Θυμήσου δάσκαλε...

[newagemama]

"Τώρα που αρχίζει η σχολική χρονιά, θυμήσου, δάσκαλε. Θυμήσου γιατί έγινες δάσκαλος. Γιατί στα δεκαοκτώ σου, διάλεξες αυτόν τον δρόμο. Θυμήσου, δάσκαλε, όλα όσα ξέρεις καλύτερα από μένα. Όλα όσα η ζωή, η ρουτίνα, η μιζέρια συνωμοτούν να ξεχάσεις. Θυμήσου δάσκαλε…" Eνα κείμενο της Ελενας Ακρίτα ανατριχιαστικά επίκαιρο:

http://wp.me/sS7gV-6846

[chrysoyla]

Εξαιρετικο αρθρο...

αγγιζει δασκαλους και μη..

[bourique1983]

πολυ ωραια τα λεει................ελπιζω μονο να το διαβασουννννννν

[kalitig]

προτεινω να το μοιρασουν σε ολους τους δασκαλους για τη νεα χρονια σαν σχολικο εγχειριδιο!!!

[Corina]

Τρομάζω όταν θυμάμαι συμμαθητές μου που θέλαν να γίνουν εκπαιδευτικοί με στόχο τον διορισμό τους, τη θέση στο δημόσιο, τις διακοπούλες τους Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρι. Να τα ακούς απο στόματα εφήβων πρι ν τις Πανελλαδικές, να το ακούς απο 18χρους κ 20χρονους φοιτητές παιδαγωγικών σχολών, να το ακούς απο στόματα αποφοίτων παιδαγωγικών σχολών.

Ανατριχιάζω(με την κακή έννοια)όταν θυμάμαι πως όλοι οι δάσκαλοι του δημοτικού μου σχολείου, μαζί με τη διευθύντρια, είχαν βαλθεί να διώξουν απο το σχολείο έναν εκπληκτικό δάσκαλο. Έμεινε 2 χρονιές κ είχα την τύχη να με διδάξει πολλά πράγματα: γλώσσα, μαθηματικά, τρόπο σκέψης, στάση ζωής, οικολογική συνείδηση, κουλτούρα. Πράγματα που απο την Τετάρτη δημοτικού κανείς άλλος εκπαιδευτικός στο σχολείο μου δεν τόλμησε όχι να μας διδάξει, αλλά ούτε καν να τα ''αγγίξει''. Τον καλό μας δάσκαλο, απ'ότι η μητέρα μου μου είπε αργότερα, οι υπόλοιποι δάσκαλοι αλλά κ κάποιο γονείς τον διώξαν γιατί τους ενοχλούσε αυτή η διαφορετικότητα του στον τρόπο διδασκαλίας, αλλά και το ότι υποψιάζονταν πως ήταν ομοφυλόφιλος. Που θα επηρέαζε αυτό τους μαθητές του ποτέ μου δεν κατάλαβα.

Πάγωνα και θύμωνα όταν με ρωτάγανε ''Μα γιατί Ιταλική ΦΙλολογία βρε κορίτσι μου; Γίνε κάτι άλλο. Λογίστική ή Δημόσιες σχέσεις,; Θα έχεις δουλειά μετά''. Ναι, δεν λέω. Τα λεφτά τα πολλά δεν θα έρθουν απο τον κλάδο που διάλεξα, ειδικά αυτές τις εποχές. Ούτε ελπίζω για μία θέση στο δημόσιο(δεν είναι σκοπός μου άλλωστε). Αλλά θα κάνω κάτι που αγαπώ: θα ασχοληθώ με τη γλώσσα και την κουλτούρα που τόσο αγαπώ, θα μεταδώσω σε παιδιά και ενηλίκους τις γνώσεις μου, θα έχω ένα μικρό ρόλο στο ''πλάσιμο'' των παιδιών που θα με εμπιστευτούν για δασκάλα τους, θα τα ενθαρρύνω, θα τα βοηθήσω να πιστέψουν στον εαυτό τους, να προσπαθούν για όσα θέλουν και αν πέσουν δεν πειράζει. Σιγά σιγά θα σηκωθούν ξανά, θα ξαναπροσπαθήσουν, αυτή τη φορά με άλλη δύναμη, με άλλες γνώσεις. Θα τα κρατάω απο το χέρι,πραγματικά ή εικονικά, όσο με θέλουν.

Και όταν δω αυτό το χαμογελάκι τους να σκάει στο μουτράκι γιατί τα κατάφεραν, θα νιώσω και εγώ χαρά.Γιατί; Επειδή θα ξέρω ότι κάπου βοήθησα και εγώ, επειδή αυτές οι ψυχούλες με εμπιστεύτηκαν στον αγώνα τους.

Και δεν εννοώ να μάθουν μία ξένη γλώσσα. Όχι. Πέρα απο αυτό θέλω να μπορώ να βοηθήσω τις ψυχούλες τους να βγάλουν φτερά, να δουν τον κόσμο αλλιώς και αλλιώτικα, να ''πετάξουν'' και να ονειρευτούν όλα όσα χωράει το παιδικό τους μυαλουδάκι.

Και αν μετά απο χρόναι βρω κάποιον απο τους παλιούς μου μαθητές θα ήθελα να μποροέσει να με αποκαλέσει Δασκάλα Ψυχής και όχι απλά ''Η δασκάλα των ιταλικών μου''.

Άνοιξα την ψυχή μου και εγώ, πριν διαβάσω το άρθρο. Συγχωρέστε με για το κατεβατό.

Καλή Σχολική Χρονιά σε δασκάλους, μαθητές και...γονείς!

[Θέλω να γίνω μαμά]

Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο της Ακρίτα, το είχα διαβάσει παλιότερα όταν είχα διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο.

Κορίνα πολύ ωραία τα λες, λες και το έγραψα εγώ το κείμενό σου, τόσο σύμφωνη με βρίσκει!