Άγχος αποχωρισμού...

[Anastacia]

Πωπω....Λαλα...Εγραψες παλι!!!

ΠΟΛΥ ενδιαφεροντα ολα αυτα!!!!

Παω να τα ξαναδιαβασω κ να τα αποστηθισω!!!

Κατρινακι μου

[Anastacia]

Λαλα μου μην ψαχνεις!!

http://www.mammyland.com/index.php?opti ... &id=195048

Επισης νομιζω πως βοηθανε κ τα λογια σου για τα αλματα!

http://www.mammyland.com/index.php?opti ... &id=217869

[bebadomama]

Lala"Σε εκεινη την περιοδο εχει και τη μεγαλύτερη προσκόλληση στη μητέρα και οσο καλυτερα εκεινη ανταποκριθει τοσο πιο ανεξάρτητο , αυτονομο και ψυχικά ισορροπημένο θα γινει το μωράκι ."

by the book το παω το θεμα,αν δεν γινει αυτονομος και ανεξαρτητος οταν μεγαλωσει θα πρεπει να πλακωσω τους παιδοψυχιατρους/ψυχολογους στις μαπες :silly:

" Συνηθως και το περιβάλον επικροτει και επικρινει "Το χεις μαθει στις αγκαλιες , το χεις μαθει να ειναι μονο με σενα κλπ"

Και αυτο το βλεπω οπως και την προτροπη να κανουμε "καψονια" στο παιδι,να το στειλω στη γιαγια του να κοιμηθει το βραδυ και τετοιες μουρδες "για να μαθει"...απο την ωρα που εγινα μανα ολο τετοιες βλακειες ακουω...

κατρινα πως νιωθεις για ολα αυτα??

[kalypso]

λαλα πολυ διαφωτιστικη οπως παντα..ευχαριστουμε πολυ!!

[LaLa]

ΑΑα μεγαλεια , εχω και γραμματέα :laugh: Αναστασί

Bebadomama χαχααααχαχα

Κοιτα πολλες μαμαδες πανε by the book το θεμα ειναι πιο βιβλιο θα διαλέξεις

Εγω παντως μεχρι στιγμης βλεπω οτι ολα ανταποκρινονται στη μικρή μου . Προσπαθουμε γιαυτο που πιστευουμε το καλυτερο και ελπιζουμε στο καλυτερο !

Να πω και κατι ακομα σε σχεση με την αυτονομια και την ανεξαρτησια . Οι περισσοτεροι νομιζουν οτι ανεξαρτητο ειναι το μωρο που πηγαινει απο αγκαλια σε αγκαλια και κανει το καραγκιοζάκι . Οι μητέρες ενθαρυνουν αυτη τη συμπεριφορα γιατι νομιζουν οτι αν το μωρο καθεται χωρις προβλημα με ολους τοτε ειναι κοινωνικο και ανεξάρτητο .

Οι ιδιες μήτέρες δεν αφηνουν το μωρο να φαει μονο του , να προσπαθησει να ντυθει μονο του , να βουρτσισει τα δοντια του μονο του κλπ κλπ .

Μετα το χρονο το μωρο προσπαθει να αυτονομηθει και να κανει ενα βημα στην ανεξαρτησια . Η πρωτη προσπάθεια ειναι να αυτονομηθει και να μην χρειαζεται βοηθεια απο τη μαμα . Αυτο κανει το μωρο να νιωθει σιγουρια για τον εαυτο του και να νιωθει σημαντικό και ανεξάρτητο! Μπορω να φαω μονο μου ! Μπορω να βουρτσισω τα δοντια μου μονο μου !

Πρεπει να ενθαρυνουμε αυτες τις συμπεριφορες και να βοηθάμε πολλη διακριτικά τα μικρά μας . Αυτα ειναι τα πρωτα βηματα ανεξαρτησιας και οχι να φευγει η μητέρα και το μωρο να καθεται με ολους τους αλλους .

