Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Ήρθε η ώρα να σας πω για την δική μου εμπειρία τοκετού....

Οι χριστουγεννιάτικες μαμάδες με ξέρουν μιας κ περάσαμε μαζι σχεδον όλη την εγκυμοσύνη.

Είχα ΠΗΤ 02.12.09. Τον τελευταίο μήνα την εγκυμοσύνης μου ανέβηκα στο χωριό μου (Αλίαρτο Βοιωτίας), αφού μένω μόνιμα Νάξο. Το μωράκι μεγάλωνε κανονικά (δεν είχα μάθει το φύλο). Οι μέρες περνάγανε, αλλά δεν κατέβαινε η κοιλιά. Τις τελευταίες μερες μάλιστα άρχισε να τυλιγεται στο λαιμο του ο λόρος. Ο γιατρός μου είπε ότι θα ήταν καλύτερα να κάναμε καισαρική, αφού έχω κ μια σαλπιγγα κ ωοθήκη. Στην τελευταία επίσκεψη και αφού δεν κατεβαινε το μωρό αποφασίσαμε να πάμε για καισαρική την Κυριακή στις 29.11.2009.

Μέσα στην αναμπουμπούλα για την εκλογή νέου προέδρυ στη ΝΔ, την ημέρα που ο Ολυμπιακός υποδεχόταν τον Παναθηναϊκό κ στο Καραϊσκάκη και στο ΣΕΦ, αποφάσισα να παω να γννήσω... :P

Το προηγούμενο βράδυ δεν μπορούσα με τίποτα να κοιμηθώ απο την αγωνία μου. 2:00 ξυμερώνοντας ήμουν κ πάλι αγκαλια με την τουαλέτα, μιας κ είχα εμετούς σε ολη την διάρκεια της εγκυμοσύνης. Δεν με πείραζε όμως γιατι όλα αυτα θα τελείωναν σύντομα και θα ξεκίναγαν καινούργια πραγματα...

Φτάσαμε στο ΙΑΣΩ 5:30 το πρωι, εγώ ο αντρούλης μου κ ο ένας αδερφός μου (ψυχολογική υποστήριξη μιας κ είναι ο αστειούλης τηνς οικογένειας - χαχα).

Αμέσως με πήρανε μέσα. Εξετάσεις αιματος, ουρων, ιστορικό, ξύρισμα κ κλίσμα. Μετά περίμενα τον γιατρό κ κατά τις 9 πήγαμε προς τα χειρουργεία. 9:15 μου εκαναν την επισκληρίδιο και μετά από λίγο ξεκίνησε η καισαρική... Στην διάρκεια της, το μόνο που κατάλαβα ήταν τον γιατρο να μου πιέζει την κοιλιά. 9:45 ήρθε στον κόσμο η μικρή μου... 3520gr και 51cm. Αν και δεν ήθελε να βγει με τίποτα!

Ο γιατρός κατέβασε το παραβαν κ την είδα πριν της κοψουν τον λόρο. Μου την φέρανε κοντά μου (μοιάζει καταπληκτικά στον μπαμπα της).

Η πρωτη ατάκα που είπα ήταν "ευτυχώς που δεν πήρε την μύτη μου" (ναι, εχω λιιιιιιιγο μεγάλη μύτη).

Ανάρρωσα αρκετά γρήγορα κ βλέπω ότι άδικα φοβόμουν.... Όλα πήγαν πολυ καλα. Ευχαριστώ όλους όσους μας φρόντισαν στο μαιευτηριο, τους γονεις μου, τον αντρούλη μου και φυσικά εσάς που μου δώσατε (κ συνεχίζετε να μυ δίνετε) πολύ κουράγιο και που μοιράζεστε μαζι μου εμπειρίες!

(Αργησα να γράψω, αλλά...... περίμενα να με πιάσει η εμπνευση! χαχα)

Δημοσίευση

Σας ευχαριστώ ολες!

Οι μανούλες να χαίρεστε τα παιδακια σας, οι εγκυούλες με το καλο να τα κρατησετε στην αγκαλια σας κ οσες προσπαθείτε, συντομα με ενα σπορακι στην κοιλιτσα σας!

