Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Είμαι γκρινιάρα,πάντα ήμουν...Ποτέ μου δε μπόρεσα να το ελέγξω.Τελευταία δε τρώγομαι με τα ρούχα μου.Ρε κορίτσια ψάχνω αφορμές για να γκρινιάξω.Τι στο καλό έχω πάθει?Πως περιορίζεται αυτό το πράγμα πια?Κουράστηκα και εγώ πόσο μάλλον ο άντρας μου.Είμαστε μέσα στους καυγάδες...Και τις περισσότερες φορές γίνεται χωρίς ουσιαστικό λόγο..απλά για να γκρινιάξω..Πρέπει να το κόψω...Τι κάνω όμως όταν μου έρχεται??Πως το καταπιέζω????? :(:(

  • Απαντήσεις 179
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Δημοσίευση

Δεν έχω απάντηση στην ερώτηση σου γιατί κι εγώ είμαι έτσι ακριβώς, σε σημείο που να σιχαίνομαι τον εαυτό μου. Δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω, αν και πολλές φορές το έχω προσπαθήσει, είναι η φύση μου αυτή, τι να πω. Το θέμα είναι πόσο μπορεί ν αμε αντέξει ο άλλος, και ειδικά ο άντρας μου....

Δημοσίευση

ΖΕΝΙΑ έγραψε:

Είμαι γκρινιάρα,πάντα ήμουν...Ποτέ μου δε μπόρεσα να το ελέγξω.Τελευταία δε τρώγομαι με τα ρούχα μου.Ρε κορίτσια ψάχνω αφορμές για να γκρινιάξω.Τι στο καλό έχω πάθει?Πως περιορίζεται αυτό το πράγμα πια?Κουράστηκα και εγώ πόσο μάλλον ο άντρας μου.Είμαστε μέσα στους καυγάδες...Και τις περισσότερες φορές γίνεται χωρίς ουσιαστικό λόγο..απλά για να γκρινιάξω..Πρέπει να το κόψω...Τι κάνω όμως όταν μου έρχεται??Πως το καταπιέζω????? :(:(

πωπωπωπωπωπω λές και ακούω εμένα, :laugh: :laugh: :laugh:

τι θα κάνουμε βρε ζένια???????????????? :S:unsure:

αν και βλέπω γενικό το κακό..... :(

Δημοσίευση

xa!χα!γυναικεία φύση,αυτό είναι!!

Λοιπόν Ζένια όλες ερχόμαστε στη θέση σου , και εγώ φυσικα!!

Οταν αρχίζω την γκρίνια,το μόνο που καταφέρνω είναι να πλακωθούμε με τον άντρα μου και να χαλάσω τη ζαχαρένια μας...

Τι κάνω?Κάνω υπομονή 1-2 μέρες,μέχρι να κανονιστεί έξοδος με τις φίλες μου ( καθώτι όλες μανούλες ) , βγαίνω για κανένα ποτάκι,λέμε όοοοολες τα ίδια παράπονα για τα σπίτια μας , τα γελοιοποιούμε , γελάμε και τελικα φευγουμε ξαλαφρωμένες και ευδιάθετες!!!!!

Μην το κοροιδευετε , είναι φυσιολογικό να φτάσεις στα ακρα , αλλα προσωπικα

εγώ αυτή τη μέθοδο τη βρίσκω φοβερά αποτελεσματική!

Η φίλοι είναι ψυχοφάρμακο και βάλσαμο!!!Δοκιμάστε το!

Δημοσίευση

Χαααα...Αν ειναι μετά απο κάθε γκρίνια να γαίνω έξω,θα εγκατασταθώ σε καφετέρια!!!!Βλέπω να μη βρίσκουμε λύση...Είναι το μοναδικό πρόβλημα που δε μπορούμε να αλληλοβοηθηθούμε!!!!Εγώ θα περίμενω..που ξέρετε, μπορεί να βρεθεί η μια και μοναδική που το ελέγχει...Χθες πάλι πλακωθήκαμε...και μετά εγώ ένιωθα μια χαρά και ο άντρας μου ήταν χάλια...Μήπως είμαι τρελλή????

Δημοσίευση

XA XA XA! Κι εγω γκρινιαρα ειμαι! Κι αναρωτιομουν αν ειμαι μονο εγω ετσι! Γκρινιαζω για ασημαντα πραγματα... Ο ανδρας μου κανει υπομονη αλλα για ποσο ακομα? Ισως φταιει και η κουραση, δουλεια, σπιτι με την μικρη... τι να πω!

Θα κανουμε κλαμπ γκρινιαρηδων!!!

Δημοσίευση

εμενα δεν εγριευει...αλλα τον βλεπω οτι ειναι στα ορια του....δεν ξερω ποτε θα σκασει η βοβμα και θα με αρχησει στα μπινελικια..χιχιχιχιχ..γιατι μερικες φορες πραγματικα δεν εντεχω εγω τον εαυτο μου...

