Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Καλημερα σας!!! Ηρθε η ωρα να σας γραψω και εγω την ιστοριουλα μας για το πως ηρθε το γλυκο μπεμπακι μας!!! Ειχα μια υψηλου κινδυνου εγκυμοσυνη γεματη αγχος και αγωνια μετά την 19η εβδομαδα οπου και βρεθηκε ολιγαμνιο( μειωμενο αμνιακο υγρο) και απο εκει και περα ακινησια και ξαπλα. Περασε ομως ο καιρος και δοξα το Θεο ολα πηγαν τελεια.

Τεταρτη 18/4 ειχα ραντεβου στον γιατρο μου στις 10:30 το πρωι. Μια αγωνια ενα αγχος απο την προηγουμενη μερα, παμε τελικα, βλεπει το μωρο στον υπερηχο, ολα μια χαρα, τα ντοπλερ του οι παλμοι, καμια περιτυλιξη,ειχε κατεβει κιολας, με βλεπει και απο κατω, μαλακος ο τραχηλος αλλα καθολου διαστολη. Ολα καλα μου λεει, μεχρι το βραδυ θα γεννησουμε, περιμενω τηλεφωνο σου. Μου λεει να κανω καμμια βολτα να ενεργοποιηθει και η μητρα. Ξεκινησα λοιπον τις βολτες, καμια ωριτσα

μην φανταστητε, ξεμαθα ντε τοσους μηνες ξαπλα, παμε τρωμε και λεω αντε να ξαπλωσω λιγο γιατι δεν ειχα τπτ ως εκεινη την ωρα, ουτε πονακια ουτε συσπασεις ουτε πιεση απο κατω τπτ. Αφου αναρωτιομουν για την βεβαιοτητα του γιατρο μου και ελεγα τον αντρα μου οτι κατα τις 9 το βραδυ θα τον παρω να δω τι να κανουμε. Κατα τις 4:55 μ.μ ξυπναω απο ενα εντονο πονο-συσπαση και νιωθω οτι κατι παει να τρεξει. Σηκωνομαι απο το κρεββατι να μην λερωσω και το στρωμα, παλι εντονος πονος. Καθως παω να ξυπνησω τον αντρα μου πλιουτς μου σπανε τα νερα, λιγο ετρεξε σαν μισο ποτηρι νερο μην νομιζεται, καμια σχεση με τον πρωτο μου που ηταν σαν να ετρεξε κανατα ολοκληρη. Παιρνω τηλ τον γιατρο μου, αντε μου λεει ωραια γενναμε!!!

Τακτοποιω τον μεγαλο μου γιό, τον λεω οτι η μαμα παει να φερει τον μπεμπουλη μας, και ξεκιναμε για το μαιετηριο. Όταν φτασαμε ειχαν ηδη αρχισει οι συσπασεις αλλα ατακτες και χαλαρες. Το αγχος μου ειχε φυγει και το μονο που ηθελα ηταν να παρω αγκαλιτσα τον μικρουλι μου. Με ετοιμαζουν με τα κλασσικα, ξυρισμα-κλυσματακι και ξαπλωνω στο κρεββατι του τοκετου στις 5:40 μ.μ. Τωρα περιμενουμε μου λεει ο γιατρος μου. Ειχα συσπασεις και καποια στιγμη ειχα 2 διαστολη. Μου ειπε οτι καλό ειναι οσο αντεχω να μην κανουμε επισκληριδιο για να μην καθυστερησει τον τοκετο. Εκανα υπομονη αλλα καποια στιγμη του ειπα οτι θα αντεχω για λιγο ακομα. Ειχα τον αντρουλι μου συνεχεια απο διπλα μου και εμπαινε και που και που η μαμα μου ή οι αδερφες μου. Στις 6:45 μ.μ οι πονοι ειχαν γινει αρκετα εντονοι και ευτυχως ηρθε ο αναισθησιολογος και με ξεκινησαν την επισκληριδιο με διαστολη 4. 7:10 μ.μ γυρισα στην αιθουσα τοκετων και ειχε αρχισει να με πιανει η επισκληριδιος με αποτελεσμα να μειωθει ο πονος ο πολυς αλλα οχι να μην τον νιωθω καθολου. Δεν μου εκανε γερη δοση γιατι ο γιατρος μου ανυσηχουσε να μην δυσκολευτω πολυ και τραβηξει πολυ ωρα ο τοκετος λογω παλι το οτι ειχα τοσους μηνες ξαπλα. Ο αναισθησιολογος πολυ καλος, οχι σαν τον αυτον που ειχα στον πρωτο μου, πεταγομαι λεει μεχρι την παθολογικη κλινικη ( στα 500 μετρα) και ερχομαι αφου καναμε την δοση θα καθυστερησεις λιγο τωρα. Εντωμεταξυ λεω τον γιατρο μου οτι εκτος απο τον πονο νιωθω τρομερη πιεση απο τα αριστερα κυριως. Καλο ειναι αυτο μου λεει, σπρωχνει το μωρο. Στις επομενες τρεις συσπασεις οι πονοι ειχαν γινει παλι πολυ εντονοι και δεν αντεχα παλι. Μετα τις 9 θα γεννησεις μου λεει και πριν τις 12, αλλα αλλιως υπολογιζε ο μπεμπης. Ηθελε να δει την μαμα και τον μπαμπα νωριτερα. Η ωρα ειχε παει 7:40 μ.μ και μου λεει ο γιατρος μου στην επομενη συσπαση θα σε δω απο κατω. Ερχεται η συσπαση και ενω με βλεπει απο κατω λεει "α ωραια 8 διαστολη, οχι 9, ααα εχουμε τελικη ηρθε η ωρα" ουτε και αυτος δεν πιστευε ποσο γρηγορα εξεληχτηκε. Ετρεχε πανικοβλητη η μαια να ετοιμασει το μπουμ, να παρει την παιδιατρο, τον αναισθησιολογο. Τελικα ο γιατρος μου λεει αρχισε να σπρωχνεις. Σπρωχνω μια,"α ωραια φαινεται λιγο το κεφαλι μου λεει" ερχεται τρεχατος ο αναισθησιολογος και λεει"βρε κοριτσι μου πρωτη φορα βλεπω επισκληριδιο να επιταχυνει τοκετο", σπρωχνω δυο "φαινονται τα μαλλακια του" μου λεει "μια ακομα και βγηκε". Με δουλευει λεω εγω για να παρω κουραγιο και ηρεμω να παρω ανασα για μια ακομα. Σπρωχνω και τριτη και νιωθω να βγαινει το πλασματακι μου ειχα μεσα μου για 8μιση μηνες και αγωνιστηκε τοσο γενναια για να βγει υγιής στην μανουλα!! Σηκωθηκα και τον ειδα που εβγαινε 7:50 μ.μ , με κομμενη την ανασα μεχρι να ακουσω το γλυκο του κλαματακι, το οποιο μολις ξεκινησε , ξεκινησε και να κατουραει...χαχαχαχα

