Επιλόχειος κατάθλιψη...

[liberty81]

Πώς την καταλάβατε ρε κοριτσια?τι ειναι?και τι κανατε?μη βαρατε την ξανθια για τις ερωτησεις της

[mariagl]

Δεν είναι και τόσο δύσκολο Εγώ τη βίωσα και στις δύο εγκυμοσύνες μου. Για ένα μήνα περίπου έκλεγα συνέχεια με το παραμικρό, δεν είχα όρεξη για τίποτε, με το ζόρι εβγαινα έξω από το σπίτι,η ψυχολογία μου στα τάρταρα! Ειδικά στο πρώτο παιδί, το κοίταζα και έλεγα "εγώ αυτό δεν μπορώ να το μεγαλώσω". Με τη συμπαράσταση των οικείων μου προσώπων το ξεπέρασα!

[γιωργια]

ΛΙΜΠΕΡΤΑΚΙ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΘΕΜΑ ΜΕ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ?

ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΑ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ. ΕΛΕΓΑ ΕΛΑ ΜΩΡΕ ΒΛΑΚΕΙΕΣ! ΓΙΝΕΤΕ ΝΑ ΧΕΙΣ ΜΩΡΑΚΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΧΑΛΙΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ?

ΚΑΙ ΟΜΩΣ 10 ΜΕΡΕΣ ΑΦΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ!

ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΩΣ ΤΟ ΒΙΩΣΑ ΕΓΩ! ΕΝΟΙΩΘΑ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΜΟΥ ΤΟ ΣΠΙΤΙ! ΕΒΑΖΑ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΓΙΑ ΥΠΝΟ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΦΤΑΝΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ, ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ, ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ...

ΟΤΑΝ ΕΜΕΝΑ ΜΟΝΗ ΤΟ ΤΙ ΚΛΑΜΑ ΕΡΙΧΝΑ ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΕ! ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΕΝΩ ΜΟΝΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΓΙΑΤΙ ΕΝΟΙΩΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΟΥΤΕ ΕΓΩ Η ΙΔΙΑ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΝΟΙΩΣΩ... ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΡΑΤΗΣΑΝ ΠΕΡΙΠΟΥ 3 ΜΗΝΕΣ...

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΗΤΑΝ ΟΤΙ ΤΟ ΠΕΡΑΣΑ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΕΝΤΕΛΩΣ!

ΚΑΝΕΙΣ ΜΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΝΟΥΣΑ...

ΑΡΚΕΤΟ ΚΑΙΡΟ ΜΕΤΑ ΕΙΠΑ ΣΤΗΝ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΟΤΙ ΑΝ ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΣΩ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΝΩ ΜΟΝΗ...

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΑΙ ΝΑ ΦΕΡΩ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ, 2 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΦΟΒΑΜΑΙ 1) ΤΟΝ ΚΑΘΕΤΗΡΑ ΚΑΙ 2)ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΧΕΙΟ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ...

[TASOYLA]

Κι εγώ επειδή είμαι πολύ θετικός και χαρούμενος άνθρωπος δεν πίστευα οτι θα περάσω ποτέ από αυτό το στάδιο.Τελικά όμως πέρασα και παραπέρασα. Ένοιωθα ανίκανη να κάνω οτιδήποτε, όποτε έφευγε ο άντρας μου για δουλειά έκλαιγα απαρηγόρητη και κάθε πρωί περίμενα την μαμά μου σαν θεό για να κοιμηθώ καινα ηρεμήσω λίγο .Όταν βγαίναμε καμιά βόλτα με τον άντρα μου δεν ήθελα να γυρίσω σπίτι και να αντιμετωπίσω το μωρό.Δεν έτρωγα, έκλαιγα συνέχεια και ένοιωθα βέβαια κακή μητέρα γιατί σκεφτόμουν οτι έχω πρόβλημα αφού αισθάνομαι έτσι, ενώ άλλες μανάδες είναι ευτυχισμένες.Άσε που πίστευα οτι δεν θα μεγαλώσει το μωρό μου ποτέ και οτι θα ταλαιπωρούμε πάντα έτσι και όποτε έβλεπα παιδάκια 2-3 ετών ζήλευα πολύ τις μαμάδες τους και έλεγα τί ευτυχισμένες που είναι.

