παλινδρομη και αποξεση την 9η εβδομαδα...και τωρα???

[3wtiko]

η πρώτη μου εγκυμοσύνη και την περίμενα πως και πως...ήρθε περίεργα με 3 αρνητικα τεστ αλλα ήρθε και μας έφερε τόσο χαρά..ήταν οι πιο όμορφες γιορτές της ζωής μου..σκεφτόμουν οτι ο νέος χρόνος θα μας φέρει το πιο πολύτιμο δώρο, το μωρό μας...μου έτυχε και το φλουρί στη βασιλόπιτα....πετούσα στα σύννεφα...καθε πρωί ξυπνούσα και σκεφτόμουν πόσο να μεγαλωσε το φασολάκι μας...είχα πάρει και ένα βιβλίο και έκανα υπομονή κάθε δευτέρα να δω πως θα είναι αυτή την εβδομάδα..και μία εγκυμοσύνη τέλεια..ούτε εμετούς ούτε τίποτα..

και μετά μία κηλίδα καφέ αίμα..και την επομενη μέρα ροζ βλέννες και μετά αυτός ο υπέρηχος,,,τι εφιάλτης..αμέσως το κατάλαβα, ήξερα τι έπρεπε να δω..και τι δεν υπήρχε...η αγάπη μου είχε μεγαλώσει αλλα΄η καρδούλα του δε χτυπούσε...

και μετά η απόξεση..εκλαψα εκλαψα, στέρεψαν τα δάκρυα μου...φασολάκι μου γλυκό γιατί έφυγες...τώρα πως να συνεχίχω...πως να προσπαθησω ξανα..

ξερω ότι συμβαίνει σε πολλές εγκυμοσύνες, ξέρω ότι δεν πρέπει να είμαι εγωίστρια και να λέω γιατί σε μένα..ένα δεν ξέρω..πως να το ξεπεράσω αυτό δεν ξέρω...και δεν ξλερω και αν το θέλω...

[Alexita]

κι εγω ειμαι σε αυτη τη φαση με σενα αν και με καποιες διαφορές! εγω μετα απο 2η εξωσωματική το εχασα μια μερα πριν μπω στον 1ο μηνα! Στα καλα καθουμενα, ενας βηχας περιεργος και υστερα αιμμοραγια. Είχα παρει κι γω βιβλία και επειδη ειμαι και βρεφονηπιοκομος έχω 1 σωρο βιβλια που αφορουν τα μωρα, παρολα αυτα επαιρνα κι άλλα...εκανα ονειρα με τον αντρα μου ποτε θα παμε να το δουμε σε υπερηχο, αν ηταν 1, αν ηταν 2, ποτε θα παμε για να ψωνισουμε .....ασε ασε! Απαρηγορητη ειμαι κι εγω και λεω κι εγω γιατι σε μενα και αλλα 2 πραγματα! Η ψυχολογια μου παιζει, ανεβοκατεβαινει και την πεμπτη θα παμε να δουμε αν χρειαστει να κανω αποξεση! Ηθελα πολυ 1 παιδάκι, ειμαι 4 χρονια παντρεμένη και 7 μηνες το παλευα με φαρμακα, εκανα μια εξωσωματικη και τιποτα. και στη 2η πανω που ηρεμησα....χαθηκε και αγριεψα παλι!

[eugeniafrapa]

Ξωτικούλη,

Δυστυχώς συμβαίνει πάρα πολύ συχνά...εγώ δεν το έχω ζήσει για να σου πω πως σε καταλαβαίνω - επειδή όμως έχω κάνει ήδη ένα παιδάκι μπορώ να φανταστώ πόσο δύσκολη είναι η απώλεια..Ένα φιλικό μας ζευγάρι έχασε το μωράκι του στην 23η εβδομάδα. Η καλύτερη λύση που βρήκε η φίλη μου είναι να κάνει αμέσως άλλο ένα παιδάκι. Τώρα έχει μια κούκλα 9 μηνών.

Θα σου πρότεινα λοιπόν να βάλεις αμέσως για άλλο παιδάκι μόλις σου επιτρέψει ο γιατρός..

Εύχομαι πολύ σύντομα να έχεις μια πολύ όμορφη και τελειόμηνη εγκυμοσύνη..

