Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

  • Απαντήσεις 69
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Δημοσίευση

Moussa έγραψε:

αυτο το ποιημα κοριτσια με τσακησε :( .

Εγώ;

Ροδίζει ο ήλιος το πρωί και κρύβονται τ' αστέρια·

στον ουρανό λαμποκοπούν κάτασπρα περιστέρια.

Μοσχοβολάει γιασεμί, βασιλικός και δυόσμος

μες τη δροσιά του πρωινού. Όμορφος πού' ναι ο κόσμος!

Στο ποταμάκι το ρηχό δυο πάπιες κολυμπάνε

και πίσω τα παπάκια τους ακολουθούν και πάνε.

Παιδιά τα βλέπουν και γελούν, και παίζουν και πηδάνε·

ψωμί με τα χεράκια τους, τους ρίχνουνε να φάνε.

Μα εγώ το φως του πρωινού ποτέ μου δεν το είδα·

πουλιά δεν είδα να πετούν σαν έσβηναν τ' αστέρια.

Δε μύρισα το γιασεμί, δεν ξέρω τον αέρα,

κι ούτε λουλούδι έκοψαν τα παιδικά μου χέρια.

Ποτέ μες το ρηχό νερό δεν είδα τη μορφή μου,

δε γέλασα, δεν έπαιξα μες τη μικρή ζωή μου.

Κούνια ποτέ δεν έκανα στου δέντρου τη δροσιά,

κρυφτό δεν έπαιξα ποτέ με τ' άλλα τα παιδιά.

Στης μάνας του την αγκαλιά ναζιάρικα γκρινιάζει

ένα μωρό· και με στοργή, εκείνη το θηλάζει.

Τα δάχτυλά του μπλέκουνε στα μαύρα της μαλλιά,

κι ένα τραγούδι τρυφερό αυτή του τραγουδά.

Μα εγώ, ποτέ δε θήλασα σε κάποια αγκαλιά·

ποτέ δε με χαϊδέψανε της μάνας τα μαλλιά·

ποτέ τραγούδι τρυφερό δε χάιδεψε τ' αυτιά μου,

χέρι ποτέ δε μ' άγγιξε ν' ακούσει την καρδιά μου.

Στην αγκαλιά την πατρική δεν έτρεξα ποτέ

τα χέρια του τα δυνατά, ασφάλεια να μου δώσουν·

ούτε κι όταν θελήσανε μια μέρα οι δυνατοί

τη διψασμένη για ζωή, ψυχή μου να σκοτώσουν.

Ποτέ δε με ρωτήσανε αν ήθελα να ζήσω,

αν ήθελα την ομορφιά του κόσμου ν' αντικρίσω!

Ποτέ τους δε θελήσανε ν' ακούσουν τη φωνή μου·

φορτίο ήμουνα γι' αυτούς, και κόψαν τη ζωή μου.

Της μάνας μου το παιδικό τραγούδι, ήταν βρισιά·

τα λόγια της τα τρυφερά, για μένα ήταν στριγκλιά.

Της μάνας μου η παρηγοριά ήταν για μένα τρόμος

και των γονιών μου το άγγιγμα, για την ψυχή μου φόνος.

Αντί για μια θερμή αγκαλιά, χώμα ψυχρό με ζώνει

και το μικρό κορμάκι μου σκοτάδι το στοιχειώνει.

Αντί για γάλα μητρικό, σκουλήκια έχει η κοιλιά μου,

κι αντί σκιρτήματα χαράς, σίγησε η καρδιά μου.

Στην αγκαλιά του Πλάστη μου γέρνω να ξαποστάσω.

Αυτός τραγούδια θα μου πει ώσπου να τα χορτάσω.

Μάνα, πατέρας κι αδελφός, και φίλος και ζωή,

ό,τι θελήσω και ποθώ, είσαι για μένα Εσύ.

