Πρόβλημα με τον ύπνο

[SOFIA]

Κορίτσια καλήμερα!!!

Θα ήθελα τις συμβουλές σας σ'ένα θέμα που μας βασανίζει, εμένα και τον άντρα μου!

Ο γιός μου, που είναι 3 ετών, έχει αρχίσει εδώ και 3 βδομάδες και ξυπνάει το βράδυ και θέλει να κοιμάται στο κρεβάτι μας!! Θα σας πώ ακριβώς τι συμβαίνει για να έχετε ολοκληρωμένη την εικόνα.

Ο Βασίλης μου είναι 3 ετών και κοιμάται στο δωμάτιο μου απο 4 μηνών! Πότε δεν αντιμετώπισα θέμα με τον ύπνο μου. όλα ήταν μια χαρά .. πηγαίνει παιδικό απο το Μαϊο και εκεί κοιμάται το μεσημέρι για περίπου μία ωρα , παλι, χωρίς κανένα πρόβλημα.

Απο το Φεβρουάριο που γεννήθηκε η αδελφούλα του πάλι τα πράγματα ήταν μια χαρά. Η μικρή κοιμάται μαζί μας στο δωμάτιο γιατί δυστυχώς δεν εχουμε αλλο δωματιο και το σκεφτόμασταν να τα βάλουμε μαζί γιατί τα ωραριά τους δεν συμπίπτουν. Αυτο μπορεί να ήταν λαθος αλλα φοβήθηκα και τις αρρωστιες που "φερνει " ο μικρος καθε λίγο... Ετσι λοιπόν, όταν άρχισε να ξυπνάει ο Βασίλης υπέθεσα ότι το κάνει γιατί ζηλεύει τη μικρή .. (παρόλο που ποτε δεν έδειξε κατι!). Ετσι τα βαλαμε μαζί στο δωματιο .. η βελτίωση στη κατάσταση? ΜΗΔΕΝ και μπορεί να χειροτερευσαι κιόλας.!!

Ξέχασα να σας πω, οτι ενω ήταν κολλημένος πάνω μου, απο τότε που ξυπναέι , κλαίει και παει στο μπαμπά του και λεει : εγω θελω το μπαμπά μου, μπαμπάκα μου να είμαστε μαζί , να κοιμηθουμε αγκαλίτσα, μη φυγεις απο το δωματιο μου κτλ κτλ.

Να σας πω ότι ο μπαμπάς μας ειναι πολύ ενεργος σαν πατερας. Γυρίζει απο τη δουλεια κατα τις 6 και ασχολείται μόνο με το Βασίλη. Παίζουν, εκείνος τον κανει μπανιο, του διαβαζει παραμύθια το βραδυ κτλ κτλ. Θέλω να σας πω ότι δεν του λείπει γιατί ασχολείται συνεχεια μαζι του !!

τι να κάνω δεν ξερω? κάθε βραδυ τον βαζουμε στο κρεβατι του και προοδος μηδεν. εχουμε δοκιμασει τα παντα , και με το καλο και με το αγριο!!

Εχει καμια μανουλα να προτεινει κάτι ? περασε καμια σας το ίδιο ?

Σας ευχαριστώ πολύ πολύ !!

[cecilia]

Σοφια το πιθανοτερο ειναι οτι φοβαται...

ειανι η ηλικια που βλπεουν διαφορα ονειρα τα οποια μερικες φορες δενε ιανι και πολυ ευχαριστα..η ειναι σε υπερενταση και δεν ξερει ακομα να το χειρηστει..

το ειχ ακαι εγω με τον μεγαλο μου γιο που ξυπναγε και ακομα ξυπναει καμια φορα..

εμεις αυτο που κανουμε ειναι να πηγαινουμε να ξαπλωνουμε μαζι του..

καμια φορα ξυπναει επειδη θελει τσισα- εχειβγαλα την πανα- τον πηγαινουμε τουαλετα ξαπλωνει καποιος απο μας μαζι του κοιμαται αυτος φευγουμε,

αλλες φορες φοβαται και ξυπναει..

πλεων εδω και αρκετους μηνες δεν το κανει συχνα..

μπορει μια με δυο φορες την ευδομαδα..

παλαιοτερα το εκανε παρα πολυ συχνα..σχεδων καθε μερα..η και 2-3 φορες το ιδιο βραδυ..

σε αυτε ςτις περιπτωσει ςκαλυτερα οχι με το αγριο...αν ξυπναει επειδη φοβαται θα γινει χειροτερα...

αν αφινατε καποιο αχνο φωτακι;;;..

[SOFIA]

Cesilia μου, σ'ευχαριστώ για την απάντηση.

Οταν ξυπνάει δεν δείχνει να φοβάται ! Πιο πολύ από πείσμα φαίνεται .. τι να πω ?

Και εμεις πάμε και ξαπλώνουμε μαζί του, κοιμάται - φεύγουμε και στο 10λεπτο έχει ξυπνήσει και ουρλιάζει .. !

Φωτάκι έχουμε και στο δωματιο του και το δικό μας !

[cecilia]

Κοιτα θα περασει πιστευω..

τις προαλες ο δικο ςμου ξυπνησε και καθοταν και ελεγα θελω τη μαμα μου..ελα μαμα να κανουμε νανι μαζι..

ε πηγαινουμε ...

δεν ειναι τοσο ο φοβος οσο οτι αντιλαμβανονται - νομιζω- τα περι ονειρων...