Βέβαια με την στήριξη του άντρα μου και της μαμάς μου το ξεπέρασα μετά από 1,5 μήνα. Ορμόνες είναι αυτές!!

[bembini]

liberty εγω μάλον την περνάω ακόμα αλλά σε πιο ήπια φάση.Στην αρχή και αρκετές μέρες αφού είχα γεννήσει έκλαιγα συνέχεια δεν είχα διάθεση για τίποτα αλλά σε μένα συμπίπτουν και άλλες οικογενειακές δύσκολες καταστάσεις που έκαναν το προβλημά μου χειρότερο.Τώρα λίγο πήρα τα πάνω μου και φτιάχνει η διαθεσή μου σιγά σιγά.Πάντως σου εύχομαι να μην το περάσεις ποτέ

[maraki85]

Ax πονεμενη ιστορια!!!Περασα και εγω αλλα ευτυχως κρατησε μονο 1 εβδομαδα!!!Εκλαιγα συνεχεια χωρις να εχω καποιο συγκεκριμενο λογο!!Να φανταστειτε το μωρο ηταν 10 ημερων και μας πηρε ο αντρας μου μεσα στο καταχειμωνο να παμε μια βολτα γιατι δεν μπορουσε να με βλεπει ετσι!!!

[cecilia]

Εγω στο παρατσακ γλυτωσα την βαριας μορφης.

Ειχαμε κατιθεματα με τον μικρο με το που γεννησα...και ειδικα οταν μπηκε ΜΕΝΝ δυο μερες δεν ετρωγα τιποτα δεν κοιμομουν μονο εκλεγα. με φωναζαν να τον θηλασω τον κρατουσα αγκαλια κε μεσα απο την μασκα εκλαιγα, ακομα και τωρα καμια φορα με πιανει μια τετοια καταθλυψη..ειμαι μεσα στο αμαξι σκεφτμαι διαφορα- βλακιες ως επι το πλειστον και κλαιαω

[ΒΙΚΥ 2]

κοριτσια συγνωμη αλλα περασα βαριας μορφης επιλοχεια και δεν ειναι συμπτωμα της το κλαμα!!! για 6 μηνες πηγαινα σε ψυχιατρο και περασα δραματικες στιγμες !! ρωτησε η κοπελια πως το καταλαβαινεις !! δυστηχως αργεις πολυ να το καταλαβεις και περισοτερο ακομα να το παραδεχτεις και να το καταπολεμησεις ! μονο ειδικος στο θεμα μπορει να βοηθησει κανενας αλλος !!

[bourique1983]

ΒΙΚΥ 2 έγραψε:

κοριτσια συγνωμη αλλα περασα βαριας μορφης επιλοχεια και δεν ειναι συμπτωμα της το κλαμα!!! για 6 μηνες πηγαινα σε ψυχιατρο και περασα δραματικες στιγμες !! ρωτησε η κοπελια πως το καταλαβαινεις !! δυστηχως αργεις πολυ να το καταλαβεις και περισοτερο ακομα να το παραδεχτεις και να το καταπολεμησεις ! μονο ειδικος στο θεμα μπορει να βοηθησει κανενας αλλος !!

συμφωνω απολυτα....ολες οταν γενναμε κλαιμε ειναι απο τις ορμονες

[ΚΑΤΚΑΤ]

Εμενα ο αντρας μου δουλευε και νυχτες πολλες φορες οταν γεννησα, με αποτελεσμα να κοιμαται σχεδον οσες ωρες ηταν σπιτι...

