ΝΑ ΕΧΕΙΣ Μια "Shayday!" ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΑΠΟ ELDO

[ELDO]

Κορίτσια καλημέρα, ίσως αυτό το κείμενο που στέλνω να κάνει πολλές από εσάς, όπως και εμένα, να κλάψετε και να πείτε « τέτοιες μέρες χαράς γιατί να διαβάζουμε τέτοιες ιστορίες ?»

αλλά εγώ είμαι της γνώμης, πως πρέπει όλο το χρόνο και όχι μόνο αυτές τις άγιες μέρες να κοιτάζουμε δίπλα μας, να βοηθάμε και να χαρίζουμε την αγάπη μας σε όσους έχουν την ανάγκη μας. Όχι μόνο με υλικά αγαθά αλλά με μια κουβέντα με βλέμματα τρυφερά και με ένα απλό χάδι ……. Εύχομαι ο νέος χρόνος να φέρει σε όλες τις μάνες και τους πατεράδες υγιή παιδιά ….αλλά και έτσι να μην γίνει….όλοι εμείς να ανοίξουμε την αγκαλιά μας και να τους κάνουμε οικογένειά μας ……….

.....................................................................

Έχεις δύο επιλογές..

Τι θα έκανες εσύ; Θα διάλεγες, σίγουρα..

Μην κοιτάξεις για κάτι αστείο σ' αυτό το κείμενο, δεν υπάρχει, μα διάβασέ

το.

Η ερώτηση είναι: Θα έκανες την ίδια επιλογή ;

Σε ένα δείπνο,

για φιλανθρωπικό σκοπό, ενός σχολείου για παιδιά με ειδικές ανάγκες, ο

πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που δεν

θα την ξεχάσει κανείς απο όσους την άκουσαν εκείνη τη μέρα.

Μετά την τελετή, έκανε μια ερώτηση.

"Όταν η φύση δεν παρεμποδίζεται απο εξωτερικές επιρροές, όλα γίνονται

τέλεια.

Ακόμα ο γιος

μου, ο Shay, δεν μπορεί να μάθει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Δεν

μπορεί να καταλάβει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Πού είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων στο γιο μου;"

Όλοι στην αίθουσα αναρωτιόνταν σιωπηλά και γεμάτοι απορία.

Ο πατέρας συνέχισε.

"Όταν ένα παιδί

σαν τον Shay που είναι πνευματικά ανάπηρο, έρχεται στη ζωή, η ευκαιρία να καταλάβεις την αληθινή ανθρώπινη φύση είναι, το πώς οι υπόλοιποι άνθρωποι θα συμπεριφερθούν σ' αυτό το παιδί."

Και αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που θα σας παρακαλέσω θερμά να διαβάσετε

μέχρι το τέλος της..

Ο Shay κι εγώ, περάσαμε έξω απο ένα πάρκο, όπου κάποια αγόρια που γνώριζαν

τον Shay, έπαιζαν μπέιζμπολ.

Ο Shay με ρώτησε, "μπαμπά, νομίζεις ότι θα μ' αφήσουν να παίξω μαζί τους;"

Εγώ ήξερα ότι τα περισσότερα αγόρια, δεν θα ήθελαν κάποιον σαν τον Shay στην

ομάδα τους.

Μα ήξερα, και

καταλάβαινα σαν πατέρας, ότι αν του δινόταν η ευκαιρία να παίξει, θα

του έδινε πολύ μεγάλη χαρά και επίσης ένα αναγκαίο αίσθημα ένταξης,

μαζί με κάποια εμπιστοσύνη που θα γινόταν αποδεκτός από τα άλλα παιδιά,

παρά την αναπηρία του.

Πλησίασα λοιπόν ένα απο τα παιδιά, και το ρώτησα χωρίς βέβαια να περιμένω

και πολλά, αν ο Shay θα μπορούσε να παίξει μαζί τους.

Το αγόρι

κοίταξε γύρω του σαν να ζητούσε κάποια υποστήριξη, μα στο τέλος

απάντησε, "χάνουμε έξι γύρους, και το παιχνίδι είναι στον όγδοο γύρο.