Μόνο Εσύ με νοιάστηκες, μόνο Εσύ με ξέρεις,

τη θλίψη μου μοιράζεσαι, στον πόνο μου υποφέρεις.

Το Πνεύμα Του με ακουμπά, κι εγώ παρηγοριέμαι·

στην αγκαλιά του Πλάστη μου γέρνω κι αποκοιμιέμαι.

Μούσα μου δεν μπορεσα να κρατήσω τα δάκρυά μου! Δεν θα ξεχάσω ποτέ το μωράκι μου που με τόση ευκολία έριξα..Για άλλη μια φορά ένιωσα η χειρότερη μητέρα στον κόσμο...Ας το αγκαλιάσει τουλάχιστον ο Θεούλης που ξέρει να αγαπα.

Δημοσίευση

Moussa έγραψε:

αυτο το ποιημα κοριτσια με τσακησε :( .

Εγώ;

Ροδίζει ο ήλιος το πρωί και κρύβονται τ' αστέρια·

στον ουρανό λαμποκοπούν κάτασπρα περιστέρια.

Μοσχοβολάει γιασεμί, βασιλικός και δυόσμος

μες τη δροσιά του πρωινού. Όμορφος πού' ναι ο κόσμος!

Στο ποταμάκι το ρηχό δυο πάπιες κολυμπάνε

και πίσω τα παπάκια τους ακολουθούν και πάνε.

Παιδιά τα βλέπουν και γελούν, και παίζουν και πηδάνε·

ψωμί με τα χεράκια τους, τους ρίχνουνε να φάνε.

Μα εγώ το φως του πρωινού ποτέ μου δεν το είδα·

πουλιά δεν είδα να πετούν σαν έσβηναν τ' αστέρια.

Δε μύρισα το γιασεμί, δεν ξέρω τον αέρα,

κι ούτε λουλούδι έκοψαν τα παιδικά μου χέρια.

Ποτέ μες το ρηχό νερό δεν είδα τη μορφή μου,

δε γέλασα, δεν έπαιξα μες τη μικρή ζωή μου.

Κούνια ποτέ δεν έκανα στου δέντρου τη δροσιά,

κρυφτό δεν έπαιξα ποτέ με τ' άλλα τα παιδιά.

Στης μάνας του την αγκαλιά ναζιάρικα γκρινιάζει

ένα μωρό· και με στοργή, εκείνη το θηλάζει.

Τα δάχτυλά του μπλέκουνε στα μαύρα της μαλλιά,

κι ένα τραγούδι τρυφερό αυτή του τραγουδά.

Μα εγώ, ποτέ δε θήλασα σε κάποια αγκαλιά·

ποτέ δε με χαϊδέψανε της μάνας τα μαλλιά·

ποτέ τραγούδι τρυφερό δε χάιδεψε τ' αυτιά μου,

χέρι ποτέ δε μ' άγγιξε ν' ακούσει την καρδιά μου.

Στην αγκαλιά την πατρική δεν έτρεξα ποτέ

τα χέρια του τα δυνατά, ασφάλεια να μου δώσουν·

ούτε κι όταν θελήσανε μια μέρα οι δυνατοί

τη διψασμένη για ζωή, ψυχή μου να σκοτώσουν.

Ποτέ δε με ρωτήσανε αν ήθελα να ζήσω,

αν ήθελα την ομορφιά του κόσμου ν' αντικρίσω!

Ποτέ τους δε θελήσανε ν' ακούσουν τη φωνή μου·

φορτίο ήμουνα γι' αυτούς, και κόψαν τη ζωή μου.

Της μάνας μου το παιδικό τραγούδι, ήταν βρισιά·

τα λόγια της τα τρυφερά, για μένα ήταν στριγκλιά.

Της μάνας μου η παρηγοριά ήταν για μένα τρόμος

και των γονιών μου το άγγιγμα, για την ψυχή μου φόνος.

