misofeggaro

Βρε κορίτσια καμιά σας δεν είναι από Πελοποννήσο;; Αθήνα βλέπω, Θεσσαλονίκη βλέπω, Κρήτη βλέπω, νησιά βλέπω... Παράπονο το έχω!

Κορίτσι μου να πας στο νοσοκομείο! Πρώτα για εσένα και τα παιδάκια σου. Δεν είναι αστείο το χτύπημα στο κεφάλι. Περαστικά!

Όταν έχετε ωορρηξία έχετε πόνους στο στήθος και πρίξιμο; Μα να έχω ένα θετικότατο τεστ Κυριακή πρωί και να κάθομαι να το κοιτάω... Πόση αδικία;

Καλημέρα. Μήπως να παίρνατε και άλλη γνώμη; Τι ηλικίες έχετε; Οι δικές σου εξετάσεις πως είναι; Αν πάρετε βιταμίνες σε πόσο καιρό μπορεί να φτιάξει το σπέρμα; Εννοώ αν φτιάχνει πχ σε 2-3 μήνες, ίσως να αξίζει να το δοκιμάσετε. Όπως και να έχει σου εύχομαι να πάνε όλα τέλεια μέχρι το τέλος!

Καλησπέρα και συγχαρητήρια για την εγκυμοσύνη σου. Εγώ πήρα προγεστερονη και από το στόμα και κολπικά και μπορώ να σου πω πως με είχε πρισει. Μια φορά ανέβηκα στη ζυγαριά και έπαθα σοκ γιατί δεν έτρωγα γιατί είχα συνέχεια αναγούλες και αδιαθεσία,, αλλά αυτή έδειξε αρκετά κιλά παραπάνω από την προηγούμενη φορά. Όμως μόλις τελείωσα την θεραπεία, την πήρα δύο μήνες λόγω αποκόλλησης, ξεπριστηκα και αυτό φάνηκε και στο πρόσωπο μου και στη ζυγαριά. Εσύ γιατί παίρνεις προγεστερονη; πάντως σε συμβουλεύω να προσέχεις την διατροφή σου, αλάτι και ζάχαρη περιόρισε τα από τώρα, καλό δεν κάνουν! Με το καλό να πάρεις ένα ΓΕΡΌ μωρό στην αγκαλιά σου!