Γιατί όχι, μπορεί να παίξει στην δική μας ομάδα, και θα προσπαθήσουμε

να τον βάλουμε να παίξει στον επόμενο γύρο, να αποκρούσει τις βολές αν

το θέλει.

Ο Shay πήγε με

δυσκολία μέχρι τον πάγκο της ομάδας, για να φορέσει την μπλούζα της

ομάδος. Τον παρακολουθούσα με μάτια δακρυσμένα και μια θέρμη στην

καρδιά μου.

Τα αγόρια της ομάδας, είδαν την χαρά μου, που τον αποδέχτηκαν στην ομάδα

τους.

Στο τέλος του

όγδοου γύρου, η ομάδα του Shay νικούσε μερικούς πόντους, αλά ήταν ακόμη

πίσω τρείς πόντους για να κερδίσουν τον γύρο.

Στην αρχή του ένατου γύρου, ο Shay έβαλε το γάντι και έπαιξε δεξιά στο

γήπεδο.

Αν και οι

μπαλιές δεν ήρθαν προς την κατεύθυνσή του, έδειχνε ενθουσιασμένος,

δείχνοντας την χαρά του, και μόνο που βρισκόταν εκεί, χτυπώντας όλο

χαρά τα χεράκια του.

Το χαμόγελό του ήταν απο το ένα αυτί στο άλλο, όταν με κοίταζε που τον

χαιρετούσα απο την εξέδρα.

Προς το τέλος του ένατου γύρου, η ομάδα του Shay πήρε κι άλλους πόντους.

Με δύο παίκτες

έξω, και τρείς έξω απο την βάση, οι πιθανότητες να κερδίσει γύρους,

ήταν κοντά στην βάση, και ο Shay καθορίστηκε σαν ο επόμενος για να

αποκρούσει τις βολές.

Σ' αυτό το

κρίσιμο σημείο, αναρωτήθηκα αν θα αφήσουν τον Shay να δοκιμάσει να

αποκρούσει, και να χάσουν τις πιθανότητες να κερδίσουν το παιχνίδι.

Για μεγάλη μου έκπληξη, ..τον άφησαν!

Όλοι γνωρίζανε

ότι ήταν αδύνατον να χτυπήσει ο Shay την μπάλα, τη στιγμή που δεν ξέρει

καν, πώς να κρατήσει κατάλληλα το ρόπαλο, πόσο μάλλον να στοχεύσει την

μπάλα.

Εντούτοις, ο Shay πήρε θέση.

Ο αντίπαλος

παίχτης, που πετάει την μπάλα, αναγνώρισε ότι η ομάδα του Shay έβαλε

την νίκη του παιχνιδιού σε δεύτερη μοίρα, για να δώσουν την ευκαιρία

στο παιδί αυτό, να χαρεί αυτήν τη στιγμή, γι αυτό και ήρθε πιο κοντά,

προσπαθώντας να τον βοηθήσει να τα καταφέρει ρίχνοντας την μπάλα απαλά

στον Shay.

Στην πρώτη προσπάθεια, ο Shay κούνησε αδέξια το ρόπαλο και αστόχησε.

Ο αντίπαλος

παίκτης, ήρθε ακόμη πιο κοντά του λίγα βήματα, για να του πετάξει ακόμη

πιο απαλά την μπάλα. Ο Shay κούνησε πάλι αδέξια το ρόπαλο, μα αυτή τη

φορά βρήκε τυχαία την μπάλα, στέλνοντάς την πολύ κοντά, και μάλιστα σε

έναν αντίπαλο.

Το παιχνίδι τώρα, κανονικά θα είχε τελειώσει.

Ο αντίπαλος

όμως, σήκωσε την μπάλα, και, ενώ θα μπορούσε να την πετάξει στην πρώτη

βάση, βγάζοντας τον Shay έξω απο το παιχνίδι, πέταξε επίτηδες την μπάλα

πολύ ψηλά, πάνω απο το κεφάλι του συμπαίκτη του, και μακρυά κι απο τους

άλλους συμπαίκτες του.

