Μετάβαση σε περιεχόμενο

..................................................


Recommended Posts

Δημοσίευση

Ζούμπι μου τι να πω?? :(:(

Εχω συγκινηθεί με την ιστορία σου, νιώθω σαν να ξαναζώ τα δικά μου!!

Το μόνο που θα πω: αγκάλιασε το παιδάκι σου, που σας έχει τόσο μεγάλη ανάγκη για να στηριχθεί, πάρε δύναμη από αυτό, μάζεψε τα κομμάτια σου κοριτσάκι μου και συνέχισε το "δρόμο"... Το ξέρω θέλει χρόνο...

Σήκωσε ψηλά το κεφάλι και ξεκίνα το ταξίδι από την αρχή. "Ο,τι δεν μας σκοτώνει, μας κάνει πιο δυνατούς"... Είναι μεγάλος ο Θεός Ζούμπι μου! Δεν θα σε αφήσει έτσι! Το θελεις τόσο πολύ... θα γίνει κοριτσάκι μου! Θα γίνει!

Μερικές γυναίκες σαν εμάς, δυστυχώς... δεν ξέρω το γιατί.... πρέπει να περνάμε τρομέρες δοκιμασίες για να φτάσουμε στο Θαύμα! Όμως γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι και καλύτερες μανούλες!!!!!!

Να προσέχεις τον εαυτό σου.... το παιδάκι σου και τον άντρα σου... που είναι όλη σου η ζωή!

Φιλιά πολλά :(

  • Απαντήσεις 86
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Δημοσίευση

Ζουμπι μου λυπαμαι για οτι σας συνεβει αλλα μην το βαζεις κατω..δυστυχως συμβαινουν αυτα,,,εχεις την κορη και τον αντρα σου στο πλευρο σου...το μωρακι που τοσο επιθυμειτε θα ερθει μην ανησυχεις...σου ευχομαι γρηγορα να ξαναγινεις μανουλα και να μην σε παιρνει αποκατω!!!

Δημοσίευση

ζουμπιμου οταν σε ειδα στη συναντηση την Κυριακη ειπε αυτη η κοπελα θελει τοσο πολυ αυτοτο μωρο το καταλαβα δνε ξερω γιατι ειχε κατι το προσωπο σου εδειχνες τοσο λαμπερη και οταν ηρθε η ειρηνη διπλα μου και μιλησαμε καταλαβα οτι και εκινη το περιμενει .Δυστυχως καμια φορα τα ονειρα δνε βγαινουν αλλα αυτο δνε σημαινει οτι σταματαμε να κανουμε .Την αρχη να ηρεμησεις την εχεις κανει εσπασες εσχισες ξεσπασες και μετα ηρθε εσω στο παρεακι μας καιμας μιλησες και ξερεις μπορει να μην ειμαστε διπλα σου αλλα ξερεις οτι σε εχουμε αγκαλια καισε παρηγρουμε .Κοιτα να συνερθεις λιγο καιμετα ξαναπροσπαθησε .Φιλακια κα στην ειρηνη

Δημοσίευση

ζουμπι μου δεν μπορω να βρω λογια παρηγοριας αλλωστε τι μπορω να σου πω για να απαλλυνω εναν τετοιο πονο?τιποτα ....αυτο ομως που μπορω να σου πω ειναι πως ολα γινονται για καποιο λογο εχεις την υγεια σου και χρονια μπροστα σου να κανεις κι αλλα παιδια μην παραδινεσαι απο τωρα...οχι τοσο ευκολα...σκεψου και την μικρη σου και τον αντρα σου που σε χρειαζονται..ειμαι σιγουρη πως θα βγεις πιο δυνατη απο αυτην τη δοκιμασια και δεν θα περασει πολυς καιρος μεχρι να ακουσουμε ξανα οτι η ευτυχια σου χτυπησε την πορτα ....

Δημοσίευση

Ζούμπι μου δεν έχω λόγια... Λυπάμαι πάρα πολύ... Δεν περίμενα να συμβεί κατι τέτοιο.. Δεν ξέρω τι να σου πω. Δεν εχω βρεθεί ποτέ στη θέση σου άρα δεν θα σου πώ οτι σε νιώθω κ σε καταλαβαίνω. Θα σου πω όμως πως ότι γίνεται, γίνεται για κάποιο λόγο. Ελπίζω να το ξεπεράσεις γρήγορα με τη βοήθεια του αντρούλη σου κ της γλυκιάς σου Ειρηνούλας κ σύντομα να έρθει ένα νέο μωράκι πιο δυνατό κ να μείνει.. Κ εννοείται πως εμείς είμαστε εδώ να σε στηρίξουμεε κ να σε βοηθήσουμε σε οτιδήποτε χρειαστείς!!