ωρες ωρες συνειδητποιω οτι παω να γινω ιδια η μανα μου..καρμπον βρε παιδι μου..και συνερχομαι..κριμα που δεν εχω συχνα τετοιες αναλαμπες!!!!!

Δημοσίευση

ευγενια μου ολες λιγο πολυ ειμαστε γκρινιαρες...εξαλλου ετσι δεν ειναι η φυση της γυναικας;;;;;χαχαχα

εγω αυτο που κανω ειναι να πηγαινω για καφεδακι με καμοια φιλη να τα λεω σε αυτη και αυτη σε μενα και ετσι ειμαστε καλυτερα...μετα γυρναω αλλως ανθρωπος...χαχαχα

μηπως να κανεις μια δοκιμη;;;

Δημοσίευση

Αφροδίτη μου έχω μωράκι.Τι μωράκι,θηριάκι!!!11 μηνών είναι!!!Απο το μωρό και μετά είμαι χειρ'οτερη!!!!Ιφιγένεια μου δε θα πάω Κατερίνη.Έχω εδώ τους γονείς μου απο Κατερίνη,κρα΄ταν το μωρό οπότε θα πάνε αυτοί Κατερίνη.Να ξελαμπικάρουμε λίγο ο ένας απο τον άλλο!!!!Οπότε θα μείνουμε Αθήνα!!!

ΑΑΑ...έχω μια ζωή ανάδρομο Ερμή!!!!! :laugh: :laugh: :laugh:

Δημοσίευση

Oντως΄είναι ήρωας ο άντρας μου!!!!

Αλλα μάλλον δεν σας έδωσα να καταλάβετε....Δε βγαίνω αφού γκρινιάξω!!!!

Βγαίνω πριν , για να προλάβω το κακό που βλέπω να έρχεται ;) και μαλακώνω για αρκετό καιρο...λέτε να έχω θαυματουργές φιλες?????????? ;) :woohoo:

Δημοσίευση

Εμενα παλι η γκρινια και τα νευρα μου βγαινουν το πρωι,μολις σηκωθω,μην μου βγει κανεις μπροστα!γινομαστε μπιλιες για βλακειες,και οσο το σκεφτομαι τοσο το μετανοιωνω γιαυτο εχω αρχισει να μην μιλαω μεχρι να φυγει η 'κακια η ωρα'...

Δημοσίευση

αααααα τι ωραιο θεματακι......

και νομιζα οτι ειμαι η μονη που γκρινιαζωωωωωωωωωωω

5 μερες τωρα δεν τον εχω αφησει σε ησυχια

πλησιαζει το πασχα βλεπετε και ειναι να παμε στο χωριο του που μενουν τα πεθερικα και εμενα παντα κατι με πιανει.......

διαπραγματευομαι ποσες μερες θα μεινουμε....(ειμαι σε καλο δρομο)

αν και η αληθεια ειναι οτι βαρεθηκα και γω να μ"ακουω τοσες μερες

χιχιχιχιχιχι ;););)

