Μετάβαση σε περιεχόμενο

Recommended Posts

Δημοσίευση

Ειπα να σας πω κι εγω το πως γεννηθηκε ο γιοκας μου!!!

Λοιπον την Παρασκευη 4/12 κατα τις 10 το βραδυ με πιασαν πονακια αλλα στις 12 με ειχαν περασει οποτε κι εγω επεσα για υπνο!

Κατα τις 3 ξυπνησα απο τους πονους και κατευθιαν πιασαν ανα τεταρτο.

Σηκωθηκα πηγα στο σαλονι κι αρχισα να περπαταω και να μετραω την αποσταση των συσπασεων.

Στις 5 πια ειχαν γινει ανα 4 λεπτα,ξυπνησα τον αντρα μου και πηρα τηλ την πεθερα μου να ρθουν να κρατησουν τον Μιχαλη μου.

5 και 30 ηρθαν αφησαμε τον πεθερο μου να περιμενει τον μικρο και ξεκινησαμε με τον αντρα μου και την πεθερα μου για το νοσοκομειο.

Το πιο συγκινητικο ρε κοριτσια ηταν λιγο πριν φυγουμε που ξυπνησε ο Μιχαλης μου και με φωναξε κι οταν πηγα να δω τι θελει ηθελε απλως να με φιλησει!!!Λες και το καταλαβε το μωρο μου!!!

Φτανουμε που λετε 6 η ωρα στο νοσοκομειο και οι πονοι να ναι πολυ δυνατοι αλλα με τις αναπνοες καταφερα να τους κανω καπως υποφερτους!

Μπαινω μεσα με εξεταζει η μαια με το γνωστο χερι (δεν καταλαβα τιποτα!!) και μου λεει 4 διαστολη και μαλακος τραχηλος οποτε δεν αργουμε.Ακολουθησε το γνωστο ξυρισμα και κλισμα και αρχισε η αναμονη!

Ο γιατρος μου ειπε να μην βαλω ορο αλλα να κανω μια ενεσουλα για να μην περιμενω και σε 20 λεπτα καναμε και την δευτερη.

Κατευθιαν ενιωθα οτι γενναω και με πηγαν στην αιθουσα τοκετων οπου με το που μου βαλαν τον ορο τους λεω οτι γενναω και με βαλαν στην γνωστη καρεκλα και ηρθε ο γιατρος να ξεκινησουμε!!

Η αληθεια ειναι οτι ελεγα απο μεσα μου πως θα αντεξω μιας και στην πρωτη γεννα ειχα κανει επισκληριδιο ενω εδω δεν κανουν αλλα δεν μπορουσα να κανω και τιποτα!!

Ο αντρας μου ηρθε για λιγο μεσα γιατι δεν αφηνουν αλλα του ειπα να βγει γιατι πονουσα πολυ και ηξερα οτι δεν μπορει να με βλεπει ετσι.

Αρχισα μετα με τις οδηγιες του γιατρου να σπρωχνω και να ποναω πολυ αλλα συγκεντρωθηκα στις αναπνοες και τσουπ βγηκε ο γιος μου!!!

Ηταν ενα περιεργο συναισθημα η φυσιολογικη γεννα και πραγματικα ολο τον πονο τον ξεχνας εκεινη την στιγμη ακριβως!!

Ο μικρουλης μου ζυγιζε 3040 και ειναι ιδιος ο αδερφος του στο πιο σκουρο!!

Εγω χρειαστηκα μονο 2 ραμματα και ενιωθα μια χαρα μετα απο μια ωρα αφου μπορουσα να σηκωθω κιολας!

τον μικρο τον ειχα διπλα μου απο την πρωτη στιγμη και θηλαζουμε αποκλειστικα.Φυγαμε την τριτη μερα απο το νοσοκομειο αν και ο μικρος εχει λιγο ικτερο αλλα δεν υπηρχε λογος να μεινουμε μεσα και ηθελα να δω και τον Μιχαλη μου!!

Τωρα πια ειμαστε σπιτι μας οπου κυνηγαω τον Μιχαλη μου να μην παει στο μωρο που θελει ολο να το φιλαει και να το σκαλιζει!!

θελω να ευχαριστησω ολες τις φιλες μου απο το γκρουπακι των Χριστουγεννων για τα μηνυματα τους και τις ευχες τους και να ευχηθω στις υπολοιπες να γεννησουν κι αυτες τοσο ευκολα και γρηγορα οπως εγω!

Και κατι τελευταιο η εμπειρια του φυσιολογικου τοκετου με την επισκληριδιο δεν συγκρινεται αν και ημουν παντα υπερ της επισκληριδιου!!!

Τα φιλια μου και συγνωμη αν σας κουρασα!

Δημοσίευση

Χρύσα μου να σου ζήσει το δεύτερο αγοράκι σου!

Τι καλά που όλα κύλισαν τόσο ήρεμα κι ωραία και γρήγορα!!

Και τι γλυκός ο Μιχαλάκης σου!!! :)

Καλή λοχεία να έχεις και να είσαι πάντα καλά να χαίρεσαι τα αγοράκια σου!