τωρα που ειναι πιο μεγαλος..3,5 χρονων καταλαβαινει περισσοτερο και αμα του μιλαμε γυρναει πισω στο κρεβατι...

αλλα ναι εχουν και λιγο πεισμα και λιγο δοκιμαζουν ορια και αντοχες....

[Argi]

Βασικά εγώ πιστεύω ότι ήταν λάθος που κοιμόταν στο δωμάτιό σας μέχρι και 3 ετών!!!

έχει συνηθίσει την παρουσία σας.....έχει συνηθίσει να έιναι κάποιος στο δωμάτιο

εγώ, μάλλον, θα πήγαινα μαζί του να αγοράσει κάποιο αρκουδάκι ή ζωάκι που του αρέσει και θα του έλεγα να κοιμάται μαζί του!!!

είναι δύσκολο και θέλει πολύ υπομονή.....αλλά λάθος, κατ΄εμε΄, που έμεινε μέχρι αυτή την ηλικία μαζί σας!!!

[SOFIA]

Κόριτσια, υπάρχει λάθος απο το "Δαίμονα του Τυπογραφείου"

Ήθελα να γράψω : κοιμάται στο δωματιό ΤΟΥ απο 4 μηνών !!

Συγνώμη ... συγνώμη ...

[cecilia]

Τι συγνωμη καλε..

εγω παντως το καταάβαα απ την περιγραφη σου

[Argi]

τότε εγώ συγνώμη!!!

αλλά θα έκανα αυτό που σου είπα, δλδ να έχει μαζί του ένα αρκουδάκι κάτι που να είναι ο φίλος του και καλά θα του κρατάει συντροφιά!!!....μπορεί να φοβάται, μπορεί να ζηλεύει που υπάρχει και η αδελφούλα.....να ανηυσυχεί ότι την ώρα που εκείνος κοιμάται εσείς θα ασχολείστε μαζί της.....τι σκέφτεται ένα παιδικό μυαλό, δεν ξέρουμε

[pappy]

γεια σε ολες!εχω και εγω μια μικρουλα 12 μηνων!!!η γνωμη η δικη μου ειναι να κρατησεις το μεγαλο παιδι μαζι σου στο κρεβατι οσο αυτο θελει γιατι τα οφελη του κοινοου υπνου με τα παιδια ειναι παρα πολλα οπως φυσικα και την μικρη, οταν το μεγαλο παιδακι σου παρει οση ασφαλεια και σιγουρια θελει τοτε θα φυγει μονο του απο το κρεβατι, αυτο ισχυει για καθε παιδι...η γνωμη μου ειναι οτι για αυτο το λογο γυρισε στο κρεβατι σας, αισθανεται ενα ειδος απειλης απο τον ερχομο του μικρου σας παιδιου!!!αυτο το ασχημο συναισθημα θα αποχωρησει απο μονο του με την επαφη και την ζεστασια των γονιων του.

[Argi]

Εγώ διαφωνώ σε αυτό......αν γίνει έτσι δεν πρόκειται να φύγει ποτέ και μόλις και το 2ο μεγαλώσει θα πάει και εκείνο στο κρεβάτι των γονιών.....ξέρω 2 ζευγάρια που κοιμουνται όλοι μαζί στο ίδιο κρεβάτι, γονείς και παιδιά (13 ετών)!!!

ζεστασιά, φροντίδα και αγάπη την δίνεις πάντα, αυτό που πρέπει να δώσεις, όμως κατά την γνώμη μου, είναι και ανεξαρτησία από ταν τα παιδιά είναι μικρά ακόμη!!!

[pappy]

Argi εσθ ξερεις 2 ζευγαρια μονο εχω ξερω οτι η ιστορια της κουνιας και το ξεχωριστω δωματιο στα παιδια αρχισε να εμφανιζεται τα τελαιυταια 200 χρονια και πιο μαζικα τωρα στα δικα μας χρονια απο τη δεκαετια του 1950 που μαζι με την μαζικη παραγωγη μπιμπερο και υποκαταστατων μητρικων γαλατων εξωρισαν το στηθος της και την αγκαλια της μανας και τα γαλατα ως πιο δισπεπτα ΄΄ναρκωναν'' τα παιδια και κοιμοντουσαν ολο το βραδυ μακρυα απο τους γονεις.μεχρι τοτε λοιπον ολοι κοιμοντουσαν μαζι γοα πολλες χιλιαδες χρονια πριν απο μας...τοσο λαθος εκαναν ολοι αυτοι οι προγονοι μας?

[samarcande]

και συμπληρώνω: και όλα αυτά συμβαίνουν μόνο στο δυτικό κόσμο καθώς σε πάρα πολλά άλλα μέρη του κόσμου εξακολουθεί να υπάρχει το οικογενειακό κρεβάτι... και μια χαρά μεγαλώνουν τα παιδάκια και είναι θα έλεγα και πολύ πιο πολιτισμένα από εμάς!