Δεν θελω να σας αγχωσω αλλα γυρω στους 18μηνες το μωρο σιγουρο πλεον για την αγκαλια και την αγαπη της μητέρας , προσκολλάται στο αμεσο οικογενειακο περιβάλλον και συνηθως στον μπαμπα ! Ναι, πλεον η μικρη μου ξυπναει και φωναζει μπαμπα , τον τραβαει να πανε μαζι βολτα , στεναχωριεται οταν φευγει και τον τρελαινει στα φιλια !!!

Γενικα η προσκολληση των παιδιων δεν σταματάει ποτε απλα ειναι πιο "χαλαρη" .

Ο χορτάτος δεν ξαναγυριζει στο τραπεζι να φαει αλλα ο νηστικος ολο γυρω γυρω τριγυρνα και παρακαλα για κανα κοψιδάκι

[Anastacia]

Συμφωνω κ ΄παλι με τη Λαλα!

Μας απασχολει εντονα το πως κ τι θα ταισουμε ενα μωρο...Καλο θα ειναι να προσπαθουμε το ιδιο να το ταισουμε κ να το χορτασουμε αγαπη κ αγκαλιες!!!!

Ξεφυγα λιγο αλλα ειμαι σιγουρη πως η φιλη μου η Κατρινα θα με συγχωρεσει!

ΥΓ.Την εκπομπη την εχω..."καβαντζα" ευκολη αλλα νομιζω αξιζει να ...πληρωθω για τα χρεη γραμματεα!!!!!!! :laugh: :laugh: :laugh:

Κανονισε!!!!!

[sweetmammy]

LaLa έγραψε:

Αν το μωρο ικανοποιηθεί , αγαπηθει στο επαρκο και νιωσει ασφάλεια τοτε να στε σιγουρες θα φυγει μονο του απο την αγκαλια της μητέρας . Ενας εξαιρετικός ψυχιατρος ο Γιωσοφατ τα περιγραφει ομορφα μεσα απο μια συνεντευξη που ειχε δωσει . Καπου το χω βαλει στο φορουμ , θα το βρω να σας το ξαναθυμήσω .

Και μεχρι ποια ηλικια ειναι φυσιολογικο να συμβαινει αυτο; Γιατι εμενα ο γιος μου βρισκεται σε αυτην ακριβως τη φαση (19 μηνων)... δεν μπορει να ξεκολλησει απο πανω μου... δεν σκεφτομαι βεβαια να τον παω ακομα ουτε σε παιδικο ουτε να τον αφηνω στις γιαγιαδες αλλα σκεφτομουν οτι αν φτασει σε ηλικια να παει σχολειο και εχει ακομα την προσκολληση επανω μου οτι θα εχω προβλημα... ξερω ενα παιδακι που εχασε μια χρονια απο το σχολειο γι'αυτον τον λογο...!!! Μηπως το προνηπιο βοηθαει λιγακι στην προσαρμογη του παιδιου σε τετοιες περιπτωσεις;

[LaLa]

Κοιταξε ειναι αναλογα το παιδι ποτε θα το περάσει . Εμενα το περασε γυρω στο χρονο και κρατησε 3-4 μηνες με διαφορες εντάσεις . Μετα τους 18 μηνες ηρεμησε (αρχισε και να αποθηλάζει μονη της) και τωρα εχει κολλησει στον μπαμπα της οχι βεβαια με την ενταση που ηθελε εμενα .

Το χω περασει και ξερω πως νιωθεις . Εγω ελεγα τοτε στον αντρα μου οτι νομιζω πως ειμαστε ενα ! Εμενα δεν κοιμοταν και νυχτα καθολου καλα , ολη μερα νευρική μη με χασει απο τα ματια της , να θελει να θηλάζει καθε 5 λεπτα .... γενικα ενιωθα πολυ κουρασμένη .

