michalenia

Καλημέρα μανουλες, όχι δεν βγήκαμε ακόμα αλλά είμαστε πλεον πολύ πολύ καλά. Έχουμε μεταφερθεί ξανά στην Μενν και δεν έχουμε πια κανένα μηχάνημα!!! Τώρα το μονο που έχει μείνει είναι να μάθει να τρώει με μπιμπερο. Προς το παρόν τον ταιζουν το γαλατάκι το δικό μου με σωληνάκι απ'τη μύτη. Στην αρχή στεναχωρεθηκα όταν μου το ειπαν όμως ο Μπέμπης δεν ανοίγει το στοματακι του στο μπιμπερο. Έχει πάθει σοκ με ολά αυτά που περασει και φοβάται να βάλει την πιπιλα στο στόμα του. Ενω πίνει πια 50ml στο γεύμα πρέπει σιγά σιγά να δεχτεί το μπουκαλάκι για να πάμε επιτέλους σπίτι μας. Βεβαία είμαστε ακόμα στην μενν 1 (την ανώτερη μονάδα εντατικής) αλλά δεν πειράζει μιας και απ,οτι μου λένε οι γονεις που έχουν κατεβεί μονάδες εκεί γίνεται χαμός απο λοιμώξεις, μέχρι και κρούσμα μηνιγγιτιδας παρουσιάστηκε. Να χαρώ εγώ "Μονάδες Εντατικής Νεογνών Ιασώ"!!! Όπως σας είχα ξαναπάει κανένα μετρό προστασίας εκτός απ'το αυτονόητο πλύσιμο των χεριών μας! Ουδεμία σχέση βέβαια με την εντατική Ιασώ παίδων καθώς και με το προσωπικό. Μέσα σε 4 μέρες η ομάδα του κ.Σαρρή και όλο το προσωπικό στο παιδοκαρδιοχειρουργικό τμήμα κυριολεκτικά "έφτιαξαν" το παιδι μας. Ακόμα και η μεταχειρουργική αντιμετώπιση ηταν απίστευτη τόσο Οσον αφορα το παιδι που ηταν 24 ώρες απο πανω του όσο και στον τροπο που αντιμετώπιζαν τους γονεις. Πόλλα συγχαρητήρια και ευχαριστώ στην Εντατική Παίδων Ιασώ στον κ.Αλεξόπουλο τον διευθυντη,την κα. Ταμιωλακη παιδιατρο- εντατικολογο, τον κ.Ζωγραφο και τον κ.χακιμ παιδοκαρδιοχειρουργους και σε ολους τους υπόλοιπους εκεί που δεν έμαθα τα ονόματα τους αλλά φρόντισαν με τον καλύτερο τροπο το μωρό μας.

Κορίτσια μου, μετα απο 29 ημερες είδα το μωρακι μου χωρίς αναπνευστηρα!!! Απο χθες το απόγευμα μας αποσωληνωσαν, άκουσα επιτελούς το κλαματακι του παιδιού μου! Βέβαια ακόμα το παλεύει γιατί μετα απο τόσες μέρες και απο τις βλεννες που μάζεψαν τα πνευμονακια του απο την διασωληνωση ο καημενουλης δυσκολεύεται. Όμως οπώς μας είπε η γιατρός είναι δυνατός Μπέμπης και αν περάσουν 2 εικοσιτετράωρα και τα καταφέρει τοτε αυτό ηταν βαδιζουμε προς την εξοδο... Εντωμεταξυ οτάν πηγαίναμε σήμερα στο πρωϊνό επισκεπτήριο μας παίρνουν τηλέφωνο απ'την εντατική....παγωσαμε... αλλά τελικά ηθελαν να τους πάμε .... μια πιπιλα!!! Δεν έχω ξαναχαρει τόσο, ήθελαν πιπιλα γιατί ο μικρουλης δεν ησυχαζε με τιποτα. Μάκαρι να είναι Κάλα και σε λίγο που θα πάμε να τον ξαναδουμε! Η θετική ενεργεία και οι ευχές ολων έπιασαν τόπο. Ευχαριστουμεεεεε