Όλοι στις εξέδρες, και απο τις δύο ομάδες, άρχισαν να φωνάζουν, "Shay τρέξε

στην πρώτη βάση, τρέξε, τρέξε..."

Ποτέ στη ζωή

του ο Shay δεν έτρεξε τόσο μακρυά, μα έφτασε στην πρώτη βάση γεμάτος

ενθουσιασμό και με ορθάνοιχτα απο χαρά μάτια, κοιτώντας γύρω του

απορημένα και σαστισμένα, να καταλάβει τι άλλο πρέπει τώρα να κάνει...

Η εξέδρα συνέχισε τότε, "Shay, τρέξε στη δεύτερη βάση, Shay τρέξε..τρέξε.."

Με την ανάσα

κομμένη και άτσαλα, έτρεξε προς τη δεύτερη βάση. Μέχρι όμως να φτάσει ο

Shay στη δεύτερη βάση, ο δεξιός αντίπαλος είχε ήδη πιάσει την μπάλα.

Ήταν ο μικρότερος της αντίπαλης ομάδας, και είχε πλέον όλη την ευκαιρία, να

γίνει ο ήρωας της ομάδας του.

Θα μπορούσε να

πετάξει την μπάλα στον συμπαίκτη της δεύτερης βάσης, όπου θα έβγαζε έξω

τον Shay, μα κατάλαβε τις προθέσεις του συμπαίκτη του που έριχνε τις

βολές, και την έριξε ψηλά, πρός τον συμπαίκτη της τρίτης βάσης.

Ο Shay έτρεξε πρός την τρίτη βάση σαν ξετρελαμένος, καθώς οι παίκτες της

ομάδας του

έτρεξαν κι εκείνοι προς τη βάση.

Όλοι φωνάζαμε, "Shay, Shay, Shay!!!"

Ο Shay έφτασε

στην τρίτη βάση, αλά με την κρυφή βοήθεια του αντίπαλου παίχτη της

τρίτης βάσης, ο οποίος σταμάτησε να τρέχει να προλάβει την μπάλα, για

να δείξει στον Shay την σωστή κατεύθυνση, το πού ήταν η τρίτη βάση,

λέγοντάς του "απο δώ, απο δώ Shay.."

Καθώς ο Shay

πέρασε απο την τρίτη, τα αγόρια και των δύο ομάδων και οι θεατές στις

εξέδρες, ξεσηκώθηκαν φωνάζοντας "Shay, τρέξε στη βάση ένα τώρα, τρέξε

στη βάση ένα.."

Ο Shay έφτασε

στη βάση, πάτησε στον βατήρα, κερδίζοντας το παιχνίδι, και όλοι τον

ζητωκραύγασαν σαν τον ήρωα, που βοήθησε να νικήσει η ομάδα.

Εκείνη την ημέρα, συνέχισε με δάκρυα ο πατέρας, τα αγόρια και απο τις δύο ομάδες, και ο κόσμος στις εξέδρες, βοήθησαν να φέρουν ένα κομμάτι αληθινής αγάπης και ανθρωπιάς σ' αυτόν τον κόσμο, να δώσουν χαρά σε μια ψυχούλα, που τόσο την λαχταρούσε και που τόσο την είχε ανάγκη.

Ο Shay δεν τα

κατάφερε μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, πέθανε εκείνο τον χειμώνα, χωρίς

όμως να ξεχάσει ποτέ, πώς ήταν ο "ήρωας" που με έκανε τόσο χαρούμενο

εκείνη την ημέρα, και την χαρά που έδωσε στην μητέρα του, και που με

δάκρυα αγκάλιασε τον μικρό της ήρωα σαν πήγαμε σπίτι.

Και τώρα, ..κυρίες, ...κύριοι, ...ο επίλογος..

Υπάρχουν χιλιάδες ανέκδοτα που στέλνονται δια μέσου internet, χωρίς δεύτερη σκέψη.

