η πρωην καλυτερη μου φιλη ..

[mama eva]

Την γνωριζα χρονια , περασαμε σχολικες εκδρομες μαζι , μοιραστηκαμε σχολικα θρανια , αγχος για επαγγελματικη αποκατασταση , δακρυβρεχτους χωρισμους..

Οταν βρηκα τον αντρα της ζωης μου πρωτη μου ειπε οτι αυτο ειναι το ταιρι σου , εδω τερματιζεις .

"..Εσυ με ξερεις πιο καλα απ'ολους στη ζωη μου .."

Μονο σε σενα τα ελεγα ολα και συ το ιδιο , μονο σ'εσενα ελεγα το αγχος μου πριν κ μετα το γαμο μου για να κανω παιδι μονο εσυ με ενιωθες μονο εσυ μου ελεγες να κανω κουραγιο .Αγκαλια κλαψαμε οταν επιασα πατο κ ειπα οτι τελειωσα το παιρνω αποφαση δεν θα γινω μανα ..Μονο εσυ μου ειπες πως θα ειναι τα παιδακια που θα γεννησω , πως θα τους φτιαχνουμε κοτσιδακια ,θα τα πηγαινουμε στο παρκο με το καροτσι, θα τα φροντιζουμε..Θα μου βαφτιζες το πρωτο μου παιδι και εγω θα σε παντρευα ετσι λεγαμε απο μικρες .. Εφυγες σε αλλη πολη γιατι η ζωη σε καλουσε αλλου , ετσι ειναι ομως ερχοσουν συχνα , μιλουσαμε σχεδιαζαμε ..

Αποφασισα να κανω εξωσωματικη ,δεν ησουν πλαι μου ενω το ηξερες ..

Ειχα αιμοραγια στον τεταρτο μηνα και δεν πηρες ενα τηλ, να δεις αν ζω η αν πεθανα , εγω η καλυτερη σου φιλη ενω το ηξερες ..

Γεννησα κ με πηρες ενα τυπικο τηλ μονο να μου ζησουν κ αντε γεια γιατι ειχες ραντεβου με καποιο καινουργιο προσωπο στην ζωη σου ..

Σε ξαναειδα τυχαια στο δρομο , μην τσατιστεις που δεν ηρθα να σε δω μου ειπες αλλα εχουν ερθει φιλοι τρεχουμε στην ταδε ταβερνα στο ταδε μπαρ στο ταδε κλαμπακι..

Δεν ειχες καν την περιεργια πως ειναι τα μωρα μου , εμενα της καλυτερης σου φιλης , δεν ειχες καν την περιεργια να με ρωτησεις τι κανω ..

Γιατι τα γραφω ολα αυτα , συγνωμη για τον χρονο σας , αλλα μου λειπει ..Μου λειπει η φιλη μου και δεν ξερω τι αλλαξε η μαλλον ξερω αλλα δεν θελω να δεχτω οτι τα μωρα που ονειρευτηκαμε τοσες φορες δεν θελησε καν να τα δει ..Λυπαμαι που ειμαστε σε αλλα μηκη κυματος , λυπαμαι που τελικα δεν μου βαφτησες το πρωτο μου παιδι ουτε εγω θα σε παντρεψω με τον αντρα της ζωης σου ..

Λυπαμαι γιατι νομιζα οτι οι ανθρωποι χαιρονται με τις χαρες των φιλων τους , λυπαμαι γιατι νομιζα οτι δεν θα με πειραζε ολο αυτο ..

Κοριτσια μετα απο τοσο καιρο ειχα την αναγκη να το βγαλω απο μεσα μου ..Λυπαμαι αν καταχραστηκα τον χρονο σας ..

[samantha]

eva μου έχει τύχει και εμένα με την πιο κοντινή ξαδέρφη μου, μόλις αρραβωνιάστηκα (το 2008) και στην συνέχεια που παντρεύτηκα (το 2009) έκοψε κάθε επαφή μαζί μου και πριν από αυτό ήμασταν κάθε μέρα μαζί για καφέ για ποτά κλπ κλπ

Τώρα με αποφεύγει ακόμα και μου λέει πχ δεν θα βγω και την πετυχαίνω έξω...πιστεύω ότι μπορεί να είναι ζήλεια. Όπως και να έχει σίγουρα με πειράζει αλλά δεν θα καθίσω να σκάσω για τα κόμπλεξ των άλλων. Σου λέω σε βαθμό που πάω με τον άντρα μου την θεία μου (την μάνα της) σε γιορτή κλπ και κανονίζει να λείπει τριήμερο...

