Ψυχολογικο αδιεξοδο?

[thouli]

franita mou epathes katathlipsi..to pathainoun polles ayto kata tin diarkeia tis egimosinis,,,

esi isos dokimases na deis an mporeis na meineis egios k tora pou sou irthe de kses an to theleis,,skepsou poses kopeles theloun na kanoun paidaki k de mporoun..

an agapas to sintrofo sou k theleis paidi mazi tou ola tha ftiaksoun...

me to kairo tha to agapiseis..k go kateytheian de eniosa kati gia ayto..k an fantasteis apo mikri elega na kano paidi,,,mia kopele me eipe oti to gennise k meta apo ena diastima eniose to mitriko ..

skepsou ftaine k oi ormones mas,,,

sou eyxomai ola kala na se pane,,

[thouli]

franita mou epathes katathlipsi..to pathainoun polles ayto kata tin diarkeia tis egimosinis,,,

esi isos dokimases na deis an mporeis na meineis egios k tora pou sou irthe de kses an to theleis,,skepsou poses kopeles theloun na kanoun paidaki k de mporoun..

an agapas to sintrofo sou k theleis paidi mazi tou ola tha ftiaksoun...

me to kairo tha to agapiseis..k go kateytheian de eniosa kati gia ayto..k an fantasteis apo mikri elega na kano paidi,,,mia kopele me eipe oti to gennise k meta apo ena diastima eniose to mitriko ..

skepsou ftaine k oi ormones mas,,,

sou eyxomai ola kala na se pane,,

[Γλύκα]

Franita

Κανείς δε λεει οτι το μωράκι πρέπει να το αγαπας ή δενεσαι μαζί του μόλις ανακαλυψεις ότι είσαι έγκυος.Γιατί να συμβεί αυτό ?Το ΄ξερες κι από χθες ?

Μάλλον επαιξε πολύ μεγάλο ρόλο και το οτι είσαι μακριά από τους φίλους σου και μακριά από τη δουλειά σου.Αυτά από μόνα τους είναι ικανα να σε τρελλάνουν!!!Είσαι δραστήριο άτομο απ οτι φαινεται και σου ήρθαν τα πάνω κάτω,δεν είναι και λιγα όλα αυτά.

Πόσο μάλλον τώρα που οι ορμόνες κάνουν πάρτυ στο σώμα σου και πίστεψε με ,δεν κλανω πλάκα μπορούνα να σε τρελάνουν.

Αυτό που λες ότι οι άλλοι προχωρουν...κλπ το ένιωσα και γω αλλά μετά τη γέννα.(νομίζω ότι παράπολλες το νιωθουν)Εσυ είσαι ενα βήμα μπροστά.

Εγω ταλαιπωρηθηκα πολύ για να κανω μωρό , ωστοσο αν και το ήθελα πολύ άργησα να δεθώ μαζί του, έπαθα καταθλιψη και ένιωθα ότι ήμουν ενα ΤΕΡΑΣ!!!

Αργοτερα όταν συνήλθα ολα τα πράγματα πήραν τη φυσιολογική τους διάσταση και βρήκα τους ρυθμούς μου.

Εισαι τυχερή που ο σύντροφος σου σε νιώθει.Στηρίξου πάνω του.

Ποιος σου είπε οτι όταν αποκτάς μωρό η ζωή τελειωνει?

Να ξερεις οτι όλες αυτές οι μαυρες σκέψεις,οι ενοχές και η ντροπή είναι συμπτώματα καταθλιψης.Dont woory , δεν είσαι εσύ.μην φρικάρεις με τον ευατό σου.

Θα ήθελα να μου πεις γιατί δεν πιστεύεις ότι ο ψυχολογος μπορεί να σε ξεμπλοκάρει(αν θες μου απαντας φυσικά)

Σιγά μη σε κρίνουμε κι ολας!!!Γιατί εμείς είμαστε τέλεις?Πλάκα κάνεις?

Να ξέρεις πάντως ότι δεν είσαι η μόνη που τα παιρνάς αυτά και επίσης ότι δεν είσαι μόνη σου...

[Γλύκα]

Franita

Κανείς δε λεει οτι το μωράκι πρέπει να το αγαπας ή δενεσαι μαζί του μόλις ανακαλυψεις ότι είσαι έγκυος.Γιατί να συμβεί αυτό ?Το ΄ξερες κι από χθες ?

Μάλλον επαιξε πολύ μεγάλο ρόλο και το οτι είσαι μακριά από τους φίλους σου και μακριά από τη δουλειά σου.Αυτά από μόνα τους είναι ικανα να σε τρελλάνουν!!!Είσαι δραστήριο άτομο απ οτι φαινεται και σου ήρθαν τα πάνω κάτω,δεν είναι και λιγα όλα αυτά.

Πόσο μάλλον τώρα που οι ορμόνες κάνουν πάρτυ στο σώμα σου και πίστεψε με ,δεν κλανω πλάκα μπορούνα να σε τρελάνουν.

Αυτό που λες ότι οι άλλοι προχωρουν...κλπ το ένιωσα και γω αλλά μετά τη γέννα.(νομίζω ότι παράπολλες το νιωθουν)Εσυ είσαι ενα βήμα μπροστά.

Εγω ταλαιπωρηθηκα πολύ για να κανω μωρό , ωστοσο αν και το ήθελα πολύ άργησα να δεθώ μαζί του, έπαθα καταθλιψη και ένιωθα ότι ήμουν ενα ΤΕΡΑΣ!!!

Αργοτερα όταν συνήλθα ολα τα πράγματα πήραν τη φυσιολογική τους διάσταση και βρήκα τους ρυθμούς μου.

Εισαι τυχερή που ο σύντροφος σου σε νιώθει.Στηρίξου πάνω του.

Ποιος σου είπε οτι όταν αποκτάς μωρό η ζωή τελειωνει?

Να ξερεις οτι όλες αυτές οι μαυρες σκέψεις,οι ενοχές και η ντροπή είναι συμπτώματα καταθλιψης.Dont woory , δεν είσαι εσύ.μην φρικάρεις με τον ευατό σου.

Θα ήθελα να μου πεις γιατί δεν πιστεύεις ότι ο ψυχολογος μπορεί να σε ξεμπλοκάρει(αν θες μου απαντας φυσικά)

Σιγά μη σε κρίνουμε κι ολας!!!Γιατί εμείς είμαστε τέλεις?Πλάκα κάνεις?

