επιλόχειος κατάθλιψη

[eleniF.]

Καλημέρα.Είμαι καινούρια εδώ και εδώ και πόση ωρα προσπαθώ να στείλω αλλά δεν τα καταφέρνω.Τί κάνω λάθος?Ελπίζω αυτή τη φορά να τα καταφέρω,πάνω που το πήρα απόφαση να γίνω μέλος...

Περνάω κι εγώ μια από τα ιδια.Όλα όσα είπατε πάνω σε αυτό το θέμα,μόνο που όσον αφορά τις ασχημες σκέψεις εγώ δεν εμεινα μόνο σε αυτές...Το έκανα και πράξη χωρίς αποτέλεσμα βέβαια(αν καταλαβαίνετε τι εννοώ..)

Δεν ξέρω πια τι να κάνω..Έχω απελπιστεί και κουραστεί...έχω την συμπαράσταση του άντρα μου κ με παρακαλάει να πάμε σε κάποιο γιατρό.Αλλά δεν ξέρω..Δεν νομίζω πως θα με βοηθήσει...Από την άλλη είναι κ το οικονομικο...Δεν ξέρω τι να κάνω...Φοβάμαι πως θα υπάρξουν κ αλλες φορές αλλά δεν θα σταθώ τυχέρη...Πως το ξεπεράσατε χωρις ιατρική βοήθεια??Εγώ γιατί δεν μπορώ???

[geo-r-gia]

Είχα πάθει και εγώ κατάθλιψη όταν γέννησα το δεύτερο,ενώ στο πρώτο μου δεν είχα ζήσει κάτι ανάλογο.Κάθε μέρα ήμουνα μέσα στην μαυρίλα,δεν είχα όρεξη για τίποτα,δεν ήθελα να είμαι με το μωρό,αισθανόμουνα πίεση,φόβο και αγωνία.Έλεγα ότι δε θα μεγαλώσει ποτέ και θα μείνει πάντα έτσι.Και φαντάσου είχα ξαναγεννήσει. Το μόνο που ήθελα ήταν να είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι και να μην ασχολούμαι με τίποτα.Το περίεργο ήταν ότι εγώ αυτα τα αισθάνθηκα μετα τους δύο μήνες αφού είχα γεννήσει.Το συζήτησα με τον γυναικολόγο μου γιατί δε μπορούσα να το ξεπεράσω και αυτός με έστειλε σε μια ψυχοθεραπεύτρια-ψυχολόγο η οποία είναι στο μαιευτήριο μητέρα υπεύθυνη τμήματος ψυχικής υγείας.Έκανα θεραπεία,συναντήσεις και μου έδωσε καιχάπια,δε θα πω ποια ήταν γιατί ήταν βέβαια ήπιας μορφής αλλά πρέπει να στα δώσει ο ψυχολόγος.Διάβασα κοπέλα μου αυτό που λες ότι έκανες πράξη τις ασχημες σκέψεις και πραγματικά φοβήθηκα. Δε ξέρω αν αναφέρεσαι στον εαυτό σου ή στο μωρό αλλά πρέπει κάτι να κάνεις.Δεν περνάει χωρίς ιατρική βοήθεια.Και αφού έχεις συμπάρασταση και από τον άνδρα σου να μη σκέφτεσαι καθόλου το οικονομικό.Πες το στον γυναικολόγο σου και αυτός θα σου συστήσει κάποιον.Μη ντρέπεσαι για αυτό που περνάς.Δε φταις εσύ ούτε σημαίνει ότι δεν αγαπάς το παιδί σου.Έχεις γεννήσει καιρό;το μωράκι σου πόσο είναι;Είναι το πρώτο σου;Κάνε κάτι άμεσα και θα δεις ότι αυτές οι σκέψεις θα φύγουν. Η αλήθεια είναι ότι φοβόμουν να πάρω φαρμακευτική βοήθεια μήπως και τα συνήθιζε ο οργανισμός μου αλλά τελικά όταν ολοκληρώθηκε η θεραπεία μου τα μείωνε σιγά σιγά και δεν είχα κανένα σύμπτωμα στέρησης.Βέβαια όπως είπα και παραπάνω ήταν πολύ ήπιας μορφής γιατί εγώ πήγα σε ψυχολόγο δεν πήγα σε ψυχίατρο.

