Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Να λοιπόν και η δική μου ιστορία τοκετού. Όλα ξεκίνησαν την Τρίτη 3 Απριλίου το πρωί με ΠΗΤ 5-6 Απριλίου . Το προηγούμενο βράδυ είχα και πάλι μια από τις συνηθισμένες αυπνίες που είχα το τελευταίο καιρό. Ξύπνησα το πρωι αρκετά νυσταγμένη και είδα ότι είχα λίγο ανοιχτό ροζ, μπεζ στο εσώρουχο..Χαμογέλασα και αγχώθηκα λίγο, εδώ είμαστε λέω, μάλλον κοντεύει η στιγμή να γνωρίσω τη μικρή μου. Κατά το μεσημεράκι είχα ξεκινήσει να έχω τις πρώτες συσπάσεις και οι λεκέδες στο εσώρουχο ήταν πιο έντονοι. Ήξερα πως όλα είχαν ξεκινήσει. Οι πρώτες αυτές συσπάσεις δεν ήταν οδυνηρές ιδιαίτερα με δυο ανάσες και λίγο τη βοήθεια της μπαλίτσας μου χαλάρωνα.Τις χρονομετρούσα, ήταν κάθε 10- 15-20 η ακόμα και 7 λεπτά αλλά δεν είχαν ακόμα κάποιο ρυθμό.Βγήκα να περπατήσω όσο μπορούσα σταματώντας κάπου κάθε τρεις και λίγο ακουμπώντας σε ένα τοίχο ή κουκουβιστή στο δρόμο μέχρι να περάσει ο πόνος.Το βράδυ της τριτης όλα είχαν γινει πιο έντονα αλλά δεν είχαμε ακόμα ρυθμο. Στις 4 τα ξημερώματα δεν άντεχα άλλο και είπαμε να πάμε στο νοσοκομείο να μας πουν αν έχω κάνει καθόλου διαστολή.Φύγαμε με το αυτοκίνητο με μια απίστευτη καταιγιδα, με κεραυνούς αστραπες και ό,τι μπορείς να φανταστείς. Φτάνουμε, με βλέπουν όλα καλά η μπεμπούλα μια χαρα αλλα έχω 1 εκ διαστολή και δεν έχω ρυθμικές συσπάσεις τοκετού. Μου ζήτησαν να γυρισω σπίτι γιατί ο τοκετός θα μπορούσε να ξεκινήσει σε μία ωρα η σε 24 +.Απογοητευμένοι γυρίζουμε σπίτι. Κοιμήθηκα ελάχιστα καθώς κάθε 10 -15 λεπτά σηκωνόμουν για να αλλάξω στάση μέχρι να περάσει ο πόνος. Την επόμενη μέρα το ίδιο,οι πόνοι πιο έντονοι αλλά περνουσαν,όλη μέρα ήμουν πάνω στη μπαλίτσα μου για να ανακουφίζομαι.Προσπαθούσα να ασχολούμαι με άλλα πράγματα. Το βράδυ όλα πάλι ήταν πιο έντονα οι πόνοι πιο συστηματικοί, κάθε 7 -10 λεπτα.Στις 11 το βράδυ την Τετάρτη 4 Απρίλη, αποφασίζουμε να πάμε και πάλι στο νοσοκομείο, θεωρούσα ότι μετά από 24 ώρες ακόμα με συσπάσεις θα είχα μεγαλύτερη διαστολή. Πήγαμε εκεί, η διαδρομή με το αυτοκίνητο ήταν πολύ πιο οδυνηρή. Μου είπαν ότι και πάλι είχα ένα δάχτυλο διαστολή αλλά ότι ο τράχηλος της μήτρας είχε μαζεψει,ότι ήμασταν πολύ κοντά στο να ξεκινησει ο τοκετός αλλά ακόμα δεν ήταν η στιγμή.Θα έπρεπε να γυρίσω σπιτι και πάλι. Δεύτερη απογοήτευση.Γυρίζω σπίτι και κατά τις 2:30 μετά από μια έντονη σύσπαση νιώθω υγρά να τρέχουν. Δεν έσπασαν εντελώς τα νερά αλλά ο σάκος είχε τρυπήσει. Οι συσπασεις ήταν πιο έντονες και αποφασίσαμε να ξαναπάμε νοσοκομείο για τριτη και ελπίζαμε για τελευταία φορα. Μου είπαν ότι όλα ηταν καλα και ότι ειχα 3 εκ διαστολη.Μπορώ να μείνω.Με πήγαν στο δωμάτιο μου να συνεχίσω και όταν θα τους το ζητούσα θα πηγαίναμε στη σάλα τοκετών να συνεχίσουμε εκεί. Στο δωμάτιο άντεξα λιγες ώρες, ήταν μαζι μου η μητέρα και ο αντρας μου ο οποίος βουρκωνε όταν ειχα συσπάσεις.Μόλις πέρναγε η σύσπαση γελούσαμε και συνεχιζαμε σαν να μην τρέχει τιποτα αλλα όταν ερχόταν το κυμα ανασες και μασαζακια που μου έκανε ο καλος μου για να βοηθήσει να περασει ανώδυνα άλλος ενας πόνος.Λεγαμε ενας πόνος λιγότερος για να γνωρίσουμε τη μικρη μας και συνεχιζαμε. Κάποια στιγμή ζήτησα να με κατεβάσουν κάτω να έχω και τις μαιες και όλα τα βοηθήματα που ειχαν προβλέψει για τη σάλα τοκετου. Μπαλίτσες, σκοινια,μπανιερα..Ηταν μια πολύ ομορφη αίθουσα μονο για μας με χρωματα με μουσικη που διαλέξαμε και χαμηλωμένα φωτα.