αγχος,αγχος,αγχος...

[SIFOS]

ρε κοριτσια,

ειπα να μοιραστω τον πονο μου με σας που υποθετω οτι θα με καταλαβετε αν δε νιωθετε κ εσεις ηδη ετσι.ειμαι μονιμως αγχωμενη. ποιος;εγω που δεν ειχα αγχωθει ποτε για τιποτα σε ολη μου τη ζωη. και να'μαι τωρα απο την πρωτη στιγμη που εμαθα οτι ειμαι εγκυος να αγχωνομαι ετσι...πρωτα ηταν να περασουν οι πρωτες μερες,ολα καλα,μετα ηταν τα αποτελεσματα των αιματολογικων, που βγηκαν τελεια, μετα να γινει η αυχενικη, εγινε και ολα παλι τελεια, μετα να περασει το πρωτο τριμηνο για να μειωθει ο κινδυνος αποβολης, μετα να ακουσω το πρωτο σκιρτημα, εγινε απο τη 16η εβδομαδα, μετα να γινει ο β΄επιπεδου, παει κ αυτος και ολα τελεια.ολα αυτα με αγχος. και τωρα ειμαι ηδη στην 23η εβδομαδα και παλι αγχος αγχος αγχος. να κλωτσησει το μωρο να ξερω οτι ειναι καλα, να το νιωθω, να μη φοβαμαι οτι κατι εχει παθει.και το νεο αγχος στο προγραμμα μας:να μην πνιγει με τον ομφαλιο λωρο...εχω ακομα μπροστα μου 17 εβδομαδες.και ξερω πως ολο αυτο κανει κακο στο μωρο, ομως δεν ειναι επιλογη μου και δεν το κανω επιτηδες...αντε να περασει ο καιρος να κρατησουμε ολες τα ζουζουνια μας στα χερια μας.

ευχαριστω που με ακουσατε.

[annaki!!]

Μελλοντικοί γονείς: Οι αντιδράσεις τους κατά την εγκυμοσύνη.......

Η ανακοίνωση σε ένα ζευγάρι ότι περιμένει παιδί αποτελεί ένα νέο που προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις. Αν και σύνηθες πλέον γεγονός, η κυοφορία πάντα αποτελεί για τα ζευγάρια μία κρίσιμη φάση στη ζωή τους, γιατί απαιτεί νέες ψυχοκοινωνικές προσαρμογές σε όλους τους τομείς της ζωής τους, όπως η ταυτότητα του Εγώ τους, η συνειδητοποίηση του ρόλου τους, ο ίδιος ο συζυγικός ρόλος που έχουν αναλάβει, το μητρικό ή πατρικό αντίστοιχα ένστικτο, το οποίο τους ξυπνά ακόμα και οι εργασιακές τους σχέσεις.

Ανάλογα φυσικά με το δέσιμο του ζευγαριού αυτές οι απαραίτητες προσαρμογές στο νέο τρόπο ζωής μπορεί να αποτελέσουν μία ευκαιρία για αναθεώρηση της σχέσης τους. Όμως μπορεί να καταλήξουν και σε τραυματικές εμπειρίες και για τους δύο, αν δεν είναι έτοιμοι και ώριμοι , ώστε να δεχθούν το νέο μέλος στην οικογένειά τους. Ασφαλώς το πώς αντιδρά ένα ζευγάρι στον ερχομό του παιδιού τους εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Όπως η μεταξύ τους σχέση αλλά και με τους γονείς τους, η ψυχοκοινωνική τους ωριμότητα, το κατά πόσο είναι επιθυμητή ή όχι είναι η εγκυμοσύνη καθώς και η οικονομική κατάσταση του ζευγαριού.