Κάθε στιγμή είναι πολύτιμη.

[geo-r-gia]

Βρήκα και ένα ενδιαφέρον θέμα για την επιλόχειο κατάθλιψη.Μπορείς να το διαβάσεις για να συνηδητοποιήσεις ότι δεν είσαι η μόνη που περνάει ή που θα περάσει κάτι ανάλογο.eleniF ΖΗΤΑ ΒΟΗΘΕΙΑ.

[geo-r-gia]

Το έφτιαξα για να ανοίγει κατευθείαν.Για να δούμε τα κατάφερα.

[geo-r-gia]

http://health.in.gr/news/article.asp?lngArticleID=48927

για να δουμε τώρα είναι οκ;ή πάλι τζίφος

[eleniF.]

geo-r-gia καταρχήν σ'ευχαριστω πολύ που μου απάντησες.Από τη στιγμή που εγραψα εδώ μπαίνω καθε τρεις και λίγο μήπως μου απάντησε κανείς.Είναι το δεύτερο μωράκι μου αυτό.Στο πρώτο πέρασα κάτι αλλά δεν ήταν τόσο έντονο.Με τη στήριξη του άντρα μου,το ξεπέρασα(?).Αλλά αυτό τώρα...Ξεκίνησε δύο εβδομάδες πριν αφού γέννησα.Τίς δύο αυτές εβδομάδες ήμουν υπέροχα!Αλλά από τότε όλο και μεγαλώνει όλο αυτό!

Οσο γι'αυτό που είπα,στον εαυτό μου προσπάθησα να κάνω κακό.Ότι σκέψεις κάνω είναι μόνο για μένα.Πίστεύω πως μου αξίζει...Έχω αποτύχει σαν γυναίκα,σαν σύζυγος,σαν μαμά...δεν θέλω τα παιδιά μου να μεγαλώσουν με τέτοια μάνα.Δεν αξίζει στον άντρα μου τέτοια γυναίκα...που το μόνο που μου ζητάει είναι να χαμογελάω για να παίρνει δύναμη κι εγώ?Τί κάνω?Τον απογοητεύω...πόσο θα αντέξει μαζί μου?κ γιατί?

[eleniF.]

το δεύτερο κοριτσάκι είναι τεσσάρων μηνών και το πρώτο θα γίνει τρια τον Οκτώβρη.Φοβάμαι να πάρω φάρμακα γιατί δεν ξέρω τι παρενέργειες θα έχουν.Εκτός από τον άντρα μου δεν έχω κανέναν άλλον εδώ.Οι γονείς μας είναι στο χωριό κ δουλεύουν.Αν κοιμάμαι συνεχώς τι θα απογίνουν αυτές οι δύο ψυχούλες?Διάβασα αυτό που μου έστειλες για την επιλόχειο κατάθλιψη..τα περισσότερα από αυτά μου συμβαίνουν...Δεν ξέρω τι θα κάνω..σε μια εβδομάδα βαφτίζω την μπεμπούλα και εγω δεν νιώθω καμμία χαρά.Δεν θέλω ούτε να ντυθώ,να χτενιστώ,να περιποιηθω τον εαυτό μου...θέλω απλά να γίνει να τελειώσουμε με αυτό...είναι δυνατόν?

