Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

πριν μια εβδομαδα εχασα και εγω τη κορη μου στην 22 εβδομαδα.

τριπλη περιτυλιξη λωρου στο λαιμο.

μου την πηραν με καισαρικη.

δε ξερω πως να το αντιμετωπισω, εχω στερεψει απο το κλαμα.

εχω ενα κοριτσακι 2 ετων και δε θελω να με βλεπει σε αυτη τη κατασταση, ομως δε μπορω να το ελενξω.

γιατι να συμβαινουν αυτα τα πραγματα???

δεν αντεχω.ποναει η ψυχη μου.

Δημοσίευση

Τι να σου πω κοπέλα μου ! αυτά δυστυχώς είναι οι αδικίες της ζωής .. ! δεν υπάρχει λόγος που συμβαίνουν αυτά τ'άσχημα ! Προσπάθησε να είσαι δυνατή για τη κορούλα σου .. σ'έχει ανάγκη όπως και εσύ ! Βλέπε το χαμογελό της και παίρνε δύναμη ... Κουράγιο !

Δημοσίευση

Κουράγιο efi21. πιστεύω ότι ο καιρός θα γιατρέψει την πληγή σου. να χαίρεσαι την κορούλα σου και να προσπαθήσεις-θέλει προσπάθεια- να μη βλέπει τη μαμά της χάλια ψυχολογικά γιατί υποσυνείδητα όλα περνάνε στην ψυχολογία ενός παιδιού, ακόμα και αν δεν το δείχνει.

Δημοσίευση

Αχ βρε κοριτσάκι μου τι έπαθες??? Κρίμα και για εσένα και για την μικρούλα σου.

Ότι και να σου πω λίγο θα είναι, κουράγιο.

Μακάρι να μην ξανοιώσει καμία μάνα αυτόν τον πόνο το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου για όλες τις μανούλες του κόσμου.

Δημοσίευση

Λυπάμαι, πραγματικά λυπάμαι. Δεν υπάρχουν λόγια να σε κάνουν να ξεχάσεις. Δυσυχως. Μόνο το χαμόγελο της μικρής σου κορουλας θα σε βοηθήσει. Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός.

Το έχω βιώσει δυο φορές και ξέρω πως νιώθεις. Μόνο που εγω δεν είχα άλλο παιδάκι για να παίρνω δύναμη. Εύχομαι ο θεός να βοηθήσει και σύντομα να κρατάς στην αγκαλια σου το επόμενο. Ξέρω είναι δύσκολο αλλα μην αφήσεις να σε πάρει απο κάτω. Μακάρι να πανε όλα καλα απο δω και πέρα και να μην συμβεί σε καμία γυναίκα κάτι τέτοιο..

Δημοσίευση

Efi μου πραγματικά λυπάμαι πάαααρα πολύ.... :cry::cry::cry: Δεν έχω λόγια να σε παρηγορήσω....Δυστυχώς αυτό ήταν καθαρά θέμα ατυχίας... :(:(:(:(:(:( Από τα λίγα πράγματα που δεν μπορείς να ελέγξεις.... :(:(:( Κάνε κουράγιο για το κοριτσάκι σου το μεγάλο και σύντομα το μικρό αγγελάκι σου θα σου στείλει ένα αδερφάκι για την κορούλα σου...

Δημοσίευση

κουράγιο και πολλή υπομονή efi ! προσπάθησε όσο μπορείς για το κοριτσάκι σου κ όσο περνάει ο καιρός, σίγουρα δεν θα ξεχάσεις, τα πράγματα όμως θα είναι καλύτερα, και με την υποστηριξη του συντρόφου σου. μια αγκαλίτσα απο εμένα!

Δημοσίευση

Λυπαμαι απο τα βαθη της ψυχης μου!Εγω ειχα αποβολη λογω παλινδρομης πριν 1,5 μηνα στην 7η εβδομαδα!Ο πονος ειναι τοσο μεγαλος και καμια κουβεντα και καμια αγκαλια δεν μπορει να τον απαλυνει παρα μονο του παιδιου σου και του αντρα σου!Παρε δυναμη απο αυτους και προσπαθησε να σταθεις στα ποδια σου!

Δημοσίευση

Να κάνεις κουράγιο και να πέρνεις δύναμη απο το μικρό σου κοριτσάκι, πραγματικά είναι πολύ δύσκολο και πολύ λυπηρό αυτό το γεγονός.

Να πέρνεις δύναμη και απο όσες άλλες κοπέλες έζησαν κάτι παρόμοιο και τελικά μετά απο λίγο καιρό έφεραν στον κόσμο τα μωράκια του. Ετσι κάνω και εγώ, έχασα τα δυδιμάκια μου πριν δυο εβδομάδες ήταν στην αρχή βέβαια ο πόνος δεν ξέρω αν είναι ο ίδιος αλλά εν μέρη μπορώ να σε νοιώσω.

Δημοσίευση

Κουράγιο κουκλίτσα μου και δύναμη!!!!!!!!!! Είναι πολύ δύσκολο αυτό που περνάς....σε καταλαβαίνω, το έχω ζήσει κι εγώ στην πρώτη μου εγκυμοσύνη (στην 25η εβδομάδα)......μόνο ο χρόνος θα σου απαλύνει τον πόνο!!!!!! Θα παίρνεις δύναμη από το κοριτσάκι σου......

Μια μεγάλη αγκαλιά από μένα.......

Δημοσίευση

ο Θεός σου έδωσα ένα κοριτσάκι για να σου απαλύνει τον πόνο σου. Φαντάζομαι θα σκέφτεσαι...ναι, αλλά γιατί μου πήρε το άλλο???.... Δεν υπάρχει απάντηση σε αυτό, μόνο ο ίδιος ξέρεις, μην χάνεις όμως την πίστη σου και σύντομα θα σου ξανά χτυπήσει την πόρτα η ευτυχία!!!

Αρκεί να είσαι έτοιμη και να το περιμένεις.....

Δημοσίευση

σας ευχαριστω πολυ για τα καλα σας λογια.δυστυχως βλεπω οτι πολλες το εχουν περασει.

σκεφτομαι οτι τα πραγματα μπορει να ηταν χειροτερα.ευτυχως πηγα για εξεταση εκεινη τη μερα και ειδαμε οτι δε ζουσε πια. ποιος ξερει τι θα παθαινα αν δε το βλεπαμε εγκαιρως... τι θα γινοταν το κοριτσακι μου μετα??? ο θεος με φυλαξε κατα καποιο τροπο.

ο γιατρος μου ειπε οτι συντομα μπορω να ξαναπροσπαθησω.

το κοριτσακι μου εφυγε αλλα συντομα θα ξαναερθει να μπει στη κοιλιτσα μου.

δε το βαζω κατω.

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...