ΑΠΩΛΕΙΑ ΣΥΖΥΓΟΥ ΣΕ ΤΡΟΧΑΙΟ

[ΑΝΤΡΙΑΝΑ]

SO SAD...ότι κ να σου πούμε δε θα μειώσει ως δια μαγείας τον πόνο σου...

Είναι πολύ σκληρό αυτό που σου συνέβη...

Δυστυχώς η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια πολλές φορές.

Της φίλης μου ο άντρας σκοτώθηκε σε τροχαίο,έξω από το σπίτι τους,5 μερες μετά που γέννησε το δεύτερο τους παιδάκι...Τα λόγια δεν φτάνουν...

Ότι καλύτερο σου εύχομαι πραγματικά..Είμαστε εδώ ό,τι χρειαστεις.

[ΑΝΤΡΙΑΝΑ]

SO SAD...ότι κ να σου πούμε δε θα μειώσει ως δια μαγείας τον πόνο σου...

Είναι πολύ σκληρό αυτό που σου συνέβη...

Δυστυχώς η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια πολλές φορές.

Της φίλης μου ο άντρας σκοτώθηκε σε τροχαίο,έξω από το σπίτι τους,5 μερες μετά που γέννησε το δεύτερο τους παιδάκι...Τα λόγια δεν φτάνουν...

Ότι καλύτερο σου εύχομαι πραγματικά..Είμαστε εδώ ό,τι χρειαστεις.

[ΑΝΤΡΙΑΝΑ]

SO SAD...ότι κ να σου πούμε δε θα μειώσει ως δια μαγείας τον πόνο σου...

Είναι πολύ σκληρό αυτό που σου συνέβη...

Δυστυχώς η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια πολλές φορές.

Της φίλης μου ο άντρας σκοτώθηκε σε τροχαίο,έξω από το σπίτι τους,5 μερες μετά που γέννησε το δεύτερο τους παιδάκι...Τα λόγια δεν φτάνουν...

Ότι καλύτερο σου εύχομαι πραγματικά..Είμαστε εδώ ό,τι χρειαστεις.

[CHRISOULA]

Συλληπητηρια,κοπελα μου.Πραγματικα δεν ξερω τι να σου πω....Εχω συγκλονιστει...Μακαρι να μπορουσαμε να κανουμε κατι να σου απαλυνουμε τον πονο.Αυτες ειναι οι αδικιες της ζωης...Κανε κουραγιο,οσο μπορεις για το αγγελουδι σου που θα ερθει στον κοσμο.Απο αυτο το πλασματακι θα παρεις δυναμη, πιστεψε με..Για ο,τι χρειαστεις να ξερεις οτι ολες εδω ειμαστε διπλα σου...

[CHRISOULA]

Συλληπητηρια,κοπελα μου.Πραγματικα δεν ξερω τι να σου πω....Εχω συγκλονιστει...Μακαρι να μπορουσαμε να κανουμε κατι να σου απαλυνουμε τον πονο.Αυτες ειναι οι αδικιες της ζωης...Κανε κουραγιο,οσο μπορεις για το αγγελουδι σου που θα ερθει στον κοσμο.Απο αυτο το πλασματακι θα παρεις δυναμη, πιστεψε με..Για ο,τι χρειαστεις να ξερεις οτι ολες εδω ειμαστε διπλα σου...

[CHRISOULA]

Συλληπητηρια,κοπελα μου.Πραγματικα δεν ξερω τι να σου πω....Εχω συγκλονιστει...Μακαρι να μπορουσαμε να κανουμε κατι να σου απαλυνουμε τον πονο.Αυτες ειναι οι αδικιες της ζωης...Κανε κουραγιο,οσο μπορεις για το αγγελουδι σου που θα ερθει στον κοσμο.Απο αυτο το πλασματακι θα παρεις δυναμη, πιστεψε με..Για ο,τι χρειαστεις να ξερεις οτι ολες εδω ειμαστε διπλα σου...

[PINELOPI]

Τα λόγια ειναι περιττα σε τετοιες στιγμές αλλα μπορουν εστω για λίγα λεπτά να απαλύνουν το πόνο σου.Πραγματικά λυπάμαι,ειναι οτι χειρότερο να εισαι αναμεσα σε 2 τοσο διαφορετικες καταστάσεις.Να πρέπει να χαρεις αλλα ο πόνος για το χαμό του ανθρώπου σου να μην σε αφηνει.Θα συμφωνησω κι εγω με τα κορίτσια οτι ο Θεος σου πήρε τη μια σου αγάπη αλλα σου στέλνει μια άλλη.Σιγουρα δεν αναπληρωνεται το κενό,αλλα το μωράκι σου θα σου δωσει τοσες ευχάριστες στιγμές που θα περάσει ο χρόνος πιο ηρεμα και πιο γλυκά.