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το μήνυμα!!! Έχω πέσει στα πατώματα, έχω κλάψει, έχω κυνηγήσει (πιο μικρή και ανώριμη γαρ). Περνώντας τα χρόνια και κοιτωντας πίσω, έκανα απλά τον σταυρό μου και είπα Θεέ μου γλίτωσα.... Βέβαια @Nerina κορίτσι μου ο,τι και να σου λέμε εμείς τώρα, ξέρω πολύ καλά ότι δεν αλλάζει αυτό που νιώθεις. Θα σου δώσω μια τελευταία συμβουλή (τα υπόλοιπα στα είχα γράψει στο άλλο θέμα και δεν θέλω να σε κουράζω): μην κινηθείς με γνώμονα το ότι θα μείνεις μόνη σου στην ηλικία σου (εντωμεταξύ νέα κοπέλα είσαι!!!), ή τι θα πει ο κόσμος, ή τα χρόνια που περάσατε μαζί. Θα σπαταλήσεις αλλα τόσα χρόνια, πολύτιμα πλέον, από φόβο; Αξίζει;; 
    • @Mariaa_ δεν έχω ζήσει ποτέ κατάθλιψη ούτε είχα τρελό άγχος στην εγκυμοσύνη. Όμως η εγκυμοσύνη και η λοχεία είναι μια περίοδος που είναι πολύ ευαίσθητη για εμάς. Θυμάμαι ότι έκλαιγα για το παραμικρό για καταστάσεις που δεν θα έκλαιγα κανονικά.  Στην εγκυμοσύνη δούλευα και είχα το πρόγραμμα μου, αλλά όταν γέννησα και έμεινα μόνη με το μωρό τότε αντιμετώπισα την μητρική μοναξιά που λέω εγώ, κάτι που το βλέπω σε όλες τις νέες μητέρες. Ξαφνικά αλλάζει όλος σου ο κόσμος, όλο σου το πρόγραμμα και δεν έχεις παρέες και κάποιον να μιλήσεις τις ώρες που εσύ μπορείς. Ξέρεις πως αντιμετώπισα αυτή την κατάσταση; Έφτιαξα πρόγραμμα που απαιτούσε καθημερινή έξοδο και το τηρουσα πιστά όσο κουρασμένη και να ήμουν. Έτσι "αναγκαζόμουν" να ακολουθήσω μία ρουτίνα σαν να έχω δουλειά (έβρισκα και εξωτερικές δουλίτσες βέβαια να κάνω). Τι προτείνω λοιπόν; Φτιάξε καθημερινό πρόγραμμα και τήρησε το ευλαβικά. Σε αυτό βάλε καθημερινή έξοδο το πρωί (ο ήλιος κάνει καλό).  Α επίσης έκανα φιλίες από εδώ μέσα και μιλούσα με κάποιες κοπέλες που ήμασταν στην ίδια φάση και μοιραζόμασταν κάπως την καθημερινότητα. Δυστυχώς μετά τη γέννα έρχονται τα baby blues, που είναι 2 εβδομάδες που θα είσαι χάλια συναισθηματικά και θα κλαις συνέχεια. Μετά γενικά οι πρώτες 40 μέρες έχουν αρκετό ξενύχτι και κούραση, ειδικά όταν θηλάζεις. Και αν έχει και κολικούς το μωρό; Κλάψε Χαράλαμπε... Όχι δεν στα λέω όλα αυτά για να σε αγχωσω. Στα λέω για να καταλάβεις ότι πρέπει να είσαι καλά! Να φροντίσεις να είσαι στην καλύτερη δυνατή σου φάση! Αν πρέπει να πάρεις αντικαταθλιπτικά, να πάρεις. Περί θηλασμού του συντρόφου σου δεν του πέφτει κανένας λόγος! Δικό σου το σώμα! Ο δικός του ρόλος είναι να στηρίξει μόνο την απόφαση σου. Τέλος, μπες σε ομαδουλες να βρεις κι άλλες εγκύους να μοιράζεστε τα άγχη σας και που ξέρεις; Ίσως βρεις κάποια φίλη να βγαίνετε 😊
    • Με το καλό τη Δευτέρα! Εύχομαι να είναι κορίτσι γιατί έχεις ήδη 3 άντρες μέσα στο σπίτι, φτάνει 🤣 Τι ώρα έχεις την αυχενική; ΠΗΤ πότε έχεις;
    • Καλέ γιατί προδικάζεις; Εμένα πάντα 3 μέρες μετά την αναμενόμενη περίοδο ξεκινάω να έχω αχνά τεστ πρώιμης ανίχνευσης φυσικά.  Επίσης αφού ξέρεις ότι η συνταγή απαιτεί ταξιδάκι τι κάθεσαι; Για ξεκίνα να το οργανώνεις 😉
    • Ετοιμάσου για δίδυμα φίλη! Ελπίζω να έχετε κάνει τα οικονομικά σας κουμάντα 😜
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...