Είναι πολύ ενοχλητικό συμφωνώ μαζί σου...

[mirlitsa]

Τουλάχιστον η δική σου καλύτερη φίλη ζει. Βρίσκεται κάπου μακριά αλλά ζει....

Αν και όποτε αποφασίσεις να την δείς και να την ακούσεις, μπορείς να το κάνεις.

Εγώ που την έχασα πριν καλά-καλά δει τον άντρα της ζωής μου, τα παιδιά μου, την ευτυχία μου???

Τίποτα δεν είδε από μένα....τίποτα απολύτως.

[Anastacia]

ουφ...Μελαγχολησα!

Λυπαμαι...Εχω ζησει τετοιο "χωρισμο" αλλα προ παιδιου!

Ποναει αλλα τουλαχιστον δεν σε εχει προδωσει...Ισως καταλαβει οταν αποκτησει δικα της παιδια!

Τα μωρα σου ειναι κουκλια!!!!Να σου ζησουν!!!

Μιρλιτσα γραφαμε μαζι...

Με αποστομωσες!

[mirlitsa]

Δυστυχώς Anastacia μου συμβαίνουν κι αυτά.

Γι αυτό λοιπόν, θέλω να πω στην φίλη μας να αφήσει στην άκρη την πίκρα, τον εγωισμό, την στεναχώρια.... ή όπως αλλιώς λέγεται και να πάρει την φίλη της τηλέφωνο, να βρεθούνε.

Δεν είναι κακό να ρήξεις τα «μούτρα» σου και να τηλεφωνήσεις πρώτη, κάνε την προσπάθεια και ότι είναι να γίνει θα γίνει...

[zaxarenia]

συμφωνω!!! να την παρεις να μιλησετε και αν παλι δνε βγει ακρη τοτε

ενταξει θα το αποδεχτεις αλλα να μιλησετε πρωτα...δεν τελειωνουν ετσι απλα οι σχεσεις πιστευω!!!

μιρλιτσα πολυ λυπαμαι για την φιλη σου!!!

[PIPITSAZOUZOUNA]

Άμα έχεις τέτοιους φίλους……… τι να τους κάνεις τους εχθρούς????? Έτσι δεν είναι βρε κορίτσια????

Τι να πω κοριτσάκι…….. εκείνη χάνει!!!!!!!!!!!!

Mirlitsa μου…….. ανατρίχιασα!!!!!!!!!!!!!

Anastacia μου………. χρόνισε η μικρούλα σου????

[mama eva]

mirlitsa μου

λυπαμαι πολυ για την φιλη σου ..Δεν ειναι θεμα εγωισμου καλη μου , εκανα αποπειρες να την προσεγγυσω ολες επεσαν στο κενο και αυτο για να δωσω στον εαυτο μου την δικαιολογια οτι ισως εγω ημουν λαθος , ισως ειπα κατι , ισως εκανα κατι κτλ .

Ομως πως να προσεγγισεις καποιον που δεν θελει ? Την ειδε ο Νικος μου στο δρομο πριν αρκετο καιρο και εκανε οτι δεν τον ειδε .

Το γιατι σκεφτομαι μονο ..

[mirlitsa]

Φαντάζομαι την πίκρα σου, όμως αφού ήταν άκαρπες οι προσπάθειές σου, αποδέξου το και προχώρα μπροστά.

Κάνε νέες φίλες, ακόμα και τώρα που είμαστε παντρεμένες με παιδιά μπορούμε να κάνουμε νέα κολλητή.

Κι εγώ το έχω ανάγκη αυτό και...από δω μέσα νομίζω πως απέκτησα μία κολλητή.

[mama eva]

mama eva έγραψε:

mirlitsa μου

λυπαμαι πολυ για την φιλη σου ..Δεν ειναι θεμα εγωισμου καλη μου , εκανα αποπειρες να την προσεγγυσω ολες επεσαν στο κενο και αυτο για να δωσω στον εαυτο μου την δικαιολογια οτι ισως εγω ημουν λαθος , ισως ειπα κατι , ισως εκανα κατι κτλ .

Ομως πως να προσεγγισεις καποιον που δεν θελει ? Την ειδε ο Νικος μου στο δρομο πριν αρκετο καιρο και εκανε οτι δεν τον ειδε .

Το γιατι σκεφτομαι μονο ..