Οι μαιες γλυκητατες υπομονετικές μου ελεγαν ότι τα κάνω όλα μια χαρα, φερνανε ζεστα επιθεματα να μου τα τοποθετει ο αντρας μου στη λεκανη να με ανακουφιζει λιγο, και στεκόντουσαν πλάι μου για οτιδηποτε..Οι ώρες περνουσαν χωρίς να το καταλαβαίνουμε.Κάποια στιγμή στις 10 το πρωι μου προτειναν να κάνω ένα μπάνιο.Μου ετοίμασαν τη μπανιέρα με ζεστο νερό βάλανε και μπρος το τζακουζι και ήταν η μεγαλύτερη απόλαυση..Οι συσπασεις ερχοντουσαν αλλα δεν ήταν τόσο οδυνηρες..μπορουσα να ξαπλωσω να κινηθώ μες στο νερο και να χαλαρώσω.Σχεδον κοιμήθηκα καποιες στιγμες. Όταν τελειωσα το μπανιο, υπέθετα ότι πλεον η διαστολή μετά από τοσες ώρες θα ήταν πολύ μεγάλη, αλλά ήμουν ακόμη στο 6 προς 7. Οι πόνοι τώρα έρχονταν ο ένας πίσω από τον άλλο. Ένιωθα πόνους πολύ δυνατούς στη λεκάνη και τίποτα πια δεν μπορουσε να με ανακουφιζει παρά μονο να είμαι στα 4 στο πάτωμα και να σπρωχνω με δυναμη το κουτελο μου σε μια καρέκλα (το κούτελο ήταν το μόνο που με πονούσε την επόμενη μέρα χεχεε).Ο αντρας μου δεν άντεχε άλλο να με βλέπει έτσι.Οι δυνάμεις μου με εγκαταλείπανε, τα πόδια μου έτρεμαν και ανάμεσα στις συσπάσεις ένιωθα ότι θα λιποθυμήσω από την κουραση και την αυπνια.Με παρακαλεσε ο καλος μου να κάνω την επισκληριδιο,το ειχα παλεψει αρκετά αλλα πλεον ήταν πολλές ωρες και επρεπε να κάνω κάτι.Φοβόταν για μενα.Οι μαιες μου ειπαν ότι τα πάω καλά και αν θέλω συνεχίζουμε μεχρι το τέλος αλλιώς μου κανουν επισκληριδιο και να μη νιώθω τυψεις γιατι προσπαθησα πολύ να παω φυσιολογικά μεχρι το τελος.Η αληθεια ηταν πως δεν ήξερα αν θα έφτανα ποτε στο τέλος…ειχα εξαντληθεί και ήθελα να δω τη μικρή μου.Ζήτησα την επισκληρίδιο. Ηρθαν μου την έκαναν και ανακουφιστηκα τοσο πολύ.Ξαφνικά δεν πονούσα ,εβλεπα τις συσπάσεις στο μόνιτορ αλλά δεν τις ένιωθα πια. Μας χαμηλωσαν τα φωτα και μας αφησαν να κοιμηθουμε. Κάποια στιγμη ξαναήρθαν ένιωθα πλεον μια πίεση στη λεκάνη αρκετά έντονη.Η διαστολή ήταν ήδη πολύ περισσοτερη.Μου είπαν να σπρώχνω να βοηθήσω το μωράκι μου να κατέβει όποτε νιώθω αυτήν την πίεση.Κάποια στιγμή μας είπαν ότι έχω τέλεια διαστολή και μας έβαλαν ένα καθρέφτη όπου είδαμε το κεφαλακι που είχε κατέβει.Εχει μαλλιά είπαμε γελώντας.Ήρθε επιτέλους η στιγμή που όλοι περιμέναμε.Έπρεπε να σπρωξουμε να βγει η μικρούλα.Μου είπε η μαία πως η μπεμπα έπρεπε να στριψει λίγο το κεφαλακι για να βγει σωστα και θα δοκιμάζαμε να συγχρονιστουμε και να σπρωξω τη στιγμη που αυτη θα προσπαθει να γυρισει λιγακι το κεφαλακι.Μου ζήτησε να σπρώξω όσο μπορω και ότι όλα εξαρτώνταν από μενα πλέον.Παρακάλεσα τη μπεμπούλα να γυρίσει το κεφαλάκι,παρακάλεσα την αγια ειρήνη να είναι κοντά μας και εβαλα όση δυναμη είχα..Ο καλος μου μου φώναξε..βγαινει βγαινει ελα λιγο ακόμα!!όλο αυτό το βλεπαμε και οι δυο..μετα από μια σπρωξια ακόμα πετάχτηκε εξω το κεφαλακι και το ένα χερακι..το λεω και βουρκωνω..οπως εκλαψα την ωρα που απλωνα τα χερια να την τραβηξω επανω μου,με το κορμακι βρεγμενο και απαλο και μια μυρωδια που δεν θα ξεχασω ποτε ..εκλαψε και μετα ηρέμησε.Της προσφερα το στηθος το οποιο επιασε με μεγαλη χαρα και αγκαλιτσα ετσι μας πήγαν στο δωματιο!!!!!!!!Δεν υπηρχε κουραση δεν υπηρχε πονος ουτε αναμνηση του..Υπηρχε μια κουκλιτσα που μου ειχε κλεψει την καρδια..η κορουλα μου..το πρωτο βλεμμα δεν ξεχνιεται ποτε.Το κοριτσάκι μας γεννηθηκε τελικα την Πεμπτη στις 5-4-12 στις 16:05 και ζυγιζε 3260 κιλακια. :x:ymparty:

