Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Το Σάββατο 20 Απριλίου φίλησα την κορούλα μου και μπήκα στην κλινική να γεννήσω το γιο μου με πρόκληση στην 39η εβδομάδα, μιας και είχα διαστολή έξι. Από τη στιγμή που μπήκα στο μήνα μου είχα διαστολή 3, την επόμενη βδομάδα 4 κ.ο.κ.

Ήμουνα πολύ χαρούμενη και όλοι μου λέγανε ότι θα έχω μια εύκολη γέννα. Μπήκα στις 9 το πρωί, στις 10 μου βάλανε το φάρμακο και γέννησα στις 2.20μ.μ σπρώχνοντας 3 μόλις φορές τον μπεμπούλη μου 3,460kgr και 51cm. Με ανέβασαν στο δωμάτιό μου και μετά από λίγο μου φέρανε το μωρό μου. Μου έκανε εντύπωση ότι είχε κρύα πόδια και ανέπνεε πολύ γρήγορα, σαν λαχανιασμένο. Δεν είπα όμως τίποτα γιατί νόμισα ότι ήταν η προσαρμογή από τη μήτρα στον έξω κόσμο. Το απόγευμα στο επισκεπτήριο ήρθαν οι γονείς μου με την κόρη μου, τα αδέρφια μου και κάποιοι φίλοι. γελούσαμε πάρα πολύ γιατί δεν ξέραμε τι γίνεται στον επάνω όροφο...

Έφυγαν και με τον άντρα μου περιμέναμε να έρθει η ώρα να ξαναδούμε το παλικαράκι μας. Έρχεται στο δωμάτιο ο γιατρός μου και η παιδίατρος και μας λένε ότι το παιδί έκανε ταχύπνοια και το πήγανε σε λάμπα. Θορυβηθήκαμε αλλά δεν μπορούσαμε να φανταστούμε πόσο θα χειροτέρευαν τα πράγματα. Μετά από αρκετή ώρα μας λένε ότι το μωρό χειροτέρεψε και το βάλανε στην εντατική της κλινικής. Για να μην σας κουράσω το παιδί διασωληνώθηκε, κάλεσαν και τη διευθύντρια της κλινικής και μετά από συζήτηση το παιδί μεταφέρθηκε διασωληνωμένο με αναπνευστική δυσχέρεια στο ιπποκράτειο με τον άντρα μου να τρέχει με το αυτοκίνητο στο νοσοκομείο για να κάνει την εισαγωγή. Κι εγώ έχω μείνει σοκαρισμένη στοην κλινική και περιμένω να επιστρέψει. εννοείται ότι ζήτησα να φύγω εκείνη την ώρα αλλά ο γιατρός μου με έπεισε να μείνω μέχρι το πρωί. Στις 9.30 το πρωί της κυριακής πήρα εξιτήριο και περίμενα να έρθει η ώρα για το επισκεπτήριο για να πάω να δω το μωρό μου.

Στις 12 η ώρα ήμουν στο νοσοκομείο και η γιατρός με πολύ αυστηρό ύφος μας είπε ότι τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και κρίσιμα και δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθούν. Το κλάμα δεν σταματούσε με τίποτα. στο σπίτι η κόρη μου,17,5 μηνών τότε προσπαθούσε να καταλάβει τί έγινε και όλοι είναι χάλια και η μαμά της κλαίει συνέχεια.

Την επόμενη μέρα ο άντρας μου ασχολήθηκε μετα διαδικαστικα (ΑΜΚΑ κτλ) και εγώ πήγα στο νοσοκομείο με τον μπαμπά μου. Βλέπω το μωρό μου να το έχουνε βάλει σε έναν άλλο αναπνευστήρα και εννοείται ότι από παντού έβγαιναν σωληνάκια. Η γιατρός μου λέει ότι η κατάσταση επιδεινώθηκε και μένει ακόμα ενα μηχάνημα που μπορούνα να χρησιμοποιήσουν. Μετά μόνο ο Θεός. Μια νοσοκόμα μου είπε αν θέλω να τον αεροβαφτίσουμε και το κάναμε. Το απόγευμα που πήγαμε με τον άντρα μου η κατάσταση είχε επιδεινωθεί κι άλλο, τον είχαν βάλει και στο άλλο μηχάνημα. Βγαίνοντας ο άντρα μου που μέχρι τότε έδινε κουράγιο σε μένα έσπασε, έβαλε τα κλάματα και για λίγο οι ρόλοι άλλαξαν. Πλησίαζε πάσχα κι εμείς περνούσαμε τον δικό μας γολγοθά. Πήγαινα στην εκκλησία και παρακαλούσα το θεό να βοηθήσει το παιδάκι μου που έδινε τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής του κι εγώ δεν μπορούσα να κάνω τίποτα.