αυτο που με ποναει πιο πολυ ξερετε ποιο ειναι ? Ηξερε ποσο πολυ ταλαιπωρηθηκαμε με τον Νικο , ηξερε πως πριν αποφασισω την εξωσωματικη ειχα κανει 2 ακαρπες σπερματχ., ηξερε οτι ειχα πιασει πατο ..Δεν πηγαινε πιο κατω για μενα ...Εμαθε οτι εμεινα εγκυος , εμαθε οτι ειχα αιμοραγια τοτε ηξερε ποσο μπορει να φοβομουν , ηξερε ποσο ετρεμα , με ηξερε πως μπορει να σκεφτομουν.Δεν μπηκε καν στην διαδικασια να δει αν ζω η αν επαθα κατι εγω η τα μωρα ..

τιποτα , τοιχος

[samantha]

Και εγώ συμφωνώ, δεν είναι θέμα εγωισμού...Μπορούμε να καταλάβουμε πότε κάποιος προσπαθεί να μας αποφύγει ... το γιατί είναι ένα άλλο θέμα...στην δική μου περίπτωση πιστεύω είναι ανταγωνισμός και ζήλεια..όχι ότι είναι κακό το κορίτσι ( η ξαδερφη μου) αλλά καμιά φορά η κοινωνία κάνει τους ανθρώπους πολύ ανταγωνιστικούς. Στην δική μου περίπτωση πιστεύω της έλεγε η μάνα της: και άντε η ξαδέρφη σου αρραβωνιάστηκε και πήρε τον τάδε και εσύ τι κάνεις κλπ κλπ (βλακείες κοινώς...)

και εγώ την έχω πάρει πολλές φορές τηλέφωνο και όλο βρίσκει σαχλές δικαιολογίες..ε μία, δύο, τρεις, 100 κάπου ξενερώνεις και με τον άλλο και τον ξεγράφεις...βέβαια όταν πρόκειται για οικογένεια είναι ακόμη χειρότερα...

[PIPITSAZOUZOUNA]

Κι εγώ έχω χαθεί με την κουμπάρα μου κορίτσια………….

Που ήτανε πάντοτε η καλύτερή μου φίλη..............

Που ξαφνικά αποφάσισε πως δε με θέλει στη ζωή της…………….

Ούτε στις ετοιμασίες του Γάμου της……………

Παρεξηγήθηκε που δεν πήγα??????????? Πώς να πάω…………….. χωρίς συγκοινωνίες…….. χωρίς ΤΟΥΤΟΥ…….. στου δι…… τη μάνα!!!!!!!!!!!!!!

Που εγώ δεν θα διάλεγα το Νυφικό μου εάν δεν την είχα κοντά μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Δεν ξέρω τι έκανα……….. αν έφταιξα κάπου……………..

Όσες φορές της έστειλα E-mail κι ανέμενα μία απάντηση έφαγα τα μούτρα μου…………. Ουδέποτε «μας έδωσε» την ευκαιρία να δούμε…………..

Τι έγινε ρε παιδί μου????????

Στο τηλέφωνο 1-2 φορές (εγώ παίρνω..... εννοείται.....) μιλάμε σχετικά καλά.... προς το "ψυχρό"...... κι όλο "θα τα πούμε"........ κι ακόμη τα λέμε.........

Ξέρετε πόσο με πονάει???????? Τι κλάμα έχω ρίξει??????

Γνωριστήκαμε πριν 21 χρόνια!!!!!!!!!!! Τί Λονδίνο πήγε..... τί Παρίσι....... τί Κρήτη...... για σπουδές..... για δουλειά....... ποτέ δε χαθήκαμε...... και τώρα.........

Περιμένω και στο Facebook……. μπας και μ΄επιβεβαιώσει ως φίλη αλλά μπα………

Πού είσαι Ξανθούλα???????? Με ακούς?????????????

[ρουλα 3]

μια αναλογη ιστορια ειναι και η δικη μου με την πρωην καλυτερη φιλη ... και αυτο το πρωην ποναει ακομα ... μαζι απο 6 ετων στο σχολειο στην ιδια γειτονια μεγαλωσαμε σαν αδερφες ... και μετα χαθηκαμε .. προσπαθησα να την προσεγγισω αλλα μονο εγω προσπαθουσα .