Σε 2-3 μηνες θα δεις αλλο παιδάκι , θα χει ηρεμησει και ο μικρος σου . Δεν νομιζω να σας βοηθήσει ο παιδικος γιατι αυτη τη στιγμη εχει αναγκη να ειναι μαζι σου και να προσκολληθει πανω σου . Εξαλλου ακομα τα μικρα μας δεν ξερουν να συνεργάζονται και να παιζουν με αλλα παιδάκια ακριβως γιατι ειναι η ηλικια που πρεπει να τα αντιμετωπισουμε ως μοναδικά !

Αν θελεις να τον βοηθήσεις στην κοινωνικοποιηση , μπορεις να κανονιζεις με μαμαδες να βρισκεστε με τα μικρα ή να πηγαινετε παιδικη χαρα κλπ . Θα σου κανει και σενα καλο να ξεσκάς . Εγω οσο μπορουσα ήμουν εξω γιατι στο σπιτι γινομασταν λιγο τσιτα τα νευρα !

Τωρα για το παιδακι που αναφερεις δεν μπορω να ξερω ή να εκφράσω αποψη . Παντως οπως εγραψα μεχρι τα 3-4 ειναι φυσιολογική η προσκολληση και ισως καποια παιδια την περνουν αργοτερα . Μετα μην ξεχνας οτι καθε μωρο ωριμάζει διαφορετικά και ενω καποιο στα 2 ειναι ετοιμο για σταθμο αλλο στα 4 εχει προβλημα προσαρμογης . Πιστεψε με δεν φταινε οι γονεις απλα καποια παιδακια ειναι πιο εσωστρεφή .

[Eleny2]

Θα μιλησω λιγο για την μεγαλη μου!

Δεν καταλαβα ποτε να ειναι προσκωλημενη πανω μου!

Παντα ειχε αδυναμια στον πατερα της οπως και συνεχιζει!

Δεν ξερω καν αν περασαμε αυτην την φαση!

Το μονο που θυμαμαι ειναι οτι απο 9 μηνων εως 18 μηνων ξυπνουσε σχεδον καθε βραδυ για να την εχω αγκαλια!

Μιλαμε για ανχος αποχωρισμου?

Τωρα 3 ετων πια, θελει να ερχετε συνεχεια μαζι μου οπου παω!

Ειναι ομως παιδι που ποτε οπως ειπα δεν ηταν κολλημενη πανω μου!

Το μωρο παλι, νοιωθω οπως η Λαλα!

Ειμαστε ακομη ενα!

Δεν θελει κανεναν αλλον εκτος απο εμενα!

Θα παιξει, θα γελασει αλλα θα πρεπει να ειμαι εκει!

[pebii]

αν θα καταφερουμε εμεις να δεχτουμε οτι τα παιδακια μας εχουν προσωπικοτητα τοτε θα δουμε το θεμα με αλλο ματι!

ακουγα και ακουω συνεχως γυρο μου οτι λογο οτι θηλαζω 22 μηνες θα κολλησει η μικρη επανω μου!

κι ομως δεν ειναι ετσι!

ειναι ενα παιδακι εντελως ανεξαρτητο.... βεβαια οτν αδεν θα ακουει- βλεπει που ειμαι θα με αναζητησει αλλα μπορει κια χωρις εμενα!

εφυγα εκαπαιδευτικο ταξιδι 6 ημερες, εμεινε με το μπαμπα και τις γαγιαδες.... δεν με αναζητησε.... μου στοιχισε αλλα οταν καταλαβα οτι εχω διπλα εναν παιδι με προσωπικοτητα χαρηκα που εγινε ετσι.....

το βραδυ φευγω για δουλεια και η μικρη δεν κλαιει καθολου μου δινει φιλακι και με χαιρετα.... νοιωθω καλα με αυτο... φευγω ησυχη!

αλλα την αφηνω να μαθει το περιβαλλον της και διακριτικα και χωρις πιεση την πραοστατευω!