όσο για το αρχικό ερώτημα τώρα... μπορεί να φοβάται αλλά το σίγουρο είναι πως ζηλεύει, γεννήθηκε άλλο παιδί, έχασε την προσοχή της μαμάς και μετά το μωρό εισέβαλε και στο δωμάτιό του! ψάξτε να βρείτε την ανάγκη του παιδιού, κουβεντιάστε το (είμαι σίγουρη πως έχει τρόπο να σας πει απέξω απέξω τι συμβαίνει), εξηγείστε του πως είναι φυσιολογικό να ζηλεύει, πως κατανοείτε το θυμό του, κάντε πράγματα όλοι μαζί με το μωρό, προσπαθείστε να το εμπλέξετε στη φροντίδα του μωρού και στη τελική, όχι δεν είναι κακό να κοιμηθεί και λίγο στο κρεβάτι σας αν το έχει ανάγκη!

[afrodite]

θα συμφωνησω κι εγω με τη samarcande οτι μπορειτε να κουβεντιασετε με τον μικρουλη και να δειτε τι ειναι αυτο που τον αναστατωνει.... μπορει απλα να ειναι μια φαση που περνα και να επανελθει...

οπως και να'χει, γενικευσεις του τυπου "ολα τα παιδια πρεπει να κοιμουνται με τους γονεις τους " ή "πρεπει να κοιμουνται στις κουνιες τους" δεν αρμοζουν, απο τη στιγμη που καθε οικογενεια ειναι διαφορετικη και με διαφορετικες αναγκες

ευχομαι γρηγορα να επανελθετε στον ηρεμο υπνο σας

[Argi]

ναι και πριν 200 χρόνια δεν είχαν ανακαλυφθεί φάρμακα για την θεραπεία ασθενειών και οι άνθρωποι πέθαιναν αβέτρα και το προσδόκιμο της ζωής ήταν πολύ μικρό......πριν 200 χρόνια η ατμόσφαιρα ήταν πολύ καλύτερη και οι άνθρωποι έτρωγαν και από το έδαφος ό,τι λαχανικό υπήρχε, άντε να φάμε τώρα....η ζωή των ανθρώπων ήταν πολύ διαφορετική......πολύ πιο απλή.....τόσες απαιτήσεις δεν είχε.......η ιατρική μαζί και η ψυχολογία έχει εξελιχθεί.....κανείς δεν είπε ότι αν τα παιδιά κοιμούνται με τους γονείς θα γίνουν εγκληματίες........καλό είναι να προσαρμοζόμαστε με τα δεδομένα της εποχής μας............όσο για τον θηλασμό και την σκόνη, αυτό είναι μόνο στην Ελλάδα.....στο εξωτερικό οι γιατροί, μαίες συστήνουν θηλασμό μέχρι το παιδί αποφασίσει από μόνο του την διακοπή!!!

αλλά, θα συμφωνήσω με την Αφροδίτη που λέει ότι κάθε οικογένεια είναι διαφορετική και θα πρέπει να βρει τι της ταιριάζει καλύτερα!

Καλημέρα

[Argi]

Μόλις διάβασα και αυτό το άρθρο:

"Η πρακτική της μετακόμισης των παιδιών σε δικό τους ξεχωριστό κρεβάτι, είναι ιδιαίτερα σημαντική, όχι μόνο γι’ αυτά, αλλά και για ολόκληρη την οικογένεια. Τα οφέλη που υπάρχουν όταν τα παιδιά ενθαρρύνονται από μικρή ηλικία να κοιμούνται σε δικό τους δωμάτιο, είναι τα εξής:

- Σεβασμός στα δικαιώματα του παιδιού:

Μ’ αυτό τον τρόπο, το παιδί, αποκτά το δικό του οργανωμένο πρόγραμμα σχετικά με τον ύπνο, ενώ με το να έχει το δικό του κρεβατάκι, αποκτά κι αυτό δικαίωμα σε δικό του προσωπικό χώρο.

- Οριοθέτηση χώρου:

Οι διαφορετικοί χώροι σε ένα σπίτι, πρέπει να γίνονται σεβαστοί από όλα τα μέλη της οικογένειας και να γνωρίζει το παιδί από μικρό ότι δεν επιτρέπεται να κάνει ό, τι θέλει, όπου εκείνο θέλει.

- Ανεξαρτητοποίηση του παιδιού:

Κατά τη διάρκεια της νύχτας, χωρίς τον ενήλικα δίπλα του, το παιδί ανεξαρτητοποιείται από νωρίς. Όσο πιο αργά γίνει αυτός ο «αποχωρισμός», τόσο πιο μεγάλο θα είναι το άγχος του αποχωρισμού αργότερα, κάτι που θα έχει επίδραση στην κατοπινή του ζωή. Έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που δεν κοιμούνται μόνα τους από νωρίς

α) δεν ωριμάζουν σωστά,

β) δεν αισθάνονται ασφάλεια, ειδικά μόνα τους,

γ) δεν αποκτούν αυτοπεποίθηση και

δ) δε βιώνουν αισιοδοξία και ηρεμία.