[athinouli]

ΕΥΑ ΜΟΥ ΜΟΛΙΣ ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΤΕΝΟΧΩΡΗΘΗΚΑ. ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ; ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΚΟΥΒΑΛΑΝΕ ΜΕΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ; ΠΟΙΟ ΜΠΑΡΑΚΙ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΤΑΒΕΡΝΑ ΝΙΚΗΣΕ ΤΗ ΦΙΛΙΑ ΣΑΣ; ΕΧΩ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ ΠΕΡΙΠΟΥ ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΗΓΗΘΟΥΜΕ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΟΝΑΕΙ, ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ. ΕΓΩ ΘΑ ΣΟΥ ΕΛΕΓΑ ΝΑ ΤΗ ΡΩΤΗΣΕΙΣ ΕΥΘΕΩΣ ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ, ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ ΣΕ ΕΜΑΣ ΕΔΩ, ΑΥΤΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΝΑ ΤΗΣ ΤΑ ΠΕΙΣ. ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΘΑ ΒΡΕΙ. ΜΠΟΡΕΙ Η ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣΙΑ ΤΗΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΤΕΞΕ ΝΑ ΣΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΙ ΣΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ. ΜΠΟΡΕΙ Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΝΑ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΥΚΟΛΑ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΕΤΟΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΧΩΡΙΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΑΚΟΙ. ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ, ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΤΟΤΕ, ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΛΙΓΟ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ "ΧΑΡΤΗ ΜΑΣ".

ΜΙΡΙΛΙΤΣΑ, ΕΙΧΑ ΚΙ ΕΓΩ ΤΗΝ ΑΤΥΧΙΑ ΝΑ ΧΑΣΩ ΤΟΝ ΚΟΛΛΗΤΟ ΜΟΥ, ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΠΟΝΟΣ. ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΑ ΑΠΛΩΣ ΔΕΝ ΣΥΝΑΝΤΙΟΜΑΣΤΕ. ΜΕ ΠΟΝΕΣΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΝΕΣΕ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑ ΤΗ ΜΑΜΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΠΗΓΕ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ, ΤΟΥ ΑΦΗΣΕ ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑ. ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΠΑΩ ΚΙ ΕΓΩ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΠΑΩ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΓΙ'ΑΥΤΟ. ΚΟΙΤΑΩ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ.

[mirlitsa]

athinouli έγραψε:

ΜΙΡΙΛΙΤΣΑ, ΕΙΧΑ ΚΙ ΕΓΩ ΤΗΝ ΑΤΥΧΙΑ ΝΑ ΧΑΣΩ ΤΟΝ ΚΟΛΛΗΤΟ ΜΟΥ, ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΠΟΝΟΣ. ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΑ ΑΠΛΩΣ ΔΕΝ ΣΥΝΑΝΤΙΟΜΑΣΤΕ. ΜΕ ΠΟΝΕΣΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΝΕΣΕ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑ ΤΗ ΜΑΜΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΠΗΓΕ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ, ΤΟΥ ΑΦΗΣΕ ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑ. ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΠΑΩ ΚΙ ΕΓΩ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΠΑΩ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΓΙ'ΑΥΤΟ. ΚΟΙΤΑΩ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ.

Λυπάμαι, πολύ λυπάμαι και για τον δικό σου κολλητό...εσύ με καταλαβαίνεις.

Ντρέπομαι κι εγώ, ποτέ δεν ξαναπήγα στο νεκροταφείο....πάντα την σκέφτομαι αλλά δεν ξαναπήγα. Δεν μπορώ....

[tanya]

Τι να πω κορίτσια;

Όλες λίγο πολύ έχουμε ζήσει παρόμοιες καταστάσεις....

Εγώ έχασα 2 κολλητές...Δεν ξέρω αν είναι μόνο δικό μου το λάθος (γιατί σίγουρα κάτι έχω κάνει λάθος και εγώ..) αλλά τουλάχιστον προσπάθησα να καλύψω τα κενά....που τυχόν δημιούργησα.

Με την πρώτη "πρώην" κολλητή....είμαστε μαζί από παιδιά, στο σχολείο, στο παιχνίδι, παντού....Αφού όλοι μας λέγαν "τα αυτοκολλητάκια". Και ξαφνικά...το καλοκαίρι που δώσαμε Πανελλήνιες άρχισε η ψυχρότητα...Αυτή πέρασε στη σχολή που ήθελε, εγώ αποφάσισα να ξαναδώσω για 2η φορά...Λες και στιγματίστηκα....Βλεπόμασταν στο δρόμο, τυπικές κουβέντες...αλλά τπτ το φιλικό...τπτ δεν ήταν όπως παλιά....Ούτε στο γάμο της δε με κάλεσε 1,5 χρόνο μετά....γιατί όπως μου είπε αργότερα...δεν ήθελε να με κάνει να νιώσω άσχημα που εγώ έμεινα πίσω(. Μετά από αυτό έκοψα τη σύνδεση μαχαίρι...κατέβασα τα ρολά.....