Να ξέρεις πάντως ότι δεν είσαι η μόνη που τα παιρνάς αυτά και επίσης ότι δεν είσαι μόνη σου...

[zetoyla]

αχ κοριτσακι τελικα δεν ειναι κ λιγες αυτες που εχουν περασει καταθλιψη. Εγώ πιστευω οτι οταν προχωρησει αρκετα η εγκυμοσυνη σου θα το αποδεχτεις λιγο λιγο κ την ωρα που θα γεννησεις κ θα στο δωσουν αγκαλια τοτε θα το χωνεψεις για τα καλα. Δεν εισαι τερας απλως νομιζω οτι εχουν μπερδευτει λιγο τα συναισθηματα σου. Ξερω οτι οταν σε πιεζουν να πας σε ψυχολογο κ δεν θες κανουν απλως τα πραγματα χειροτερα. Κ μενα με πιεζαν αλλα λεω να το κανω μονη μου για να εχω να λεω υστερα οτι να τα καταφερα μοναχη μου. Οπως αισθανεσαι εσυ σ αυτο το θεμα. Τωρα οσο για το μωρακι πιστευω οτι θα μαθεις να το αγαπας.

[zetoyla]

αχ κοριτσακι τελικα δεν ειναι κ λιγες αυτες που εχουν περασει καταθλιψη. Εγώ πιστευω οτι οταν προχωρησει αρκετα η εγκυμοσυνη σου θα το αποδεχτεις λιγο λιγο κ την ωρα που θα γεννησεις κ θα στο δωσουν αγκαλια τοτε θα το χωνεψεις για τα καλα. Δεν εισαι τερας απλως νομιζω οτι εχουν μπερδευτει λιγο τα συναισθηματα σου. Ξερω οτι οταν σε πιεζουν να πας σε ψυχολογο κ δεν θες κανουν απλως τα πραγματα χειροτερα. Κ μενα με πιεζαν αλλα λεω να το κανω μονη μου για να εχω να λεω υστερα οτι να τα καταφερα μοναχη μου. Οπως αισθανεσαι εσυ σ αυτο το θεμα. Τωρα οσο για το μωρακι πιστευω οτι θα μαθεις να το αγαπας.

[Eley8eria]

Φρανίτα μου, προσπαθησε να κάνεις μια μικρή "ενδοσκόπιση" για να δεις τα πράγματα ακριβώς οπως είναι και όχι οπως σου έρχονται στο μυαλό. Νομιζω ότι πρεπει να προσπαθήσεις συνειδητά να αλλάξεις αυτον τον αρνητικό τρόπο σκέψης (Παρόλο που δεν ειναι ευκολο η συναισθηματική σου φόρτιση αυτη τη περίοδο έχει οργανικά αίτια). Θέλει προσπάθεια αλλά πιστεψε με μπορείς να το κάνεις. Το να "ρίχνεις" τον εαυτό σου σκεφτόμενη αρνητικά την μεγάλη αλλαγή που αναμφισβήτιτα θα φέρει το μωρό σου δεν σε βοηθάει καθόλου και σε στέλνει στην αντίθετη πλευρά απο εκεινη που κανονικά πρέπει να πας για να αισθανθείς καλά.

Εγώ νομίζω ότι με το παιδι πραγματικά θα "ξαναγεννηθείς" θα ανανεωθείς θα αναθεωρίσεις πράγματα που πραγματικά θέλουν αναθεώριση.

Αρκει βεβαιως να θέλεις να το δεις έτσι..

Εγώ σου λέω ότι μπορείς και ειμαι σίγουρη γι αυτο. Προσπάθησε και θα δεις πόσο ευτυχισμένη μπορεις να γίνεις με το μικρό σου ανθρωπάκι που θα είναι ο "συνεχιστής" σου σε αυτον τον κόσμο!!

[Eley8eria]

Φρανίτα μου, προσπαθησε να κάνεις μια μικρή "ενδοσκόπιση" για να δεις τα πράγματα ακριβώς οπως είναι και όχι οπως σου έρχονται στο μυαλό. Νομιζω ότι πρεπει να προσπαθήσεις συνειδητά να αλλάξεις αυτον τον αρνητικό τρόπο σκέψης (Παρόλο που δεν ειναι ευκολο η συναισθηματική σου φόρτιση αυτη τη περίοδο έχει οργανικά αίτια). Θέλει προσπάθεια αλλά πιστεψε με μπορείς να το κάνεις. Το να "ρίχνεις" τον εαυτό σου σκεφτόμενη αρνητικά την μεγάλη αλλαγή που αναμφισβήτιτα θα φέρει το μωρό σου δεν σε βοηθάει καθόλου και σε στέλνει στην αντίθετη πλευρά απο εκεινη που κανονικά πρέπει να πας για να αισθανθείς καλά.

Εγώ νομίζω ότι με το παιδι πραγματικά θα "ξαναγεννηθείς" θα ανανεωθείς θα αναθεωρίσεις πράγματα που πραγματικά θέλουν αναθεώριση.

Αρκει βεβαιως να θέλεις να το δεις έτσι..

Εγώ σου λέω ότι μπορείς και ειμαι σίγουρη γι αυτο. Προσπάθησε και θα δεις πόσο ευτυχισμένη μπορεις να γίνεις με το μικρό σου ανθρωπάκι που θα είναι ο "συνεχιστής" σου σε αυτον τον κόσμο!!

[Γλύκα]

Το ότι δε σε βοήθησε μέχρι τώρα ένας ψυχολογος ίσψς είναι επειδή δε βρέθηκε ο καταλληλος που θα μιλήσει στην ψυχούλα σου.Το ξέρω οτι είναι σπαστικό να λες στον καθένα την ιστορία της ζωήσ σου,άλλα είναι μερος της διακαδασίας μεχρι να βρεις τον καταλλξλο.Εγω πηγα σε 4-5 μέχρι να λκαταλήξω σ' αυτόν που πραγματικά με βοήθησε να δω πράγματα και καταστασεις.Εγώ τα είδα ,αυτός απλά έδειχνε το δρόμο.

