ΔΥΣΚΟΛΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ

[fotin]

Καλημέρα μανούλες.

Πριν απο 2 βδομάδες μας πήραν τηλ και μας είπαν οτι ο γιός μας (2 χρ, κ 3 μηνών) μπαίνει στον δημόσιο παιδικό της γειτονιάς με τα εσπα. Δεν το περιμέναμε γιατί είχα μεγάλη σειρά στις επιλαχούσες αλλά φύγανε πολλά παιδάκια κι έτσι μας πήραν.

Το πρόβλημα είναι οτι ο μικρός δεν προσαρμόζεται. Τον κρατάνε 1-2 ώρες για αρχή, αλλά όλη την ώρα μέχρι να πάω να τον πάρω κλαίει. Δεν συμμετέχει στις δραστηριότητες, δεν παίζει, δεν τρώει, παρά μόνο είναι κρεμασμένος στη μιά τη δασκάλα και κλαίει, λέγοντας ''μαμάκα, μπαμπάκας, σπίτι''.

Η δασκάλα (η οποία έτυχε να είναι και γνωστή των θείων μου, οπότε του δίνει ευτυχώς και λίγο μεγαλύτερη προσοχή) λέει υπομονή, θα στρώσει. Εντωμεταξύ τα άλλα παιδάκια έχουν ήδη προσαρμοστεί, εφόσον είναι εκεί απο τον Σεπτέμβριο και ακούω μόνο τον δικό μου να σπαράζει στο κλάμα και στεναχωριέμαι.

Όταν ξεκινήσαμε τη διαδικασία του εξηγήσαμε τι είναι το σχολείο, οτι θα περνάει καλά, οτι θα παίζει, οτι η μαμά και ο μπαμπάς τώρα πάνε στη δουλειά κι εσύ σαν μεγάλο παιδάκι πας στο σχολείο, του τα λέω και κάθε μέρα αλλά τίποτα. Το πρωί που ξυπνάει λέει ''όχι στο σχολείο''.

Εγώ είμαι βέβαια ψύχραιμη και δεν του δείχνω το άγχος μου, τον πάω χαρούμενη, σαν να μη συμβαίνει τίποτα αλλά πόσο μπορείς να υποκριθείς όταν κρέμεται απο πάνω σου και σε ικετεύει να μην τον αφήσεις?

Να σας πω οτι ο μικρός μου μεγάλωσε αποκλειστικά και μόνο μ' εμένα μέχρι τώρα και το τελευταίο διάστημα είμαστε και οι 2 άνεργοι και ήμασταν αυτοκόλλητοι οι 3 μας όλη μέρα. Δεν ξέρω κατά πόσο φταίει αυτό, το παιδί είναι επίσης πολύ ευαίσθητο, δεν εμπιστεύεται εύκολα άλλους ανθρώπους, απο τότε που γεννήθηκε ήταν έτσι, το θυμάμαι μωρό πήγαινε να το πάρει αγκαλιά ή θεία του ή οι γιαγιάδες και τσίριζε, ήταν πάντα ανασφαλές μωρό, μόνο στους γονείς ησύχαζε.

Με ανησυχεί η προσαρμογή του, πρέπει κι εγώ και ο άντρας μου να αφιερώσουμε χρόνο στην ανεύρεση εργασίας και λέω πότε θα καθίσει όλες τις ώρες στον παιδικό μπας και μπορέσουμε και κάνουμε κάτι?

Υπάρχει λέτε περίπτωση να μην μπορέσει να προσαρμοστεί? Ανησυχώ και για το ίδιο το παιδί, ξέρω οτι θα του κάνει καλό νά ξεφύγει από το σπίτι, να μάθει τι θα πει ομαδικότητα, παιχνίδι με παιδάκια και όχι με την μαμά και τον μπαμπα και πολλά άλλα που έχει να προσφέρει ο παιδικός.

Θα ήθελα τις εμπειρίες σας και τη γνώμη σας και συγνώμη αν κούρασε το μεγάλο κείμενό μου.

