Elli13

Τα τεστ εγκυμοσύνης όσο ήμουν έγκυος στη Λυδία 🩷🩷 Είναι one step (παλιά), αλλά βλέπεις, δεν είναι να τους δίνεις τρομερή σημασια από μέρα σε μέρα

Γενικά ο κανονας είναι ο,τι φοράνε και οι γονείς (αν είναι πολύ μωρό +1 ρουχαλακι). Χωρίς υπερβολές. Είναι κάτι που μου είχε τονίσει η παιδίατρος από τη πρώτη μέρα. Να σου ζήσει το μωράκι σου!

Κορίτσια μου ο γιατρός είπε ότι είναι οριακά ανεβασμένη η μέτρηση στα 120', κάτι που δεν είναι ιδιαίτερα σπουδαίο. Ωστόσο καλό θα ήταν να κόψω τα γλυκά (το είχα παρακάνει η αλήθεια είναι) και να περιορίσω τους υδατάνθρακες και σε ένα μήνα να ξανακάνω καμπύλη. Από μόνη μου μαζεύτηκα ωστοσο, μόνο στη σκέψη ότι μπορεί να κάνω κακό στη μπέμπα με όλο αυτό. @Rena92 την βλέπω κ γω τη γραμμή, εύχομαι αύριο μεθαύριο να βγάζει μάτι 🙏🙏🌈🌈

Καλό μήνα με υγιή σπορακια. πολλά θετικά τεστ, μεγάλες χοριακες και άπειρη μπεμπεδοσκονη ✨ ✨ 🌸🌸🌸🌸

Αύριο θα τα στείλω στον γιατρό, γιατί τα έλαβα πολύ αργά τα αποτελέσματα απόψε. Στην πρώτη εγκυμοσύνη όχι δεν είχα τίποτα, έβγαιναν όλες οι μετρήσεις και όλη καμπύλη άψογες! Μια παρηγοριά είχα και γω μόλις έπεφτε για ύπνο η μικρή και πάει 😂

Και έγινε αυτό που φοβόμουν περισσότερο από την πρώτη μου κιόλας εγκυμοσύνη.. η καμπύλη σακχάρου δεν είναι καλή... Αχ βρε κορίτσια δεν αντέχω να κάνω διατροφή στην παρούσα φάση, αλήθεια.. Κάνω μια ζωή διατροφή και γυμναστική και στην εγκυμοσύνη είναι η μόνη περίοδος που απολαμβάνω τα γλυκάκια μου... 😮‍💨😮‍💨 Έχω συνεχώς λιγούρες, μόνο στην ιδέα ότι θα περιοριστω τόσο πολύ για τους επόμενους τρεις μήνες με πιάνει θλίψη .. Τελοσπαντων, θα μου πείτε, το σημαντικό είναι να είναι καλά η μπέμπα..

Καλημέρα κορίτσια! @afr πάνω στο ψυχολογικό κομμάτι, συμφωνώ με όσα είπαν πολύ σωστά όλες οι κοπέλες. Εγώ θέλω να προσθέσω και κάτι ακόμα. Προσωπικά, επειδή έχω χάσει 4 μωρά, όταν ακούω ακόμα και σήμερα για γέννα, με πιάνει μια θλίψη, μια ζήλεια να το πω. Ντρεπόμουν για το συναίσθημα αυτό, γιατί το ένιωσα για πολύ πολύ δικό μου άνθρωπο. Έκατσα, σκέφτηκα, έψαξα μέσα μου και κατάλαβα ότι δεν ζηλεύω την γέννα την ίδια των γύρω μου, αλλά χτυπάει ένα καμπανάκι για τις γέννες που δεν κατάφερα να κάνω εγώ, 4 φορές. Σαν να πενθω ξανά και ξανά τις απώλειες μου. Παρόλο που έχω ήδη ένα μωρό στην αγκαλιά μου. Το ίδιο και όταν βρέθηκα στο Έλενα, στο τμήμα καθεξιν αποβολών και άκουσα μωρά νεογέννητα να κλαινε σε κάποιον διάδρομο. Σφίχτηκε η καρδιά μου, γέμισαν τα μάτια μου δάκρυα.. Είναι ανθρώπινα όλα αυτά που νιώθουμε, δεν χρειάζεται να ντρεπόμαστε, δεν είμαστε κακοί άνθρωποι απλά οι πληγές μας σε κάθε ευκαιρία ματώνουν ξανά και ξανά..

Συμφωνώ. Το έχω πάθει κ γω κ έχω φρικαρει εν όλα ήταν καλά!

