Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΑ - KINKAJOUJOU

[kinkajoujou]

Όπως ίσως ξέρετε, οι καλοκαιρινές μανούλες κυρίως, γέννησα στις 18/6 με πρόκληση την κόρη μου. Είχα ΠΗΤ 29/6 και ο άντρας μου έπρεπε να φύγει για Αμερική για ένα χρόνο στις...29/6!!! έτσι, είχαμε πει στο γιατρό μας τι μπορούμε να κάνουμε για να επισπεύσουμε τη διαδικασία και μας είπε ότι αν είναι όλα ΟΚ ίσως μπορέσουμε να κάνουμε πρόκληση και στο μεσοδιάστημα να περπατάω όσο πιο πολύ μπορώ... αν αγαπητή αναγνώστρια του mammy εκεί κατά τα μέσα Ιουνίου έτυχε να διακοπιστείς στο Λουτράκι, ίσως έβλεπες κάθε βράδυ μια τεράστια κοιλιά να περπατάει όοοολη την παραλία από το Καζίνο μέχρι τα λουτρά κάθε βράδυ, εγώ ήμουν αυτή! ο παλαβός ο άντρας μου ήθελε να αποφύγουμε την πρόκληση και πίστευε ότι αν με ξεπατώσει στο περπάτημα θα βγει επιτόπου το μωρό από μόνο του φωνάζοντας "δεν σας αντέχω άλλο, πηγαίνετε με σπίτι για ύπνο!"

παρά τα χιλιόμετρα όμως, το τζαναμπέτικο μικρό μας είχε βολευτεί κάπου εκεί κάτω από την αριστερή μου κλείδα και δεν έλεγε να κατέβει με τίποτεεεεε... ρωτούσα το γιατρό "θα προλάβουμε;" και δεν μου απαντούσε... πανικός με είχε πιάσει! ώσπου τελικά ένα Σάββατο βράδυ είδα τη γνωστή βλέννα με το αίμα, τον πήρα περιχαρής και μου λέει έλα τη Δευτέρα να σε δω, πήγα και μου λέει "είμαστε έτοιμοι, έλα την Τετάρτη να γεννήσεις"... εγώ η θεά, μου είχε πει παλιότερα ότι δεν θα με αφήσουν να γεννήσω με φακούς, και μόλις εκείνη τη Δευτέρα το πρωί είχα πάει να φτιάξω γυαλιά και θα ήταν έτοιμα Πέμπτη... του λέω λοιπόν "γιατρέ μου, μήπως μπορούμε να το κάνουμε Παρασκευή;" μην τα πολυλογώ μου έδωσε το ΟΚ για Παρασκευή, βγήκε και το είπε στο σύζυγο κι αυτός έπαθε μια κολούμπρα, τέσπα Παρασκευή 7 η ώρα το πρωί απίκο στο ΙΑΣΩ. Δεν θα σας περιγράψω πολύ τη γέννα γιατί λίγο πολύ όλες οι ιστορίες γέννας μοιάζουν, απλά θα δώσω μερικά highlights:

7 η ώρα που έφτασα στο ΙΑΣΩ, μπροστά από μένα περιμένανε άλλες καμιά 10ριά κοπέλες, ΟΛΕΣ για πρόκληση ή καισαρική... περίμενα πάνω από μία ώρα να με φωνάξουν, κι αυτό αφού ήρθε και τους την είπε ο γιατρός μου... κι όσες ήρθαν μετά από μένα, ήταν ΟΛΕΣ για καισαρική ή πρόκληση! δεν είδα ούτε ΜΙΑ που να ξεκίνησε ο τοκετός φυσιολογικά.