Καταρχάς σας ευχαριστώ πολύ όλες! Είναι ανακουφιστθκο να σε καταλαβαίνουν. Εγώ χθες αφού τα έγραψα ήμουν λίγο καλύτερα. Μίλησα και με μια γνωστή μου παιδίατρο και με καθυσηχασε λίγο για τα ευρήματα της νεκροψιας και μου σύστησε ένα γυναικολόγο στον οποίο θέλω να μιλήσω για να πάρω το οκ για να ξεκινήσω προσπάθειες. Μετά που ξαπλώσα άρχισε πάλι η ενόχληση στα παΐδια. Προσπάθησα να το εκλογοκευσω και να κοιμηθώ αλλά δεν βολευόμουν, μπορεί να φταίει που έχω πάρει βάρος, μπορεί να φταίει και το στρώμα, τι να πω! Μέσα στη μέρα ήμουν καλά. Το μεσημεράκι κοιμήθηκα και κάποια στιγμή πετάχτηκα γιατί κάπως είχα πλακώσει το στήθος μου και με είχε πιάσει ταχυκαρδία. Ταυτόχρονα με σουβλιζε το κεφάλι μου δίπλα στο αριστερό μάτι και εκεί άρχισα να πανικοβαλομαι και να νομίζω ότι θα πεθάνω. Σιγά σιγά ήρεμησα. Έχω όμως νευροπονο στο στήθος και κατά διαστήματα νιώθω φτερουγισματα. Αυτά τα συμπτώματα τα έχω περάσει κατά καιρούς, έχω πάει σε διάφορους καρδιολόγους και δεν έχουν βρει κάτι, αυτές τις έκτακτες συστολες τις έχουν λίγο πολύ όλοι απλά εγώ κατά καιρούς είμαι πιο ευαίσθητη στο να τις νιώθω. Οι συμβουλές πάντα είναι οι ίδιες. Να μην πίνω καφε και αναψυκτικά με καφεΐνη, όχι σοκολάτα, να μην αγχώνομαι να μην στεναχβριεμαι και να μην θυμώνω. Πως να το κάνεις όμως αυτό συνέχεια;; καφέδες δεν πίνω, κολες περιστασιακά, δεν καπνιζω, τρώω ή πίνω καμία σοκολάτα που κ που, τώρα τελευταία πίνω τσάι ή κακάο αλλά τελικά αυτή η καφεΐνη η λίγη που έχουν με ενοχλεί. Σε ψυχολόγο είχα πάει πριν δύο μήνες γιατί χρειαζόμουν να πω κάποια πράγματα και να ακούσω. Μου είπε η κοπέλα ότι αυτό που πέρασα είναι πολύ δύσκολο και πως ήδη έχω καταφέρει πολλά και πως είμαι δυνατή και μπορώ οποιοδήποτε πρόβλημα ή συναίσθημα προκύψει να το αντιμετωπίσω. Πριν δύο χρόνια χωρίς να έχω κανένα άγχος την περίοδο εκείνη έπαθα κρίση πανικού. Στην αρχή μουδιασε το δεξί μου χέρι, μετά πόδι μετά κεφάλι μετά σιγα σιγά η αριστερή πλευρά. Είχα ανεβάσει πίεση και ήμουν σε υπερένταση. Μπήκα έκανα μπάνιο για να πάω στο γιατρό αλλά δεν τα κατάφερα να πάω. Προσπαθούσα να γράψω μήνυμα στον φίλο μου και δεν μπορούσα να πατήσω τα σωστά γράμματα. Ευτυχώς ήταν σπίτι ή μαμα μου και φώναξε τον αδερφό μου. Και στο τέλος δεν μπορούσα να μιλήσω, ήθελα να τους πω πχ κρυώνω και έλεγα φακές. Ήταν το πιο τρομακτικό πράγμα που έχω ζήσει. Αφού ξάπλωσα μου πήρε κάμποσες ώρες να συνέλθω και ακόμα κι άλλες να μου πέσει η πίεση. Όταν ήμουν έγκυος ξαφνικά μια μέρα άρχισα να έχω πονοκέφαλο και μετά να βλέπω αστραπές στο μάτι μου. Δεν ήξερα τι είναι και άρχισα να πανικοβαλομαι. Ευτυχώς δεν με επιασε κρίση. Είχα και έντονη τάση για εμετό και φωτοευαισθησια. Τελικά κατάλαβα ότι ήταν κρίση ημικρανίας όπου με επιασε τρεις φορές σε τρεις ημέρες. Ευτυχώς δεν έχει επανέλθει αλλά ζω και με αυτό το φόβο. Βασικά ένας από τους φόβους μου είναι να πάθω κάτι και να μην μπορεί να με βοηθήσει κάνεις. Να μην μπορεί κάποιος από τους γύρω μου να καταλάβει ότι κάτι συμβαίνει και να το αντιμετωπίσει. Να ξέρετε πως κάπως με βοήθησαν τα μηνύματα σας. Και ναι όντως οι ορμόνες παίζουν παιχνίδια, και ναι πολλά από όσα μας συμβαίνουν είναι στο μυαλό μας, και ναι μου λείπει το παιδι μου και είμαι μια μαμά χωρίς μωρό, και σίγουρα ποτέ δεν είναι αργά για να ζητήσουμε βοήθεια. Σάς ευχαριστώ αγαπημένες μου.

Ντα ντα ντα νταν! Για πες μας επιτέλους!

Καλησπέρα και καλή χρονιά. Ακολουθεί εξομολόγηση αλλά , όσο και αν φαίνεται χαζό, χρειάζομαι κάπου να τα πω. Ζω μια ιδιαιτέρως στρεσογόνα περίοδο. Πέρασα τις πρώτες γιορτές μετά την απώλεια του παιδιού μου και δε νιώθω καλά. Έχουν ξυπνήσει φοβίες που έχουν να κάνουν με την υγεία μου. Πόνοι περιστασιακοί αλλά επαναλαμβανόμενοι, σε διάφορα σημεία του κορμιού μου, με απασχολούν καθημερινά. Προσπαθώ ειλικρινά να σκεφτώ λογικά και να μην αφήσω το φόβο μου να με καταβάλει, ξεχνιέμαι και λίγες στιγμές και μετά πάλι το μυαλό μου κολλάει στην ενόχληση που νιώθω. Επίσης κάνω το τρομερό λάθος να συμβουλευτώ το θείο Γκούκλι, με αποτέλεσμα να είμαι τουλάχιστον ένα βήμα πριν το θάνατο! Προσπαθώ ειλικρινά να μην κάνω αρνητικές σκέψεις γιατί το έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου, αλλά έχω ένα προαίσθημα ότι κάτι έχω και φοβάμαι να πάω στο γιατρό. Και δεν έχω κάποιον δυνατό άνθρωπο δίπλα μου να του εξομολογηθώ τις φοβίες μου και να πάω μαζί του στο γιατρό, είναι όλοι τόσο απορροφημένοι στα δικά τους ζόρια και δεν θέλω να τους ρίξω και το δικό μου βάρος πάνω τους. Δυστυχώς αυτός είναι ο χαρακτήρας μου, ακόμα και τη στιγμή που ο γιατρός είπε ότι το παιδί μου είναι πεθαμένο, άρχισα να δίνω οδηγίες για το πως να το πούμε στους άλλους για να μην τους ταράξω. Ήδη έχω στο πρόγραμμα να πάω για έναν πρώτο κοιλιακό υπέρηχο γιατί έχω μέρες έναν πόνο κάτω από τα αριστερά πλευρά, σαν πιάσιμο, και μέσα στο θολωμένο μου μυαλό φαντάζομαι ότι έχω το λιγότερο όγκο στη σπλήνα. Τόσο καλά... Ελπίζω να μην με περάσετε για τρελή και να δείξετε μια κάποια κατανόηση. Εύχομαι όμως να μην έχετε περάσει τα ίδια, γιατί είναι πραγματικά τρομακτικό το πόσα παιχνίδια μπορεί να παίξει το μυαλό μας. Θα ευχηθώ επίσης για το 2019 υγεία, σωματική και ψυχική, δύναμη, ευτυχία , αγάπη και τύχη! Και του χρόνου να είμαστε όλες εδώ μαζί με γερά μωράκια ή φουσκωμένες κοιλίτσες.