[bourique1983]

φωτεινη ειναι δυσκολη αυτη η ηλικια.....και μενα ο μικρος στην αρχη ετσι εκανε......αλλα εκλαιγε μονο την ωρα που τον αφηνα......πλεον το εχει ξεπερασει......θελει χρονο.....κανε υπομονη....ξερω οτι ειναι χαλια ολο αυτο αλλα δε γινεται αλλιως.....

εμενα πλεον λεει ποτε θα παμε σχολειο....περναει πολυ καλα.....βεβαια ανεκαθεν ηταν πολυ κοινωνικο παιδακι...

[MARDIO]

Εμεις πάλι τις πήγαμε από 1 έτους οπότε δε πολυκαταλάβαιναν και δεν είχαμε τέτοια θέματα αποχωρισμού.Νομίζω όμως ότι είναι πολύ νωρίς για να κρίνεις αν πρέπει να σταματήσει ή όχι.Αν έχει μονο 2 βδομάδες που πάει είναι πολύ λίγο το διάστημα για να προσαρμοστεί.Δε νομίζω να κλαίει όοοοοοοολη μέρα πια,υπερβολή μου φαίνεται.Να κλαίει την ώρα του αποχωρισμού ναι αλλά μετά με το παιχνίδι θα ξεχνιέται δε μπορεί.Οι βρεφονηπιοκόμοι έχουν και πείρα να το κάνουν να ξεχαστεί.Όσο για το ότι είναι "μαμάκιας-μπαμπάκιας" που λές όλα τα παιδιά στην ηλικία του νομίζω λίγο πολύ έτσι είναι αυτοκόλλητα.Θελουν να ναι εκει που τους κάνουν τα χατήρια,που τρωνε κοιμούνται όποτε θέλουν που στο παιχνίδι ειναι πάντα αυτοί αρχηγοί και δε χρειάζεται να μοιράζονται τα πράγματά τους.Αφού σας πήραν και με το εσπα είστε πολύ τυχεροί εγώ λέω να μην τον διακόψετε,να του δώσετε λίγο χρόνο προσαρμογής ακόμα.Σε λίγο θα σου φεύγει από το χέρι και θα πηγαίνει μόνος του τρεχάτος στους φίλους του.Καμιά φορά και για μένα μιλάω πρώτα από όλες για τη μαμά είναι πιο δύσκολος ο αποχωρισμός παρότι για το παιδί.Καλή αρχή!Και γρήγορα να αποκατασταθείτε και σεις επαγγελματικά...

[filos`ifigen]

μην ανησυχεις το καθε παιδι εχει του ρυθμους του εμενα ο μεγαλος μου παρακουλες να παει εςνα χρονο κ πηγε κ μεσα σε μια εβδομαδα πλεον παει απο τι 8,30 εως τις 2 χωρις κανενα προβλημα το μονο μου ζορι ειναι οτι εινα ζωηρος κ πειραζει λιγο καποια παιδακια...αλλα η δασκαλ μου ειπε θα στρωσει κ εμενα ας πουμε δεν καθεται να παιξει ευκολα με αλλα παιδια σε στυλ συνεργασιας θελει το χρονο του κ η ανηψια μου για να προσαρμοστει της πηρε σχεδον ενα χρονο βεβαια δεν εκλαιγε ενα χρονο αλλα ολο το χρονο δεν ηθελε να παει 6 μηνες εκλαιγε μετα λιγο καλυτερα πλεον 2 χρονια ολα καλα...

[fotin]

Δεν ξέρω βρε κορίτσια, τι να πω, ξέρω οτι θέλει χρόνο και υπομονή...Το παιδί μου είναι πολυυυυυυυυυυ επίμονο και πεισματάρικο, πολύ όμως! Αφού όταν πάω να τον πάρω μετά απο 1,5 ώρα, με το που βγαίνω απο το αμάξι, επειδή έχουν λίγο το παράθυρο της αίθουσας ανοιχτό, τον ακούω που φωνάζει κλαίγοντας ''μαμάκα'' ή απλά κλαίει νευρικά! Το πιστεύω δλδ οτι επί 1,5 ώρα κλαίει, δεν μου φαίνεται απίθανο....Μακάρι να στρώσει....