[Θέλω να γίνω μαμά]

Δεν έχω καθόλου πείρα επί του θέματος, ούτε για την επιλόχειο κατάθλιψη, ούτε για την κατάθλιψη γενικά. Μήπως να πήγαινες σε κάποιο ψυχολόγο; Για αρχή, να συζητήσετε, να σου δώσει συμβουλές. Δεν είναι ανάγκη να πας κατευθείαν σε ψυχίατρο να σου δώσει χάπια, γιατί έχουν όντως αρκετές παρενέργειες.

Δεν έχει ψυχολόγο στο νοσοκομείο, ούτως ώστε να μη χρειαστεί να δίνεις ένα κάρο λεφτά σε κάθε επίσκεψη;

Θα μπορούσες να εφαρμόσεις κάτι από αυτά που λέει το άρθρο, π.χ. τι σου αρέσει να κάνεις γενικά; Έχεις κάποιο χόμπι; Διάβασμα, μουσική, κατασκευές, μαγειρική; Για να ασχολείσαι με κάτι που σου αρέσει. Δεν έχεις κανέναν δικό σου κοντά σου; Καμιά θεία, καμιά ξαδέλφη, αδελφή, να σου κρατήσουν τα παιδιά για λίγο ή να σε βοηθήσουν με τις δουλειές;

Φυσικά και δεν έχεις αποτύχει σε τίποτα! Αυτό είναι κάτι απόλυτα συνηθισμένο, συμβαίνει σε πάρα πολλές γυναίκες. Κι εγώ μόλις τώρα έχασα το μωρό που κυοφορούσα. Θα μπορούσα να σκέφτομαι ότι είμαι μια άχρηστη που δεν κατάφερε ούτε να κρατήσει το μωρό, θα μπορούσα να σκεφτώ χίλια δυο. Αλλά δεν σκέφτομαι τίποτα απ' όλα αυτά, προτιμώ να είμαι αισιόδοξη. Και σκέψου: είμαι τελείως μόνη. Ο άντρας μου λείπει και οι φίλες μου έχουν εξαφανιστεί.

Προσπάθησε να σκεφτείς τη θετική πλευρά των πραγμάτων.

Αν δε δουλεύεις, μήπως να πήγαινες για λίγο καιρό με τα παιδιά στο χωριό να αλλάξεις παραστάσεις;

Δυστυχώς δεν μπορώ να σε βοηθήσω, καθώς ούτε ψυχολόγος είμαι, ούτε πείρα έχω πάνω στο θέμα.

Ελπίζω να εμφανιστούν κι άλλα κορίτσια που να ξέρουν περισσότερα, αλλά έπεσες στην περίπτωση, μια που τα σαββατοκύριακα το μάμμυ έχει πεσμένη κίνηση!

[Θέλω να γίνω μαμά]

Συμφωνώ με τη Φρανίτα. Κι εγώ πριν από πέντε χρόνια υπέφερα από ιλίγγους. Είχα πάει σε ωτορυνολαρυγγολόγους και νευρολόγους και δε μου βρήκαν τίποτα. Όλοι μου έλεγαν ότι είναι από το άγχος. Εν τω μεταξύ, οι ίλιγγοι έρχονταν κάθε μήνα λίγο μετά την περίοδο. Όσο κι αν επέμενα να το συσχετίζω, κανείς δε μου έδινε σημασία και πίστευαν όλοι ότι είναι τυχαίο.

Τελικά πήγα σε μια νευρολόγο στην Κύπρο, η οποία χωρίς καν να με εξετάσει μου είπε ότι είμαι πάρα πολύ αγχώδης άνθρωπος (καμία σχέση) και ότι το κατάλαβε μόνο και μόνο που με βλέπει. Μου επέβαλε σχεδόν να πάω σε ψυχίατρο για να μου δώσει οπωσδήποτε φάρμακα, γιατί αλλιώς δεν πρόκειται να μου περάσουν οι ίλιγγοι στον αιώνα τον άπαντα.

