επιλόχειος κατάθλιψη...

[aggelina78]

την περασατε? ποια τα συμπτώματα? τι νιώθατε?

Θα με βοηθούσατε πολύ αν ξέρω οτί υπάρχουν κι άλλες που νιώθουν όπως εγώ..

Ευχαριστώ!

[ΒΙΚΥ 2]

δυστηχως μονο ενας ειδικος μπορει να σε βοηθησει .................περασα βαριας μορφης και με βοηθησε ο ψυχιατρος ....κουραγιο

[dimitra23]

αγγελινα μου..εύχομαι να το ξεπεράσεις γρήγορα!

είναι πολύ ζόρι. μια φίλη μου την πέρασε πρόσφατα.

Έγώ παρόλο που έχω γεννήσει 4 μήνες τώρα, μερικές φορές κάνω καποιες τρελλές σκέψεις.κυρίως φοβίες και κακές σκέψεις! αλλα με πιάναν που και που .ίσως κάποια κοπέλα που το πέρασε σε ποιο μεγάλο βαθμό να μπορέσει να σε βοηθήσει.και το εύχομαι ολόψυχα! να προσέχεις τον ευατό σου και το μωράκι σου και όλα θα περάσουν! το παν είναι να βοηθήσεις η ίδια σου τον ευατό σου! θα σου πρότεινα να το συζητήσεις με κάποιο ειδικό για να το ξεπεράσεις ποιο γρήγορα!

τα φιλιά μου!

[MITSI2]

κοπελα μου θα σου πω τι ενοιωθα εγω δεν πηγα σε γιατρο και δεν νομιζω τωρα πια οτι ηταν καταθλιψη μαλλον μελαγχολια....

στις αρχες κλαματα χωρις λογο

φοβος

δεν ηξερα τι μου εφταιγε και ενοιωθα αχαριστη και δεν μπορουσα να ευχαριστηθω τιποτα

δεν ενοιωσα ποτε ομως αρνητικα συναισθηματα για το παιδι μου ή οτι δεν το θελω

μετα απο 2 μηνες περιπου ενοιωθα πιο πολυ τυψεις γιατι συνεχιζα να μην μπορω να νοιωσω χαρουμενη και να μην ευχαριστιεμαι(π.χ.ηθελα σαν κολασμενη να βγω καμμια βολτα και οταν το εκανα δεν παιρναγα καλα και βαριομουνα)κοινως δεν ηξερα τι μου εφταιγε...

αυτο που τωρα πλεον εχω καταλαβει που εχω φυγει απο αυτη την φαση οτι απλα δυσκολευτηκα να προσαρμοστω ευκολα στην καινουργια κατασταση και στην 360 μοιρες αλλαγη στην ζωη μου..

επισης θεωρω οτι η κλεισουρα με εκανε να τα νοιωθω ολα πιο εντονα και πιο μεγαλα

[kalypso]

αγγελινα μου περασα επιλοχειο καταθλιψη αρκετα εντονη αλλα το ξεπερασα μονη μου χωρις βοηθεια ειδικου αν κ το ειχα σκεφτει.πολλες φορες σκεφτομουν οτι δε θελω το μωρο μου,οτι ειμαι κακια μανα,οτι ισως δεν επρεπε να εχω κανει παιδι...εκλαιγα συνεχεια χωρις λογο αλλα ειναι απολυτα φυσιολογικο ολο αυτο..πολλες μανουλες το εχουμε περασει..ειναι η κουραση,οι ευθυνες που αισθανεσαι να σε βαραινουν ξαφνικα,οι ορμονες κυριως που απο εκει που ηταν στο full επανηλθαν ξαφνικα στα φυσιολογικα...θα το ξεπερασεις κοριτσι μου,εμενα με βοηθησε πολυ οχι τοσο να το συζηταω αλλα να γραφω αυτα που σκεφτομαι..μιλαμε για σελιδες ολοκληρες με σκεψεις μου,σιγα σιγα μονη μου το ξεπερασα αν κ περασε ενα διμηνο...να μη φοβασαι ειναι κατι απολυτα φυσιολογικο,να προσπαθησεις να ξεκουραζεσαι οσο γινεται,μην τρελαθεις να κανεις δουλειες..μπαινε στο μαμυ κ λεγε τα να ξαλαφρωσεις....λεγε τα σε εμας..θα σε βοηθησει πολυ..αν θελεις στειλε μου πμ....μην κολλησεις!!!το εχω προσφατο.