Μα όταν πρόκειται για ιστορίες που έχουν να κάνουν με επιλογές ζωής, οι άνθρωποι διστάζουν.

Το ακατέργαστο, το χυδαίο, και συχνά άσεμνο, περνάει ελεύθερα μέσω του κυβερνοχώρου, αλλά η δημόσια συζήτηση για την ευπρέπεια, πάρα πολύ συχνά καταστέλλεται, ακόμη και στα σχολεία η και τους εργασιακούς χώρους μας.

Εάν σκέφτεσαι να προωθήσεις αυτό το κείμενο, πιθανότατα θα κάνεις ίσως επιλογή, στα άτομα στα οποία θα το στείλεις.

Θεωρώ προσωπικά πως ανήκω στα άτομα, που πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν τη διαφορά.

Όλοι έχουμε χιλιάδες ευκαιρίες στην καθημερινή μας ζωή, να καταλάβουμε την φυσική τάξη των πραγμάτων.

Τόσες πολλές, φαινομενικά τετριμμένες αλληλεπιδράσεις μεταξύ δύο ανθρώπων, μας δίνουν μια επιλογή:

Περνάμε κατά μήκος ενός μικρού σπινθήρα αγάπης και ανθρωπιάς;

ή παραβλέπουμε κάθε ευκαιρία, αφήνοντας αυτόν τον κόσμο ακόμη πιό κρύο;

Ένας σοφός είπε κάποτε, "κάθε κοινωνία κρίνεται, από το πώς μεταχειρίζεται τους πιό αδύναμους ανάμεσά της"

Τώρα έχεις δύο επιλογέςγια το κείμενο που διάβασες..

Διαγραφή, δηλαδή δεν του δίνεις σημασία, ή..

Προώθηση, δηλαδή, αναδημοσίευσέ το...

Να έχεις μια χαρούμενη ημέρα, να έχεις μια "Shayday!"

Κάνε το σωστό,

προώθησέ το, δώσε μια ακόμη μικρή ελπίδα στο να καλυτερέψει ο κόσμος

μας, να γίνει πιο ανθρώπινος, πιο συμπονετικός, πιο αγνός..

...και, χαμογέλα!!!...μας παρακολουθούν παιδιά.

[savropinguinos]

ELDO ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ,ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΑΥΤΟ ΤΟ THREAD.

[foteini sakis]

ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ!! ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΖΩ ΣΠΑΝΙΑ ΕΧΩ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ.ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΦΕΡΘΟΥΝ ΑΝΑΛΟΓΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΙΡΩΝΙΑ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ.ΤΟ ΛΕΩ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ.ΜΕ ΧΑΡΑ ΘΑ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΥΓΚΙΝΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΓΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ.ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΤΟΥΣ.ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΘΑ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΕΧΩ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΕΡΑΝ ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΑΛΑΓΜΑΤΑ.

[thouli]

eldo poili kali istoria sou..mprabo...

[Silia26]

ELDO μου, μπράβο σου! Καταπληκτική ιστορία!! ...έκλαψα...

Μακάρι να αντιδρούσαμε έτσι όλοι μας....

[pebii]

υπεροχο! ειναι πολυ ομορφο να κανεις αυτα τα παιδια να νοιωθουν ενα με κοινωνια που ζουμε!

εχω δουλεψει 7 χρ με τετοια παιδια! εχω ακουσει αυτα τα παιδια να με φωναζουν μαμα!να φωναζουν το ονομα μου με τον τροπο που

αυτα μπορουν!

εχουμε κανει κηδεια με συναδελφους σε ενα απο αυτα τα παιδια μονο και μονο για να υπαρχει καποιος

να του αναβει το καντηλακι να μη νοιωθει μοναξια εκει που πηγε, εκει στη γειτονια των αγγελων γιατι ηταν αγγελος, κι ας μην ειχε

την ομορφια των αγγελων , ειχε ομως την ομορφια της ψυχης!

εχω κλαψει για αυτα τα παιδια , εκλαψα γιατι τα αφησα !αλλα δεν μπορουσα να κανω αλλιως! παντα αναβω 1 κερακι γι αυτα τα παιδια!