Δε θέλω να γίνω πιεστική άλλα μήπως ειδικά τώρα που είσαι μακριά ,οι φίλοι σου δεν είναι κοντά για να μιλήσεις δεν έχεις και τη διέξοδο της δουλειάς θα ήταν καλό να το ξανασκεφτείς?

Και μένα πάντως μου την έδινε ο άντρας μου ,που ο καημένος είχε μαλλιάσει η γλώσσα του να με καθυσηχάζει και γω σκεφτόμουνα "καλά μας τα λέει αυτός όμως είναι κάλά,πάει στη δουλίτσα του έχει και τους φίλους μας..."

Αβυσσος η ψυχή της γυναίκας...Χα χα!!!Νομίζω πάντως ότι ότι και να κάνε αυτός στη συγκεκριμένη φάση εγώ στραβά θα το βρισκα!

[Γλύκα]

Το ότι δε σε βοήθησε μέχρι τώρα ένας ψυχολογος ίσψς είναι επειδή δε βρέθηκε ο καταλληλος που θα μιλήσει στην ψυχούλα σου.Το ξέρω οτι είναι σπαστικό να λες στον καθένα την ιστορία της ζωήσ σου,άλλα είναι μερος της διακαδασίας μεχρι να βρεις τον καταλλξλο.Εγω πηγα σε 4-5 μέχρι να λκαταλήξω σ' αυτόν που πραγματικά με βοήθησε να δω πράγματα και καταστασεις.Εγώ τα είδα ,αυτός απλά έδειχνε το δρόμο.

Δε θέλω να γίνω πιεστική άλλα μήπως ειδικά τώρα που είσαι μακριά ,οι φίλοι σου δεν είναι κοντά για να μιλήσεις δεν έχεις και τη διέξοδο της δουλειάς θα ήταν καλό να το ξανασκεφτείς?

Και μένα πάντως μου την έδινε ο άντρας μου ,που ο καημένος είχε μαλλιάσει η γλώσσα του να με καθυσηχάζει και γω σκεφτόμουνα "καλά μας τα λέει αυτός όμως είναι κάλά,πάει στη δουλίτσα του έχει και τους φίλους μας..."

Αβυσσος η ψυχή της γυναίκας...Χα χα!!!Νομίζω πάντως ότι ότι και να κάνε αυτός στη συγκεκριμένη φάση εγώ στραβά θα το βρισκα!

[mpempoula16]

Franita μου μην απογοητεύεσαι! Όλα θα πανε καλά! Η εγκυμοσύνη σου είναι ένα δώρο από το Θεό...Τόσα και τόσα ζευγάρια δεν μπορούν να κάνουν παιδιά...Είναι καθαρά ορμονικό και ψυχολογικό το θέμα σου, αλλά είμαι σίγουρη ότι όταν θα αρχίσεις να φουσκώνεις και να αισθάνεσαι το μπεμπάκι σου, θα το αγαπήσεις... Μπορεί ακόμα να μην το έχεις συνειδητοποιήσει!Όλα θα πάνε καλά! Θα το δεις! Απλώς κάνε λίγη υπομονή και σκέψου αισιόδοξα!ό,τι χρειαστείς, εμείς είμαστε εδώ!

Φιλάκια!

[mpempoula16]

Franita μου μην απογοητεύεσαι! Όλα θα πανε καλά! Η εγκυμοσύνη σου είναι ένα δώρο από το Θεό...Τόσα και τόσα ζευγάρια δεν μπορούν να κάνουν παιδιά...Είναι καθαρά ορμονικό και ψυχολογικό το θέμα σου, αλλά είμαι σίγουρη ότι όταν θα αρχίσεις να φουσκώνεις και να αισθάνεσαι το μπεμπάκι σου, θα το αγαπήσεις... Μπορεί ακόμα να μην το έχεις συνειδητοποιήσει!Όλα θα πάνε καλά! Θα το δεις! Απλώς κάνε λίγη υπομονή και σκέψου αισιόδοξα!ό,τι χρειαστείς, εμείς είμαστε εδώ!

Φιλάκια!

[Silia26]

Γεια και από μένα!!!!! Καλώς όρισες στην παρέα μας και ελπίζω να σου αρέσει...Να σου ευχηθώ να έχεις μια τέλεια εγκυμοσύνη και να σου πάνε όλα καλά μέχρι το τέλος....

Franita μου, ακούγεται γενικά ότι η εγκυμοσύνη είναι η πιο γλυκειά περίοδος της γυναίκας. Πολλές φορές μπορεί να ισχύει αλλά όχι πάντα. Για κάποιες από μας ήταν η χειρότερη περίοδος της ζωής μας. Γεμάτη αγωνίες, φόβους, ανασφάλειες, αμφιβολίες, θλίψη, νεύρα.......Όμως πίστεψέ με γλυκειά μου, αυτή η περίοδος κρατάει κάποιους μήνες αλλά ...περνάει...Με τη γέννηση του μωρού σου θα δεις ότι όλα θα αλλάξουν σιγά σιγά...Θα δεις ότι κάθε μέρα που θα περνάει θα το αγαπάς όλο και πιο πολύ και θα νιώθεις κάθε μέρα και πιο δημιουργική. Η ζωή μας δεν τελειώνει με τη γέννηση των παιδιών μας. Αντίθετα θα έλεγα ότι αρχίζουμε να βρίσκουμε τι πραγματικά έχει νόημα στη ζωή μας. Ετοιμάσου να νιώσεις την απόλυτη ευτυχία και την απόλυτη αγάπη!!!Αυτό το πλασματάκι θα σου χαρίσει τα πιο δυνατά, τα πιο έντονα συναισθήματα!!!

Ξέρω σου ακούγεται παράξενο αυτή τη στιγμή, αλλά θα δεις (μετά από 6 μήνες), ότι έχω δίκιο....

Δεν είμαστε εδώ για να κρίνουμε ΚΑΜΙΑ. Είμαστε εδώ για να βοηθάμε η μία την άλλη και να της θυμίζουμε ότι δεν είναι εντελώς μόνη...

.......Μην αγχώνεσαι.....Όλα θα φτιάξουν.....

Φιλιά..

[Silia26]

Γεια και από μένα!!!!! Καλώς όρισες στην παρέα μας και ελπίζω να σου αρέσει...Να σου ευχηθώ να έχεις μια τέλεια εγκυμοσύνη και να σου πάνε όλα καλά μέχρι το τέλος....