Αντί για μια θερμή αγκαλιά, χώμα ψυχρό με ζώνει

και το μικρό κορμάκι μου σκοτάδι το στοιχειώνει.

Αντί για γάλα μητρικό, σκουλήκια έχει η κοιλιά μου,

κι αντί σκιρτήματα χαράς, σίγησε η καρδιά μου.

Στην αγκαλιά του Πλάστη μου γέρνω να ξαποστάσω.

Αυτός τραγούδια θα μου πει ώσπου να τα χορτάσω.

Μάνα, πατέρας κι αδελφός, και φίλος και ζωή,

ό,τι θελήσω και ποθώ, είσαι για μένα Εσύ.

Μόνο Εσύ με νοιάστηκες, μόνο Εσύ με ξέρεις,

τη θλίψη μου μοιράζεσαι, στον πόνο μου υποφέρεις.

Το Πνεύμα Του με ακουμπά, κι εγώ παρηγοριέμαι·

στην αγκαλιά του Πλάστη μου γέρνω κι αποκοιμιέμαι.

Μούσα μου δεν μπορεσα να κρατήσω τα δάκρυά μου! Δεν θα ξεχάσω ποτέ το μωράκι μου που με τόση ευκολία έριξα..Για άλλη μια φορά ένιωσα η χειρότερη μητέρα στον κόσμο...Ας το αγκαλιάσει τουλάχιστον ο Θεούλης που ξέρει να αγαπα.

Δημοσίευση

Moussa έγραψε:

αυτο το ποιημα κοριτσια με τσακησε :( .

Εγώ;

Ροδίζει ο ήλιος το πρωί και κρύβονται τ' αστέρια·

στον ουρανό λαμποκοπούν κάτασπρα περιστέρια.

Μοσχοβολάει γιασεμί, βασιλικός και δυόσμος

μες τη δροσιά του πρωινού. Όμορφος πού' ναι ο κόσμος!

Στο ποταμάκι το ρηχό δυο πάπιες κολυμπάνε

και πίσω τα παπάκια τους ακολουθούν και πάνε.

Παιδιά τα βλέπουν και γελούν, και παίζουν και πηδάνε·

ψωμί με τα χεράκια τους, τους ρίχνουνε να φάνε.

Μα εγώ το φως του πρωινού ποτέ μου δεν το είδα·

πουλιά δεν είδα να πετούν σαν έσβηναν τ' αστέρια.

Δε μύρισα το γιασεμί, δεν ξέρω τον αέρα,

κι ούτε λουλούδι έκοψαν τα παιδικά μου χέρια.

Ποτέ μες το ρηχό νερό δεν είδα τη μορφή μου,

δε γέλασα, δεν έπαιξα μες τη μικρή ζωή μου.

Κούνια ποτέ δεν έκανα στου δέντρου τη δροσιά,

κρυφτό δεν έπαιξα ποτέ με τ' άλλα τα παιδιά.

Στης μάνας του την αγκαλιά ναζιάρικα γκρινιάζει

ένα μωρό· και με στοργή, εκείνη το θηλάζει.

Τα δάχτυλά του μπλέκουνε στα μαύρα της μαλλιά,

κι ένα τραγούδι τρυφερό αυτή του τραγουδά.

Μα εγώ, ποτέ δε θήλασα σε κάποια αγκαλιά·

ποτέ δε με χαϊδέψανε της μάνας τα μαλλιά·

ποτέ τραγούδι τρυφερό δε χάιδεψε τ' αυτιά μου,

χέρι ποτέ δε μ' άγγιξε ν' ακούσει την καρδιά μου.

Στην αγκαλιά την πατρική δεν έτρεξα ποτέ

τα χέρια του τα δυνατά, ασφάλεια να μου δώσουν·

ούτε κι όταν θελήσανε μια μέρα οι δυνατοί

τη διψασμένη για ζωή, ψυχή μου να σκοτώσουν.

