Απώλεια στην 22η βδομάδα κύησης

[roz33]

Είμαι σπίτι μετά από 1 μήνα νοσηλείας για μια απέλπιδη προσπάθεια να σώσουμε το μωράκι μας. Οι γιατροί το είχαν σχεδόν σίγουρο ότι δεν θα προχωρήσει αλλά όλοι ελπίζαμε σε μια διαφορετική κατάληξη.Δυστυχώς οι πόνοι, η αιμορραγία και η έλλειψη αμνιακού υγρού οδήγησαν σε διακοπή κύησης αφού οι γιατροί είχαν ξεγραψει την πιθανότητα το μωρό να αντέξει και να γεννηθεί. Ο δείκτης μόλυνσης από τη ρήξη του αμνιακού σάκου είχε ανέβει επικίνδυνα και για τη δική μου υγεία. Είμαι 33 χρ. Στο ιστορικό μου έχω 2 εξωμήτριες κυήσεις με αποτέλεσμα την αφαίρεση και των 2 σαλπιγγών και στη συνέχεια 2 εξωσωματικές εκ των οποίων η δεύτερη μας έφερε και την πολυπόθητη εγκυμοσύνη. Στην αρχή δεν τολμούσαμε ούτε να το σκεφτούμε ότι τελικά ήμουν έγκυος καιότι όλα εξελίσσονταν φυσιολογικά. Αφού πέρασε το πρώτο τρίμηνο αρχίσαμε να ανακοινώνουμε τα ευχάριστα. Μέχρι που ξεκίνησαν τα υγρά, κίτρινα, μετά καφέ και τελικά αίμα...Στην 20η εβδομάδα έσπασαν τα νερά και στην 22η χάσαμε τον μικρούλη μας. Ο λόγος ανεξήγητος ακόμα. Ίσως σε 45 μέρες στην ιστολογική εξέταση να μάθουμε. Ο πόνος αβάσταχτος. Έχουν περάσει μόλις 5 μέρες από την απώλεια του. Είναι νωρίς, το ξέρω. Το σώμα ακόμα είναι αυτό μιας εγκύου, μου θυμίζει τη ζωούλα που είχα μέσα μου. Θέλω να ακούσω ιστορίες γυναικών που πέρασαν απώλεια και κατάφεραν να συνεχίσουν και να αποκτήσουν ένα υγιές μωρό. Θέλω να καταλάβω γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, τι εξηγήσεις δώσατε εσείς, ή ακούσατε από άλλους.

[ToniaPap]

Καλημερα κοπελα μου,καλη εβδομαδα και καλο μηνα!!

Δεν εχω προσωπικη εμπειρια να μοιραστω μαζι σου αλλα μπορω να σου πω την εμπειρια της καλυτερης μου φιλης που την ζουσα καθημερινα σε πρωτο πλανο...

Η φιλη μου ειχε δικερο μητρα.Παρα τις αποκλησεις των γιατρων καταφερε να μεινει εγκυος!!Στην αρχη ολα πηγαιναν πολυ καλα,δηλαδη μεχρι τον 3ο μηνα!!Οταν ομως το μωρακι της αρχισε να μεγαλωνει,ειδε υγρα οπως λες εσυ και μετα αιμα....Εκανα περιδεση,και απο εκεινη τη στιγμη καθηλωθηκε στο κρεββατι.Περιπου στον 5ο μηνα,αρχισαν οι συσπασεις...πηρε κατι χαπια αλλα δεν σταματαγαν με αποτελεσμα να αναγκαστει να παει στο νοσοκομειο.Υστερα απο υπερυχο διαπιστωθηκε πως δυστυχως το μικρο κοριτσακι δεν ζουσε....Το γεννησε νεκρο..Ο πονος ηταν μεγαλος...Η αιτια ολου αυτου ηταν πως το μωρο δεν ειχε χωρο να αναπτυχθει γιατι η μυτρα ηταν χωρισμενη στα δυο.Μετα απο λιγους μηνες εκανε εγχειρηση και εσπασε το διαφραγμα απο τη μητρα της και εχει πια μια κανονικη μητρα....!!Αρχισαν λοιπον τις προσπαθειες για να ξαναμεινει εγκυος αλλα αυτα δεν συνεβαινε...Εκαναν λοιπον σπερματεγχυση και επιασε με τη πρωτη.!!!Τωρα διανυει τον 7ο μηνα της εγκυμοσυνης της,μιας πολυ δυσκολης εγκυμοσυνης,εκανε παλι περιδεση,επαθε αποκολλυση σακου,ειναι στο κρεββατι απο την πρωτη μερα,ξαπλωμενη ανασκελα με λιγο σηκωμενα ποδια,αλλα προχθες που πηγε στο γιατρο και εμαθε πως το αγορακι της ειναι 1200 πλεον και πως ολα πανε καλα,γεμισε κουραγιο και χαρα!!!!!!!!Βλεπει τους υπερυχους της χαμενης κορουλας της και τους συγκρινει με το παιδακι που μεγαλωνει μεσα της...Δεν το εχει ξεπερασει ακομα,παντα θα το θυμαται λεει,αλλα πιστευω πως θα απαλυνει λιγο ο πονος της οταν με το καλο σε 2 μηνες παρει αγκαλια το αγγελουδι της!!Κανε υπομονη κοπελα μου,ο πονος θα απαλυνει ισως οταν θα μαθεις πως εισαι εγκυος!!Δεν ξερω πως ειναι,δεν εχω πονεσει για κατι τετοιο αλλα θελω να σου μεταφερω τα λογια της φιλης μου που λεει πως ολα τελικα ξεπερνιουνται...Πως ακομα και εκεινη μετα απο εναν τοκετο που ειχε γεννοντας το αψυχο μωρακι της ολα απαλυνουν με τη χαρα καποιου νεου!!!Και στη δικη σου περιπτωση να σκεφτεσαι πως υπαρχουν και χειροτερα....Σου ευχομαι πραγματικα οτι καλυτερο,να εχεις παντα υγεια και να ξαναχαμογελασεις συντομα!!!!

[kikitsa80]

κοριτσάκι διάβασε την ιστορία μου την οποία θα βρεις στην 2 σελίδα αυτού του θέματος με τίτλο απώλεια στην 24 βδομάδα και ό,τι θες εδώ είμαι!

[Χρύσα82]

Καλησπέρα κοριτσάκι μου,

στεναχωριεμαι τόσο πολύ όταν διαβαζω τέτοιες ιστορίες..