[ΜΠΕΜΠΟΥΛΗΣ]

αχχχ κι εγω την περασα δυσκολα!!!!!

μου κρατησε 7 μηνες και ειχα φτασει πολλες φορες σε σημειο να μην θελω το μωρο μου

απο την μια να το προσεχω και να το φροντιζω και μολις εκλαιγε και δεν μπορουσα να τον ηρεμισω ενιωθα τοσο μα τοσο αχρηστη(σε ολους τους αλους ηρεμουσε!!!)

δεν πηγα σε γιατρο,ειχα διπλα μου την οικογενεια μου και την κολλητη μου η οποια με βοηθησε παααααρα πολυ!!!!!

το πιο βαρυ περιστατικο μου ηταν ενα απογευμα που ημουν μονη και αρχισε να κλαιει ο μικρος....προσπαθησα να τον ηρεμισω...τα εκανα ολα...τιποτα ουρλιαζε,εκλαιγα κι εγω ωσπου ξαφνικα αρχισα να του φωναζω.....που σε ενα βρεφος 3 μηνων!!!!!!!!!!!! ντρεπομαι γιαυτο αλλα ειναι αληθεια τα πολλα προβληματα και η ευθραυστη υγεια του με ειχαν καταβαλει και η καταθλιψη εκανε τρελο παρτυ στο μυαλο μου.

παιρνω την κολλητη μου τηλ και της λεω να ερθει ΑΜΕΣΩΣ στο σπιτι μου(καταλαβα οτι δεν ημουν καλα και φοβομουν)

οταν ηρθε της λεω

''παρτον να τον μεγαλωσεις εγω δεν ειμαι αξια μανα''

εεεε μου αστραφτει ενα χαστουκι.........δεν θα το ξεχασω ποτε

μου λεει μετα ''θα σε βοηθησω εγω να γινεις καλη μανα'' και το εκανε!!!

με βοηθησε να χτισω την σχεση μου με το μωρο μου(γιατι με ειχε φοβηθει!!!!) και να αντιμετωπιζω ολες τις δυσκολιες(πιο πολυ αυτο ηταν που φοβομουν)

ετσι με μεγαλη προσπαθεια καταφερα και το ξεπερασα και εγινα η καλη μανουλα για το μωρο μου.

υπομονη θελει και στηριξη απο το περιβαλλον σου.

ααα και να βγαινεις να μην εισαι κλεισμενη μεσα(εμενα ηταν και χειμωνας)

καλοκαιρακι ειναι παρε το καροτσακι και βουυυυυυρ

[ΒΙΚΟΥΛΙΝΙ]

Εγω την περασα και πολυ μαλιστα....16 μηνες εκανα να συνελθω..εφτασα 44 κιλα ερεψα...

δεν ενιωσα οτι δεν ηθελα το μωρο μου ...ή οτι μου εφτεγε ,καμια σχεση...

δεν ειχα καθολου στηριξη απο κανεναν ενιωθα αχριστη,οτι ειμαι μονη μου οτι τιποτα δεν κανω σωστο...δεν με εκαναν να νιωσω οτι αξιζω να μεγαλωσω τα παιδια μου και τρελενομουν πιο πολυ ...υπαρχαν στιγμες που νομιζα οτι τα μυαλα μου θα γυρισουν εκλεγα, ειχα νευρα ολα μου εφτεγαν και αλλα πολλα...ολο ελεγα οτι θα παω σε ενα ειδικο αλλα προσπαθουσα μονη μου να κανω οτι μπορω...δυσκολευτικα πολυ να συνελθω...τωρα ειμαι παλι εγκυος και φοβαμαι τοσο πολυ τον εαυτο μου...το πιστευετε;;;

αυτο που καταφερα παντως απο το πεισμα μου για να παω κοντρα σε αυτα που ενιωθα ειναι οτι το κοριτσακι μου ειναι 2 χρονων ευγενεστατο και κλεβει παντα τη παρασταση με τους τροπους της..θελω να πω οτι ολη μου την αγαπη και φροντιδα την εριξα πανω της με ολη μου τη δυναμη και τωρα βλεπω το αποτελεσμα και χαιρομαι