Τόσο το παιδί, όσο και ο γονέας πρέπει να απογαλακτιστούν. Πρόκειται για μία κατάσταση, που πολλές φορές ξεκινάει από ανάγκη περισσότερο του γονέα, κάτι καθαρά εγωιστικό, καθώς επισκιάζονται έτσι οι ανάγκες του παιδιού. Πρόκειται απλά για μια απόφαση που πρέπει να πάρει ο ενήλικας. Πολλοί γονείς νιώθουν τύψεις, γιατί λένε ότι «αφού φοβάται, γιατί όχι;». Αν όντως υπάρχει λόγος που φοβάται, αντιμετωπίζεται εύκολα με το να βάλουμε κάποιο φωτάκι ή να δώσουμε στο παιδί ένα αρκουδάκι μαζί, ως μεταβατικό αντικείμενο, να του προσφέρουμε δηλαδή ασφάλεια. Αν του έχουμε λύσει αυτά τα προβλήματα, τότεπρόκειται απλώς για δικαιολογίες, πρόκειται για κάτι χειριστικό από την πλευρά του παιδιού και είναι πολύ πιθανό να το κάνει προκειμένου να τραβήξει την προσοχή π.χ. από ένα μικρότερο βρέφος στην οικογένεια. Κάποια στιγμή, θα χρειαστεί να κοιμηθεί μόνο του, πιθανόν σε κάποιο άλλο σπίτι, όταν οι γονείς θα λείπουν. Δώστε του επομένως, αυτά τα εφόδια όσο είναι νωρίς!

- Αναστάτωση ολόκληρης της οικογένειας:

Η συν-κοίμηση, στις περισσότερες περιπτώσεις έχει σαν αποτέλεσμα, οι γονείς να κοιμούνται ο καθένας σε διαφορετικό δωμάτιο και οι μαμάδες να είναι εξουθενωμένες, μία κατάσταση που ασκεί φοβερή πίεση και αναταράσσει τη δομή ολόκληρης της οικογένειας.

- Μην ξεχνάτε ότι είστε ζευγάρι:

Είναι εξίσου σημαντικό, οι γονείς να έχουν κι αυτοί το δικό τους χώρο και να περνάνε ποιοτικό χρόνο μεταξύ τους.

- Μεταφορά μικροβίων:

Παρόλο που δεν το γνωρίζει πολύς κόσμος, κατά τη διάρκεια της νύχτας, μεταφορά μικροβίων, τα οποία δε διαθέτουν τα μικρά παιδιά, γίνεται ακόμα και με την αναπνοή μας.

Τέλος, μπορούμε να δώσουμε τη δυνατότητα στα παιδιά να έρχονται για να διασκεδάζουμε όλοι μαζί στο γονεϊκό κρεβάτι π.χ. κάποια Κυριακή πρωί, όχι όμως για ύπνο! Έτσι, θα έχουμε ήρεμα και πειθαρχημένα παιδιά, ενώ παράλληλα θα απολαμβάνουμε κι εμείς την ηρεμία και τη γαλήνη που προσφέρει η οικογενειακή ζωή."

Κλαίρη Σειραδάκη

Ψυχολόγος

[Argi]

Σοφία, διάβασε και εδώ, 10 συμβουλες για να κοιμηθεί στο κρεβάτι του!

http://www.ikidcenters.com/10-%CF%83%CF ... %B9%CE%AC/

[SOFIA]

Kορίτσια καλημέρα και σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις σας...!

Προσπαθώ να σας γράψω απο το πρωί τί έγινε χτες το βράδύ αλλά όλο χάνεται το μηνυμά μου

Λοιπόν, χτες είχαμε μια καλή νύχτα και σ'αυτό μας βοήθησε πολύ η δασκάλα του! κάθισε χτες και του εξήγησε ότι τα παιδάκια κοιμούντε μόνα τους οτι δεν πρεπει να πηγαίνουμε στο κρεβάτι του μπαμπά και της μαμάς γιατί τους ξυπνάμε και μετά είναι κουρασμένοι.

Ετσι λοιπόν , χτες το βράδυ ξύπνησε κατά τις μια και έρχισε να φωνάζει ΜΑΜΑ ΜΑΜΑ. πήγα ήρεμη και του εξήγησα ότι είναι νύχτα και πρέπει να κοιμηθεί τώρα . εκει άρχισε και τσίριζε θελω το μπαμπα μου και να κοιμηθώ στο κρεβάτι σας. Εκεί του θύμησα τί του ειπε η δασκάλα του (την οποία, τη λατρεύει ΕΥΤΥΧΩΣ) και σαν να "πάγωσε" κορίτσια. Σαν να θυμήθηκε τί του είπε, ξάπλωσε , πήρε αγκαλιά το αρκουδάκι του, τον χαϊδεψα λιγάκι και κοιμήθηκε.

Τώρα , τί να πω ? να δω τί θα γίνει και τις επόμενες νύχτες!

Τώρα όσον αφορά για το αν πρέπει να κοιμούντε τα παιδιά με τους γονείς ή όχι εμένα η αποψή μου είναι η εξής:

Εμείς όλη την ημέρα τρέχουμε ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. Δηλαδή γυρνάμε απο τη δουλειά και παίζουμε και γενικά ασχολούμαστε όλο με τα παδιά. Επομένως, θεωρώ ότι τις μόνες ώρες που έχουμε με τον άντρα μου σαν ζευγάρι, και δεν θεωρώ μόνο ερωτικά, είναι το βράδυ ! έτσι η κρεβατοκαμαρά μας είναι ο δικός μας χώρος και το παιδικό δωμάτιο είναι για τα παιδιά ! Πρεπει και σαν ζευγάρι να έχουμε δικές μας στιγμές . επειδή γίναμε γονείς δεν παει να πει ότι μόνο αυτό θα είμαστε! είμαστε μια γυναίκα και ένας άντρας που αγαπιόμαστε και θέλουμε να έχουμε και οι 2 μας καποιες στιγμες (μη παρεξηγηθώ ... δεν εννοω μόνο ερωτικά) !!