[valery]

Μήπως εάν καθόσουν σε μια γωνια και απλά ήξερε ότι είσαι εκεί και τον βλέπεις??? Έτσι δεν θα φοβάται, εσυ θα του λες πήγαινε να παίξεις με τα παιδάκια..........ξέρω ότι ίσως το απαγορευοθν απο τον σταθμό, αλλά και αυτο το κακόμοιρο θα νομίζει ΄τοι σε έχασε

Σιγά σιγά θα πάρει θάρρος και ούτε που θα σε ψάχνει.

[fotin]

Valery κι εγώ το σκέφτηκα αλλά δεν το επιτρέπουν αυτό που λές στον συγκεκριμένο σταθμό. Αλλά και πάλι νομίζω οτι δεν θα πετύχαινε, γιατί όταν είμαστε μαζί (είτε πάμε σε κάποια γενέθλια, ή σε παιδική χαρά ή σε σπίτι με παιδάκια) πάντα με τραβολογάει και δεν κάνει ρούπι αν δεν τον ακολυθήσω να πάω μαζί να παίξω. Μιλάμε για πολύ εξάρτηση. Μπορεί να είμαι στο σαλόνι και τον προτρέπω να πάει στο παιδικό με τ' άλλα παιδάκια αλλά αν δεν πάω κι εγώ κάθεται κολλημένος πάνω μου.

Αχ, δεν ξέρω, είναι πολύ δύσκολο. Βλέπω άλλα παιδάκια να παίζουν και τις μαμάδες να πίνουν καφέ κι εγώ ακόμα δεν το έχω ζήσει αυτό....

[ΡΙΑ]

Πολυ δυσκολη κατασταση!

Ομως μην απογοητευεσαι!

Ξεπερασε το γεγονος οτι περναει δυσκολα,εαν το πιστεψεις θα το πιστεψει και ο μικρος.

Ειμαι δασκαλα παιδικου σταθμου,καταλαβαινω τις δασκαλες που λενε οχι η μαμα μεσα!Ειναι αλλοι λογοι ισως αλλη φορα να μιλησουμε για αυτο.

Τωρα τα φωτα μας:

1προσπαθησε να του διαβασεις παραμυθια σχετικα με την προσαρμογη.οπως

Πάκι το αρκουδάκι, πρώτη μέρα στο σχολείο

Συγγραφέας: Ρώσση - Ζαΐρη Ρένα, Εικονογράφος: Βαρβαρούση Λήδα, Εκδόσεις: Μίνωας

Η πρώτη μέρα στο σχολείο

Σειρά: Ζήτω το Μεγάλο Σχολείο, Συγγραφείς: Κλωντ Γκούτμαν, Εκδόσεις: Σύγχρονοι ορίζοντες, Μετάφραση: Ζωή Βερβεροπούλου, Εικονογράφηση: Μπλοκ Σερζ

Το μικρό κοάλα στον παιδικό σταθμό

Συγγραφέας: Νάντια Μπερκάν, Εικονογράφος: Αλέξις Νεσμέ, Εκδόσεις Παπαδόπουλος

και αλλα πολλα οπου μπορεις να ρωτησεις στα βιβλιοπωλεια!

2 Κατι αγαπημενο

υπαρχει κατι στο σπιτι οπου ειναι αγαπημενο ισως ενα αρκουδακι μια παιδικη πετσετα,ενα μικρο παιχνιδακι η οτι αλλο.Μπορεις να μιλησεις με την δασκαλα και να τις πεις οτι αν εχει μαζι του αυτο που του θυμιζει το σπιτι θα το βοηθουσε στην προσαρμογη.Ξερω πως ειναι να υπαρχει ενα παιχνιδι η οτι αλλο το οποιο ανηκει συγκεκριμενα σε ενα παιδι οποτε μπορει να σου αρνηθει.Επεμεινε!

3Μιλα του!!!!

Οσο μικρος και να ειναι καταλαβαινει τα συναισθηματα!

Πεστου πως νιωθεις ασχημα που κανει ετσι και στεναχωριεσαι.Οτι πηγαινει εκει για να παιξει να τραγουδησει και να περασει καλα,οπως οταν πηγαινετε στον παιδοτοπο!

Ελπιζω να σε βοηθησα! Καλη επιτυχια και μην το σκεφετεσαι ΞΕΚΙΝΑ απο ΣΗΜΕΡΑ!!!!