Πάντως η μητρότητα και η πατρότητα δεν είναι από ψυχολογική άποψη ταυτόσημες. Το γεγονός και μόνο ότι η γυναίκα κυοφορεί και εκείνη θα φέρει το μωρό στον κόσμο τη γεμίζει με περισσότερη αγωνία και άγχος. Η εγκυμοσύνη είναι για τη μέλλουσα μητέρα το κορυφαίο γεγονός στον κύκλο της ζωής, πηγή για ποικίλα συναισθήματα που για πρώτη φορά θα βιώσει. Η στάση της εγκύου απέναντι στην εγκυμοσύνη εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και μπορεί να κυμαίνεται από τον τεράστιο ενθουσιασμό μέχρι τους ενδοιασμούς ακόμα και την απόρριψη του παιδιού, αν η έγκυος δεν είναι έτοιμη να το δεχθεί ή δεν το περίμενε. Πολλοί επίσης υποστηρίζουν ότι η στάση της μητέρας κατά την εγκυμοσύνη έχει και βιολογικό υπόστρωμα που σχετίζεται με τη διάρκεια της εμμηνόρροιας.

Ο προσανατολισμός και τα συναισθήματα της εγκύου υφίστανται τρεις διαδοχικές διαφοροποιήσεις καθώς προχωρεί η εγκυμοσύνη, οι οποίες αντιστοιχούν στα τρία τρίμηνά της. Στο πρώτο τρίμηνο η εγκυμοσύνη δεν είναι εμφανής για τους άλλους και αποτελεί το κρυφό προσωπικό μυστικό της μητέρας για το οποίο και η ίδια αρχικά αμφιβάλλει μέχρι να επιβεβαιωθεί πλήρως. Στη φάση αυτή η μητέρα στρέφεται προς τον εαυτό της και στα όσα συμβαίνουν μέσα της παρακολουθώντας με θαυμασμό όλες αυτές τις αλλαγές.

Στο δεύτερο τρίμηνο η μέλλουσα μητέρα αρχίζει να σκέφτεται λιγότερο τον εαυτό της και περισσότερο το παιδί που έχει μέσα της. Η εγκυμοσύνη είναι πλέον μία αντικειμενική πραγματικότητα. Η ίδια η μητέρα νιώθει τα πρώτα σκιρτήματα του παιδιού από τις κινήσεις του γεγονός που συντελεί στη σύνδεση με το παιδί της. Συχνά με το σύζυγό της κάνει όνειρα για το παιδί. Έτσι λοιπόν στη φάση αυτή ο προσανατολισμός της μέλλουσας μητέρας έχει ως επίκεντρο το μωρό.

Στο τρίτο και τελευταίο τρίμηνο της εγκυμοσύνης η προοπτική πάλι αλλάζει. Αρχίζει η αγωνία και εντείνεται η ανυπομονησία για το τέλος, αφού έχει ξεκινήσει η αντίστροφή μέτρηση για το σωματικό διαχωρισμό. Επίκεντρο γίνεται τώρα και το παιδί και ο εαυτός της. Η μητέρα αγωνία για τους πόνους και τις ωδίνες του τοκετού, καθώς και για την κατάσταση του μωρού. Έχει επενδύσει συναισθηματικά σε αυτό, έχει κάνει όνειρα και έχει ελπίδες για το μέλλον του, ανησυχεί μήπως το χάσει ή δε γεννηθεί γερό λόγω επιπλοκών. Στη φάση αυτή το ‘’εγώ’’ και ‘’αυτό’’ γίνονται ‘’ ΕΜΕΙΣ ’’. Γενικότερα η εγκυμοσύνη ακόμα και κάτω από τις πιο ευνοϊκές συνθήκες αποτελεί μία φάση έντονων αμφιταλαντεύσεων, ανησυχιών, αμφιβολιών και φόβων τόσο για το παιδί όσο και για την ίδια τη μητέρα.