Καταρχας οταν εμενα μονη μου και ΦΟΒΟΜΟΥΝΑ! Μην με ρωτησετε τι, τα παντα. Ενιωθα πανικοβλητη.Και αυτο χειροτερευε αν ηταν νυχτα. Αναβα ολα τα φωτα στο σπιτι, την τηλεοραση την ειχα μονιμως ανοιχτη.Τα πεθερικα μου ευτυχως εμειναν στην Αθηνα για ενα μηνα αφου γεννησα και πηγαινα και εμενα μαζι τους οταν ελειπε ο αντρας μου! Δοξα τω Θεω, αν δεν ηταν αυτοι δεν ξερω τι θα εκανα! Κλαμα και απιστευτα νευρα εννοειται πως ειχα!

Θυμαμαι χαρακτηριστικα μια μερα το μωρο εκλειγε ασταματητα και σπαρακτικοτατα, ο αντρας μου στη δουλεια, πηρα τον πεθερο μου τηλεφωνο να ερθει να με παρει, κρατουσα το μωρο αγκαλια και εκλαιγα με λυγμους, ειχα φοβηθει τοσο πολυ, δεν ηξερα τι να κανω...Τοσο πανικοβλητη δεν εχω νιωσει ποτε στη ζωη μου.

5 μηνες ημουνα ετσι. Προσπαθησα να το παλεψω μονη. Ο αντρας μου αντι να με καταλαβει ηθελε να τον καταλαβω εγω! Τσακωμοι ατελειωτοιΣυνεχεις κακες σκεψεις και φοβιες.Το οτι σταματησα να θηλαζω ηταν το κερασακι στην τουρτα. Σκεφτομουνα πολυ σοβαρα να αυτοκτονησω.Ενιωθα να ειμαι σε αδιεξοδο. Ενιωθα ενα τιποτα, οτι υποφερω στην καθε ανασα που παιρνω.Ουτε γελουσα πια, ουτε μπορουσα να χαρω τιποτα.

Τωρα θα πω και το εντελως κουφο. Και να φανταστειτε οτι δεν πιστευω σε αυτα. Δεν ειχα παρει την ευχη, γιατι οταν ειχαμε παει μας εδιωξε ο παπας (ακουσον ακουσον!) γιατι δεν ειχε χρονο! Τελοςπαντων, λεω δεν ξαναπαω. Οταν πηγαμε να βαφτισουμε τη μικρη στο χωριο του αντρα μου (6 μηνων) μου λεει η πεθερα μου να παμε σε εναν παπα να μας δωσει την ευχη. Για να μην με πει και αντιχριστη πηγα..Ε απο τοτε κοριτσια, ηρεμισε η ψυχη μου! Μου εφυγε ολο αυτο το ...πραγμα! Τωρα ειμαι μια χαρα και χαιρομαι το κοριτσακι μου χωρις κακες σκεψεις!

[K.T.K.]

κι εγω ειμαι απο αυτες που την περασαν σε αρκετα μεγαλο βαθμο!αυτο που μου εμεινε και μου εγινε και μαθημα ηταν το οτι δεν μπορουσα να ονειρευτω!δεν πιστευα ποτε οτι το να ονειρευεσαι ειναι τοσο σημαντικο!απο τοτε που συνηλθα δεν αφηνω να περασει ουτε μια μερα που να μην κανω ονειρα για το μελλον!ειτε για το μακρινο ειτε για το κοντινο!

[papaki70]

θα την καταλάβεις πιστεψε με. Εγώ που από την ώρα που θα σηκωθώ μεχρι την ωρα που θα κοιμηθώ γελάω και όμως την πάτησα!!! Όταν γέννησα ξαφνικά φύγαν όλοι από το δωμάτιο για να πλύνουν το μωρο και έμεινα μόνη μου για μια ώρα. Ήθελα να ουρλιάξω από τη δυστυχία. Δεν ήξερα τι μου έφταιγε. Έλεγα από μέσα μου "ξεκόλλα οι ορμόνες είναι" και πάλι ένιωθα άσχημα. Μετά για καμιά βδομάδα ήμουν κάπως. Οι άλλοι δεν κατάλαβαν τίποτα ούτε και γω να φανταστείς. Εκ των υστέρων που το σκέφτομαι νομίζω ότι την ψιλοπέρασα και γω.

