Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Γειά σας! Είμαι καινούργια στην παρέα σας, και θέλω να μοιραστώ μαζί σας κατί που με πονάει πολύ. Είμαι σήμερα έγκυος ακριβώς 23 εβδομάδων. Μετά απο 6 χρόνια προσπάθειας, 6 αποβολές κι ενα εξωμήτριο με αφαίρεση σάλπιγγας, κάνοντας εξωσωματική, κυοφορώ τώρα με μεγάλη μου χαρά ένα πολυπόθυτο κοριτσάι, πάνω που έχασα καθε ελπίδα. Θα μου πειτε τωρα, σίγουρα είναι ολη η οικογένεια κι ο σύζυγος στα σύννεφα, ε;; Οχι!!!! ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ. Ο άντρας μου δεν ενδιαφέρεται καν, δεν ασχολειται. Γιατί; Διότι είναι σχεδόν σίγουρος πως θα το χάσω κι αυτό. Παρόλο που οι αποβολές μου ηταν ολες στις πρωτες εβδομαδες. Η πεθερά μου μου έκανε ολοκληρο σκηνικό μεσα σε καταστημα βρεφικών να μην αγοράσω τιποτα, γιατί ''σκέψου αν το χάσεις''! Κι αυτό ηταν στην 18η εβδομαδα! Ο κόσμος γύρισε και με κοιτούσε περίεργα.. Βοήθεια; Καμμία! Ηθική υποστήριξη ανυπαρκτη. Αν τολμησω να αγορασω κατι για το μωρό, εχω γκρίνια και χαμό. Αναγκάζομαι να τα κρυβω. Μετα απο τόσα χρόνια που λαχταράω να το ζήσω, δεν με αφήνουν! Με κάνουν να κλαίω συνέχεια και δεν νοιάζεται κανείς. Αν τελικά ολα πάνε καλά, κι ερθει το μωρό, τότε θα μαζευτούνε ολοι σαν τις μύγες μέσα στο σπίτι μου, και δεν θα μπορώ να τους ξεφορτωθω. Θα φταίω αν δεν βαλω κανεναν μέσα;;; Πού είναι ολους αυτούς τους μήνες που δεν με αφήνουν να χαρω;; 

Συγγνώμη για το μεγάλο μου μήνυμα, νοιώθω να πνίγομαι! Συμβουλές και σχόλια θα εκτιμηθούν ιδιαίτερα!

Δημοσίευση

καλησπέρα!!κι εγώ καινουργια ειμαι στο φορουμ...δεν έχω παιδια...τώρα ειμαι στη 14 εβδομαδα....αλλά μπορώ φυσικα να καταλαβω τη λαχτάρα σου, οπως και την απογοητευσή σου.....αν θέλεις τη γνώμη μου, εγώ στη θέση σου θα τ συζητουσα με το συζυγό μου..όλες μου τις σκέψεις τις ανησυχιες και τις ανασφάλειές μου...αν δε σε καταλαβει αυτός τότε ποιος;; από τη πεθερά μη περιμένεις και πολλά....δεν ειναι μάνα να σε καταλάβει!βέβαια υπάρχουν και καλές δε λεω...αλλα υπάρχουν και περιπτώσεις σαν τη δικιά σου..η μητέρα σου τι στάση κρατάει αν επιτρέπεται??θέλω να πω...εχεις να μιλήσεις κάπου;;όπως και να έχει είμαι σιγουρη οτι ολα θα σου πάνε καλά!εγώ είχα ξαδερφη που προσπαθουσε πάνω από δεκα χρονια...εμενε εγκυος και τα έχανε...αλλα νωρίς...εσένα η εγκυμοσυνη σου ειναι προχωρημένη!!στο τέλος έκανε παιδακι με εξωσωματική και όλα τέλεια!!

Δημοσίευση

Kαλησπέρα Ειρήνη! Ευχαριστώ για την απάντηση, και συγχαρητήρια! Με το καλό να έρθει το μωράκι σου!! 

Με την πεθερά μου έχω άριστες σχέσεις, μόνο σε αυτό το θέμα με έχει πειράξει πολύ η συμπεριφορά της. Η μαμά μου είναι στην κυριολεξία στα σύννεφα, αλλά είναι δυστυχώς πολύ μακρυά μου, μιας κι εγώ ζώ μόνιμα στο εξωτερικό. Ο άντρας μου σκέφτεται ακριβώς τα ίδια με την πεθερά μου

  • 2 weeks later...
Δημοσίευση

Γεια σου Alma Libre! Εγω που δεν είχα κανένα απολύτως πρόβλημα με την εγκυμοσυνη μου( ήταν η πρώτη, χωρις αποτυχημένη προσπάθεια, κλπ) η πεθερά μου έκανε το ιδιο! σε ολη την εγκυμοσυνη δεν με άφηνε να αγοράσω τιποτα γιατι έλεγε να δούμε αν θα βγει ζωντανό το μωρο χωρις όπως ειπα να υπάρχει κάποιο προβλημα και κάθε φορά που έλεγα να αγοράσω κατι με ειρωνευόταν οτι δεν ξερω καν αν ειναι καλα το μωρο και μετα τι θα τα κανω!!!! Η γνώμη μου ειναι μια: πρώτον αγνόησε την. Προφανώς το λέει γιατι φοβάται ( αν και θα έπρεπε να σε ενθαρρύνει ). Δεύτερον μην τα βάζεις με τον άντρα σου! Οχι οτι παίρνω το μέρος του, προς Θεού, απλα έλα στην θέση του! Το κανει γιατι δεν θελει να στεναχωρηθείς αν κατι πάει στραβά απλα το δείχνει με λάθος τροπο( ΕΣΥ φυσικά τον ξέρεις καλυτερα απλα λεω την γνώμη μου) δηλαδή δεν πιστεύω οτι οντως δεν ενδιαφέρεται ή δεν πιστεύει οτι όλα θα πάνε καλα! Απο εκει και πέρα ΕΣΥ κοίτα να κανεις αυτο που σε κανει να νοιωθεις καλυτερα! Αν εισαι ενταξει με το να αγοράσεις ενα ολόκληρο μαγαζί με βρεφικά, να το κανεις!!! Μην αφήσεις να σου ρίξουν την ψυχολογία! Το μωράκι σου ειναι και ΘΑ ΕΙΝΑΙ μια χαρα! Τωρα έρχεται και το σημείο που λες πως να τους φέρεσαι μετα την γεννα! ΜΕ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ!!!!! Στον άντρα σου μπορεις να μιλάς ανετα αλλα η πεθερά θελει ψυχραιμία!! Εμενα φυσικά είδε οτι γεννήθηκε υγειες το μωρο μου και δεν την ενδιαφέρει καν να το βλέπει κανει οτι δεν υπάρχει οποτε εγω προσωπικά δεν εχω αυτο το άγχος!! Σου εύχομαι να σου πάνε όλα καλα, που θα σου πάνε και μην ακούς κανέναν κάνε οτι σε κανει να νοιωθεις καλυτερα!!!! Άντε και με το καλό να κρατήσεις το μωράκι σου στην αγκαλίτσα σου!!!

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...