Αυτο που εχω να σου πω ειναι να εισαι δυνατη..να πιστεψεις στον εαυτο σου γιατι μονο εσυ μπορεις να τον βοηθησεις , να προσεχεις το παιδακι σου γιατι σε χρειαζετε..ισως να σου ακουγετε δυσκολο αλλα κανε υπομονη ...οπως ειπε και ο μπεμπουλης καλοκαιρι ερχετε..περνε το καροτσι και βουρ

[kiska]

Την περασα και εγω..και νομιζα οτι μονο εγω το εχω παθει αλλα τελικα ολες μου οι φιλες ειχαν και καμια δεν το παραδεχοταν στην αρχη..εγω ξεσπαγα σε κλαματα χωρις λογο,ενιωθα οτι δεν μπορουσα να κανω τπτ και οτι ειμαι αχρηστη,νομιζα οτι το παιδι θα κανει εμετο οταν κοιμαται και θα πνιγει και ετσι εμενα ξυπνια να το κοιταω και απο το πολυ ξενυχτι και σκοταδι αρχισα να το βλεπω σαν να ειναι παραμορφωμενο το προσωπο του..ο αντρας μου δεν το καταλαβαινε η μητερα μου ειχε αρχισει να καταλαβαινει κατι,,αισθανομουνα σαν τρελη και οτι το μυλαο μου γυριζει..ειχα πααααρα πολλα νευρα και πεταγα πραγματα παντου..τελικα πηγα στον γυναικολογο μου ο οποιος μου εδωσε χαπια να σταματησω να θηλαζω..πιεζομουνα κιολας με το θηλαζμο γιατι δεν εχω θηλη και ηταν μαρτυριο και για εμενα και για το παιδι..οποτε μολις το σταματησα εβαψα το μαλλι ανανεωθηκα γιατι ενιωθα και χνρτη και κακασχημη με το σωμα μου τοσο χαλιααα..και νομιζα πως μολις γεννησω θα ειμαι παλι οπως πριν και τελικα δεν ημουν και με εκανε χειροτερα αυτο...λοιπον εβαψα μαλλι αγορασα καινουργια ρουχα για να νιωσω καλυτερα μιας και τα παλια δεν μου εκανα..βολτες με το καροτσι και ετσι το ξεπερασα!Ελπιζω να σε βοηθησα γιατι εγω πραγματικα ημουνα χαλια..και ειδικα με το σωμα μου πηρε καιρο να το ξεπερασω..και για ολα φταινε τα περιοδικα που βγαζουνε ολες τις διασημες αδυνατες 4 βδομαδες μετα τη γεννα..πραγμα που δεν γινεται γιατι η μητρα θελει καιρο να ξαναγινει οπως ηταν..και ολα ειναι απο φωτοσοπ φτιαγμενα!!Φιλια πολλα και ελπιζω να βοηθησα!

[katerina09]

ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΑ ΚΑΙ ΕΓΩ... ΕΙΧΑ ΠΟΛΛΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ ΕΦΤΑΙΓΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΝΕΥΡΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΜΗΠΩΣ ΠΑΘΕΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΕΙΧΑ ΝΑ ΞΑΠΛΩΣΩ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΝΥΧΤΕΣ ΕΚΛΑΙΓΕ ΚΑΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΧΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΕΝΙΩΘΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ... ΣΥΧΑΙΝΟΜΟΥΝ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΤΡΩΓΑ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΣΩ ΤΑ ΚΙΛΑ... ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 5 ΜΗΝΕΣ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΚΑΠΩΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ... ΜΗΝ ΚΛΕΙΝΕΣΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΜΕΝΑ ΑΥΤΟ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΧΑΛΙΑ ΝΑ ΠΕΡΝΕΙΣ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΒΟΛΤΟΥΛΑ...

[frapedia72]

διαβασα οτι δεν πρεπει να συγχεουμε τη συναισθηματικη δυσφορια των 2 πρωτων εβδομαδων με την καταθλιψη

http://psi-gr.tripod.com/depression_epi ... ptoms.html

υπαρχουν φορες που κλαιω γιατι ο μικρος ειναι πολυ δυσκολος και δεν μπορω να τον ρεγουλαρω και νιωθω τοσο μονη. υπαρχουν φορες που πραγματικα θελω να τον ταρακουνησω και να τον κανω να σταματησει να κλαιει και να ζηταει, υπαρχουν φορες που λεω οτι θα ηταν καλυτερα αν δεν ειχα παντρευτει και δεν εκανα παιδια καθολου.

