Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Σήμερα κλείνω 3 μήνες από τότε που έγινα κι εγώ μαμά!Έτσι αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου!!

Σάββατο πρωί 05/02 έκλεινα 39 εβδομάδες κύησης και είχα ραντεβού με τον γιατρό μου.Αφού με εξέτασε,μου είπε ότι δεν υπάρχουν ούτε συσπάσεις,ούτε διαστολή,ο τράχηλος είναι σκληρός και δεν με βλέπει να γεννάω τις επόμενες μέρες και έτσι κλείνουμε ραντεβού για Τετάρτη μήπως και αλλάξει κάτι,αλλιώς θα συζητούσαμε για τεχνητούς πόνους.Εγώ έφυγα πολύ απογοητευμένη πρώτον γιατί ανυπομονούσα πολύ να γνωρίσω το ζουζούνι που κουβαλούσα μέσα μου και δεύτερον φοβόμουν τους τεχνητούς πόνους γιατί άκουσα ότι πονάει πολύ και ότι υπάρχει μεγάλη περίπτωση να μου κάνουν καισαρική,κάτι που δεν ήθελα με τίποτα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ο αντρούλης μου για να μου φτιάξει την διάθεση,με πήγε για καφεδάκι μιας και είχε καλό καιρό και απολαύσαμε από μια ζεστή σοκολάτα.Μετά πήγαμε σούπερ μάρκετ για ψώνια,εκεί άρχισα να νιώθω πόνους περιόδου αλλά δεν ανησύχησα αφού ο γιατρός μου είπε να το περιμένω λόγο της εξέτασης που μου έκανε (πασπάτεμα :mrgreen: ).

Αφού γυρίσαμε σπίτι με τα ψώνια,μαγείρεψα,φάγαμε και ξάπλωσα λίγο να ξεκουραστώ.Το απογευματάκι,μπήκα στο μάμμυ και μιλούσα με τα κορίτσια από το θέμα "παλιογκαστρούλες του Μαΐου" ,όσες είχαν απομείνει και τους έλεγα πόσο απογοητευμένη είμαι.Κάποια στιγμή κατά τις 6:30 πάω τουαλέτα και βλέπω λίγο ροζ στο εσώρουχο αλλά πάλι χαμπάρι δεν πήρα γιατί ο γιατρός είπε ότι μπορεί να συμβεί.Όταν ξανακάθομαι στον υπολογιστή,νιώθω λίγο ζεστό υγρό σαν να κατουρήθηκα λίγο! :oops:

Πάω τουαλέτα,βάζω μια σερβιέτα και ξανακάθομαι στον υπολογιστή και τότε το ξανανιώθω! :shock:

Τότε είπα "ώπα εδώ είμαστε"! :lol: Φωνάζω τον άντρα μου και του λέω ήρεμα και ωραία "μωρό μου,μάάάάάλλον σπάσανε τα νερά..." και με κοιτάει με γουρλωμένα τα μάτια :shock: και λέει πάμε στο νοσοκομείο??Του λέω,κάτσε να σιγουρευτώ και θα σου πω...Μετά από 10 λεπτά ήμουν πια σίγουρη ότι είναι τα νερά που σπάσανε,ντύνομαι,βάφομαι ( :mrgreen: μη με δει ο γιος μου απεριποίητη :lol: ) ,είχα κάνει μπανάκι και ξυρισματάκι από το πρωί,οι βαλίτσες ήταν έτοιμες,τις φορτώσαμε και φύγαμε!!Μέχρι να φτάσω στο νοσοκομείο (5 λεπτά από το σπίτι) είχα γίνει λούτσα και συνέχιζαν να τρέχουν τα νερά!!Ανέβηκα στον δεύτερο όροφο από τις σκάλες παρακαλώ γιατί ντρεπόμουν να μπω στο ασανσέρ με τόσο κόσμο και εγώ να είμαι σαν κατουρημένη! :lol:

Βρίσκω τον πρώτο γιατρό στον δρόμο μου και του λέω όλο καμάρι και χαρά "Σπάσανε τα νερά!!" :D