Niki μου σε ευχαριστούμε παρα πολύ για το ενδιαφέρον. Πριν λίγο γυρισαμε απ'το νοσοκομειο ολά πήγα καλά και ο μικρός μας αγωνιστής τα πήγε περίφημα. Τον είδαμε αλλά ηταν τόσο διασωληνομενο που ίσα φαινόταν το μικρο κορμακι του. Το πρόβλημα στην καρδουλα λύθηκε και τώρα είμαστε στην αναμονή να περάσουν τα κρίσιμα 24ωρα. Τι να πω πάντως έχω ακούσει οτι η μενν του Ιασώ είναι μια απ'τις καλύτερες άλλα στη δίκη μας περιπτωση ταλαιπωρούσαν το μωρο 25 μέρες δίχως να έχουν ιδέα τι συμβαίνει και επαιζαν με την δίκη μας ψυχολογία. Χθες που μας μίλησε ο διευθυντής της μεθ στο Ιασώ παίδων και παιδίοαναισθησιολογος μας είπε οτι του έφεραν το παιδι μας και τον ενημέρωσαν πως είναι ενα παιδι με σχεδόν κατεστραμμένους πνεύμονες,αυτός λοιπον μας είπε πως δεν είδε τίποτα τέτοιο οτι ετοίμασε το μωρο μας για ενα τόσο σοβαρό χειρουργιο μέσα σε μια ωρα (κάτι που πέρνει 4 ώρες οτάν πρόκειται για δύσκολο ασθενή) και οτι στην διαρκεια της επέμβασης το αναπνευστικό του λειτουργησε τελεία. Εγχειρηση ανοιχτής καρδιάς σε μωρο 26 ημερών τελειωσε σε 4 ώρες μαζί με την ετοιμασία και την μεταφορά στην εντατική! Όλη η ομάδα ηταν απόλυτα ευχαριστημένη απο την επέμβαση και οι βλεννες που τον ταλαιπωρούν (το μονο πρόβλημα στους πνέυμονες) είναι απο λοίμωξη ειτε απο την παρατεταμένη διασωληνοση ειτε απο ενδονοσοκομειακη που κόλλησε οτάν ηταν στην μενν. Μιας και τον είχαν σε ανοιχτή θερμοκοιτιδα και όλοι οι γονεις μπαίνουμε έτσι χύμα δίχως μάσκες, ρόμπες....τίποτα. Ωραία εντατική.... Τρεμω στην ιδέα πως το μωρακι μου σε λιγες μέρες πρεπει να επιστρέψει πίσω μέχρι να αναρρώσει πλήρως γιατί είναι νεογνό και δικός τους ασθενής! Πάντως θαυμαζω παρα πολύ αυτό το μωρο και το καμαρωνω όχι επειδή είναι το αγοράκι μου άλλα επειδή έχει τόσο ταλαιπωρηθει απ'την μετα που ήρθε στη ζώη και ομως παλεύει σκληρά να ξεπεράσει τα όποια προβλήματα. Ενα τόσο δα πλασματακι μας δίνει δυναμη και κουράγιο.

Σας ευχαριστώ κι εγώ και ο Μπέμπης μου για τις ευχές σας ξέρω οτι είναι απο καρδιάς! Τελικά αύριο το πρωι θα γίνει το χειρουργιο στη μικρή του καρδουλα. Η τελική γνωμάτευση "Διπλό αορτικο τόξο" άλλα μας διαβεβαίωσαν πως μετα δεν θα έχει κανένα πρόβλημα. Τώρα ετοιμαζομαστε να πάμε να τον δουμε, να μας ενημερώσει και ο αναισθησιολογος για τις τελευταίες λεπτομέρειες και ίσως μου επιτρέψει να τον κρατήσω και για λίγο στην αγκαλιά μου!!!! Νιώθω πως ολά θα πάνε υπεροχα!