Δημοσίευση

Αχ ρε cuando μου με έκανες και βούρκωσα!!! Να σου ζήσει η μπεμπούλα κορίτσι μου να είναι πάντα υγιαίστατη, ευτυχισμένη και τυχερή σε όλη της την ζωή! Είδες τελικά μετά από τόσα ζόρια που περάσαμε όλες τα καταφέραμε και μια μια φέρνει στον κόσμο το λουλουδάκι της! Άντε να πέρνουν και όλες οι υπόλοιπες σειρά!

Κουράγιο και υπομονή τις πρώτες αυτές δύσκολες μέρες!

Δημοσίευση

Να σου ζήσει το μωράκι σου το καλό!!! Δεν υπάρχει πιο όμορφη εμπειρία στη ζωή μιας γυναίκας από αυτήν!! Αλήθεια πού γέννησες;;;; Δεν έχω ξανακούσει να γίνονται αυτά που μας περιέγραψες στα ελληνικά μαιευτήρια (πχ τζακούζι, το μωρό κατευθείαν με τη μαμά κλπ..)

Δημοσίευση

Να σου ζήσει μαμά cuando!

Καλή ανατροφη σου εύχομαι και πολλή υπομονή για τις πρώτες μέρες...αλλά και για τις επόμενες!

Τελικά όλα θέλουν το χρόνο τους και όλα ερχονται στον χρόνο τους!

Τα συγχαρητήριά μου και στον πατέρα!

Φιλάκια στη μικρούλα!

Δημοσίευση

cuando ΜΟΥ ΓΛΥΚΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ Η ΚΟΡΟΥΛΑ ΣΟΥ. ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΟΤΥΧΗ ΚΑΙ ΥΓΙΗΣ. Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ ΚΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΟΜΟΡΦΑ ΧΡΟΝΙΑ.

ΚΛΑΙΩ ΜΕ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΟΣΤΑΛΓΩ ΝΑ ΤΑ ΖΗΣΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.

ΚΑΛΗ ΛΟΧΕΙΑ.

@};-

Δημοσίευση

ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ Η ΜΠΕΜΠΟΥΛΑ ΣΟΥ........ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΡΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ........ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ........ΤΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΛΟΓΙΑ ΘΕΕ ΜΟΥ.......ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΛΟΓΙΑ...........ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΟΝΤΕΥΟΥΜΕ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ.........ΑΝΥΠΟΜΟΝΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟΥΛΗ ΜΟΥ........ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΕ ΤΟΣΗ ΛΑΧΤΑΡΑ.......ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΑΣ ΑΓΙΑ ΜΟΥ ΕΙΡΗΝΗ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ......

