Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Σας αγαπω!ολους σας αγαπω!ναι ναι ξυπνησα με τρελη ορεξη να φωναξω οτι ολες σας αγαπω!ολο τον κοσμο τον αγαπαω!

και εσενα,και εσενα αλλα και εσενα εκει πισω!ολες! παρτε λιγη αγαπη!θετικη ενεργεια να ξεκινησετε ομορφα τη μερα σας!!! μουατς αγαπες μου!!

ααα και τον αγγελο τον αγαπω! και οσους μενουν πειραια,και οσους μενουν αθηνα και οσους μενουν θεσσαλονικη και οσους μενουν στα νησια! ολο τον κοσμο λεμε! ολοκληρο! ολη τη γη! χαχαχαχα ναι εχω τοση αγαπη σημερα!!!!

εσεις με τι διαθεση ξυπνησατε??

Δημοσίευση

Μια μέρα μιας Μαίρης ( Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά )

Στίχοι: Λουκιανός Κηλαηδόνης

Μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης

Πρώτη εκτέλεση: Αφροδίτη Μάνου

Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά μια εργαζόμενη μητέρα μια καλή νοικοκυρά.

Δεν είμαι τίποτα το σπέσιαλ, το καταπληκτικό, είμαι αυτό που λέμε δείγμα τυπικό.

Μόλις ξυπνήσω το πρωί, πολύ πρωί, πριν ξημερώσει δηλαδή καλά-καλά,

λέω από μέσα μου μουλάρι σήκω ντύσου γιατί εδώ σε περιμένουνε πολλά

και τότε τρέχω να ξυπνήσω, να ταΐσω, να ποτίσω και να ντύσω τα παιδιά

ενώ παράλληλα ετοιμάζω πρωινό για τον πασά.

Του το πηγαίνω στο κρεβάτι κι αυτομάτως κατεβάζω τα παιδιά στο σχολικό,

πάω γραμμή για να ψωνίσω κι ο χασάπης μες στη φούρια να μου πιάνει και τον κω...

να 'χω το νου μου κάθε μέρα για πουκάμισο και σώβρακο καινούριο καθαρό

κι αλίμονο μου αν το ξεχάσω και δεν βρει ζεστό νερό.

Να συγυρίζω τα κρεβάτια και το σπίτι να ετοιμάζω φαγητό για τα παιδιά

κι έχω να φύγω νηστική και σαν τρελή για την δουλειά.

Ντάπα, ντάπα, ντάπα, νταμ...

Και μόλις φτάσω αλαφιασμένη στη δουλειά να 'χω να κάνω και καφέ στ' αφεντικό

να 'χω κι αυτόν που του τη δίνει κάθε τόσο και που θέλει να μου πιάνει και τον κω...

να 'χω το ντρουν του τηλεφώνου μες στ' αυτί μου κι από πάνω τις δικές του τις φωνές

και να με στέλνει έξω να κάνω και του κόσμου τις δουλειές.

Μόλις σχολάσω τρέχω αμέσως να προφτάσω να ετοιμάσω το τραπέζι για φαΐ

να τηγανίζω, να ετοιμάζω τη σαλάτα, να σερβίρω και να κόβω και ψωμί

να 'μαι ένα ράκος που να σέρνεται στα πόδια του απ' την πείνα κι από το τρεχαλητό

κι αυτοί να βρίζουν πως δεν ήτανε καλό το φαγητό.

Να πλένω πιάτα και πιρουνιά και μαχαίρια και να μου 'ρχεται να κάνω φονικό

κι αυτός ο κύριος να θέλει να μου πιάνει και τον κω...

Ντάπα, ντάπα, ντάπα, νταμ...

Μόλις ξαπλώσει και φωνάξει "ησυχία" μην ακούσω μες στο σπίτι τσιμουδιά,

είναι η ώρα που τελειώνω εγώ τα πιάτα και που πρέπει να διαβάσω τα παιδιά,

είναι η ώρα να διαβάσουν οι διαβόλοι για ν' αρχίσουμε να τρέχουμε μετά

στα ιδιαίτερα του ενός και στ' αλλουνού τα γαλλικά.