Ωχ, είσαι σε διατροφή ή και ινσουλίνη; Εγώ αύριο έλεγα να πάω για την καμπύλη και φοβάμαι αρκετά γιατί είμαι προδιαβητικη. Βέβαια στην κόρη μου δεν εμφάνισα διαβήτη κύησης τελικά και έτρωγα τα παγωτά μου μέχρι το τέλος 😂

Ανάλογα το ποσοστό του κατακερματισμου.. Συνήθως ο ουρολόγος που είναι ο ειδικός, δίνει βιταμίνες και προτείνει έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής (να κοπεί το κάπνισμα, το αλκοόλ, σωστή διατροφή και γυμναστική, όλα αυτά τα γνωστά). Υπάρχουν λύσεις, μην σε αγχωνει αυτό. Και γω παρακαλούσα να βρεθεί έστω κάτι, να ξέρω γιατί έχασα τόσα μωρά.. Να ξέρω τι έχω να αντιμετωπίσω, να μην πηγαίνω στα τυφλά με τον φόβο να ξανασυμβεί. Και το ότι δεν βρηκαμε ουσιαστικά τίποτα με έριχνε ακόμα περισσότερο ψυχολογικά. Δεν μπορώ ακόμα να δεχτώ ότι έχασα 4 μωρά έτσι, από τυχαίο γεγονός. Αλλά αυτό είναι, δυστυχώς... Μαθαίνεις να ζεις με αυτό και πας παρακάτω. Δεν μπορώ να σου περιγράψω το άγχος και τον φόβο μέχρι την αυχενική, νομίζω με καταλαβαίνεις απόλυτα! Πάντα, σε όλα τα κορίτσια που έχουν αποβολές γράφω την ιστορία μου, κυρίως για το ότι κατάφερα να γίνω μαμά και κρατάω αγκαλιά το θαύμα μου. Δεν πίστευα ότι θα τα καταφέρω, είχα απελπιστει. Μέχρι και την τελευταία στιγμή του τοκετού δεν το πίστευα, ώσπου άκουσα το κλάμα της και μου την έδωσαν αγκαλιά. Έστω ένα κορίτσι να πάρει κουράγιο από την ιστορία μου, εγώ θα είμαι πολύ ευτυχισμένη! Κάνε ο,τι χρειαστεί από εξετάσεις, αν αυτό θα σε κάνει να είσαι λίγο πιο ήρεμη. Απλά κρατα στο πισω μέρος του μυαλού σου αυτό το εκνευριστικο.. "τυχαίο γεγονός". Εύχομαι τα καλύτερα, και πολύ σύντομα να γίνεις και εσύ μανούλα!

Στο αυτοκίνητο κ γω δεν το διαπραγματεύομαι αλλά στη βόλτα, το να βγούμε και να πλανταζει στο κλάμα δεν μου φαίνεται και πολύ δελεαστικο 😂 Εκτός αυτού να σου πω την αλήθεια το θεωρώ και λογικό, είναι 18 μηνών, θέλει να περπατήσει, να εξερευνήσει, να τρέξει.. Δεν είναι βρεφακι να κάτσει καθηλωμένη σε ένα καρότσι. Μου φαίνεται λίγο άδικο δηλαδή να την βγάλω βόλτα και ουσιαστικά να μην το χαρεί καθόλου και να μην ξεδωσει την ενέργεια της (που είναι ανεξάντλητη 😂😂) Το έχω στα άμεσα πλάνα μου το τρίκυκλο κορίτσι μου. Ελπίζω δηλαδή να της αρέσει, τουλάχιστον μέχρι να φτάσουμε στην παιδική χαρά και πίσω. Έτσι κ αλλιώς το καρότσι σε 3 μήνες θα παραχωρηθεί στο νέο μέλος (κουμπώνει το αυγό πάνω στον σκελετό). Δεν υπάρχουν λόγος πιστεύω να πάρω άλλο καρότσι από τη στιγμή που η Λυδία δεν το θέλει για πάνω από 5 λεπτά. Εάν κάποια έχει να προτείνει και κρεβατάκι (σκεφτόμουν τύπου Montessori) θα ήμουν ευγνώμων. Πρέπει άμεσα να πάει στο δωμάτιο της, πολύ πριν έρθει το μωρό δηλαδή (μην το συσχετίσει και βγάλει ζήλεια). Η κούνια την περιορίζει πολύ γιατί στριφογυρίζει συνεχώς, οπότε έλεγα κάτι σε κρεβατάκι χαμηλό, μην έχω το άγχος ότι θα πέσει κιόλας στον ύπνο της.