Όταν άρχισα να πονάω πολύ και ζητούσα επισκληρίδιο άργησε λίγο ο αναισθησιολόγος (πού να μας προλάβει όλες ο άνθρωπος) και ήρθε ένα τσόκαρο μαία και μου λέει με ύφος, την ώρα που εγώ σφαδάζω "αυτό που κάνετε δεν είναι καθόλου σωστό, κάνετε κακό στο μωρό σας! πρέπει να αναπνέετε έτσι φου φου φου"... αφού έπνιξα με δυσκολία την παρόρμηση να σηκωθώ να την κλωτσήσω, της απαντάω "όταν κάνω φου φου φου ζαλίζομαι" (από πάντα το είχα αυτό) κι αυτή να επιμένει με ύφος ότι ΌΧΙ, πρέπει σώνει και ντε να κάνω όπως μου λέει αυτή!!! αλλά να πω ότι οι μαίες στην αίθουσα τοκετού ήταν πολύ καλές γενικότερα και μεγάλες σε ηλικία και έμπειρες και με βοήθησαν πολύ στα δύσκολα

Να αγιάσουν τα πεθαμένα αυτού που βρήκε την επισκληρίδιο! νομίζω ήταν πιο σημαντική εφεύρεση κι από το πλυντήριο :laugh: όταν μου την έκαναν κοιμήθηκα και λίγο, που είχα ξυπνήσει από τις 5!

μετά την επισκληρίδιο ξέχασαν να μου ανεβάσουν τη ροή στους τεχνητούς πόνους, και πέρασα πολλές ώρες με διαστολή στο 3! ευτυχώς ήρθε μια μαία και το είδε και τους ανέβασε ξανά και σε μισή ώρα έφτασα διαστολή 10! σε μισή ώρα! δεν θέλω να σκέφτομαι τι φάρμακο έφαγα!

και εκεί κάπου πέρασε η επισκληρίδιος και άρχισε το πανηγύρι στο χωριό θέλω να σύρω το χορόοοοο... για να μην τρομάξω τυχόν ετοιμόγεννες που κάνουν το λάθος και με διαβάσουν, θα πω απλά ότι ήταν λίγο δύσκολη η κατάσταση, κυρίως γιατί η μικρή κατέβηκε στραβά και πήγε και σφήνωσε στη λεκάνη... εκεί είχα μια πολύ καλή μαία, μπορεί να φαινόταν λίγο Γκεστάπο και είχε και κάπως βαρύ χέρι, αλλά με γύριζε από το ένα πλευρό στο άλλο και με ενθάρρυνε έτσι πολύ να κάνω τις πρώτες εξωθήσεις και με βοήθησε... όσο κι αν έσπρωχνα όμως, το μικρό μας δεν έβγαινε... οι μαίες κάποια στιγμή είπαν για καισαρική, αλλά ο γιατρός μου τους είπε κατηγορηματικά ότι θα γεννήσω φυσιολογικά και τους έδωσε οδηγίες τι να κάνουν... και όντως, μετά από πολύυυυυ σπρώξιμο, βγήκε το καλό μας στις 15.45! τι ανακούφιση Χριστέ μου!

πού ήταν ο αντρούλης μου όλη αυτή την ώρα αγαπητή αναγνώστρια;;;;; Μου κρατούσε το ένα πόδι από τη μία και το άλλο η μαία από την άλλη και μου φώναζαν να σπρώχνω πολύ θα ήθελα να του περάσω με μπλάνκο το σημείο του εγκεφάλου που κρατάει τις αναμνήσεις αυτές

θα κλείσω με ένα κλισέ, ότι τον πόνο τον ξεχνάς... με το που βγαίνει το μωρό η ανακούφιση είναι άμεση και άμα περάσει λίγη ώρα είσαι περδίκι... στην ανάνηψη κοιμήθηκα πάλι και ήδη από το βράδυ εκείνης της μέρας ένιωθα μια χαρά, παρά την κούραση και την ψιλοζαλάδα από το αίμα που είχε χαθεί... αντίθετα κοπέλα με καιασρική που είχαμε στο δωμάτιο είχε πολλή ταλαιπωρία με ορούς και καθετήρες... πλέον ψηφίζω φανατικά φυσιολογικό!

[zaxarenia]

:woohoo: :woohoo: :woohoo: :woohoo:

ασε γελασω πρωτα γιατι ειχε πολυ γελιο η περιγραφη!!!!

:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:

ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΑΚΙ....ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΑΣ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ!!!!

ΚΑΛΟΣ ΛΟΧΙΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ....ΕΕΕΕ ΚΑΛΗ ΛΟΧΕΙΑ...ΝΤΕ!!!! :woohoo:

[K.T.K.]