Οσο για το αν εισαι η μονη στην Ελλάδα που το περνάει αυτό εχω να σου πω οτι μια γνωστή(43 ετων σημερα) εχει περάσει ακριβως το ιδιο.Εκείνη είχε 3 παιδιά,1 κοριτσι κ 2 αγορια εκ των οποιον το ενα το κοριτσακι με διανοητικη στερηση και ηταν και εγκυος στο 4ο παιδι στον 9ο μηνα.Πηγαίνανε λοιπον οικογενειακος για Πρωτομαγια στη μητερα της,ο αντρας της ειχε το κακο ελλατωμα να τρεχει στο δρομο ακομα και με τα παιδια μεσα.Κατα τη διαρκεια της διαδρομης του φωναζε-"Μην τρεχεις,θα σκοτωθούμε"!! κι εκεινος της απαντησε μεταξυ αστειου και σοβαρου-"Δε πειράζει,κι αν κοτωθουμε,θα σκοτωθουμε ολοι μαζι"!!

Φτανουνε σοοι στο προορισμο τους κι εκεινος φευγει πίσω για δουλεια(ηταν οικοδομος και πηγε για ενα μερεμετακι),δεν περνάνε 2 ωρες και χτυπάει το τηλεφωνο και της λενε οτι ο αντρας σου σκοτωθηκε στην οικοδομη,επεσε απο τη σκαλωσια!!!!!

Εχω μιλήσει πολλες φορες με τη συγκεκριμενη γυναικα για το πως το ξεπερασε,πως μεγάλωσε 4 παιδια χωρις τον αντρα της?Ηταν μολις 23 οταν εμεινε χηρα.Και ζει και σε χωριο.Ξερεις πια απαντηση μου εδωσε?Δεν ειχα περιθωρια για κλάμματα,επρεπε να μεγαλώσω τα παιδια μου.Στην αρχη ναι κλειστηκα σπιτι,μεχρι να "ξεπεταχτει" και ο μικρός(ο οποιος πηρε και το ονομα του πατερα του κι ας μην τον γνωρισε ποτέ).Αργότερα ανοιξε ενα μαγαζακι εδω στο χωριο και σιγα σιγα στάθηκε στα πόδια της.Πριν απο 5-6 χρονια εχασε και τη κορη της κι ετσι τωρα εχει τα 3 αγορια της.Προσπάθησε να ξαναφτιαξει τη ζωη της αλλα επεσε σε λάθος ανθρωπο κι εκτος αυτού οι συγγενεις του αντρα της επεσαν να τη φάνε.Ετσι τωρα 18 χρονια μετα,εχει την επιχειρηση της και ζει μονη με τα παιδια της τα οποια μεγάλωσε αξια και εχουν γινει τα καλλίτερα παιδια.Αν τη ρωτησεις τωρα για τον αντρα της,σου μιλάει για εκεινον και λάμπει το προσωπο της,θυμαται με τοση αγάπη ολες τους τις στιγμες σαν να μην παρασε μια μέρα.

Ο Θεος της πηρε αντρα και κορη της εδωσε ομως αρκετο κουράγιο για να συνεχισει....Το ιδιο θα ευχηθω και σε'σενα.Πρωτα απ'ολα με το καλο να ερθει το μωράκι σου και να σου δίνει ο Θεος κουράγιο!!!

[PINELOPI]

Τα λόγια ειναι περιττα σε τετοιες στιγμές αλλα μπορουν εστω για λίγα λεπτά να απαλύνουν το πόνο σου.Πραγματικά λυπάμαι,ειναι οτι χειρότερο να εισαι αναμεσα σε 2 τοσο διαφορετικες καταστάσεις.Να πρέπει να χαρεις αλλα ο πόνος για το χαμό του ανθρώπου σου να μην σε αφηνει.Θα συμφωνησω κι εγω με τα κορίτσια οτι ο Θεος σου πήρε τη μια σου αγάπη αλλα σου στέλνει μια άλλη.Σιγουρα δεν αναπληρωνεται το κενό,αλλα το μωράκι σου θα σου δωσει τοσες ευχάριστες στιγμές που θα περάσει ο χρόνος πιο ηρεμα και πιο γλυκά.

Οσο για το αν εισαι η μονη στην Ελλάδα που το περνάει αυτό εχω να σου πω οτι μια γνωστή(43 ετων σημερα) εχει περάσει ακριβως το ιδιο.Εκείνη είχε 3 παιδιά,1 κοριτσι κ 2 αγορια εκ των οποιον το ενα το κοριτσακι με διανοητικη στερηση και ηταν και εγκυος στο 4ο παιδι στον 9ο μηνα.Πηγαίνανε λοιπον οικογενειακος για Πρωτομαγια στη μητερα της,ο αντρας της ειχε το κακο ελλατωμα να τρεχει στο δρομο ακομα και με τα παιδια μεσα.Κατα τη διαρκεια της διαδρομης του φωναζε-"Μην τρεχεις,θα σκοτωθούμε"!! κι εκεινος της απαντησε μεταξυ αστειου και σοβαρου-"Δε πειράζει,κι αν κοτωθουμε,θα σκοτωθουμε ολοι μαζι"!!