Για το μέλλοντα πατέρα η εγκυμοσύνη και η πατρότητα είναι κυρίως πηγή χαράς και υπερηφάνειας και λιγότερο ανησυχίας και φόβων. Οι αντιδράσεις του πατέρα δε σχετίζονται τόσο πολύ με τις φάσεις της κύησης, αλλά κυρίως με τις επιπτώσεις που βλέπει ο πατέρας ότι η γέννηση του παιδιού έχει στη δική του ταυτότητα. Σε μια κοινωνιολογική έρευνα που έγινε διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν τρεις διαφορετικοί τύποι συζύγων. Ο ναρκισσιστικός-εγωιστικός τύπος βλέπει τον ερχομό του παιδιού σαν απειλή στη δική του ταυτότητα και ευδαιμονία. Εδώ ανήκουν άτομα που πέρασαν και συνεχίζουν να περνούν μία άνετη ζωή. Στη σκέψη ότι θα πρέπει να αναλάβουν ευθύνες και νέους ρόλους νιώθουν δέος και φοβούνται ότι θα πάψουν να είναι το επίκεντρο προσοχής των άλλων. Νομίζουν ότι θα παγιδευτούν διά βίου με υποχρεώσεις. Ο ερχομός του παιδιού είναι για αυτά τα άτομα μία αναπτυξιακή κρίση.

Ο τύπος του φιλόδοξου και προσηλωμένου στη επαγγελματική του σταδιοδρομία αντιμετωπίζει τον ερχομό του παιδιού σαν πιθανό εμπόδιο στη δική του επαγγελματική εξέλιξη και υλοποίηση των στόχων του. Αρνείται να αλλάξει συνήθειες και δείχνει ότι η εγκυμοσύνη δεν τον απασχολεί ιδιαίτερα. Είναι κάπως απόμακρος και επιμένει να μην αναλάβει τίποτε περισσότερο από ό,τι είχε πριν.

Τέλος, ο τύπος του οικογενειάρχη αποδέχεται την εγκυμοσύνη με χαρά θεωρώντας την πατρότητα ως ένα βασικό στόχο της ζωής του οποίου η εκπλήρωση συμβάλλει στην περαιτέρω προσωπική ανάπτυξη και ολοκλήρωση. Παρακολουθεί με θαυμασμό τις αλλαγές τις συζύγου του, βιώνει μαζί της μία στενότερη σχέση, κάνει όνειρα και εκείνος για το παιδί, ενημερώνεται και γενικότερα συμμετέχει ενεργά σε όλες τις φάσεις της εγκυμοσύνης βοηθώντας τη μέλλουσα μητέρα.

Με την εγκυμοσύνη η δυάδα ‘’γυναίκα-άνδρας’’ διευρύνεται με την προσθήκη του νέου μέλους και γίνεται πλέον τριάδα ‘’μητέρα-πατέρας-παιδί ‘’ που παρουσιάζει μία εντελώς διαφορετική ψυχοδυναμική και ουσία. Ο ρόλος του γονέα, τόσο για τη μητέρα όσο και για τον πατέρα είναι καθοριστικός και ίσως ο πιο σημαντικός για το άτομο στο ‘’θέατρο‘’ της ζωής του.

[mitsakii]

καλη μου SIFOS, σε καταλαβαινω ΑΠΟΛΥΤΑ!! μην ανησυχεις κοπελα μου, ολες λιγο-πολυ περασαμε απ' αυτη τη διαδικασια! εγω προσωπικα, ελεγα χαρακτηριστικα οτι καθ'ολη τη διαρκεια της εγκυμοσυνης μου, κοθομουν σ'αναμμενα καρβουνα!!! οπως ακριβως τα περιγραφεις: αγχος για τις αιματολογικες, για την αυχενικη, τον υπερηχο Β' επιπεδου, την καμπυλη σακχαρου κλπ,κλπ,κλπ!!!!!!!!:woohoo: αγχος, αγχος, αγχος... μεχρι να γεννησουμε, αλλα δυστυχως και αγχος αφου γεννησουμε!! αγχος να 'ναι το μπεμπακι μας καλα, να τρωει καλα, να μη κλαιει στο εμβολιο, να μη κανει πυρετο κλπ, κλπ, κλπ!!!:woohoo: αχ, τι τραβαμε κι εμεις οι μανες!!!! νομιζω τελικα δε θ'απαλλαγουμε ποτε απ' αυτο το αγχος που δημιουργειται μεσα μας απ' τη στιγμη της συλληψης!!:silly:

αρκει να μη το αφηνουμε να γινεται παθολογικο και να μας κυριευει!! ειναι κριμα να μη χαιρομαστε τη καθε στιγμη με τα μπεμπακια μας, μεσα ή εξω απ'τη κοιλιτσα, γιατι η καθε τους στιγμη ειναι μοναδικη και δε γυριζει πισω.....