Πρωτη φόρα μετα απο 23 μέρες νιώθουμε με τον σύζυγο μου οτι όλα θα πάνε καλά. Ο παιδί καρδιοχειρουργός Κος Σαρρής μας καθησύχασε οτι μετα το χειρουργοί που θα γίνει την τετάρτη το παιδάκι μας επιτελούς θα ανακουφιστεί και θα αναπνεύσει, έπειτα όλα τα άλλα προβληματακια θα είναι αμεσα αντιμετωπισιμα. Τώρα το μονο που πρεπει είναι να μένει σταθερός ο μικρουλης μας. Εύχομαι καμια αλλη μανούλα να μην το ζησει αυτό κι εγώ υπομονετικά περιμένω ποτε θα τον ξαναπαρω στην αγκαλιά μου. Σας ευχαριστώ για τα καθησυχαστικα σας λογια κι αν μπορέσετε Καντέ κι εσείς μια προσευχουλα να πάνε όλα καλά για αυτό το μικρο πλασματακι που τόσο άδικα ταλαιπωρείται.

Σας ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σας πραγματικά τα έχω ανάγκη. Εχθές το πρωί πήγα στο πρωινό επισκεπτήριο και δεν το είδα αρκετά τον μπέμπη μου γιατί μου τον πήραν για αξονική μέχρι να γυρίσουν μου είχε φύγει η μισή ζωή, τον φέρνουν λοιπόν και πολύ χονδρικά μου λένε πως δεν έχει τίποτα σοβαρό πως απλά φάνηκε το υγρό που έχει εισπνέυσει και ίσως ενα προβληματάκι στο λάρυγγα που δεν είναι τίποτα. Χοροπηδούσα στις σκάλες απ'την χαρά μου, πήρα τηλέφωνο και τον άντρα μου που ήταν στη δουλειά να του πω τα ευχάριστα και έβαλε τα κλάματα απο ανακούφιση. Δυστυχώς η χαρά μας κράτησε για μια ώρα. Με πήρε στο τηλέφωνο ο γυναικολόγος οτι τον ενημέρωσαν απ'το νοσοκομείο για κάτι άλλο το οποίο ούτε ο ίδιος ήξερε να μου εξηγήσει και οτι χρειάζεται χειρουργείο. Μου το είπε έτσι ξερά και έκλεισε. Προσπαθούσε η μητέρα μου να με συνεφέρει που έκλαιγα για ακόμα μια φορά με λυγμούς. Το απόγευμα πήγαμε πάλι να μιλήσουμε με τους γιατρούς, τελικά μας είπαν πως το πρόβλημα που προκαλεί την δυσχέρεια στην αναπνοή είναι οτι το παιδάκι μας έχει έναν αγγειακό δακτύλιο γύρω απο την τραχεία και αντιμετωπίζεται μόνο χειρουργικά, σήμερα θα τον δει η ομάδα ενός πολύ καλού παιδοκαρδιοχειρούργου του Κ.Σαρρή και θα μας πει τι ακριβώς συμβαίνει. Μιλήσαμε και με τον πνευμονολόγο και όλοι μαζί θα μας έχουν ένα οριστικό αποτέλεσμα σήμερα. Προσπαθώ για χάρη του μικρούλη μου να μην καταρεύσω μας χρειάζεται δίπλα του δυνατούς! Ολο το βράδυ δεν έχω κοιμηθεί, αισθάνομαι οτι ζω ξύπνια έναν εφιάλτη και θέλω να ξυπνήσω, να κοιτάξω στην αγκαλιά μου και να δω το αγγελούδι μου!