Ειχα μια ελπίδα ότι καποια στιγμή θα σταματήσουν να συμβαινουν τέτοια πράγματα,ότι θα σταματήσουν μανούλες να χάνουν τα μωρά τους,τα παιδια τους,τα εμβρυάκια τους...

Ειμαι σίγουρη πως θα έχεις ακούσει πολλά λόγια παρηγοριάς,το μόνο που μπορώ να σου πω εγώ είναι να έχεις πίστη κ να κάνεις κουράγιο!

Τον Νοέμβριο του 2009 έμαθα πως ειμαι έγκυος !!Η χαρά ηταν μεγάλη,ημασταν 1 χρόνο παντρεμενοι κ με την πρωτη προσπαθεια έμεινα έγκυος!Το τεστ το έκανα 06,10 το πρωι κ άρχισα να παιρνω τηλέφωνο σε γονεις κ αδερφια να τους πω τα ευχαριστα!!Ακομα κ απο την δουλεια ειχα φυγει γιατι δεν μπορουσα να δουλεψω με τιποτα!Εκλαιγα συνεχεια απο την χαρά μου!Όλα πήγαιναν καλά μέχρι που την 24η εβδομάδα αποφάσισα να πάω να κάνω Β επιπέδου (ο γιατρος που με παρακολουθούσε μου ειχε πει πως δεν χρειαζοταν να κανω κ πως ηταν τζαμπα λεφτα) !!

Πήγα λοιπόν πιο πολύ για να πάρω φωτογραφίες σε 3d αλλα κ για να μάθω το φυλο,γιατι ο γιατρος που ειχα δεν μπορουσε να το διακρίνει.Αφου περίμενα 3 ώρες για την εξέταση ήρθε τελικά η σειρά μου.Με τον άντρα μου ημασταν μες την τρελή χαρά στην κυριολεξία!Όλα πήγαιναν τέλεια,ειχα μια πολύ εύκολη εγκυμοσύνη κ επιτέλους ειχε έρθει κ η ώρα να δούμε το φύλο!

ξεκίνησε η εξέταση κ στα πρώτα 5 λεπτά η γιατρός που την έκανε σταματησε να μας μιλάει,μόνο μετρήσεις έκανε,καπου εκεί την ρώτησα αν όλα είναι καλά,η απάντησή της μου έκοψε τα πόδια!!Ακόμα το σκέφτομαι κ ανατριχιάζω) "Το ξέρετε πως το μωράκι σας έχει κάποιο πρόβλημα??"Απο εκεί κ πέρα θυμάμαι ελάχιστα πράγματα..ηρθε κ άλλος ένας γιατρός κάνανε κάποιες μετρήσεις κ μας ειπαν να περιμένουμε.Ηρθαν μεσα μετά κ μας ανακοίνωσαν πως έπρεπε να κανω αμεσως διακοπή γιατι τα προβλήματα ήταν πολλά κ το μωρό δεν ήταν βιώσιμο,ηταν ένα θαυμα που ζούσε ακόμα.Θα μπορουσα να έχω πάθει κατι κ εγώ..Ουτε θυμαμαι πως βγηκα απο το ιατρειο ,ποτε εφτασα σπίτι,το μόνο που θυμαμαι.... κ τωρα κλαιω που το θυμαμαι,ειναι πως μόλις μπήκα στο σπίτι έπεσα κάτω κ άρχισα να κλαίω.τσιριζα κ ρωτούσα συνεχεια γιατι??Γιατι να συμβει αυτο σε εμενα!Το μικρό κλωτσουσε στην κοιλιά κ εγω να του ζηταω να σταματησει αλλά αυτο εκεί..Όλο το βραδυ κλαιγαμε αγκαλια με τον αντρα μου μεχρι να ξημερώσει κ μολις ξημερωσε πήγα στον γιατρο μου κ μου ζητησε απλα συγνωμη που δεν ειχε δει τιποτα κ μου ειπε πως επρεπε να μπω αμεσως στο νοσοκομείο.Ετσι κ εκανα,πήγα στο νοσοκομειο!Καπου εκει το μικρό σταματησε να κλωτσάει κ να κουνιεται,δεν ξερω αν καταλαβε τι το περιμενε κ διαλεξε να φυγει απο μόνο του τελικά,ποτε δεν θα το μάθω..Μετα απο 19 ώρες Φυσιολογικού τοκετού γεννησα τελικά ένα νεκρό μωράκι.Ζητησα να μην το δω κ να μην μαθω το φύλο του!Τα αποτελεματα του καρυοτυπου΄όμως, ηρθαν σπιτι ταχυδρομικώς κ τελικά έμαθα κ το φυλο του!Όπως επισης έμαθα πως η συγκεκριμενη περιπτωση ηταν τυχαια!Το μωρακι μου δεν ειχε κανενα συνδρομο κ καμια γεννετικη ανωμαλία!Ηταν μια πολύ σπάνια περίπτωση!Τις ιστολογικές ακόμα δεν έχω πάει να τις πάρω..Δεν βρηκα το κουραγιο,γιατι εκει θα λεει αναλυτικά τι έλειπε απο το μωρό μου!

Για ενα μηνα ήμουν πολύ χάλια,ολοι μου λεγανε πως ειμαι πολύ μικρή κ πως θα κανω αλλο παιδι,να μην στεναχωριεμαι,πως θα ηταν καλό να πήγαινα σε εναν ψυχολόγο να μιλήσω..φανταζομαι θα στα λενε κ εσενα αυτα.. Το χειρότερο ήταν βεβαια όταν γύρισα στην δουλειά,που όλοι με ρωτούσαν πότε γέννησα κ το φυλο του μωρού!Για 2 μηνες καθε μεσημερι γυρνουσα με κλαματα στο σπίτι(ειμαστε κ μεγαλη εταιρεία)

Τελικά αυτο που με βοήθησε πάρα πολύ ήταν η πίστη μου αλλά κ καποια κορίτσια απο εδω απο το φόρουμ που ειχαν περασει παρόμοιες καταστασεις.Ηταν οι μόνες που νιωθανε ακριβως όπως κ εγώ..Το ειχαν ζησει ξερανε τι περναω!!καναμε μια ομαδούλα κ μιλούσαμε σε καθημερινή βάση,πότε ειχαμε τα πάνω μας,πότε τα κάτω μας,ημασταν εκει η μια για την άλλη!!

