Γεννήθηκε και το δεύτερο αγγελούδι μου...

[efi75]

Το Σάββατο 20 Απριλίου φίλησα την κορούλα μου και μπήκα στην κλινική να γεννήσω το γιο μου με πρόκληση στην 39η εβδομάδα, μιας και είχα διαστολή έξι. Από τη στιγμή που μπήκα στο μήνα μου είχα διαστολή 3, την επόμενη βδομάδα 4 κ.ο.κ.

Ήμουνα πολύ χαρούμενη και όλοι μου λέγανε ότι θα έχω μια εύκολη γέννα. Μπήκα στις 9 το πρωί, στις 10 μου βάλανε το φάρμακο και γέννησα στις 2.20μ.μ σπρώχνοντας 3 μόλις φορές τον μπεμπούλη μου 3,460kgr και 51cm. Με ανέβασαν στο δωμάτιό μου και μετά από λίγο μου φέρανε το μωρό μου. Μου έκανε εντύπωση ότι είχε κρύα πόδια και ανέπνεε πολύ γρήγορα, σαν λαχανιασμένο. Δεν είπα όμως τίποτα γιατί νόμισα ότι ήταν η προσαρμογή από τη μήτρα στον έξω κόσμο. Το απόγευμα στο επισκεπτήριο ήρθαν οι γονείς μου με την κόρη μου, τα αδέρφια μου και κάποιοι φίλοι. γελούσαμε πάρα πολύ γιατί δεν ξέραμε τι γίνεται στον επάνω όροφο...

Έφυγαν και με τον άντρα μου περιμέναμε να έρθει η ώρα να ξαναδούμε το παλικαράκι μας. Έρχεται στο δωμάτιο ο γιατρός μου και η παιδίατρος και μας λένε ότι το παιδί έκανε ταχύπνοια και το πήγανε σε λάμπα. Θορυβηθήκαμε αλλά δεν μπορούσαμε να φανταστούμε πόσο θα χειροτέρευαν τα πράγματα. Μετά από αρκετή ώρα μας λένε ότι το μωρό χειροτέρεψε και το βάλανε στην εντατική της κλινικής. Για να μην σας κουράσω το παιδί διασωληνώθηκε, κάλεσαν και τη διευθύντρια της κλινικής και μετά από συζήτηση το παιδί μεταφέρθηκε διασωληνωμένο με αναπνευστική δυσχέρεια στο ιπποκράτειο με τον άντρα μου να τρέχει με το αυτοκίνητο στο νοσοκομείο για να κάνει την εισαγωγή. Κι εγώ έχω μείνει σοκαρισμένη στοην κλινική και περιμένω να επιστρέψει. εννοείται ότι ζήτησα να φύγω εκείνη την ώρα αλλά ο γιατρός μου με έπεισε να μείνω μέχρι το πρωί. Στις 9.30 το πρωί της κυριακής πήρα εξιτήριο και περίμενα να έρθει η ώρα για το επισκεπτήριο για να πάω να δω το μωρό μου.

Στις 12 η ώρα ήμουν στο νοσοκομείο και η γιατρός με πολύ αυστηρό ύφος μας είπε ότι τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και κρίσιμα και δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθούν. Το κλάμα δεν σταματούσε με τίποτα. στο σπίτι η κόρη μου,17,5 μηνών τότε προσπαθούσε να καταλάβει τί έγινε και όλοι είναι χάλια και η μαμά της κλαίει συνέχεια.

Την επόμενη μέρα ο άντρας μου ασχολήθηκε μετα διαδικαστικα (ΑΜΚΑ κτλ) και εγώ πήγα στο νοσοκομείο με τον μπαμπά μου. Βλέπω το μωρό μου να το έχουνε βάλει σε έναν άλλο αναπνευστήρα και εννοείται ότι από παντού έβγαιναν σωληνάκια. Η γιατρός μου λέει ότι η κατάσταση επιδεινώθηκε και μένει ακόμα ενα μηχάνημα που μπορούνα να χρησιμοποιήσουν. Μετά μόνο ο Θεός. Μια νοσοκόμα μου είπε αν θέλω να τον αεροβαφτίσουμε και το κάναμε. Το απόγευμα που πήγαμε με τον άντρα μου η κατάσταση είχε επιδεινωθεί κι άλλο, τον είχαν βάλει και στο άλλο μηχάνημα. Βγαίνοντας ο άντρα μου που μέχρι τότε έδινε κουράγιο σε μένα έσπασε, έβαλε τα κλάματα και για λίγο οι ρόλοι άλλαξαν. Πλησίαζε πάσχα κι εμείς περνούσαμε τον δικό μας γολγοθά. Πήγαινα στην εκκλησία και παρακαλούσα το θεό να βοηθήσει το παιδάκι μου που έδινε τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής του κι εγώ δεν μπορούσα να κάνω τίποτα.