Φτανουνε σοοι στο προορισμο τους κι εκεινος φευγει πίσω για δουλεια(ηταν οικοδομος και πηγε για ενα μερεμετακι),δεν περνάνε 2 ωρες και χτυπάει το τηλεφωνο και της λενε οτι ο αντρας σου σκοτωθηκε στην οικοδομη,επεσε απο τη σκαλωσια!!!!!

Εχω μιλήσει πολλες φορες με τη συγκεκριμενη γυναικα για το πως το ξεπερασε,πως μεγάλωσε 4 παιδια χωρις τον αντρα της?Ηταν μολις 23 οταν εμεινε χηρα.Και ζει και σε χωριο.Ξερεις πια απαντηση μου εδωσε?Δεν ειχα περιθωρια για κλάμματα,επρεπε να μεγαλώσω τα παιδια μου.Στην αρχη ναι κλειστηκα σπιτι,μεχρι να "ξεπεταχτει" και ο μικρός(ο οποιος πηρε και το ονομα του πατερα του κι ας μην τον γνωρισε ποτέ).Αργότερα ανοιξε ενα μαγαζακι εδω στο χωριο και σιγα σιγα στάθηκε στα πόδια της.Πριν απο 5-6 χρονια εχασε και τη κορη της κι ετσι τωρα εχει τα 3 αγορια της.Προσπάθησε να ξαναφτιαξει τη ζωη της αλλα επεσε σε λάθος ανθρωπο κι εκτος αυτού οι συγγενεις του αντρα της επεσαν να τη φάνε.Ετσι τωρα 18 χρονια μετα,εχει την επιχειρηση της και ζει μονη με τα παιδια της τα οποια μεγάλωσε αξια και εχουν γινει τα καλλίτερα παιδια.Αν τη ρωτησεις τωρα για τον αντρα της,σου μιλάει για εκεινον και λάμπει το προσωπο της,θυμαται με τοση αγάπη ολες τους τις στιγμες σαν να μην παρασε μια μέρα.

Ο Θεος της πηρε αντρα και κορη της εδωσε ομως αρκετο κουράγιο για να συνεχισει....Το ιδιο θα ευχηθω και σε'σενα.Πρωτα απ'ολα με το καλο να ερθει το μωράκι σου και να σου δίνει ο Θεος κουράγιο!!!

[PINELOPI]

Τα λόγια ειναι περιττα σε τετοιες στιγμές αλλα μπορουν εστω για λίγα λεπτά να απαλύνουν το πόνο σου.Πραγματικά λυπάμαι,ειναι οτι χειρότερο να εισαι αναμεσα σε 2 τοσο διαφορετικες καταστάσεις.Να πρέπει να χαρεις αλλα ο πόνος για το χαμό του ανθρώπου σου να μην σε αφηνει.Θα συμφωνησω κι εγω με τα κορίτσια οτι ο Θεος σου πήρε τη μια σου αγάπη αλλα σου στέλνει μια άλλη.Σιγουρα δεν αναπληρωνεται το κενό,αλλα το μωράκι σου θα σου δωσει τοσες ευχάριστες στιγμές που θα περάσει ο χρόνος πιο ηρεμα και πιο γλυκά.

Οσο για το αν εισαι η μονη στην Ελλάδα που το περνάει αυτό εχω να σου πω οτι μια γνωστή(43 ετων σημερα) εχει περάσει ακριβως το ιδιο.Εκείνη είχε 3 παιδιά,1 κοριτσι κ 2 αγορια εκ των οποιον το ενα το κοριτσακι με διανοητικη στερηση και ηταν και εγκυος στο 4ο παιδι στον 9ο μηνα.Πηγαίνανε λοιπον οικογενειακος για Πρωτομαγια στη μητερα της,ο αντρας της ειχε το κακο ελλατωμα να τρεχει στο δρομο ακομα και με τα παιδια μεσα.Κατα τη διαρκεια της διαδρομης του φωναζε-"Μην τρεχεις,θα σκοτωθούμε"!! κι εκεινος της απαντησε μεταξυ αστειου και σοβαρου-"Δε πειράζει,κι αν κοτωθουμε,θα σκοτωθουμε ολοι μαζι"!!

Φτανουνε σοοι στο προορισμο τους κι εκεινος φευγει πίσω για δουλεια(ηταν οικοδομος και πηγε για ενα μερεμετακι),δεν περνάνε 2 ωρες και χτυπάει το τηλεφωνο και της λενε οτι ο αντρας σου σκοτωθηκε στην οικοδομη,επεσε απο τη σκαλωσια!!!!!

