Τα πρώτα λογάκια που είπατε στο παιδί σας...

[ΑΝΔΡΙΑΝΑ]

Εγώ δεν θυμάμαι να είπα κάτι στην Ανδριανούλα μου την ώρα που την έβλαν στην αγκαλιά μου γιατί θυμάμαι ότι έκλαιγα από πολύ χαρά, δεν ξέρω κορίτσια μακάρι να έχει κλάψει καμία έτσι για να καταλάβει τι εννοώ αυτό το κλάμα δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ ούτε εγώ ούτε ο άνδρας μου (ήταν και εκείνος μέσα).

Όταν την γέννησα 2950 και την είδα νόμιζα ότι ήταν τεράστια λέω όλο αυτό το μωρό το είχα εγώ μέσα στην κοιλιά μου?? μου φαινόταν ότι ήταν πολύ μεγάλη.

Στο νοσοκομείο το πρώτο βράδυ δεν κοιμήθηκα από την αγωνία να την ξαναδώ γιατί γέννησα στις 10,20 και θα μου την έφερναν το πρωί. Ήμουν στο δωμάτιο και έφερναν τα άλλα μωρά και είχα τρελαθεί. Μετά όλη μέρα πέρασε με επισκέψεις ξέρετε εσείς τώρα είχαν έρθει όλοι. Το δεύτερο βράδυ κοιμήθηκα και πάλι μην φανταστείτε τα ξημερώματα γιατί είχαμε πιάσει την συζήτηση με την διπλανή μου. Το πρωί λοιπόν που έφεραν τα μωρά εγώ κοιμόμουν πολύ βαθιά και έρχεται η νοσοκόμα και μου λέει ξυπνήστε έφερα το μωρό σας και της λέω εγώ ποιο μωρό γέννησα??? η διπλανή μου είχε ξεραθεί στα γέλοια και η νοσοκόμα επίσης

[lena]

  ο/η elenatsak είπε:

ΛΕΝΑ Κ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ ΓΕΝΝΑ!!!!!! ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΚΑΝΑ ΛΙΝΚ ΝΑ ΤΗΝ ΔΟΥΜΕ ΖΩΝΤΑΝΑ???

χαχα πλάκα θα είχε...γέννα online! Πάντως άν όλα πάνε καλά το μόνο σίγουρο είναι οτι θα έχω το laptop μαζί μου και θα σας ενημερώσω άμεσα...

[nena1988]

αχ ποτε θα τα ζησω και εγω ολα αυτα..ανυπομονω να περασει ο καιρος!!!!Θελω να παρω την αγορινα μου αγκαλια να την φιλησω να τις μιλησω!!!!!Αχ αντε ποτε θα περασουν αλλοι 5.5 μηνες!!!!

συγκινηθικα αφανταστα με ολες τις ιστοριες,με μερικες δακρυσα κιολας.....

[sisi2007]

θυμαμαι να κλαιω απο τους πονους (βλεπετε φ.τ. χωρις επισκληρηδιο) κ την ωρα που βγηκε επειδη δεν εκλαψε κατευθειαν δεν καταλαβα τι ειχε συμβει.οταν την σηκωσαν οι μαιες ψηλα τοτε την ειδα κ επαθα αυτο που λενε σοκ.προσπαθουσα να συνιδητοποιησω τι ειχε συμβει κ μου ηταν αδυνατον.θυμαμαι μονο που ειπα <δηλαδη τωρα δεν ποναω πια> κ αρχισα να κλαιω.οταν την τακτοποιησαν την βαλανε διπλα μου στο θαλαμο μεχρι να ετοιμασουν κ εμενα κ την εβλεπα να παλευει με εκεινο το πρασινο πανι που τα τυλιγουν στα νοσοκομεια...παλευε να βγαλει τα χερακια τις εξω κ να αρχισει να τα πιπιλαει.βλεπετε μας βγηκε πεινασμενη!οταν πηγαμε κ οι δυο στο δωματιο αγκαλιαστηκαμε με τον αντρα μου κ κλαιγαμε μαζι.μου λεει να τις βαλουμε ενα φορμακι γιατι μ'αυτο το πρασιναδι ειναι σα καμπια!!!κ γυριζω κ του λεω... που σε λιγους μηνες θα γινει μια πανεμορφη πεταλουδιτσα!!!αχχχ τα θυμηθηκα κ συγκηνηθικα παλι!