Με βάζουν μέσα,με εξετάζουν,η κατάσταση ίδια με το πρωί,ούτε συσπάσεις,ούτε διαστολή...Οι πόνοι περιόδου είχαν υποχωρήσει και ένιωθα μια χαρά!Τελικά με στέλνουν στο δωμάτιο μου και περιμένω...περιμένω...περιμένω...Και αφού πήγε 11 η ώρα και ακόμα δεν έλεγε να βγει ο μικρός,τους έδιωξα όλους να πάνε σπίτι τους γιατί μάλλον θα γεννούσα την επόμενη...Κατά τις 12:30 άρχισα να νιώθω πάλι πόνους περιόδου...Κάθε 5 λεπτά περίπου.Κατά τη 1 είχα διαστολή 2 και ακόμα ήμουν στο δωμάτιο και έκοβα βόλτες κι ας μου το απαγόρευαν οι μαίες 8-) .Ένιωθα καλύτερα όταν περπατούσα!!Κατά τη 1:30 οι πόνοι άρχισαν να γίνονται αρκετά δυνατοί και ήρθαν να μου κάνουν κλίσμα και να με πάρουν στο χειρουργείο.Με ρώτησε αν θέλω επισκληρίδιο και να μου δώσει κανένα παυσίπονο αλλά ήθελα να το παίξω θαρραλέα και αρνήθηκα...Κατά τις 2:30 οι πόνοι έγιναν πολύύύ δυνατοί,ήμουν ήδη έτοιμη στο χειρουργείο και τότε δεν άντεξα και ζήτησα να έρθει αναισθησιολόγος.Μέχρι να έρθει,να ετοιμάσει τα εργαλεία του,να συμπληρώσουμε τα χαρτιά κτλ. είχε πάει 4 παρά...Όλα ήταν έτοιμα για επισκληρίδιο,ρωτάει τη μαία πόσο διαστολή έχω για να μου βάλει το φάρμακο και ήταν ήδη 7-8,μου βάζει το φάρμακο,και περιμένω να δράσει...Όταν οι πόνοι άρχισαν να γίνονται πιο ανώδυνοι,ήρθε ο γυναικολόγος,μου ανέβασαν τα πόδια στα στηρίγματα,μου τα έδεσαν και άρχισαν να μου δίνουν οδηγίες για να σπρώξω!Τότε για κάποιο λόγο σταμάτησα να ακούω την καρδούλα του μωρού στον καρδιοτοκογράφο και φρίκαρα!!! :shock::shock::shock: Να ρωτάω γιατί δεν ακούω το μωρό και να μην μου απαντάνε!!Ε τότε σπρώχνω με όλη τη δύναμη που είχα μέσα μου,ένιωθα ότι θα σκάσει το κεφάλι μου από την πίεση και με την τρίτη φορά,ακούω το πιο γλυκό κλάμα του κόσμου!!!!!!!!!!!!Ξεσπάω κι εγώ με λυγμούς!!Μου το βάζουν αμέσως πάνω στην κοιλίτσα μου και έτσι αντίκρισα το θαύμα μου στις 04:14 τα ξημερώματα...Στις 04:30 ήμουν με το κινητό και ειδοποιούσα όλον τον κόσμο να έρθουν!!Έχουν περάσει 3 μήνες από τότε αλλά μου φαίνεται σαν χθες!!Και ανυπομονώ να μεγαλώσει το πιτσιρίκι μου και να ξαναμείνω εγκυούλα για να ξαναζήσω τη μοναδική εμπειρία!!! :D

post-13601-1387393694357_thumb.jpg

Δημοσίευση

Αννουλα να σου ζησει....με εχουν πιασει τα κλαματα..συγκινηθηκα....ειναι και οι ορμονες....να το δεις οπως θες και με το καλο να κανεις και το δευτερο οταν ερθει ο καιρος...φιλια στο μπεμπακο

Δημοσίευση

Να σας ζησει Ρε Αννα!!! Πολυ ομορφη ιστορια!!

Ποτε θα γνωρισουμε τον κουκλο;;; :D

Αυτο με τον καρδιοτακογραφο το ειχα παθει στην 1η μου γεννα.Και μου ελεγαν "Ειναι χαμηλα το παιδι ,δε μπορει να πιασει εκει τους παλμους του" και εσπρωχνα και εγω. :lol::lol:

Δημοσίευση

Αννούλα μου τι όμορφη η ιστορία σου, μου θύμησες τα δικά μου τι πιο υπέροχη στιγμή στη ζωή μιας γυναίκας!!!!!!!! :x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x

Να χαίρεστε το αγγελούδι σας να είναι πάντα γερό και δυνατό κι εσείς δίπλα του να το καμαρώνετε όπως ονειρεύεστε !!!!!!!!!!!!!!!!!!:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x:x

Δημοσίευση

annoula, να σου ζήσει ο μπέμπης! Είναι κούκλος! Η ιστορία σου στην αρχή, μου θυμήζει την σημερινή μου μέρα!!!

Συμπληρώνω κι εγώ την 40 εβδομάδα και σήμερα το πρωί πέρασα για 2η φορά την εμπειρία της εξέτασης (η πρώτη δεν ήταν τόσο επώδυνη). Μετά για κάποια ώρα είχα πονάκια αλλά τώρα τίποτα :(

Αναρωτιέμαι κι εγώ πότε θα σπάσουν τα νερά ή πότε θα έρθουν πόνοι :(

Είναι δύσκολη η αναμονή...

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...