Κορίτσι μου εγώ όταν είχα την αποβολή μου, είχα ζήσει τόσο άγχος που χρειάστηκα εναν χρόνο ολόκληρο για να το πάρω απόφαση να ξαναπροσπαθήσω και ακόμα κι ετσι είχα ένα σχετικό αγχος. Άρα ούτε η μόνη εισαι ούτε παράλογη ουτε τίποτα. Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνεις αλλά εκτός από εκνευρισμό, τα σχόλια που δέχεσαι υποσυνείδητα σε φορτώνουν ακόμα περισσότερο άγχος και είναι κρίμα. Κράτα τις αποστάσεις σου για ένα διάστημα και αν το προσέξουν, τότε εξηγησε το λόγο. Αν θέλουν να καταλάβουν και να σε βοηθήσουν όπως εσύ χρειάζεσαι τότε καλώς, αλλιώς συνεχισε να κρατάς τις αποστάσεις σου και βάλε τα όρια σου. Ακόμα κι αν μιλάμε για τους γονείς μας, ας δεχτούμε ότι δεν μπορούνε πάντα να μας καταλάβουν και να μπούνε στη θέση μας και ας προστατεύουμε εμείς τους εαυτούς μας. Ευτυχώς ο συντροφος σου σε στηρίζει γιατί μαζί του θα πορευεσαι όχι με τη μαμά σου ούτε με κανέναν άλλον. Πάντως ξεκάθαρα βάλε όρια γιατί όταν με το καλό νιώσεις έτοιμη και έρθει ένα παιδάκι στη ζωη σου, θα σου χρειαστούν. Ασχολησου με καινούρια πράγματα και βρες τον ενθουσιασμό σε καινούριες εμπειρίες και σιγά σιγα θα νιώσεις καλυτερα. Επίσης η ψυχοθεραπεία βοηθάει πολύ κυρίως για το πώς να αντιμετωπίσεις τους γύρω σου.