Εχω μιλήσει πολλες φορες με τη συγκεκριμενη γυναικα για το πως το ξεπερασε,πως μεγάλωσε 4 παιδια χωρις τον αντρα της?Ηταν μολις 23 οταν εμεινε χηρα.Και ζει και σε χωριο.Ξερεις πια απαντηση μου εδωσε?Δεν ειχα περιθωρια για κλάμματα,επρεπε να μεγαλώσω τα παιδια μου.Στην αρχη ναι κλειστηκα σπιτι,μεχρι να "ξεπεταχτει" και ο μικρός(ο οποιος πηρε και το ονομα του πατερα του κι ας μην τον γνωρισε ποτέ).Αργότερα ανοιξε ενα μαγαζακι εδω στο χωριο και σιγα σιγα στάθηκε στα πόδια της.Πριν απο 5-6 χρονια εχασε και τη κορη της κι ετσι τωρα εχει τα 3 αγορια της.Προσπάθησε να ξαναφτιαξει τη ζωη της αλλα επεσε σε λάθος ανθρωπο κι εκτος αυτού οι συγγενεις του αντρα της επεσαν να τη φάνε.Ετσι τωρα 18 χρονια μετα,εχει την επιχειρηση της και ζει μονη με τα παιδια της τα οποια μεγάλωσε αξια και εχουν γινει τα καλλίτερα παιδια.Αν τη ρωτησεις τωρα για τον αντρα της,σου μιλάει για εκεινον και λάμπει το προσωπο της,θυμαται με τοση αγάπη ολες τους τις στιγμες σαν να μην παρασε μια μέρα.

Ο Θεος της πηρε αντρα και κορη της εδωσε ομως αρκετο κουράγιο για να συνεχισει....Το ιδιο θα ευχηθω και σε'σενα.Πρωτα απ'ολα με το καλο να ερθει το μωράκι σου και να σου δίνει ο Θεος κουράγιο!!!

[valina]

SO SAD περιέγραψες εναν απο τους χειρότερους εφιάλτες μου. Πολλες φορές εχω σκεφτεί αυτή την πιθανότητα να μου συμβεί οτι συμβαίνει σε σενα, και σκεφτομαι τι θα εκανα αν βρισκόμουν σε αυτή την κατάσταση. Είναι πολύ, πάρα πολύ δύσκολο...

Δώσε στην αρχή στον εαυτό σου ενα περιθώριο να πενθήσει, πες "θα κλάψω ενα μήνα, δυο μήνες" οσο χρειαστείς. Αλλα μόλις αυτό περάσει, σφίξε τα δόντια σου και πες: "θα τα καταφέρω! είναι δύσκολο, αλλα εγώ θα τα καταφέρω!" και μην κλάψεις πια. Σκέψου τι θα ηθελε και ο άντρας σου. Αν ηξερε τι θα συμβεί, θα ηθελε να είσαι δυνατη και να προσέχεις το παιδάκι σας σαν τα μάτια σου.

Ακόμα και αν σε κακολογήσουν, να μη φορέσεις μαύρα, τουλάχιστον αφού γεννηθεί το παιδί σου. Ενα παιδάκι-κάθε παιδάκι-εχει ανάγκη να το υποδέχονται με χαρά και αγάπη στον κόσμο. Μπορεί να είναι μικρό, αλλα καταλαβαίνει. Μόνο χαρά πρέπει να προκαλέσει ο ερχομός του. Και μόνο χαράς δάκρυα. Αν ήξερες οτι θα χάσεις τον άντρα σου, δε θα ένιωθες τυχερή που έστω σου άφησε ένα κομμάτι απο τον εαυτό του;

Μπορεί να είναι χαζό, αλλα θα σου επαναλάβω μια φράση που άκουσα σε μια ξένη σειρά και μου άρεσε πολύ: "μια μέρα ξύπνησα και κατάλαβα πως ο ήλιος έλαμπε, τα παιδιά έπαιζαν στο δρόμο... και αποφάσισα να δώσω άλλη μια ευκαρία στον κόσμο".

[valina]

SO SAD περιέγραψες εναν απο τους χειρότερους εφιάλτες μου. Πολλες φορές εχω σκεφτεί αυτή την πιθανότητα να μου συμβεί οτι συμβαίνει σε σενα, και σκεφτομαι τι θα εκανα αν βρισκόμουν σε αυτή την κατάσταση. Είναι πολύ, πάρα πολύ δύσκολο...

Δώσε στην αρχή στον εαυτό σου ενα περιθώριο να πενθήσει, πες "θα κλάψω ενα μήνα, δυο μήνες" οσο χρειαστείς. Αλλα μόλις αυτό περάσει, σφίξε τα δόντια σου και πες: "θα τα καταφέρω! είναι δύσκολο, αλλα εγώ θα τα καταφέρω!" και μην κλάψεις πια. Σκέψου τι θα ηθελε και ο άντρας σου. Αν ηξερε τι θα συμβεί, θα ηθελε να είσαι δυνατη και να προσέχεις το παιδάκι σας σαν τα μάτια σου.