Καλησπέρα κορίτσι μου, να σου ζήσει το μωράκι σου. Εγώ τελευταίο Παπ είχα κάνει Οκτωβρη του 2016, γέννησα Αύγουστο του 2018 φυσιολογικά και μετά τον Δεύτερο κύκλο από τη γέννα έκανα πάλι παπ. Νομίζω ότι καλό είναι να κάνουμε τεστ παπ τουλάχιστον κάθε διετία. Εξαρταται βεβαια απο την ηλικια κ το ιστορικο της καθε μιας γυναικας.

Σε ευχαριστώ πολύ καλή μου! Έχω αγώνα εγώ μπροστά μου. Στεναχωριέμαι που φεύγει το 2018, ήταν η χρονιά που έγινα μαμά. Πέντε μήνες πέρασαν που γέννησα το παιδι μου, και παιδί δεν έχω. Εύχομαι όμως από καρδιάς όλες σας να μπορέσετε να σφιξετε τουλάχιστον ένα γερό μωρό στην αγκαλιά σας! Και ότι χαρά σας δώσει το θετικό τεστ να σας δίνει και κάθε μέρα της ζωής σας. Και πάλι συγχαρητήρια @egw καλή μου! Να μας μοιράσεις αυθονη μπεμπεδοσκονη!

Ανατρίχιασα! Συγχαρητήρια και καλή συνέχεια! Πόσο χαίρομαι δεν λέγεται! Χάχα λέω να μας κάνεις ποδαρικό, μην κλείσεις κάτι για Πρωτοχρονιά!

Χρησιμοποίησα τα one step. Ξεκινησα την δέκατη μέρα, ήταν πολύ αχνό. Άρχισε σιγά σιγά να κοκκινίζει αλλά ποτέ δεν έγινε ίδιο κόκκινο όσο η γραμμή έλεγχου. Επαφές είχα 13 και 16η μέρα του κύκλου, που ήταν και το πιο κόκκινο τεστ. Την επομένη άρχισε πάλι να ξεθωριάζει. Αυτές μόνο οι επαφές ήταν αρκετές για να μείνω έγκυος. Σε αυτό ήμουν τυχερή. Μετά ξεκίνησαν οι ατυχίες.

Εγώ λέω να το κάνεις να σου φύγει η ιδέα. Με τόση καθυστέρηση θα δείξει! Θα έχει γίνει το θαύμα και θα πάρουν κουράγιο οι υπόλοιπες. Αλλιώς θα χαλαρώσεις και θα σου έρθει. Αν και πιστεύω ότι το πρώτο σενάριο θα παίξει. Αντε καντο και πες μας! Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου τα καλύτερα!

Είχα ελεύθερες επαφές από το Μάρτιο του 2017 χωρίς να κοιτάω γόνιμες. Τον Γενάρη του 2018 αποφάσισα να πάρω τεστ για να δω αν και πότε κάνω ωορηξια και έμεινα έγκυος στο πρώτο μήνα που τα χρησιμοποίησα. Πραγματικά δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι. Σου εύχομαι να έχεις σύντομα ένα γερό μωρό στην αγκαλιά σου.