ποτε δεν εφυγα κρυφα απο εκεινη, παντα την χαιρετουσα , την φιλουσα και της ελεγα οτι η μαμα παει για δουλεια κια ς μην με καταλαβαινε.....

ισως αναγκαστω να την παω κοντα στα 3 παιδικο αλλα μονο αν δεν θα μπορω να την αφησω καπου αλλου!

να συμφωνω οτι οι γιαγιαδες κακομαθαινουν τα παιδια γιατι τ αβλεπουν λιγο αλλα και τα παιδια ξερουν τι να ζητουν και που!

οσο ια τον θηλασμο..... δεν με εφερε ποτε σε δυσκολη θεση!

χθες εγυγα γι αδουλει ακι δεν θηλασε... στεναχωρηθηκα αλλα αυτο ηθελε.... εφαγε σουπιτσα και εκανε νανι!

δεν ενοιωσα ουτε το ενα ουτε το αλλο και νομιζω οτι βαδιζω σωστα!

[Σισσιώ]

Δεν ήξερα καν οτι υπάρχει τέτοιο άγχος για τα μωρά. :(

Πέρασε μια περίοδος της ζωής της που δεν ξεκολλούσε από πάνω μου ούτε για να κάνω μπάνιο, δεν το χειρίστηκα καθόλου καλά. Ο εκνευρισμός μου ήταν απίστευτος, γιατί πολύ απλά νόμιζα οτι είχε κακομάθει με τις γιαγιαδες. Την άφησα πολύ μικρή για να εργαστώ και μεγάλος μέρος της μέρας της το περνούσε μοναχούλα της. Προς Θεού δεν την άφηνα μόνης της να κλαίει και να πλαντάζει, αλλά εκνευριζόμουν λες και έκανα κάποια αγγαρεία και δεν έδειχνα καθόλου κατανόηση. Δεν ήταν έτσι όμως και θα το φέρω βαρέως που ήμουν αυστηρή μαζί της και έχανα την υπομονή μου τόσο εύκολα.

Ευτυχώς αυτή η φάση κράτησε πολύ λίγο. Της μικρής δεν της λείπουν οι αγκαλιές από τη μαμά, ούτε τα παιχνίδια.

Όσο για την ανεξαρτησία και την κοινωνικότητα της δεν ανησυχώ καθόλου. είναι στο χαρακτήρα της και οι δύο αυτες ιδιότητες. Προσπαθώ να είμαι όσο μπορώ δίπλα της για να τη βοηθάω όποτε αυτή μου το ζητάει.

[lovie]

Κατρίνα μου θυμάσαι που τα λέγαμε για τον Γιοσαφάτ;;;;

Στο θέμα μας τώρα.

Έχω παρακολουθήσει όλοκληρη την εκπομπή και ομολογώ πως ήταν σα να διαβάσα ολόκληρο βιβλίο σχετικά με το θέμα. Πολύ ενδιαφέροντα όσα σχολιάζει ο αξιλογότατος κ.Γιοσαφάτ.

Επείδη μάλλον δεν το είδε καμία σας (λόγω της ώρα προβολής)πριν 2 εβδομάδες στη ΝΕΤ είχε νέα εκπομπή στην οποία ανέλυε τα διάφορα στάδια ανάπτυξης του ανθρώπου. Έλεγε λοιπόν πως ο πρώτος χρόνος ζωής του μωρού είναι καθοριστικός για μετέπειτα ζωή του. Είναι ο χρόνος που πρέπει να είμαστε πάντα παρόντες και να προσφέρουμε απλόχερα αγάπη (αυτή έτσι κιαλλιώς τη προσφέρουμε)κατανόηση,ΣΤΟΡΓΗ,ΑΓΚΑΛΙΑ . Το στάδιο αυτό ανάπτυξης είναι το στοματικό όπως λέγεται γιατί το παιδία μαθαίνει τον κόσμο ενώ γεύεται τα πράγματα. Γύρω στους 4 μήνες αρχίσουν να καταλαβαίνουν πως δεν είναι ένα με τη μαμά αλλά ξεχωριστές προσωπικότητες. Νιώθουν τρομερή ανασφάλεια και νομίζουν πως όποτε τ'άφηνουν μόνα τους θα πεθάνουν. Μπορείτε να φανταστείτε τί βιώνουν;;; Προσωπικά δεν το χωράει το μυαλό μου.