εχω σκεφτει να παω σ ενα γιατρο, αλλα πρωτα απο ολα πρεπει να βρω τον τροπο να μιλησω στον αντρα μου (για να μην νομιζει οτι τον κατηγορω για κατι) τελικα ξεσπαω σε κλαμματα μπροστα του και αυτος συνερχεται για λιγο χρονικο διαστημα και μετα φτου κι απο την αρχη...

δε ξερω αν αυτο ειναι καταθλιψη ή οχι, αλλα σιγουρα δεν ειναι και οτι καλυτερο

θα σου προτεινα να μιλήσεις με τον αντρα σου και αν συνεχισεις να νιωθεις ετσι μιλα με τον γυναικολογο σου... αυτος θα σε βοηθησει σιγουρα!

[aggelina78]

κοριτσακια σας ευχαριστώ πολύ όλες που ανοίξατε την καρδιά σας..

Όσον αφορά εμένα η μικρή μου είναι 24 ημερών, δεν έχω ευχαριστηθεί σχεδόν καμία από αυτές τις ημέρες..Νιώθω μόνη, άδεια, κενή, άχρηστη..λέω κι εγώ οτί δεν είμαι άξια για μαμά, αλλιώς περίμενα πως θα ένιωθα και τελικά η πραγματικότητα με διαψεύδει! Έχει αρχίσει κια κςλικούς τώρα και τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα..στις αρχές δεν έτρωγα κιόλας μιλάμε για τίποτα..έβαζα μια μπουκιά ψωμί στο στόμα μου κια μου ερχόταν εμετός, για 3 μέρες είχα υποθερμία.. ευτυχςσ εδς και μια βδομάδα είμαι καλύτερα..δε ξέρω πόσο θα μου πάρει να το ξεπεράσω..πιάνω τον εαθτό μου κάποιες φορές να θέλω επίτηδες να "πασάρω" το παιδί στον άντρα μου, στην μητέρα μου κλπ. για να μην ασχοληθώ εγώ και νιώθω τόσες πολλές τύψεις για αυτό..

[ntina.ef.]

ΠΟΣΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΔΙΑΡΚΕΙ ΣΥΝΗΘΩΣ Η ΕΠ. ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ??

ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΑΤΟΜΙΚΟ(ΤΗΣ ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΘΕΜΙΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ) Η' ΥΠΑΡΧΟΥΝ "ΣΤΑΝΤΑΡΣ"? ΠΧ ΜΕΧΡΙ 6 ΜΗΝΕΣ?

[ΝεφέληΠ]

Αγγελίνα πρέπει να μιλήσεις σε κάποιον για το πως νιώθεις.Οπωσδήποτε να ζητήσεις τη βοήθεια του συζύγου και των δικών σου ανθρώπων.Όλες τις πρώτες μέρες μετά το τοκετό νιώθουμε άγχος και κούραση και δυσφορία,να μη νιώθεις τύψεις γιαυτό,αλλά μέχρι ενός σημείου.

Υπάρχουν κάποια κριτήρια που διαχωρίζουν την επιλόχεια κατάθλιψη από την επιλόχεια μελαγχολία.Ένα κριτήριο είναι ο χρόνος,η μελαγχολία διαρκεί περίπου 2 εβδομάδες.Άλλο κριτήριο είναι η βαρύτητα των συναισθημάτων και οι ενοχές.

Επειδή όμως κάθε άνθρωπος είναι ένα μοναδικό ον πρέπει να μιλήσεις σε κάποιον ειδικό.Αυτός θα αποφασίσει τι χρειάζεται η δική σου περίπτωση.

Ιατρικές συμβουλές μέσω του internet είναι πολύ επικίνδυνες.

Χρειάζεται να βοηθήσεις τον εαυτό σου,να βγαίνεις έξω αλλά αν έχεις την κλασική επιλόχεια κατάθλιψη μπορεί να χρειαστείς κάτι παραπάνω.Είναι πολύ επιπόλαιες απόψεις να σου λένε προσπάθησε μόνη,δεν χρειάζεσαι γιατρό.Ο καθένας ξέρει τι νιώθει και τι τραβάει μέσα του.