μη νομιζεις, κι εγω το παλευω....

[katrina]

Εναποθέτεις τα πάντα σ'εσένα και γι' αυτό νιώθεις τόσο άγχος. Ελπίδα και ζωή χωρίς άγχος υπάρχει μόνο όταν εναποθέσεις και ελπίσεις σε κάτι ανώτερο, στο Θεό! "Τα αδύνατα στους ανθρώπους, δυνατά για τους Θεούς'' έλεγαν οι αρχαίοι. Το βίωμα του συνεχούς άγχους, θεωρώ ότι είναι μία κατάσταση εξαντλητική! Εξάλλου και φιλοσοφικά να το δεις "ό,τι είναι να γίνει θα γίνει" (νόμος της νομοτέλειας). Τελειώνω λέγοντας ότι οι άνθρωποι πρέπει να κάνουμε ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό, από εκεί και πέρα υπάρχει ο Θεός... Ελπίζω να μην κούρασα και να μην βγήκα πολύ εκτός θέματος, αλλά σε τέτοια κατάσταση φαντάζομαι βρισκόμαστε αρκετές φορές και βασανιζόμαστε.

[papaki70]

Πω πω τι περνατε βρε κοριτσια :blush: εγω ειμαι το συνωνυμο της αναισθησιας. Απο παλια το ειχα αλλα και σ'αυτη τη φαση μια απο τα ιδια. Δεν αλλαζει ο ανθρωπος παιδι μου Ισως φταιει οτι εμεινα εγκυος απο την πρωτη στιγμη και δεν χρειαστηκε να αγχωθω και να το παλαιψω καθολου. Αλλα απο την πρωτη μερα ειμαι απροσεχτη. Ο,τι εκανα πριν το κανω και τωρα. Ψωνια στο σουπερ, οδηγηση, δουλειες στο φουλ, τιναζω, βαρη σηκωνω. Ισως φταιει οτι δεν εχω βοηθεια απο πουθενα και δεν ζηταω βοηθεια γενικα. Ειμαι ομως αισιοδοξο ατομο απο τη φυση μου. Δεν θελω να πηγαινει ο νους μου στο κακο. Τι τραβαει το παιδακι μου μαζι μου...Ενιωσα τυψεις τωρα

[foteini sakis]

ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΓΧΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ!!!!! ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΟΜΟΡΦΟ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΛΟΓΙΚΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΣΚΕΦΤΗΤΕ ΘΕΤΙΚΑ ΜΕΛΟΥΣΕΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΣΑΣ ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΤΟ ΑΓΧΟΣ.Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΔΙΝΕΙ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΑΣ.

[BabyBoom!]

ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ!!!

ΕΓΩ ΑΓΧΩΝΟΜΑΙ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΔΙΑΦΟΡΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΑ..

ΤΟΤΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΩ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΚΑΚΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ

ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΝΑ..

ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΑΓΧΩΝΟΜΟΥΝΑ ΜΗΠΩΣ ΑΠΟΒΑΛΛΩ..

ΜΕΤΑ ΗΡΘΕ Η ΑΣΧΗΜΗ ΑΥΧΕΝΙΚΗ ΠΟΥ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΣΕ..

ΕΚΕΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΟΣΟ ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ, ΔΕΝ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ

ΤΙΠΟΤΑ ΜΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΟ!!!

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΕΧΩ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΟ ΑΓΧΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΝΑ!!!!!!

ΑΥΤΟ ΝΟΜΙΖΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ..

ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ..

ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΑΦΟΥ ΓΕΝΝΗΣΟΥΜΕ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ..

Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΠΑΝΤΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΑ

ΣΥΛΛΑΒΕΙΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΓΧΩΝΕΣΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ!!!!