Καλημέρα, πέρασαν ήδη 18 μέρες που το νεογέννητο αγοράκι μου είναι στη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών Ιασώ και ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία μας. Να ακούσω έναν λόγο συμπαράστασης. Είχα λοιπόν μια υπέροχη εγκυμοσύνη και έναν τέλειο τοκέτό. Σπάσαν τα νέρα 29/6 Κυριακή απόγευμα και σε τρεις ωρίτσες γέννησα εντελώς φυσιολογικά το παλικάρι μου. Δεν έκανα επισκληρίδιο και δεν πήρα κανενός είδους αναλγησίας γιατί ήθελα να βιώσω ολοκληρωτικά το θαύμα της γέννησης και να μην περάσει κανένα φάρμακο στο μωράκι μου. Γέννησα λοιπόν το αγοράκι μου στις 39+2 εβδομάδες και ζύγιζε 3090, ως εδώ όλα υπέροχα, ήταν και ο σύζυγός μου στο χειρουργείο και εκεί συναντήθηκε για πρώτη φορά η οικογένεια μας! Στην ανάνηψη που με είχαν μέχρι να ανέβω στο δωμάτιο μου φέραν τον μικρούλι μου και για μια ώρα τον είχα στην αγκαλιά μου!!! Αυτό ήταν απο τότε έχω να τον κρατήσω.... Με ανέβασαν στο δωμάτιο και ενώ περίμενα να μου τον ξαναφέρουν να ξεκινήσω να τον θηλάζω, ήρθε η παιδίατρος και μου ανακοίνωσε οτι τον κατέβασαν στην παρακολούθηση γιατί είχε βλέννες. Το πρωί που πήγαμε να τον δούμε τον βρήκαμε τελικά στην Εντατική 1 διασωληνομένο! Εχασα την γη κατω απ'τα πόδια μου, οι γιατροί μας είπαν οτι συμπεριφέρεται σαν προωρο και δεν έχουν αναπτυχθεί οι πνεύμονες, τίποτα σοβαρό, θα του έδιναν μια δόση ενός παράγοντα και όλα καλά. Τελικά έδωσαν 6 δόσεις και το μωρό καμία βελτίωση, μετά είπαν οτι εκανε εισρόφηση αμνιακού υγρού, τον είδε πνευμονολόγος αλλά και πάλι τίποτα σίγουρο, εμείς τρελλαμένοι να ρωτάμε όποιον γιατρό ξέραμε, τρέχαμε σε διευθυντές, παιδιατρους, βάλαμε να μάθει περισσότερα ο γυναικολόγος...τίποτα καμία ξεκάθαρη διαγνωση....κάθε μέρα μας έλεγαν τα ίδια σταθερός, θέλει δουλειά, και χρειάζεται την αναπνευστική υποστήριξη...υπομονή. Ειναι μέρες που λέω εντάξει το πήρα απόφαση και θα περιμένω να γίνει καλά, άλλες πάλι καταρρεω δεν αντέχω να είμαι σπίτι κι αυτό αντι για την αγκαλίτσα της μαμάς του να βρίσκεται ναρκωμένο με σωλήνες σε ένα κρεβατάκι. Ανά 3 ώρες βγάζω γάλα με το θήλαστρο για να φάει το μωράκι μου όταν έρθει σπίτι έχω γεμίσει το ψυγείο και ο καημενούλης μου τρέφεται με ορό, ακόμα γαλατάκι δεν έχει πιει. Του έχουν κάνει ένα σωρό εξετάσεις, για μεταβολικά νοσήματα, κυστικη ίνωση, για λοιμώξεις.....τίποτα δεν έχει τίποτα όλα καθαρα....όμως δεν μπορεί να αναπνεύσει μόνος του.Εχουν προβληματιστεί και οι γιατροι... Τι έχει το μωράκι μου, κανείς δεν ξέρει με σιγουριά, πότε θα γίνει καλά, πάλι κανείς δεν μου απαντάει.... Τωρα μας είπαν θα του κάνουν αξονική αλλά και πάλι μπορεί να μη βρεθεί τίποτα! Προς το παρόν του κάνουν φυσιοθεραπείες για τις βλέννες και τον παρακολουθεί και ειδικός πνευμονολόγος αλλά δεν καταλαβαίνουν για ποιο λόγο χρειάζεται ακόμα αναπνευστήρα. Ο συζυγός μου ακόμα αγκαλιά δεν τον έχει κρατήσει, πάμε καθημερινά 2φορές στο νοσοκομείο να τον δούμε και ο μικρούλης τεντώνει τα μικρά του χεράκια προς το μέρος μας άλλα ούτε να τον αγγίξουμε δεν μπορούμε. Γιατί??? Μου φαίνεται σαν εφιαλτης όλο αυτό και απορώ πότε θα τελειώσει. Δεν αντέχω να βλέπω αλλο ετσι το μωρό μου, μεγαλώνει καθε μέρα κι εμεις χάνουμε στιγμές μαζί του. Ειναι ήδη 3500 κιλά. Συγνώμη αν σας κούρασα, κι ευχομαι σε όλες τις μανούλες που περνάνε κατι παρόμοιο ΥΠΟΜΟΝΗ και γρήγορα να κρατήσουμε τα μωράκι μας!