Ναι, τα συμπτώματα της εγκυμοσύνης είναι τα ίδια με της περιόδου. Εγώ το προηγούμενο βράδυ πριν δω το θετικό τεστ πονούσα πολύ και από τις δύο πλευρές και ήμουν σίγουρη ότι θα αδιαθετησω. Καλά Χριστούγεννα!

Καλημέρα! Όπως υπολόγισα τις μέρες σου μπορεί άνετα τα καφέ υγρά στις 20 να είναι σημάδι εμφύτευσης. Εύχομαι από καρδιάς να πάρεις ένα πρωτοχρονιάτικο δωράκι και σε 9 μήνες να κρατάς ένα ΓΕΡΟ μωρό στην αγκαλιά σου! Εγώ θα σε συμβούλευα να κάνεις παραμονή πρωτοχρονιάς ένα τεστ και εύχομαι να είναι θετικό!!

Σε ευχαριστώ και σου εύχομαι τα καλύτερα. Άργησα να ξεκινήσω τις προσπάθειες και τώρα το μετανιώνω. Ήταν βέβαια οι συνθήκες περίεργες. Όμως κατάλαβα, με τον πιο σκληρό τρόπο, πως ένα θετικό τεστ είναι μόνο μια μικρή αρχή. Και δυστυχώς σε κάποιες από εμάς, τίποτα δεν είναι εύκολο και αυτονόητο. Έχουμε το αγγιγμα του Μηδα, από την ανάποδη. ?

Οχι εννοώ πιο συγκεκριμένο έλεγχο, για συγκεκριμένα συνδρομα που πιθανόν να μην ανιχνεύονται με την αμνιο. Δεν ξέρω τι με έκανε να ζητήσω νεκροψία του παιδιού μου, καθώς στην αρχή είπα όχι στην ιδέα ότι θα το "ξεκοκκαλισουν" όπως με περίσσια ευκολία μου είπε ένας γιατρός, αλλά ένα λάθος που τους έκανε να το κρατήσουν μια εβδομάδα στο ψυγείο του νοσοκομείου με έκανε να το ξανασκεφτώ και να πάρω τελικά τη σωστή απόφαση. Ο θάνατος προήλθε από το τοξοπλασμα που είχε επηρεάσει όλα τα όργανα του αλλά κάποια ευρήματα που βρέθηκαν θυμίζουν ένα σπάνιο σύνδρομο, με μόλις 20 κρούσματα καταγεγραμμενα στην παγκόσμια ιατρική βιβλιογραφία, το οποίο έχει κληρονομικοτητα. Πρέπει λοιπόν να ελέγχθω αν έχω το γονίδιο του συγκεκριμένου συνδρόμου, και ίσως και ο πατέρας του παιδιού. Εντάξει, αν μου συμβεί και αυτό με βλέπω να γερνάω με γατιά και σκυλιά. Γιατί για να υιοθετήσεις στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολο.

Καλησπέρα κορίτσια! Έχει κάνει κάποια από εσάς εξέταση στοχευμενου γενετικού ελέγχου; Δεν ξέρω αν το λέω σωστά, αλλά μετά τις γιορτές θα μπω στη διαδικασία να εξεταστω. Γιατί τελικά όσο ψάχνεις βρίσκεις. Θα σας εξηγήσω στην πορεία τι συμβαίνει, αλλά προς το παρόν με ενδιαφέρει να μάθω για την διαδικασία, το κόστος και τα αποτελέσματα. Καλές γιορτές σε όλους, με υγεία πάνω από όλα!

Λυπάμαι τόοοοσο πολύ.... Συλλυπητήρια...

Οι δύο πρώτες χοριακες έγιναν στο ίδιο μικροβιολογικο; Ποια μέρα του κύκλου είσαι; με φυσιολογική σύλληψη ή όχι; Περιμένω νέα σου και εύχομαι ότι γίνει να γίνει για καλό!