[sandella]

στην αρχη ειναι λιγο δυσκολα αλλα θα συνηθισει. Προσπαθησε να μην του δειχνεις την εντονη ανησυχια σου. να του διαβαζεις παραμυθια οταν γυριζει οπως ειπε και η φιλη. Αυτο θα τον βοηθαει!

[Argi]

Καλημέρα, καλή επιτυχία εύχομαι και στον παιδικό και στην αναζήτηση εργασίας

μήπως δεν του αρέσει εκείνος ο παιδικός?

μήπως δεν του αρέσει ο τρόπος που του φέρονται?

μήπως να κάνουν μια μικρή εξαίρεση και να σε αφήσουν να μπεις μέσα στην τάξη τις πρώτες μέρες της προσαρμογής?

ξέρω μια περίπτωση που ένα κοριτσάκι έκλαιγε συνέχεια, δεν της άρεσε ο παιδικός και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να σταματήσει να μιλάει......δυστυχώς οι γονείς δεν το αντιλήφθηκαν νωρίς να της αλλάξουν σχολείο....

πάντως θέλει πολύ προσοχή

εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί δεν επιτρέπεται ο γονέας να μπει μέσα, αν μια περίπτωση είναι δύσκολη.....

εμείς μπορεί να λέμε "εντάξει μωρέ θα συνηθίσει", αλλά πρόκειται για μια παιδική ψυχούλα που ΔΕΝ περνάει καλά!!!

αυτό με τα παραμυθάκια είναι ωραία ιδέα, μπορεί να αλλάξει γνώμη, αλλά σιγά σιγά ίσως θα πρέπει να τον αφήνεις και με κάποιον άλλον στο σπίτι π.χ. τον μπαμπά ή την γιαγιά και να πηγαίνεις έξω μόνη σου για λίγο.....

και η δική μου κόρη ήταν και είναι πολύ κολλημένη μαζί μου και όταν ήταν 1 χρονών δεν μπορούσα να ξεμιτήσω.....μια μέρα την άφησα με την γιαγιά της, τον αδελφό της, τον μπαμπά της στο σπίτι και έφυγα στα κρυφά....ε με το παιχνίδι δεν με αναζήτησε...........

όταν πήγε παιδικό δεν χρειάστηκε προσαρμογή καθόλου....βέβαια πήγε όταν ήταν 3 ετών,......αλλά δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα................

εγώ δεν πιστεύω ότι αποτελεί πρόβλημα ένα παιδάκι να είναι κολλημένο στον γονιό του....δλδ σε ποιόν θα έπρεπε να είναι? στον γείτονα???

[fotin]

Καταρχήν σας ευχαριστώ όλες για τις απαντήσεις σας.

Να πω οτι γενικά ο μικρός δεν έχει πρόβλημα σε οικεία περιβάλλοντα να μένει χωρίς εμένα, π.χ. από κάτω μας μένει η θεία μου και άνετα μπορεί να κάτσει μισή μέρα χωρίς να είμαστε εκεί. Το θέμα είναι σε ξένα περιβάλλοντα τι κάνει. Σε έναν παιδότοπο, σε ένα άλλο σπίτι και στον παιδικό στην προκειμένη περίπτωση. Είναι κλειστό παιδάκι, έτσι ήταν και ο άντρας μου μικρός απ΄οτι μου λένε.

Δεν με πειράζει να είναι γενικά μοναχικό παιδί και να μην είναι γενικά πολύ της ομάδας, αυτό νομίζω είναι και θέμα χαρακτήρα, απλά θέλω στον παιδικό να μην κλαίει τουλάχιστον και να απολαμβάνει τα παιχνίδια.

Αφήστε που μου αρρωσταίνει κάθε βδομάδα και κρατώντας τον π.χ. τη Δευτέρα σπίτι, έχει μεσολαβήσει και Σαβ/κο, πάει, έχασε πάλι τη σειρά.

