Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

μ'άρεσε το αρθράκι σου... Σωστά τα λέει. Ο μικρός μου (2) σε κάθε ευκαιρία τραβάει παπούτσια-κάλτσες όπως- όπως να τα βγάλει (ευτυχώς προς το παρόν μόνο μες στο σπίτι...) και μετά περπατάει ενθουσιασμένος κάνοντας πατ-πατ με τις πατούσες! Καλά, περιττό να αναφέρω αντιδράσεις πεθεράς..."ΤΙΙΙ? ΧΩΡΙΣ ΚΑΛΤΣΕΣ ΘΑ ΚΡΥΩΣΕΙΣ, ΕΛΑ ΔΩ, ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΜΩΝΑΣ, ΚΡΥΟ-ΚΡΥΟ!" :D:D

Δημοσίευση

Και εγώ και ο αντρασς μου περπατάμε χωρις παπούτσια υπάρχει μια αίσθηση ελευθερίας. Μολις μπώ στο σπίτι το πρώτο πράγμα που θα κάνω είναι να βγάλω τα παπούτσια μου και τότε νιώθω πιο ξεκούραστη πιο ανάλαφρη.

Στο γιο μου οταν γεννηθηκε και εμεις αλλα και κάποιοι φίλοι φέρανε αυτά τα μικροσκοπικουλικα παπουτσάκια του τα φόρεσα οταν ήταν 2 μηνών τον έβαλα στο καθισμα του αυτοκινήτου για να πάμε βόλτα μέσα στο αυτοκίνητο του τα έβγαλα ένιωθα πως τον περιορίζω. από τότε δεν του τα ξαναέβαλα ετοιμάζομαι τώρα να τους κάνω από μία τρυπιτσα και να περάσω το ένα παπουτσάκι στα κλειδιά μου για μπρελόκ!!!!!!! :D

Δημοσίευση

Εμεις δε φτανει που βγαζουμε καλτσες κ παπουτσια με την πρωτη ευκαιρια, μετα τα βαζουμε και στο στομα. Οταν τα κρυβω, μετα ψαχνει τις δικες μου παντοφλες. ΑναΓΚΑστηκα περπαταω με τις καλτσες μεσαα στο σπιτι γιατι μολις δει παπουτσια τρελενεται απο χαρα και τρεχει για να τα βαλει στο στομα...ελα παναγια μου χαχαχαχα Μα οσο και να την μαλωσω αυτη το χαβα της :x

Ειναι η ηλικια 8α της περασει :lol:

Δημοσίευση

Τι ομορφο αρθρο!

Ο μπεμπης μου βγαζει τα παπουτσια του μανιωδως, τα τραβαει! Αλλα βγαζει και τις καλτσες το ιδιο μανιωδως. Κι οχι τιποτα αλλο, μετα τα ποδαρακια του ειναι παγωμενα τελειως! Αλλα εχει πλακα, τις δαγκωνει, τις πεταει, προσπαθει να τις ξαναβαλει, φυσικα δεν μπορει. Βασικα, το εχει βρει παιχνιδι, τις βγαζει αυτος, τις βαζω εγω, τις ξαναβγαζει κι ερχεται και μου τις δινει και μετα παιρνει δρομο μπουσουλωντας να τον κυνηγησω να τις βαλουμε! Απιστευτος!

Κι εγω μια ζωη ξυπολητη η με τις καλτσες γυριζω, τον καταλαβαινω απολυτα, απλα φοβαμαι μην κρυωσει...

Δημοσίευση

Χα, χα, χα, οι αντιδράσεις των παιδιών είναι απίθανες! Και εμείς οι γονείς με μια έννοια συνεχώς: "πρόσεχε, θα κρυώσεις!". Μπορεί να μου εξηγήσει κάποια γιατί ποτέ δεν κρυώνουν από την ξυπολησιά;

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...