Μπορεί να κάνω λάθος αλλά αυτή είναι η άποψη μου. Θελω τα παιδιά μου να είναι αυτόνομα χωρίς να είναι κολλημένα πάνω μας!!!

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις σας και ελπίζω αύριο να έχω να σας πω πάλι καλά νέα... !!

[Argi]

Εμείς όλη την ημέρα τρέχουμε ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. Δηλαδή γυρνάμε απο τη δουλειά και παίζουμε και γενικά ασχολούμαστε όλο με τα παδιά. Επομένως, θεωρώ ότι τις μόνες ώρες που έχουμε με τον άντρα μου σαν ζευγάρι, και δεν θεωρώ μόνο ερωτικά, είναι το βράδυ ! έτσι η κρεβατοκαμαρά μας είναι ο δικός μας χώρος και το παιδικό δωμάτιο είναι για τα παιδιά ! Πρεπει και σαν ζευγάρι να έχουμε δικές μας στιγμές . επειδή γίναμε γονείς δεν παει να πει ότι μόνο αυτό θα είμαστε! είμαστε μια γυναίκα και ένας άντρας που αγαπιόμαστε και θέλουμε να έχουμε και οι 2 μας καποιες στιγμες (μη παρεξηγηθώ ... δεν εννοω μόνο ερωτικά) !!

εδώ συμφωνούμε απόλυτα!!!

εύχομαι να συνεχίσετε έτσι

[samarcande]

Πέρα από το ότι κάθε οικογένεια θα κάνει αυτό που ανταποκρίνεται στις ανάγκες της να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα γιατί όταν βλέπω τέτοια άρθρα κάτι παθαίνω. Είναι αντιεπιστημονικά και είναι κρίμα να αναπαράγονται.

Καταρχήν... ο ύπνος των παιδιών στο κρεβάτι των γονιών ή δίπλα ΔΕΝ δημιουργεί κανένα ψυχολογικό ή άλλο πρόβλημα στα παιδιά αλλά προφανώς γίνεται μόνο όταν το επιθυμούν και το απολαμβάνουν ΟΛΑ τα μέλη της οικογένειας (και περιλαμβάνει το μπαμπά στο κρεβάτι και όχι στο καναπέ...) αλλιώς δεν έχει νόημα και μπορεί όντως να δημιουργήσει θέματα. Κατά τη διάρκεια του πρώτου χρόνου ειδικά, ο ύπνος του μωρού στον ίδιο χώρο με τους γονείς προστατεύει από το σύνδρομο αιφνίδιου θανάτου. Ο ύπνος στο ίδιο κρεβάτι ενισχύει το θηλασμό και ξεκουράζει τη μάνα.

Πάμε τώρα:

Μόλις διάβασα και αυτό το άρθρο:

"Η πρακτική της μετακόμισης των παιδιών σε δικό τους ξεχωριστό κρεβάτι, είναι ιδιαίτερα σημαντική, όχι μόνο γι’ αυτά, αλλά και για ολόκληρη την οικογένεια. Τα οφέλη που υπάρχουν όταν τα παιδιά ενθαρρύνονται από μικρή ηλικία να κοιμούνται σε δικό τους δωμάτιο, είναι τα εξής:

- Σεβασμός στα δικαιώματα του παιδιού:

Μ’ αυτό τον τρόπο, το παιδί, αποκτά το δικό του οργανωμένο πρόγραμμα σχετικά με τον ύπνο, ενώ με το να έχει το δικό του κρεβατάκι, αποκτά κι αυτό δικαίωμα σε δικό του προσωπικό χώρο. - τα μωρά δεν έχουν καμία ανάγκη προσωπικού χώρου, δε γνωρίζουν τι σημαίνει προσωπικός χώρος, μέχρι περίπου την ηλικία των 9 μηνών δεν έχουν καν κατανοήσει πως δεν είναι ΕΝΑ με τη μάνα κι όταν το συνειδητοποιούν αρχίζει το άγχος αποχωρισμού, το οποίο κορυφώνεται στους 18 μήνες και μπορεί να διαρκέσει έως τα 3 χρόνια.-

- Οριοθέτηση χώρου:

Οι διαφορετικοί χώροι σε ένα σπίτι, πρέπει να γίνονται σεβαστοί από όλα τα μέλη της οικογένειας και να γνωρίζει το παιδί από μικρό ότι δεν επιτρέπεται να κάνει ό, τι θέλει, όπου εκείνο θέλει. - τα όρια ναι, για τι ηλικίες μιλάμε αλήθεια???

- Ανεξαρτητοποίηση του παιδιού:

Κατά τη διάρκεια της νύχτας, χωρίς τον ενήλικα δίπλα του, το παιδί ανεξαρτητοποιείται από νωρίς. Όσο πιο αργά γίνει αυτός ο «αποχωρισμός», τόσο πιο μεγάλο θα είναι το άγχος του αποχωρισμού αργότερα, κάτι που θα έχει επίδραση στην κατοπινή του ζωή. - θα ήθελα να μου πει η "συνάδελφος" σε ποια θεωρία ή έρευνα στηρίζει αυτή την αυθαίρετη πρόταση. - Έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που δεν κοιμούνται μόνα τους από νωρίς

α) δεν ωριμάζουν σωστά,

β) δεν αισθάνονται ασφάλεια, ειδικά μόνα τους,

γ) δεν αποκτούν αυτοπεποίθηση και

δ) δε βιώνουν αισιοδοξία και ηρεμία. - Αντιθέτως εγώ γνωρίζω έρευνες ου λένε τα ακριβώς αντίθετα!