να σου ζησει η μπεμπουλα σου κοριτσακι μου!!!!να ειναι παντα γερη και καλοτυχη στη ζωη της!!!!ευχομαι να περασει γρηγορα ο καιρος για να την απολαυσει κι ο μπαμπακας της!!!!καλη λοχεια να εχεις!!!!!

[Edie1901]

να σας ζήσει η μπουμπού!!! η περιγραφή σου ήταν "όλα τα λεφτά"!χιούμορ αστείρευτο! να'σαι καλά kinkajoujou κ να καμαρώνετε το μικρούλι σας!

[ntinti]

πάντως όσο κι αν μας το έλεγαν και όσο κι αν το λέμε εμείς στις μαμάδες που περιμένουν να γεννήσουν ότι όταν βλέπεις το μωράκι σου τα ξεχνάς όλα τόσο συνειδητοποιώ ότι αυτά τα μικρά πλασματάκια που ακόμα δεν βλέπουν δεν ακούν δεν μιλάνε αλλά όμως αισθάνονται και νοιώθουν τόσα πολλά είναι σαν να έχουν ένα μαγικό ραβδάκι και με ένα τσακ τα σβήνουν όλα............

να σας ζήσει η μπεμπούλα σας να ειναι γερή και ευτυχισμένη πάντα να έχει δίπλα της ανθρώπους να την αγαπούν και να την προσέχουν όπως εσείς......καλή λοχεία...!!!!!!!!!!

[ntinti]

ααααααααααααα και ξέχασα να σου ευχηθώ καλά ξενύχτια....χαχαχαχα

[maraki24]

Να χαίρεστε το μωράκι σας..Πολύ ωραία περιγραφή!!!! Να είναι πάντα καλότυχο και υγιέστατο!!!

[ziz]

kinkajoujou να σας ζήσει το ζουζουνακι σας!!!Να ειναι γερη κ καλοτυχη σε ολη της τη ζωη και εσυ καλη λοχεια να εχεις

[natali.str]

Nα σου ζησει η μπεμπουλα σου γλυκεια μου!Να την χαιρεστε!παντα γερη να ναι..

Τα φιλια μου!

[PIPITSAZOUZOUNA]

Κοριτσάκι μου............

Να σου ζήσει το μπουμπουκάκι σου........................

Γερό κι ευτυχισμένο πάντοτε!!!!!!!!!!!!!!!!!

Η περιγραφή σου φανταστική!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[ΤΡΙΣΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ]

Να σου ζησει!!!!

Ξερεις πως λεγανε την μαια που σου λεγε για φου φου? Γιατι μαλλον στην βλαμμενη την δικια μου επεσες!!

[madrid05]

Φωτεινή,πολύ όμορφη η περιγραφή σου!!

Και εγώ για δυο λόγους χαίρομαι που κατάφερα να γεννησω φυσιολογικά.Το οτι ήταν ο άντρας μου μαζί μου (πάνω από το κεφάλι μου όμως ..δεν έκανε παλικαριές!!)και που ένιωσα οτι έλαβα ενεργά μέρος στην όλη διαδικασία, οτι λίγο βοήθησα να έρθει το μωρό μο στον κόσμο.

Να σου ζήσει η μπεμπούλα σου!

Ευχομαι το χιούμορ που έχεις να σε βοηθάει και στα ξενύχτια που κάνεις(ποοοοοοοσο σε καταλαβαίνω!)

[kinkajoujou]

Κορίτσια σας ευχαριστώ πολύ όλες για τις ευχές, εύχομαι και σε σας τα καλύτερα!