Για 10 μέρες ζούσαμε αυτή την κατάσταση και παρακαλούσαμε να είναι σταθερός και να μην χειροτερέψει. Την Μ.Δευτέρα πηγαίνουμε και τον έχουνε βάλει στον πιο απλό αναπνευστήρα οπότε αναθαρρήσαμε λίγο. Όμως οι γιατροί μας είπαν ότι αυτό δεν σημαίνει τίποτα, έβγαλαν τον άλλο γιατί δεν μπορούσε να του προσφέρει τίποτα πια. Και ότι το μωρό δεν έχει καμία διαφόρά από τν μέρα που τον πήγαμε και κανόνικά θα έπρεπε να είχε δείξει σημάδια βελτίωσης αλλά δεν έδειξε. Μας κόπηκαν τα πόδια. Το 'ιδιο απόγευμα φάνηκε η πρώτη βελτιωση και από κει και πέρα τα πράγματα πήραν το δρόμο τους.

Συνέβησαν κι άλλα πράγματα αλλά δεν χρειάζεται να σας κουράσω και εξάλλου δεν ήταν τόσο σοβαρα ώστε να εξαρτάται η ζωή του παιδιού μας.

Το μωρό το πήραμε 41 ημερών από εκεί. Και είμαστε πολύ χαρούμενοι που είμαστε όλοι στο σπίτι. Δεν μπορώ όμως να ξεχάσω με τίποτα ό,τι έγινε, ούτε την εικόνα του μωρού μου με τόσα σωληνάκια σε κεφάλι, κορμό και άκρα. Τώρα τον έχω στην αγκαλιά μου, τον κοιτάζω και ευχαριστώ το Θεό.

Δημοσίευση

Να σας ζήσει το μωράκι σας και να είναι η τελευταία περιπέτεια γι αυτόν και για εσάς οικογενειακώςΤί ζήσατε Θεέ μου κι εσείς?Τί περιπέτεια ζωής και θανάτου?Ελπίζω τώρα να μεγαλώνει μια χαρά και να τον χορτάσετε αγκαλιές και φιλιά!!Η Παναγιά είδε τον γολγοθά σας και σας προστάτεψε το μωράκι όπως θα εκανε κι αυτή αν μπορούσε για τον δικό της γιο.Είναι ένα θάυμα προσωπικό σας και μπράβο για το κουράγιο και την πίστη που δείξατε.Και πάλι να τα χαίρεστε τα παιδάκια σας να είναι πάντα γερά και τυχερα!!Με συγκίνησες..

Δημοσίευση

Να σας ζησει το αγγελουδι σας.γερο και δυνατο να ειναι παντα...ποτε να μην περασετε τετοιες στεναχωριες και τετοια προβληματα...αχ ππαναγιτσα μου ματρυριο να βλεπεις το παιδακι σου να βασανιζεται και να μην μπορεις να κανεις τιποτα για να το βοηθησεις....το εζησα πιο ηπια για ααλλους λογους για 8 μερες και ξερω την αγωνια να τρεμεις για την ζωη του παιδιου σου...να χαιρεστε τα παιδακια σας και κανενας αλλος γονιος να μην περασει τετοιο μαρτυριο για να σφιξει στην αγκαλια του το παιδακι του....