Ακόμα και αν σε κακολογήσουν, να μη φορέσεις μαύρα, τουλάχιστον αφού γεννηθεί το παιδί σου. Ενα παιδάκι-κάθε παιδάκι-εχει ανάγκη να το υποδέχονται με χαρά και αγάπη στον κόσμο. Μπορεί να είναι μικρό, αλλα καταλαβαίνει. Μόνο χαρά πρέπει να προκαλέσει ο ερχομός του. Και μόνο χαράς δάκρυα. Αν ήξερες οτι θα χάσεις τον άντρα σου, δε θα ένιωθες τυχερή που έστω σου άφησε ένα κομμάτι απο τον εαυτό του;

Μπορεί να είναι χαζό, αλλα θα σου επαναλάβω μια φράση που άκουσα σε μια ξένη σειρά και μου άρεσε πολύ: "μια μέρα ξύπνησα και κατάλαβα πως ο ήλιος έλαμπε, τα παιδιά έπαιζαν στο δρόμο... και αποφάσισα να δώσω άλλη μια ευκαρία στον κόσμο".

[valina]

SO SAD περιέγραψες εναν απο τους χειρότερους εφιάλτες μου. Πολλες φορές εχω σκεφτεί αυτή την πιθανότητα να μου συμβεί οτι συμβαίνει σε σενα, και σκεφτομαι τι θα εκανα αν βρισκόμουν σε αυτή την κατάσταση. Είναι πολύ, πάρα πολύ δύσκολο...

Δώσε στην αρχή στον εαυτό σου ενα περιθώριο να πενθήσει, πες "θα κλάψω ενα μήνα, δυο μήνες" οσο χρειαστείς. Αλλα μόλις αυτό περάσει, σφίξε τα δόντια σου και πες: "θα τα καταφέρω! είναι δύσκολο, αλλα εγώ θα τα καταφέρω!" και μην κλάψεις πια. Σκέψου τι θα ηθελε και ο άντρας σου. Αν ηξερε τι θα συμβεί, θα ηθελε να είσαι δυνατη και να προσέχεις το παιδάκι σας σαν τα μάτια σου.

Ακόμα και αν σε κακολογήσουν, να μη φορέσεις μαύρα, τουλάχιστον αφού γεννηθεί το παιδί σου. Ενα παιδάκι-κάθε παιδάκι-εχει ανάγκη να το υποδέχονται με χαρά και αγάπη στον κόσμο. Μπορεί να είναι μικρό, αλλα καταλαβαίνει. Μόνο χαρά πρέπει να προκαλέσει ο ερχομός του. Και μόνο χαράς δάκρυα. Αν ήξερες οτι θα χάσεις τον άντρα σου, δε θα ένιωθες τυχερή που έστω σου άφησε ένα κομμάτι απο τον εαυτό του;

Μπορεί να είναι χαζό, αλλα θα σου επαναλάβω μια φράση που άκουσα σε μια ξένη σειρά και μου άρεσε πολύ: "μια μέρα ξύπνησα και κατάλαβα πως ο ήλιος έλαμπε, τα παιδιά έπαιζαν στο δρόμο... και αποφάσισα να δώσω άλλη μια ευκαρία στον κόσμο".

[RITADRI32]

ΟΤΙ ΚΑΙ ΕΑΝ ΣΟΥ ΓΡΑΨΟΥΜΕ ΟΤΙ ΚΑΙ ΕΑΝ ΣΟΥ ΠΟΥΜΕ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΠΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ.ΕΓΩ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΚΡΑΤΗΘΕΙΣ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΓΕΡΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΟΥΛΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΕ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΓΓΕΛΟ ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΛΑΗ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ.

ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΣΥΝΕΒΗ.

[RITADRI32]

ΟΤΙ ΚΑΙ ΕΑΝ ΣΟΥ ΓΡΑΨΟΥΜΕ ΟΤΙ ΚΑΙ ΕΑΝ ΣΟΥ ΠΟΥΜΕ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΠΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ.ΕΓΩ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΚΡΑΤΗΘΕΙΣ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΓΕΡΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΟΥΛΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΕ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΓΓΕΛΟ ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΛΑΗ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ.

ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΣΥΝΕΒΗ.

[RITADRI32]

ΟΤΙ ΚΑΙ ΕΑΝ ΣΟΥ ΓΡΑΨΟΥΜΕ ΟΤΙ ΚΑΙ ΕΑΝ ΣΟΥ ΠΟΥΜΕ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΠΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ.ΕΓΩ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΚΡΑΤΗΘΕΙΣ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΓΕΡΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΟΥΛΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΕ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΓΓΕΛΟ ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΛΑΗ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ.

ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΣΥΝΕΒΗ.

[SO SAD]

[b]

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΑΣ. ΕΣΕΙΣ ΚΛΑΙΤΕ ΜΕ ΤΟ ΜΥΝΗΜΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΑΣ.

ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΣ ΣΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΦΟΡΤΙΣΩ ΜΕ ΚΑΤΙ ΤΟΣΟ ΘΛΙΒΕΡΟ. ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕ ΒΟΗΘΑΤΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ΣΕ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΦΟΡΤΙΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ " ΨΥΧΟΠΡΟΦΥΛΑΧΘΩ" ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΟΚΕΤΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕ ΤΗ ΜΙΚΡΟΥΛΑ....

1)Ο άντρας μου ήταν μαζί μου στο 1το τοκετό και με βοήθαγε ουσιαστικά.

Αυτή τη φορά θα είναι μεν Αγγελικά αλλά δεν θέλω να κλαίω και να " τραβάω" επάνω ενώ κανονικά θα πρέπει να σπρώχνω. Είπαμε με το γιατρό μου πως παρ' όλη τη φορτισμένη συναισθηματικά κατάσταση θα κάνουμε μια προσπάθεια Φ.Τ.

Μια συμβουλή ήταν να έχω μαζί μου ένα προσωπικό του αντικέιμενο. Π.χ τη μπλούζα του.

2) Πώς θα τα καταφέρω τις πρώτες 2-3 μέρες στο μαιευτήριο, βλέποντας τους άλλους μπαμπάδες που θα κρατάνε γεμάτοι ευτιχία τα ζουζουνάκια τους αγκαλιά κι εγώ θα πλαντάζω απο το κλάμμα και όλοι θα με κοιτάνε λες και ήρθα απο άλλο πλανήτη;

3) Τί θα κάνω με τα μυνήματα που θα λένε " Να σου ζήσει" ενώ εγώ θέλω να δω " ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ;"

Ίσως να είναι απορρίες παράλογες αλλά και το συμβάν όλο δεν έχει και κάποια λογική.

Σας ευχαριστώ ολόψυχα για την ανταποκρισή σας και επειδή έχετε ΚΑΘΑΡΟ ΜΥΑΛΟ και είμαστε και οι περισσότερες σε μια πολύ γλυκιά φάση εγκυμοσύνης , είμαι ήδη κάπως " καλλίτερα" με τις απαντήσεις σας.

SO SAD AND SO UNFAIR

[SO SAD]

[b]

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΑΣ. ΕΣΕΙΣ ΚΛΑΙΤΕ ΜΕ ΤΟ ΜΥΝΗΜΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΑΣ.

ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΣ ΣΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΦΟΡΤΙΣΩ ΜΕ ΚΑΤΙ ΤΟΣΟ ΘΛΙΒΕΡΟ. ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕ ΒΟΗΘΑΤΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ΣΕ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΦΟΡΤΙΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ " ΨΥΧΟΠΡΟΦΥΛΑΧΘΩ" ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΟΚΕΤΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕ ΤΗ ΜΙΚΡΟΥΛΑ....

1)Ο άντρας μου ήταν μαζί μου στο 1το τοκετό και με βοήθαγε ουσιαστικά.

Αυτή τη φορά θα είναι μεν Αγγελικά αλλά δεν θέλω να κλαίω και να " τραβάω" επάνω ενώ κανονικά θα πρέπει να σπρώχνω. Είπαμε με το γιατρό μου πως παρ' όλη τη φορτισμένη συναισθηματικά κατάσταση θα κάνουμε μια προσπάθεια Φ.Τ.

Μια συμβουλή ήταν να έχω μαζί μου ένα προσωπικό του αντικέιμενο. Π.χ τη μπλούζα του.

2) Πώς θα τα καταφέρω τις πρώτες 2-3 μέρες στο μαιευτήριο, βλέποντας τους άλλους μπαμπάδες που θα κρατάνε γεμάτοι ευτιχία τα ζουζουνάκια τους αγκαλιά κι εγώ θα πλαντάζω απο το κλάμμα και όλοι θα με κοιτάνε λες και ήρθα απο άλλο πλανήτη;

3) Τί θα κάνω με τα μυνήματα που θα λένε " Να σου ζήσει" ενώ εγώ θέλω να δω " ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ;"

Ίσως να είναι απορρίες παράλογες αλλά και το συμβάν όλο δεν έχει και κάποια λογική.

Σας ευχαριστώ ολόψυχα για την ανταποκρισή σας και επειδή έχετε ΚΑΘΑΡΟ ΜΥΑΛΟ και είμαστε και οι περισσότερες σε μια πολύ γλυκιά φάση εγκυμοσύνης , είμαι ήδη κάπως " καλλίτερα" με τις απαντήσεις σας.

SO SAD AND SO UNFAIR

[SO SAD]

[b]

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΑΣ. ΕΣΕΙΣ ΚΛΑΙΤΕ ΜΕ ΤΟ ΜΥΝΗΜΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΑΣ.

ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΣ ΣΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΦΟΡΤΙΣΩ ΜΕ ΚΑΤΙ ΤΟΣΟ ΘΛΙΒΕΡΟ. ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕ ΒΟΗΘΑΤΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ΣΕ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΦΟΡΤΙΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ " ΨΥΧΟΠΡΟΦΥΛΑΧΘΩ" ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΟΚΕΤΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕ ΤΗ ΜΙΚΡΟΥΛΑ....

1)Ο άντρας μου ήταν μαζί μου στο 1το τοκετό και με βοήθαγε ουσιαστικά.

Αυτή τη φορά θα είναι μεν Αγγελικά αλλά δεν θέλω να κλαίω και να " τραβάω" επάνω ενώ κανονικά θα πρέπει να σπρώχνω. Είπαμε με το γιατρό μου πως παρ' όλη τη φορτισμένη συναισθηματικά κατάσταση θα κάνουμε μια προσπάθεια Φ.Τ.

Μια συμβουλή ήταν να έχω μαζί μου ένα προσωπικό του αντικέιμενο. Π.χ τη μπλούζα του.

2) Πώς θα τα καταφέρω τις πρώτες 2-3 μέρες στο μαιευτήριο, βλέποντας τους άλλους μπαμπάδες που θα κρατάνε γεμάτοι ευτιχία τα ζουζουνάκια τους αγκαλιά κι εγώ θα πλαντάζω απο το κλάμμα και όλοι θα με κοιτάνε λες και ήρθα απο άλλο πλανήτη;

3) Τί θα κάνω με τα μυνήματα που θα λένε " Να σου ζήσει" ενώ εγώ θέλω να δω " ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ;"

Ίσως να είναι απορρίες παράλογες αλλά και το συμβάν όλο δεν έχει και κάποια λογική.

Σας ευχαριστώ ολόψυχα για την ανταποκρισή σας και επειδή έχετε ΚΑΘΑΡΟ ΜΥΑΛΟ και είμαστε και οι περισσότερες σε μια πολύ γλυκιά φάση εγκυμοσύνης , είμαι ήδη κάπως " καλλίτερα" με τις απαντήσεις σας.

SO SAD AND SO UNFAIR

[marilou]

Αχ κοπέλα μου βίωσα την απώλεια ενός αγαπημένου μου προσώπου σε τροχαίο ακριβώς πριν ένα χρόνο. Δεν ήταν ο σύζυγός μου αλλά ο πόνος ειναι πολύ μεγάλος. Πόσο μάλλον του συζύγου και ειδικά όταν περιμένεις και το παιδάκι του!

Πολλές φορές σκέφτηκα τι θα γινόταν αν ο σύζυγός μου έφευγε από τη ζωή και τρελαίνομαι,γιατί παρόλου που είμαστε πολλά χρόνια παντρεμένοι δεν έχουμε παιδάκι...Έλεγα ότι αν είχα έστω ένα παιδάκι δικό του,θα ήταν αλλιώς...

Ο Θεός σου έδωσε αυτό το παιδάκι από εκείνον και σκέψου ότι είναι ένα δώρο. Αυτός θα σου λείψει, αλλά στο χαμόγελο από το αγγελούδι σου θα βλέπεις εκείνον.

Είναι πάρα πολύ δύσκολο αυτό που βιώνεις αλλά ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ο χρόνος γιατρεύει...αργά, αλλά θα γίνει..

Έχε στο μυαλό σου το μωράκι σου,με το καλό ναρθεί και γέμισε από αγάπη γιαυτό...Δώσε αγάπη στο μωράκι σου και προσπάθησε να σταθείς στα πόδια σου γιατί εσένα χρειάζεται...

Όταν κάτι δεν μπορούμε να το αλλάξουμε και πρέπει να το δεχτούμε αναγκαστηκά είναι πολύ δύσκολο, όμως ο Θεός μας δίνει τόσο όσο να μπορούμε να αντέξουμε!

Κάνε κουράγιο!!!

[marilou]

Αχ κοπέλα μου βίωσα την απώλεια ενός αγαπημένου μου προσώπου σε τροχαίο ακριβώς πριν ένα χρόνο. Δεν ήταν ο σύζυγός μου αλλά ο πόνος ειναι πολύ μεγάλος. Πόσο μάλλον του συζύγου και ειδικά όταν περιμένεις και το παιδάκι του!

Πολλές φορές σκέφτηκα τι θα γινόταν αν ο σύζυγός μου έφευγε από τη ζωή και τρελαίνομαι,γιατί παρόλου που είμαστε πολλά χρόνια παντρεμένοι δεν έχουμε παιδάκι...Έλεγα ότι αν είχα έστω ένα παιδάκι δικό του,θα ήταν αλλιώς...

Ο Θεός σου έδωσε αυτό το παιδάκι από εκείνον και σκέψου ότι είναι ένα δώρο. Αυτός θα σου λείψει, αλλά στο χαμόγελο από το αγγελούδι σου θα βλέπεις εκείνον.