Τόσο το παιδί, όσο και ο γονέας πρέπει να απογαλακτιστούν. Πρόκειται για μία κατάσταση, που πολλές φορές ξεκινάει από ανάγκη περισσότερο του γονέα, κάτι καθαρά εγωιστικό, καθώς επισκιάζονται έτσι οι ανάγκες του παιδιού. Πρόκειται απλά για μια απόφαση που πρέπει να πάρει ο ενήλικας. Πολλοί γονείς νιώθουν τύψεις, γιατί λένε ότι «αφού φοβάται, γιατί όχι;». Αν όντως υπάρχει λόγος που φοβάται, αντιμετωπίζεται εύκολα με το να βάλουμε κάποιο φωτάκι ή να δώσουμε στο παιδί ένα αρκουδάκι μαζί, ως μεταβατικό αντικείμενο, να του προσφέρουμε δηλαδή ασφάλεια. Αν του έχουμε λύσει αυτά τα προβλήματα, τότε πρόκειται απλώς για δικαιολογίες, πρόκειται για κάτι χειριστικό από την πλευρά του παιδιού και είναι πολύ πιθανό να το κάνει προκειμένου να τραβήξει την προσοχή π.χ. από ένα μικρότερο βρέφος στην οικογένεια. Κάποια στιγμή, θα χρειαστεί να κοιμηθεί μόνο του, πιθανόν σε κάποιο άλλο σπίτι, όταν οι γονείς θα λείπουν. Δώστε του επομένως, αυτά τα εφόδια όσο είναι νωρίς! - αυτό είναι το πιο αντιεπιστημονικό και απαράδεκτο κείμενο που έχω διαβάσει. Προφανώς η "συνάδελφος" δεν έχει διαβάσει ποτέ ούτε Φροϋντ, ούτε Κλάιν και σαφέστατα ούτε Μπόλμπυ και τη θεωρία του πρωταρχικού δεσμού. Ο πρωταρχικός δεσμός λοιπόν, με τη μάνα, είναι καθοριστικός για την συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού, για την αυτοπεποίθησή του, το τρόπο με τον οποίο θα διαχειρίζεται τα προβλήματα και τις διαπροσωπικές του σχέσεις στην ενήλικη ζωή. Ο πρωταρχικός δεσμός ισχυροποιείται και γίνεται ασφαλής όταν η μάνα ανταποκρίνεται στις ανάγκες του παιδιού και όχι όταν προσπαθεί από νωρίς να το πειθαρχήσει βάσει των δικών της αναγκών. Κι αν μιλήσουμε και με ψυχαναλυτικούς όρους, η καθήλωση δημιουργείται από έλλειψη ικανοποίησης των αναγκών κάθε αναπτυξιακού σταδίου. Επίσης ένα παιδί που φοβάται, οφείλουμε να ασχοληθούμε με το φόβο του, ένα παιδί που ζηλεύει, έχει κάθε δικαίωμα να βιώσει τη ζήλεια του και οφείλουμε να του το επιτρέψουμε και να το συζητήσουμε - δεν είναι χειριστικά τα παιδιά που ζηλεύουν ή που φοβούνται, ΚΑΤΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝ.

- Αναστάτωση ολόκληρης της οικογένειας:

Η συν-κοίμηση, στις περισσότερες περιπτώσεις έχει σαν αποτέλεσμα, οι γονείς να κοιμούνται ο καθένας σε διαφορετικό δωμάτιο και οι μαμάδες να είναι εξουθενωμένες, μία κατάσταση που ασκεί φοβερή πίεση και αναταράσσει τη δομή ολόκληρης της οικογένειας. - αντιθέτως έχει αποδειχθεί πως οι μαμάδες που κοιμούνται μαζί με τα μωρά τους είναι πολύ πιο ξεκούραστες!

- Μην ξεχνάτε ότι είστε ζευγάρι:

Είναι εξίσου σημαντικό, οι γονείς να έχουν κι αυτοί το δικό τους χώρο και να περνάνε ποιοτικό χρόνο μεταξύ τους. - ο ποιοτικός χρόνος δεν ορίζεται από ένα κρεβάτι, υπάρχουν ένα σωρό χώροι για να περνάει τις ιδιωτικές του στιγμές το ζευγάρι κι έχει και πιο ενδιαφέρον έτσι!

- Μεταφορά μικροβίων:

Παρόλο που δεν το γνωρίζει πολύς κόσμος, κατά τη διάρκεια της νύχτας, μεταφορά μικροβίων, τα οποία δε διαθέτουν τα μικρά παιδιά, γίνεται ακόμα και με την αναπνοή μας. - αυτό είναι τόσο γελοίο που δε θα το σχολιάσω καν. (θέμα με το κοινό κρεβάτι υφίσταται μόνο αν κάποιος από τους γονείς είναι μανιώδης καπνιστής ή βαρύς πότης!)

Τέλος, μπορούμε να δώσουμε τη δυνατότητα στα παιδιά να έρχονται για να διασκεδάζουμε όλοι μαζί στο γονεϊκό κρεβάτι π.χ. κάποια Κυριακή πρωί, όχι όμως για ύπνο! Έτσι, θα έχουμε ήρεμα και πειθαρχημένα παιδιά, ενώ παράλληλα θα απολαμβάνουμε κι εμείς την ηρεμία και τη γαλήνη που προσφέρει η οικογενειακή ζωή." - έτσι θα έχουμε εσωστρεφή, παραιτημένα, φοβισμένα παιδιά. Γαλήνη και ηρεμία στην οικογένεια έχουμε όταν οι ανάγκες ακούγονται και ικανοποιούνται.