Μετά απο 4 μηνες ξεκινησαμε κ πάλι τις προσπάθειες!Αυτην την φορά ειχαμε πολύ άγχος κ πολύ αγωνία!Το θετικό αποτελεσμα δεν άργησε κ πάλι να έρθει!Τον 2ο μηνα ημουν πάλι έγκυος!Πήγα σε καινούριο γιατρό,ειδαμε τον σάκο,ακούσαμε καρδούλα,όλα τέλεια!Αποφασισαμε με τον αντρα μου αυτην την φορα να μην πουμε τιποτα σε κανεναν!!καπου στην 8η εβδομάδα δεν άντεξα κ το είπα στους γονεις μου!βαλανε τα κλάματα κ μου ειπαν πως αυτην την φορα θα πάνε όλα καλά!Την επόμενη εβδομάδα πήγα στον γιατρό σε προγραμματισμένο ραντεβού κ δυστυχώς είδαμε πως δεν χτυπούσε πια η καρδούλα..Ημουν πολύ ψυχραιμη μέχρι που έφτασα πάλι στο σπίτι όπου κ ξεσπασα.Αυτην την φορα όμως όλα ηταν διαφορετικά..Πάλι πονούσα όμως έλεγα κ δόξα τον Θεό που ότι έγινε,έγινε νωρίς!Δεν θα άντεχα άλλη μια γέννα χωρις μωρό..τελικά αυτος ο καρυότυπος έδειξε μια ανωμαλια γεννετική που ειναι πολύ συχνό φαινόμενο δυστυχώς.Εγινε εξεταση κ συγκριση με το πρώτο το μωρο κ φανηκε πως δεν υπαρχει καμια σχεση του ενος με του άλλου!Δεν υπάρχει δηλαδη κληρονομικότητα!Κ τα δυο ήταν τυχαια γεγονότα!Αυτο μου εδωσε κουραγιο!

Μετά απο αυτο πεισμωσα ακόμα περισσοτερο,ενω τις πρωτες μερες έλεγα πως δεν θελω να κανω παιδι,μια εβδομαδα μετα μετρουσα τις μερες να περασουν να ξεκινησουμε πάλι τις προσπαθειες!να'ναι καλά κ τα κοριτσάκια μου βεβαια απο την ομαδούλα μας,που ηταν όλο αυτο το διαστημα κοντα μου κ μου εδιναν κουράγιο!(Ακόμα είναι..πλέον όμως ειναι οι κολλητές μου!)

Οταν περασε ο καιρός καναμε καποιες προσπαθειες,η ψυχολογία ηταν πεσμενη κ το άγχος πολύ..περασαν 4-5 μηνες χωρις αποτελέσματα!τελικά ειπαμε με τον άντρα μου να το αφησουμε για ένα τριμηνο,που ηταν κ το καλοκαιράκι,να χαλαρώσουμε κ να ξεκινησουμε πάλι τις προσπαθειες απο Σεπτέμβρη..(έχω πολύ περιεργο κυκλο κ επρεπε αναγκαστικα να μετραω τις ημερες)

Τελικα μεσα στο καλοκαιράκι έμαθα τα ευχαριστα.Αυτην την φορά η χαρα δεν ηταν ίδια!μπορω να πω πως πιο πολύ ένιωσα φόβο,μηπως συμβει πάλι κάτι..Το ανακοινωσα αμεσως στους γονεις αλλα κ στους πολύ καλους μας φιλους!Οι πρωτοι 6 μηνες ήταν μεσα στο άγχος κ τον φοβο!καθε φορα που πηγαινα στην γιατρο μου νομιζα πως θα σπάσει η καρδια μου,μεχρι να ακουσω το "ολα καλά" μου εφευγε η ψυχή!Δόξα τον Θεό όλα πήγαν καλά αυτην την φορά κ έχω ένα αντρακι 34 ημερων στην αγκαλιά μου..

Ποτέ δεν ξεχασα κ ούτε θα ξεχασω τα δυο μωράκια μου που έχασα..Απλά όπως ειπε κ η Τονια ο γιος μου,μου απαλυνε τον πόνο!

Δεν ξερω τελικά γιατι γίνονται όλα αυτα,ξερω όμως πως μεσα απο τις δυσκολίες που πέρασα,έμαθα να εκτιμάω καποια πράγματα κ να βλεπω την ζωη αλλιώς!

Σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου,συντομα να ξαναμεινεις εγκυούλα γιατι ξερω πως μόνο αυτο θα απαλύνει τον πόνο σου κ όταν ερθει το μωράκι να μεινει μέχρι το τέλος κ να ειναι γερό..

Οτι χρειαστεις μην διστασεις.. Πολλά φιλια

[maraki24]

Κοριτσάκι μου οτι και να σου πω το ξερω πως τα λογια θα 'ναι λιγα και τοσο φτωχα για να απαλύνουν ένα τέτοιο πόνο. Εγώ εχασα το κοριτσάκι μου στην ιδια βδομάδα με εσένα.22η... Ενώ όλα ήταν μια χαρά, ξαφνικά είχα υγρα, και τα ξημερώματα ειχα συσπασεις και λιγο ροζ. Πήγα στην κλινική, είχαν σταματησει οι πονοι αλλα όταν πήγα τουαλετα ενιωσα ότι θα μου πεσει το μωρο.Αναγκαστικα γεννησα το κοριτσάκι μου το οποιο ζουσε και κλωτσουσε μεχρι την τελευταια στιγμη.Η αιτια?Ανεπάρκεια τραχηλου... Πονεσα πολύ, κι ακομα μεσα μου πονάω.Δεν ξεχασα το κοριτσακι μου απλά με τη γεννηση του γιου μου πήγα ενα βημα μπροστα.Ακομα κάποιες φορες το θυμαμαι και κλαιω, το ιδιο και τωρα που σου γραφω.Πρεπει να πάρεις δυναμη και να σηκωθεις με πολύ κουραγιο.Μην ψάχνεις το γιατι...οταν το εκανα απλά επεφτα και πιο πολύ.

Στην 2η εγκυμοσύνη μου εκανα περιδεση τραχηλου στη 14η εβδ και ξαπλωνα σε ολη τη διαρκεια.Ειχα πολύ αγχος και αγωνια και οπως ειπε και η φιλη πιο πανω κοιτουσα τους υπερηχους και τους συγκρινα.Στον 7ο μηνα ειχα και αιμορραγια και με κρατησαν 4 μερες στην κλινικη.Τα καταφερα ομως και γεννησα το αγορακι μου και ξαναγεννηθηκα.