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Καλημέρα κορίτσια. Εμεις πάμε καλά,τελικά την πείραζε από ότι κατάλαβα το γάλα μετά από το μεσημεριανό,παρόλο που μεσολαβούσε 2ωρο. Τρώει ευχάριστα το μεσημεριανό,τονκαλυτερο της ειναι μπούτι κοτοπουλο με μισή γλυκοπατα,λίγο καρότο, λίγο κολοκύθι και προχθές έβαλα και αστράκι.  Τρώει ένα μπολ γεμάτο.   Εν τω μεταξύ κατι την τσίμπησε στο χεράκι και έχει μια τεράστια φουσκάλες με πυον μέσα. Έστειλα φώτο στον γιατρό και περιμένω να μου πει. @Elenaki12 τι αντράκι ειναξ αυτό, μου θυμιζει τον γιο μου ετσι οπως τα κανει ολα γρήγορα. Η δικια μου βγηκε τεμπελιτσα. Αν και οπως μου ειπε και ο γιατρος την παιρνει το βαρος της κοιλιας μπροστα. Έγινε 28/10 6 μηνών. Ζυγιστηκαμε προχθές και είναι 8750 και ύψος 71-72εκ.  Παρακάτω είναι η κούκλα μου. 
    • Ωωω περαστικά!! Πώς είναι τώρα η μικρή σας;;  Τι ωραία ιδέα αυτό με το Μέγαρο και τη βρεφική παράσταση!! Μακάρι όταν ανέβουμε κι εμείς Αθήνα να πάμε να δούμε κανένα!! Κι εγώ δεν περίμενα να μπορούν να παρακολουθήσουν, αλλά αν είναι και καλοφτιαγμένο, θα τραβάει την προσοχή τους! Εμάς έχει αρχίσει να χτυπάει συνέχεια παλαμάκια τώρα, είναι σε καλή φάση για θεατρικές παραστάσεις 😆😆 Ρε συ κι εμάς τις γωνίες τις προστατευτικές τις έχει φάει όλες!! Το κρατάει και στο στόμα το κομμάτι που έχει κόψει και το μασουλαει με τις ώρες λες και είναι τσίχλα!! 😆 Δεν ξέρω αν πρέπει να κάθομαι να γελάω ή να τρέξω πανικόβλητη να του το βγάλω με το ζόρι... 😅
    • Καλημέρα κορίτσια!! Καλή εβδομάδα! Και καλό μήνα!! Νοέμβριος κορίτσια... Σε μερικές εβδομάδες το μικρακι μου γίνεται 1 έτους!! 😱 Νομίζω ότι η @Maria_mtx ήθελε να εστιάσει περισσότερο στο ότι δεν χρειάζεται να αγχωνόμαστε να δώσουμε όλες τις γεύσεις του κόσμου στο παιδί μας και να φρικαρουμε άμα δεν προλάβουμε να συμπληρωσουμε τη λίστα μας πριν χρονισει, κι όχι τόσο στο ότι αφού έχουμε συγκεκριμένες συνήθειες στην Ελλάδα, αυτές θα αποκτήσει το παιδί και δεν χρειάζεται να προσπαθήσουμε για το κάτι παραπάνω... Σε αυτό το σημείο να σας πω ότι εγώ είμαι σε ένα ενδιάμεσο στάδιο... Υπάρχουν πράγματα που δεν τρώω και δεν του τα έχω δώσει, επειδή λυπάμαι να τα αγοράσω και μετά να πεταχτούν... Πχ αρνί, συκώτι δεν έχω δώσει ακόμα. Ενώ κάποια άλλα που τρώει ο άντρας μου ή είναι πιο εύκολα να μείνουν στο ψυγείο και πιο εύκολα να τα διαχειριστω, όπως κατσικίσιο γιαούρτι ή πρόβειο γάλα (που πάλι δεν τρώω), τα έχω δώσει... Το έχω τύψεις ρε σεις όμως... Ότι μπορώ να τα πάρω, ότι θα μπορούσα να του μάθω να τα τρώει και του τα στερω, μιας και θεωρώ ότι είναι επίκτητη η γεύση, δηλαδή συνηθίζουμε να τρώμε κάποια πράγματα. 😢 Πχ, οι Ιάπωνες τρώνε φύκια και σούπες από σόγια για πρωινό, εγώ ούτε να το διανοηθώ 😆. Γενικά, εντελώς φιλοσοφικά συζητώντας, το να δώσουμε πολλά τρόφιμα στον πρώτο χρόνο έχει δύο καλα. Πρώτον για τα θέματα αλλεργίας και δεύτερον για την εκμάθηση γεύσεων και υφών. Αυτό που κάνεις εσύ @Kiddo το θαυμάζω απεριόριστα. Έχεις την όρεξη και τη θέληση να δώσεις πολλές διαφορετικές πρώτες ύλες και τις καταγράφεις κιόλας που είναι σημαντική παρακαταθήκη για το παιδί. Μπορεί να τύχει να πάει κάνα ταξίδι αργότερα στη ζωή της στο εξωτερικό, να φάει κάτι και να πάθει αλλεργικό σοκ. Επειδή έχεις κάτσει κι έχεις κάνει όλη αυτή τη δουλειά, μπορεί να το αποφύγει αυτό και μπράβο σου!! 