τη μαία "φου φου φου" δεν είδα πώς την έλεγαν αλλά αν την πετύχαινα μετά σε κανένα διάδρομο θα της έβαζα τρικλοποδιά στάνταρ! :laugh:

αχ θυμάμαι κι άλλα, που είχε πέσει η μία μαία πάνω στην κοιλιά μου κι έσπρωχνε και την άλλη μέρα ήταν η κοιλιά μελανιασμένη, το σοκ που έπαθα το βράδυ στο ντους όταν είδα την κοιλιά μου να κρέμεται σα φρουί ζελέ, τον πλακούντα που μου έδειξε ο γιατρός και ήταν σαν στομάχι αγελάδας (αλλά εκείνη την ώρα ξέχασα να ρωτήσω τι θα τον κάνουν μετά), το γιατρό που υπολόγιζε πόσα κιλά έχω χάσει με τη γέννα, το μικρό μας που έκλαιγε πριν καλά-καλά βγει και είχε μακριά κατάμαυρα μαλλιά και μας κοιτούσε όλο απορία... τα ξέρετε, κάθε γέννα έχει πολλές ωραίες στιγμές και είναι εμπειρία... ελπίζω στην επόμενη με το καλό να έρθει φυσιολογικά και να ζήσω και τα σπασμένα νερά και όλα!

α επίσης μη το ανοίξω για τις καφρίλες που είδα στο ΙΑΣΩ στο επισκεπτήριο!

[marvel1984]

Να σου ζήσει η μπεμπούλα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τέλεια η περιγραφή!!!!!!!!!!!!!!!!!

[ΚΑΤΕΡΙΝΑ79]

Να σας ζήσει Φωτεινή μου η μπεμπούλα!!!!!γερή και καλοφώτιστη να είναι!!!Καλό κουράγιο τώρα με τα ξενύχτια...Να ξερες πως σε καταλαβαίνω...

Φοβερή η εμπειρία του φυσιολογικού τοκετού πράγματι...και η επισκληρήδιος φυσικά που ανακαλύφθηκε αλλιώς θα το χάναμε το κορμί πατριώτη!!!!

Καλά ξενύχτια λοιπόν να έχουμε!!!!!

[xanthippi]

Φωτεινή μου να σου ζήσει ο κορίτσαρός σου!!! Να είναι πάντα γερή και τυχερή!!!

Να' σαι καλά... με έκανες και το διασκέδασα!!!

[an-n]

να σου ζησει κοπελα μου το κοριτσακι!!!να ειναι παντα γερη και καλοφωτιστη!!!παρολο που περιμενω ανα πασα στιγμη να γεννησω δεν με τρομαξε καθολου η περιγραφη σου!απεναντιας το διασκεδασα!!!!μπραβο!!!!καλη λοχεια!!!!!

[mitsi1985]

καλα εισαι απαιχτη,γουσταρω περιγραφη!

κ εγω απο υπερμαχος της καισαρικης λογω φοβου,γεννησα φυσιολογικα με την απαραιτητη επισκληριδιο, κψηφιζω φυσιολογικο φανατικα για τους ιδιους λογους συν οτι η ανανηψη ειναι ταχυτατη σε σεχεση με τη καισαρικη!!

να ζησουν τα μωρακια μαςφιλεναδα!!!

[mitsi1985]

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ,σημερα κλεινω ενα μηνα απτη γεννα κ ηρθα να σας τα πω!!

γεννησα ενα αλητακι μπεμπη,στο γαια κ να πως....

ειχα μια εγκυμοσυνη ολο προωρες συσπασεις κ ετσι επρεπε να κλωθω το αυγο μου.στον 9ο που ηθελα τις συσπασεις αυτες σταματησαν.κι ομως στις 38 εβδομαδες κ 1 μερα,ξυπναω με τα συνηθη πονακια περιοδου 6 το πρωι,αλλα κλαην!ετρεχα μεχρι το μεσημερι για ενα τριπλεξ απο νοσοκομειο σε νοσοκομειο αδιαφορωντας για τα πονακια που περιεργως αυξανονταν.ειχα καθε 1μιση ωρα πονους.τρωω το μεσημεριανο κστα καπακια οι συσπασεις απο 1μιση ωρα ερχονταν καθε 3 λεπτα!

ετρεξα στο γαια,ειχα διαστολη 3.με ξενερωσε τρελα που με εψαχναν απο μεσα,πονεσα ρε...ηταν 6μισι οταν ημουν στο δωματιο που κοιλοποναγα με τον αντρα διπλα μου κ μια μαια που απο κακιασμενη αποδειχτηκε σωτηρια!ο πονος αρχιζε να γινεται αφορητος ξεριζωνα τα μαλλια μου κ απλα ειχα διαστολη 4...."που σκατα ειναι η επισκληριδιος"φωναζα.μολις την εκαναν απλα χαζολογουσα με τα προσωπα που προανεφερα!!