Για να μη μακρυγορώ τα ψυχικά τράυματα δημιουργούνται μόνο όταν υπάρχει στέρηση πραγμάτων.

Το ένα είναι αγάπη που δε λείπει ποτε...

Το δέυτερο είναι ο θηλασμός (έστω και μια μέρα)

Ο αποθηλασμός μπορεί να προκαλέσει προβλήματα αν γίνει βίαια.Ο Γιοσαφάτ τον τοποθέτησε χρονικά στος 9-12 μήνες.

Σχετικά με το 3ο, γύρω στα 1,5-2,5 χρόνια τα μωρά περνάνε στο πρωκτικό στάδιο. Είναι η φάση που σιγά σιγά μαθάινουν να ΄πηγαίνουν στην τουαλέτα. Δεν πρέπει να τα μαλώνουμε πχ αν τα κάνουν πάνω τους λέγοντας 'θα σου κόψω το πιπί' κ.ά αλλά δεν πρέπει να δείχνουμε και υπερβάλλον ζήλο 'κάνε τα τσίσα σου για τη μανούλα' κλπ. Η λέξη κακά από μόνη της συνεπάγεται κάτι άσχημο, βρώμικο και γενικά κακό και θα πρέπει να την αποφεύγουμε γιατί στην ουσία τα κακά είναι αποτέλεσμα μια φυσικής λειτουργίας του οργανισμού.

Το 4ο σημείο είναι το στάδιο όπου αντιλαμβάνονται τη σεξουαλικότητά τους. Αυτό μπορεί να εκφραστεί με το Οιδιπόδειο για τα αγόρια και το σύνδρομο της Ηλέκτρας για τα κορίτσια. Σ'αυτή τη φάση αρχίζουν να διεκδικούν το αντίθετο φύλο που στην προκειμένη περίπτωση είναι ο μπαμπάς και η μαμά. Όμως (για τα αγόρια) η μαμά είναι δωσμένη αλλόυ (στον μπαμπά) οπότε όπως και να χει θα ζήσουν την απογοήτευση και την απόρριψη. Το ίδιο ισχύει για τα κορίτσια με το μπαμπά. Τα κορίτσια βιώνουν λιγότερο έντονα αυτή τη φάση γιατί όπως και να έχει έχουν τη μαμά ενώ για τα αγόρια η μάνα είναι και το αντίθετο φύλλο. Έτσι λοιπόν σαυτό το στάδιο πρέπει να τα 'παντρέψουμε' με άλλα παιδάκια. Πχ το αγοράκι να έχει ένα κοριτσάκι που αγαπάει και να κάνουν σχέδια μαζί. Αυτό πρέπει να συμβεί για να μη νίωσουν την απόρριψη.

Τέλος το 5ο στάδιο είναι περίπου στα 3-5 όπου και αρχίζουν τα κατορθώματα και ανακαλύπτουν περισσότερο τον κόσμο.Πχ Τα αγόρια ντύνονται ιππότες και φτιάχνουν φανταστικές ιστορίες. Πρέπει να τα επαινούμε για να τα ανεβάσουμε. Σχόλια του τύπου 'πως είναι έτσι το σπαθί σου' 'δεν είσαι ιππότης' κλπ πρέπει να αποφεύγονται. Πρέπει να δείξουμε πως είμαστε εκεί και χαιρόμαστε μαζί τους.