Με τη δεύτερη "πρώην" ζήσαμε ακόμα περισσότερες συγκινισιακά φορτισμένες στιγμές....Γνωριστήκαμε στο 1ο έτος της σχολής και αμέσως δέσαμε....μόνο μαζί που δεν κοιμόμασταν. Όλα τα κάναμε μαζί....διαβάζαμε μαζί, τρώγαμε μαζί... βγαίναμε...τα πάντα μαζί.

Μέχρι και τα αγόρια μας σπούδαζαν στην ίδια σχολή (!!!!) - εντελώς τυχαία.

Την παρηγορούσα στις ερωτικές της απογοητεύσεις με το αγόρι της, μου έλεγε τι δεν κάνω καλά εγώ στη δική μου σχέση....κ.τ.λ

Αφού και οι γονείς μας είχαν καθημερινή επικοινωνία.....Και ξαφνικά, μένει έγκυος....και αποφασίζει να παντρευτεί με πολιτικό γάμο...και να φύγει για Αμερική με τον άντρα της....(αυτά ήταν τα σχέδιά του....). Στενοχωρήθηκα που θα με άφηνε....αλλά χαιρόμουν γιατί η ζωή της είχε αποκτήσει ένα νόημα....Επικοινωνούσαμε όσο περισσότερο μπορούσαμε....(η Αμερική.....είναι λιγάκι μακριά.....) αλλά ήμουν εκεί. Ακόμα και όταν έκλαιγε...ότι ήθελε να γυρίσει πίσω....γιατί ένιωθε μόνη...εγώ τη στήριζα....στήριξα την επιλογή της. Δεν ήθελα να την κάνω να μετανιώσει....

Γυρνάει πίσω.....και κάνει το γάμο της....Μόνο εμένα ήθελε δίπλα της....Ακόμα και τότε που δούλευα στους παιδικούς σταθμούς....με άστατα ωράρια...είχα χρόνο πάντοτε για τη φίλη μου. Και ας μη μου έφτανε ο χρόνος...για να κοιτάξω τον εαυτό μου. Μένει δεύτερη φορά έγκυος....και το παιδί είχα υποσχεθεί να της το βαφτίσω εγώ...

Κάτι που δεν έγινε βέβαια....γιατί ο άντρας της είχε άλλα σχέδια.

Και ξαφνικά, μετά από 10 χρόνια σχέσης.....χωρίζω.Το μόνο που μου είπε ήταν : 'Συμβαίνουν αυτά. Αλλά και εσύ τι το προχώρησες τόσο; Τώρα είσαι μεγάλη....". Φεύγω για μεταπτυχιακό στο Παρίσι. Επικοινωνούμε συχνά. Την προσκαλώ αμέτρητες φορές να έρθει να με δει....Πάντα δικαιολογίες....

Μέχρι που άρχισε το τροπάριο: 'Μια φίλη είχες...και την άφησες για να πας να καλλιεργήσεις το πνεύμα σου. Εμένα δε με σκέφτεσαι καθόλου...". Επιστρέφω από Παρίσι μετά από 2 χρόνια....και απόλυτη ψύχρα. Δεν έρχεται να με δει γιατί μεγαλώνει 2 παιδιά και άμα θέλω να τη δω να πηγαίνω εγώ που δεν έχω υποχρεώσεις....!!!!

Μετά από 1 χρόνο βρίσκω δουλειά στην Αθήνα, γνωρίζω και τον νυν σύζυγό μου....και αποφασίζω να εγκαταλείψω τη Θεσσαλονίκη για τα καλά. Της το ανακοινώνω....και μου λέει:

"Θα έρχομαι συχνά, μη στενοχωριέσαι. Η αδελφή μου είναι και αυτή στην Αθήνα....οπότε θα τα λέμε...."

Ακόμη την περιμένω να έρθει.....πέρασαν 5 χρόνια και ακόμα έρχεται....Και εγώ είμαι μόνη μου....σαν την καλαμιά στον κάμπο....δεν έχω ούτε έναν άνθρωπο (πέρα από το σύζυγο) για να μιλήσω, για να βγω, για να ξεσκάσω...

Όποτε μιλάμε...δε σταματάει να με γεμίζει τύψεις που την άφησα μόνη (παρεπιμπτόντως, δύο φορές τη βδομάδα βγαίνει έξω με τις φίλες της ενώ εγώ είμαι κλεισμένη μέσα στο σπίτι και δεν έχω κανένα να μιλήσω....) και να μου υπενθυμίζει ότι αυτή έχει 3 παιδιά(πέρσι γέννησε το κοριτσάκι) και εγώ, έτσι όπως πάω, θα μείνω άκληρη και θα με παρατήσει και ο Δημήτρης για καμιά μικρούλα.