Εύχομαι όλα να πάνε καλά και να απολαύσεις το μωράκι σου.

[ρουλα 3]

αγγελινα την περασα τρεις φορες ... την τελευταια φορα επειδη ειχαμε καποια προβληματα οικογενειακα και ολα μας πηγαιναν στραβα εκανα δυομιση μηνες να το ξεπερασω . και εγω δεν μπορουσα να φαω , ειχα φουντωματα , τα ειχα χαμενα και ειχα την ταση να "δινω" το παιδι . θα ηταν καλο να μιλησεις και με τον γυναικολογο σου κατ' ιδιαν . αν χρειαζεσαι βοηθεια με το παιδι ή ψυχολογικη υποστηριξη να την ζητας και να μην εχεις ενοχες . ακομα και οι μαμαδες με μεγαλα παιδια οπως εγω (8 ,7 και 3) ζητουν ή δεχονται απο τις γιαγιαδες να τις ξεκουρασουν . μια με δυο ωρες διαλλειμα απο μωρα και παιδια μας δινει δυναμεις και μας κανει καλυτερες μαμαδες οταν αναλαμβανουμε παλι υπηρεσια!

διαβαζω οτι αυτην την εβδομαδα εχεις αρχισει να το ξεπερνας , πραγμα που με κανει να πιστευω οτι οτν θα σαραντισεις θα εισαι καλα . θα αρχισετε και τις απογευματινες βολτουλες με το καροτσακι που κανουν καλο και σε εσενα και στο μωρο . και θα δεις ολα καλο θα πανε!

[aggelina78]

Νεφέλη μου έχω ήδη μιλήσει στον αντρα μου και μου λεέι ότι όλα θα πάνε καλά να μη στεναχωριέμαι και ότι όλα οφείλονται στις ορμόνες που έχουν τρελλαθεί μέσα μου..όσο για ειδικό που μου γράφεις εννοείς ψυχολόγο? ειμαι διστακτικη, πάντα έλεγα ότι οι ψυχολόγοι είναι πεταμένα λεφτά, εξάλλου που να τον βρω? να ανοιξω τον χρυσό οδηγό και να βρω καποιον στη τύχη??

Ρούλα μου και άλλοι μου έχουν πει να μιλήσω με τον γυναικολογό μου, αλλα δεν έχω καταλάβει ακριβώς τι θα μου πει ο γυναικολόγος που θα με βοηθήσει??? όσο για βοήθεια δόξα τω θεό έχω κι από τον άντρα μου αλλά και απο τους γονείς μου..

[kalypso]

αγγελινα μου ειναι καλο που εχεις βοηθεια..εγω σου ειπα, εγραφα ατελειωτες σελιδες με το πως αισθανομαι...αλλα εψαξα παραλληλα μεσω ιντερνετ για ψυχολογους κοντα στην περιοχη μου κ ζητησα κ στο φορουμ απο τις κοπελες να μου προτεινουν καποιον..ειπα οτι αν αρχισω να κανω ασχημες σκεψεις πχ αν μου περασει απο το μυαλο να κανω κακο στον εαυτο μου ή στο μωρο θα ζητησω βοηθεια...ευτυχως αυτο δεν εγινε.με τον καιρο περασε.τωρα η μπεμπα ειναι 7 μηνων..χτες με ειπε καθαρα μαμα...ειμαι πιο ευτυχισμενη απο ποτε κ εχω αφησει ολη αυτην την περιοδο πισω μου..μη δισταζεις να ζητας βοηθεια κ να μιλας...κ να μπαινεις εδω να μιλας με τις κοπελες που το εχουν περασει,κ κανονισε να παρεις τη μιση ευχη αν αυτο σε κολλαει κ να αρχισεις να βγαινεις με το μωρο.ο καιρος ειναι ιδανικος.

[aggelina78]

Kalipso mou se eyxaristw... eyxomai na mhn ftasw se toso asxhmo epipedo na zhthsw voitheia apo eidiko.. mexri stigmhs h epikoinwnia mazi sas mou kanei kalo.. sigoura eimai kalitera apo oti prin mia vdomada, elaxista kalitera alla kalitera! Elpizw na synexisw etsi arga alla toulaxiston xwris piswgyrismata!

