Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Επιτέλους γέννησε η Samantha μας!!!!!!!!!!!!!!!!

Φώτο δεν έχω δει αλλά φαντάζομαι πως θα είναι ένα τέλειο κοριτσάκι όπως η μαμά της!!!!!!!!!!!

Να σου ζήσει Samantha και καλή λοχεία!!!!!!!!!!!!!!

Τις λεπτομέρειες θα μας της πει η ίδια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Φιλιά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Δημοσίευση

samantha μου να σας ζησει γλυκια μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! να ειναι παντα γερη,υγειης κ καλοτυχη στη ζωουλα της η μικρη σας πριγκιπισσα!!!!!!ευχομαι τα καλυτερα!!!!!!!!να την χαιρεστε κ να την καμαρωνετε!!!!!!!!!!!!

πολυ χασηκα κοριτσακι μου!!!!!!!ειδες τελικα βγηκε η μικρουλα μας!!!!!!!!!!!

πολλα πολλα φιλακια σε σενα κ στην μικρουλα!!!!!!!!!!!!!

Δημοσίευση

Σαμανθάκι μου γλυκό τα έγραψα κ στο θεματάκι μας αλλα θα στα πώ κ εδώ..

Να σου ζήσει η κοράκλα! :D Να είναι ΠΑΝΤΑ ΓΕΡΗ Κ ΚΑΛΟΤΥΧΗ κ να τη χαίρεστε!!!

Καλή λοχεία κοριτσάκι μου!Την αγάπη μας κ τα φιλιά μας κ στις δύο σας!!! :-*:x

Θα περιμένουμε νέα σας!

Δημοσίευση

Γεια σας κοριτσάκια μου αγαπημένα! Μόλις βρήκα για πρώτη φορά ευκαιρία να σας γράψω.

Καταρχήν θέλω να σας ευχαριστήσω για τις ευχές και την συμπαράστασή σας εδώ στο μάμμυ καθ' όλο το διάστημα της εγκυμοσύνης μου - αλλά και για τα προσωπικά μηνύματά σας :D:D:D κορίτσια σας σκεφτόμουν συνέχεια και με συγκινήσατε πάρα πάρα πολυ :)

εύχομαι στις νέες (και παλιές ;) ) μανούλες να χαίρονται τα ζουζουνάκια τους, στα αγαπημένα μου κοριτσάκια που περιμένουν από εβδομάδα σε εβδομάδα να γεννήσουν εύχομαι να πάνε όλα υπέροχα και σύντομα να έχουν τα κουκλάκια τους στην αγκαλιά τους και στις φρεσκο-εγκυούλες που από ότι βλέπω είναι πολλές και καλές ;) : καλή αρχή!!! και ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

να και η 'ιστοριούλα' μας:

Την Τετάρτη 23 Μαρτίου πήγα στο γιατρό μου για την καθιερωμένη επίσκεψη και μου είπε ότι δεν με βλέπει να γεννάω ακόμα και μάλιστα ενώ είχα ΠΗΤ 31 Μαρτίου μου έδωσε παράταση 1 εβδομάδα (έως 7 Απριλίου) και μετά να πάμε με πρόκληση καθώς όπως είπε: το μωράκι δεν πιέζεται, τα νερά είναι καλά, το ντόπλερ τέλειο, ο πλακούντας 1 προς 2 κλπ κλπ ( τα γνωστά!). εγώ φυσικά δεν άντεχα άλλο και ήθελα να γεννήσω και τον πιέζω να πάω για καρδιοτοκογράφο στο Ιασώ την επόμενη ημέρα -τουλάχιστον για να το παρακολουθουμε πιο 'στενά'.

Την Πέμπτη 24 Μαρτίου, πάω για καρδιοτοκογράφο στο Ιασώ και μετά από μισή ώρα το συμπέρασμα ήταν ότι: δεν έχω καμία σύσπαση και καμία ένδειξη για τοκετό, το μωράκι είναι πολύ καλά, οπότε περιμένουμε :)

την ίδια ημέρα είχα κανονίσει τις τελευταίες δουλειές μου, δηλαδή: επίσκεψη στην πολεοδομία, ραντεβού με πελάτες, και σαν κερασάκι οδοντίατρο!!!! Με συνοδό πάντα την μαμά μου :D

Μετά από μια πάρα πάρα πολύ κουραστική Πέμπτη γυρνάω σπίτι και ξαπλώνω και το ζουζουνάκι μου έδινε παρα πολύ δυνατές κλωτσιές...