Πάλι καλά που όταν διορίστηκα Κεφαλονιά, βρήκα πάλι μια αδελφή ψυχή με την οποία όμως μιλάμε πια μόνο στο τηλ...

Συγνώμη αν σας ζάλισα.....αλλά τα είπα και ξεθύμανα......

[ρουλα 3]

"αλλαζουνε οι ανθρωποι , αλλαξαμε και εμεις , χαθήκαμεεε" οπως λεει και το τραγουδι .

δεν πειραζει κοριτσια καιρος να το παρουμε αποφαση ! εξαλλου γιαυτο εχουμε και το μαμμυ ! παμε για αλλα !!!

[ρουλα 3]

mirlitsa έγραψε:

athinouli έγραψε:

Λυπάμαι, πολύ λυπάμαι και για τον δικό σου κολλητό...εσύ με καταλαβαίνεις.

Ντρέπομαι κι εγώ, ποτέ δεν ξαναπήγα στο νεκροταφείο....πάντα την σκέφτομαι αλλά δεν ξαναπήγα. Δεν μπορώ....[/quote:30hd1q3c]

ξερετε κοριτσια ο μπαμπας μου αρνειται να παει στο ταφο της μητερας του ... "δεν ειναι εκει η μανα μου " λεει . νομιζω τελικα οτι εχει δικιο αυτοι που εφυγαν ειναι μαζι μας στην σκεψη μας και ξερουμε οτι καπου βρισκονται

[athinouli]

ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΟΤΙ Η ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΠΑΡΕΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΩΛΕΙΑ. ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΑΛΛΙΩΣ. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΛΛΗΤΟ ΜΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΗΜΑΣΤΑΝ ΣΑΝ ΑΔΕΡΦΙΑ. ΜΕ ΕΙΧΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ. ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΟΣΟ ΗΜΑΣΤΑΝ ΦΙΛΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΠΟΛΥ ΞΕΓΝΟΙΑΣΤΑ. ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΙΚΟΤΕΡΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΟ ΑΣΤΕΙΟ. ΑΥΤΟ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΑΦΑΓΕ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΕΤΗΣΩ. ΕΠΑΣΧΕ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΤΑΔΙΟ ΑΠΟΣΥΡΘΗΚΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ. ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΚΙΟΛΑΣ ΜΑΣ ΞΕΧΑΣΕ ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ, ΑΠ'ΟΤΙ ΜΑΘΑΜΕ ΜΕΤΑ. ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΥΚΑΡΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΝ ΔΩ. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΩΣ ΤΟΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕ Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ.

ΤΕΛΟΣΠΑΝΤΩΝ. ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΜΑΣ ΦΙΛΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΤΙΜΑΝΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΚΑΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΝΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΑΙΤΙΑ. ΑΜΑ ΕΧΕΙΣ ΧΑΣΕΙ ΕΚΤΙΜΑΣ. ΕΓΩ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΗΜΟΥΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΙ ΔΙΕΓΡΑΦΑ ΕΥΚΟΛΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ. ΤΩΡΑ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΑΛΛΙΩΣ. ΓΙ'ΑΥΤΟ ΛΕΩ ΣΤΗΝ ΕΥΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟ.

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΕΧΩ ΚΙ ΕΓΩ ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΑΡΟΜΟΙΑ. ΚΑΙ ΜΕ ΕΧΕΙ ΣΤΟΝΟΧΩΡΗΣΕΙ ΠΟΛΥ. ΓΙ'ΑΥΤΟ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΘΗΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΣ.

[athinouli]

ΡΟΥΛΑ ΜΟΥ, ΕΓΩ ΔΕΝ ΠΑΩ ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΦΩΤΟ ΜΕ ΤΟ ΓΙΩΡΓΟ ΣΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΤΙΚΙΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ ΣΟΚΑΡΙΣΤΗΚΑ. ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΔΩ. Η ΜΑΜΑ ΤΟΥ ΟΤΑΝ ΜΕ ΒΡΙΣΚΕΙ ΜΕ ΧΙΛΙΟ ΠΑΡΑΚΑΛΕΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΠΑΩ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΓΙΑ ΚΑΦΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΤΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ. ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΗΣ ΛΕΜΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΙ ΚΑΝΑΜΕ ΜΕ ΤΟ ΓΙΩΡΓΟ ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΤΙ ΚΑΝΑΜΕ ΟΤΑΝ ΒΓΑΙΝΑΜΕ, ΠΛΑΚΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ. ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ, ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΠΟΥ ΑΠΟΜΕΙΝΑΜΕ ΔΕΝ ΤΑ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΚΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ. ΠΩΣ ΘΑ ΤΑ ΠΩ ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ;