[maggy]

Η καταθλιψη εχει να κανει και με την κληρονομικοτητα και εμενα η μαμα μου ειχε. Εγω ειχα παθει κατθλιψη βαρια μετα τις πανελληνιες σε ασχημο βαθμο και πηγαινα σε ψυχολογο. Οταν γεννησα με ξαναπιασε σε σημειο να φοβαμαι να μεινω μονη μου με το μωρο οσο ασχημο και να ακουγετε ακομη και οταν γεννησα ολες περιμεναν να ερθει και εγω δε το ηθελα καθολου. Ο θηλασμος μου προκαλουσεακομη χειροτερα συναισθηματα σαν να καιγομουν μεσα μου την ωρα που το εκανα αλλα την θηλασα αποκλειστικα 4 μηνες και μετα αρρωστησα και μου κοπηκε μαχαιρι. Μαλωνα με τον αντρα μου και με οποιον υπηρχε και το χειροτερο δεν παραδεχομουν οτι ειχα κατι. Τελικα με πηγε η μαμα μου με το ζορι σε γιατρο γιατι εβλεπε οτι περνουσα οτι και αυτη καποτε και μου εδωσε χαπια για 4 μηνες και ετσι ηρεμησα.

[eleni22]

wx koritsia me tromokratisate ligaki....pwpw ti tha traviksoume..de ftanei pou tha poname tha exoume k ta psyxologika mas..giati arage na sumvainei auto??de mou aresei katholou!!!alla twra lew as erthei to nini m o mpempoulis m k oti einai tha t perasw/soume...

[ntina.ef.]

ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΦΑΣΗ ΟΝΤΩΣ...Κ ΕΓΩ ΜΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΝΑ ΚΛΑΙΩ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 5 ΦΟΡΕΣ ΤΗ ΜΕΡΑ ..ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΗΤΑΝ ΟΜΩΣ ΤΑ ΝΕΥΡΑ Κ ΟΟΧΙ ΤΟ ΚΛΑΜΑ,ΓΙΑΤΙ "ΕΠΙΑΝΑ" ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΝΑ ΝΕΥΡΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ..ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟΥ ΦΩΝΑΖΑ ΚΙΟΛΑΣ...ΑΜΕΣΩΣ (ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΤΟ ΕΠΑΙΡΝΑ ΑΓΚΑΛΙΑ Κ ΤΟΥ ΖΗΤΟΥΣΑ ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ)ΕΝΙΩΘΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΤΥΨΕΙΣ..ΤΙΠΟΤΕΝΙΑ,ΑΧΡΗΣΤΗ Κ ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΕΝΑ ΡΑΚΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ...

ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΗΤΑΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ..Κ ΑΠΟ ΤΑ ΞΕΝΥΧΤΙΑ Κ ΑΠΟ ΤΑ ΞΑΦΝΙΚΑ ΚΛΑΜΜΑΤΑ Κ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΗ Κ ΑΠΟ ΟΛΑ

ΤΟ ΑΣΧΗΜΟ ΗΤΑΝ ΠΩΣ ΗΜΟΥΝ ΜΟΝΗ Κ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ...

ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ(Κ ΑΥΤΟ ΔΕ ΤΟ ΕΧΩ ΞΕΧΑΣΕΙ,ΟΥΤΕ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ)ΓΥΡΩ ΣΤΙΣ 3 ΘΗΛΑΖΑ ΤΟΤΕ..ΒΑΖΩ ΞΑΦΝΙΚΑ ΤΑ ΚΛΑΜΜΑΤΑ..ΔΥΝΑΤΑ Κ ΜΕ ΛΥΓΜΟΥΣ

ΕΚΑΝΑ Κ ΜΠΡΟΣ ΠΙΣΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΑΝ ΨΥΧΑΣΘΕΝΗΣ Κ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑ Κ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ(ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΤΙΝΑ ΣΥΝΕΛΘΕ..ΑΛΛΑ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ )....ΕΡΧΕΤΑΙ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΚΑΛΟΣ ΜΟΥ ΑΝΤΡΟΥΛΗΣ Κ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΤΙ ΕΠΑΘΕΣ..ΤΟ ΠΑΙΔΙ...??ΓΙΑΤΙ ΚΛΑΙΣ??