Συμφωνω επισης με ολα οσα σου εγραψε η φιλη μου Χρυσα.Μαζι το ξεπερασαμε.Κλαψαμε, πονέσαμε αλλες φορες πάλι γελάσαμε αλλα βγηκαμε πιο δυνατες και τωρα καποια πραγματα τα κοιταμε αλλιως.Μακαρι να γινοταν ενα θαυμα και καμια αλλη μανουλα να μην το περάσει αυτο.

Να εχεις πιστη κοριτσι μου...Για οτι θες εδω ειμαστε.

[roz33]

Ευχαριστώ για τις άμεσες απαντήσεις σας. Είναι βάλσαμο ψυχής να ακούω ότι παρόλες τις ταλαιπωρίες κάποια στιγμή τα πράγματα πηγαίνουν καλά. Μακάρι να μην χρειαζόταν να πονέσουμε τόσο πολύ για κάτι που νομίζουμε ότι θα είναι εύκολο στη ζωή μας. Είμαι σίγουρη ότι η ευτυχία είναι πάντα κάπου εκεί απλά θέλει να περιμένεις χωρίς αγωνία και κυνηγητό για το πότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή και για σένα.

Θέλω να μιλάμε. Ανακουφίζει και δίνει κουράγιο. Να χαίρεστε κάθε λεπτό τα γλυκά μωράκια σας!

[μαμα Παναη]

κοριτσακι μου ποσο σε καταλαβαινω...........

2 απριλιου πριν 2 χρονια θα γενναγα προγραμματισμενα το 2ο παιδακι μου!!!!!!!

αυτο ομως δεν εγινε γιατι ξαφνικα σταματισε η καρδουλα του 12βδ και 3 ημερ!!!!!

η χθεσινη μερα ,ηταν πολυ δυσκολη για μενα.......κανενας δεν θυμηθηκε τιποτε.....εγω ομως ειμαι μανα και αυτο ηταν παιδι μου.....και ο πονος παντα θα υπαρχει ...απλα τωρα εχω 2 αντρακια που τον μετριαζουν!!!!!!!

ο χρονος ειναι γιατρος,θα κανεις συντομα παιδακι και η ζωη σου θα αλλα ξει σελιδα.

σε φιλω κανε κουραγιο

[roz33]

Αλλο ένα δύσκολο πρωινό. Η απουσία του κάνει κάθε στιγμή δύσκολη. Τίποτα δεν είναι ίδιο πια. Οι παρήγορες κουβέντες σας και η αγάπη που μου στέλνετε βοηθούν πολύ. Οι φίλοι, οι συγγενείς είναι δίπλα μου. Στο μυαλό μου είναι μόνο το μωρό μου. Μέσα στη πικρία μου νιώθω και απέραντη αγάπη και είναι το μοναδικό πράγμα που μου ζεσταίνει τη ψυχή σε αυτή τη δύσκολή στιγμή.

[ToniaPap]

Καλημερα κοπελα μου!!!

Ειναι φυσιολογικο το μυαλο σου να ειναι μονο στο μωρο σου,αφου το περιμενες με τοση λαχταρα,εδω εγω ειχα μια μερα καθυστερηση και απογοητευτηκα μολις αδιαθετησα,οχι εσυ,τι να λεμε τωρα.Ειναι δυσκολο το φανταζομαι να σκεφτεις κατι αλλο,μην προσπαθεις προς το παρον να κανεις κατι αλλο,το ξερω πως δεν θελεις να ξεχαστεις πως θελεις να σκεφτεσαι μονο αυτο.Ειμαστε ολοι εδω για να λες οτι θελεις,και σε μενα μπορεις να λες οτι θελεις μια και ειμαι λιγο πιο...ειδικος,λογω λειτουργηματος.

Αυτο που θα σου ελεγα εγω να κανεις ειναι να "κουρνιασεις"στην πιο ζεστη αγκαλια,του αντρουλη σου,της μαμας σου,καποιας φιλης,του μπαμπα σου,εκει που νοιωθεις εσυ ασφαλεια και να ξεσπασεις,να κλαψεις,να βγαλεις λιγο βαρος...μη μιλας μονο βγαλε λιγη πικρα απ'οση κρυβεις μεσα σου...Δεν θα νοιωσεις ανακουφιση,αλλα μονο πονο...Σ΄'αυτη τη περιπτωση πρεπει να ερθεις ακομα περισσοτερο αντιμετωπη με τον πονο,να τον εξαντλισεις και μετα θα σηκωσεις γερα το κεφαλι και θα πεις πως σε περιμενουν καινουριες χαρες!!!Θα δεις πως ολα θα πανε καλα!!Μη φοβασαι,απλα θρηνησε το μωρακι σου και εσυ το δικαιουσαι και αυτο το αξιζει.Και μιλα,λεγε οτι θες,ειτε απο εδω,ειτε σε καποιον αλλον δικο σου ανθρωπο,αν και η.."πολυτελεια"της ανωνυμιας που μας χαριζει αυτο το forum μας εξασφαλιζει την ευκαιρια να μιλαμε πιο ανετα...Καλη σου μερα λοιπον!!!Φιλια πολλα!!

[Θέλω να γίνω μαμά]

Λυπάμαι πολύ γι' αυτό που σου συνέβη...

Μακάρι σύντομα να έχεις στην αγκαλιά σου ένα μωράκι να σου μετριάζει τον πόνο σου!

[Tonia P-M]

Καλησπερα και απο εμενα.Διαβασα την ιστορια σου και στεναχωρεθηκα παρα πολυ......Κριμα κοπελα μου,πολυ αδικο αυτο που συνεβη....Θελω να σου πω πως γραφτηκα σε αυτο το site υστερα απο προτροπη μιας φιλης και ξαδερφης μου πλεον,η οποια εχει περασει τα ιδια με σενα.Εχασε και αυτη το μωρακι της και υπεφερε πολυ.Αλλα τωρα ειναι παλι εγκυος(στην 28η εβδομαδα),με δυσκολη εγκυμοσυνη παλι,αλλα ολα πανε καλα!!Να σκεφτεσαι παντα θετικα και σιγουρα οπως γραφει και παραπανω μια συνονοματη μου,η ΤοniaPap(που θα μπορουσα να ειμαι εγω,αφου η ιστορια που περιγραφει ειναι ιδια με της δικης μου φιλης) ο πονος θα γινει πιο μαλακος οταν θα ξαναμεινεις εγκυος!!Απ'οτι βλεπω συμβαινει σε πολλες κοπελες και δεν εισαι η μονη....αλλα ολες μετα λενε την θετικη εξελιξη,δηλαδη ολες μετα απεκτησαν ενα υγειεστατο και ομορφο μωρακι!!!Να εισαι καλα κοπελα μου και να πανε ολα καλα!!!!