Ναι νιώθω ανακουφισμένη. Ότι ήταν αυτό που το γνώριζα και όχι κάτι άλλο. Θα ήταν για εμένα πολύ τραγικό να έχω θάψει ένα "υγιές" παιδί. Από τη στιγμή που το τοξόπλασμα είχε κάνει τόση ζημιά, το ότι έπαψε να παλεύει το παιδί μου ήταν αυτό που έπρεπε να συμβεί. Και εγω αναρωτιέμαι γιατί δεν φάνηκε στην Β επιπέδου που έκανα αρχές Ιουνίου το πρόβλημα. Θετική στο τοξόπλασμα βρέθηκα τέλος Ιουνίου. Αλλά δεν είχα κάνει επανάληψη από τις αρχές της εγκυμοσύνης μου. Ξέρεις τι σκέφτομαι; Πόσα χρόνια τρώω από έξω και σαλάτες και ένα σωρό βλακίες. Και εγώ και πόσοι άλλοι άνθρωποι. Και μου συνέβει τώρα;; Και αν συνέβει σε εμένα, όσοι άλλοι μπορεί να έφαγαν απο εκείνη την σαλάτα (τυχαίο παράδειγμα), δεν έχουν κολλήσει; Τέλος παντων, οι σκέψεις πάνε και έρχονται, και θολώνουν το μυαλό μου. Γενικά όμως είμαι καλύτερα. Από εδώ και πέρα θα αρχίσει ένας άλλος αγώνας, να ξεκαθαρίσω και τα άλλα ευρήματα της νεκροψίας, και μετά να κάνω μια νέα αρχή με καθαρό σώμα και καθαρή ψυχή.

Καλημέρα και σε ευχαριστώ για την συμπαράστασή σου. Από την πρώτη στιγμή ήθελα να μιλάω για αυτό. Είχα χάσει το παιδί μου, και ήταν το χειρότερο που θα μπορούσε να μου συμβεί. Δεν πρόλαβα να το δω, να το χαρώ, να το ζήσω, αλλά ήθελα να ξέρουν ότι είμαι μια μαμά χωρίς μωρό. Ζύγισα πολύ τους ανθρώπους από τότε, έκανα πέρα την καλύτερη μου φίλη που είχα από το 2000, και έγινα πιο κυνική. Μια μάνα που έχει θάψει το παιδί της μπορεί να αντέξει τα πάντα, και οι προβληματισμοί των γύρω της φαίνονται τόσο ανουσιοι. Την χειρότερη αντιμετώπιση την είχα απο συγγενείς που ενώ ήξεραν, δεν άνοιξαν ποτέ κουβέντα, δεν πήραν ποτέ τηλέφωνο, ή αν έτυχε να τους αναφέρω εγώ κάτι άλλαζαν τη συζήτηση σαν να μην άκουσαν. Ξέρω πως κανείς δεν μπορεί να αισθανθεί την απωλεια και τον πόνο αυτόν. Αλλά άκουσα απο ξένους κουβέντες όπως "δεν πέθανε και άνθρωπος" ή "το πήρε ο Θεός". Οκ.... Ας έλεγαν όλοι, ξένοι και γνωστοί, ένα σκέτο "Λυπάμαι" ή ας ήταν απλά εκεί να με ακούσουν να μιλάω εγώ. Ας μου έπιαναν το χέρι, ας με έπαιρναν αγκαλιά και ας με άφηναν να κλάψω. Κουβέντες όπως, δεν πειράζει θα κάνεις άλλο, δεν βοηθούν. Φυσικά και πειράζει, φυσικά και μπορεί να κάνω άλλο, αλλά θα είναι ΑΛΛΟ, δε θα είναι ΑΥΤΟ το παιδί που με έκανε μαμά. Εμένα μου έκανε καλό το ότι 3 εβδομάδες μετά τον τοκετό γύρισα για δουλειά. Πέρασα από διάφορες φάσεις, έβλεπα διάφορους να διασκεδάζουν και έλεγα, εγώ έχω θάψει το παιδί μου και αυτοί γελάνε; Ηρθε όμως η στιγμή που και εγώ γέλασα, και διασκέδασα και ξεχάστικα. Αλλα δεν ξέχασα... και τα κλάμματα βάζω έτσι ξαφνικά, και κάποια πραγματά του κοιτάω και θλίβομαι, αλλά πλέον δεν μπορώ να κάνω κάτι δυστυχώς. Το δικό μου παιδί το σκότωσε το τοξόπλασμα, του είχε δημιουργήσει ανωμαλίες στον εγκέφαλο και του είχε επηρεάσει σχεδόν όλα τα όργανα. Δυστυχώς αυτό που δεν είχα κολλήσει 37 χρόνια, το κόλλησα στην εγκυμοσύνη που πρόσεχα κιόλας. Δεν θα ζήσω με τύψεις, είναι μια δοκιμασία που μου έτυχε. Και με έκανε να καταλάβω πως ένα θετικό τεστ είναι μόνο η αρχή. Εγώ είχα σε όλη την εγκυμοσύνη φοβερό άγχος, δεν άφηνα τον εαυτό μου να χαρεί, και ακριβώς ότι φοβόμουν, το έπαθα. Τουλάχιστον αν έρθει επόμενη εγκυμοσύνη θα παλέψω να είμαι τέρμα αισιόδοξη.!