την Παρασκευή 25η Μαρτίου στα γεννέθλιά μου αποφασίζουμε με τον αγαπημένο μου να μείνουμε οι δυο μας ήσυχα και ήρεμα με ένα φαγητάκι αργά το απόγευμα κοντά στο σπίτι μας....Αφού πήραν όλοι οι φίλοι και γνωστοί τηλέφωνο για ευχές και όλοι μας είπαν: δεν σας έκανε το χατήρι η μπέμπα να γεννηθεί στις 25 :lol::lol::lol: , πάμε για το φαγητάκι μας (ένα ψαράκι από την Αστυπάλαια που φαίνεται ότι άρεσε πολύ στην μπέμπα) και γυρνάω φουσκωμένη στο σπίτι με την μπέμπα να πιέζει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ να κλωτσάει συνέχεια και να μην μπορεί να ηρεμήσει...

δεν δίνω σημασία καθώς ήταν πολύ ζωηρή τον τελευταίο καιρό....

αλλά.........................................................στις 12:05 πάω στην τουαλέτα και ανακαλύπτω ότι σιγά σιγά φεύγουν νερά από κάτω μου αλλά όχι σε πολύ μεγάλη ποσότητα...

το αφήνω για 5-10 λεπτά και παρατηρώ ότι έχω συνέχεια υγρά σε μικρές αλλά σταθερές ποσότητες, 1-2 συσπασούλες και λίγο ρόζ στο εσώρουχο....

μου κόβεται το αίμα και παίρνω τον γιατρό μου τηλέφωνο ο οποίος κοιμόταν και δίνουμε ραντεβού σε 20 λεπτά στο Ιασώ...

φτάνουμε εκεί, ακούμε το μωράκι και ετοιμαζόμαστε για τον τοκετο...

το μωράκι δεν είχε κατέβει ούτε λίγο, δεν είχα καν εξάλειψη τραχήλου και δεν είχα καθόλου διαστολή!

ξεκινάνε σιγά σιγά οι πόνοι να δυναμώνουν και εγώ και ο γιατρός μου είχαμε ελπίδες για έναν γρήγορο τοκετό! Κατά της 3 το πρωί κάνει τον πρώτο έλεγχο και το συμπέρασμα ήταν: το μωρό δεν έχει κατέβει καθόλου και φυσικά διαστολή μηδέν!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

απογοητευόμαστε λιγάκι αλλά λέμε νωρίς είναι ακόμα για να δούμε σε λίγη ώρα τι θα γίνει...

κατά τις 6 παρά και ενώ οι πόνοι ήταν ΑΦΟΡΗΤΟΙ πλέον κάνει τον έλεγχο ο γιατρός και μου λέει γεμάτος απογοήτευση: ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΕΒΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ!!! δεν είχα καν εξάλειψη τραχήλου....ήμασταν στα ίδια μετά από 6 ώρες...

εκείνη την ώρα δεν άντεχα άλλο και ζητάω να μου κάνουν επισκληρήδιο καθώς δεν μπορούσα ούτε να αναπνεύσω από τον πόνο...ο γιατρός μου δεν ήθελε να μου κάνει ακόμα αλλά με είδε τόσο χάλια και μου έκανε...

μια χαρά η επισκληρίδιος, με έπιασε αμέσως, ο αναισθησιολόγος ήταν πάρα πολύ καλός και κατάφερα να ξεκουραστώ για λίγη ώρα...

κατά τις 9 το πρωί κάνουμε και έναν ακόμη έλεγχο και μετά από 9 ωρες που είχαν σπάσει τα νερά και είχα πλέον πόνους απίστευτα δυνατούς, βγαίνει το συμπέρασμα: ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ!!!!

ο τοκετός δεν είχε ξεκινήσει καν από άποψη καθόδου του μωρόυ...

η αγαπημένη μου μπέμπα ΔΕΝ ήθελε να κουνηθεί ούτε λίγο...κατά τα άλλα οι παλμοί της μπέμπας ήταν μια χαρά...

κατά την μία το μεσημέρι και ενώ εγώ μετά από 13 ώρες ήμουν, εξαντλημένη κάνουν σύσκεψη στο Ιασώ και αποφασίζουν οτι δεν πάει άλλο και πρέπει να μπω για καισαρική...