Κλαίρη Σειραδάκη

Ψυχολόγος

Και για να σας προλάβω, όπως θεωρώ πως η μάνα οφείλει να ακούει και να ικανοποιεί τις ανάγκες προσκόλλησης του παιδιού, έτσι οφείλει και να δει και να ανταποκριθεί στα πρώτα σημάδια ανάγκης ανεξαρτητοποίησης του παιδιού, όποτε κι αν έρθουν αυτά. Μια μάνα που κρατάει προσκολλημένο το παιδί ικανοποιώντας δικές της ανάγκες είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση και αφορά άλλο ηλικιακό γκρουπ από αυτό που συζητάμε.

Βλέπω διαρκώς το παράδοξο γύρω μου, γονείς που βιάζονται να γίνουν τα παιδιά τους ανεξάρτητα από μωρά αλλά όταν αυτά γίνουν 18-20 χρονών οι γονείς κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να ελέγχουν τις παρέες, τις σπουδές, ακόμα και το κρεβάτι των "ανεξάρτητων" παιδιών τους.

Τέλος πάντων μεγάλη κουβέντα αυτή αλλά τέτοιου είδους άρθρα μου σηκώνουν τη τρίχα πάνω.

Σοφία καλή συνέχεια! Επιμένω πως θα πρέπει να συζητήσετε την ανάγκη του παιδιού και λυπάμαι αλλά διαφωνώ με τη τακτική της δασκάλας, ενοχοποιήσατε το παιδί για τη κούρασή σας.

[pappy]

και συνεχιζω ....το μονο που καταφεραι η δασκαλα να πεισει τιο παιδι σου ειναι οτι η μαμα και ο μπαμπας ειναι εκει για αυτο, παντα θα ειναι και οτι τον αγαπουν ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΝΥΧΤΑ!!!!ετσι σκεφτεται ενα νηπιο....!!

[pappy]

το καθε παιδι που ερχεται στο κοσμο ερχεται γιατι το θελησαμε εμεις και κανεις αλλος, αυτο δεν μας το ζητησε εμεις το αποφασισαμε αλλα πρεπει να καταλαβουμε οτι ειναι ενα τελειως ξεχωριστο ατομα διαφορετικο απο εμας,ειναι μεγιστο λαθος οταν πιστευουμε οτι μετα τον ερχομο ενος παιδιο η προσωπικη μας ζωη θα ειναι .εστω και για λιγες ωρες ιδια με πριν,εξαλλου τα παιδια μας μεγαλωνουν μια μονο φορα και τα χρονια που μας εχουν αναγκη ειναι παρα πολυ λιγα(μετα μεγαλωνουν και τα παρακαλαμε για μια αγκαλια-θα την βρησκουν αλλου!!!!)ενω η ζωη με τον ανδρα μας θα ειναι εισοβια!!!!

[afrodite]

δαφνη μου, εχεις δικιο σε πολλα πραγματα για αυτο το αρθρο, αλλα θα διαφωνησω στο θεμα της ενοχοποιησης του παιδιου γιατι θεωρω οτι 3,5 χρονων παιδι μπορει να καταλαβει οταν του εξηγουν οτι η μαμα κι ο μπαμπας χρειαζονται τον βραδινο τους υπνο στο κρεβατι τους ..... αλλωστε, δεν του ηταν αγνωστη αυτη η κατασταση, δεν ειναι οτι τρια χρονια κοιμουνται μαζι και ξαφνικα αποφασισαν να το εξοστρακισουν στο δωματιο του... απο καποιο σημειο και μετα οι γονεις που ξερουν τα παιδια τους μπορουν να καταλαβουν ποτε τελειωνει η αναγκη και ποτε αρχιζει η εκμεταλλευση , και συμφωνα με τις προτεραιοτητες τους να ζυγιζουν την καθε κατασταση .... και αν μου επιτρεπεις, γιατι το ονομαζεις "ενοχοποιηση"; αν για εσενα ειναι χαρα και πηγη ευτυχιας, γιατι για καποιους αλλους ανθρωπους να μην ειναι κουραση; ολοι οι γονεις βγαινουν απο το ιδιο εργοστασιο, φασον; κι αν ειναι αληθεια οτι η διαταραχη του νυχτερινου υπνου τους κουραζει σε βαθμο παραπανω απο οσο αντεχουν, γιατι να μην το πουνε; ρωταω με ειλικρινεια , γιατι αναρωτιεμαι : δεν μαθαινουμε στα παιδια μας π.χ. να μαζευουν τα παιχνιδια τους καθως (εκτος των αλλων) μας κουραζει να μαζευουμε εμεις ενα βομβαρδισμενο σπιτι; αν τους πουμε δηλ. να μας βοηθησουν στο συμμαζεμα γιατι η μαμα ειναι κουρασμενη ειναι ενοχοποιηση;

διαφωνω, και αν και δεν μου πεφτει λογος, νομιζω οτι πολλες φορες μεγαλωνουμε παιδια-τυραννους.