ετσι,η διαστολη εφτασε 9 κ αρχιζα τις εξωθησεις που ερχονταν μονες τους,ειχα την αναγκη να σπρωξω να ανακουφιστω!!τιποτα το μωρο!μετρα εμαθα οτι τοτε αποφασισε ναστριφογυρισει με το κεφαλι προς τη μητρα αντι προς το ποπο μου,γιαυτο κολλησαμε.ενας μπαλαντερ γιατρος μου πιεζε με τους αγκωνες τη κοιλια,αλλιως αν δεν εβγαινε θα καναμε καισαρικη τσαμπα κ βερεσε!τοτε εδιωξα τον αντρουλη μου δε χρειαζοταν να δει αλλο!εσπραωχνα σα τρελη,επαιρνα οξυγονο για να μη λιποθυμησω.τη στιγμη που με μετεφεραν στο χειρουργειο για την τελικη εξωθηση ειχα παραδοθει πια.ακουω τη σωτηρια ψαλιδια που μου χαρισε την εξοδο του μωρου μου!!κ νιωθω να αδειαζω ολοκληρη ηταν τοσοα ανακουφιστικο!¨"γεννησες,το καταλαβες?"μου ειπε ο γιατρουλης μου.που ειναι το μωρακι μου φερτε το!!τωρα το καθαριζουμε.....ειδα τοπλακουντα μου,κρατησαν κ το ομφαλοπλακουντιακο δειγμα,κ μου ακουμπουν το μωρο ενω με εραβαν!λεει ο γιατρος "μ..νι καλλιγραφια,καναμε καλη δουλεια!"εγω ειχα πανω μου αυτο το αγνωστο ανθρωπακι που κρυβοταν τοσο καιρο στη κοιλιτσα μου,κ τωρα απεκτησε μορφη!10 κ 30 γεννησα,4 ωρες μονο!

τελος,να σας πω οτι πραγματικα νιωθεις βασιλισσα,οτι αγγιξες τη κορυφη του εβερεστ κ εβαλες τη σημαια σου,νιωθεις θεα,ολοι κ ολα σβηνουν γυρω σου,εισαι ηρωας πολεμου κ μαλιστα τη επομενη μερα δε θυμασαι σχεδον τιποτα απτην ενταση του τοκετου,εχεις ανοιξει νεο κεφαλαιο στη ζωη!

σε μια βδομαδα ημουν περδικι εκτος που ενιωθατα ραμματα.τωρα,ενα μηνα μετα εχω ξεχασει οτι γεννησα!!!εφυγε κ η δυσκοιλιοτητα,τα ραμματα,εκλεισαν οι πληγες,βεβαια σεξ δε βιαζομαι να κανω!ναμαι σιγουρη οτι ολα εγιναν οπ[ως πριν,κ μετα!!!!!

σας ευχομαι ναστε καλογεννες οσες διαβαζετε κ να χαιρεστε τα μωρα σας οσες ηδη γεννησατε!!!

[Procall]

στις On 26/7/2010 at 3:06 ΜΜ, ο/η kinkajoujou είπε:

Όπως ίσως ξέρετε, οι καλοκαιρινές μανούλες κυρίως, γέννησα στις 18/6 με πρόκληση την κόρη μου. Είχα ΠΗΤ 29/6 και ο άντρας μου έπρεπε να φύγει για Αμερική για ένα χρόνο στις...29/6!!! έτσι, είχαμε πει στο γιατρό μας τι μπορούμε να κάνουμε για να επισπεύσουμε τη διαδικασία και μας είπε ότι αν είναι όλα ΟΚ ίσως μπορέσουμε να κάνουμε πρόκληση και στο μεσοδιάστημα να περπατάω όσο πιο πολύ μπορώ... αν αγαπητή αναγνώστρια του mammy εκεί κατά τα μέσα Ιουνίου έτυχε να διακοπιστείς στο Λουτράκι, ίσως έβλεπες κάθε βράδυ μια τεράστια κοιλιά να περπατάει όοοολη την παραλία από το Καζίνο μέχρι τα λουτρά κάθε βράδυ, εγώ ήμουν αυτή! ο παλαβός ο άντρας μου ήθελε να αποφύγουμε την πρόκληση και πίστευε ότι αν με ξεπατώσει στο περπάτημα θα βγει επιτόπου το μωρό από μόνο του φωνάζοντας "δεν σας αντέχω άλλο, πηγαίνετε με σπίτι για ύπνο!"