Φιλάκια πολλα!

Δημοσίευση

μολις τωρα διαβασα το μηνυμα σου ...βουρκωσα πονεσα ..

αν εχεις ζησει το πονο δυο φορες ξερεις πως ειναι ..

δεν εισαι υπερβολικη ..δεν ζητας πολλα ..ζητας ενα

παιδακι μονο και σου το ευχομαι ζουμπι μου..

λυπαμαι που κοπηκαν τα φτερα σου..ειμαι σιγουρη ομως

οτι θα ξαναπεταξεις πολυ ψηλα και δεν θα ξανακοπουν ποτε

σου το ευχομαι απο τα βαθη της ψυχης μου ...

οτι χρειστεις να ξερεις οτι ειμαστε διπλα σου για μια μεγαλη

αγκαλιτσα εστω και διαδικτυακή...

Δημοσίευση

ωχ βρε κοριτσι μου τι επαθες...

ξεσπασε οσο μπορεις...

που θα παει θα ρθουν καλυτερες μερες,θα σου χαμογελασει η τυχη!

μη ξεχνας οτι εχεις ενα κοριτσακη που σ αγαπαει πολυ!

κουραγιο ζουμπι μου

Δημοσίευση

Κοριτσια σας ευχαριστω παρα πολυ για τη στηριξη,μου κανει τοσο καλο να νοιωθω οτι υπαρχουν ανθρωποι που μπορω να στραφω,να πω δυο λογια...να ειστε ολες καλα...θα συνελθω...απλα θελω λιγο το χρονο μου...να παω κ στο γιατρο να δω τι θα μου πει,ελπιζω να εχω καθαρισει κ να μην εχω αλλα παρατραγουδα...ελπιζω...θα σας τα πω τα νεα...

Εχει πολυ ομορφες μερες εξω...ακομη δεν νοιωθω καλα να βγω..σιγα-σιγα,νοιωθω κ καπως αδυναμη ακομα σωματικα,ο γιατρος ειπε ειναι φυσιολογικο...

Θα το περασουμε κ αυτο...τι να κανουμε...;Ηταν γραφτο μου να το ζησω κ αυτο....

Δημοσίευση

Ζούμπι , δεν έχουμε ξαναμιλήσει , όμως είμαι μία κοπέλα που γνωρίζει την ιστορία σου, η οποία με άγγιξε βαθύτατα.

Χάρηκα πραγματικά μαζί σου με τα καλά σου νέα και πρέπει να σου πω πως διαβάζοντας σήμερα την άσχημη εξέλιξη,στεναχωρέθηκα και συγκινήθηκα...

Δεν έχω λόγια να σου πω πέρα από το οτι ο θεός μας στέλνει αυτα που μπορούμε να αντέξουμε.Προφανώς κάτι δεν πήγαινε καλά με το μωράκι και έπερεπε να ΄΄φύγει΄΄.

Ασε τον εαυτό σου ελέυθερο , αλλα μην αφήσεις ποτε την πίστη σου...

Θα έρθει αυτό που επιθυμείς και θα ολοκληρώσει την όμορφη οικογένειά σας.

Εχεις τη συμπαράσταση όλων μας!Καλή δύναμη!

Δημοσίευση

ΖΟΥΜΠΙ ΜΟΥ,

λυπαμαι τοοοοοοοοοοοσο πολυ!Με συγκινησες τρομερα!Αν και δεν εχω μεινει ποτε εγκυος σε καταλαβαινω οσο μπορω!Κοιτα στα ματια την κορουλα σου και ζητησε της μια μεγαλη αγκαλια....ειναι η μονη που μπορει να σου γλυκανει την ψυχουλα!!!!!!!!!!!!!!!

Και ενοειται οτι χριαστεις ειμαι εδω!!!!!!!!!!!!

Δημοσίευση

Τι να πω...ούτε ξέρω τι να πω σε τέτοιες περιτπώσεις.Μόνο θυμό νιώθω...Ξέσπασε Ζούμπι μου,κλάψε και όταν όλα αυτά καταλαγιάσουν πάρε μια βαθυά ανάσα, κάντε όλη η ικογένεια μια μεγάλη αγκαλιά και πάλι μπροστά.....για τη μικρουλη,για τον άντρα σου,για σένα....Φιλιά πολλά.Θα έρθει ..είμαι σίγουρη

Δημοσίευση

ΖΟΥΜΠΙ,ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΙ'ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΣΥΝΕΒΗ...ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ 2 ΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΕΔΩ..ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ,ΑΝ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ,ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ..ΞΕΣΠΑΣΕ,ΚΛΑΨΕ ΒΓΑΛΤΑ ΟΛΑ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ..ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΛΙΓΟ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΑΠΑΛΥΝΕΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗ,ΚΟΥΚΛΑ!ΜΗΝ ΤΟ ΑΦΗΣΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ!!!!ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΤΕ!!!!!!!!ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ!!!!!!!