[ΠΑΣΧΑΛΙΤΣΑΚΙ]

Γλυκουλα μου ποσο σε καταλαβαινω.... εχουνε περασει 3 χρονια απο τοτε και καθε μερα σκεφτομαι οτι θα ειχα ενα ακομη μωρακι στο σπιτι μας......

Και εγω σαν εσενα. 23/12 θετικη χοριακη αλλα χαμηλη, εγω με πολυκυστικες και θεωρητικα καθυστερημενη συλληψη. 25/12 μετα την εκκλησια λιγες σταγονες αιμα που σταματησαν μετα πο λιγες μερες. Λιγες αναγουλες και κατα τα αλλα ολα καλα. Ονειρα αμετρητα........... Περιμενα πως και πως να ερθει η μερα που θα παμε στο γιατρο να το ακουσουμε. ΚΑι εκει σταματησαν ολα. Δεν υπηρχε καρδιακος παλμος. ΠΑΛΛΙΝΔΡΟΜΗ 1ου ΤΡΙΜΗΝΟΥ . Αποξεση και θλιψη....... Και εγω να ετοιμαζομαι για τον γαμο μου που θα ακολουθουσε σε 4 μηνες και να προσποιουμαι την χαρουμενη. Η ψυχη μου κομματια...........

Αλλα οπως βλεπεις η Παναγια δεν αφηνει κανεναν ετσι. Εχει παντα σχεδια, τα δικα Της . Εχω ηδη εναν πριγκιπα και περιμενω το 2ο μωρακι μου.

Σκεφτομαι οτι ηταν θελημα Θεου. Πως επρεπε να το παρει κοντα Του γιατι ισως αργοτερα θα ειχε αλλα προβληματα. Η φυση προνοει γλυκια μου. Να σκεφτεσαι θετικα και ειμαι σιγουρη πως συντομα θα ερθει το μωρακι σας και ολα θα πανε καλα. Εγω θα ειμαι εδω και θα περιμενω να μου πεις τα ευχαριστα ενταξει ????????????

[MUMBASHA]

Κοριτσακι μου καλη σου μερα.Αρχικα θα σου πω ποσο λυπαμαι γι αυτο που περασες.Ολοι ξερουμε οτι δεν υπαρχουν απαντησεις σε ορισμενα θεματα απλα πρεπει να τα αποδεχτουμε και σιγα σιγα θα τα ξεπερασουμε γιατι να ξερεις ο Θεος ολα για καποιο λογο τα προκαλει.Αυτο που περασες ετυχε και σε εμενα εγω απεβαλλα στις 7 εβδομαδες ετσι απλα λιγο καφε στην αρχη και επειτα αιμοραγια.Κι εγω απαρηγορητη ημουν και το κλαμα επεφτε κορομηλο.Επειδη η εγκυμοσυνη μου αυτη εληξε πολυ νωρις και δεν χρειαστηκα καν αποξεση ο γιατρος μας εδωσε το οκ αμεσως για να ξεκινησουμε παλι.Ετσι στον αμεσως επομενο κυκλο μου εμεινα παλι.Θα μου πεις ποιο το νοημα σε ολα αυτα...Κι ομως υπαρχει.Ειμαι στην 27η εβδομαδα οπως βλεπεις απο το τικερακι μου,ομως η εγκυμοσυνη αυτη εξελιχθηκε σε Οδυσσεια αφου ξεκινησε με προβληματα απο την 6η εβδομαδα.Ειμαι στο κρεβατι ηδη ενα 4μηνο με πολλα προβληματα(τεραστια αποκολληση αρχικα,αντιπηκτικες,διαβητη,προωρες συσπασεις κ.α).Ομως αυτη η πρωτη μου εμπειρια η τοσο επωδυνη με εκανε να μην θεωρω τιποτα δεδομενο και με προετοιμασε για ολα τα ενδεχομενα της επομενης ημερας.Δεν ειναι ευκολο,τα ψυχολογικα προβληματα τα εχω ψιλοτσεπωσει λιγο αλλα δεν εχει σημασια.Το ιδιο θα συμβει και σε εσενα.Να ξερεις οτι το πιο σημαντικο τεστ το περασατε με τον αντρα σου:ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΙΔΙΑ.Αυτο και μονο του ειναι ευλογια.Τα υπολοιπα ευτυχως και η τεχνολογια μπορει να τα διορθωσει.Κανε την προσευχουλα σου και ολα θα πανε καλα.Δε θα σου πω να μη στεναχωριεσαι ουτε οτι υπαρχουν και χειροτερα.Για τον καθενα το δικο του ειναι το χειροτερο.Βγαλε τον πονο απο μεσα σου και σιγα σιγα θα ξεθυμανει.Ευχομαι γρηγορα να μας ανακοινωσεις καλα νεα.