Franita μου, ακούγεται γενικά ότι η εγκυμοσύνη είναι η πιο γλυκειά περίοδος της γυναίκας. Πολλές φορές μπορεί να ισχύει αλλά όχι πάντα. Για κάποιες από μας ήταν η χειρότερη περίοδος της ζωής μας. Γεμάτη αγωνίες, φόβους, ανασφάλειες, αμφιβολίες, θλίψη, νεύρα.......Όμως πίστεψέ με γλυκειά μου, αυτή η περίοδος κρατάει κάποιους μήνες αλλά ...περνάει...Με τη γέννηση του μωρού σου θα δεις ότι όλα θα αλλάξουν σιγά σιγά...Θα δεις ότι κάθε μέρα που θα περνάει θα το αγαπάς όλο και πιο πολύ και θα νιώθεις κάθε μέρα και πιο δημιουργική. Η ζωή μας δεν τελειώνει με τη γέννηση των παιδιών μας. Αντίθετα θα έλεγα ότι αρχίζουμε να βρίσκουμε τι πραγματικά έχει νόημα στη ζωή μας. Ετοιμάσου να νιώσεις την απόλυτη ευτυχία και την απόλυτη αγάπη!!!Αυτό το πλασματάκι θα σου χαρίσει τα πιο δυνατά, τα πιο έντονα συναισθήματα!!!

Ξέρω σου ακούγεται παράξενο αυτή τη στιγμή, αλλά θα δεις (μετά από 6 μήνες), ότι έχω δίκιο....

Δεν είμαστε εδώ για να κρίνουμε ΚΑΜΙΑ. Είμαστε εδώ για να βοηθάμε η μία την άλλη και να της θυμίζουμε ότι δεν είναι εντελώς μόνη...

.......Μην αγχώνεσαι.....Όλα θα φτιάξουν.....

Φιλιά..

[Silia26]

Franita μου, και βέβαια πιστεύω ότι θα το αγαπήσεις!!!! Και φυσικά μπορείς να κάνεις τα όνειρά σου και την καριέρα σου πραγματικότητα!!

Τι πιστεύεις δηλαδή, ότι όσες γίναμε μανούλες παρατήσαμε την καριέρα μας;;; Έχω δύο κοριτσάκια (το ένα 11 χρονών και το άλλο 4 μηνών), τα οποία τα λατρεύω και δεν μου στέρησαν την επαγγελματική μου σταδιοδρομία!!! Η μεγάλη μου κόρη μάλιστα" καμαρώνει" για τη μαμά της και θέλει να μου ...μοιάσει....Όλα τα προλαβαίνουμε...

Θα βρεις τους ρυθμούς σου..

(Μη φανταστείς ότι είχα βοήθεια μαμάδες και πεθερικά.)

[Silia26]

Franita μου, και βέβαια πιστεύω ότι θα το αγαπήσεις!!!! Και φυσικά μπορείς να κάνεις τα όνειρά σου και την καριέρα σου πραγματικότητα!!

Τι πιστεύεις δηλαδή, ότι όσες γίναμε μανούλες παρατήσαμε την καριέρα μας;;; Έχω δύο κοριτσάκια (το ένα 11 χρονών και το άλλο 4 μηνών), τα οποία τα λατρεύω και δεν μου στέρησαν την επαγγελματική μου σταδιοδρομία!!! Η μεγάλη μου κόρη μάλιστα" καμαρώνει" για τη μαμά της και θέλει να μου ...μοιάσει....Όλα τα προλαβαίνουμε...

Θα βρεις τους ρυθμούς σου..

(Μη φανταστείς ότι είχα βοήθεια μαμάδες και πεθερικά.)

[mitsakii]

Franita μου γλυκια, γεια σου κι απο μενα!! ειδες ποσα συναισθηματα μπορει να σου προκαλεσει ενα τοσοδα μικρουλι σκιρτημα απο το τοσοδα μικρουλι μωρακι σου????:silly: φαντασου τι μπορει να δημιουργησει σε λιγο καιρο ενα βλεμμα απο αυτο το μωρακι, στη συνεχεια ενα χαμογελακι κ.ο.κ.... και στο λεω καθαρα απο πειρα...

μην ανησυχεις κοπελα μου, ολα θα φτιαξουν και μαλιστα γρηγορα... σου επεσαν και λιγο μαζεμενα βρα κοπελα μου... οι ορμονες της εγκυμοσυνης, η δουλεια, οι φιλοι και ολα οσα ανεφερες, ειναι ικανα το καθενα απο μονο του να σου προκαλεσει καταθλιψη! πολλες και ταυτοχρονες αλλαγες στη ζωουλα σου, πως να μην παθεις πανικο??

δωσε λιγο χρονο στον εαυτο σου, να προσαρμοστει στις νεες συνθηκες. να σαι σιγουρη πως το μωρο αποτελει την ευτυχεστερη εξελιξη της ζωης σου, ειναι ΔΩΡΟ αληθινο και σου μιλω μεσα απ' τη ψυχη μου...

κι η δικη μου εγκυμοσυνη ηταν επιθυμητη μεν, οχι ιδιαιτερα συνειδητοποιημενη δε. ημουν παντρεμενη μολις λιγους μηνες, σχεδον 21 ετων και οπως φανταζεσαι ειχα αλλες προτεραιοτητες... ηθελα να παρω το πτυχιο μου, να βρω μια δουλεια κλπ... ο αντρας μου το ηθελε πολυ και για να μην τα πολυλογω, αποφασισαμε να το αφησουμε στο θεο, κι οποτε ηθελε ας ερχοταν... και ηρθε σχετικα αμεσως... περιττο να σου πω οτι οταν κρατησα το θετικο τεστ στα χερια μου, εκλαιγα και γελαγα ταυτοχρονα... χαρα, πανικος... ολα μαζι!! σιγα-σιγα εξοικειωθηκα στην ιδεα και αληθινη αγαπη ενιωσα μετα τη γεννα... για να μη σου πω οτι κι αυτη σιγα-σιγα ηρθε... μερα με τη μερα... ολο και περισσοτερο... μεχρι που εγινε ΛΑΤΡΕΙΑ.... (σταδιακη αλλα ραγδαια η εξελιξη... μεσα σε πολυ μικρο διαστημα το ειχα ερωτευθει το μικρουλι μου!!)