ας τα προσεχει ο θεος εκει που ειναι!

[bourique1983]

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΣΚΛΗΡΗ ΚΑΙ ΑΔΙΚΗ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ ΝΑ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΙΔΙΑ,ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΠΗΡΑ ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ ΤΑ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΛΕΣ ΚΑΙ ΦΤΑΙΝΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ.ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ ΚΑΙ ΑΔΙΚΟ.

[mitsakii]

ειναι ΤΟΣΟ αδικο που η κοινωνια μας περιθωριοποιει αυτα τα παιδια... ειναι τα παιδια με αυτισμο, με συνδρομο Down, τα ατομα με ειδικες αναγκες... ειναι τα δικα μας παιδια...

κι ειναι ΤΟΣΟ μα ΤΟΣΟ κριμα, που ενω ειναι στο χερι μας να δημιουργησουμε εναν κοσμο φιλικο γι αυτα τα ατομα, μια κοινωνια που θα μπορει να αξιοποιησει τις οποιες δυνατοτητες τους, θα τα κανει να νιωσουν χρησιμα και κατα συνεπεια ευτυχισμενα... απλα δεν το κανουμε...

μπραβο ELDO μου για το κειμενακι! αποτελει αφυπνιση!! γιατι υπαρχει κι αυτη η πλευρα της ζωης... και δε θα πρεπε να το ξεχναμε...

[terez]

Ειχαμε και εμεις εναν αδελφουλη με ειδικες αναγκες.Διανοητικα καθυστερημενος.Ηταν το μωρο μας και ας ηταν 40 χρονων.Αθωα ψυχουλα,και λεω ηταν γιατι δε ζει πια.Το καλοκαιρι μολις γεννηθηκε η μπεμπουλα μας,εκεινος πεθανε απο καρκινο.Δεν προλαβε να τη γνωρισει.

[stellisia]

Μακαρι να εχουμε ολοι εστω και μια Shayday οπως λες Eldo μου!Μακαρι....

[SOFIAEVA]

Η ευαισθητη ψυχούλα σου Ελένη μου άγγιξε τις καρδιές όλων μας!!! Πραγματικά αυτά τα παιδάκια, αυτές οι αθώες ψυχούλες μπορούν να χοροπηδήσουν απο χαρά μόνο με ένα μας χάδι σ'αυτά, με μια μας κουβέντα. Κι έτσι εύκολα όμως πληγώνονται. Η αγάπη κ η τρυφερότητα είναι τροφή για αυτά τα παιδιά. Ας γίνουμε ολοι λίγο πιο ευαισθητοι κ όλα θα είναι πολύ καλύτερα!!!

[happy mammy]

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΥΝΑΜΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ.

ΕΙΜΑΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΜΕ ΚΟΠΟ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΑΨΩ.

ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΕ ΑΝ ΕΙΧΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΣΑΝ ΤΟΝ SAY?

ΑΝ ΘΑ ΕΡΩΤΕΥΟΤΑΝ ΠΟΤΕ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΕ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ?

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΟ ΕΧΩ ΣΚΕΦΤΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΟΦΕΙΛΩ ΝΑ ΠΩ ΠΩΣ ΝΑΙ ΘΑ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕ Η ΕΥΘΥΝΗ ΑΛΛΑ ΝΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΣΤΑΖΑ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΩ ΑΛΗΘΙΝΑ!!!

ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΘΥΜΩΝΩ ΜΕ ΟΣΟΥΣ ΧΑΙΡΕΚΑΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΛΕΥΑΖΟΥΝ Ή ΤΟΥΣ ΑΓΝΟΟΥΝ.

ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!!!

[Σισσιώ]

Το θέμα δεν είναι να συγκινούμαστε και να λέμε τι ωραία ιστορία, αλλά να ευαισθητοποιούμαστε πραγματικά απ' αυτή.

Να μάθουμε στα παιδιά μας να μην τα τρομάζει η διαφορετικότητα των συνανθρώπων μας.