η απογοήτευση μου ήταν μεγάλη και η ψυχολογία μου κάπως χάλια καθώς είχαν περάσει 13 ώρες πόνων φυσιολογικού τοκετού και τελικά θα πηγαίναμε για καισαρική...

όλο αυτό το διάστημα ο αγαπημένος μου ήταν στο πλευρό μου...

με ετοιμάζουν για το χειρουργείο και μετά από 20 λεπτάκια είδα την αγαπημένη μου κορούλα... :D:D:D:D μου φάνηκε πάρα πολύ μεγάλη παρότι ήταν λιγότερο από 3 κιλά και το συμπέρασμα ήταν ότι : και τα 2 ποδαράκια είχαν μπλεχθεί με τον λώρο...και για αυτό δεν μπορούσε να κατέβει η ζουζούνα μου...και θα αργούσε πάρα πάρα πολύ να κατέβει (πάνω από 24 ώρες...) και μετά θα ήμουν εξαντλημένη και δεν θα μπορούσα να κάνω τις τελευταίες εξωθήσεις για φυσιολογικό τοκετό..

η συγκίνηση ήταν μεγάλη και ειδικά όταν με έδειξαν στους δικούς μου και ειδικά στον άντρα μου που είχε ζήσει όλο τον τοκετό από κοντά...η στιγμή αυτή που με αγκάλιασε πιστεύω ότι μας σημάδεψε και θα την θυμόμαστε για πάντα...

κατά τα άλλα η μπέμπα είναι μια καστανή κουκλίτσα με ανοιχτό δερματάκι και μοιάζει στον μπαμπά της και σε εμένα...ήταν και η μόνη μου 'παρηγοριά' στις δύσκολες πρώτες ημέρες στο μαιευτήριο ...γιατί όπως και να το κάνουμε είναι μια ταλαιπωρία η καισαρική αλλά δίνει λύση σε περιπτώσεις όπως η δική μου ...

κορίτσια ένα θα πω για το πως νοιώθω για εκείνη:

ΣΑΝ ΝΑ ΗΜΑΣΤΑΝ ΜΑΖΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΑ....ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΗΡΘΕ ΤΩΡΑ ΑΛΛΑ ΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ

κορίτσια σας φιλώ και θα επανέλθω με περισσότερες πληροφορίες...

σας ευχαριστώ και πάλι! :D:D:D:D

Δημοσίευση

Κοριτσάκι, θα σου ξαναευχηθώ!!! Να τη χαίρεσαι την κορούλα σου κ απολαμβάνετε μαζί με τον άντρα σου κάθε στιγμή της!!! Η ιστορία του τοκετού σου μου θύμισε αρκετά τη δική μου, με τη διαφορά ότι λόγω της εβδομάδας μου, παραλέιψαμε τις ώρες αναμονής... Ως προς τα νερά, το σε 20' στο Ιασώ, κ την διαδικασία της καισαρικής, μπορώ να καταλάβω τι έζησες. Φυσικά κ σε ό,τι γράφεις για το μωράκι σου! τέλεια η στιγμή που σου το έβαλε η μαία μπροστά σου, έτσι???

Φιλάκια πολλά! Βρείτε τους ρυθμούς σας κ τα ξαναλέμε!

Δημοσίευση

Πω, πω, Σαμάνθα μου, αγχώθηκα και συγκινήθηκα διαβάζοντας την εμπειρία σου...

Να σου ζήσει η μπεμπούλα!!! Να είναι καλότυχη και να είσαστε και εσείς γεροί να την καμαρώνετε!!!!

Καλή ανάρρωση, τώρα και καλή δύναμη... :lol::lol::lol::lol::lol::lol:

Δημοσίευση

ΑΧ ΒΡΕ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΕ ΣΥΓΚΗΝΗΣΕΣ ΣΑΝ ΝΑ ΖΩ ΤΗΝ ΓΕΝΝΑ ΜΟΥ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΜΕΝΑ ΣΤΙΣ 8 ΩΡΕΣ ΜΟΥ ΤΟΝ ΠΗΡΑΝ ΜΕ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΚΑΘΟΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΚΙ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΚΑΠΩΣ ΜΕΓΑΛΟΥΤΣΙΚΟΣ ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΕΑ ΣΟΥ ΝΑ ΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ Η ΚΟΥΚΛΙΤΣΑ ΣΟΥ.

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...