[DIOSA]

Κοριτσάκια λυπάμαι που περάσετε κάτι τόσο άσχημο...μακάρι καμια κοπέλα ποτέ να μη το ζούσε..

Να είστε δυνατές μην το βάζετε κάτω, με τον καιρό θα απαλύνει ο πόνος... και θα έρθουν άλλα μωράκια για να μείνουν.

Καταλαβαίνω πολύ καλά πώς νιώθετε....έτσι ενιωθα και εγώ όταν έχασα τα διδυμάκια μου στην 24η εβδομάδα πριν περίπου 2 χρόνια...ήμουν απαρηγόρητη, έκλαιγα κάθε μέρα... τώρα όμως που κρατάω το 7 μηνών αγοράκι μου στην αγκαλιά μου όλα αυτά μου φαίνονται μακρινά... Τα μωράκια που έχασα τα σκέφτομαι συνέχεια...αλλά τώρα έχω το αδερφάκι τους να αγαπώ και για αυτά.

Εύχομαι πολύ σύντομα να ερθουν τα σπορακια που θα γεμίσουν το κενό που νιώθετε... κουράγιο.

[Νάσια*]

Είναι τόσο μα τόσο κρίμα όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα........κορίτσι μου κάνε κουράγιο......σε καταλαβαίνω, πριν 9 χρόνια έχασα κι εγώ το αντράκι μου στην 25η εβδομάδα (και χώρισα κιόλας)!!!!!! Ήμουν απαρηγόρητη, δεν το ξέχασα ποτέ αλλά προχώρησα......τώρα έχω δύο ζουζούνες κι ευχαριστώ κάθε μέρα τον Θεό που μου τις χάρισε!!!

Θα έρθει άλλο μωράκι σύντομα στην ζωή σου και όλα θα πάνε καλά αυτή τη φορά......μην το βάζεις κάτω, ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερος γιατρός!!!!

[Μαρίνα Σ]

Κορίτσια μου,

Μετά από 4 εξωσωματικές (αφού περιμέναμε αρκετά....) χωρίς αποτέλεσμα, και αφού απευθυνθήκαμε σε ειδικό για τα προβλήματα που μέχρι τότε δεν γνώριζα (θρομβοφιλία, υψηλά ΝΚ κλπ κλπ), στην 5η προσπάθεια έμεινα έγκυος για πρώτη φορά!!! Είχα δει κ λίγο αίμα 1-2 μέρες πριν τη χοριακή κι είχα απελπιστεί κι έκανα σαν την τρελλή όταν με πήραν να μου το πουν... Τι να λέμε για τον πρώτο υπέρηχο που ήταν 2!!!! Και τι να πρωτοπεριγράψω όταν ακούσαμε τις καρδούλες να χτυπούν (15/07). Στα γεννέθλιά μου (18/07) πήγαμε στον γιατρό της εξ/κής θεωρητικά για τελευταία φορά, να κάνει υπέρηχο κ να δώσει βεβαίωση για τον γυναικολόγο μου κλπ. "Δυστυχώς, έχουν σταματήσει. Δεν βλέπω ζωή. Λυπάμαι". Τι να σας πρωτοπεριγράψω; Εμένα αποσβολωμένη στη γυναικολογική καρέκλα; Τον άντρα μου (ο οποίος έκλαιγε σαν μωρό όταν έμαθε τα καλά νέα) κ άσπριζε, άσπριζε μέχρι που σωριάστηκε λιπόθυμος; Και μετά όλοι να τρέχουν για να τον συνεφέρουν κι εγώ να λέω "αγάπη μου δεν πειράζει, καλά να είμαστε" κι όλοι να με κοιτάνε άλαλοι! Συν οι γονείς μου που έχασαν 10-15 χρόνια από τη στεναχώρια...