Να μάθουμε και εμείς οι ίδιοι να μην κλείνουμε τα μάτια και αυτιά στους ανθρώπους που δεν είχαν την τύχη να γεννηθούν ή να παραμείνουν υγιείς.

Να εξοργιζόμαστε σε κάθε είδος κοινωνικού αποκλεισμού και να μην επιτρέπουμε φαινόμενα κοινωνικού ρατσισμού.

Διακρίσεις κάνουμε κατα τη γνώμη μου λέγοντας αυτούς τους συνανθρώπους μας "άτομα με ιδιαίτερες ικανότητες" Τί στην ευχή σημαίνει αυτό; Γιατί πρέπει πάντα να στολίζουμε και να ωραιοποιούμε την πραγματικότητα για να είμαστε οκ με τον εαυτό μας;

Είναι άνθρωποι ανάπηροι που έχουν αισθήματα, ίσως πιο ισχυρά και αγάπη για τη ζωή με τα ίδια δικαιώματα που έχεις εσύ, εγώ, ο καθένας.

Συγγνώμη για το ξέσπασμα, αλλά με ενοχλεί όταν βγαίνω στο δρόμο με τη νονά και θεία μου, που είναι ανάπηρη να μας κοιτάζουν χωρίς καμία διακριτικότητα και ενώ έχουν εκείνη την ώρα την όποια ασχολία να την αφήνουν στη μέση για να δουν το... θέαμα.

Με ενοχλει επίσης όταν βλέπουν τον καθυστερημένο ξαδερφό μου αυτή η έκφραση οίκτου που παίρνουν τα πρόσωπα ορισμένων.

Είμαι 28 χρονών και αυτός 27 και δε με πειράζει καθόλου να του λέω τον τοτό και την πεταλούδα 30 φορές τη μέρα, μου αρκεί το χαμόγελο και η αγκαλιά του. Και ενδεχομένως η αγάπη του...

[papaki70]

ετσι θα πρεπε να μασταν ολοι για να ειναι ολοι καλα..

[babylove!]

πολυ συγκινητικο ελενακι μπραβο!

[αρετη1]

συγκινηθηκα παρα πολυ....μακαρι ολοι μας να διναμε ευκαιριες σε αυτα τα παιδια.με την αγαπη μπορουν να καταφερουν πολλα.περισσοτερα απο οσα θεωρουμε.πρεπει να κανουμε τοπο και σε αυτα τα παιδια και να μαθουμε τα δικα μας παιδια που δεν εχουν καποια ιδιαιτεροτητα να αγαπανε αυτα τα παιδια.ας μεγαλωσουμε τασ παιδια μας λοιπον με τις σωστες βασεις και που ξερετε καποτε μπορει να αλλαξουν τα πραγματα....μακαρι δηλαδη..................

[ποπη]

πολλυ με συγκηνησες ρε ελντο γιαυτο πανω απολα πρεπει να παρακαλαμε να μας δινει ο θεουλης γερα παιδια (κ οχι θελω κοριτσι η αγορι)γιατι αυτα ειναι τα δυσκολα και για τους γονεις και για τα παιδακια αυτα ασε που ζουμε σε μια κοινωνια κομπλεξικη προς αυτα και ολοι τα αντιμετωπιζουν σαν............να μην πω

οταν ημουν στο δημοτικο ειχαμε παει στο ελεπαπ κατι χριστουγεννα για να παμε δωρα αν βλεπατε τη χαρα καναν τα παιδακια με τα παιχνιδια αλλα και μεμασ θελαν να κατσουμε εκει για να παιζουν μαζι μασ τι να πω ρε θελει πολλυ δυναμη ψυχης ναχουν αυτοι οι γονεις ...........

[BabyBoom!]

ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ

ΑΝΘΡΩΠΟΙ..

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΜΑΣ..

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΑΝΟΥΣΙΑ ΚΑΙ

ΑΣΗΜΑΝΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΗΘΩΣ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ..

ΑΣ ΜΑΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΔΙΑΦΟΡΑ..

ΙΣΩΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ ΚΑΠΩΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ!!