Για 10 μέρες ζούσαμε αυτή την κατάσταση και παρακαλούσαμε να είναι σταθερός και να μην χειροτερέψει. Την Μ.Δευτέρα πηγαίνουμε και τον έχουνε βάλει στον πιο απλό αναπνευστήρα οπότε αναθαρρήσαμε λίγο. Όμως οι γιατροί μας είπαν ότι αυτό δεν σημαίνει τίποτα, έβγαλαν τον άλλο γιατί δεν μπορούσε να του προσφέρει τίποτα πια. Και ότι το μωρό δεν έχει καμία διαφόρά από τν μέρα που τον πήγαμε και κανόνικά θα έπρεπε να είχε δείξει σημάδια βελτίωσης αλλά δεν έδειξε. Μας κόπηκαν τα πόδια. Το 'ιδιο απόγευμα φάνηκε η πρώτη βελτιωση και από κει και πέρα τα πράγματα πήραν το δρόμο τους.

Συνέβησαν κι άλλα πράγματα αλλά δεν χρειάζεται να σας κουράσω και εξάλλου δεν ήταν τόσο σοβαρα ώστε να εξαρτάται η ζωή του παιδιού μας.

Το μωρό το πήραμε 41 ημερών από εκεί. Και είμαστε πολύ χαρούμενοι που είμαστε όλοι στο σπίτι. Δεν μπορώ όμως να ξεχάσω με τίποτα ό,τι έγινε, ούτε την εικόνα του μωρού μου με τόσα σωληνάκια σε κεφάλι, κορμό και άκρα. Τώρα τον έχω στην αγκαλιά μου, τον κοιτάζω και ευχαριστώ το Θεό.

[barcelonita]

Να σας ζήσει το μωράκι σας και να είναι η τελευταία περιπέτεια γι αυτόν και για εσάς οικογενειακώςΤί ζήσατε Θεέ μου κι εσείς?Τί περιπέτεια ζωής και θανάτου?Ελπίζω τώρα να μεγαλώνει μια χαρά και να τον χορτάσετε αγκαλιές και φιλιά!!Η Παναγιά είδε τον γολγοθά σας και σας προστάτεψε το μωράκι όπως θα εκανε κι αυτή αν μπορούσε για τον δικό της γιο.Είναι ένα θάυμα προσωπικό σας και μπράβο για το κουράγιο και την πίστη που δείξατε.Και πάλι να τα χαίρεστε τα παιδάκια σας να είναι πάντα γερά και τυχερα!!Με συγκίνησες..

[Ανθη]

Να σας ζήσει το μωράκι σας και εύχομαι ολόψυχα να μην ξαναζήσετε ποτέ τόσο άσχημες στιγμές......

[Binoula]

Να σας ζησει το αγγελουδι σας.γερο και δυνατο να ειναι παντα...ποτε να μην περασετε τετοιες στεναχωριες και τετοια προβληματα...αχ ππαναγιτσα μου ματρυριο να βλεπεις το παιδακι σου να βασανιζεται και να μην μπορεις να κανεις τιποτα για να το βοηθησεις....το εζησα πιο ηπια για ααλλους λογους για 8 μερες και ξερω την αγωνια να τρεμεις για την ζωη του παιδιου σου...να χαιρεστε τα παιδακια σας και κανενας αλλος γονιος να μην περασει τετοιο μαρτυριο για να σφιξει στην αγκαλια του το παιδακι του....

[girl84!]

Κοριτσι μου να σας ζησει το αγγελουδι σας!

διαβαζα την ιστορια σας και δακρυσα!Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ βοηθησαν ομως και πηγαν ολα καλα!

να χαιρεσαι την οικογενεια σου!

[marker]

να σου ζησει παντα γερος και δυνατος

[KONNA]

Δοξασμένο το ονομα Του, Δόξα το Θεό όλα καλά!!

Να τον χαίστεστε!!!

[mars]

να σας ζησει ο μπεμπης σας και απο εδω και στο εξης να μη χρειαστει να περασετε απο πορτα νοσοκομειου ποτε μα ποτε ξανα!!