Μέχρι που ξέσπασα όταν με πήρε η κολλητή μου... Ήμουν κι εγώ στην 9η εβδομάδα και ήλπιζα (ναι!) ότι θα είχαν κάποιο πρόβλημα, έτσι, για να μου έρθει πιο μαλακά η παλινδρόμηση. Αμ δε!!!! Το δείγμα έδειξε οκ χρωμοσωμικά, αλλά τα λοιπά φλεγμονή και υψηλά ΝΚ!!!!!!!!!!!!!!

Από τότε πέρασα από πολλά στάδια κατάθλιψης, μέχρι που έλεγα ότι δεν θα συνεχίσω, κουράστηκα, δεν αντέχω άλλο! Ξέσπασα στον άντρα μου... Πέρασε όμως ο καιρός, έφερε κι άλλα (συμφύσεις, υψηλή προλακτίνη) αλλά παίρνω κουράγιο από άλλες κοπέλες που πέρασαν χειρότερα (μια κοπέλα γέννησε μάλλον αρκετά πρόωρα, έβαλαν το μωρό σε θερμοκοιτίδα, αλλά κόλλησε ενδονοσοκομειακή λοίμωξη κ δυστυχώς ... το έχασαν) ή προσπάθησαν περισσότερο. Και βλέπω ότι έγινε για καλό, ναι! Έμαθα και για άλλο πρόβλημα που θα το αντιμετωπίσω την επόμενη φορά!

Ο πόνος αυτός δεν ξεχνιέται, γράφω και κλαίω... Θέλεις χρόνο και αγάπη για να το ξεπεράσεις και θα το κάνεις. Όλα θέλουν τον χρόνο τους. Και μετά θα συνεχίσεις γερή και πιο δυνατή. Ψάξε γιατί συνέβη και θα πάνε όλα καλύτερα την επόμενη φορά!

[kangaroo]

Κοριτσάκι είναι πραγματικά πολύ δύσκολο αυτό που περνάς. Ομως όλα γίνονται για κάποιο λόγο, η φύση και ο Θεός προνόησαν για αυτή την ψυχούλα. Είναι απολύτως φυσιολογικά όσα νοιώθεις και θυμό και θλίψη και πόνο. Πάρε όσο χρόνο χρειάζεσε και όταν είσαι έτοιμη θα έρθει ξανά ένα μπεμπάκι. Είναι κάτι που το έχουμε βιώσει πολλές κοπέλες. Οι πρώτες μέρες είναι πολύ δύσκολες το μυαλό κολλάει εκεί....

Σε καταλαβαίνω και σε νοιώθω γιατι το πέρασα το καλοκαίρι, έχασα διδυμάκια στην 9η εβδομάδα χωρίς να έχω καμία απολύτως ένδειξη, είχα πάει για υπέρηχο για να δουμε αν είναι απο ένα ή απο δύο ωάρια και δυστυχώς οι καρδούλες τους είχαν σταματήσει. Δεν το έβαλα κάτω η λαχτάρα μου για ένα ακομα παιδάκι ήταν μεγάλη και τρεισήμιση μήνες μετά απο εκείνη την άσχημη εμπειρία έμεινα πάλι έγκυος. Αυτή τη φορά προχωράμε καλά.

Σου εύχομαι πολύ σύντομα να γεμίσει η κοιλίτσα σου με ένα γερό μωράκι

[3wtiko]

αχ κοριτσια σας ευχαριστώ τόσο πολύ..μπήκα στο forum απο την απογνωση μου, δεν ηξερα σε ποιον να μιλησω.... και τον αντρα μου δε θελω να τον φορτώνω άλλο...καθε μέρα με ρωταει πως είμαι περιμένοντας να του πω ότι είμαι καλύτερα και έστω και αν δε νιώθω έτσι αυτό του λέω...μου δώσατε πολλή δύναμη, και δεν το πίστευα όταν είδα τις τόσες απαντήσεις σας...σας ευχαριστώ τόσο πολύ...

[Μαρίνα Σ]

Είμαστε και γι' αυτό εδώ...

Να ξέρεις κι εγώ πόσο κουράγιο πήρα όταν το χρειαζόμουν...