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ 28 ΚΑΙ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΑΚΟΜΑ ΑΓΧΩΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ..

ΑΡΑ;;; ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΠΟΤΕ.. ΑΠΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ

ΤΟ ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΓΙΝΕΙ ΕΜΜΟΝΗ ΙΔΕΑ..

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ

ΑΓΧΩΝΟΜΑΣΤΕ ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ (ΔΟΥΛΕΙΑ, ΣΠΙΤΙ, ΛΕΦΤΑ, ΣΥΖΥΓΟΣ...)

ΟΥΦ..............

[tonia28]

Ναι ρε κοριτσια αυτο το αγχος ειναι πολυ ψυχοφθορο!Papaki κι εγω ετσι ημουν,δε καταλαβαινα τιποτα αφου η μανα μου που ειναι και μαια ειχε φριξει!! μεχρι πριν λιγο καιρο που επαθα μια αποκολλησουλα και ειδαμε και στον υπερηχο τον ομφαλιο να περναει μπροστα απο το λαιμουδακι του..Αρχισε κι εμενα να με τρωει το αγχος.Σημερα ας πουμε δεν τον ακουω, παρα αμιδρα λιγες φορες,και περνανε διαφορα κακα απο το μυαλο μου..Ξερω οτι δε πρεπει να ειναι τιποτα αλλα δε το ελεγχω..Αντε να περασουν οι μερες(ειμαι στον 9ο) να τον δω να ηρεμησω!

[μαριμαρ]

ΚΙ ΕΓΩ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΑΓΧΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΜΑΘΑ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ(ΚΙ ΕΓΩ ΣΥΝΕΛΑΒΑ ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΜΕΛΙΤΟΣ)ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΣΥΝΕΛΑΒΑ ΕΥΚΟΛΑ; ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΓΕΜΑΤΗ ΑΓΧΟΣ (ΤΩΡΑ ΕΧΩ ΚΑΙ ΛΟΓΟ)ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΧΑΡΗΚΑ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΜΟΥ ΚΙ ΑΥΤΟ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ!!!!!ΤΩΡΑ ΜΠΑΙΒΩ ΣΤΟΝ ΟΓΔΟΟ ΚΑΙ ΛΕΩ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ.....ΥΠΟΜΟΝΗ

[katiakondaki]

ΕΓΩ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΥΝΕΛΑΒΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 11 ΜΗΝΕΣ.ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΗΜΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΙΣΘΗΤΕΣ ΕΓΚΥΜΟΝΟΥΣΕΣ.ΔΕΝ ΑΓΧΩΘΗΚΑ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ.ΚΥΛΗΣΑΝ ΟΛΑ ΟΜΑΛΑ.

[mata]

SIFO ΜΟΥ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ 17 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΑΚΟΜΑ ΥΠΟΜΟΝΗ!!!!!! :P ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ 36 ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΔΕ ΧΑΛΑΡΩΣΑ... ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.... :S ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΚΕΤΟ...ΑΝ ΟΛΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΚΤΛ ΚΑΙ ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ!!!!:woohoo: :woohoo: :woohoo:

ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΕ ΟΛΕΣ ΜΑΣ!!!! :kiss:

[αρετη1]

Το αγχος τελικα πρεπει να γινει συνωνυμο της λεξης μαμα.Τελικα ολες το ιδιο .Αγχος να μεινουμε εγκυες,αγχος να πανε ολα στην εγκυμοσυνη,αγχος για τη γεννα,αλλα πιστεψε με το μεγαλυτερο αγχος ειναι μετα τη γεννα.Οποτε απολαυσε τη στιγμη γιατι ειναι η ωραιοτερη εμπειρια και ασε το αγχος για μετα.Να σου πανε ολα καλα.

[thouli]

ego koritsia pote de eixa agxos k de exo oute k tora pou eimai egkios..

to agxos einai oti xeirotero k xairomai pou de to katexo..tora an tha genniso k meta de ksero pos tha mai alla ego milao gia to paron..

prospathiste oso mporeite na to apoballetai giati kanei kako k sto moro sas...