Δημοσίευση

Cuandaki μου???????

Γέννησες κορίτσι μου???????

Να σου ζήσει η μπουμπούκααααααα!!!!!!!!!

Τί όμορφη περιγραφή!!!!!!!

Να σου ζήσει να την χαίρεσαι τη μικρούλα σου κοπελιά μου!!!!!!

Καλή λοχεία και στις δυό σας!!!!!!!!

Η Παναγίτσα πάντα δίπλα σας!!!!!

Δημοσίευση

αχ Cuando μου γλυκεια!!!!να σας ζησει η αγαπουλα σας!!!

με συγκηνησες με την ιστορια του τοκετου σου!!!

χαιρομε που πηγαν ολα τοσο ομορφα!!!

τελικα αυτη η στιγμη αξιζε ολη αυτη η αναμονη!!!!

παντα ευτυχισμενες στιγμες απο δω κ περα κ γιατι οχι ενα δευτερο μωρακι συντομα!!!!

Δημοσίευση

ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ...........ΤΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΤΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΜΑΣ ΜΕΤΕΦΕΡΕΣ ΒΡΕ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ!!!

ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΜΙΑ ΤΟΣΟ ΓΛΥΚΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ!

ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΕΤΡΑΩ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ!

ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΛΟΧΕΙΑ :P

Δημοσίευση

ευχομαι να ζησετε ολες μαγευτικες στιγμες οπως και να ερθει το μωρακι σας σε αυτον τον κοσμο..το σημαντικο ειναι να ειναι καλα και να το κρατησετε στην αγκαλια..εγω ακομα δεν μπορω να το πιστεψω..δεν ξερω πως εγινε..δεν ξερω τι κανει αυτο το πλασματακι στην αγκαλια μου..ενω την νιωθω πως ηταν στην κοιλιτσα ενω την ειδα να βγαινει και παλι δεν μπορω να το πιστεψω..ειναι απιστευτο συναισθημα απιστευτο θαυμα η γεννηση ενος παιδιου!!!ευχομαι σε οσες δεν το ζησαν ακομα να το ζησουν με το καλο!!!και οσες το περασαν φιλακια στα μικρα θαυματακια σας1

Δημοσίευση

Να σου ζησει η κορουλα σου!!!!!!!!!!

πολυ χαρηκα που διαβασα οτι επιτελους εζησες και εσυ το θαυμα της φυσης!!!! οταν ημουνα εγκυος στο 2ο σας διαβαζα που προσπαθουσες για μωρο.

Με ποιον μοιαζει;

Δημοσίευση

Μπραβο σου...να σου ζησει η μικρουλα σου...τα συναισθηματα σου ειναι τοσα πολλα που πραγματικα μας κατεκλυσαν οπως τα περιγραφεις. ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ημουνα και εγω στη λοχεια...υγεια και χαρα σε ολες μας και φυσικα στα μπεμπακια μας.

Δημοσίευση

μου φαινεται πως μοιαζει πιο πολυ στον αντρα μου! :D ειναι μια κουκλα παντως..οχι πως ειναι παιδι μου :lol: ευχαριστω για τα γλυκα σας λογια..ευχομαι σε ολες μοναδικες εμπειριες με τα μικρακια μας..

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Καλημερα κοριτσια μου γλυκα, @Maria98 περαστικα σας κοριτσακι μου, ετσι ειναι δυστυχως το πρωτοκολλο τα μωρακια κατω απο 2 μηνων και λιγη αδιαθεσια να εμφανισουν πρεπει να πανε στο νοσοκομειο, μας το ειχε πει η παιδιατρος ωστε να μην τον φερνουμε σε επαφη με κοσμο και κολλησει ιωσουλα. Ομως δε σημαινει οτι ειναι σοβαρο μην στεναχωριεσαι, λιγο υπομονη και θα πατε σπιτακι σας. Ξερω μωρακια ημερων π ειχαν κολλησει covid απο συγγενεις και ειχαν νοσηλευτει, τωρα πιστευω και ευχομαι να ειναι ελαφρυ. Ειναι καλυτερα σημερα;;
    • Ωραία απάντηση! Κ πόσο σωστή! Από τη μια έλα μωρέ κάνε μια βάφτιση για το έθιμο τπτ δεν είναι άλλα από την άλλη τα παιδιά των ομόφυλων ζευγαριών οοοοοχι...
    • Καλημέρα εγώ τώρα θα ζηλέψω @Παρασκευαιδου για εμένα έκανες πρόβλεψη ,είδες κάτι στην γυάλα μήπως και δεν το είδα ή με προσπεράσες χαχαχχαχαχ.... 
    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...