[girl84]

Κοριτσακι μου γλυκο πολυ λυπαμαι γι αυτο που σου συνεβηκε!

Ευχομαι Ο Θεος και Η Παναγια να σου στειλουν ενα υγιες και γερο μωρακι να απαλυνει τον πονο σου!

Να θυμασαι πως Ο Θεος εχει για ολους και να χεις πιστη!

Κουραγιο και δυναμη κοριτσακι μου!

[Edie1901]

εύχομαι πολύ σύντομα να βιώσεις την απόλυτη ευτυχία! να έρθει ένα άλλο μωράκι στη ζωή σου, να σου δώσει μεγάλη χαρά, με μια γλυκιά πάντα ανάμνηση για το αγοράκι σου. το μόνο ίσως παρήγορο είναι πως μάλλον όλα γίνονται για κάποιο λόγο που εμείς αγνοούμε... μακάρι όμως να μη συνέβαινε σε καμιά μανούλα κάτι άσχημο. κοιτάξτε τις εξετάσεις σας, επιβεβαιώστε ή ελέγξτε κάποιους παράγοντες, οπλιστείτε με αισιοδοξία και θάρρος και με τη βοήθεια της Παναγίτσας μας όλα θα είναι σύντομα πολύ καλύτερα!

[ντοραμ]

λυπαμαι ειλικρηνα γι'αυτο που βιωσατε και σου ευχομαι ολοψυχα να σου δωσει η παναγιτσα ενα γερο μωρακι συντομαΚαταλαβαινω απολυτα τα συναισθηματα και τον πονο που νοιωθεις ,το ιδιο νοιωθω και 'γω. Ειχα πριν τρεις εβδομαδες ενδομητριο θανατο ενω βρισκομουνα κ εγω στην 22η εβδομαδα της κυησης.Αν και αισθανομουν οτι κατι δεν πηγαινε καλα και ρωτησα τον αντρα μου μηπως μικραινε η κοιλιτσα μου ,μονο εγω το καταλαβαινα εφοσον εκανα καποιες κινησεις πιο ευκολα τις τελευταιες ημερες.Στις 15 μαρτιου λοιπον πηγα στον γιατρο και ξε μου για τηνεξεταση του μηνα οπου εκει γκρεμιστηκε ολη μου η χαρα.(Ειχα και εγω παλιοτερα μια αποτυχημενη εξωσωματικη και ειχα πιστεψει ,οπως μου ειχαν πει οι γιατροι,πως ειναι δυσκολο να συλλαβω φυσιολογικα.Και να που η παναγια τους διεψευσε και δεν μπορουσαμε να πιστεψουμε αυτο που βλεπαμε στο τεστ και το ιδιο βραδυ και στο ιατρειο.Μου ειπε να προσεχω ,ητανε πολυ χαμηλα ,θεραπεια και αναπαυση αλλα καθε φορα και σε καθε επισκεψη τα νεα ηταν ολο και πιο αισιοδοξα οποτε πηρα και εγω λιγο τα πανω μου ,με εξαιρεση μιας αποκολλησουλας στην πορεια ,την οποια και ξεπερασα.)Ητανε ατελειωτες οι ωρες του τοκετου και πολυς ο ψυχικος πονος επειτα.Θα δεις που η παναγια θα μας ανταμοιψει με τον καλυτερο τροπο.Θα κανουμε κουραγιο ,γυρω μας υπαρχουν και αλλοι με μεγαλυτερους σταυρους στις πλατες τους.Ελπιδα και κουραγιο κορατσακι μου και ολα θα πανε καλα.

[evinicolas1980]

Μπαίνοντας και διαβάζοντας ιστορίες στο φόρουμ,ανακαλύπτεις πως δεν είσαι η μονη.αφου και οι υπόλοιπες κοπέλες με ίδιες εμπειρίες,βρήκαν τη δύναμη να προχωρήσουν παραπέρα,να είσαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις και συ...και εγω είχα μια άσχημη εμπειρία μετα το απο διάγνωση ομφαλοκηλης στη 13η βδομάδα.στην αρχή παρ´ολο που άκουγα και άλλες τέτοιες ιστορίες, πίστευα ότι μόνο εγω πόνουσα τόσο πολυ.μετα μπαίνοντας στα διάφορα φόρουμ όπου οι κοπέλες εξέφραζαν τα συναισθήματα τους πιο ελεύθερα καταλαβα ότι όλοι πόνουσαν το ίδιο με μένα.έβλεπα επίσης ότι μετα έβρισκαν τη δύναμη για μια νέα εγκυμοσύνη.έτσι και εγω βρήκα τη δύναμη να ξαναπροσπαθησω και εδώ και τρεις μήνες κρατώ στην αγκαλια μου το μικρουλη μου και ευχαριστώ το Θεό για αυτο το θαύμα.

Σου εύχομαι ένα νέο σπορακι να μπει σύντομα στην κοιλιτσα σου....

Θα δεις ότι και εσυ σε λίγο καιρό θα θέλεις να μοιραστείς την εμπειρία σου για να δώσεις κουράγιο σε άλλους.

[ismini2]

Πραγματικα καλη δυναμη...ευχομαι συντομα να κρατησεις ενα μωρακι στην αγκαλια σου το οποιο θα σου απαλυνει ολο τον πονο..Γνωριζω καλα διοτι και εγω εχω χασει μωρο 21 εβδ...