Το μόνο σημειό στο οποίο δε συμφωνώ είναι ο χρονικός προσδιορισμός του απογαλακτισμού που για μένα δεν υπάρχει. Δεν είναι δηλαδη απαραίτητο να τον βιώσει το παιδί σε τέτοια ηλικία ή και αργότερα.

Πολλά είπα ε;;;;;;;

[savropinguinos]

Ο συγχρονισμός είναι το παν. Προσπαθήστε να μην αρχίσετε το νηπιαγωγείο ή το βρεφοκομικό σταθμό μεταξύ της ηλικίας 8 μηνών και 1 χρονού, όταν είναι πιθανό να πρωτοεμφανιστεί το άγχος αποχωρισμού..

ΔΥΣΤΥΧΩΣ η αδεια κυησης ,λοχειας και ανατροφης τελειωνει καπου εκει στους 8 με 9 μηνες,ευνοικοτερα γ καποιους τομεις του δημοσιου στους 12 μηνες ,οποτε αναγκαστικα πηγαινουμε τα παιδια μας στο σταθμο στην χειροτερη ηλικια...

απο την προσωπικη μου εμπειρια μπορω να πω οτι σχετιζεται κ με το χαρακτηρα του παιδιου,προσαρμοστηκε αμεσα σε ηλικια 8 μηνων χωρις αγχη κ κλαμματα..οσο γ σκηνικα μου εκανε μονο μια φορα σε ηλικια 6 μηνων πουτην αφησα στη γιαγια μου κ εκλαιγεκ κοιτουσε ολα τα δωματια να με βρει....

[amanda]

Πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες Λάλα και Λόβι.

Ευχαριστούμε!

Ακόμα θυμάμαι τη μητέρα μου έξω απ' το νήπιο αγριεμένη να μου δείχνει το χέρι της πως θα φάω ξύλο αν δεν καθήσω στην τάξη σαν τα άλλα παιδάκια.

Θα μου πείτε "Τί σχέση έχει αυτό?"

Ένοιωσα την απόρριψη στην ψυχούλα μου και δεν μπορώ να ξεχάσω αυτη την εικόνα.

Δεν κατηγορώ τη μητέρα μου γιατί και αυτή δεν ήξερε πως θα έπρεπε να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση και νόμιζε πως με το άγριο θα με πειθαρχήσει.

Άλλα χρόνια τότε και δυστυχώς δεν είναι όπως τώρα που έστω μέσα απ' το διαδύκτιο μπορούμε να ξεστραβωνόμαστε.

Αγάπη και υπομονή τί άλλο?

Είναι τα αυτονόητα!

Τι θα πεί "Το παιδί θα κακομάθει?"

Ας κακομάθει σε αγκαλιές φιλιά και ΑΓΑΠΗ!

Να χορτάσει τόσο πολύ που να "μπουχτίσει" και να μην θέλει άλλο!

Καλύτερα να περισσεύει παρά να στερείται η αγάπη.

Τα παιδιά παιρνούν διάφορες φάσεις

Άλλοτε είναι προσκολλημένα επάνω μάς και σε λίγα χρόνια θα γίνουν ανεξάρτητα και θα μας λείπουν οι αγκαλίτσες!

Ας τα εμπιστευτούμε και ας τα αφήσουμε να αποφασίσουν μόνα τους τι θέλουν!

[AFRODITH]

εγώ δεν κατάλαβα καλά .

το άγχος αποχωρισμού μπορεί να εκδηλώνεται μόνο το βράδυ στον ύπνο?

δηλαδή να ξυπνάει για να ειναι με την μαμά ?

[bebadomama]

εγραφα ολοκληρο κατεβατο αλλα ...αλλες οι βουλες του μαμυ...δεν το ξαναγραφω γιατιν επαθα "αγχος απορριψης" απο το μαμυ.

