητοποίησα ότι αυτές τις μέρες που έκανα τον υπέρηχο θα γεννούσα το τελευταίο μωράκι. Και ήταν πολύ κοντά στην εβδομάδα που χάθηκε και εκείνο τον Ιούνιο. Η εικόνα του υπερήχου ήταν ακριβώς ίδια. Μόνο που εκείνο δεν κουνιόταν. Ήταν σαν να είχε κουρνιάσει... Μια εικόνα που με έχει στιγματίσει. Και βλέποντας σχεδόν την ίδια εικόνα αλλά με ένα μωρό που κουναγε χέρια και πόδια τόσο ζωηρά, ήταν σαν ένα αόρατο χερι να μου χάιδεψε εκείνη την πληγή που αιμορραγεί ακόμα. Αυθόρμητα, γέμισαν τα μάτια μου δάκρυα χαράς... 27 του μήνα έκλεισα αυχενικη τελικά. Τα συμπτώματα είναι ακόμα εδώ, με εμετούς που και που και πολλή ναυτία, εξάντληση και υπνηλία. Σε συνδιασμό με το μικρό μου τερατακι που δεν κοιμάται καλά τις νύχτες έχω γονατίσει κυριολεκτικά. Αλλά κάνω υπομονή, σφίγγω τα δόντια και απλά ελπίζω να έχουμε καλή κατάληξη.. Συγγνώμη για την πολυλογια αλλά μόνο εδώ εκφράζω τις σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου...

Να σε ρωτήσω βρε κορίτσι μου πάνω σε αυτό...θα γεννήσεις με όποιον εφημερεύει ή έχεις γιατρό που σε παρακολουθεί εκεί?

@marinamanoulitsa και γω έτσι νιώθω. Οτι ήταν αγορι. @annie! δεν τον ενόχλησα να σ πω την αλήθεια. Ειχαν υποχωρήσει καπως στον 4ο κ μόλις μπήκα 5ο ξεκίνησαν ξανά.

Που τέτοιες πολυτέλειες σε δημόσιο νοσοκομείο!! Δε πηγαίνω σε ιδιώτες αλλιώς θα είχα και φωτογραφίες και όλα. Με παρακολουθούν σε νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη, έχω ανοίξει καρτέλα γιατί εκεί θα γεννήσω με το καλό. Κανα δεκάλεπτο ήταν η εξέταση τσακ μπαμ τελείωσα δεν είχε και άλλες κοπέλες να περιμένω οπότε ξεμπερδέψαμε νωρίς..

Καλησπέρα! Όπως είπε και η @afr είναι φυσιολογικό!! Μοιάζουν πάρα πολύ με τους πόνους περιόδου, σε εμένα να φανταστείς μέχρι και να κλείσω εντελώς τον τρίτο μήνα και να σταματήσουν οι ανακατωσούρες, οι εμετοί, οι διάρροιες, οι λιποθυμίες αλλά και οι πόνοι στη λεκάνη και τα ισχία υπέφερα. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Ακόμη κι εκεινες οι δύσκολες μέρες ήταν απόλαυση!! Θα με πεις τρελή, αλλά το μωρό ήρθε μετά από εξωσωματική, μετά από 3 χρόνια άκαρπων προσπαθειών. Στους τρεισήμισι μήνες έγινα ξανά άνθρωπος και τοτε μου ξεκίνησε το ασβέστιο και το μαγνήσιο κι έτσι ηρέμησα απο τους πόνους!!! Θα σου ευχηθώ να πάνε όλα κατ' ευχήν και να απολαύσεις την κάθε στιγμή της εγκυμοσύνης σου, γιατί πραγματικά είναι μοναδική!!!!