Na xairesai thn psixoula sou.. fantazomai thn xara sou sto akousma ths amagikhs auths leksoulas euxomai ki egw syntoma na ta skeftomai ayta pou zw twra san ena makrino ksethwriasmeno efialti kai na gelaw me to pws niwthw twra..

Sas euxaristw pantws oles poli...

[nanabill]

AGGELINA MOU , ΓΕΝΝΗΣΑ ΠΡΙΝ 3 ΜΗΝΕΣ Κ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ ΕΣΥ Κ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΑ ΕΝΙΩΣΑ.

ΔΟΥΛΕΥΑ Κ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ Κ ΣΑΛΤΑΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ.ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΡΙΝ ΓΕΝΝΗΣΩ ΗΜΟΥΝ ΣΕ ΜΠΑΡΑΚΙ! ΜΟΛΙΣ ΕΒΛΕΠΑ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΕΚΛΑΙΓΑ.ΜΟΥ ΕΛΕΙΠΕ Η ΞΕΦΡΕΝΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΠΡΙΝ!

ΤΟ ΜΩΡΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΝΙΩΣΩ ΚΑΛΑ ΚΑΛΑ - ΟΤΑΝ ΜΕ ΡΩΤΟΥΣΑΝ ΟΙ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ...ΕΛΕΓΑ Η ΠΙΟ ΑΘΛΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ?ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ Κ ΤΕΛΕΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ Η ΓΕΝΝΑ..???

ΜΟΛΙΣ ΕΚΛΑΙΓΕ Η ΜΙΚΡΗ -ΕΚΛΑΙΓΑ Κ ΕΓΩ- ΕΧΑΣΑ 18 ΚΙΛΑ ΜΕΣΑ ΣΕ 30 ΜΕΡΕΣ

ΑΛΛΑ ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΕΠΙΛΟΧΕΙΟΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ - ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ!

ΜΟΥ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΘΗΚΕ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ, ΜΕΧΡΙ Κ ΤΕΣΤ ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΑ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΔΕΙ ΑΝ ΕΧΩ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ!

ΤΩΡΑ ΟΥΤΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΗΝΩ...ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΤΕΛΕΙΑ Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ! ΠΑΛΙ ΩΡΕΣ ΩΡΕΣ ΜΕ ΠΙΑΝΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΛΛΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΣΥΝΕΛΘΩ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣΑ ΑΠΟ ΚΟΠΕΛΕΣ Κ ΔΙΑΒΑΣΑ Κ ΕΔΩ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΚΑΠΟΙΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΙΔΙ Κ ΕΓΩ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΙ ΑΧΑΡΙΣΤΗ , ΟΛΑ ΠΗΓΑΝ ΚΑΛΑ!

ΘΑ ΔΕΙΣ ΠΟΣΟ ΘΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ, ΛΟΓΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΝΙΩΘΕΙΣ ΤΩΡΑ,ΕΙΣΑΙ Κ ΠΟΛΥ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ!

ΚΑΙ ΑΝ ΝΙΩΘΕΙΣ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΒΓΕΙΣ -ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΤΙΣ 40 ΜΕΡΕΣ

ΕΓΩ ΣΤΙΣ 20 ΜΕΡΕΣ ΒΓΗΚΑ -ΜΕ ΜΙΣΗ ΕΥΧΗ ΠΟΥ ΛΕΝΕ- ΠΗΓΑ ΚΟΜΜΩΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΚΑΦΕΔΑΚΙ ΚΤΛ- ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΙΣ ΤΗΝ ΜΠΑΝΙΕΡΑ Κ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΑΙΘΕΡΙΑ ΕΛΑΙΑ Κ ΝΑ ΧΑΛΑΡΩΣΕΙΣ!!!

ΕΥΧΟΜΑΙ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ!

ΣΤΕΙΛΕ ΜΟΥ ΠΜ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΣ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ!!!

[ΝεφέληΠ]

Δεν χρειάζεται να περιμένουμε να σαραντίσουμε για να βγούμε έξω.

Πιστεύω ότι μας φορτίζει ακόμα πιο πολύ η κλεισούρα.