Μετα απλα τον χαζευα και ακουγα το κλαμα και χαμογελουσα σαν χαζη...Τι ανόητα που φανταζαν ολα αυτα που με αγχωναν τοσους μηνες. Τον ετοιμασανε και αυτον και εμενα και μου τον δωσανε αγκαλιτσα. Αχ Θεε μου ειναι τελειος και ολα πηγαν μια χαρα σε ευχαριστω!!!Ειμαστε πολυ τυχεροι και πιο πολυ το χελωνακι μου το μικρο που βγηκε νικητης!!

Ειναι τελεια με τα δυο αγορια μου αν και υπαρχουν στιγμες που νιωθω να μην την παλευω, παιρνω βαθια ανασα και ολα καλα. Αν και οταν ειχε βρεθει το προβληματακι μας, ελεγα οτι θα το σκεφτω πολυ για τριτο, τωρα απλα ανυπομονω , καλα να ειμαστε!!! Αντε να σαραντησουμε να αρχισουμε τις βολτες!!!

Δημοσίευση

Ναντια μου γλυκια να σου ζησει κοπελα μου,γερος και ευτιχισμενος να ειναι,καλη λοχεια να εχεις,με συγκινησες πολυ με τα τελευταια σου λογια τα δυσκολα περασανε γλυκια μου απο εδω και περα μονο χαρουμενες κι ευτυχισμενες στιγμες να εχεις στην ζωη σου,,θα σε παρω τηλ καποια στιγμη να τα πουμε,πολλα φιλια!!!