 

παρά τα χιλιόμετρα όμως, το τζαναμπέτικο μικρό μας είχε βολευτεί κάπου εκεί κάτω από την αριστερή μου κλείδα και δεν έλεγε να κατέβει με τίποτεεεεε... ρωτούσα το γιατρό "θα προλάβουμε;" και δεν μου απαντούσε... πανικός με είχε πιάσει! ώσπου τελικά ένα Σάββατο βράδυ είδα τη γνωστή βλέννα με το αίμα, τον πήρα περιχαρής και μου λέει έλα τη Δευτέρα να σε δω, πήγα και μου λέει "είμαστε έτοιμοι, έλα την Τετάρτη να γεννήσεις"... εγώ η θεά, μου είχε πει παλιότερα ότι δεν θα με αφήσουν να γεννήσω με φακούς, και μόλις εκείνη τη Δευτέρα το πρωί είχα πάει να φτιάξω γυαλιά και θα ήταν έτοιμα Πέμπτη... του λέω λοιπόν "γιατρέ μου, μήπως μπορούμε να το κάνουμε Παρασκευή;" μην τα πολυλογώ μου έδωσε το ΟΚ για Παρασκευή, βγήκε και το είπε στο σύζυγο κι αυτός έπαθε μια κολούμπρα, τέσπα Παρασκευή 7 η ώρα το πρωί απίκο στο ΙΑΣΩ. Δεν θα σας περιγράψω πολύ τη γέννα γιατί λίγο πολύ όλες οι ιστορίες γέννας μοιάζουν, απλά θα δώσω μερικά highlights:

 

7 η ώρα που έφτασα στο ΙΑΣΩ, μπροστά από μένα περιμένανε άλλες καμιά 10ριά κοπέλες, ΟΛΕΣ για πρόκληση ή καισαρική... περίμενα πάνω από μία ώρα να με φωνάξουν, κι αυτό αφού ήρθε και τους την είπε ο γιατρός μου... κι όσες ήρθαν μετά από μένα, ήταν ΟΛΕΣ για καισαρική ή πρόκληση! δεν είδα ούτε ΜΙΑ που να ξεκίνησε ο τοκετός φυσιολογικά.

 

Όταν άρχισα να πονάω πολύ και ζητούσα επισκληρίδιο άργησε λίγο ο αναισθησιολόγος (πού να μας προλάβει όλες ο άνθρωπος) και ήρθε ένα τσόκαρο μαία και μου λέει με ύφος, την ώρα που εγώ σφαδάζω "αυτό που κάνετε δεν είναι καθόλου σωστό, κάνετε κακό στο μωρό σας! πρέπει να αναπνέετε έτσι φου φου φου"... αφού έπνιξα με δυσκολία την παρόρμηση να σηκωθώ να την κλωτσήσω, της απαντάω "όταν κάνω φου φου φου ζαλίζομαι" (από πάντα το είχα αυτό) κι αυτή να επιμένει με ύφος ότι ΌΧΙ, πρέπει σώνει και ντε να κάνω όπως μου λέει αυτή!!! αλλά να πω ότι οι μαίες στην αίθουσα τοκετού ήταν πολύ καλές γενικότερα και μεγάλες σε ηλικία και έμπειρες και με βοήθησαν πολύ στα δύσκολα

 

Να αγιάσουν τα πεθαμένα αυτού που βρήκε την επισκληρίδιο! νομίζω ήταν πιο σημαντική εφεύρεση κι από το πλυντήριο :laugh: όταν μου την έκαναν κοιμήθηκα και λίγο, που είχα ξυπνήσει από τις 5!