Αρνήθηκα να πάω, και αντί για ψυχίατρο, πήγα σε παθολόγο που μου σύστησε ο γυναικολόγος μου. Ο άνθρωπος μου έκανε μια σοβαρή εξέταση, και τελικά το πρόβλημα ήταν καθαρά ορμονικό!

Είναι πάρα πολύ εύκολο να γίνει μια διάγνωση από ένα φόρουμ ή από ένα άρθρο, ή από έναν απρόσεκτο και βιαστικό γιατρό. Αλλά είναι και πάρα πολύ επικίνδυνο...

[thena]

ΠΑΝΤΑ ΕΙΧΑ ΑΡΡΩΣΤΟΒΟΒΙΕΣ ΜΙΚΡΟΒΙΟΦΟΒΙΕΣ ΕΧΩ ΠΑΘΗ Κ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ 1-2 ΦΟΡΕΣ ΑΛΛΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΜΕΣΑ ΜΑΣ Κ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΟΥΝ ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΕΥΑΛΩΤΟΥΣ .

ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ ΤΟΥ 2008 ΚΟΝΤΕΒΕ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΝΑ ΧΡΟΝΙΣΕΙ ΕΝΩ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ 2,5+ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΑ ΕΙΧΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ 1,5 ΧΡΟΝΟ Κ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΗΡΘΑΝ Κ ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΜΟΥ ΟΜΩΣ ΕΙΧΑΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΨΕΙ..

ΠΟΛΛΑ ΝΕΥΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΞΕΣΠΟΥΣΑ Κ ΦΩΝΑΖΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ . ΠΟΛΥ ΑΓΧΟΣ ΤΑΧΥΠΑΛΜΙΕΣ Κ ΣΠΑΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΑΚΡΩΝ.

ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΗΤΑΝ ΜΑΡΤΥΡΙΚΑ ΜΟΛΙΣ ΠΗΓΑΙΝΕ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ Ο ΥΠΝΟΣ ΤΙΝΑΖΟΜΟΥΝ ΣΑΝ ΚΑΤΙ ΝΑ ΜΕ ΞΥΠΝΑΓΕ Κ ΦΤΟΥ Κ ΑΠΤΗΝ ΑΡΧΗ

ΕΙΧΑ ΓΙΝΕΙ ΡΑΚΟΣ ΑΥΠΝΗ 40 ΜΕΡΕΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΑ ΕΨΑΧΝΑ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ .ΕΤΣΙ ΠΗΡΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ Κ ΠΗΓΑ ΣΕ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΜΕ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΒΡΗΚΑ ΜΙΑ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΑΓΧΩΔΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ. ΕΚΛΑΙΓΑ ΣΥΝΕΧΕΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΑ ΒΛΕΠΩ ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΠΕΘΕΡΑ ΜΟΥ ΗΘΕΛΑ ΠΟΥ ΝΑ ΝΕ ΚΑΛΑ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΟΣΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Κ ΒΟΗΘΕΙΑ . ΠΗΡΑ ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΑ Κ ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ ΟΛΟΙ ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΘΑ ΕΘΙΣΤΕΙΣ Κ ΜΙΑ ΖΩΗ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΕΤΣΙ ΜΟΝΟ ΚΟΙΜΟΜΟΥΝ. ΓΙΑ 20 ΜΕΡΕΣ ΕΠΑΙΡΝΑ ΤΑ ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΑ Κ ΤΑ ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΑ ΕΠΑΙΡΝΑ ΓΙΑ 1 ΧΡΟΝΟ. ΠΡΑΓΜΑΤΙ

ΤΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΤΑ ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΑ Κ ΟΛΑ ΠΗΓΑΝ ΚΑΛΑ ΤΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ ΤΑ ΣΥΝΕΧΙΣΑ Κ ΠΡΙΝ ΚΛΙΣΩ 10 ΜΗΝΕΣ ΕΜΕΙΝΑ ΠΑΛΙ ΕΓΚΥΟΣ. ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΑ ΜΕ ΧΟΡΕΙΑΚΗ 12 ΠΗΡΑ ΤΗ ΓΙΑΤΡΟ Κ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΚΟΨΩ ΤΟ ΧΑΠΙ. ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΑΓΚΑΛΙΑ Κ ΟΛΑ ΜΟΥ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΣΑΝ ΚΑΚΟ ΟΝΕΙΡΟ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΜΙΑ ΖΩΗ ΘΑ ΕΞΑΡΤΙΕΜΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΠΙ ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ Κ ΔΕΝ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΟΝΟ ΠΟΥ ΠΗΓΑ. ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΗΤΑΝ ΔΥΣΚΟΛΑ ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΚΟΨΑ Κ ΤΟΣΟ ΑΠΟΤΟΜΑ ΕΙΧΑ ΚΑΝΑ ΤΙΝΑΓΜΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΟΥ Κ ΠΟΥ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ

ΑΛΛΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑ ΚΥΛΙΣΩ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ , ΑΝ Κ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑ ΠΑΘΩ ΟΠΩΣ Κ ΕΙΠΕ Η ΓΙΑΤΡΟΣ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ 2-3% ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΓΡΑΨΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΠΟΣΟ ΣΟΒΑΡΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΑΣ Κ ΑΝ ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ ΕΝΑΝ ΙΔΙΚΟ Κ ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΣ ΓΝΩΜΗ. ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΓΩ ΟΤΙ Κ ΕΓΩ ΕΧΩ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ Η Κ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ. ΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ΘΑ ΤΗΝ ΒΡΕΙΤΕ ΑΛΛΟΥ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΙΔΙΚΟ

ΟΠΩΣ ΒΛΕΠΕΙ ΔΕΝ ΙΣΕ Η ΜΟΝΗ

[eleniF.]

το πιστεύεις ότι ήθελα να σου στείλω?σε σένα το λέω "θελω να γίνω μαμά".Διάβασα την ιστορία σου μόλις τώρα και πολυ λυπήθηκα.Αλήθεια στο λέω.μου είχε συμβεί κι εμένα πριν το δευτερο μωράκι.Τερματίστηκε η εγκυμοσύνη πριν καν ακούσω την καρδούλα του,αλλα όσο να ναι μου κακοφάνηκε.Μακάρι να σου συμβεί σύντομα και όλα να πάνε καλά αυτή τη φορά.Όχι δεν ε΄χω κανέναν παρά μόνο την αδερφή του άντρα μου,αλλά...ο καθένας κοιτάει τα δικά του.Δίπλωμα δεν εχω για να πάρω τα μικρά να πάω βολτα,το σπίτι ειναι σε μια περιοχη που δεν εχει πάρκα κοντα,γενικώς δεν εχει τιποτα...κλεισμένη σ'ενα σπίτι ειμαι απο περυσι τον Αυγουστο που σταματησα τη δουλεια με αναρρωτικη.Δεν θέλω να φύγω από τον αντρα μου κ παω στο χωριο.Δεν μπορω χωρίς αυτον ούτε λεπτο!

[eleniF.]

αυτό ακριβως που λες franita!Σκεφτομαι πως είμαι αχαριστη που νιωθω ετσι ενω εχουμε ολοι την υγεια μας πανω απο όλα και εχω και ενα ανθρωπο διπλα μου που με λατρευει.Αλλα ακόμα και η σκεψη αυτη με πιεζει αφορητα!και εγω στην εγκυμοσυνη αισθανομουν πως δεν ηθελα το μωρο και αυτη η σκεψη με τρομοκρατουσε!