ολοι μου λενε "τερμα το πανεπιστημιο ε?" και σ'ολους απαντω... και βεβαια ΟΧΙ!!! για να μη σου πω οτι απ' τη στιγμη που εμεινα εγκυος προχωρησε το θεμα του πτυχιου... περυσι τετοιο καιρο εκανα την πρακτικη μου στα σχολεια (σπουδαζω φιλολογος) κι ετρεχα σαν τη παλαβη με τη κοιλια στο στομα, και στην εξεταστικη εδωσα 7 μαθηματα και περασα τα 6!!! ειμαι 5ο ετος κι αν θελει ο Θεος -καλα να μαστε- θα παρω το πτυχιο μου με 1 μολις χρονο καθυστερησης συνολικα(οι φιλες μου με κοροϊδευουν γιατι αυτομαστιγωνομαι γι αυτο, αφου ο περ/ρος κοσμος δεν τελειωνει ποτε στην ωρα του! ) κι αυτο φυσικα οφειλεται στο οτι τα 2 πρωτα χρονια δεν ειχα πατησει στο Πανεπιστημιο , οχι στο παιδακι μου! τωρα ψαχνω τα μεταπτυχιακα... στοχος μου ειναι φυσικα μια καλη επαγγελματικη αποκατασταση, οχι ακαδημαϊκη καριερα, αλλα δεν διανοουμαι να μην δουλεψω στη ζωη μου και να μην ασχοληθω με την εκπαιδευση που αγαπω πολυ... και ειμαι σιγουρη πως θα τα καταφερω... δε θα τα καταφερεις εσυ, με τοσες σπουδες?? ειμαι της αποψης οτι και μονο μανα να εισαι και τιποτα αλλο, εχεις ΤΕΡΑΣΤΙΑ αξια σαν ανθρωπος, γιατι δεν υπαρχει τιποτα πιο σπουδαιο απ'το να δημιουργησεις εναν αξιο ανθρωπο, ενα χρησιμο μελος της κοινωνιας, αυτο δεν ειναι ανεκτιμητη κοινωνικη προσφορα?? παρολαυτα, επειδη κι εγω δεν μπορω να κλειστω στο σπιτι, δεν διανοουμαι πως δεν θα 'χω την εργασια μου, τον προσωπικο ζωτικο μου χωρο, θελω να ειμαι δημιουργικη και σε αλλα επιπεδα... και θα τα καταφερω!!! γιατι το αγαπημενο μου συνθημα ειναι "Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ, ΤΟ ΜΠΟΡΕΙ!!!"

ειναι υπεροχο το οτι εχεις εναν αντρουλη που σε στηριζει, κι εγω δοξα τω Θεω ειμαι τυχερη, χαρη σ'εκεινον τα καταφερνω και προχωρω... αφησε τον να σε βοηθησει και μη του επιρριπτεις ευθυνες (σε καταλαβαινω απολυτα, κι εγω το ιδιο εκανα! ) ΜΑΖΙ θα τα καταφερετε ολα.........

ΤΙΠΟΤΑ δεν θα παει χαμενο, ουτε τα διδακτορικα, ουτε τα ερευνητικα... ΟΛΑ θα γινουν και σε λιγο καιρο θα 'σαι μια πανευτυχης μανουλα και μια εξαιρετη επαγγελματιας... στο υποσχομαι!!! ΑΡΚΕΙ να το θελησεις.... ;)

[mitsakii]

Franita μου γλυκια, γεια σου κι απο μενα!! ειδες ποσα συναισθηματα μπορει να σου προκαλεσει ενα τοσοδα μικρουλι σκιρτημα απο το τοσοδα μικρουλι μωρακι σου????:silly: φαντασου τι μπορει να δημιουργησει σε λιγο καιρο ενα βλεμμα απο αυτο το μωρακι, στη συνεχεια ενα χαμογελακι κ.ο.κ.... και στο λεω καθαρα απο πειρα...

μην ανησυχεις κοπελα μου, ολα θα φτιαξουν και μαλιστα γρηγορα... σου επεσαν και λιγο μαζεμενα βρα κοπελα μου... οι ορμονες της εγκυμοσυνης, η δουλεια, οι φιλοι και ολα οσα ανεφερες, ειναι ικανα το καθενα απο μονο του να σου προκαλεσει καταθλιψη! πολλες και ταυτοχρονες αλλαγες στη ζωουλα σου, πως να μην παθεις πανικο??

δωσε λιγο χρονο στον εαυτο σου, να προσαρμοστει στις νεες συνθηκες. να σαι σιγουρη πως το μωρο αποτελει την ευτυχεστερη εξελιξη της ζωης σου, ειναι ΔΩΡΟ αληθινο και σου μιλω μεσα απ' τη ψυχη μου...

κι η δικη μου εγκυμοσυνη ηταν επιθυμητη μεν, οχι ιδιαιτερα συνειδητοποιημενη δε. ημουν παντρεμενη μολις λιγους μηνες, σχεδον 21 ετων και οπως φανταζεσαι ειχα αλλες προτεραιοτητες... ηθελα να παρω το πτυχιο μου, να βρω μια δουλεια κλπ... ο αντρας μου το ηθελε πολυ και για να μην τα πολυλογω, αποφασισαμε να το αφησουμε στο θεο, κι οποτε ηθελε ας ερχοταν... και ηρθε σχετικα αμεσως... περιττο να σου πω οτι οταν κρατησα το θετικο τεστ στα χερια μου, εκλαιγα και γελαγα ταυτοχρονα... χαρα, πανικος... ολα μαζι!! σιγα-σιγα εξοικειωθηκα στην ιδεα και αληθινη αγαπη ενιωσα μετα τη γεννα... για να μη σου πω οτι κι αυτη σιγα-σιγα ηρθε... μερα με τη μερα... ολο και περισσοτερο... μεχρι που εγινε ΛΑΤΡΕΙΑ.... (σταδιακη αλλα ραγδαια η εξελιξη... μεσα σε πολυ μικρο διαστημα το ειχα ερωτευθει το μικρουλι μου!!)