 

μετά την επισκληρίδιο ξέχασαν να μου ανεβάσουν τη ροή στους τεχνητούς πόνους, και πέρασα πολλές ώρες με διαστολή στο 3! ευτυχώς ήρθε μια μαία και το είδε και τους ανέβασε ξανά και σε μισή ώρα έφτασα διαστολή 10! σε μισή ώρα! δεν θέλω να σκέφτομαι τι φάρμακο έφαγα!

 

και εκεί κάπου πέρασε η επισκληρίδιος και άρχισε το πανηγύρι στο χωριό θέλω να σύρω το χορόοοοο... για να μην τρομάξω τυχόν ετοιμόγεννες που κάνουν το λάθος και με διαβάσουν, θα πω απλά ότι ήταν λίγο δύσκολη η κατάσταση, κυρίως γιατί η μικρή κατέβηκε στραβά και πήγε και σφήνωσε στη λεκάνη... εκεί είχα μια πολύ καλή μαία, μπορεί να φαινόταν λίγο Γκεστάπο και είχε και κάπως βαρύ χέρι, αλλά με γύριζε από το ένα πλευρό στο άλλο και με ενθάρρυνε έτσι πολύ να κάνω τις πρώτες εξωθήσεις και με βοήθησε... όσο κι αν έσπρωχνα όμως, το μικρό μας δεν έβγαινε... οι μαίες κάποια στιγμή είπαν για καισαρική, αλλά ο γιατρός μου τους είπε κατηγορηματικά ότι θα γεννήσω φυσιολογικά και τους έδωσε οδηγίες τι να κάνουν... και όντως, μετά από πολύυυυυ σπρώξιμο, βγήκε το καλό μας στις 15.45! τι ανακούφιση Χριστέ μου!

 

πού ήταν ο αντρούλης μου όλη αυτή την ώρα αγαπητή αναγνώστρια;;;;; Μου κρατούσε το ένα πόδι από τη μία και το άλλο η μαία από την άλλη και μου φώναζαν να σπρώχνω πολύ θα ήθελα να του περάσω με μπλάνκο το σημείο του εγκεφάλου που κρατάει τις αναμνήσεις αυτές

 

θα κλείσω με ένα κλισέ, ότι τον πόνο τον ξεχνάς... με το που βγαίνει το μωρό η ανακούφιση είναι άμεση και άμα περάσει λίγη ώρα είσαι περδίκι... στην ανάνηψη κοιμήθηκα πάλι και ήδη από το βράδυ εκείνης της μέρας ένιωθα μια χαρά, παρά την κούραση και την ψιλοζαλάδα από το αίμα που είχε χαθεί... αντίθετα κοπέλα με καιασρική που είχαμε στο δωμάτιο είχε πολλή ταλαιπωρία με ορούς και καθετήρες... πλέον ψηφίζω φανατικά φυσιολογικό! Μερικές φορές έπαιζα online καζίνο https://twin71.com/casino/all/slots στον ελεύθερο χρόνο μου όταν βαριόμουν. Δεν έκανα κατάθεση, αλλά χρησιμοποίησα έναν δοκιμαστικό λογαριασμό.

Συγχαρητήρια για το μωράκι σας και για την αξιοθαύμαστη αντοχή σας κατά τη διάρκεια της γέννας! Ακούγεται σαν μια περιπέτεια γεμάτη αγωνία και ανατροπές, αλλά το σημαντικό είναι ότι όλα πήγαν καλά και τώρα έχετε ένα υπέροχο νέο μέλος στην οικογένειά σας!

Το Λουτράκι φαίνεται να ήταν μια ξεχωριστή σκηνή για εσάς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, και είναι υπέροχο που μπορέσατε να διατηρήσετε το χιούμορ σας ακόμη και σε τέτοιες στιγμές! Και όπως φαίνεται, ακόμα και οι κούραστες στιγμές μπορούν να γίνουν ανεκτές με το σωστό χιούμορ και την υποστήριξη αγαπημένων προσώπων.

Ελπίζω πως τώρα απολαμβάνετε κάθε στιγμή με το νέο μέλος της οικογένειάς σας και εύχομαι σας περιμένουν μόνο χαρούμενες στιγμές στο μέλλον!