ΕΓΩ ΦΥΣΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟΚΛΑΜΑ Κ ΤΟΥΣ ΛΙΓΜΟΥΣ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΑΡΘΡΩΣΩ ΛΕΞΗ..ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟΥΣ ΗΧΟΥΣ ΕΒΓΑΖΑ

ΜΟΛΙΣ ΕΙΔΕ ΠΩΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΛΑ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙ..ΚΑΛΑ ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΗ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ???!!!

ΤΙ ΗΤΑΝ ΠΑΙΔΙΑ ΑΥΤΟ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΩ ΑΛΛΟ ΤΟΣΟ ΕΓΩ ΚΛΑΜΑ..Κ ΑΥΤΟΣ ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ Κ ΠΑΕΙ ΞΑΝΑ ΣΤΗ ΚΡΕΒΑΤΟΚΑΜΑΡΑ..

ΔΕ ΘΑ ΤΟΞΕΧΑΣΩ Κ ΔΕ ΘΑ ΤΟΥ ΤΟ ΣΥΓΧΩΡΗΣΩ ΠΟΤΕ..ΗΤΑΝ Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ...ΔΕΝ ΤΟΥ ΤΟ ΕΧΩ ΠΕΙ ΠΟΤΕ..ΟΥΤΕ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΕΧΩ ΣΤΟ "ΠΙΣΩ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΙΟΥ ΜΟΥ...

ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑ ΤΟΣΑ ΛΙΓΑ..ΔΕΝ ΕΧΩ ΧΡΟΝΟ :woohoo: :silly: :woohoo: :woohoo:

[ΚΑΤΚΑΤ]

Ντινα αυτα δεν ειναι να τα κρατας στο πισω μερος του κεφαλιου σου, γιατι καποια μερα θα μετακομισουνε στο μπροστα... και αν γινει αυτο...αστα. Μπορεις να του το πεις με ηρεμο τροπο αυτο σου το παραπονο, χωρις να τσακωθεις, για να το βγαλεις απο μεσα σου.

(Εγω που τα κρατησα μεσα μου ειδα τι καταλαβα... )

[ntina.ef.]

ΚΑΤ ΔΕΝ ΤΙΘΕΤΕ ΤΕΤΟΙΟ ΘΕΜΑ..ΔΕΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΩ ΚΑΚΙΑ,ΟΥΤΕ ΘΥΜΩΜΕΝΗ ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ..(ΕΝΝΟΗΤΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ)

ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΑΡΕΣΤΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ..ΜΑΛΛΟΝ Η ΠΙΟ ΔΥΣΑΡΕΣΤΗ..ΑΠΛΑ..

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΝΤΩΣ

[maraki_1978]

Και ελεγα οτι ειμαι η μοναδικη παλαβη!χαχαχααχα!!!

Και γω περασα καταθλιψαρα και δεν ξερω αν την περναω και ακομη δηλαδη!