[eleniF.]

thena κατ'αρχην σ'ευχαριστω κ μονο που ασχοληθηκες και απάντησες στο μηνυμα μου.Δεν ζητάω θεραπεια από κανέναν εδώ μεσα.Δεν είμαι τόσο αφελής!Μόνη μου είμαι και ψαχνω να βρω καποιον να μιλησω που ίσως περνάμε τα ιδια.Να μιλήσω να ξεχαστώ τις ωρες που είμαι μονη και τόσο δύσκολα περνάνε.Αν δεν είχα και εκείνον,τον γλυκο μου αντρούλη...δεν ξερω τι θα εκανα...

[AthinaK]

Πέρασα και εγώ από το μονοπάτι της επιλόχειου κατάθληψης και ήταν ο μοναδικός λόγος που δεν ήθελα άλλα παιδιά! Έτυχε όμως και ήρθε και το τρίτο και εύχομαι να μην ξαναζήσω άσχημες στιγμές μετά τη γέννα.

Είναι δύσκολη κατάσταση. Είναι σαν ταφόπλακα που έχει πέσει πάνω σου και δεν μπορείς να δεις τίποτα θετικό. Ηρεμείς κάποιες στιγμές μέσα στη μέρα και μετά πάλι κλάματα, πάλι στεναχώρια, πάλι κούραση και καμία διέξοδος. Δεν έχει να κάνει με το αν είσαι καλή μητέρα ή όχι. Έχει να κάνει με ορμόνες και νέες υποχρεώσεις.

Εγώ το ξεπέρασα χωρίς ψυχολόγο, παρόλο που έψαχνα έναν για να με βοηθήσει. Πέρασε μόλις εγώ ηρέμησα και έπαψα να λυπάμαι τον εαυτό μου. Πήρα το μωρό και βγήκα έξω. Έπαψα να εξαρτώμαι απο τον άντρα μου και πίεσα τον εαυτό μου να περιποιηθεί. Δεν εφυγε ξαφνικά, πήρε κοντά μήνα για να νιώσω και πάλι δυνατή. Και η όλη κατάθλιψη κράτησε 2 μήνες και ήρθε 3 μήνες μετά τη γεννα.

Άσε τις άσχημες σκέψεις. Προσπάθησε να κάνεις κάτι για σένα που να σε ευχαριστεί.

[vasiliki76]

καλησπερα!!!

δεν εχω καποια παρομοια εμπειρια απλα γραφω για να σου πω πως ειναι καλυτερα να απευθυνθεις πρωτα σε καποιο ψυχολογο και οχι σε ψυχιατρο!!!!

οι ψυχολογοι δεν χορηγουν φαρμακα και γενικα δεν ειναι υπερ της φαρμακευτικης αγωγης!!!

αν υπαρχει οικονομικο θεμα να ψαξεις να βρεις καποιο "κεντρο ψυχικης υγειας" τα οποια ανηκουν στο εσυ και μπορεις να κανεις καποιες συνεδριες με ψυχολογο δωρεαν!

[speranza]

Καλό μου κορίτσι, το forum εδώ σίγουρα θα σε στηρίξει αρκετά, όμως πρέπει οπωσδήποτε να ζητήσεις τη βοήθεια ψυχιάτρου! Η επιλόχειος κατάθλιψη δεν είναι παίξε γέλασε, έχω συνάδελφο που.... δεν μπορώ να το πω.... Αλλά πρέπει να τρομάξεις και να πας!

Όποιος είδε στην Αθήνα τον χειμώνα που μας πέρασε στο θέατρο το έργο Μαύρο Κουτί, καταλαβαίνει...

Μάζεψε ό,τι δυνάμεις έχεις και πάλεψέ το. Για εσένα, τα παιδιά σου, τον άντρα σου!

[eleniF.]

Με ευχαριστεί να είμαι μαζί του!Αυτό θέλω!

[Lilaki]

καλησπέρα και από εμένα.

Καταρχάς είναι κατά τη γνώμη μου πολυ θετικό το ότι το συνειδητοποίησες πως αυτό που αισθάνεσαι δεν είναι φυσιολογικό και ότι πρέπει να θεραπευτεί.