[emmi]

Καλημέρα και χρόνια πολλά σε όλες τις κοπέλες του φόρουμ. Βρήκα καταφύγιο εδώ γιατί περνάω και εγώ δύσκολες μέρες λόγω της απώλειας που είχα πριν από ένα μήνα περίπου. Δυστυχώς έχασα και εγώ δύο μωράκια στην 22η εβδομάδα κύησης λόγω ανεπάρκειας τραχήλου. Οι στιγμές τραγικές. Δεν χρειάζεται να πω πολλά σε όσες το έχουν ήδη βιώσει. Εικόνες, μνήμες, συναισθήματα πιστεύω ότι είναι ίδια και απαράλλαχτα για κάποια γυναίκα που δεν καταφέρνει να τελειώσει αισίως την εγκυμοσύνη της, για κάποια γυναίκα που προσπάθησε πολύ να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα και δεν τα κατάφερε. Μπήκα περισσότερο εδώ μέσα για να γίνω μέλος μιας παρέας που έχει βιώσει το ίδιο γεγονός. Γιατί κακά τα ψέματα ο σύζυγος, ο περίγυρος, οι φίλοι σε στηρίζουν, αλλά τα βράδια όταν κλαις μόνη σου, όταν σπαράζεις και η ψυχή σου γίνεται χίλια κομμάτια, τότε είσαι μόνη σου. Και αυτοί που μπορούν να σε καταλάβουν περισσότερο από τον καθένα είναι άνθρωποι που έχουν περάσει από την ίδια κατάσταση. Μετά το αρχικό σοκ της αποβολής πίστευα ότι ο χρόνος θα ήταν ο καλύτερος γιατρός. Αλλά δυστυχώς μέρα με τη μέρα εγώ βυθίζομαι όλο και περισσότερο σε σκέψεις, δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυα μου, δεν θέλω να βγαίνω έξω, δεν πάω στη δουλειά μου, δεν έχω όρεξη για τίποτα. Δεν θέλω να ακούω άλλο το κλασικό "δεν πειράζει, νέοι είστε θα ξαναπροσπαθήσετε" ή "έτσι ήθελε ο Θεός". Πειράζει και μάλιστα πολύ. Δεν αντέχω να βλέπω καροτσάκια στο δρόμο, παιδάκια να παίζουν. Γυρνάω και κοιτάω με παράπονο. Δεν έχω μπει ακόμη σε διαδικασία εξετάσεων για το τι έφταιξε, τι δεν πήγε καλά. Προσπαθώ να δουλέψω το ψυχολογικό κομμάτι. Ελπίζω εδώ μέσα η μία με την άλλη να βρούμε το ψυχικό σθένος, τη δύναμη, την αισιοδοξία να προχωρήσουμε μπροστά. Στο μυαλό μου και στην ψυχή μου θα είναι μέχρι να κλείσω τα μάτια μου αυτά τα δύο μωράκια, ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι, που δεν κατάφερα να τα κρατήσω στην αγκαλιά μου!!! Δεν θα τα ξεχάσω ποτέ!!!!

[xtinaki]

dystixws viwnw ton idio pono apo tis 6 aprilio otan stin b epipedou diapistwsame oti to agoraki mas(ekeini ti mera mathame kai to fullo tou mwrou mas....)eixe sovaro provlima ston egefalo....otan arxise na ginete i exetasi kai ola htan fysiologika eniwtha ena varos na fevgei...omws i exetasi den eixe aisio telos gia mas...kapoia stigmi o giatros stamatise apotoma..kai tote gremistike o kosmos mas olos...agenesia mesoloviou i diagnwsi...amesws perimename na erthei o epikefalis kathigitis tis klinikis kai kapoioi akoma giatroi gia na ksanagineii exetasi...to sumperasma idio...etsi kleistike rantevou thn deytera gia magnitiki emvriou...to savatokyriako pou mesolavise htan isws to dyskolotero tis zwis mou..eniwtah to mwraki mou na kineite kai ithela na to stamatisw..iksera mesa mou oti ola tha teleiwnan...kiayto sa na ithele na mou deiksei oti einai edw...o ponos frixtos...o antras mou einai o monos logos pou mporesa na stathw orthia kai na mhn dialithw entelws...me sthrize opws kai oli i oikogeneia kai oi filoi alla oso kai na prospathoun den mporoun na niwsoun pws einai na iketeveis ton theo na kanei to mwraki sou na stamatisei na kineite...kathe kinisi kai mia maxairia gia mena...th deytera meta tin exetasi mas anakoinwthike oti dystixws i katastasi htan polu xeiroteri apo ayti pou fanhke sthn b epipedou...to mwraki mas...me anyparktes pithanothtes viwsimothtas...i epilogi...anyparkti..eprepe mesa se 1 mera na prospathisw na katalavw to giati...na to empedwsw..na thrinisw..na to apodexto...ma pws ginete ayto....thn tetarti 11 apriliou ekana eisagwgi sto attiko.o giatros mou ekane megales prospatheies na mporesw na mpw grhgora gia na teleiwsei to martyrio mou...telika apo to meshmeri ths tetartis arxise i diadikasia diakopis...oi ekkliseis mou sthn panageia me voithisan kai thn pempti to prwi espasan ta nera..mexri tis 11.30(koitaksa to roloi tou xeirourgeiou...ithela a thymamai...)eixe teleisei o toketos..eixa gennisei...ena mwraki pou den antikrisa pote..den tha agaliasw pote...evlepa tis manoules me ta mwrakia tous kai o ponos ginotan olo kai pio avastaxtos...den kserw pote an tha mporesw na to kseperasw...na ksexasw pote...to prwto mou mwraki to eniwsa..akousa thn kardoula tou na xtypa mazi me th diki mou...oi giatroi mas diavevewsan oti htna kathara kataskevastiko provlima kai oxi klhronomiko...otan vgoun ta apotelesmata tou karywtipou kai tis istologikis tha mporesoume na anakoufistoume ligo..oxi o ponos tis apwleias..alla na meiwsoume tis pithanothtes na to ksanazisoume...kai se 3 mhnes tha mporesoume na ksekinisoume pali thn prospatheia mas na apoktisoume to mwraki pou toso laxtarame...to deytero paidaki mas...apofasiasem me ton antra mou na mhn to afhsoume na ams dialisei olo ayto...alla na mas enwsei akoma perissotero..kai meta na eimaste etoimoi na ypodextoume to deytero mwro mas...o ponos oso pernan oi meres de ligostevei..shmera phgame na kanoume to exitirio kai mpainontas sto nosokomeio arxisa na klaiw...oso mporw prospathw na stekomai orthia...alla akoma den mporw na to xwnepsw oti i koilitsa mou emeine adeia...kapoies fores kanei spasmous to entero mou kiegw nomizw oti nwthw to mwro mou...mesa se deyterolepta prospathw na me epanaferw...koritsia...oses to exete viwsei kserete pws einai...kouragio mono kai dynamh prepie na deiksoume..kai nai peirazei..den mporoume na kanume oti de sinevei tipota..alla orthies!!!kielpizw syntoma na mas lipithei o theos kai na mas steilei ta mwra mas...mexri tote as kleisei sthn agalia tou ta aggeloudia mas kai na mas ta prosexei.......

