@Nerina οτι ζείτε πριν τον ερχομό ενός παιδιού σας προετοιμάζει για αυτό που ζητάτε. Όταν σκέφτεσαι πως φέρθηκες σε αυτή την επίπονη προσπάθεια μην ολοκληρώνεις τη σκέψη σου με τη φράση ότι τα χάλασες όλα με τη συμπεριφορά σου. Αυτή η ζύμωση, το παίδεμα, οι δυσκολίες, οι απογοητευσεις είναι το να γίνεσαι γονιός σιγά σιγά. Τώρα σας τα δημιουργεί η προσπάθεια τεκνοποιησης, μετά η ίδια η εγκυμοσύνη με τα άγχη της, μετά το μεγάλωμα του παιδιού. Το παιδί βγαίνει από το παιδεύω και καθόλου τυχαία. Μάλλον ο σύντροφός σου αυτό συνειδοποιησε ότι δεν είναι έτοιμος για παιδί και όχι ότι άλλαξες εσύ. Δεν άλλαξες, συνειδητοποιησες ότι προετοίμαζεσαι για κάτι δύσκολο και πιεζεσαι. Όλοι στην πίεση δεν είμαστε ίδιοι. Και εγώ βρίζω, κλαίω, φωνάζω... Και τωρα που απέκτησα τα παιδιά μου κλαίω πολύ, παρακαλώ τον Θεό να με φωτίζει να είμαι καλή μάνα και να με αντέχει ο άντρας μου και εγώ αυτόν. Δε φταις σε τίποτα. Αν γυρίσει θα είναι συνειδητοποιημενος για τον αγώνα που θα έχετε μαζί.