Καλησπέρα σας, αντιμετωπίζω ένα τεράστιο πρόβλημα και θα ήθελα τις συμβουλές σας.
Είμαι 27 ετων και περιμένω το 4ο παιδάκι μου.
Είμαι παιδί χωρισμενων γονιών. Χώρισαν όταν ήμουν 4ων ετων οπότε δεν θυμάμαι καυγάδες κλπ και είχαν μια άριστη σχέση όλα αυτά τα χρόνια! Η μαμά μου είναι ξαναπαντρεμενη με έναν ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ άνθρωπο, που από τα 6 μου που με φνωρισε δεν με ξεχώρισε ποτέ από τον βιολογικό γιο του. Είμαι η κόρη του και είναι ο μπαμπάς μου. Η μαμά μου πάλι είναι μια γυναίκα που λόγω δύσκολης παιδικησ ηλικιασ (φτώχεια, σωματική κακοποίηση από τον παππού μου κλπ) έχει πάρα πολλά ψυχολογικά προβλήματα. Σαν παιδί ή ανάμνηση που έχω είναι η εξησ: μια μαμά θλιμμένη που όλη μέρα ξαπλώνει γιατί δεν είναι καλά, ελεγκτικη σε σημείο να βάζει να με ακολουθούν όταν βγαίνω έξω για να μην πάθω τίποτα, να μαλώνει με τον πατριό μου και να τον βρίζει τοσο αισχρά, να είναι πάντα μέσα στα νεύρα ότι και να τησ πεις, δεν δεχόταν την σχολική αποτυχία σε διαγωνίσματα κλπ γιατί έπρεπε να σπουδάσω, υπερβολικα ψευτρα σε σημειο να μην μπορεις να πιστεψεις τιποτα απο οτι λεει. Ο καημενοσ ο πατριος μου ήρωας πραγματικά, ακόμα δεν ξέρω γιατί δεν την παράτησε με την συμπεριφορά που έχει!
Το πρόβλημα άρχισα να το αντιλαμβάνομαι όταν στην ηλικία των 19 ετων έμεινα έγκυος και μετακόμισα μαζί με το αγόρι μου. Με έπαιρνε τηλέφωνο κλαίγοντας, πήγαινε στο νοσοκομείο με νεύρωση στομάχου κλπ. Στην αρχή είπα ότι φταίει που έφυγα απότομα από το σπίτι και δεν έγινε ομαλά και σιγά σιγά.. αλλά ακόμα και τώρα μετά από 8 χρόνια τα ίδια γίνονται. Μου έχει προκαλέσει πολλά προβλήματα με τον άντρα μου σε σημείο που κόντεψαμε να χωρίσουμε πολλές φορές. Ο άντρας μου δεν το ανέχεται και δεν θέλει ούτε στο σπίτι μας να έρχεται γιατί όταν έρχεται μιλαει ειρωνικα σε ολους μας, μας λεει ψέμματα σε ολα, επεμβαινει σε ολα και παίρνει τα παιδιά αγκαλιά και κλαίει επειδή δεν τα βλέπει συχνά και αυτά στεναχωριουντε! Έχει φτάσει σε σημείο να μου πει ψέματα ότι έχει καρκίνο (ο αντρας μου εξαρχης καταλαβε το ψεμα τησ αλλα εγω 2 χρονια αργοτερα. Δεν το εμαθε ποτε οτι το ξερω την αληθεια).. και μόλις πάω να τησ πω κάτι θυμώνει, μου μιλάει άσχημα και μετά από 2 μέρες με παίρνει τηλέφωνο να μ πει ότι πήγε στο νοσοκομείο από στεναχώρια..
Έχω κουραστεί.. ο άντρας μου έχει δίκιο αλλά την λυπαμε..και κυρίως λυπαμε τον πατριό μου που είναι ένας τέλειος χαζοπαππους και δεν χαίρεται τα εγγόνια του όπως πρέπει!
Τώρα ας πούμε με παίρνει καλιγοντας τηλέφωνο και με παρακαλεί να βγάλω στο μωρό το όνομα της μαμάς τησ ενώ εμείς είπαμε ότι αφού βγάλαμε τους γονείς μας, τώρα θα δώσουμε ένα αρχαιοελληνικο που μας αρέσει!
Τι να κάνω δεν αντέχω άλλο;;; και η πεθερά μου με έχει στη μπούκα για την συμπεριφορά τησ..
Θέλω να πάρω τον άντρα μουκαι τα παιδιά μου και να ζήσουμε σε άλλη ήπειρο...