[natali.str]

Γλυκεια μου ευα.μην στεναχωριεσαι.. δεν εχω ζησει κατι παρομοιο αλλα να σου πως αν πραγματικα την εχεις αναγκη και θελεις να ξανα ειστε οπως παλια κανε μια τελευταια προσπαθεια.. αν δεν τα καταφερεις δεν πειραζει.. εμεις εδω ειμαστε..

εδω ειμαστε εμεις μα πανω απ ολα ειναι και τα μωρακια σου.. που ξερω ποοσο πολυ τα αγαπας και σου δινουν κουραγιο..

ευχομαι οτι καλυτερο και μακαρι να ξανα ειστε οπως παλια

[Koukida]

Έτσι είναι οι άνθρωποι. και παντα κατι θα γινει- καμια φορα και τιποτα συγκεκριμενο για να χαθουν 2 ανθρωποι.

Εχω χαθει και γω με 2 πρωσοπα στη ζωη μου- αλλα πραγματικα ειμαι πολυ σκληρη με την πραγματικοτητα.το δεχτηκα- ετσι απλα. οταν δεν με στηριξαν και εμενα στα πολυ δυσκολα απλα γυρισα σελιδα.

παμε παρακάτω- θυμομαστε τα καλά και παμε παρακατω.

εκτος και αν θες να ξαναεχεις αυτό που σου προσφερε η φιλη σου...δεν ξερω καν αν μπορει να σου το δωσει ομως....

[mama eva]

καλες μου φιλεναδες

ευχαριστω πολυ που μου απαντησατε .Το εχω αποδεχτει οτι καποια πραγματα απλα φτανουν στο τελος τους καποια στιγμη ..Απο το να ειχαμε τσακωθει ισως ειναι καλυτερα ετσι Να ξερω οτι ειναι καπου αλλου , ελπιζω να ειναι καλα , να εχει οτι ποθει η ψυχη της και εν τελει να ειναι ευτυχισμενη .

Μετα απο 20 χρονια την αποχαιρετω γιατι απλα με ποναει το οτι μου λειπει ..

Σας ευχαριστω κοριτσια ..

[Θέλω να γίνω μαμά]

mama eva μεγάλο θέμα άνοιξες! Γι' αυτό λέγαμε και σε άλλο ποστ.

Το θέμα "φίλες" νομίζω είναι τελικά πολύ προβληματικό.

Εμένα η κολλητή μου και κουμπάρα μου είναι γενικά περίεργο άτομο. Περάσαμε αρκετά χρόνια μακριά, περίπου έντεκα, γιατί σπουδάζαμε και οι δύο σε διαφορετικά μέρη. Παρ' όλα αυτά, είχαμε συχνή επικοινωνία με τηλέφωνο, μέιλ και msn.

Τόσα χρόνια στεναχωριόμασταν που ήταν τόσο άτυχη στις σχέσεις της και που δεν είχε κάνει ποτέ της μια σοβαρή σχέση με κάποιον άνθρωπο που να την αγαπά. Και πριν από ένα χρόνο μου αποκαλύπτει ότι έχει σοβαρή σχέση που πήγαινε για γάμο, αλλά τότε ήταν στα χωρίσματα. Φυσικά όλες οι άλλες φίλες της το γνώριζαν, εκτός από μένα, γιατί εγώ έλειπα στο εξωτερικό (είχα γυρίσει ένα χρόνο πριν!) και ότι μια βδομάδα πριν αυτός είχε έρθει στην Κύπρο, αλλά δεν ήθελε να μου τον γνωρίσει. Είπε μάλιστα ως δικαιολογία, ότι ήθελε να μείνει μυστικό (δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο) και ότι μια φορά στο λύκειο που της άρεσε ένα αγόρι το είπα σε κάποιες φίλες μας και έγινε χαμός (πριν δεκαπέντε χρόνια μιλάμε τώρα).

Παρεξηγήθηκα, βέβαια, αλλά δεν το έδειξα, γιατί εκείνη ήταν χάλια επειδή χωρίζανε. Της συμπαραστάθηκα, προσπάθησα να τη συμβουλεύσω, αλλά τελικά η σχέση τους διαλύθηκε.