ολοι μου λενε "τερμα το πανεπιστημιο ε?" και σ'ολους απαντω... και βεβαια ΟΧΙ!!! για να μη σου πω οτι απ' τη στιγμη που εμεινα εγκυος προχωρησε το θεμα του πτυχιου... περυσι τετοιο καιρο εκανα την πρακτικη μου στα σχολεια (σπουδαζω φιλολογος) κι ετρεχα σαν τη παλαβη με τη κοιλια στο στομα, και στην εξεταστικη εδωσα 7 μαθηματα και περασα τα 6!!! ειμαι 5ο ετος κι αν θελει ο Θεος -καλα να μαστε- θα παρω το πτυχιο μου με 1 μολις χρονο καθυστερησης συνολικα(οι φιλες μου με κοροϊδευουν γιατι αυτομαστιγωνομαι γι αυτο, αφου ο περ/ρος κοσμος δεν τελειωνει ποτε στην ωρα του! ) κι αυτο φυσικα οφειλεται στο οτι τα 2 πρωτα χρονια δεν ειχα πατησει στο Πανεπιστημιο , οχι στο παιδακι μου! τωρα ψαχνω τα μεταπτυχιακα... στοχος μου ειναι φυσικα μια καλη επαγγελματικη αποκατασταση, οχι ακαδημαϊκη καριερα, αλλα δεν διανοουμαι να μην δουλεψω στη ζωη μου και να μην ασχοληθω με την εκπαιδευση που αγαπω πολυ... και ειμαι σιγουρη πως θα τα καταφερω... δε θα τα καταφερεις εσυ, με τοσες σπουδες?? ειμαι της αποψης οτι και μονο μανα να εισαι και τιποτα αλλο, εχεις ΤΕΡΑΣΤΙΑ αξια σαν ανθρωπος, γιατι δεν υπαρχει τιποτα πιο σπουδαιο απ'το να δημιουργησεις εναν αξιο ανθρωπο, ενα χρησιμο μελος της κοινωνιας, αυτο δεν ειναι ανεκτιμητη κοινωνικη προσφορα?? παρολαυτα, επειδη κι εγω δεν μπορω να κλειστω στο σπιτι, δεν διανοουμαι πως δεν θα 'χω την εργασια μου, τον προσωπικο ζωτικο μου χωρο, θελω να ειμαι δημιουργικη και σε αλλα επιπεδα... και θα τα καταφερω!!! γιατι το αγαπημενο μου συνθημα ειναι "Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ, ΤΟ ΜΠΟΡΕΙ!!!"

ειναι υπεροχο το οτι εχεις εναν αντρουλη που σε στηριζει, κι εγω δοξα τω Θεω ειμαι τυχερη, χαρη σ'εκεινον τα καταφερνω και προχωρω... αφησε τον να σε βοηθησει και μη του επιρριπτεις ευθυνες (σε καταλαβαινω απολυτα, κι εγω το ιδιο εκανα! ) ΜΑΖΙ θα τα καταφερετε ολα.........

ΤΙΠΟΤΑ δεν θα παει χαμενο, ουτε τα διδακτορικα, ουτε τα ερευνητικα... ΟΛΑ θα γινουν και σε λιγο καιρο θα 'σαι μια πανευτυχης μανουλα και μια εξαιρετη επαγγελματιας... στο υποσχομαι!!! ΑΡΚΕΙ να το θελησεις.... ;)

[Σισσιώ]

Αγαπητή Franita,

Δε μπορείς να φανταστείς πως ένιωσα όταν διαβασα το μνμ σου! Αν ήταν μηχανή του χρόνου θα με γύριζε 11 μήνες πίσω, τότε που έκανα το τεστ εγκυμοσύνης στο σπίτι της κολλητής μου. Οταν βγήκε θετικό εκείνη έκλαιγε απο χαρά που θα γινόταν νονά και'γω από απελπισία. Αυτό ήταν έλεγα, τελείωσε η ζωή μου, ως εδώ ήταν.

Βλέπεις η δική μου εγκυμοσύνη ήταν ό,τι χειρότερο. Πάντα έλεγα οτι θα κανω παιδιά, όμως ήθελα να είναι επιλογή μου το πότε.

Ο σύζυγος μου όμως είχε αντίθετη άποψη. Το "πατρικό" του ένστικτο είχε ξυπνήσει και γνωρίζοντας τις απόψεις μου για τις εκτρώσεις αποφάσισε να κάνει παιδί.

Το αποφάσισε μάλιστα ενώ περνούσαμε μια πολύ δύσκολη φάση. Ο πατέρας μου είχε αρρωστήσει βαριά, είχαμε προβλήματα με το σπίτι που αγοράσαμε και μέναμε στο πατρικό μου και στη δουλεία μόλις που προλάβαινα να σηκώσω κεφάλι, ήμουν στο γραφειο ακόμη και τα Σαββατοκύριακα.

Έλεγα οτι θα τον εκδικηθώ. Έκλαιγα ήμουν σε απόγνωση, εκείνος χαιρόταν και εγώ εβρισκα τρόπο να του το χαλάω. Ο μπαμπάς μου πέθανε και εγώ δεν είχα κάνει τα πάντα για να του σταθώ, έκανα, δεδομένης της εγκυμοσύνης, απλά ό,τι μπορούσα.

Τώρα που το σκέφτομαι, ούτε μια στιγμή δε μίλησα τρυφερά για το μωράκι, μονίμως το αποκαλούσα έμβρυο ή ξενιστη.

Σταμάτησα τη δουλεία, έμεινα σπίτι, στο οποίο λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίσαμε κατα την αγορά του δεν ήθελα να μένω και οι φίλοι μου ήταν μακρυα, μιας και μόλις είχαμε επιστρέψει στην Αθήνα από επαρχιακή πόλη.

Γέννησα με καισαρικη και όταν μου έφεραν τη μικρή είπα στη μαμά και το σύζυγό μου οτι είχα ενθουσιαστί περισσότερο όταν πηραμε στο σπίτι τη σκυλίτσα μου.

Βγήκα σπό το μαιευτήριο και 15 μέρες μετά μπαίνω στο νοσοκομείο με θρόμβωση. Μόλις ο γιατρός μου είπε οτι θα νοσηλευτώ άρχισα να κλάιω με λυγμούς, όχι όμως για μένα. Σκεφτόμουν, πως είναι δυνατόν να αφήσω τη μικρή μόνη της, πως θα την αποχωριστώ. Δεν το χωρούσε ο νους μου μακρυά της.