[savropinguinos]

τι μου θυμισες αμαντα! στην πρωτη δημοτικου μια συμμαθητρια (που ειμασταν σε ολο το δημοτικο μαζι) δεν μπορουσε καθολου χωρις τη μαμα της,εκλαιγε συνεχεια εως οτου εκανε εμετο κ ερχοταν αναγκαστικα η γυναικα να την παρει,αυτο κρατησε τουλαχιστον ενα μηνα ...

[LaLa]

Lovie την ιδια εκπομπη λεμε μαλλον την εβαλαν επανάληψη . Πρωτη φορα την εδειξε περισυ τον Ιουνιο αν δεν κανω λαθος .

Οσο για το θεμα του απογαλακτισμου , τα ορια γενικα μεταξυ των σταδιων (κατα Φρουντ) οπως αναφερει και ο Γιωσοφατ ειναι ελαστικα .

Για μενα οπως το μωρο θα αφησει απο μονο του την αγκαλιά , ετσι και οταν θα ειναι ετοιμο θα αφησει και το θηλασμο .

Αμαντα

Αφροδιτη εαν εισαι ολη μερα μαζι με το μωρο τοτε δυσκολα να καταλαβεις το αγχος αποχωρισμου . Εγω , εσυ που μεγαλωνουμε μονες τα μωρά μας ειμαστε ολη μερα μαζι κατα τη διαρκεια της μερας . Τη νυχτα εκδηλωνεται πιο εντονα . Εγω κοιμομουν μαζι της και πεταγοταν πανω κλαιγοντας ετσι και εφευγα για δευτερολεπτα να πιω λιγο νερο ή να παω τουαλετα . Απιστευτα ελαφρυ υπνο στην τσιτα ολη νυχτα ....

[lovie]

LaLa νέα εκπομπή!

Την πρώτη την είχα ξαναδει 2 φορές.

Την έπαιξε ακριβώς πριν 2 εβδομάδες. Άρχισε 1 η ώρα το βράδυ και μέχρι τις 2.30 που έκλεισα την ΤV (γιατί δεν άντεχα άλλο) έπαιζε ακόμη!!!

Μα κιαυτοί οι Χριστιανοί τέτοια ώρα τη βάζουν;;;;

Την άλλη μέρα κουτουλούσα!!!

[kalypso]

εμας τα τελευταια βραδια εχει αρχισει κ ξυπναει αρκετα συχνα,σε σχεση παντα με τις ωρες που κοιμοταν συνεχομενα ως τωρα..κ αναρωτιεμαι αν ξυπναει γιατι πειναει ή γιατι απλα θελει την αγκαλιτσα της μαμας της..παντως εγω την ταιζω ( δε θηλαζω ) καθε 3 με 4 ωρες το πολυ κ την κοιμιζω στην αγκαλια μου..

αναρωτιεμαι μετα απο αυτα που λετε μηπως πρεπει να παρω λικνο κ να την βαλω στην κρεβατοκαμαρα μας ,η κουνια τησ ειναι μεγαλη κ δε χωραει,την εχουμε βαλει στο δωματιο της απο τον 1ο μηνα γιατι στο δωματιο μας δεν κοιμοταν ηρεμα,ενω στο δικο της κοιμοταν πολυ καλα..

[frosobal]

Πολύ καλές οι θεωρείες. Τέλειες!

Για πείτε μου όμως όταν έχεις 3 μωρά που βιώνουν και τα 3 το άγχος του αποχωρισμού και συγκεκριμένα της αγκαλιάς της μαμάς τότε τί κάνεις; Ποια είναι η χρυσή τομή;

Μόλις πριν 2 ώρες τα 3 μου παιδιά κλαίγανε με μαύρο δάκρυ να κοιμηθούν στην αγκαλιά μου. Κοίμιζα το ένα έκλαιγαν τα άλλα. Ο πατέρας τους σχίζεται και ειδικά για τον μεγάλο, τι παραμύθια του λέει, τί φιλιά, τί χάδια. Τίποτα.