Ούτε νιώθουν όλες οι γυναίκες απερίγραπτη αγάπη από την αρχή για το μωρό πράγμα που μας κάνει να νιώθουμε τύψεις.Δεν είναι αυτονόητο ότι θα μαγευτούμε από το μωρό μας και θα πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας αντικρίζοντας τα. Είναι η μεγαλύτερη αλλαγή που θα γίνει στη ζωή σου και φυσικό είναι να νιώθεις άγχος και ανήμπορη πολλές φορές.

Η περίοδος της λοχείας είναι δύσκολη και νιώθεις μια αφάνταστη κούραση.

Εγώ που για να κοιμηθώ πριν χρειαζόμουν το κρεβάτι μου και ιδανικές συνθήκες ησυχίας μετά μπορούσα να κοιμηθώ στο σαλόνι με τον κόσμο να μιλάει,να μη σου πω και στο πάτωμα.

Όταν λέω ειδικό εννοώ ψυχολόγο αλλά και οι γυναικολόγοι έχουν εκαπαίδευση πάνω στο θέμα και μπορεί αυτός να σε καταυθύνει καλύτερα.

Είναι κρίμα να χάνεις χρόνο από τη χαρά που σου προσφέρει το δέσιμο με το μωρό σου αν βλέπεις ότι δεν πας καλύτερα.

[marker]

καλημερα κοριτσακι μου

να προσεχεις και το εαυτουλη σου λιγο

τα μωρακια μας μας εχουν αναγκη χωρις νευρα

τωρα βεβαια κοιτα ποιος μιλαει

εγω παλι δεν θα το ελεγα καταθλιψη - δεν ξεω και εαν ηταν

μαλλον ποιο πολυ δεν ηξερα τι θελενα τα μωρα

κλαιγανε ολη μερα

και μου ειχε σαλεψει λιγακι

εμενα με βοηθησε ο αντρουλης μου

ακουσε βρισιδι ο κακομοιρης

δεν παντρεφτηκα εσενα μου ελεγε

αλλη γνωρισα και αλλη μας βγηκε

χα

χα

ετσι καθε φορα που γυρναγε απο την δουλεια του εριχνα ενα ξεχ...μο τρελλο

ξεσπαγα και αυτο κρατησε κανα 3μηνο

σιγουραααα...

χα

χα

αχ καλα να ειναι ο ανθρωπος που με ανεχετε ωρες ωρες

[ρουλα 3]

aggelina78 έγραψε:

Νεφέλη μου έχω ήδη μιλήσει στον αντρα μου και μου λεέι ότι όλα θα πάνε καλά να μη στεναχωριέμαι και ότι όλα οφείλονται στις ορμόνες που έχουν τρελλαθεί μέσα μου..όσο για ειδικό που μου γράφεις εννοείς ψυχολόγο? ειμαι διστακτικη, πάντα έλεγα ότι οι ψυχολόγοι είναι πεταμένα λεφτά, εξάλλου που να τον βρω? να ανοιξω τον χρυσό οδηγό και να βρω καποιον στη τύχη??

Ρούλα μου και άλλοι μου έχουν πει να μιλήσω με τον γυναικολογό μου, αλλα δεν έχω καταλάβει ακριβώς τι θα μου πει ο γυναικολόγος που θα με βοηθήσει??? όσο για βοήθεια δόξα τω θεό έχω κι από τον άντρα μου αλλά και απο τους γονείς μου..

σου προτεινα να μιλησεις με τον γυναικολογο σου γιατι αυτος σαν γιατρος και απο την εικονα που θα εχει σχηματισει ολον αυτο τον καιρο που σε παρακολουθουσε θα καταλαβει αν ειναι κατι σοβαρο ή οχι. αν και εγω πιστευω οτι για ολα φταινε οι ορμονες μας που μας τρελαινουν και οτι σε λιγες μερες θα εισαι πολυ καλυτερα . θα δεις και το μωρακι σου να αλλαζει να μεγαλωνει τους επομενους μηνες και θα το χαιρεσαι περρισοτερο. ειναι τωρα δυσκολο στην αρχη γιατι προσπαθεις να δεχτεις μια αλλαγη στο τροπο που ζουσες μεχρι τωρα αλλα τις επομενες εβδομαδες θα συνιθησεις και θα βρεις τους ρυθμους σου . ολα καλα θα πανε θα το δεις ! δεν θα αργησει να ερθει η μερα που θα αρχισει να λεει συλλαβες να σου γελαει , δεν θα αργησει η μερα που θα παρεις το πρωτο του φιλι που θα σε φωναξει μαμα! και αλλα ποσα που θα σου δινουν κουραγιο καθημερινα ! σκεψου του χρονου τετοιο καιρο θα τρεχει και θα παιζει!