[Χρύσα82]

dystixws viwnw ton idio pono apo tis 6 aprilio otan stin b epipedou diapistwsame oti to agoraki mas(ekeini ti mera mathame kai to fullo tou mwrou mas....)eixe sovaro provlima ston egefalo....otan arxise na ginete i exetasi kai ola htan fysiologika eniwtha ena varos na fevgei...omws i exetasi den eixe aisio telos gia mas...kapoia stigmi o giatros stamatise apotoma..kai tote gremistike o kosmos mas olos...agenesia mesoloviou i diagnwsi...amesws perimename na erthei o epikefalis kathigitis tis klinikis kai kapoioi akoma giatroi gia na ksanagineii exetasi...to sumperasma idio...etsi kleistike rantevou thn deytera gia magnitiki emvriou...to savatokyriako pou mesolavise htan isws to dyskolotero tis zwis mou..eniwtah to mwraki mou na kineite kai ithela na to stamatisw..iksera mesa mou oti ola tha teleiwnan...kiayto sa na ithele na mou deiksei oti einai edw...o ponos frixtos...o antras mou einai o monos logos pou mporesa na stathw orthia kai na mhn dialithw entelws...me sthrize opws kai oli i oikogeneia kai oi filoi alla oso kai na prospathoun den mporoun na niwsoun pws einai na iketeveis ton theo na kanei to mwraki sou na stamatisei na kineite...kathe kinisi kai mia maxairia gia mena...th deytera meta tin exetasi mas anakoinwthike oti dystixws i katastasi htan polu xeiroteri apo ayti pou fanhke sthn b epipedou...to mwraki mas...me anyparktes pithanothtes viwsimothtas...i epilogi...anyparkti..eprepe mesa se 1 mera na prospathisw na katalavw to giati...na to empedwsw..na thrinisw..na to apodexto...ma pws ginete ayto....thn tetarti 11 apriliou ekana eisagwgi sto attiko.o giatros mou ekane megales prospatheies na mporesw na mpw grhgora gia na teleiwsei to martyrio mou...telika apo to meshmeri ths tetartis arxise i diadikasia diakopis...oi ekkliseis mou sthn panageia me voithisan kai thn pempti to prwi espasan ta nera..mexri tis 11.30(koitaksa to roloi tou xeirourgeiou...ithela a thymamai...)eixe teleisei o toketos..eixa gennisei...ena mwraki pou den antikrisa pote..den tha agaliasw pote...evlepa tis manoules me ta mwrakia tous kai o ponos ginotan olo kai pio avastaxtos...den kserw pote an tha mporesw na to kseperasw...na ksexasw pote...to prwto mou mwraki to eniwsa..akousa thn kardoula tou na xtypa mazi me th diki mou...oi giatroi mas diavevewsan oti htna kathara kataskevastiko provlima kai oxi klhronomiko...otan vgoun ta apotelesmata tou karywtipou kai tis istologikis tha mporesoume na anakoufistoume ligo..oxi o ponos tis apwleias..alla na meiwsoume tis pithanothtes na to ksanazisoume...kai se 3 mhnes tha mporesoume na ksekinisoume pali thn prospatheia mas na apoktisoume to mwraki pou toso laxtarame...to deytero paidaki mas...apofasiasem me ton antra mou na mhn to afhsoume na ams dialisei olo ayto...alla na mas enwsei akoma perissotero..kai meta na eimaste etoimoi na ypodextoume to deytero mwro mas...o ponos oso pernan oi meres de ligostevei..shmera phgame na kanoume to exitirio kai mpainontas sto nosokomeio arxisa na klaiw...oso mporw prospathw na stekomai orthia...alla akoma den mporw na to xwnepsw oti i koilitsa mou emeine adeia...kapoies fores kanei spasmous to entero mou kiegw nomizw oti nwthw to mwro mou...mesa se deyterolepta prospathw na me epanaferw...koritsia...oses to exete viwsei kserete pws einai...kouragio mono kai dynamh prepie na deiksoume..kai nai peirazei..den mporoume na kanume oti de sinevei tipota..alla orthies!!!kielpizw syntoma na mas lipithei o theos kai na mas steilei ta mwra mas...mexri tote as kleisei sthn agalia tou ta aggeloudia mas kai na mas ta prosexei.......

Πόσο πολύ σε νιώθω να'ξερες.

ΔΙαβαζοντάς σε,νομιζα πως διαβαζω την δική μου ιστορία!

Κουράγιο κοριτσάκι μου.Εύχομαι σύντομα να κρατάς γερό στην αγκαλιά σου ένα μωράκι..Μόνο έτσι θα απαλύνει ο πόνος που νιώθεις..

[maraki24]

Τι να πω κοριτσια μου?Το βιωσα κι εγω και ο πονος ειναι αβασταχτος. Ευχομαι ολοψυχα σε ολες να ερθει συντομα ενα δευτερο μωρακι και να απαλύνει τον πονο..

Σας νιωθω απόλυτα..

[KONNA]

καλησπέρα κορίτσι μου..

η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω τι να πω...κουράγιο, υπομονή...μου φαίνονται λέξεις δύσκολες...

εγώ είχα εξωμήτρια κύηση κ έγινε νωρίς η διακοπή με αφαίρεση σάλπιγγας..μου φαίνεται πολύ δύσκολο σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, ο Θεός να σου δίνει κουράγιο...

ωστόσο θέλω να πω πως κ εμ'ενα μετά την εξωμήτρια κύηση μου βρίκαν κ μονόκερο μήτρα (αυξημένες πιθανόττες αποβολής) κ διάφορα άλλα προβλήματα..

όμως με πίστη και πολύ προσευχή εμεινα κ πάλι έγκυος...ε'ιχα δύσκολη εγκυμοσύνη αλλά όλα πήγαν καλά στο τέλος και όλα τα υπόλοιπα τα ξεπερνάς...δεν τα ξεχνάς ποτέ, τα ξεπερνάς όμως...

κ εμένα εάν μου έλεγαν πριν τρία χρόνια ότι θα προσπαθούσα να δώσω κουράγιο σε άλλες γυναίκες κα να λέω έτσι την περίπτωση μου δεν θα το πίστευα..

να σκέφτεσαι ότι με τη βοήθεια το Θεού κάθε μέρα θα νιώθεις όλο κ καλύτερα και όλα θα πάνε καλά...