Εμένα ο προηγούμενος γιατρός μου είχε πει όχι να μην τα βάφω καθολου. Αυτός που με παρακολουθεί τώρα μου είπε από το δεύτερο τρίμηνο και μετά να τα βάφω κανονικά, και νύχια αν θέλω από την αρχή, γενικά πολύ πιο χαλαρός. Οταν μπήκα στο δεύτερο τρίμηνο τα έβαψα γιατί κ γω είχα αρκετά λευκά πλέον και με ενοχλούσε. Γενικά κάθε γιατρός λέει τα δικά του να ξέρεις, θα ακούσεις πολλές διαφορετικές γνώμες..

Λυπάμαι πολύ για τις απώλειες σου. Σε καταλαβαίνω απόλυτα.. Ειχα και εγώ μια βιοχημική και μετά μια παλινδρομη στην 9η εβδομάδα. Έπειτα απέκτησα ένα υγιέστατο κοριτσάκι. Ξανά παλινδρομη την 11η εβδομάδα και πάλι βιοχημική. Τώρα είμαι έγκυος 26 εβδομάδων και όλα δείχνουν να κυλούν ομαλά. Όπως αντιλαμβάνεσαι έχω κάνει άπειρες εξετασεις και εχω μιλήσει με πολλούς γιατρούς διαφορετικών ειδικοτήτων. Συνοπτικά θα σου πω ότι εμείς κάναμε και μοριακό καρυότυπο ζεύγους και ήταν πεταμένα λεφτά όπως πληροφορήθηκα αργότερα. Αρκούσε ο απλός. Την πιο σφαιρική αντιμετώπιση την έλαβα στο Έλενα στο τμήμα καθεξιν αποβολών. Αν είσαι από Αθήνα θα σου πρότεινα με κλειστά μάτια να κλείσεις ένα ραντεβού, θα σου κανουν όλες τις απαραίτητες εξετάσεις (και στον σύζυγο το σπέρμα που αποτελεί σημαντικότατο παράγοντα) και δεν θα πληρώσεις και τίποτα. Από την άλλη, το σύνδρομο down δυστυχώς είναι πολύ σύνηθες στις παλινδρομες και ναι, ως επί το πλείστον είναι τυχαίο γεγονός. Προσωπικά από τις άπειρες εξετασεις που κάναμε (σε καμία παλινδρομη όμως δεν ελέγξαμε το έμβρυο, εξαιτίας του γιατρού μου) δεν βρέθηκε απολύτως τίποτα. Ουσιαστικά έχασα 4 μωρά χωρίς να ξέρω το γιατί. Μόνο ένας μέτριος κατακερματισμος στο σπέρμα του συζύγου βρέθηκε, κάτι που δεν είναι από μόνο του ικανη συνθήκη γιατί μιλάμε για ένα αρκετά μέτριο ποσοστό. Είναι δύσκολο να βρεις τους σωστούς γιατρούς σε αυτή τη διαδικασία, που δεν θα σε ταλαιπωρήσουν με άσκοπες εξετάσεις απλα για να σου πάρουν χρήματα, για αυτό σου προτείνω το Έλενα. Τελευταία συμβουλή, ως μαμά ενός υπέροχου κοριτσιού 18 μηνών, και ευελπιστώ ενός ακόμα σε 3 μήνες, θα σου πω να μην τα παρατήσεις!! Ξέρω πόσο πονάς, έχω τραυματιστεί βαθιά από τις αποβολές μου, αλλά το πεισμα και η θέληση μου με έφεραν στο όνειρο μου 🌈🩷

@marinamanoulitsa πόσο χάρηκα για εσένα κορίτσι μου, δεν φαντάζεσαι!!! Ήρθε επιτέλους το μωράκι 🌈🌈 Εύχομαι ολόψυχα μια υπέροχη εγκυμοσύνη, να εξελιχθούν όλα τέλεια!! 🩷🩷

Το πρώτο τρίμηνο και εγώ της έβαζα να βλέπει τραγουδάκια, τότε είδε πρώτη φορά γιατί και εγώ ήμουν πολύ κατά! Είχα πολλές ναυτίες και συχνά εμετούς. Δεν συζητώ για την κοπωση.. Τώρα αν εξαιρέσουμε την κοιλιά που έχει μεγαλώσει, είναι καλύτερα από τότε. Σίγουρα όρος το τέλος θα δυσκολευτω πολύ. Το χειρότερο για εμένα είναι που δεν μπορώ να την βγάλω μια βόλτα μόνη μου. Δεν θέλει καθόλου το καρότσι, και στην φάση που είναι θέλει άπειρο κυνηγητό όπου και αν πάμε. Κάτι που με δυσκολία μπορώ να το κάνω, λαχανιαζω και κουράζομαι πολύ εύκολα. Με έχει πιάσει και έντονος πόνος στα ισχία σε αυτήν την εγκυμοσύνη και ακόμα και το περπάτημα ώρες ώρες μου είναι επώδυνο. Νιώθω τύψεις και για αυτό, ιδανικά θα ήθελα να βγαίνουμε κάθε μέρα αλλά είναι αδύνατον δυστυχως