Τώρα που έμεινα έγκυος ήταν από τους πρώτους που το έμαθαν. Στην αρχή έδειχνε χαρούμενη, μετά εξαφανίστηκε. Δεν έχει ιδέα ότι η εγκυμοσύνη μου είχε πρόβλημα, κι ότι τελικά το έχασα. Δεν την πήρα εγώ, γιατί δεν ήθελα να παίρνω τηλέφωνο τον κόσμο και να το ανακοινώνω. Ήθελα να το πω μόνο σ' αυτούς που ενδιαφέρονται πραγματικά.

Όσο για την άλλη κολλητή μου, αυτή παίρνει τηλέφωνα τώρα, με ρωτάει, αλλά μια φορά να με δει δεν ήρθε. Χρησιμοποιεί τη δικαιολογία "έχω δύο παιδιά και υποχρεώσεις" λες και στην προκειμένη περίπτωση θα πάω εγώ να τη δω! Και όμως πήγα στο σπίτι της, γιατί ήθελα κάποιον να μιλήσω, κι αυτή μου μιλούσε για έναν γκόμενο (δεν τα έχει με το γκόμενο, κάτι παιδιάστικες χαζομάρες που γι' αυτήν πήραν κοσμογονικές διαστάσεις). Ενώ πέρσι που νοσηλευόταν για δύο εβδομάδες στο νοσοκομείο, πήγαινα κάθε μα κάθε μέρα (κάποιες μέρες και δύο φορές) και την έβλεπα, γιατί θεωρούσα μεγάλη ντροπή να είναι η φίλη μου στο νοσοκομείο κι εγώ κάπου αλλού, ακόμα και στο σπίτι μου.

Πιστεύω ότι οι φίλες μου με θέλουν στα δικά τους δύσκολα και για χαρές μόνο.

[tesh]

πω πω ανοιξατε ενα πολυ πολυ πονεμενο θέμα. Την εχω πατησει ουκ ολίγες φορές απο κολλητές κ πια το εχω παρει απόφαση. Δεν υπάρχει αληθινη κ αγνή φιλία. Οι σχεσεις ειναι κυκλος που ανοίγει κ καποια στιγμή κλείνει. Αλλος ειναι μεγαλος κ αλλος πιο μικρός. Το δικό μου λαθος ειναι οτι δινομαι παρα πολύ,κανω πραγματα για τους αλλους που δεν θα εκανε κανενας για μενα κ οταν αντιλαμβανομαι οτι κατι δεν παει καλα με την συμπεριφορα τους απέναντι μου απλα δεν κανω τπτ κ δεν λεω τπτ. Τα ανεχομαι.

Η κολλητη μου απτο γυμνασιο που μονο τα βρακια μου δε μοιραζομουν μαζι της μολις τελειωσαμε το Λυκειο αποφασισε πως θελει να παντρευτει γτ δεν υπηρχε προοπτικη να σπουδασει. Απομακρυνθηκε κ με τον τροπο της μουεδωσε να καταλαβω οτι τωρα πια δεν μπορει να κανει παρεα με οποιον κ οποιον αλλα με μεγαλυτερες κοπελες κ κυριως με ζευγαρια. εγω ημουν μια φοιτητριουλα.οταν ξεκοψαμε εμαθα το τι θαψιμο μου ειχε ριξει πισω απτην πλατη μου. σημειωτεον φτωχη κοπελα,με χωρισμενους γονεις που γνωρισε ενα πλουσιο παιδι κ ταιριαξαν.Μεχρι τοτε μοιραζομασταν τα παντα. οχι μοιραζομασταν - της εδινα τα παντα. Ρουχα,πραγματα,φσγητο...να παρω τυροπιτα για μενα χωρις να παρω γιαυτην?ουτε να το διανοηθω. οταν καταλαβε οτι βρηκε αλλον να της τα παρεχει ημουν απλα περιττη. πληγωθηκα παρα πολυ.γιναμε ξενες ξαφνικα.

απο τοτε γνωρισα αλλες 3 κολλητες που επαιρναν επαιρναν κ οταν συνεβαινε κατι καλο στην δικη μου ζωη, ή ζητουσα εγω κατι απλα εξαφανιζολ. ετσι αποφασισα οχι κολλητηλικια αποδω κ περα...μετρημενα πραγματα. η υστεροβουλια κ η ζηλεια του κοσμου ειναι αλλο πραγμα.με απογοητευει πραγματικα.