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


  • Απαντήσεις

    • Νομιζω οτι λιγο πολυ ολες εχουμε νιωσει κατι παρομοιο. Μετα τη γεννα προσωπικα περασα μια δυσκολη περιοδο παρολο που ειχα βοηθεια απο τη μητερα μου και ειχα και την τυχη να εχω τον αντρα μου στο σπιτι για σχεδον 2 μηνες. Τις πρωτες μερες ειδικα οταν γυρισαμε σπιτι εκλαιγα πολυ συχνα. Εννοειται οτι οταν γινεσαι μανουλα χανεις καποια κομματια του εαυτου σου οπως τον ηξερες πριν αλλα βρισκεις καποια καινουρια που ειναι εξισου ομορφα. Θυμαμαι που κοιτουσα τον μικρο μου και σκεφτομουν οτι αισθανομαι σαν να μη θυμαμαι καν πως ηταν η ζωη μου πριν χωρις αυτον, ενιωθα σαν να τον ειχαμε απο παντα. Τωρα η ζωη ειναι γενικα απαιτητικη, ο καθενας εχει τις υποχρεωσεις και τα τρεξιματα του ομως οπως ειπε και η κοπελς παραπανω θα χτισεις μια νεα καθημερινοτητα στην οποια θα ενταξεις και το παιδακι σου και ολα θα ειναι τελεια. Κι εγω τον πηγαινα καθε μερα κουνιες και ειχαμε γνωριστει με καποιες μανουλες, δε γιναμε φιλες ομως ηξερα οτι θα παω εκει και θα πω και μια κουβεντα. Με το καλο το μωρακι σου ευχομαι. 
    • Αρχικά να πω την αλήθεια η μητρότητα είναι μια αρκετά απαιτητική «κατάσταση»  από την άποψη ότι είσαι η μαμά και το βάρος πέφτει στην μαμά και το μπαμπά φυσικά.    όμως είναι περισσότερο στη μαμά. Γιατί η μαμά θα είναι στο σπίτι όσο ο μπαμπάς θα είναι δουλειά.    εγώ έχω 3 παιδιά.    άπειρες φορές έχω νιώσει μόνη κ ίσως και καθημερινά από την άποψη ότι κ μένα οι συγγενείς μου μένουν κοντά αλλά έχουν κ εκείνοι τη ζωη τους δεν μπορούν καθημερινές να μου κάνουν παρέα να πω μια κουβέντα να πιω ένα καφέ (έχουν το πρόγραμμα τους, έχουν τις δουλειές τους κτλ κτλ)  η κόρη μου έγινε 6 κ της λέω κάθε μέρα πόσο τυχερή νιώθω που υπάρχει κ μπορώ να πω μια κουβέντα με κάποιον που με καταλαβαίνει.  Ο ένας ο γιος μου είναι 3.5 κ δν μπορεί να κάνει κάποια ουσιαστική συζήτηση κ το άλλο παιδάκι μου είναι 6 μηνών δεν μιλάει καν 😁 Καμία φίλη μου δεν είναι μητέρα (είμαι 30) κ κανένα συγγενικό μου πρόσωπο που είναι κοντά. Plus μένω στο εξωτερικό κ φαντάζεσαι πόσο πιο δύσκολο είναι.    εμένα τα παιδιά μου είναι η παρέα μου κ πραγματικά είναι όλη μου η μέρα. Προσωπικά μεγαλώνω τα παιδιά μου εδώ και 6 χρόνια άρα 6 χρόνια είμαι στο σπίτι. Σαφώς υπάρχουν στιγμές μοναξιάς από την άποψη ότι θέλεις έναν ενήλικα να συναναστρεφείς να πιεις ένα καφέ κάτι.    αλλά είναι στιγμές.    αν δεν ήταν η κόρη μου τόσο μεγάλη ίσως να μιλούσα στα ντουβάρια που λέει ο λόγος 🤣   το άλλο που κάνω κ μας βοηθάει όλους είναι να τα βγάζω έξω όλη την ημέρα (3ωρες τουλάχιστον) άρα παίρνουμε αέρα βλέπουμε κόσμο.    μετά από κάθε γέννα μου αντιμετώπιζα έτσι ψυχολογικά προβλήματα. Με το που πήγαινε να νυχτώσει έκλαιγα, στεναχωριόμουν, ένιωθα μόνη μου πολύ έντονα.    ευτυχώς μετά τις 50 μέρες καλυτέρεψα.    Δεν βοηθάει που κ ο άντρας μου γυρνάει 11-12 το βράδυ. Αλλά οκ είναι όλα μια συνήθεια εν τέλη.    τώρα είμαι πολύ καλύτερα που έχουν στρώσει οι ορμόνες. Δεν θα σκεφτώ δλδ τέτοια αρνητικά συναισθήματα συχνά.    (οι φίλες μου όλες μένουν στην Ελλάδα άρα μόνο τηλεφωνικά ή με βιντεοκλήσεις μπορώ να τους μιλήσω κάτι είναι κ αυτό όμως από το τίποτα 🙏🏼🩷).    τον πρώτο καιρό να έχεις παρέα συνέχεια ( την πρώτη εβδομάδα η μαμά μου κοιμόταν σπίτι μας για να με βοηθάει γιατί όπως είπα έχω 3 παιδιά άρα ήταν πολύ εξουθενωτικό μέχρι να μαζέψω δυνάμεις από τη γέννα)    Και θα πω αυτό που πάντα λέω κ στον εαυτό μου! Αν σου δίνουν τη βοήθεια τους να την παίρνεις κ να μην ντρέπεσαι. (Είμαι ένας άνθρωπος που ούτε στην μαμά μου δεν θα πω να έρθει να με βοηθήσει ή πχ στις αδερφές μου. Μόνο αν οι ίδιοι θελήσουν από μόνοι τους να έρθουν τότε θα έρθουν. Κ αυτό θεωρώ ότι είναι μειονέκτημά μου κ είναι κ εγωισμός γιατί εν τέλη θαρρώ απλά ότι δεν ξέρω να ζητάω βοήθεια ή ότι έχω εγωισμό και δεν ζητάω βοήθεια. Από την άλλη έχω την τιμή να λέω ότι τα κατάφερα μόνη μου με 3 παιδιά κάθε μέρα όλη μέρα. Τα αγαπάω τόσο πολύ μου αρέσουν τόσο πολύ τα παιδιά που ξεχνάω πολύ εύκολα αυτή τη μοναξιά)    μακρυγορησα με το καλό εύχομαι 🩷
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...