Πρέπει το συντομότερο να σε δεί κάποιος ειδικός και να σε βοηθήσει. Ό,τι και να σου πούμε εμείς είτε έχουμε περάσει είτε όχι επιλόχειο κατάθλιψη δεν θα σε θεραπεύσει, απλά ίσως σε κα΄νει να αισθανθείς ότι δεν είσαι η μόνη που πέρνάς αυτή τη δοκιμασία.

Σο σίγουρο είναι πάντως ότι μια χαρούμενη μητέρα είναι και καλή μητέρα. Ενω μια μανα ψυχολογικά ασταθής επηρεάζει αρνητικά το μεγάλωμα των παιδιών. Στα μωρά δεν χρειάζεται εμείς οι μανάδες να μιλήσουμε, καταλαβαίνουν τα συναισθήματά μας αμέσως και επηρεάζονται ανάλογα.

Το χρωστας λοιπόν στα παιδιά σου και στον εαυτό σου να το ξεπεράσεις επισκεπτόμενη κάποιον ειδικό. Όσο για το οικονομικό θέμα, υπάρχουν σε δημόσια μαιευτήρια οι ειδικοί που μπορείς να επισκεφτείς με το βιβλιάριό σου και τη συμμετοχή του Ταμείου σου.

Τέλος σε αυτό το εγχείρημα πολύ σπουδαία είναι και η συμμετοχή του συζύγου σου, ο οποίος θα πρέπει να σε στηρίξει ψυχολογικά και ηθικά.

Από εμένα σου εύχομαι σύντομα να το ξεπεράσεις και να μας ανακοινώσεις τα ΄θετικά σου νέα.

[eleniF.]

Εκείνος είναι δίπλα μου σε ότι κι αν κάνω...για μένα δεν ξέρω.Αποφάσισα μετα τη βάφτιση της μπεμπούλας να πάω να δω κάποιον.Ψυχίατρο ή ψυχολόγο δεν ξέρω,έχω λίγο μπερδευτεί.Θα την βρω όμως την άκρη,θέλω να πιστεύω.Το ότι μίλησα εδώ σήμερα με όλες εσάς,με βοήθησε αρκετά σε συνδυασμό πάντα με την άποψη του γλυκού μου αντρούλη,να αποφασίσω να πάω σε κάποιον ειδικό.Σας ευχαριστώ πολύ όλες σας και μόνο που ασχοληθήκατε μαζί μου!Να είστε όλες καλά!

[eleniF.]

τι εννοείς speranza?εγω δεν το εχω δει αυτο το εργο...οποτε δεν μορω να καταλαβω...

[speranza]

Αυτό που θέλω να πω, είναι πως δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας.

Το έργο πραγματεύεται ακριβώς αυτό το θέμα και περιγράφει πώς ο πατέρας έφτασε στο σημείο να μισήσει το παιδί του μετά την αυτοχειρία της γυναίκας του.

Χαίρομαι που έχεις αποφασίσει να το πολεμήσεις. Όλα θα πάνε καλά, θα το δεις και σε λίγο καιρό θα το θυμάσαι σαν κακό όνειρο!

[geo-r-gia]

Μπράβο σου που αποφάσισες να ζητήσεις βοήθεια.Μέχρι τότε θα μπορούσες να κάνεις κάποια πράγματα που θα σε κάνουν να νιώσεις λίγο καλύτερα.Όπως να πηγαίνεις βόλτα με το μεγαλύτερο παιδί σου και να αφήνεις το μωρό στον ανδρα σου.Αφού δεν έχει πάρκο κοντά στο σπίτι σου,απλά να περπατάτε για να ξεφεύγεις λίγο και συ από την φροντίδα του μωρού.Όταν θα γυρίζεις πίσω πιστεύω ότι θα αισθάνεσαι διαφορετικά και θα εχεις περάσει και λίγη ωρίτσα με το παιδάκι σου για να μη νιώθει και αυτό το μικρούλι παραμελημένο.Δύο σε ένα δηλαδη

[eleniF.]