Δεν μπορώ και να επιμείνω στην τακτική του σχολείου να μην δέχονται γονείς, κάποιους λόγους θα έχουνε. Γενικά σαν παιδικός εμένα μου άρεσε, όπως είπα έχουμε και γνωστή δασκάλα, τον προσέχει και ιδιαίτερα, δεν έχω παράπονο, αλλά μου είπανε και αυτή και η διευθύντρια οτι είναι πολύ πεισματάρικο παιδί. Και όντως έτσι είναι. Δεν νομίζω οτι δεν του αρέσει, γιατί όταν πάω να τον πάρω και τον ρωτάω ''πέρασες καλά?'' μου απαντάει ''ναι! '' και γενικά όταν λέμε οτι άυριο θα ξαναπάμε στο σχολείο δεν είναι καθόλου αρνητικός.

Αυτό που μου είπανε επίσης είναι οτι επειδή πρόσφατα μετακομίσαμε στην πόλη (Ιούλιο), μπορεί κι αυτό να παίζει ρόλο στην ψυχολογία του (καινούριο σπίτι, καινούρια πρόσωπα, ΚΑΙ προσαρμογή στο σχολείο) του έπεσαν λέει όλα μαζί και είναι φυσιολογική η αντίδρασή του. Ζήτησα να μιλήσω και με παιδοψυχολόγο που επισκέπτεται 1 φορά τον μήνα τον παιδικό, να ζητήσω συμβουλές για να χειριστώ το θέμα καλύτερα.

Θα ακολουθήσω και τις συμβουλές σας με τα παραμυθάκια.

Όταν με το καλό προσαρμοστεί θα σας γράψω νεότερα!

[Argi]

άντε βρε εύχομαι όλα να πάνε σιγά σιγά καλά!

τον ρωτάς και σου λεει ότι περνάει καλά? άρα δεν κλαίει και του αρέσει

μήπως άρχισε τελικά να προσαρμόζεται?

[Nana80]

Καλά τώρα διάβασα όλη την ιστορία και έφριξα!!!Άκου να θέλουν να διώξουν το παιδί επειδή είναι προσκολλημένο στην δασκάλα και να ισχυρίζεται ότι δεν μπορεί να κάνει την δουλειά της!!!Αλλά για αυτό που έφριξα ήταν αυτό που σου είπαν για την παιδοψυχολόγο!!Βρε fotin μου μήπως έχεις πέσει θύμα παραπληροφόρησης? Άκου την έπρηζαν και παραιτήθηκε!!!!Καταρχήν μου φαίνετε αδιανόητο άνθρωπος να παραιτείτε τέτοια εποχή για τέτοιο λόγο!!Και πες μου υπάρχει δουλειά που να μην σε πρήζουν??Την πρηζανε και λέει εγώ είμαι μόνο για σοβαρά θέματα και φεύγω?????Καλά ποια παιδοψυχολόγος είπε τετοι άθλιο ψέμα??? Οι ψυχολόγοι φυσικά και δεν είναι μόνο για περιπτώσεις κακοποίησης ή για επιθετικές συμπεριφορές ή για ενδοοικογενειακή βία. Ένας ψυχολόγος μπορεί να δώσει 5-6 συμβουλές στον γονέα χωρίς φυσικά να βλέπει το παιδάκι με συνεδρίες, απλά μια καθοδήγηση και αυτό σύμφωνα με την εμπειρία του. Οφείλει να συμβουλέψει και την δασκάλα για 1-2 θέματα. Εντάξει νηπιαγωγοί μπορεί να είναι αλλά μπορεί και κάποιες να μην είναι καλές σε αυτά τα θέματα. Και ξέρω πολύ καλά τι λεω γιατί το 2ο μεταπτυχιακό μου είναι πάνω στην ψυχολογία και γενικά νευριάζω όταν βλέπω την αντίδραση ότι ο ψυχολόγος είναι μόνο για σοβαρά λόγο και αφήνουν τα παιδάκια να ταλαιπωρούνται χωρίς λόγο όταν όλοι οι υπόλοιποι είναι άσχετοι. Καμιά φορά η λύση είναι τόσο απλή που σκεφτόμαστε «γιατί δεν το ήξερα αυτό από την αρχή???»Αααα θα αρχίσω να τα παίρνω τώρα με το δημόσιο-αν και εγώ στο δημόσιο εργάζομαι.