Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

κοριτσια καλημέρα.

Πριν δυο μέρες έμαθα ότι είμαι πάλι έγκυος. Εχω ενα γιο 3χρονων και 2 μηνων και η αλήθεια είναι

ότι όταν γέννησα έπαθα μια καταθλιψάρα που μου κράτησε 2 μιση χρόνια. και φυσικά ουτε που ήθελα

να ακούσω για παιδι, φοβόμουνα μην πάθω τα ίδια. Επίσης μη με κράξετε αλλα η ιδέα πως μέσα

μου μεγαλώνει ένας άνθρωπος εμενα με φρικάρει εντελως κουφό; αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα μου, άραγε το έχει νιώσει καμιά σας αυτό; νιώθω φυλακισμένη απο το ίδιο μου το σώμα.

Νιώθω σαν άλιεν και δεν μπορω να το αποδεχτώ. στο γιο μου αυτο το πράγμα δεν το είχα τώρα

συνέχεια κλάιω σκέφτομαι ότι πάνω που έιχα βρει τις ισορροπίες με το γιο μου (τον λατρευω) θα πεσω πάλι στο

ίδιο λούκι και είμαι απελπισμένη. Σκέφτομαι ότι δεν θα το αγαπάω καθόλου και ότι θα ανατραπόυν οι

ισορροπιές που τώρα είχαμε σαν οικογένεια.

Αυτον το καιρό ήμουνα πολύ χαρούμενη και ήθελα και δευτερο παιδί τώρα όμως που εμεινα έγκυος

δε χαίρομαι καθόλου. Δεν θέλω να σκέφτομαι έτσι νιώθω τύψεις.

Σας ευχαριστώ και μόνο που με ακούσατε.

Δημοσίευση

Με ολο το θαρρος νομιζω οτι μια επισκεψη σε ενα ειδικο θα σε βοηθουσε...Ειναι αχημο πραγμα να αισθανεσαι ετσι στην πιο ευτυχισμενη περιοδο της ζωης σου...και σου το λεει μια μανα που περασε ΤΑ ελεη και νοσηλευτικα και στο νοσοκομειο 2 μηνες και κατοπιν το παιδι μου στην εντατικη αλλους 2 μηνες .....ψαξτο, συζητησε το και απολαυσε αυτη τη μοναδικη εμπειρια που μας δινει η φυση....και ελπιζω να εχεις μια καλη εγκυμοσυνη και μια ακομη καλυτερη λοχεια οταν ερθει εκεινη η ωρα...

Δημοσίευση

Εννοείται πως μιλάω με ειδικό, εμένα μου κράτησε 2,5 χρόνια(μερικά συμπτώματα: όπως να αποδεχθώ το ότι είναι φυσιολογικό να σε κουράζει το παιδί και να αισθάνεσαι ότι θα προτιμούσες να κοιμάται ώρες ώρες-για μένα ήταν κατάπτυστο να αγανακτώ με το παιδί μου) και χρειάστηκε να πάρω και φαρμακευτική αγωγή. Από τα 2 και μετά απόλαυσα τη μαγεία της μητρότητας και το αγοράκι μου το λατρεύω και παρότι τα ζόρια εκείνης της περιόδου ήμουν κοντά του 24/7 μέχρι να πάει 2 χρονών. Δυστυχώς οι ασθένειες σε επιλέγουν δεν τις επιλέγεις. Το να μην μένεις έγκυος δεν το επιλέγεις, και το να είμαι αυτή την περίοδο χάλια επίσης δεν το επιλέγω. Φυσικά και θα το κρατήσω αλλά θα προτιμούσα να είμαι σαν τις εγκυμονούσες που πλέουν σε πελάγη ευτυχίας και όχι να νιώθω άσχημα. Να χαίρεστε τα παιδάκια σας.

Δημοσίευση

Καταλαβαινω απο ψυχολογικα ζητηματα μιας κι εγω εχω περασει απο παρομοια λουκια...καλα εκανες και ακολουθησες τις αποψεις ενος ειδικου τοτε...Για τωρα δεν μπορω να σε συμβουλεψω κατι παραπανω απο το να φροντιζεις τον εαυτο σου και να παιρνεις δυναμη απο το παιδι σου.....Ισως ναι δεν ειναι η καταλληλη ωρα για σενα για ενα δευτερο παιδι, ισως ομως ο Θεος ξερει καλυτερα απο εμας....

Συζητησε το με το συζυγο σου και μη σκεφτεσαι οτι οπωσδηποτε θα εισαι ξανα ετσι και στη δευτερη εγκυμοσυνη...και μην ξεχνας οτι εναι φυσιολογικο να αιθανεσαι κοπωση απο τη φροντιδα ενος νεογνου,η ακομη και να θελεις να τεμπελιασεις και να ζητησεις βοηθεια απο καποιον στη φροντιδα του παιδιου σου..Μας εχουν κανει να αισθανομαστε οτι πρεπει να ειμαστε οι σουπερ γυναικες ενω δεν ειναι ετσι....Ουτε ειναι εγκλημα να πεις καποια στιγμη αχ να μπορουσα να εβγαινα εξω με τις φιλες μου...Επιβαλλεται να κανεις πραγματα για τον εαυτο σου χωρις να αισθανεσαι οτι δεν θα εισαι καλη μαμα...Και αφου το παλεψες τοτε και βγηκες νικητρια να εισαι σιγουρη οτι και καλη μαμα εισαι και τιποτε δεν μπορει να σε ριξει ξανα!!

Καλη δυναμη σου ευχομαι...

Υ.Γ (Εμενα το παιδακι μου τελικα δεν εζησε, αλλα αξιζε ολη η ταλαιπωρια που τραβηξα και ο πονος...σωματικος και ψυχικος...)

Δημοσίευση

καλησπέρα κ καλή εγκυμοσύνη εύχομαι,

ελπίζω όλα να πάνε καλά σε αυτή την εγκυμοσύνη κ να είσαι καλύτερα...

δεν ξέρω τι να σε συμβουλέψω, νομίζω όταν υπάρχουν σοβαρά προβλήματα (η επιλόχειος κατάθλιψη είναι σοβαρό κ έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται)καλύτερα να μιλάμε με ειδικό-όπως πολύ σωστά κάνεις.

αυτό κ μόνο δείχνει ότι αντιμετωπίζεις το παιδί σου σαν σωστή μάνα που θέλει να είναι μέσα της καλά ώστε να του προσφέρει όλα τα απαραίτητα. Είμαι σίγουρη πως αυτό θα γίνει κ τώρα ;)

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...