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Καλησπερα κοριτσια,χρονια πολλα με υγεια για ολους μας. Πως περνατε με τα νινακια σας?
    • Εφοσον θηλαζεις αντι να κουραζεσαι με ολη αυτη την κατασταση με βολτες και πανω κατω και λικνα και ξαναμανα, κανε συγκοιμηση (ακολουθωντας τους κανονες ασφαλειας) και θα ηρεμησεις κι εσυ και το παιδι. Εγω και τα τρια μου παιδακια ετσι τα κοιμιζα / κοιμιζω. Τα δυο μαλιστα διδυμακια. Το μεγαλο μου θηλαζε σχεδον τρια χρονια και υπνο χωρις στηθος δεν εκανε πανω απο μια ωρα κι αυτο παντα διπλα μου. Οποτε κρεβατι μαζι, και υπνος παραλληλα με το θηλασμο. Με τα διδυμα επισης, κρεβατι μαζι, δεξια κι αριστερα μου και οποιο ξυπναει το θηλαζω ενοσω ξαπλωνω. Αν τυχει και ξυπνανε και τα δυο ειναι το ζορι, γιατι πρεπει να καθισω για να τα βαλω μαζι και καθολου δεν αντεχω μες στη νυχτα 🤣🤣🤣 Παντως ξεκινα τη συγκοιμηση και θα με θυμηθεις. Και το παιδι θα ειναι ηρεμο και ευτυχισμενο κι απλα θα θηλαζει / πιπιλαει και θα κοιμαται (ουτε ξυπνηματα, ουτε περα δωθε, ουτε να κανετε τη νυχτα μερα, ουτε κλαματα, ουτε τιποτα) κι εσυ θα ξεκουραζεσαι. Δεν νομιζω να γινεται διαφορετικα σε θηλαζον βρεφος , ειδικα μακροχρονια. 
    • Τέλειο το στολίδι σας!! Χρόνια πολλά κιόλας!! 😊😊 Για το κεφάλι δεν τον έχω ρωτήσει. Τον είχα πιάσει απ' τα μούτρα για διάφορα αλλά και το έχω ξεχάσει. Μα, εννοείται ότι ρίχνει κουτουλιδια και σε μας, αλλά αυτά τα κάνει για παιχνίδι. Κουτουλαει, γυρνάει σε κοιτάει και γελάει! 😆 Όταν κοπανάει το κεφάλι του κάτω, το κάνει όταν κλαίει, όταν νιώθει ότι τον έχεις "παρατήσει". Το κάνει λιγότερο τώρα ή με ακούει όταν του λέω μη και όχι! Πάλι καλά... Παιδίατρο έχουμε τώρα τέλη Ιανουαρίου, ελπίζω να το θυμηθώ να τον ρωτήσω 🙄 Με το φαι εννοείται ότι τα πετάει κι εμάς. Εμάς είναι στη φάση "τρώω τα πάντα και κυρίως θέλω να φάω αυτό που τρως εσύ!" 😆 Αλλά άμα δε θέλει κάτι, το λιώνει ακόμα στο χέρι και το πετάει κάτω. Ακόμα και το νερό του όταν δεν το θέλει άλλο, το πετάει με μίσος κάτω... Κάποια τα πετάει κιόλας και μετά κάνει "ου ου" να μου τα δείξει που τα θέλει πίσω... Ο,τι να ναι... Περιμένω απλά να μεγαλώσει 🙄.  Ο παιδότοπος ρε συ είναι πολύ καλή φάση αν υπάρχει κάποιος να την απασχολεί. Σε όσους έχουμε πάει εμεις συνήθως έχουν ηλικιακό όριο. Μετά τα 3-4 λένε χωρίς επίβλεψη γονέα. Μόνο σε έναν στη Θεσσαλονίκη που είχαμε πάει είχαμε βρει μια κοπέλα να ασχολείται με τον μπέμπη που ήταν τότε κάπου 6-7 μηνών και κάθησε μαζί του κάνα 3ωρο... Πήρε γερό τιπ 😆 ίσως άμα πας ώρες που δεν έχει ψυχή να απασχολούν το κορίτσι σου για μερικές ώρες να κάνεις τη δουλειά σου.  Εμείς προσωπικά καταφέραμε να δουλέψουμε όταν πήγε βρεφικό, δε θα πω ψέματα. Κατά τα άλλα χρειάζεται συνεχή επίβλεψη κι εμάς, παρόλο που δεν κλαίει τόσο πολύ άμα δεν είναι πάνω μου. Κάθεται ήρεμος άμα είναι στον ίδιο χώρο με μας. Επίσης, πολύ ζόρι αυτό με τον ύπνο σας, είναι ένα μικρό βαμπίρ Ε; 🥲😅 Εμάς ας πούμε θα νυστάξει γύρω στις 6:30 το απόγευμα, θα κοιμηθεί κατά τις 7+, θα ξυπνήσει 2-3 φορές, θα θηλάσει και τον καλύτερο ύπνο τον κάνει εκεί 2-6 το ξημέρωμα που συνήθως είναι σερί. Τώρα που προσπαθώ να του κόψω τον θηλασμό, απλά τον παίρνω αγκαλιά και τον κουνάω 1 ώρα μέχρι να μπορέσω να τον αφήσω κάτω χωρίς να ξυπνήσει. Κι εμάς το χει αυτό το θέμα ότι πρέπει να μας ακουμπάει για να κοιμάται καλά 😒 Τον ενοχλούν πολύ επειδή τώρα τρώει και σκληρές τροφές και πάνε εκεί που είναι πρησμένα τα ούλα... Αλλά τώρα κι εμάς είναι πόσος καιρός που έχει περάσει και σήμερα μόλις ένιωσα τις μυτουλες να έχουν σκάσει. Αλλά έχει ηρεμήσει με το κλάμα, ειδικά το βράδυ!!  Τα πρώτα 100 χρόνια είναι τα δύσκολα, μετά θα δούμε φως! 🥲
    • Αχ κουκλίτσα χριστουγεννιάτικη!!! ❤️❤️ Να σας ζήσει!! ✨
    • Εγώ ούτε καν..μου φαίνεται και εξαιρετικά νωρίς...
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...