Δεν κλαίω πια από απόγνωση. Κλάιω όμως γιατί δεν αγάπησα τη μικρή μου με το που την είδα, γιατι την κοιτούσα με αδιαφορία, γιατί δεν την ήθελα.

Εκείνη, 3 μηνών τώρα, ανοίγει τα ματάκια της και μου χαμογελά, μου σφίγγει το δάχτυλο για να κοιμηθεί, ξαπλώνουμε μαζι στο κρεβάτι και έρχεται στην αγκαλιά μου για ασφάλεια και όταν της μιλάω βγάζει φωνούλες σουφρώνοντας τα φρύδια της, με στόμφο.΄

Ακόμα κατηγορώ το σύζυγό μου. Λιγότερο συχνά όμως.

Στο γραφείο θα γυρίσω το Γενάρη του 2009. Το σπίτι το συνήθισα τόσους μήνες κλεισμένη μέσα. Δε με νοιάζει όμως.

Τώρα που κρύωσε ο καιρός και το σκοτάδι πέφτει νωρίς ανάβουμε το τζάκι και κοιτάμε μαζί τη φωτιά. Πότέ πια δε θα είμαι μόνη μου. Αυτό τώρα ίσως σου ακούγεται σαν απειλή, άλλωστε ουτε και εγώ το έχω καλά καλά εμπεδώσει ακόμα. Θα δεις όμως, όταν έρθει η ώρα θα καταλάβεις πως το εννοώ. Ίσως όχι στη αρχή, μα θα το καταλάβεις.

Ευχαριστώ για το χρόνο σου.

[Σισσιώ]

Αγαπητή Franita,

Δε μπορείς να φανταστείς πως ένιωσα όταν διαβασα το μνμ σου! Αν ήταν μηχανή του χρόνου θα με γύριζε 11 μήνες πίσω, τότε που έκανα το τεστ εγκυμοσύνης στο σπίτι της κολλητής μου. Οταν βγήκε θετικό εκείνη έκλαιγε απο χαρά που θα γινόταν νονά και'γω από απελπισία. Αυτό ήταν έλεγα, τελείωσε η ζωή μου, ως εδώ ήταν.

Βλέπεις η δική μου εγκυμοσύνη ήταν ό,τι χειρότερο. Πάντα έλεγα οτι θα κανω παιδιά, όμως ήθελα να είναι επιλογή μου το πότε.

Ο σύζυγος μου όμως είχε αντίθετη άποψη. Το "πατρικό" του ένστικτο είχε ξυπνήσει και γνωρίζοντας τις απόψεις μου για τις εκτρώσεις αποφάσισε να κάνει παιδί.

Το αποφάσισε μάλιστα ενώ περνούσαμε μια πολύ δύσκολη φάση. Ο πατέρας μου είχε αρρωστήσει βαριά, είχαμε προβλήματα με το σπίτι που αγοράσαμε και μέναμε στο πατρικό μου και στη δουλεία μόλις που προλάβαινα να σηκώσω κεφάλι, ήμουν στο γραφειο ακόμη και τα Σαββατοκύριακα.

Έλεγα οτι θα τον εκδικηθώ. Έκλαιγα ήμουν σε απόγνωση, εκείνος χαιρόταν και εγώ εβρισκα τρόπο να του το χαλάω. Ο μπαμπάς μου πέθανε και εγώ δεν είχα κάνει τα πάντα για να του σταθώ, έκανα, δεδομένης της εγκυμοσύνης, απλά ό,τι μπορούσα.

Τώρα που το σκέφτομαι, ούτε μια στιγμή δε μίλησα τρυφερά για το μωράκι, μονίμως το αποκαλούσα έμβρυο ή ξενιστη.

Σταμάτησα τη δουλεία, έμεινα σπίτι, στο οποίο λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίσαμε κατα την αγορά του δεν ήθελα να μένω και οι φίλοι μου ήταν μακρυα, μιας και μόλις είχαμε επιστρέψει στην Αθήνα από επαρχιακή πόλη.

Γέννησα με καισαρικη και όταν μου έφεραν τη μικρή είπα στη μαμά και το σύζυγό μου οτι είχα ενθουσιαστί περισσότερο όταν πηραμε στο σπίτι τη σκυλίτσα μου.

Βγήκα σπό το μαιευτήριο και 15 μέρες μετά μπαίνω στο νοσοκομείο με θρόμβωση. Μόλις ο γιατρός μου είπε οτι θα νοσηλευτώ άρχισα να κλάιω με λυγμούς, όχι όμως για μένα. Σκεφτόμουν, πως είναι δυνατόν να αφήσω τη μικρή μόνη της, πως θα την αποχωριστώ. Δεν το χωρούσε ο νους μου μακρυά της.

Δεν κλαίω πια από απόγνωση. Κλάιω όμως γιατί δεν αγάπησα τη μικρή μου με το που την είδα, γιατι την κοιτούσα με αδιαφορία, γιατί δεν την ήθελα.

Εκείνη, 3 μηνών τώρα, ανοίγει τα ματάκια της και μου χαμογελά, μου σφίγγει το δάχτυλο για να κοιμηθεί, ξαπλώνουμε μαζι στο κρεβάτι και έρχεται στην αγκαλιά μου για ασφάλεια και όταν της μιλάω βγάζει φωνούλες σουφρώνοντας τα φρύδια της, με στόμφο.΄

Ακόμα κατηγορώ το σύζυγό μου. Λιγότερο συχνά όμως.

Στο γραφείο θα γυρίσω το Γενάρη του 2009. Το σπίτι το συνήθισα τόσους μήνες κλεισμένη μέσα. Δε με νοιάζει όμως.

Τώρα που κρύωσε ο καιρός και το σκοτάδι πέφτει νωρίς ανάβουμε το τζάκι και κοιτάμε μαζί τη φωτιά. Πότέ πια δε θα είμαι μόνη μου. Αυτό τώρα ίσως σου ακούγεται σαν απειλή, άλλωστε ουτε και εγώ το έχω καλά καλά εμπεδώσει ακόμα. Θα δεις όμως, όταν έρθει η ώρα θα καταλάβεις πως το εννοώ. Ίσως όχι στη αρχή, μα θα το καταλάβεις.