Καλημέρα κορίτσια,τί κάνετε?Για όσες ενδιαφερθήκατε για το πρόβλημά μου κ μου δώσατε τις συμβουλές σας,ήθελα να σας "ενημερώσω" πως επισκέφθηκα ψυχολόγο κ ψυχίατρο,η διάγνωση ήταν επιλοχειος κατάθλιψη σε μεγάλο βαθμό(σε οριακό σημείο όπως χαρακτηριστικα είπε η ψυχολόγος κ με έστειλε να δω κ ψυχίατρο).Ακολουθώ φαρμακευτική αγωγή εδώ κ μία εβδομάδα (η αλήθεια είναι πως είχα άρνηση στο να επισκεφτώ κάποιον γιατρό γι'αυτό κ μου πήρε ένα μήνα)αντικαταθλιπτικά σε συνδυασμό με αγχολυτικά κ ελπίζω όλα να πάνε καλά.Βέβαια μου λείπουν τα μικρούλια μου,αλλά το αποτέλεσμα ελπίζω να αξίζει....Σας ευχαριστώ όλες σας και ειδικά την geo-r-gia που δεν σταμάτησε να μου συμπαραστέκεται συνέχεια!

[manoula3]

Καλημέρα κορίτσια,τί κάνετε?Για όσες ενδιαφερθήκατε για το πρόβλημά μου κ μου δώσατε τις συμβουλές σας,ήθελα να σας "ενημερώσω" πως επισκέφθηκα ψυχολόγο κ ψυχίατρο,η διάγνωση ήταν επιλοχειος κατάθλιψη σε μεγάλο βαθμό(σε οριακό σημείο όπως χαρακτηριστικα είπε η ψυχολόγος κ με έστειλε να δω κ ψυχίατρο).Ακολουθώ φαρμακευτική αγωγή εδώ κ μία εβδομάδα (η αλήθεια είναι πως είχα άρνηση στο να επισκεφτώ κάποιον γιατρό γι'αυτό κ μου πήρε ένα μήνα)αντικαταθλιπτικά σε συνδυασμό με αγχολυτικά κ ελπίζω όλα να πάνε καλά.Βέβαια μου λείπουν τα μικρούλια μου,αλλά το αποτέλεσμα ελπίζω να αξίζει....Σας ευχαριστώ όλες σας και ειδικά την geo-r-gia που δεν σταμάτησε να μου συμπαραστέκεται συνέχεια!

ελενη μου μπραβο σου που πηγες σε γιατρο!!διαγνωστηκε το προβλημα κ σιγα-σιγα θα το καταπολεμησεις! θετικες σκεψεις κ υπομονη κοπελα μου!!

να σε ρωτησω κατι??ειπες οτι σου λειπουν τα παιδακια σου??γιατι???μενεις καπου αλλου μεχρι να γινεις καλυτερα???συγνωμη που ρωταω...

[eleniF.]

ελενη μου μπραβο σου που πηγες σε γιατρο!!διαγνωστηκε το προβλημα κ σιγα-σιγα θα το καταπολεμησεις! θετικες σκεψεις κ υπομονη κοπελα μου!!

να σε ρωτησω κατι??ειπες οτι σου λειπουν τα παιδακια σου??γιατι???μενεις καπου αλλου μεχρι να γινεις καλυτερα???συγνωμη που ρωταω... [/quot

μη ζητάς συγνώμη δεν ρώτησες κάτι κακό.Ναι,τα παιδάκια μου τα έχει πάρει η μαμά μου στο χωριό,θα ειναι καλύτερα είπε ο γιατρός κ για μένα κ γι'αυτα για λίγο καιρό.Αλλά...μου λείπουν......με καταλαβαίνεις ε?