Ποτέ δε με ρωτήσανε αν ήθελα να ζήσω,

αν ήθελα την ομορφιά του κόσμου ν' αντικρίσω!

Ποτέ τους δε θελήσανε ν' ακούσουν τη φωνή μου·

φορτίο ήμουνα γι' αυτούς, και κόψαν τη ζωή μου.

Της μάνας μου το παιδικό τραγούδι, ήταν βρισιά·

τα λόγια της τα τρυφερά, για μένα ήταν στριγκλιά.

Της μάνας μου η παρηγοριά ήταν για μένα τρόμος

και των γονιών μου το άγγιγμα, για την ψυχή μου φόνος.

Αντί για μια θερμή αγκαλιά, χώμα ψυχρό με ζώνει

και το μικρό κορμάκι μου σκοτάδι το στοιχειώνει.

Αντί για γάλα μητρικό, σκουλήκια έχει η κοιλιά μου,

κι αντί σκιρτήματα χαράς, σίγησε η καρδιά μου.

Στην αγκαλιά του Πλάστη μου γέρνω να ξαποστάσω.

Αυτός τραγούδια θα μου πει ώσπου να τα χορτάσω.

Μάνα, πατέρας κι αδελφός, και φίλος και ζωή,

ό,τι θελήσω και ποθώ, είσαι για μένα Εσύ.

Μόνο Εσύ με νοιάστηκες, μόνο Εσύ με ξέρεις,

τη θλίψη μου μοιράζεσαι, στον πόνο μου υποφέρεις.

Το Πνεύμα Του με ακουμπά, κι εγώ παρηγοριέμαι·

στην αγκαλιά του Πλάστη μου γέρνω κι αποκοιμιέμαι.

Μούσα μου δεν μπορεσα να κρατήσω τα δάκρυά μου! Δεν θα ξεχάσω ποτέ το μωράκι μου που με τόση ευκολία έριξα..Για άλλη μια φορά ένιωσα η χειρότερη μητέρα στον κόσμο...Ας το αγκαλιάσει τουλάχιστον ο Θεούλης που ξέρει να αγαπα.

Δημοσίευση

Φανουλα μου δυστηχως και εγω εκανα καποτε μια......δεν εχει σημασια αν το ηθελα η αν αναγκαστικα σημασια εχει οτι το παιδακι μου ειναι στην αγκαλια του θεου.....τουλαχιστον να μας συνχωρεσουν....δεν ξεραμε....

Δημοσίευση

Φανουλα μου δυστηχως και εγω εκανα καποτε μια......δεν εχει σημασια αν το ηθελα η αν αναγκαστικα σημασια εχει οτι το παιδακι μου ειναι στην αγκαλια του θεου.....τουλαχιστον να μας συνχωρεσουν....δεν ξεραμε....

Δημοσίευση

Φανουλα μου δυστηχως και εγω εκανα καποτε μια......δεν εχει σημασια αν το ηθελα η αν αναγκαστικα σημασια εχει οτι το παιδακι μου ειναι στην αγκαλια του θεου.....τουλαχιστον να μας συνχωρεσουν....δεν ξεραμε....

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.