Και όχι μόνον! Η συμπαράσταση, είτε έμπρακτη είτε ηθική, είναι πάντοτε καλοδεχούμενη και γι' αυτό πρέπει και να μοιράζεται απλόχερα σε όποιον την έχει ανάγκη!

Είμαι εδώ και ό,τι ξέρω και δεν ξέρω στη διάθεσή σου! Ομοιοπαθούσα βλέπεις....

Φιλάκια!

[Θέλω να γίνω μαμά]

Γειά σου!

Κι εγώ πέρασα τα ίδια. Δεν ακούγαμε καρδιά, έκανα πολλούς επαναληπτικούς υπέρηχους, περίμενα συνολικά δύο εβδομάδες μήπως και αρχίσει η καρδιακή λειτουργία, αλλά τελικά δεν έγινε τίποτα, έτσι έκανα απόξεση περίπου στη δέκατη εβδομάδα.

Δεν μπορώ να πω ότι το πήρα πολύ βαριά. Το ξεπέρασα σχεδόν αμέσως, κι ας μην είχα καθόλου συμπαράσταση. Ο άντρας μου έλειπε, και γύρισε λίγο πριν την απόξεση, ήμουν μόνη μου σπίτι όλη μέρα, κι ας μέναμε τότε με τους γονείς μου, οι φίλες μου εξαφανισμένες. Ευτυχώς είχα το μάμμυ και είχα τρομερή συμπαράσταση.

Επειδή η εγκυμοσύνη ήρθε σχεδόν τυχαία και γενικώς δεν τρελαινόμουν για παιδί, μετά από αυτήν την εμπειρία ήμουν πολύ αρνητική για μια καινούρια εγκυμοσύνη. Έτσι, έξι μήνες μετά, έμεινα έγκυος πάλι κατά λάθος! Τώρα έχω στην αγκαλιά μου έναν Αντρίκο! Αλλά έκανα εξετάσεις και βρήκαμε ότι έχω θρομβοφιλία, κι αν δεν έκανα μία ένεση κάθε μέρα θα τον έχανα τον Αντρεάκη.

Σου εύχομαι σύντομα να είσαι κι εσύ εγκυούλα!

[3wtiko]

εμενα ο γιατρός μου μου είπε οτι στην πρωτη παλίνδρομη δε χρειάζεται να κανεις εξετάσεις μόνο αν επαναληφθεί.......αλλά φοβάμαι μη μου ξανατύχει και διαβάσω ότι αρκετες γυναίκες κάνουν και απο την πρώτη αποβολή......θα ήθελα να ξέρω νομίζω γιατι δε θα αντέξω να ζήσω τετοια αγωνια ξανα....

[Θέλω να γίνω μαμά]

Κι εμένα αυτό μου είχε πει ο γιατρός, αλλά επίσης μου είχε πει, αν θέλω να κάνω εξετάσεις για θρομβοφιλία. Με έστειλε σε αιματολόγο για άσχετες εξετάσεις και αφού το συζήτησα μαζί του, μου είπε ότι πρέπει οπωσδήποτε να κάνω εξετάσεις για θρομβοφιλία αφού είχα αποβολή.

Τις έκανα, πήρα τα αποτελέσματα και τα άφησα στο συρτάρι και όταν ξαναέμεινα τυχαία έγκυος, τα πήγα στο γιατρό και μόλις τα είδα παραλίγο να του έρθει εγκεφαλικό: έχω θρομβοφιλία και μάλιστα διάφορους τύπους. Άρχισα αμέσως τις ενέσεις και τον προλάβαμε τον Αντρίκο!

Αλλά για φαντάσου να μην έκανα τις εξετάσεις και να έλεγα ότι είναι "τυχαίο γεγονός"... Τώρα δε θα είχα τον Αντρέα στην αγκαλιά μου (για την ακρίβεια τώρα βρίσκεται στην αγκαλιά του άντρα μου ) και θα βίωνα μία δεύτερη αποβολή, μια δεύτερη απόξεση, κ.λπ....

[3wtiko]

εχεις δικιο..ασε ουτε να το σκεφτομαι δε θελω να περασω παλι αυτη τη διαδικασια..αυτό θα κάνω και εγώ.....τουλάχιστον να ξέρω αν έχω ή να αποκλείσω αυτή την αιτία....