:kiss::kiss::kiss:

Δημοσίευση

Να σου ζήσει ρε φιλεναδα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Αν και εμείς τα λέμε συννέχεια , θέλω και εγώ να σου γράψω με τη σειρα μου να χαίρεσαι τους αντρακλες σου και να είναι πάντα γεροί και καλότυχοι!!!!!!!καλη΄λοχεία!!!!!!!! :):):)

Μακαρη να έχω το θάρρος και να μην κάνω επισκλειρίδιο!!!χαίρομαι που σου έμεινε έτσι η εμπειρία του τοκετού!!!

Αντε να έρχεται και η σειρά μας τώρα!!!!!

φιλακια πολλα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Δημοσίευση

Να σου ζήσει κοπέλα μου ο μικρούλης σου!!!!!!

Να ‘ναι γερός, δυνατός κι ευτυχισμένος στη ζωή του!!!!!!!!

Καλό σαραντισμό να έχετε και οι 2 σας!!!!!!!

Πολύ συγκινητική η κίνηση του γιου σου!!!!!!!

Μπράβο σου που γέννησες χωρίς επισκληρίδιο!!!!!!!

Δημοσίευση

Να σου ζήσει το νινί σου!!! Χίλια μπράβο για τη δύναμή σου να γεννήσεις χωρίς επισκληρίδιο! (Επαναλαμβάνω εγώ: "Δόξα και τιμή σε αυτόν που την ανακάλυψε!!!")

Κατασυγκινήθηκα με το Μιχαλάκη σου... :kiss:

Δημοσίευση

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑΑΑΑ!!!Να σας ζήσει και το δεύτερο σας αγοράκι να χαίρεσται και τον Μιχάλη σας που είναι τόσο γλυκό παιδάκι!!Άντε και στα δικά μας να παίρνουμε θάρρος αν και έχω πολύυυυ δρόμο ακόμα!!Και πάλι να σας ζήσουν και τα δύο σας αγοράκια!!! ;)

Συμμετοχή στη συζήτηση

Μπορείτε να γράψετε τώρα το μήνυμά σας και να εγγραφείτε μετά. Αν έχετε ήδη λογαριασμό, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε το μήνυμα με το ψευδώνυμό σας.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Απαντήστε σε αυτή τη συζήτηση...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Απαντήσεις

    • Έλα μην παραπονιέσαι.. σου κάνω παρέα κι εγώ σήμερα.. δεν είμαι στη θάλλασα που όλοι ξέρουμε.. είμαι στην πράσινη θάλασσα και τσαπίζω βαμβακάκια.. Όποια πιστή ας προσέλθει.. 😅
    • Αχ βρε κοριτσάκι, χαίρομαι ειλικρινά πολύ για σένα. Διάβαζα τότε τις ατυχίες σου και τώρα να που όλα εξελίσσονται ωραία, με το καλό! Σε ποια εβδομάδα είσαι;    Δε μιλήσαμε ξανά, με έχει κάνει μπλοκ στο κινητό, πολύ ώριμη συμπεριφορά, όποτε δεν το κάλεσα ούτε στο σταθερό ούτε επεδίωξα να κάνω κάτι άλλο. Εγώ στο μυαλό μου το είχα διαφορετικά, αυτή τη στιγμή με νοιάζει ότι η μοναδική φορά που κατάφερα να μείνω έγκυος ήταν με πρόκληση και κατέληξε στο να μην εξελιχθεί… Δεν είχα ιδέα ότι αυτό συμβαίνει έτσι, ειλικρινά δε ξέρω τι με πονάει περισσότερο. Άσε που χθες το βράδυ άρχισα τόσο πολύ στο μυαλό μου να επιρρίπτω ευθύνες μήπως από όλο αυτό το στρες δεν εξελίσσεται το σποράκι και δεν εμφυτεύτηκε; Ποιος ξέρει…  Τον ήθελα δίπλα μου σήμερα. 
    • Είναι πολύ νωρίς, περίμενε λιγάκι για το τεστ! Ναι έτσι φαίνεται ότι είναι βιοχημική. Θετικό τεστ με αχνή γραμμή. Χοριακη 2.7 στην 1η μέτρηση 8 μέρες μετά την ωορρηξία. Δεύτερη μέτρηση 17. Τρίτη μέτρηση 16.2 χθες. Δεν εξελίσσεται.  Εγώ αν με ρωτάς, θα τον ήθελα δίπλα μου σήμερα. Γιατί δεν είμαι καλά. Νιώθω απαίσια, νιώθω άρρωστη, νιώθω ότι ήμουν τόσο κοντά στο να έχω ένα μωράκι και απογοητεύτηκα τόσο… Γιατί να το περνάω αυτό μόνη μου; Αυτός δηλαδή χαίρεται; Αποκλείεται. Φοβάται ; Τι φοβάται τόσο; Γι αυτό απορώ. Κι αν πράγματι φοβήθηκε τόσο μήπως και στο μέλλον γίνει κάτι αντίστοιχο εάν ποτέ τα ξαναβρούμε;  Υπαρχει γυρισμός μετά από τόση πίεση; Απομακρυνθήκαμε πολυ τον τελευταίο καιρό, είχε γίνει αυτοσκοπός μου το να κάνω ένα υγιές μωράκι… Αλλά δε φανταζόμουν ποτέ ότι θα τον έχανα.
    • 17! Εσύ ναι ξέχασα να το ρωτήσω και εγώ 
  • Νέες συζητήσεις

×
×
  • Προσθήκη...