[roz33]

Χρειάζεται χρόνος για να αντιμετωπίσει κανείς ξανά τη ζωή που είχε, να βρει κουράγιο, να αποδεχτεί ότι το όνειρο του ερχομού ενός μωρού, το ίδιο το μωρό, δυστυχώς δεν υπάρχουν πια. Αυτό πονάει πιο πολύ και θέλει πολύ μεγάλη προσπάθεια για να αφήσεις πίσω αυτά που έγιναν και να ζήσεις το τώρα. Το μετά, οι σκέψεις για το αύριο, εμένα προσωπικά δεν με βοηθούν. Ελπίζω ότι θα έχω κάποτε ένα μωρό στην αγκαλιά μου, αλλά τώρα πρέπει να "φτιάξψ" εμένα και τη σχέση με τον άντρα μου ξανά. Να είμαστε ξανά ευτυχισμένοι και όχι να κοιτάμε τον τοίχο και να μιζεριάζουμε στον πόνο μας. Πέρασαν 23 μέρες για μένα και δεν πονάω ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο. Πονάω το ίδιο αλλά διαφορετικά. Έχω όμως μεγαλύτερη ικανότητα να αταματάω τις σκέψεις που με βασανίζουν και να απολαμβάνω έστω και λίγο τη στιγμή. Θέλω να αγαπήσω ξανά τη ζωή μου και τους ανθρώπους που έχω γύρω μου χωρίς να κοιτάω τον πόνο μέσα μου. Να κοιτάξω έξω και να απολαύσω τον καφέ που πίνω με τη φίλη μου, τις στιγμές που έχω στο σπίτι μου ή έξω από αυτό. Να θυμηθώ πώς είναι να μην πονάς και να μην υποφέρεις τόσο πολύ. Το μέλλον δεν θέλω να το κοιτώ. Έχω μια ζωή στο σήμερα που όσο επώδυνα και αν είναι θέλω να τη ζήσω και να με νιώσω να βγαίνω σιγά σιγά από όλα τα δύσκολα συναισθήματα. Το έχω ζήσει άλλες 2 φορές αυτό εξάλλου, όχι βέβαια τόσο επώδυνα όσο τώρα, αλλά και τότε μόλις άρχιζα να ¨αναδύομαι" από τον πόνο και τη μελαγχολία, ένιωθα ξανά γεμάτη, ολόκληρη. Κουράγιο σε όλες εμάς που ζούμε κάτι παρόμοιο. Ένα μπράβο σε όλες μας που παλέψαμε τόσο πολύ να αντιμετωπίσουμε όλες τις τρομακτικές στιγμές, να πάρουμε αποφάσεις τόσο σημαντικές και να υποστούμε το πένθος για τα μωρά που χάσαμε. Ευτυχώς ο ήλιος βγαίνει κάθε μέρα και θυμίζει ότι η ευτυχία και η χαρά θα ξανάρθουν στη ζωή μας, αρκεί και εμείς λίγο να την αφήσουμε.

[Tonia P-M]

Καλησπερα roz33!!Χαιρομαι πολυ γιατι διαβαζοντας το μυνημα σου διακρινω αισιοδοξια και αυτο ειναι πολυ σημαντικο!!!!Σίγουρα δεν μπορεις να ξεχασεις γιατι ειναι μεγαλη η στεναχωρια σου και δεν ξεχνιεται ευκολα.....Αλλα και μονο που εχεις συνειδητοποιησει πως ο ηλιος βγαινει καθε μερα και πως η χαρα σε περιμενει θα τα καταφερεις!!Εγω το μονο που μπορω να κανω ειναι να σου δωσω κουραγιο και να σου ευχηθω τα καλυτερα να σε βρουν συντομα!!!!!!!!

[xtinaki]

@roz33 koritski mou kserw ti pernas...se niwthw..kai diavazontas to mhnyma sou eniwsa tin aisiodoksia kai tha prospathisw na klepsw ligo apo aytin kiegw..giati egw akoma den mporw na aisiodoksisw...einai polu nwris...11 meres prin exasa to mwro mou kiakoma den kserw an to exw siniditipoieisei...seyxaristw pou me to mhnyma sou mekanes na pismwsw ligaki kiegw...eimaste edw orthies ygieis kai me osi dynami exoume tha to palepsoume...mazi me tous antres mas xeri xeri na prospathisoume na vroume ksana to xamogelo kai tin elpida oti ola tha pane kalytera...siga siga xwris piesi..kai oxi o xronos den einai o kalyteros giatros...to na xaseis to mwro sou den mporei na ksexastei osos xronos kai na perasei...panta tha to skeytomaste kai tha to agapame akoma kian den to pirame pote agalia..kai tha elpizoume na einai xamogelasto apo kei psila kai na mas prosexei...elpizw syntoma na mas steiloun ta ageloudia mas ta adelfakia tous kai na mporesume na dwsume oli mas tin psixi kai tin agapi pou toso laxtarame...prostoparon koitame ton pono katamata me elpida na ton nikisoume...

[MariamC]

Λυπαμαι παρα παρα πολυ για αυτα που περνας και περασες μπορω να σε καταλαβω διοτι και γω πριν απο 4 μηνες περασα και γω τα ιδια.......το χασα στην 19 βδομαδα......ειχαμε παει για μια επισκεψη προγραμματισμενη και δεν χτυπουσε η καρδουλα της......δεν θυμαμαι και πολλα απο τη αποξεση θυμαμαι τους πονους την αισθηση που βγηκε διοτι γεννησα κανονικα ......και τωρα προσπαθω να ξεχασω αρκετα......εγω μονο με εξοσωματικη μπορω να μεινω ξανα εγκυος δεν μπορω να μεινω φυσικα θα με παρηγορουσε και θα ειμουν καλυτερα ψυχολογικα αν εμενα φυσικα.Τωρα αποφασισα να παω σε ψυχολογο ισως βοηθηθω καλυτερα καναμε καρυοτυπο και ιστολογικες εξετασεις και δεν βρεθηκε τιποτε ηταν ολα φυσιολογικα..............στην ιστολογικη εδειξε οτι ειχα αιματωμα στον πλακουντα και στους πνευμονες της ειχα αποκολληση πλακουντα και μετα δημιουργηθηκε αιματωμα αλλα δεν το γνωριζα αυτο δεν μου το χε πει ο γιατρος....... ελπιζω και πιστευω οτι θα ρθουν καλυτερες μερες ολα αυτα που διαβασα απο τις αλλες κοπελες οτι μετα απο μια αποβολη η δευτερη παη καλυτερα ελπιζω και ευχομαι μονο αυτο.Κοραγιο κοπελλα και οτι θες εδω ειμαι