Καλησπέρα κι απο μένα κορίτσια!!! Καλοκαιράκι η καλύτερη εποχή να γίνουμε μανούλες!!!!

Σ'ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι και σένα απο δω και πέρα να είναι όλα υπέροχα και να ευχαριστηθείς αυτή την περίοδο!! Μακαρι να είναι τα ορμονικά μου και σύντομα να μου περάσουν γιατί ειμαι μονίμως με ενα χαρτομάντηλο στο χέρι!

Καλώς σας βρήκα μανούλες και υποψήφιες μανούλες!!! Είμαι και γω μια εν δυνάμει νέα μανούλα μιας και διανύω τον τέταρτο μήνα της εγκυμοσύνης μου στο πρώτο μου παιδάκι!!! Πρόκειται πραγματικά για μια εξαιρετική μέχρι στιγμής εγκυμοσύνη δίχως προβλήματα. Ήθελα όμως να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου για να δω αν αυτά που με προβληματίζουν είναι λογικά ή τα έχω μεγενθύνει τόσο στο μυαλό μου λόγω της υπερευαισθησία μου απο τις ορμόνες που κάνουν πάρτυ! Μόλις μάθαμε για την εγκυμοσύνη μου μετακομίσαμε με τον σύζυγό μου κοντά στο πατρικό μου ώστε να έχω την βοήθεια της μητέρας μου στις δουλειές και γενικά να μην μένω ποτέ εντελώς μόνη στο σπίτι όταν ο ίδιος λείπει. Προς έκπληξή μου όμως κανείς δεν ασχολείται με αυτό το γεγονός, ούτε καν τυπικά δεν με ρωτάνε πως είμαι, αν θέλω κάτι, ούτε τι μας είπε ο γιατρός μετά απο κάθε επίσκεψη! Λόγω της πολύ καλής πορείας μέχρι τώρα κάνω τα πάντα, πηγαίνω στη δουλειά, πάω σούπερ μάρκετ, καθαρίζω, βγαίνω... και θα μου πείτε απόλυτα λογικό μιας και δεν είμαι άρρωστη αλλά έγκυος! Είμαι υπερβολίκη όμως που θα ήθελα έστω στα λόγια τους ένα παραπάνω ενδιαφέρον? Αντ' αυτού με αντιμετωπίζουν σα να μην τρέχει τίποτα.... Ακόμα και στη δουλειά (δουλεύω στην οικογενειακή επιχείρηση) κάνω τα πάντα και οδηγάω 2-3 ώρες καθημερινά χωρίς να ρωτάνε αν έιμαι καλά! Μήπως τα μεγαλοποιώ πολύ???? Έχει νιώσει καμιά σας κάτι παρόμοιο??? Ευτύχώς έχω έναν υπέροχο άντρα που με εμψυχώνει κάθε στιγμη!!!