Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Δεν το πιστεύω οτι μετά απο 1 χρόνο και κατι που ανακάλυψα αυτο το site, θα εγραφα και γω την δική μου ιστορία τοκετού...

Λοιπον... :)

απο τα μέσα του 7ου μήνα περίπου η γιατρός μας βρήκε οτι ο μικρός μας επαιρνε λιγα γραμμαριακια και ετσι μεχρι και τον 9ο καναμε 3 doppler για να βεβαιωθούμε οτι ειναι καλά παρ ολο που φαινόταν μικρούλης (2.500 κιλά στην 36η εβδομάδα) ! Οταν πηγαμε να δει το τελευταίο doppler, Τετάρτη 16/3, με εξετάζει και κολπικά και μου βρίσκει διαστολή 2 εκ. !!!! με στέλνει για ενα καρδιοτοκογράφημα και αφού ηταν καλό (δεν ειχα ομως συσπασεις) με στελνει σπίτι. Ξημερώματα Πέμπτης βλέπω βλέννη και το μεσημεράκι τηλεφωνιόμαστε, της το λέω και μας φωνάζει στο μαιευτήριο για ελεγχο... και εκεί ξεκινάμε...!!

Η διαστολή μου ηταν ακομα 2 εκ., αλλα μου κανουν εισαγωγή !!! ολο το βραδυ το περασα μεσα στο Αλεξάνδρας, ο αντρουλης μου αγρυπνος φρουρός και εκείνος εκεί !! στο δωμάτιο εγώ, στα αβολα καθίσματα εκείνος... ωσπου ξημερώματα μου σπάνε τα νερά και το πιο κουφό ;;! στα καπακια εχω ωδίνες καθε 3 λεπτά !!! οσο ημουν στο δωμάτιο εκείνο εκοβα βολτιτσες να αποσπώ την προσοχή μου και μολις ερχοταν ο πονος εγερνα λιγο προς το κρεβάτι, επαιρνα ανάσες και μου περναγε ! ΤΕΛΕΙΑ!

...ερχονται ομως και με πανε στο δωμάτιο των ωδινων και με καθηλώνουν στο κρεβάτι, με περιζώνουν με τον καρδιοτοκογράφο και αισθανομουν σαν το χταπόδι !!! να πονάω στη μεση μου και στα πλαγια οστά της λεκάνης (στην κοιλιά ΟΥΔΕΜΙΑ ενόχληση !!!) και να μην μπορώ να "εκτονώσω" καπως τον πόνο... το μόνο καλο ηταν οτι το εριξα στις αναπνοές και ετσι η ολη διαδικασία βγήκε..."αξιοπρεπώς" :lol::lol:

το πιο ενοχλητικό ηταν οτι η γιατρός μου τσέκαρε την διαστολή ακριβώς πανω στην κορύφωση της ωδίνης !!!! αισχος αίσθημα αλλα τι να κανουμε ;;!

κατι που μου φάνηκε περίεργο ηταν οτι με ενημέρωσε οτι το μωρό μας "εχει μαλλακια" πολυ πριν τις εξωθήσεις ! βέβαια εγώ ...εκείνη την ωρα ουυυτε που εδωσα σημασία ! :lol:

απο τον πονο εσφιγγα τα μάτια μου τοσο που καποια στιγμή εβλεπα θολά πια ! ομως... ολα αυτά δεν κράτησαν για πολύ !

σε τέσσερις ωρίτσες γέννησα ! φυσιολογικά και χωρίς επισκληρίδιο !

18 Μαρτίου 2011, 10.25 το πρωί, το αγοράκι μας βγήκε 2.850 κιλά τελικά και ηταν ενα κουκλί !

μου το πηραν ομως γιατί βγήκε λιγο "εξαντλημένο" απο την διαδικασία και μπηκε λιγες ωρίτσες θερμοκοιτίδα :(

Να σας πω οτι... ο Αγιος Ραφαήλ οτι ζητήσετε -λένε- οτι το κάνει "γρήγορα" ετσι και γω, τον παρακαλεσα να εχω εναν γρήγορο και ...οσο γίνεται ανώδυνο τοκετό... και νομίζω οτι μαλλον βοηθησε "λιγουλάκι" ...!! Δεν εχω λόγια να περιγράψω την ευγνωμωσύνη μου... :roll:

ΚΑΙ να πω οτι εγω ημουν και ειμαι ΠΟΛΥ φοβιτσιάρα σε οτι αφορά ενεσεις/βελόνες και νοσοκομεία ...

παρ ολ αυτά γεννησα φυσιολογικότατα ... αφού το εκανα εγώ... ΟΛΕΣ οι γυναίκες μπορούν !!

Ευχομαι σε όλα τα κορίτσια να χαίρονται τα παιδάκια τους και οσες το επιθυμούν ΣΥΝΤΟΜΑ να γίνουν μανούλες ! ...και μια συμβουλή : "τανι τανι μεχρι να πετάνει" :lol:;)

ΥΓ: Μην κοιτάτε που δεν το αναφέρω... ολη την ωρα κλαίω απο την συγκίνηση οταν σκέφτομαι την εμπειρία αυτή που εζησα... οι ορμόνες πανε κι ερχονται...!!!!!! :oops:

post-12238-13873936619379_thumb.jpg

post-12238-13873936619443_thumb.jpg

Δημοσίευση

Amiguitaaaa!!!

Δεν το πιστευω!!!Γεννησες!!!Επιτελους!!!

Χωρις επισκληρίδιο;;;;;ααααααα εσυ μας εβαλες τα γυαλια!!

Να σας ζησει!!!Να ειναι παντα γερος και καλοτυχος!!!

Είναι πολύ γλυκούλης!!!

Μην ανησυχεις για τη συγκινηση...ειναι φυσιολογικότατο!Ολες εχουμε ριξει πολύ κλάμα!

Ααααχ!Να σου ευχηθω καλούς θηλασμούς!Και με όλη μου την ψυχη χωρις πόνο!!!

Δημοσίευση

maria+fotis μολις διαβασα την εμπειρια σου και ειδα αυτη τη γλυκια ψυχουλα δακρυσα,να τον χαιρεσαι και να ειναι γερος,καλοτυχος και ευτυχισμενος,ειναι ενας κουκλος,καλη λοχεια!!!

Δημοσίευση

να σας ζησει ο μπεμπουλης σας!!!να ειναι παντα γερος κι ευτυχισμενος!!να τον καμαρωσετε οπως ακριβως επιθυμητε!!!!!!!!!!!

καλη λοχεια και καλη προσαρμογη κοριτσακι μου!

οοοοοοοοολα τα λεφτα ειναι το καμαρι σας στη φωτο!!!!!!!

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...