Ρωτήστε και μένα που ζω το άγχος αν θα τα καταφέρω να ανταπεξέλθω.

[LaLa]

Φροσω μου οπως τα λες η θεωρια ειναι καλη αλλα η πραξη πολλες φορες διαφέρει . Για μενα το θεμα ειναι να γνωριζουμε γιατι συμβαινουν καποια πραγματα στο μωρο , για να μπορεσουμε να το κατανοησουμε καλυτερα και να ξεφύγουμε απο τα κλισε "κακομαθε και θελει αγκαλιες" .

Τωρα για σας ειναι δυσκολα τα πράγματα , εδω με ενα μωρο και ωρες ωρες χανω την μπάλα .

Φανταζομαι τα εχετε δοκιμάσει ολα , επετρεψε μου να σου πω μια ιδεα . Αφου το αντιμετωπιζεται εντονα στον βραδινο υπνο μηπως να κοιμιζατε τα μικρα διαφορετικες ωρες ? Τα διδυμα λιγο πιο νωρις και μετα να χεις χρονο να ασχοληθεις και με τον "μεγαλο" ?

Μια χαρα θα ανταπεξέλθεις και θα τα καταφέρεις ! Καταλαβαινω πως η κουραση και το αγχος ειναι πολυ αλλα κανεις το καλυτερο δυνατο για τα παιδιά σου και αυτο εχει σημασια !

[ΜΠΕΜΠΟΥΛΗΣ]

συγνωμη που βγαινω και εγω εκτος θεματος αλλα μιας και εχουμε πλεον περασει το θεμα του αποχωρισμου και τεθηκε το θεμα του παιδικου να πω κατι και να ρωτησω κατι παραλληλα??

ο μικρος μου ειναι μονος του,παιδακια δεν υπαρχουν στην γειτονια μας,τα αδερφια του ερχονται σπανια και διαπιστωσαμε οτι οταν ειναι σε επαφη με παιδακια(της ηλικιας του)κανει πραγματα,κυριως μιμειται,που μονος του δεν τα κανει.

πχ:παιζει με τα παιχνιδια αντι να τα πεταει,μιλαει πιο πολυ,χορευει κ.α

η παιδιατρος με συμβουλεψε,βλεποντας κι εκεινη αυτο,να τον παω σε παιδικο ετσι ωστε εκτος απο την κλασικη κοινωνικοποιηση να ανπτυξει τις ικανοτητες του και να 'αμολυσεί' ο λογος και οι κινησεις του.

πηγα αλλα δεν τον παιρνουν ακομη γιατι ειναι μικρος και φοραει πανα,σε ιδιωτικο δεν υπαρχουν χρηματα....

τι μπορω να κανω εγω???? πως θα τον φερω σε επαφη τετοια με παιδακια της ηλικιας του?

[amanda]

Μπεμπούλης προσπάθησε να τον βγαζεις όσο μπορείς βόλτες έξω απο το σπίτι σε πάρκα, παιδική χαρά...

Και εγώ τη μικρή μου τα πρωινά που δεν δουλεύω και έχει καλό καιρό προσπαθώ να τη βγάζω καθημερινά.

Ξέρεις πόσο χαρούμενη δείχνει?

Εκεί θα μπορεί να έρχεται σε επαφή με άλλα παιδακια της ηλικίας του.

Επίσης καμια φίλη δεν έχεις με παιδάκια ωστε να πηγαίνεις ή να έρχονται και να παίζουν?

Και εσένα θα σου κάνει καλό αυτό.

Τέλος προσπάθησε να παίζεις μαζί του και να του μιλάς όσο μπορείς.

Ξέρω στη θεωρία εύκολα είναι αλλα προσπάθησε...

[thouli]

θα πω κατι ασχετο

ρε αμαντα που χαθηκες απο το εξπρεσ?

αναστασια συμφωνω με τη αμαντα...

βγαλτο σε παιδικη χαρα...