  • Απαντήσεις

    • Γεια σας κοριτσια μου μπλεξαμε σημερα ειχαμε βγει με το αγορι μου για δουλιτσες στο κεντρο και για καφε και καποια ψωνια μετα απο τοσους μηνες. Κι ετσι περασε η μερα αρκετα ευχαριστα. @Diwni Κατα τα αλλα παλι ειχα πιεση στο γιατρο και τωρα ειμαστε σε αναμονη για το πως θα το χειριστουμε γιατι το θεωρει επικινδυνο (ειχα 15/9 σε δυο μετρησεις). Θα εχουμε νεοτερα συντομα περιμενω απο εκεινον ενημερωση. @Katerinioo πως εισαι τωρα ηρεμησαν οι πονοι; @Elenaki12 τι ομορφο που εχεις το μπεμπακο σου αγκαλιτσα πραγματικα ευχομαι και στα δικα μας οι υπολοιπες συντομα γιατι ειναι υπεροχο αυτο που μας περιγραφεις. 
    • Κορίτσια εμείς σήμερα 10 ημερών ο μπέμπης μας είναι ένα όνειρο , δεν φανταζόμουν ποτέ αυτή την ευτυχία αυτά τα συναισθήματα… το έχουμε βρει με τον θηλασμό , δεν του δίνω καθόλου ξένο κ γενικά την ημέρα κάνει ίσως λίγο πιο συχνά γεύματα αλλά τη νύχτα κάνει συνήθως 3ωρους ύπνους , για να δούμε… εγώ είμαι σαφώς καλύτερα , με τραβάνε ελάχιστα τα ράμματα χωρίς να χρειάζομαι παυσίπονα εδώ κ μέρες δηλαδή , σήμερα τελευταία μέρα αντιβίωση.. εγώ γενικά λοχεία πααααρα πολλά δεν είχα , τύπου 2 μέρα περιόδου , καμία διαρροή καμία μέρα …έχω βέβαια ακόμη σε μια νορμαλ ροή. Εγω βγήκα από το μαιευτήριο με το τζιν εγκυμοσύνης κ ένα πουκάμισο από τα κανονικά μου , βέβαια από τότε επειδή έχω πάει 2 βόλτες έχω βάλει ένα κανονικό τζιν μου που ήδη μπαίνω (ήταν λίγο μπαγκι αλλά μου κάνει κανονικά τώρα γιουπιιιιι) Βγειτε με κάτι που θα σας κάνει χαρούμενες , κάτι που θα βγάλετε μια φωτογραφία κάτι , εγώ το ξέχασα έβγαλα μόνο το μωρό κ το μετάνιωσα ..  Εχουμε την πρώτη μας φωτογραφία όταν γέννησα οι 3 μας δεν έχω που βγήκαμε από το μαιευτήριο αλλά δεν πειράζει .. έχω κ κάποιες μοναδικές από την ώρα της γέννας, μόλις μου τον έδωσαν αγκαλιά μου .. δεν μπορώ να το πιστέψω ότι αυτό το πλασματάκι ήταν στην κοιλιά μου κ τώρα τον έχω αγκαλίτσα μου …
    • Κορίτσια  πως είστε; Ήταν δύσκολη η μέρα για μένα. Χθες ξύπνησα ξαφνικά με πόνο το βράδυ. Αλλά πολύ πόνο. Φοβήθηκα ότι κάτι έγινε όχι ότι απλά γεννάω. Γενικά κοιμήθηκα χάλια. Είχα πόνο άγχος κλπ. Και το πρωί με έπιασε φαγούρα. Γενικά νιώθω ότι σήμερα ήταν μέρα που ήμουν κουρασμένη και αγχωμένη.   Με άγχωσε και η φαγούρα γτ ξέρω ότι είναι σύμπτωμα που θέλει προσοχή. Αλλά ειπ πριν πάρω τηλέφωνο το νοσοκομείο μέσα στο άγχος να το παρακολουθήσω λιγάκι. Νομίζω ότι όταν ξεχνιέμαι δεν τρώγομαι. Σκέφτομαι μήπως είναι από το άγχος. Θα δώσω μέχρι αύριο και θα δω. Γενικά για μένα όχι καλή μέρα. Αλλά οκ. 
    • Αύριο θα τα στείλω στον γιατρό, γιατί τα έλαβα πολύ αργά τα αποτελέσματα απόψε. Στην πρώτη εγκυμοσύνη όχι δεν είχα τίποτα, έβγαιναν όλες οι μετρήσεις και όλη καμπύλη άψογες! Μια παρηγοριά είχα και γω μόλις έπεφτε για ύπνο η μικρή και πάει 😂
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...