[labrinip]

Καλημέρα καλό Μηνα! Καλό Καλοκαίρι!

Λοιπόν είμαι η Λαμπρινή και είμαι ΚΑΛΑ!

Περνάω την ψιλοκαταθλιψούλα μου ξώφαλτση θα έλεγα γιατί έχω γεννήσει εδώ και 3μήνες και 10 μέρες. Κι εκεί που ζόυσα το όνειρο εκεί που ένιωθα ότι έχω όλο τον κόσμο στην αγκαλιά μου. ξαφνικά έρχεται η οικονομική κρίση, οι επιθέσεις στη γάζα, ο πεθερός μου μπαίνει στο νοσοκομείο απο πιθανή λευχαιμία και εγώ επειδή έχω δει πολύ αρρώστεια στη ζωή μου παθαίνω σόκ κι αρχίζω να κοιτάω το μωρό και να λέω -ωχ θεε μου μην μου πάθει τίποτα και στριφογυρνάω 3 μέρες στο κρεβάτι μου λέγοντας αν θα έπρεπε να πάρω τα βλαστοκύταρα, αν θα μπορούσα να κάνω προγεμφυτευτικό έλεγχο στο μωρό μου μιας και έκανα εξωσωματική για να την αποκτήσω. Μήπως δεν είμαι καλή μάνα; μηπως δεν είμαι καλός ανθρωπος; μήπως θα έπρεπε να αφιερώσω την ζωή μου σε ανθρωπιστική βοήθεια στους γιατρούς χωρίς σύνορα για να νιώθω πιο χρήσιμη; μήπως δεν θα προσφέρω στο παιδί μου όσα πρέπει; μήπως το παιδί μου ζήσει εξαιτιάς μου δύσκολες στιγμές;

Η αλήθεια είναι ότι εγώ έζησα προβληματισμένη εφηβεία λόγω οικονομικών προβλημάτων στην οικογενεια και πολύ γκρίνια και αυτή η έλλειψη πατρικού πρωτύπου με έκανε πολύ ΄πολύ δυνατή, εγώ δούλευα απο 17χρονών για να δίνω χρήματα στον άρρωστο ψυχικά πατέρα μου εγώ πήρα αυτοκίνητο στην οικογένεια και επωμήστικα τα βάρη και τα κατάφερα μέχρι που παντρεύτηκα εναν πολύ αξιόλογο ανθρωπο τον οποίο ερωτεύτηκα τρελλα και μέσα σε 1 χρόνο παντρευτήκαμε το πρόβλημα της υπογονιμότητας αντιμετωπίστηκε με πολύ πολύ αγάπη και συμπαράσταση και πέρασα διάφορες φάσεις πολλα ξενύχτια και κλάματα γιατί;;; γιατί σε μένα; Μετά απο αρκετή ταλαιπωρία τα κατάφερα να κάνω παιδί και τώρα που τα χω όλα φοβάμαι τόοσο πολύ μην γίνει κάτι και τα χάσω όλα, φοβάμαι τόσο πολύ μην ξυπνήσω και ζήσω πάλι τον εφιάλτη της μοναξιάς και της υπογονιμότητας φοβάμαι πολύ και νιώθω φοβερή ανασφάλεια και ο άντρας μου ποιον να υποστηρίξει πρώτα την μάνα του τον πατέρα του ή εμένα; ευτυχώς που με κοιταει η μπέμπα μου και μου χαμογελάει και επανέρχομαι. Επίσης η κλασική μουσική με βοηθάει αρκετά να χαλαρώνω όχι να κοιμαμαι απλώς να κλείνω τα μάτια να την ακούω και να ξεχνιέμαι λιγάκι.

θα τα καταφέρω να το ξεπεράσω κι αυτό εξάλλου έχω συμμάχους την κόρη μου τον άντρα μου και την αδερφή μου α και τη μαμά μου.

φιλάκια σε όλες χαμογελάστε κι ας μην το αισθάνεσθε !!!

τα πα και χασμουρήθηκα αχ να κοιμόμουνα λιγάκι.....