Οταν γεννησα ημουνα τραλαλα τριλαλο!Την τριτη μερα στο μαιευτηριο και αφου ειχαμε παιδευτει και εγω αλλα και ο μπεμπουλης μου πολυ με το θεμα του θηλασμου σε μια φαση με κοιταει ο αντρας μου(ειχα αγκαλια το μωρο μας)και λεει"μπεμπη εχεις την η πιο καλη μαμα του κοσμου"Τι ητανε να το ακουσω εγω?????Ξεκιναω ενα κλαμα το οποιο σταματησε μετα απο κανα μηνα!!!!!!!!!!!!!!!!!!Εκλαιγα παντου!Στο μαιευτηριο παθανε πλακα!Δεν σταματαγα με τιποτα!Πηγα στον γυναικολογο να με δει κλαιγοντας.Πηγαμε στο Λητω να παρουμε καποια πραγματακια που μας ελειπαν και κει εκλαιγα!Τι να σας πω τραγικο!Δεν ειχα προβλημα με το μωρο.Ημουν πολυ υπευθυνη και πολυ συγκεντρωμενη.Αλλα ημουν υπερευαισθητη μεχρι αηδιας μπορω να πω και βαλε.Ελεγα στον εαυτο μου συνελθεεεεεεεεεε τα ορμονικα ειναι!Τιποταααααα!Εκει ειχε ανοιξει βρυση!Τελικα μου κοπηκε μαχαιρι μετα απο 3 1/2 εβδομαδες σχεδον.Μαχαιρι ομως.Παρολα αυτα εχω καποια καταλοιπα που νομιζω οτι θα φυγουνε με το που σκασει η ανοιξη!Σιχαινομαι τον χειμωνα!

Παρεπιπτοντως εχω στερεψει....δεν κλαιω ευκολα τωρα!

Και κατι αλλο!Αυτο που μου ελειπε πολυ ητανε η κοιλια μου!Το μωρο που ητανε μεσα μου!Φοβερο?Οταν πηγα στον γιατρο και ειδα αδεια την μητρα ενιωσα κενη!Ειμαι ηλιθια βεβαια γιατι εχω το μωρακι μου στην αγκαλια μου!Αλλα τοτε σκεφτηκα ολες αυτες τις γυναικες που βιωσανε μια απωλεια!

Παρολα αυτα δεν σκεφτομουνα καθαρα!Ειχε θολωσει το μυαλο μου!

Αααα οσο για τους αντρες....Ο δικος μου ειναι και ψυχολογος.....αλλα τιποτα δεν καταλαβαινε.Δεν λεω δεν ειχα προβλημα μαζι του αλλα οι αντρες δεν μπορουνε να τον νιωσουν αυτο.

Και κατι τελευταιο....

Δεν το νιωθουνε ολες οι γυναικες αυτο.Και αλλες το περνανε ελαφρια αλλες πιο βαρια.Εγω θεωρω οτι την περασα ελαφρια.Δεν εκανα αρνητικες σκεψεις απλα εκλαιγα συνεχεια.

[papaki70]

Πάντως να βγω off topic λίγο ακόμα συγκινούμαι εύκολα. Ειδικά αν δω κάτι στην τηλεόραση που να αφορά παιδιά ή καμιά ταινία με γονείς και παιδιά και το δάκρυ το χω στην άκτη του ματιού μου!!!! Μαλάκωσα πολύ. Ποια εγώ που έβλεπα παιδάκι και έστριβα από την γωνία, που για να κυλήσει ένα δάκρυ έπρεπε να καθαρίζω κρεμμύδια!!!!!!!!!!!!!!!!

Την δεύτερη μέρα που γύρισα από το μαιευτήριο και πάλευα με τον μαραθώνιο θηλασμό και δεν τα κατάφερνα εκεί τσάκισα. Με πιάσανε κάτι κλάμματα από την απελπισία μου που έβλεπα το παιδί μου να χορταίνει με ξένο γάλα και όχι με το δικό μου. Να ναι καλά ο άντρας μου που μου λέει, πέσε κοιμήσου να αναπληρώσεις τις δυνάμεις σου, σήμερα αναλαμβάνω εγώ και αύριο πάλι εσύ. Παιδία κοιμήθηκα και αυτό ήταν!!!!!!!!!! Το πηρα πατριωτικά αλλά με αισιοδοξία και τα κατάφερα στην 7 μέρα να θηλάσω αποκλειστικά. Από τότε μου φυγε και η κατάθλιψη μου φύγαν όλα.