Πόσο ζηλεύω δεν ξέρεις .. εμένα ξυπνάει από τις 7 να απλωσουμε τραχανά 😂😂😂 Είχα κ γω υπέρηχο την Πέμπτη. Όλα μια χαρά 26 εβδομάδων σήμερα και η μικρή είναι άκρως κινητική 🩷🩷 Τη Δευτέρα πρέπει να πάω για καμπύλη σακχάρου και δεν έχω κάτι χειρότερο.. Μην αναφερθώ στα γλυκά που τρώω κάθε βράδυ μόλις πέσει για ύπνο η μικρή 🫣🫣

Στο τμήμα καθεξιν αποβολών του Έλενα έμαθα κάτι πολύ σημαντικό όσον αφορά το ΣΠΩ.. Οτι ο μόνος γιατρός υπεύθυνος για να πει αν έχουμε ή όχι, είναι ο ενδοκρινολόγος και όχι ο γυναικολόγος. Γιατί και εμένα 3 διαφορετικοι γυναικολόγοι μου έλεγαν 3 διαφορετικές γνώμες..

Και εμένα 5 μήνες μετά τον τοκετό μου ήρθε περίοδος, με αποκλειστικό θηλασμό. Έχω την αίσθηση ότι εκείνο το διάστημα η μικρή είχε μειώσει λίγο τους βραδινούς θηλασμούς. Από την άλλη υπάρχουν γυναίκες που τους έρχεται η περίοδος αφού αποθηλασουν εντελώς. Είναι καθαρά θέμα οργανισμου

Μπράβο βρε κορίτσια!! Συγχαρητήρια!! Υπέροχος μήνας με αρκετές εγκυμοσυνες και είμαστε ακόμα στα μισά 🌈🌈🥰🥰 Χαίρομαι τόσο πολύ όταν βλέπω θετικά τεστ και ανεβασμένος χοριακες 🙏🙏

Καθόλου τύψεις να μην νιώθεις, έχεις περάσει πολλά... Είναι φυσική αντίδραση του εγκεφάλου μας αυτή. Μόλις περάσουν οι μεγάλοι υπέρηχοι θα δεις πως θα ανασανεις και θα αρχίσεις να απολαμβάνεις την εγκυμοσύνη σου χωρίς κακές σκέψεις 🩷🩷🌈🌈

Σε ευχαριστώ πολύ για την εμψύχωση!! Κρατάω και γω σαν ημερομηνία το τέλος Μαίου που θα μάθουμε για την μετάθεση. Ο σύζυγος προσπαθεί να με κρατήσει προσγειωμένη ώστε αν δεν βγει, να μην πέσω στα πατώματα 😂😂 Η αλήθεια είναι ότι από όταν αποθηλασα και εγώ ένιωσα ξαφνικά μια ελευθερία. Κατάφερα και βγήκα και βραδάκι δύο τρεις φορές με φίλες μου, που όσο θήλαζε η μικρή δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση. Θα ήταν παραπάνω αυτές οι φορές αν ο σύζυγος ήταν παραπάνω βράδια στο σπίτι, αλλά είναι μετρημένες αυτές οι περιπτώσεις δυστυχώς. Μετά από αυτές τις εξόδους πάντως σίγουρα ένιωθα εντελώς ανανεωμένη, ανεβασμένη ψυχολογία στο φουλ!