Είναι πάρα πολύ δύσκολο αυτό που βιώνεις αλλά ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ο χρόνος γιατρεύει...αργά, αλλά θα γίνει..

Έχε στο μυαλό σου το μωράκι σου,με το καλό ναρθεί και γέμισε από αγάπη γιαυτό...Δώσε αγάπη στο μωράκι σου και προσπάθησε να σταθείς στα πόδια σου γιατί εσένα χρειάζεται...

Όταν κάτι δεν μπορούμε να το αλλάξουμε και πρέπει να το δεχτούμε αναγκαστηκά είναι πολύ δύσκολο, όμως ο Θεός μας δίνει τόσο όσο να μπορούμε να αντέξουμε!

Κάνε κουράγιο!!!

[marilou]

Αχ κοπέλα μου βίωσα την απώλεια ενός αγαπημένου μου προσώπου σε τροχαίο ακριβώς πριν ένα χρόνο. Δεν ήταν ο σύζυγός μου αλλά ο πόνος ειναι πολύ μεγάλος. Πόσο μάλλον του συζύγου και ειδικά όταν περιμένεις και το παιδάκι του!

Πολλές φορές σκέφτηκα τι θα γινόταν αν ο σύζυγός μου έφευγε από τη ζωή και τρελαίνομαι,γιατί παρόλου που είμαστε πολλά χρόνια παντρεμένοι δεν έχουμε παιδάκι...Έλεγα ότι αν είχα έστω ένα παιδάκι δικό του,θα ήταν αλλιώς...

Ο Θεός σου έδωσε αυτό το παιδάκι από εκείνον και σκέψου ότι είναι ένα δώρο. Αυτός θα σου λείψει, αλλά στο χαμόγελο από το αγγελούδι σου θα βλέπεις εκείνον.

Είναι πάρα πολύ δύσκολο αυτό που βιώνεις αλλά ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ο χρόνος γιατρεύει...αργά, αλλά θα γίνει..

Έχε στο μυαλό σου το μωράκι σου,με το καλό ναρθεί και γέμισε από αγάπη γιαυτό...Δώσε αγάπη στο μωράκι σου και προσπάθησε να σταθείς στα πόδια σου γιατί εσένα χρειάζεται...

Όταν κάτι δεν μπορούμε να το αλλάξουμε και πρέπει να το δεχτούμε αναγκαστηκά είναι πολύ δύσκολο, όμως ο Θεός μας δίνει τόσο όσο να μπορούμε να αντέξουμε!

Κάνε κουράγιο!!!

[happymumy]

Καταλαβαίνω την απώλεια γιατι το έχω ζήσει..όχι με το σύζυγο μου αλλα με το παιδί μου.Θέλει κουράγιο και δύναμη να προχωρήσεις και η ανταμοιβή σου θα είναι να μεγαλώσεις σωστά το παιδί σου και να βγάλεις έναν σωστό άνθρωπο στην κοινωνία..Όσο για τα πρακτικά θέματα μπορείς στη γέννα μαζί σου να έχεις καποιον δικό σου(π.χ την μητέρα σου)..Κουράγιο και σου εύχομαι αυτή να είναι η τελευταία πίκρα στη ζωή σου και απο δω και πέρα να έχεις μόνο χαρές

[happymumy]

Καταλαβαίνω την απώλεια γιατι το έχω ζήσει..όχι με το σύζυγο μου αλλα με το παιδί μου.Θέλει κουράγιο και δύναμη να προχωρήσεις και η ανταμοιβή σου θα είναι να μεγαλώσεις σωστά το παιδί σου και να βγάλεις έναν σωστό άνθρωπο στην κοινωνία..Όσο για τα πρακτικά θέματα μπορείς στη γέννα μαζί σου να έχεις καποιον δικό σου(π.χ την μητέρα σου)..Κουράγιο και σου εύχομαι αυτή να είναι η τελευταία πίκρα στη ζωή σου και απο δω και πέρα να έχεις μόνο χαρές

[happymumy]

Καταλαβαίνω την απώλεια γιατι το έχω ζήσει..όχι με το σύζυγο μου αλλα με το παιδί μου.Θέλει κουράγιο και δύναμη να προχωρήσεις και η ανταμοιβή σου θα είναι να μεγαλώσεις σωστά το παιδί σου και να βγάλεις έναν σωστό άνθρωπο στην κοινωνία..Όσο για τα πρακτικά θέματα μπορείς στη γέννα μαζί σου να έχεις καποιον δικό σου(π.χ την μητέρα σου)..Κουράγιο και σου εύχομαι αυτή να είναι η τελευταία πίκρα στη ζωή σου και απο δω και πέρα να έχεις μόνο χαρές

[babylove!]

γλυκια μου δεν ξερω τι να πω για να απαλυνω

τον πονο σου.να σου δωσει κουραγιο και δυναμη

ο θεος ευχομαι.με το καλο το μωρακι σου