[samarcande]

Αφροδίτη καταλαβαίνω τον προβληματισμό σου αλλά ακριβώς επειδή το συγκεκριμένο παιδάκι μέχρι τώρα κοιμόταν στο δωμάτιό του και τώρα νιώθει την ανάγκη να πάει στους γονείς θεωρώ σημαντικό να βρεθεί ο λόγος πίσω από αυτή τη ξαφνική ανάγκη.

Όσο για την ενοχοποίηση... τα παιδιά έχουν τη τάση να ενοχοποιούν τον εαυτό τους για ότι συμβαίνει στους γονείς τους ούτως ή άλλως, τα κάνουν όλα δικά τους, δε το θέλουν αλλά συμβαίνει, στη φάση που εξαρτώνται πλήρως από το γονιό, που ο γονιός για αυτά είναι τα πάντα, είναι θεός κι έχει απόλυτο έλεγχο στη ζωή τους, τη ζωή που τα ίδια δε μπορούν ακόμα να ελέγξουν. Με τη τακτική της δασκάλας λοιπόν, το παιδάκι αυτό κάθε φορά που θα νιώθει την ανάγκη της επαφής με τους γονείς του μέσα στη νύχτα (είτε γιατί ζηλεύει, είτε γιατί φοβάται, είτε γιατί αύριο μεθαύριο θα είναι άρρωστο, είτε γιατί θα έχει συμβεί κάτι στον παιδικό σταθμό που το τάραξε) θα παγώσει αυτή την ανάγκη του από φόβο μη κουράσει τους γονείς.

Δεν εννοώ πως πρέπει ντε και καλά να το πάρουνε στο κρεβάτι τους αλλά επιμένω στη διερεύνηση της ανάγκης του, κάτι προσπαθεί να τους πει, δεν είναι καπρίτσιο.

Όσο για το παράδειγμά σου, ναι, θεωρώ κακό κίνητρο να πεις σ' ένα παιδί να μαζέψει τα παιχνίδια του γιατί εσύ κουράζεσαι να τα μαζέψεις, για μένα πολύ σωστότερο είναι να πεις να μαζέψει τα παιχνίδια του για να έχει ένα ήρεμο περιβάλλον για ξεκούραση και για να τα ξαναβρεί στη θέση τους την άλλη μέρα να ξαναπαίξει.

[vagman]

Σοφια μακαρι να συνεχισετε ετσι και να εχετε παντα ολοι στην οικογενεια ηρεμα και ξεκουραστα βραδια...

και μπραβο στη δασκαλα που ασχολιθκε.

και εμεις ειχαμε μεγαλο προβλημα με τα ξυπνηματα οταν ηταν μικρα αλλα απο τοτε που τα εκπαιδευσαμε ειμαστε ολοι καλα πια...

για τις υπολοιπες επιστημονικες διχογνωμιες δεν εχω καμια ορεξη να ασχοληθω...

κατανταει βαρετο.

να ειστε καλα και καλους υπνους!

[Argi]

Καλημέρα,

συμφωνώ με όσα λες με τα κόκκινα γράμματα.....αλλά όλα αυτά αφορούν παιδιά μικρής ηλικίας, βρεφάκια....το σύνδρομο του αιφνίδιου θανάτου αφορά βρεφάκια και όχι παιδάκια 3+ ετών!!!

εδώ μιλάμε για ένα παιδάκι που κοιμάται στο δωμάτιό τους από 4 μηνών και ξαφνικά στην ηλικία των 3+ άλλαξε.....όλα αυτά που αναφέρεις εσύ είναι για μικρότερης ηλικιας παιδιά......όπως π.χ ο θηλασμός.........εγώ θήλασα την κόρη μου μέχρι 19 μήνες (αποθήλασε μόνη της) και ήταν σε διαφορετικό δωμάτιο από 6,5 μηνών.....αν θέλει μία μητέρα να θηλάσει δεν θα την εμποδίσει το διαφορετικό δωμάτιο!!!

στην προκειμένη περίπτωση σαφώς και το παιδάκι έχει επηρεαστεί από τον ερχομό του καινούργιου μέλους και εκεί πρέπει να δοθεί προσοχή!!!......

παρ΄όλα αυτά δεν βρίσκω φυσικολογικό παιδιά που είναι 5+ να κοιμούνται με τους γονείς στο ίδιο κρεβάτι.....όπως τα μαθαίνουμε να περπατάνε, να τρώνε μόνα τους έτσι πρέπει να τους μαθαίνουμε και να κοιμούνται μόνα τους.....να είναι λίγο ανεξάρτητα.....πρέπει να τα βοηθήσουμε να βρουν τρόπους να λύσουν τα τυχόν προβλήματα.....με το να το πάρω το παιδί στο κρεβάτι μου και να κοιμηθεί μαζί μου, δεν τον βοηθάω να βρει τι του συμβαίνει.....ναι του προσφέρω ασφάλεια, αλλά μέχρι εκεί.....

και αναρρωτιέμαι οι νέοι ηλικίας 20-30, ίσως και παραπάνω, ετών που ζουν ακόμη με τους γονείς τους και εξαρτώνται από αυτούς, πώς ήταν η παιδική του ηλικία!!!

επίσης δεν πιστεύω ότι η συγκεκριμένη ψυχολόγος που έγραψε το άρθρο δεν έχει διαβάσει Φρόϋντ....εδώ έχω διαβάσει εγώ που ΔΕΝ είμαι ψυχολόγος!!!