Χαίρομαι πολύ για τα νέα από τη γυναικολόγο σου καθώς για για την απόφαση σου για ψυχολογική υποστήριξη. Εγώ δεν έχω περάσει υπογονιμότητα αλλά οι 4 ψυχουλες που δεν θα γνωρίσω ποτέ, και ειδικά η τελευταία εμπειρία που ένιωσα να σβήνω, με έχουν τραυματίσει βαθιά. Θα αναμένω εντυπώσεις σίγουρα 🩷 Είναι απάνθρωπο όταν η ίδια μας η μητέρα είναι στον κόσμο της... Αυτό πονάει διπλά και το ξέρω από πρώτο χέρι... Κουράγιο κορίτσι μου, αυτό θα πω μόνο, ας ελπίσουμε ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες. Μεγάλη αγκαλιά και από μένα 🩷 🥹🩷 Γι αυτό έγραψα το θέμα μου εδώ, ακριβώς για να πάρω τις γνώμες σας, μην νιώθεις καθόλου άβολα που το λες. Όπως προείπα, έχω κάνει χρόνια ψυχοθεραπεία, ήταν το καλύτερο δώρο στον εαυτό μου, καθώς κουβαλάω πολλά παιδικά τραύματα τα οποία ήθελα να απαλύνω πριν γίνω μαμά. Δεν θα έπρεπε να είναι ταμπού, ίσα ίσα θα είχαμε μια πολύ καλύτερη κοινωνία αν όλοι όσοι έπρεπε, απευθύνονταν σε ειδικούς. Σε 1,5 μήνα αναμένουμε να μάθουμε αν βγήκε η μετάθεση. Πιστεύω αν γίνει αυτό, θα αλλάξει κατά πολύ η ζωή μας και σίγουρα θα έχω τον σύζυγο πολύ περισσότερο στο σπίτι. Σήμερα ξύπνησα πολύ πιο αισιόδοξη (αν και είχαμε δύσκολο βράδυ με τους κυνόδοντες που βγάζει η μικρή). Σας ευχαριστώ και πάλι 🩷🩷

Σας ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σας. Έστω και έτσι, όταν νιώθεις ότι κάποιος σε καταλαβαίνει, το βάρος γίνεται λίγο πιο ελαφρύ.. Δεν θέλω να είμαι αχάριστη, σας μιλάω με το χέρι στην καρδιά . Ειδικά μετά από όσα έχω περάσει, νιώθω ευλογημένη που έχω μια κόρη υγιέστατη και υπέροχη (αν και απαιτητική σε όλα της), και ένα μωρό στην κοιλιά που όλα πάνε πολύ καλά. Αλλά νομίζω @Diwni μου έχεις απόλυτο δίκιο.. ο ύπνος... Αχ αυτός ο ύπνος 18 μήνες τώρα. Και έχουμε μέλλον... Συν η έλλειψη προσωπικού χρόνου. Να κάνω κάτι αποκλειστικά για εμένα.. Χτες βγήκαν στο κινητό μου κάτι φωτογραφίες δικές μου με τον σύζυγο, τον πρώτο χρόνο της σχέσης μας. Και με έπιασαν τα κλάματα... Μου λείπει εκείνο το χαμογελαστό ζευγάρι, μου λείπω εγώ... Δεν θα άλλαζα τα παιδιά μου με τίποτα στον κόσμο, απλά ώρες ώρες θα ήθελα να έχω πίσω το αγόρι μου, χαμογελαστό και ξεκούραστο, και όχι σκυθρωπό και κουρασμένο, όπως είναι πλέον..

Ναι το γνωρίζω, έχω γράψει κ γω την εμπειρία μου. Όμως εδώ δεν μιλάω για επιλοχειο, αλλά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης

Έχω τον τελευταίο καιρό που και το να βγάλω τη μέρα μου φαίνεται δύσκολο. Συνεχώς μου έρχεται να κλάψω, δεν απολαμβάνω τίποτα, ούτε καν τις στιγμές με το παιδάκι μου. Σαν μια απέραντη θλίψη και μαυρίλα. Ίσως είναι η ρουτίνα, η μοναξιά, η κούραση της εγκυμοσύνης συν τις ορμόνες, το ότι με πιάνει το παραπονο που δεν έχουμε βοήθεια από πουθενά, το ότι ο σύζυγος συνεχώς λείπει με τις δύο δουλειές και εγώ πλέον με την κοιλιά δυσκολεύομαι... Δεν ξέρω αν είναι ορμονικό αλλά νιώθω ότι σιγά σιγά με καταπίνει. Δυστυχώς δεν υπάρχει δυνατότητα αυτή η στιγμή να απευθυνθώ σε ειδικό, ξέρω ότι αυτό θα ήταν μια καλή κίνηση (έχω κανει πολλά χρόνια ψυχοθεραπεία εξάλλου). Αλλά ούτε χρόνος υπάρχει με το παιδί, και τα έξοδα θα μας βαρύνουν πολύ τη δεδομένη στιγμή. Ο σύζυγος που του έχω μιλήσει εννοείται (με βλέπει κιόλας) θεωρεί ότι είναι θέμα κούρασης, αλλά δεν είναι μόνο αυτό... Το νιώθω, ξέρω καλά τον εαυτό μου..