Δημοσίευση

KOΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ.... :( ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΜΠΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΠΟ ΠΡΟΧΤΕΣ....ΤΩΡΑ ΕΙΔΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ... :( ΑΧΧΧΧΧ :(:(

ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ... :(

ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΕΡΑΣΑ ΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΩ ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΤΩΡΑ... :blink::huh:

ΜΟΥ ΕΙΧΑΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΝΑ ΓΙΝΩ ΜΑΝΟΥΛΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΜΟΝΟ 21....ΔΕΝ ΤΟ ΕΒΑΛΑ ΚΑΤΩ ΟΜΩΣ ΠΑΛΕΨΑΑΑΑΑΑΑΑ.... :) ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ 29 ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΗΝ ΜΕΛΙΝΑ ΜΟΥ ΣΕ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ! :laugh:

ΑΥΤΗ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΠΟΥ ΣΟΥ ΔΙΝΩ!!! ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ ΚΑΤΩ,ΠΑΛΕΨΕΕΕΕΕΕ!!!! ;)

Δημοσίευση

Ευχαριστω ρε κοριτσια,να ειστε καλα...η αληθεια ειναι οτι μερα με τη μερα νοιωθω κ καλυτερα..αν κ καποιες στιγμες ξεφευγω λιγο κ αρχιζω κ ξεσπαω εκει που δεν πρεπει...

Ηταν η πρωτη αντιδραση αυτη...καταλαβενετε...θα το ξεπερασω γρηγορα γιατι ετσι πρεπει.

Παντως σας ευχαριστω πολυ κ παλι ολες.

Δημοσίευση

ζουμπι μου κουράγιο κοπέλα μου! υπομονή και κουράγιο! Ξέσπασε! μην κρατάς τον πόνο σου. Λυπάμαι πολύ γι αυτήν την κατάληξη :( Είμαι σίγουρη πως το αγγελούδι σου γρήγορα θα γυρίσει στην κοιλίτσα σου! :kiss:

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


  • Απαντήσεις

    • Νομιζω οτι λιγο πολυ ολες εχουμε νιωσει κατι παρομοιο. Μετα τη γεννα προσωπικα περασα μια δυσκολη περιοδο παρολο που ειχα βοηθεια απο τη μητερα μου και ειχα και την τυχη να εχω τον αντρα μου στο σπιτι για σχεδον 2 μηνες. Τις πρωτες μερες ειδικα οταν γυρισαμε σπιτι εκλαιγα πολυ συχνα. Εννοειται οτι οταν γινεσαι μανουλα χανεις καποια κομματια του εαυτου σου οπως τον ηξερες πριν αλλα βρισκεις καποια καινουρια που ειναι εξισου ομορφα. Θυμαμαι που κοιτουσα τον μικρο μου και σκεφτομουν οτι αισθανομαι σαν να μη θυμαμαι καν πως ηταν η ζωη μου πριν χωρις αυτον, ενιωθα σαν να τον ειχαμε απο παντα. Τωρα η ζωη ειναι γενικα απαιτητικη, ο καθενας εχει τις υποχρεωσεις και τα τρεξιματα του ομως οπως ειπε και η κοπελς παραπανω θα χτισεις μια νεα καθημερινοτητα στην οποια θα ενταξεις και το παιδακι σου και ολα θα ειναι τελεια. Κι εγω τον πηγαινα καθε μερα κουνιες και ειχαμε γνωριστει με καποιες μανουλες, δε γιναμε φιλες ομως ηξερα οτι θα παω εκει και θα πω και μια κουβεντα. Με το καλο το μωρακι σου ευχομαι. 
    • Αρχικά να πω την αλήθεια η μητρότητα είναι μια αρκετά απαιτητική «κατάσταση»  από την άποψη ότι είσαι η μαμά και το βάρος πέφτει στην μαμά και το μπαμπά φυσικά.    όμως είναι περισσότερο στη μαμά. Γιατί η μαμά θα είναι στο σπίτι όσο ο μπαμπάς θα είναι δουλειά.    εγώ έχω 3 παιδιά.    άπειρες φορές έχω νιώσει μόνη κ ίσως και καθημερινά από την άποψη ότι κ μένα οι συγγενείς μου μένουν κοντά αλλά έχουν κ εκείνοι τη ζωη τους δεν μπορούν καθημερινές να μου κάνουν παρέα να πω μια κουβέντα να πιω ένα καφέ (έχουν το πρόγραμμα τους, έχουν τις δουλειές τους κτλ κτλ)  η κόρη μου έγινε 6 κ της λέω κάθε μέρα πόσο τυχερή νιώθω που υπάρχει κ μπορώ να πω μια κουβέντα με κάποιον που με καταλαβαίνει.  Ο ένας ο γιος μου είναι 3.5 κ δν μπορεί να κάνει κάποια ουσιαστική συζήτηση κ το άλλο παιδάκι μου είναι 6 μηνών δεν μιλάει καν 😁 Καμία φίλη μου δεν είναι μητέρα (είμαι 30) κ κανένα συγγενικό μου πρόσωπο που είναι κοντά. Plus μένω στο εξωτερικό κ φαντάζεσαι πόσο πιο δύσκολο είναι.    εμένα τα παιδιά μου είναι η παρέα μου κ πραγματικά είναι όλη μου η μέρα. Προσωπικά μεγαλώνω τα παιδιά μου εδώ και 6 χρόνια άρα 6 χρόνια είμαι στο σπίτι. Σαφώς υπάρχουν στιγμές μοναξιάς από την άποψη ότι θέλεις έναν ενήλικα να συναναστρεφείς να πιεις ένα καφέ κάτι.    αλλά είναι στιγμές.    αν δεν ήταν η κόρη μου τόσο μεγάλη ίσως να μιλούσα στα ντουβάρια που λέει ο λόγος 🤣   το άλλο που κάνω κ μας βοηθάει όλους είναι να τα βγάζω έξω όλη την ημέρα (3ωρες τουλάχιστον) άρα παίρνουμε αέρα βλέπουμε κόσμο.    μετά από κάθε γέννα μου αντιμετώπιζα έτσι ψυχολογικά προβλήματα. Με το που πήγαινε να νυχτώσει έκλαιγα, στεναχωριόμουν, ένιωθα μόνη μου πολύ έντονα.    ευτυχώς μετά τις 50 μέρες καλυτέρεψα.    Δεν βοηθάει που κ ο άντρας μου γυρνάει 11-12 το βράδυ. Αλλά οκ είναι όλα μια συνήθεια εν τέλη.    τώρα είμαι πολύ καλύτερα που έχουν στρώσει οι ορμόνες. Δεν θα σκεφτώ δλδ τέτοια αρνητικά συναισθήματα συχνά.    (οι φίλες μου όλες μένουν στην Ελλάδα άρα μόνο τηλεφωνικά ή με βιντεοκλήσεις μπορώ να τους μιλήσω κάτι είναι κ αυτό όμως από το τίποτα 🙏🏼🩷).    τον πρώτο καιρό να έχεις παρέα συνέχεια ( την πρώτη εβδομάδα η μαμά μου κοιμόταν σπίτι μας για να με βοηθάει γιατί όπως είπα έχω 3 παιδιά άρα ήταν πολύ εξουθενωτικό μέχρι να μαζέψω δυνάμεις από τη γέννα)    Και θα πω αυτό που πάντα λέω κ στον εαυτό μου! Αν σου δίνουν τη βοήθεια τους να την παίρνεις κ να μην ντρέπεσαι. (Είμαι ένας άνθρωπος που ούτε στην μαμά μου δεν θα πω να έρθει να με βοηθήσει ή πχ στις αδερφές μου. Μόνο αν οι ίδιοι θελήσουν από μόνοι τους να έρθουν τότε θα έρθουν. Κ αυτό θεωρώ ότι είναι μειονέκτημά μου κ είναι κ εγωισμός γιατί εν τέλη θαρρώ απλά ότι δεν ξέρω να ζητάω βοήθεια ή ότι έχω εγωισμό και δεν ζητάω βοήθεια. Από την άλλη έχω την τιμή να λέω ότι τα κατάφερα μόνη μου με 3 παιδιά κάθε μέρα όλη μέρα. Τα αγαπάω τόσο πολύ μου αρέσουν τόσο πολύ τα παιδιά που ξεχνάω πολύ εύκολα αυτή τη μοναξιά)    μακρυγορησα με το καλό εύχομαι 🩷
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...