Ευχαριστώ για το χρόνο σου.

[ΑΝΤΡΙΑΝΑ]

Fanita μου ,

Πολλές φορές,ακόμα κ αν είσαι προετοιμασμένη για μια εγκυμοσύνη,ακόμα κ αν το θες τόσο πολύ,δε είναι λίγες οι φορές που στους πρώτους μήνες όλα αυτά ανατρέπονται.Ο φόβος μπροστά στο άγνωστο,σε αυτή τη δέσμευση ζωής,μας πανικοβάλλει.Το μυαλό μας παύει να σκέφτεται λογικά κ μας παρασύρει το συναίσθημα.

Είσαι μια νέα κοπέλα,που αγωνίστηκες πολύ για να κατακτήσεις το όνειρό σου.

Κάνεις ένα διάλειμμα τώρα.Δες το έτσι.Γιατί μάλλον έτσι είναι.

Αποφάσεις θα μπορείς να πάρεις μόνο αφού γεννήσεις το μωράκι σας.

Τίποτα δεν έχει τελειώσει για ΄σένα.Απλά δεν μπορείς να το δεις.Έχεις όλα τα απαραίτητα εφόδια για να κατακτήσεις τους στόχους σου.Απλά χρειάζεσαι μια αναδιοργάνωση.Θα πορευθείς με βάσει τα καινούρια δεδομένα.

Και θα τα καταφέρεις.Είμαι σίγουρη γι΄αυτό.Ένας άνθρωπος που παλεύει τόσα χρόνια πως είναι δυνατόν να μην τα καταφέρει?Ναι,είναι μια ξένη χώρα κ ναι θα γίνεις μαμά.Είναι αρκετά αυτά για να ΄΄σβήσουν΄΄ οσα κατάφερες τόσα χρόνια?Δεν το νομίζω.

Διάβασε το post της Σισσιώ κ ίσως καταλάβεις κάτι μέσα από τη δική της ιστορία.

Όλα θα πάνε καλά.χχχ

[ΑΝΤΡΙΑΝΑ]

Fanita μου ,

Πολλές φορές,ακόμα κ αν είσαι προετοιμασμένη για μια εγκυμοσύνη,ακόμα κ αν το θες τόσο πολύ,δε είναι λίγες οι φορές που στους πρώτους μήνες όλα αυτά ανατρέπονται.Ο φόβος μπροστά στο άγνωστο,σε αυτή τη δέσμευση ζωής,μας πανικοβάλλει.Το μυαλό μας παύει να σκέφτεται λογικά κ μας παρασύρει το συναίσθημα.

Είσαι μια νέα κοπέλα,που αγωνίστηκες πολύ για να κατακτήσεις το όνειρό σου.

Κάνεις ένα διάλειμμα τώρα.Δες το έτσι.Γιατί μάλλον έτσι είναι.

Αποφάσεις θα μπορείς να πάρεις μόνο αφού γεννήσεις το μωράκι σας.

Τίποτα δεν έχει τελειώσει για ΄σένα.Απλά δεν μπορείς να το δεις.Έχεις όλα τα απαραίτητα εφόδια για να κατακτήσεις τους στόχους σου.Απλά χρειάζεσαι μια αναδιοργάνωση.Θα πορευθείς με βάσει τα καινούρια δεδομένα.

Και θα τα καταφέρεις.Είμαι σίγουρη γι΄αυτό.Ένας άνθρωπος που παλεύει τόσα χρόνια πως είναι δυνατόν να μην τα καταφέρει?Ναι,είναι μια ξένη χώρα κ ναι θα γίνεις μαμά.Είναι αρκετά αυτά για να ΄΄σβήσουν΄΄ οσα κατάφερες τόσα χρόνια?Δεν το νομίζω.

Διάβασε το post της Σισσιώ κ ίσως καταλάβεις κάτι μέσα από τη δική της ιστορία.

Όλα θα πάνε καλά.χχχ

[Ανθη]

FRANITA ΜΟΥ ΕΓΩ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΕΧΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΟΝΟ.ΠΟΙΟΣ ΣΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΦΕΡΝΕΙΣ ΕΝΑ ΜΩΡΑΚΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ;;ΠΟΙΟΣ ΣΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ;ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ ΑΥΤΑ.ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΜΙΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΤΑΤΗ ΚΟΠΕΛΑ ΜΑ ΤΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ,ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ,ΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΗΣ.ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΘΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΚΑΙ ΠΙΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.ΕΙΝΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.ΠΟΛΥ ΣΠΟΥΔΑΙΟ!ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ.ΦΙΛΙΑ!

[Ανθη]

FRANITA ΜΟΥ ΕΓΩ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΕΧΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΟΝΟ.ΠΟΙΟΣ ΣΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΦΕΡΝΕΙΣ ΕΝΑ ΜΩΡΑΚΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ;;ΠΟΙΟΣ ΣΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ;ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ ΑΥΤΑ.ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΜΙΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΤΑΤΗ ΚΟΠΕΛΑ ΜΑ ΤΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ,ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ,ΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΗΣ.ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΘΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΚΑΙ ΠΙΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.ΕΙΝΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.ΠΟΛΥ ΣΠΟΥΔΑΙΟ!ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ.ΦΙΛΙΑ!

[Xara12]

Fratina, η κατάθλιψη αυτό ακριβώς κάνει: σου κολλάει μια ιδέα στο μυαλό που δεν μπορείς να την ξεριζώσεις με την λογική. Όπως η σκέψη ότι η ζωή σου τελείωσε που είναι εντελώς παράλογη, αλλά ό,τι και να σου πούμε εμείς δεν πρόκειται να σου αλλάξει γνώμη... Σίγουρα παίζουν ρόλο οι ορμόνες αλλά φταίει ότι και η ζωή σου δεν είναι όπως θα την ήθελες και φυσικά και το ότι είσαι μόνη σου όλη την ώρα χωρίς καμία απασχόληση. Αλήθεια η ζωή σου εκεί με τις συγκεκριμένες συνθήκες σου άρεσε πριν μείνεις έγκυος; Νομίζω, πάντως, κοριτσάκι μου, ότι πρέπει να ζητήσεις βοήθεια γιατί είναι κρίμα να βασανίζεσαι...