👏 Ειλικρινά την θαυμάζω όλη αυτήν την προσπάθεια!!  Επίσης, σχετικά με τις διαφορετικές γεύσεις, κάθομαι και σκέφτομαι ότι έχουμε στην Ελλάδα τόσες πρώτες ύλες και πιάτα, πχ σαλιγκάρια, γλυκάδια, γαρδουμπες, πατσά, συκωταριές, κοκορέτσια, ορτύκια, συκωτακια πουλιών ή 2863 διαφορετικά είδη ψαριών, οστράκων, μαλακίων, μανιταριών, άλλα τόσα είδη τυριών, άντε να τα δώσεις όλα αυτά στο παιδί μέχρι να κλείσει το έτος... Κάποια από αυτά τα τρώμε μια φορά τον χρόνο κι αν, αλλά είναι μέσα στην παράδοση και υπάρχουν στη ζωή μας... Όχι μόνο δηλαδή γεύσεις από Ινδία, Ιαπωνία, Σενεγάλη, Μαρόκο, Αργεντινή κτλ. Άμα βάλεις κι αυτά, η λίστα γίνεται τεράστια. Δεν ξέρω ρε σεις όμως αν θέλω να δώσω γλυκάδια στο παιδί μου ή ροκφόρ. 😆 Οπότε τώρα τελευταία αποφάσισα να είμαι της λογικής να μάθουμε στα παιδιά να είναι ανοιχτά σε γεύσεις και σε δοκιμές. Μετά το χρόνο κάνουν ένα relapse, προτιμάνε γνώριμες γεύσεις, γλυκές και εύκολες υφές, αλλά αν οι γονείς έχουμε διαφορετικά πιάτα στο τραπέζι μας και μας βλέπει να τρώμε και να δοκιμάζουμε, ξεκινάνε να να δοκιμάζουν κι αυτά όταν είναι έτοιμα. Το βλέπω από τον μεγάλο μου, ο οποίος στο έτος τρεφόταν μόνο με φυστικοβουτυρο, αγγούρι, γάλα, και κριτσινια, ότι τώρα σιγά σιγά, ζητάει μπρόκολο, μπριζόλες, βουτάει πατάτες στο τζατζίκι 😆 δοκιμάζει παντζάρι, dragon fruit, και μετά επιλέγει άμα του αρέσει ή όχι. Δηλαδή, βλέπω ότι υπάρχει ελπίδα αν έχουν μπει οι βάσεις στην αρχή. Ακόμα και με το 1/3 των τροφίμων που καταφέραμε του δώσαμε από τις λίστες που μοιραστηκατε.  Επίσης, σχετικά με τα καυτερά... Εσείς πότε σκοπεύετε να τους δώσετε καυτερές τροφές, αν το σκέφτεστε δηλαδή; Εμείς τρώμε με τον άντρα μου αρκετά, αλλά δεν το έχω πάρει απόφαση να δώσω στα παιδιά (καλά στο μωρό σίγουρα όχι ακόμα)...  ΥΓ έχουμε Μαρτ και βρήκα τις φυσαλίδες και πήρα 😆. Τα έβλεπα στις φωτογραφίες τεράστια τα μπαλάκια κι όταν τα βρήκα είδα πόσο μικρά είναι 😆 εμένα μου άρεσαν. Και το μωρό το πήρε, το επεξεργάστηκε λίγο και μετά το έφαγε το πάτωμα. Προτίμησε το blueberry 🫐. Του έπεσε ένα εν τω μεταξύ στο λευκό ζιπουνακι από μέσα, και μπουσουλωντας το έλιωσε εκεί στην περιοχή της πάνας. Και μέχρι να καταλάβω ότι δεν ήταν αίμα αλλά μαρμελάδα blueberry έπαθα 10 εγκεφαλικά 🥲🤣
    • Αντε ωραία με το καλό κορίτσι μου να έρθει το πρώτα σας παιδάκι ☺️ Καλά ναι και εγώ τα ίδια παθαίνω πήγα 9 εβδ τελευταία φορά δεν έχω ξανά πάει άλλο οπότε κάπως έχω ένα άγχος να δω τι γίνεται  εμένα είναι το τρίτο παιδάκι έχω αλλά δύο κορίτσια 3 ετών και 15 μηνών Αύριο 11:30 η ώρα έχω ραντεβού σήμερα είμαι 12 εβδ 
    • Καλημέρα κοριτσια μου!Καλή εβδομάδα εύχομαι και να έχουμε έναν πολυ όμορφο μήνα 🥰 Τι κάνετε? Πως είστε? Εγώ είχα γιατρό την Παρασκευή...600+γρ ο μπεμπάκος 🩵 όλα καλά! Ο πλακούντας μου ανέβηκε ✌️Μου έγραψε αιματολογικές και καμπύλη ζαχάρου. 
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...