Κι αφού μου βγάλουνε καλά-καλά την πίστη και γυρίσουμε στο σπίτι τελικά

τότε θα φάνε, θα πλυθούνε, θα δαρθούνε και θα παν να κοιμηθούν κανονικά

κι ενώ εγώ θα σιδερώνω και θα πλένω, ό,τι κάνει μια γυναίκα δηλαδή,

αυτός ο κύριος θα είναι αραγμένος στην ΤV

κι αν γίνω έξαλλη σαν πέσω στο κρεβάτι και τον δω πως είν' ο νους του στο κακό,

"είναι καθήκον σου" γυρίζει και μου λέει, συζυγικό.

Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά μια εργαζόμενη μητέρα μια καλή νοικοκυρά.

Δεν είμαι τίποτα το σπέσιαλ, το καταπληκτικό, είμαι ένα ζώον δηλαδή κανονικό

Δημοσίευση

mama_xina έγραψε:

πωπω τετοια ακουγα το σουργελο κ χορευα σα τρελο!απαπα αρχισα να ανυσηχω τωρα!

και πιστεψε με,δεν εισαι η μονη!!!!!!! :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: σαν το κατσικι χοροπηδουσα η τρελλη καουμποισσα!!μονο το αλογο μου ελειπε :laugh: :laugh:

Δημοσίευση

χαχαχαχα ιχαααααααα χαχαχαχαχα

να και κατι συναισθηματικο....

Η Αγαπη

μανούλα μου σ' αγαπώ

Θα 'θελα να 'μουν ποιητής

να 'γραφα τόσες λέξεις,

να μην μπορείς, μανούλα μου,

ποιά να πρωτοδιαλέξεις.

Θα 'θελα να μουν άνοιξη

να σου 'φερνα λουλούδια

να 'χα του αηδονιού φωνή

να σου 'λεγα τραγούδια.

Ουράνιο τόξο να 'μουνα

για να σε ζωγραφίσω

να 'μουν ο πρώτος μαθητής

για να σ' ευχαριστήσω.

Δεν έχω τίποτε, μαμά,

τίποτε δεν ορίζω

μονάχα την αγάπη μου.

Όλη σου τη χαρίζω!

Δημοσίευση

Το ταγκό της χορδής

Στίχοι: Γιάννης Κακουλίδης

Μουσική: Γιώργος Κριμιζάκης

Πρώτη εκτέλεση: Χάρυ Κλυνν

Προσπάθησα πολύ να σε κρατήσω

και σφίχτηκα σκληρά μήπως κι αντέξω

αν μου 'φευγες δε θα γυρνούσες πίσω

το ήξερα πως θα 'φευγες μια κι έξω

Και θα 'τανε φριχτό να μου 'χες φύγει

την ώρα που ησύχαζεν η πλάση

πολλοί δε θα το νιώθαν, μα οι λίγοι

θα ξέρανε καλά πως σ' έχω χάσει

Ρ.

Μα όσο κι αν κρατήθηκα

Μα όσο κι αν φυλάχτηκα

Πιο πάνω δε βαστήχτηκα

και σ' άφησα να φύγεις

Κι απαλλάχτηκα

απαλλάχτηκα

Μ' ανακούφιση ανάπνευσα

ξαλάφρωσα

Κι απαλλάχτηκα

απαλλάχτηκα

Μια φορά μονάχα έκλαυσα

ξαλάφρωσα

Σκεφτόμουν αν μου φύγεις τι θα κάνω

και ίδρωνα για να σε συγκρατήσω

μα το 'ξερα πως για να μην πεθάνω

θα έπρεπε στο τέλος να σ' αφήσω

Μου ξέφευγες εσύ κι εγώ με τρόμο

κρατιόμουνα κι ας κόντευα να σκάσω

δεν ήθελα μπροστά σε τόσο κόσμο

να πω "με συγχωρείτε" και να κλάυσω

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Προσθήκη...