[toniachristos]

Και εγώ μια από τα ίδια, η χειρότερη περίοδος της ζωή μου, κλάμα, νεύρα, φωνές, ένιωθα ότι θα εκραγώ, ότι και αν μου έλεγε ο άντρας μου με πείραζε και γενικά ότι έκανε ή μου έλεγε ο καθένας, χάλια κατάσταση, κράτησε γύρω στον μήνα, μου ερχόντουσαν παράλογα πράγματα στο μυαλό, μέχρι να πέσω και από το μπαλκόνι(όσο υπερβολικό και να φαίνετε αυτή είναι η αλήθεια), σκεφτόμουν πάρα πολύ σοβαρά να πάω σε ψυχολόγο. Τώρα το σκέφτομαι και λέω εγώ ήμουν έτσι, καλά τι μυαλό είχα και φερόμουν έτσι, νιώθω ότι είναι τόσο παράλογο όλο αυτό που συμβαίνει από την μια μέρα στην άλλη και σε κάνει να νιώθεις τόσο "απαίσια"...

[elena manoula]

kalispera!!ego gennisa stis 8 flevari!!tin deyteri mera pou hmoun sto nosokomeio itan ekei i mama mou k i giagia mou opote mou elegan pos tha fygoun me epianan klamata me ligmous eftase se simeio i mama mou na parei to giatro k na zitisei grigora voitheia!!eklaiga gt dn mou fernoun to paidi synexeia dipla mou gt me metakinisan apo to triklino sto exaklino gt tha mou efernan to moraki mou k dn ithela na me dei etsi gt i pethera mou mou eipe na tis ton pao na ton dei!!telika eklaiga xoris logo k aitia ekei thelo na katalikso!!akoma stenaxoriemai pou vlepo to moraki mou k dn xero an mporo na ta katafero k nevriazo merikes fores otan dn koimatai!!na sas po kati??pistevo pos ayto dn einai i epiloxios katathlipsi pou eixa alla to oti epesa apo ta rixa amesos sta vathia poly vathia tha elega k vlepontas ayto to moraki pou einai to diko mou k oxi kapoias allis dn xero an mporo na to megaloso opos megalosan oi goneis mou emena opos episis k to an tha eimai me ton antra mou gia panta na eimaste mia sosti oikogeneia!!

[ΒΙΚΥ 2]

K.T.K. έγραψε:

κι εγω ειμαι απο αυτες που την περασαν σε αρκετα μεγαλο βαθμο!αυτο που μου εμεινε και μου εγινε και μαθημα ηταν το οτι δεν μπορουσα να ονειρευτω!δεν πιστευα ποτε οτι το να ονειρευεσαι ειναι τοσο σημαντικο!απο τοτε που συνηλθα δεν αφηνω να περασει ουτε μια μερα που να μην κανω ονειρα για το μελλον!ειτε για το μακρινο ειτε για το κοντινο!

αυτο ναι ειναι καταθλιψη !!

σας λεω περασα βαριας μορφης και δεν ειναι το κλαμα μερος της !! ασχετο εντελως ειναι !! ισα ισα που ξεσπασατε και οχυρωθηκατε εναντια στην επιλοχεια !! ειναι μια σειρα απο πραγματα και συμπτωματα και σκεψεις η επιλοχεις που δεν μπορουν δυστηχως να γραφτουν σε ενα ανοιχτο φορουμ για το καλο καποιων !!! παντωςειναι πολυ strong και δεν μπορει να ξεπεραστει απο μονη της !!!

[marianna31]

elpizo na eisai stis tyxeres pou den perasan aftin tin fasi!ego ta theorousa xazomares otan ta akouga afta kai anarotiomoun pos einai dynaton molis exeis apoktisei to moraki sou na min eisai kathe allo para triseftixismeni. se emena ksekinise mia mera prin na vgo apo to maieftirio kai kratise gia deka meres peripou.eklega synexeia, den ithela na vlepo kanenan ektos apo to moro mou kai ton antra mou.eftyxos h triferotita tou antra mou kai i aisthisi pou mou dimiourgouse i beba mou otan thn kratousa agalia me vohthisan na to kseperaso syntoma

[ΤΡΙΣΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ]

Επιλοχειο ειναι το μοναδικο που δεν περασα! Ευτυχως!! Εχω περασει καταθλιψη για 2 χρονια. Ασε! Δεν εβγαινα απο το σπιτι. Ειχα ενα βαρος στο στηθος που νομιζα οτι θα σκασω... Επαιρνα ηρεμιστικα, εκλαιγα... ειμουν μονιμως στο κρεβατι...ζαλιζομουν να κατσω ακομα και στον ποπω μου. Ημουν συνεχεια ξαπλωμενη! Μπανιο με εκανε η μαμα μου Πηγαινα σε ψυχοθεραπευτη για 2 μηνες αλλα δεν καταφερε πολλα! Μια μερα.. Χριστουγεννα ητανε θυμαμαι... Σηκωθηκα ντυθηκα πεταξα τα χαπια και βγηκα επι τρεις ωρες στην αγορα. Φοβομουν, ετρεμα αλλα εγω εκει! Βραχος. Αυτο ηταν! ΣΣυνηλθα!!!! Με το που γεννησα σαν να εγινε ενα θαυμα! πηρα τοση δυναμη απο τον γιο μου που εχω να μοιραζω!! :laugh: Να σημειωσω οτι σε ολο αυτο το διαστημα ο αντρας μου (τοτε ηταν απλως δεσμος) ητανε διπλα μου. Ερχοταν απο την δουλεια και καθοταν μαζι μου!! Το μαναρι μου μωρε... Τον εδιωχνα δεν ηθελα να με βλεπει ετσι κι αυτος εκει!! Να μου προσφερει παααααααντα την αγκαλια του να κλαιω...

[tzef]

Εγω ειχα παθει καταθλιψη το 2006 σε αρκετα βαρια μορφη, δεν ηταν μονο το κλαμα,ενοιωθα φοβισμενη,αδυναμη,ειχα ταχυκαρδιες,ζαλαδες,δεν ηθελα να βγαινω εξω,ενοιωθα γενικα οτι τελειωνω εδω.Μολις ειχα αρραβωνιαστει και ξαφνικα τσου την επομενη μερα δεν ενοιωθα εγω.Βεβαια πρι το παθω δουλευα παρα πολυ και ισως αυτο να ηταν ενας ακομα λογος που επιβαρηνε την κατασταση.Θυμαμαι ηταν ανοιξη και καθε ανοιξη τρεμω μην ξαναπερασω το ιδιο,Θυμαμαι επαιρνα την μανα μου στο νησι και της ελεγα μανα πεθαινω..την να πει και αυτη που απο πολυ μικρη ειχε καταθλιψη και οχι μονο.Οταν παντρευτικα θυμαμαι φοβομου που ειμουν ορθια και πιστευα οτι θα πεσω κατω δεν τον χαρηκα καθολου.Οταν εμεινα εγγυος ενοιωθα τελεια ψυχολογικα ουτε αγχος ουτε τιποτα.Οταν γεννησα τις πρωτες μερες στο νοσοκομειο καθε πρωι εκλαιγα και ντρεπομουν την κποελα που ηταν διπλα μου που ηταν με στην καλη χαρα.Ενοιωθα ανικανη ,λοιπομουν το μωρο γιατι πιστευα οτι ημουν αναξια για αυτο.και πολλα αλλα που δεν περιγραφονται ευτυχως ολο αυτο κρατησε μονο 10 ημερες.Βεβαια η ενταση το ανχος και το κλαμα δεν ελοιπαν οχι ομως απο καταθλιψη αλλα απο κουραση και αυτο δεν με πολυνοιαζει.

Την καταθλιψη την βλεπω σαν ενα τερας που καθε φορα θελω να νικησω χωρις χαπια,οταν την παθαινω απλα νοιωθω οτι πεθανα,Ελπιζω να μην το ξαναπερασω ποτε οπως και καμια κοπελα απο δω μεσα.